Έχω της αγκαλιάς σου τη θύμηση
κρατήσει στην καρδιά
ένα φεγγάρι
κλέβει απόψε την παράσταση.
Φυλάκισα στα μάτια το χαμόγελο σου
βαθυκόκκινο τριαντάφυλλο
τα μάτια
που στην απεραντοσύνη του ορίζοντα
κοιτάζουν όλο και μακρύτερα
ακολουθώντας φτερουγίσματα
και πνοές  ανέμων αταξίδευτες αλλού.
Ένας καϋμός ανεβαίνει  στα χείλη
μιά θύμηση
ματώνει πεισματικά στην καρδιά
σαν μνήμη που δε θέλει να σκουριάσει
κρασί  παλιό
που αγαπάς και μοιράζεσαι
μεθώντας
με την ανάμνηση ενός ονείρου
στη χαραυγή των ψευδαισθήσεων
αγέννητο φως.
Σ' ένα  θάνατο 
μπήκα λαθραία και χόρεψα,
χτες για τον Έρωτα
όταν η σκέψη σου  έμοιαζε άρνηση
αιρετική  αφαίρεση
στην τελευταία πράξη ζωής.
Απότομα σταμάτησε  η βροχή
θαρρείς κι  όλα συνομωτούν
να ορίσουν το τέλος
της νύχτας άραγε...
Απόψε στο χορό των αναμνήσεων
να μην πληγώσεις τη σιωπή
να μην αρχίσει το ταξίδι
μπρος στης ζωής την άγρια ομορφιά
ξεκομμένη απ' τον παράδεισο
ηλιοβασιλέματα  σου 'στειλα
κανέλα  να μυρίζουν οι νύχτες σου
στη δίνη μιας αγάπης ανεκπλήρωτης
εχθρός μας στέκεται ο καιρός.

πάντα με την αγάπη μου
Χαρούλα Βερίγου

Ολοκληρώνεται σήμερα η ποδοσφαιρική διοργάνωση του παγκοσμίου κυπέλλου ποδοσφαίρου στη Ν. Αφρική. Μουντιάλ τέλος. Σε τέσσερα χρόνια πάλι ο κόσμος που αγαπά το ποδόσφαιρο θα “στηθεί” μπροστά στη μικρή οθόνη του και θα απολαύσει τους μάγους της στρογγυλής μπάλας.

Ολλανδία – Ισπανία στον τελικό. Δικαιώνεται ο Μπάμπης, ο προϊστάμενος του Αθλητικού της “Κ”, που πριν ακόμα γίνει η σέντρα του πρώτου παιχνιδιού της διοργάνωσης μιλούσε γ' αυτές τις δυο ομάδες ότι θα ήταν φαβορί για τον τίτλο.

Τον είχα ρωτήσει τότε σαν πρόγνωση επειδή το ζητούσε το Travian. Έδινε μάλιστα και ένα εκατομ. χρυσό (στο παιχνίδι) σε όποιον είχε προβλέψει σωστά τον νικητή αυτού του Μουντιάλ. Προσπάθησα τότε να γράψω “Ολλανδία”,αλλά δεν τα κατάφερα...

Και τώρα ηρεμήστε. Το καλοκαίρι μπορεί να αρχίσει χαλαρά, έστω και από τις 11 του Ιούλη για τον ανδρικό πληθυσμό που είναι “κολλημένος” με το συγκεκριμένο άθλημα. Και οι γυναίκες μπορούν να χαρούν τους άνδρες τους που τόσο καιρό έλεγαν πως τους στερούνταν λόγω της... ποδοσφαιρομανίας τους.

Επιτέλους θα μπορεί τώρα κανείς να κάτσει άνετα σε μια καφετερία ή ταβέρνα χωρίς τον βόμβο της βαβουζέλας στ' αυτιά του. Και οι κουβέντες θα πάψουν να έχουν ποδοσφαιρογενή θέματα μόνο. Ο κόσμος θα ξανασχοληθεί με τα καθημερινά θέματα της ανεργίας, του ασφαλιστικού, των φοβερών αλλαγών στα εργασιακά.

Θα μας λείψουν όλοι αυτοί οι ήρωες των γηπέδων, τα συστήματα των προπονητών, οι γκάφες των διαιτητών της FIFA. Και ίσως και να υπάρχει χώρος στην ειδησεογραφία να μάθουμε για τα προβλήματα επιβίωσης που αντιμετωπίζει ο λαός της Νότιας Αφρικής.

Τώρα που θα κλείσουν τα φώτα των προβολέων της δημοσιότητας, θα συνεχίσουμε κι εμείς να απολαμβάνουμε το καλοκαίρι μας στην Κρήτη. Όχι πως μας δυσκόλεψε και σε τίποτα δηλαδή...

Υπέροχη θάλασσα στον Τσούτσουρο, πεντακάθαρη και... πιο ψηλά η επιφάνεια της σε σχέση με πέρσι. Μια μικρή παραλία πίσω από τα βράχια στον Πέρα Τσούτσουρο έγινε άφαντη φέτος...

Είπα να πάω στο μετόχι του Μανόλη, χθες το μεσημέρι. “Πιάνει” WiFi από το σπίτι του και με τις καλές ταχύτητες που διαθέτει μπορώ να ανοίξω κάποια αρχεία PDF, από αυτά που λαμβάνω καθημερινά για την ενημέρωσή μου. Με την τηλεφωνική σύνδεση πρέπει να περιμένω αρκετή ώρα για κάθε αρχείο.

Δεν έχει και το καλύτερο σήμα, αλλά βολεύομαι για τη δουλειά που το θέλω. Έχει και μια δροσιά με το αεράκι που φυσάει, πολύ ωραία. Μόνο που δεν υπολόγισα έναν ουσιαστικό παράγοντα, εξαιρετικής, ωστόσο, σημασίας.

Το μετόχι είναι το ησυχαστήριο του Μανόλη. Εντάξει, ησυχαστήριο δεν το λες, αλλά δικό τόπο μπορείς να τον πεις άνετα.

Εκεί έχει τον κήπο του, τα ζώα του, τον ραδιοφωνικό του σταθμό. Εκεί βρίσκεται με φίλους να πιει μια ρακή, ένα κρασί που θα τους πάει ώς αργά το βράδυ.

Και χθες είχε κανονίσει να φτιάξει ένα πατητήρι. Και είχε προετοιμαστεί. Κάλεσε τους φίλους που θα βοηθούσαν και ξεκίνησε τις ρακές από το απογευματάκι κατά τις 4. Δυο ώρες μετά με μεζέ ελιές, φρεσκοκομμένες ντομάτες κι αυγά βραστά σταμάτησαν τις ρακές. Για το βράδυ είχαν προβατίνα βραστή και κρασί από το βαρέλι μπόλικο.

Ήταν δύσκολο να κάτσω μέχρι αργά. Ένοιωθα τον εαυτό μου ότι ήταν αδύνατον να ακολουθήσει στον ξέφρενο ρυθμό που έπιναν. Αλλά είχαν πλάκα. Και παράτησα τη δουλειά μου για να τους χαζεύω.

Έκλεισα και τον υπολογιστή μου και παρακολουθούσα τον τρόπο με τον οποίο σχεδίαζαν πού θα χτίσουν το πατητήρι. Το μάτι είναι το καλύτερο εργαλείο. Και τα αστεία δίνουν και παίρνουν. Πώς να μη ζήσουν πολύ, αυτοί οι άνθρωποι;

Έχουν παραμερίσει τα όποια προβλήματα κι έχουν ανοίξει ένα παράθυρο στο δικό τους μοναδικό κόσμο...

• Δείτε ΕΔΩ ανθρώπινες φιγούρες σε σκίτσα που δημιουργούν με τις κινήσεις τους μουσική.

To Blog της ΕΚΑΠ μπορείτε να το δείτε πατώντας ΕΔΩ.

Στους ανθρώπους αρέσουν οι αλλαγές στη ζωή. Και συχνά το επιδιώκουν. Κατά μια περίεργη αντίληψη και οι μόνιμες σχέσεις θεωρούν κάποιοι ότι τελματώνουν και κάνουν προσπάθεια να μην πέσουν σ' αυτήν την παγίδα. Η δικιά μου η άποψη είναι διαφορετική. Θεωρώ ότι υπάρχουν άλλοι πιο δυνατοί τρόποι για να αντιμετωπίσει κανείς αυτόν τον κίνδυνο.

Κι αυτό το βλέπω και στα Blog. Ξαφνικά, καλοκαιριάτικα, πέντε διαφορετικά Blog φίλων άλλαξαν ντιζάιν. Λες κι ήταν συνεννοημένοι. Έβαλαν τα καλά τους και βγήκαν στην αγορά!

Το Blog του Βασίλη Κουφόπουλου μπορείτε να το δείτε πατώντας ΕΔΩ.

Τα είδα χθες που είχα την ευκαιρία να κάνω μια... τσάρκα στο internet και τα “μάζεψα” εδώ με τη μορφή jpg. Φυσικά υπάρχουν και τα λίγκ τους πάνω στις φωτογραφίες για να τα δείτε από κοντά. Όπως και να 'χει το χαίρομαι. Γιατί αυτή η αλλαγή δείχνει ανθρώπους που τα επιμελούνται, έχουν διάθεση να βγουν από τη ρουτίνα της καθημερινότητάς τους.

Εγώ, βέβαια, έχω μια διαφορετική αντίληψη και την εκφράζω καθημερινά εδώ. Νομίζω ότι αυτό που περιμένει να δει ένας αναγνώστης που φτάνει μέχρι εδώ, είναι να βρει “θέμα” να διαβάσει. Κάτι ξεχωριστό, μοναδικό. Να μην πέφτει πάνω σε αναδημοσιεύσεις που μερικές φορές “ξεχνάνε” να αναφέρουν και την πηγή.

Το Blog της Γλυκερίας Παυλίδη μπορείτε να το δείτε πατώντας ΕΔΩ.

Τα πρωτογενή κείμενα είναι που αξίζουν να διαβαστούν. Οι σκέψεις, οι ερμηνείες, οι απόψεις, οι θέσεις του γράφοντος...

Προσωπικά θεωρώ ότι η όψη, τα χρώματα και η αισθητική τους πλευρά είναι σε δεύτερη μοίρα. Αλλά είπαμε, αυτή είναι μια προσωπική μου άποψη.

Το Blog της Αναστασίας Παπαγεωργίου μπορείτε να το δείτε πατώντας ΕΔΩ.

Σε όλους όμως τους συναδέλφους στο διαδίκτυο που, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο επιμένουν να δημιουργούν, τους εύχομαι τα καλύτερα. Εξάλλου και τα πέντε Blog που παρουσιάζω εδώ, τα έχω και στη μπάρα δεξιά, μόνιμα λίγκ για όποιον δικό μου αναγνώστη θα ήθελε να τα επισκεφθεί. Καλή δύναμη τους εύχομαι και καλό κουράγιο για να επιχειρούν συχνά αλλαγές...

Το Blog του Κώστα Κίτσιου μπορείτε να το δείτε πατώντας ΕΔΩ.

Το ξενοδοχείο στην Χερσόνησο TERRA MARIS.

Είναι ωραίο να περπατάς την Κρήτη. Κι εμένα μ' αρέσει και το κάνω στις διακοπές μου... Προχθές στον Τσούτσουρο, χθες στην Χερσόνησο. Μεταξύ τους κάπου 62 χιλιόμετρα, αλλά με ενδιάμεση στάση και... διανυκτέρευση στο Θραψανό.

Η θερμοκρασία είναι δυνατή εδώ, δίπλα στη θάλασσα κι ας έμοιαζε τις πρώτες πρωινές ώρες σήμερα ότι είχε χαλάσει ο καιρός και θα 'κανε κρύο.

Χρειάζεται το αιρκοντίσιον στη μεγάλη συνεδριακή αίθουσα του TERRA MΑRIS για να κάνει υποφερτή την κατάσταση στους 1.000 και πλέον, μάρτυρες του Ιεχωβά, που κάνουν εδώ την περιφερειακή τους συνέλευση για τρεις μέρες.

Ήρθα, συνοδεύοντας τη Στασούλα και συνάντησα γνωστούς ανθρώπους. Είχαμε έρθει και πέρσι τέτοιον καιρό.

Είναι άνθρωποι σοβαροί που πιστεύουν στο δικό τους αληθινό Θεό. Αλλά είναι χαμογελαστοί, ξέρουν γιατί είναι εκεί κι ας είναι πολλές και διαφορετικές ηλικίες. Ακούν τους ομιλητές, διαβάζουν τις γραφές, ήσυχοι, ήρεμοι, γαλήνιοι...

Μεσημέρι φτάσαμε στο ξενοδοχείο. Λίγο πριν το δίωρο μεσημεριανό διάλειμμα. Ύστερα για να έχω καλύτερο σήμα WiFi κάθισα στην κεντρική σάλα εισόδου του πολυτελέστατου ξενοδοχείου, εκεί που είναι και η ρεσεψιόν. Έγραψα τα κομμάτια μου, είδα τα e-mail μου και το απόγευμα στις 5, με το τέλος των εργασιών της πρώτης μέρας γυρίσαμε στο χωριό.

Αυτή τη φορά όμως και για να εξυπηρετήσουμε την Ολυμπία που μένει στις Αγιές Παρασκιές, γυρίσαμε από εθνική οδό προς Ηράκλειο, έξοδο ΒΙΠΕ και... νά μας στο Θραψανό....

Η Μαριγώ στην αυλή της Στασούλας, ένα απόγευμα από τα πολλά που έρχεται για να της μετρήσει την πίεση. Φωτορεπόρτερ ο Λάμπρος που “τράβηξε με το κινητό του το στιγμιότυπο, κατόπιν σχετικών οδηγιών. 94 χρονώ και βάλε η Μαριγώ, ασφαλισμένη στον ΟΓΑ, εισπράττει κάθε μήνα το φοβερό ποσό των 340 ευρώ!

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 10/07/2010

Οι μεγάλες αλλαγές που δίνουν άλλον τόνο στην κοινωνική ασφάλιση, όπως την ξέραμε μέχρι σήμερα, έχουν οδηγήσει χιλιάδες εργαζόμενους που έχουν θεσμοθετήσει συνταξιοδοτικό δικαίωμα, άρον – άρον στην εγκατάλειψη της εργασίας τους, σε μια προσπάθεια να διασώσουν ότι μπορούν από τη λαίλαπα που βλέπουν να έρχεται.

Περισσότερους από 150.000 τους βγάζουν δημοσιεύματα των εφημερίδων. Αλλά φοβερός ο τρόπος που σκέφτονται κάποιοι στην κυβέρνηση. Σαν τους... μικρομπακάληδες και αγνοώντας επιδεικτικά το αύριο βρίσκουν αυτό το κύμα φυγής “ανάσα για τον προϋπολογισμό” καθώς θα εξοικονομηθούν 270 εκατ. ευρώ στην τριετία.

Τέτοια ρεαλιστική – ωμή λογική ούτε στα πιο σκληρά νεοφιλελεύθερα καθεστώτα δεν θα τη βρεις. Πουθενά δεν υπάρχει αποτυπωμένη η αγωνία όλων αυτών των ανθρώπων που οδηγούνται επί σφαγή. Που δεν ξέρουν αν θα υπάρχει αύριο για τους ίδιους και, κυρίως, για τα παιδιά τους. Κρατούν μόνο μια μεζούρα και μετρούν. Οι χειρότεροι διαχειριστές των τελευταίων χρόνων...

Και κανείς από αυτούς τους μεγαλόσχημους που εφαρμόζουν κατά γράμμα όσα περιέχει το Μνημόνιο που υπέγραψαν με την Τρόικα δεν αναρωτήθηκε αυτό που και ένα παιδί θα μπορούσε να το εκφράσει ως αγωνία: Και πού θα βρουν τα Ταμεία τόσα χρήματα να πληρώσουν όσους δικαιούνται σύνταξη;

Τι λες καλέ που θα μπουν σε τέτοιες απλές λογικές... Οι άνθρωποι είναι φτιαγμένοι για μεγάλα πράγματα.... Ο σκοπός είναι να σωθεί η οικονομία από την πτώχευση και να μην πειραχθεί κανένας από αυτούς που τη λεηλάτησαν. Να συνεχίσει να λειτουργεί άψογα το σύστημα υπέρ των οικονομικά ισχυρών.

Έτσι ήταν πάντα, το ξέραμε. Το κακό είναι πως, άλλα ευαγγελίζονταν και υπόσχονταν προεκλογικά και άλλα εφαρμόζουν τώρα.

Θα μπορούσαν, τουλάχιστον, να ήταν πιο ειλικρινείς. Να πουν στον ελληνικό λαό ευθαρσώς την αλήθεια και να του ζητήσουν να αποφασίσει με δημοψήφισμα για την τύχη του. Κι αν είχαν τα κότσια να δώσουν και τις παραιτήσεις τους, λέγοντας απλά, πως θέλουν νέα εντολή για να εφαρμόσουν σκληρά μέτρα. Όχι άλλα τη μία και άλλα την άλλη...

Ένα πράγμα που δεν μπορεί να χωνέψει ο Έλληνας είναι η κοροϊδία. Το ψεύτικο χαμόγελο, το χτύπημα στην πλάτη, το “έλα μωρέ, θα τα καταφέρεις εσύ, πέρασες και πιο δύσκολα, θα αντέξεις”. Ντροπή, να κάνουν ένα ολόκληρο λαό πειραματόζωο με τη λογική ότι “θα αντέξει”!

Ας είναι λοιπόν καλοί στους εντολοδόχου τους, το Δ.Ν.Τ., την Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα και τη Ε. Ε. Μόνο που δεν τους ψήφισαν αυτοί...

Και τώρα φοβούνται. Γιατί οι αγορές που θεοποίησαν τώρα είναι απειλή για τους ίδιους. Ε, ας την αντιμετωπίσουν, οι μεγάλοι οικονομολόγοι...

Μόνο να αφήσουν ήσυχους τους απλούς ανθρώπους. Δεν έχουν κανένα δικαίωμα να τους στερούν το όνειρο. Να τους “πυροβολούν” καθημερινά με σενάρια τρόμου... Ούτε μπορούν να σαρώσουν τα πάντα στο πέρασμά τους. Και να ξέρουν πως θα κριθούν για τις πράξεις τους.

Η κοινωνία παρακολουθεί βουβή και τρομαγμένη όλα όσα συμβαίνουν. Τα μαγαζιά δεν κάνουν τζίρο. Τα χρήματα αρχίζουν να λιγοστεύουν. Οι ανάγκες μπαίνουν στο μικροσκόπιο του οικογενειακού προϋπολογισμού.

Υποθέτω, πως την περιμένουν την έκρηξη. Μόνο που δεν ξέρουν πότε και πώς θα εκδηλωθεί. Ήδη, αν και κατακαλόκαιρο, οι απεργιακές κινητοποιήσεις των συνδικάτων έχουν κόσμο. Και ποιος είναι σε θέση να προγραμματίσει μέσα σε τέτοιους καιρούς διακοπές; Τζάμπα τα φυλλάδια που βάζουν οι εφημερίδες...

Το κείμενο αυτό δημοσιεύεται σήμερα στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στη στήλη μου “Επισημάνσεις”.