Μια βόλτα στην εξοχή, στο αμπέλι με τα λιάτικα σταφύλια είναι επιβεβλημένη... Σε δυο βδομάδες θα είναι εντελώς έτοιμα για να κόψει κανείς...

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 06/07/2013

Χρειάζεται ο άνθρωπος να δημιουργεί τις προϋποθέσεις που θα τον βοηθήσουν να χαλαρώνει λίγο, να απολαμβάνει τις στιγμές και να επικεντρώνει το ενδιαφέρον του, ξεκούραστος πια, στους επόμενους στόχους του... Κάπως έτσι, η ανάγκη για όλα τα παραπάνω δημιούργησε τις κατακτήσεις για τους εργαζόμενους.

Τι σας λέω τώρα, ιστορία... Ναι, ιστορία, αλλά όχι γενική και αόριστη, ιστορία των τελευταίων χρόνων, όπου ο άνθρωπος έχει ξεφύγει από τα δεσμά της δουλείας και άρχισε να αισθάνεται ότι πρέπει να διεκδικεί. Και το έκανε με επιτυχία και πολύ καλά αποτελέσματα...

Βεβαίως, για να θέτουμε τα πράγματα στη σωστή σειρά, όλα τούτα δεν έγιναν έτσι ξαφνικά. Χρειάστηκαν αγώνες, συνεχείς προσπάθειες κι έχουμε αναφορές σε ανθρώπους που έχασαν ακόμα και τη ζωή τους για ένα τέτοιο προνόμιο. Όχι μόνο για το δικαίωμα στις διακοπές, αλλά και γι' αυτό. Οι τελευταίες είχαν ενταχθεί σε μια σειρά εργατικών κατακτήσεων οι οποίες βλέπουμε να καταπατούνται στις μέρες μας με τη μεγαλύτερη ευκολία στο όνομα της κρίσης και τη διάσωσης της Οικονομίας... Και το χειρότερο είναι ότι η συνεχής πλύση εγκεφάλου από τα συνεργαζόμενα ΜΜΕ, έχει καταφέρει να μας πείσει ότι “μάλλον έχουν δίκιο” κι ότι “τέτοιες υπερβολές και σπατάλες πρέπει να κοπούν για το καλό μας”...

Γνωρίζοντας πόσο άδικο είναι αυτό για τον εργαζόμενο, προσωπικά κι ενώ έχω υποστεί τόσα, όσα και η υπόλοιπη κοινωνία, από τις σκληρές πολιτικές λιτότητας που εφαρμόζουν τα τρία τελευταία χρόνια, αντιδρώ σ' αυτή τη λογική με όλη μου τη δύναμη, προσπαθώντας να μην αισθάνομαι ένοχος που ως εργαζόμενος, μπορώ να κάνω χρήση ενός τέτοιου “προνομίου”.

Οι διακοπές είναι κατάκτηση, ανάγκη, υποχρέωση μιας Πολιτείας που θέλει κι αρέσκεται να ισχυρίζεται ότι έχει ακόμα δείγματα κοινωνικής επίφασης. Η αρμύρα της θάλασσας, ο καθαρός αέρας του βουνού, η πιο χαλαρή καθημερινότητα πέρα από τον όποιο προγραμματισμό υλοποίησης και διευθέτησης υποχρεώσεων, η παρέα με ανθρώπους που αγαπάς και σε εκτιμούν, έχει να προσφέρει πολλά στον ανθρώπινο οργανισμό. Ποιος δεν είναι σε θέση να το καταλάβει και να το κατανοήσει αυτό;

Προσωπική παράκληση προς τους αναγνώστες μου: Δεν χρειάζεται να αισθάνεται κανείς ενοχή, επειδή μπορεί ακόμα να κάνει χρήση ενός τέτοιους δικαιώματος. Το προβλέπουν οι εργατικοί νόμοι, οι διεθνείς συμβάσεις... Νόμοι που τους κατέκτησαν με τους αγώνες τους άνθρωποι που έχουν στηθεί στον τοίχο από τους κυβερνώντες και προσπαθούν να τους αφανίσουν με τις Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, έξω και πέρα από κάθε στοιχειώδη κοινοβουλευτική διαδικασία.

Έχουμε δικαίωμα στο χαμόγελο... Στο να είμαστε κοντά και δίπλα στους αγαπημένους μας, χωρίς τα τρεξίματα της καθημερινότητας, γεγονός που θα μας επιτρέψει να νοιώσουμε ξανά άνθρωποι που μπορούν να ζήσουν με αξιοπρέπεια και όχι να εργάζονται με σκυμμένο το κεφάλι, απλά για να επιβιώνουν...

Χρειάζεται ίσως να ξαναδιαβάσουμε την ιστορία του εργατικού κινήματος τα τελευταία εκατό χρόνια... Να ξαναδούμε μερικά πράγματα, πιο καθαρά. Οι κυβερνήσεις αυτού του κόσμου, έρχονται και παρέρχονται... Αυτό όμως που πρέπει να μείνει στη συνείδηση μας καθαρό είναι ότι για τίποτα και με κανέναν τρόπο δεν πρέπει να απεμπολούμε δικαιώματα και κατακτήσεις με το αίμα και τις θυσίες πρωτοπόρων της τάξης μας.

Σ' αυτή τη λογική αισθάνομαι καλά που είμαι στην Κρήτη αυτόν τον καιρό, στο πατρικό μου και προσπαθώ να ρουφήξω κάθε στιγμή που ζω με φίλους ή περπατώντας σε τόπους που αγάπησα, επειδή γεννήθηκα και είδα εδώ, το φως της ζωής. Η φύση δημιούργησε προϋποθέσεις ψυχικής ανάτασης όπου οι άνθρωποι νοιώθουν πιο χαλαροί, συζητούν, μοιράζονται πράγματα, ακόμα κι ο ήλιος της Κρήτης μου φαίνεται πιο όμορφος...

Ή μήπως όλα αυτά είναι στο μυαλό μου; Ακόμα κι έτσι να είναι, νοιώθει κανείς υπέροχα στις διακοπές του. Κι αυτό το προνόμιο δεν πρέπει να το χαρίσουμε σε κανέναν!

• Το κομμάτι αυτό δημοσιεύεαι σήμερα στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στη στήλη μου "Επισημάνσεις".
  

Τον Νεκτάριο Δρίτσα τον γνωρίζω από το περιοδικό Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΤΕΧΝΙΚΩΝ ΤΟΥ ΟΤΕ, όπου τον είχα άμεσα συνεργάτη μου και προϊστάμενο. Καταθέτω την καλύτερη εικόνα γι' αυτόν. Σιδεροκέφαλος στο νέο του ρόλο... Ξέρω ότι έχει τις δυνατότητες και μπορεί να οδηγήσει την ΠΕΤ ΟΤΕ σε καλύτερους δρόμους...

Τον Θοδωρή Θεοδώρου τον γνώρισα από τότε που εξελέγη στην Εκτελεστική Επιτροπή της ΠΕΤ ΟΤΕ. Νέος συνδικαλιστής που διέθετε πολύ χρόνο καθημερινά στην ΠΕΤ ΟΤΕ, έχω να πω τα καλύτερα για το ήθος του. Χαίρομαι που θα συνεργαστώ μαζί του στο περιοδικό...

Δεν το κρύβω... Δεν έχω λόγους, ύστερα από 30 γεμάτα χρόνια στη ΠΕΤ ΟΤΕ που τείνουν να γίνουν 31, να μη λέω τα πράγματα με το όνομα τους. Χάρηκα που ο Νεκτάριος Δρίτσας ανέλαβε το ρόλο ευθύνης του προέδρου της ΠΕΤ ΟΤΕ...

Καθαρός άνθρωπος χωρίς δεύτερες σκέψεις, ότι έχει να πει θα στο πει κατευθείαν και χωρίς περιστροφές. Νέο μυαλό, συνεργάσιμος, είναι ο άνθρωπος που χρειαζόταν στο τιμόνι ενός ιστορικού σωματείου, όπως είναι η Πανελλήνια Ένωση Τεχνικών του ΟΤΕ σε μια περίοδο που το συνδικαλιστικό κίνημα βιώνει τις δικές του μεγάλες δυσκολίες καθώς τα εργατικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα βρίσκονται στο στόχαστρο των κυβερνώντων...

Δύσκολοι οι καιροί που αναλαμβάνει μια τέτοια σοβαρή θέση μα εκτιμώ ότι έχει και την πείρα και την γνώση και τους συνεργάτες που χρειάζεται για να τα βγάλει πέρα με αξιοπρέπεια στο νέο ρόλο ευθύνης του...

Προσωπικά, μπορώ να πω για όσο κράτησε η θητεία του στο γραφείο Τύπου και Δημοσίων Σχέσεων της ΠΕΤ ΟΤΕ, επειδή δούλεψα μαζί του. Διέκρινα έναν ζηλωτή, σώφρονα συνδικαλιστή που αν και είχε καθαρό ιδεολογικοπολιτικό στίγμα, έδινε ευκαιρίες και περιθώρια στην ανάπτυξη κι άλλων ιδεών και προπαντώς ήταν διαθέσιμος να ακούσει νέες ιδέες, σκέψεις, προτάσεις και τολμούσε να τις υλοποιήσει.

Με την εμπειρία που έχω συσσωρεύσει στο χώρο των συνδικάτων τόσα χρόνια τώρα, νομίζω ότι τέτοιοι άνθρωποι χρειάζονται για να μπορεί να έχει κανείς ζωντανή την ελπίδα ότι κάτι καλύτερο μπορεί να γίνει σ' αυτή την έρμη τη χώρα...

Χαίρομαι ακόμα διπλά που τον αντικαθιστά ο Θοδωρής Θεοδώρου, ένας άνθρωπος χαμηλών τόνων, πράος, χαμογελαστός, δημιουργικός... Αν και νέος συνδικαλιστής καθημερινά ήταν από τους πρώτους που έρχονταν στο γραφείο του και από τους τελευταίους που έφευγε. Καμιά φορά και μετά από μένα...

Μπορείς να μιλήσεις μαζί του, να κάνεις σχέδια και να τα υλοποιήσεις. Είμαι βέβαιος ότι θα ανοίξει μια νέα εποχή γα το περιοδικό της ΠΕΤ ΟΤΕ.

Βεβαίως, όλα αυτά τα καλά μου ήρθαν μαζεμένα στις διακοπές μου, στην Κρήτη, αλλά ξέρω πως όταν γυρίσω στη δουλειά μου, τον Αύγουστο, θα συνεργαστώ μαζί τους και θα δώσω το καλύτερο που μπορώ...

Ήδη έχουμε ένα τεύχος του περιοδικού (255) στο τυπογραφείο, αλλά καλύπτει χρονικά τους μήνες Απρίλιο, Μάϊο, Ιούνιο 2013. Επομένως δεν μπορεί να περιέχει αυτές τις αλλαγές στις θέσεις κορυφής της ΠΕΤ ΟΤΕ. Δεν πειράζει. Μετά το καλοκαίρι θα στήσουμε το επόμενο και θα καταγραφούν όλα αυτά. Η είδηση “παίζει” ήδη, στο Site της ΠΕΤ ΟΤΕ. Δείτε ΕΔΩ τις αναδιαρθρώσεις που έγιναν τόσο στην Εκτελεστική Επιτροπή της ΠΕΤ ΟΤΕ, όσο και στο Δ.Σ. μετά την αποχώρηση του έως χθες, προέδρου, Βασίλη Λάμπρου που ανέλαβε τα καθήκοντα του Γενικού Γραμματέας της ΟΜΕ ΟΤΕ...

Το εφιαλτικό πρόβλημα της ανεργίας των νέων το οποίο και στη χώρα μας έχει λάβει δραματικές διαστάσεις αγγίζοντας το ποσοστό του 60%, τέθηκε επί τάπητος στη συνάντηση των συνδικαλιστικών νεολαιών της Ευρώπης με τη Γερμανίδα καγκελάριο Άγκελα Μέρκελ, στην οποία μετείχε και η Γραμματεία Νέων της ΓΣΕΕ.

Η συνάντηση επικεντρώθηκε στις τεράστιες κοινωνικές συνέπειες και τις οικονομικές απώλειες, λόγω της έλλειψης πολιτικών για την ένταξη των νέων στην αγορά εργασίας.

Όσον αφορά στη χρηματοδότηση σε ευρωπαϊκό επίπεδο για την αντιμετώπιση του προβλήματος, οι ευρωπαίοι νεολαίοι συνδικαλιστές κατέθεσαν την κοινή θέση τους ότι τα προβλεπόμενα 6 δις ευρώ δεν επαρκούν, την ίδια ώρα μάλιστα που η χρηματοδότηση των τραπεζών αγγίζει το 1,3 τρις ευρώ.

Η Γερμανίδα καγκελάριος υποστήριξε ότι το συγκεκριμένο ποσό μαζί με άλλα ευρωπαϊκά και εθνικά κονδύλια, είναι ικανά να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα παραπέμποντας στο μέλλον την επιπλέον χρηματοδότηση, εάν και μόνο τότε, δεν υπάρξουν με τα προβλεπόμενα ποσά, ικανοποιητικά αποτελέσματα.

Η κ. Μέρκελ υπεραμύνθηκε της απόφασης για τη χρηματοδότηση στις τράπεζες, τονίζοντας ότι εάν κατέρρεαν οι τράπεζες, η ανεργία των νέων θα ήταν ακόμη μεγαλύτερη.

Στην αναγκαιότητα αλλαγής πολιτικής με τερματισμό της λιτότητας και στροφή στην ουσιαστική ανάπτυξη η οποία θα είναι συνδεδεμένη με μακροπρόθεσμες βιώσιμες θέσεις εργασίας και αξιοπρεπείς αμοιβές, αναφέρθηκε ο Γραμματέας Νέων της ΓΣΕΕ Γιάννης Πούπκος.

Ειδικότερα, απευθυνόμενος στην κ. Μέρκελ, χαρακτήρισε κοινωνικό έγκλημα την εφαρμοζόμενη πολιτική προσθέτοντας ότι υπάρχει ήδη μια χαμένη γενιά στη χώρα μας.

Για τη ΓΣΕΕ είναι ξεκάθαρο ότι η κατεύθυνση της οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής απαιτεί ριζικό επανασχεδιασμό. Ο δρόμος της εξόδου από την οικονομική κρίση και ύφεση είναι η πραγματική οικονομία, η πραγματική επένδυση και η πραγματική απασχόληση κι όχι το χρηματοπιστωτικό σύστημα.

Μια δήλωση

του γενικού γραμματέα της ΓΣΕΕ

Εάν όσα βλέπουν το φως της δημοσιότητας και φέρονται ως απαιτήσεις των ΤΡΟΪΚΑΝΩΝ, περί μείωσης συντάξεων, κατάργησης 5νθημέρου, μείωσης του κατώτατου μισθού, νέων μέτρων και εφαρμογή των “συμφωνηθέντων” προχωρήσουν, τότε όχι μόνο επιβεβαιώνουν πλήρως τη θέση μας περί διαλόγου “κωφών” όπως την καταθέσαμε στο σεμινάριο του ILO (ΔΙΕΘΝΕΣ ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ) αλλά καταρρίπτουν και τον ισχυρισμό της κυβέρνησης ότι δεν θα ληφθούν νέα μέτρα…

Η διαμόρφωση του κατώτατου μισθού, με πράξη νομοθετικού περιεχομένου μέσω ενός νέου “μοντέλου” που ενδεχομένως να αποκτήσει και αρχαία ονομασία, όπως άλλοι μηχανισμοί, αποτελεί προσβολή της δημοκρατίας, κατάργηση του πυλώνα της - των κοινωνικών εταίρων και κατάργηση ενός βασικού συστατικού της, του διαλόγου, και αποτελεί επιβεβαίωση ότι στην Ελλάδα επικρατούν τριτοκοσμικές συνθήκες και οι δημοκρατικοί θεσμοί βάλλονται….

Η δημοκρατία δεν κινδυνεύει από το διάλογο και τις ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις… Κινδυνεύει από τις πάγιες πλέον πρακτικές των πράξεων νομοθετικού περιεχομένου, των διαταγμάτων και της ψήφισης νόμων σε ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ.

Σ’ αυτό το θέατρο του παραλόγου των απαιτήσεων των ΤΡΟΪΚΑΝΩΝ, οι οποίοι πριν από κάθε δόση “βγάζουν” νέα προαπαιτούμενα, πιστεύοντας ότι έτσι θα διορθώσουν τα προηγούμενα λάθη τους και τις “τρύπες” στα δημοσιονομικά κενά, οι υπουργοί της Κυβέρνησης οφείλουν να αντισταθούν σθεναρά σε κάθε νέα νοσηρή παράλογη απαίτηση τους, όπως αυτή της μείωσης εκ νέου των συντάξεων για να φθάσουμε στα ΠΟΣΟΣΤΑ των Γερμανών!!!

Ξεχνάει όμως ο εν λόγω “λογιστάκος” ότι στη Γερμανία οι κοινωνικές παροχές ποσοστιαία είναι πολλαπλάσιες απ΄ότι στη χώρα μας όπως ξεχνάει ότι τα 918 € μικτά κατά μέσο όρο των συντάξεων στην Ελλάδα, φορολογούνται και μειώνονται στο μισό από την εφαρμογή της φορομπηχτικής πολιτικής των Κυβερνήσεων και των χαρατσιών που επιβάλλονται, με τις δικές τους προτάσεις!!!

Θα πρέπει λοιπόν ο Τόμσεν, ο Μόρς και ο Μαζούχ, ο Τραα και η Task Forse να αντιληφθούν, ότι η μείωση των εσόδων των ασφαλιστικών ταμείων και του ΕΟΠΥΥ και η “τρύπα” που δημιουργείται πρέπει να καλύπτεται από τον προϋπολογισμό και όχι με ΝΕΑ ΜΕΤΡΑ διότι έχουν “στραγγίξει” τα νοικοκυριά με την πολιτική ιδεοληψία της αυστηρής μονομερούς λιτότητας.

Ας σταματήσουν επιτέλους να βαφτίζουν το κρέας ψάρι.

Εάν θέλουν να σώσουν την πατρίδα, οφείλουν πρώτα να προστατεύσουν τους πολίτες της.

Η πατρίδα δεν είναι πουκάμισο αδειανό όπως κάποιοι επιχειρούν να παρουσιάσουν, αποτελείται από ανθρώπους που τρία χρόνια τώρα πληρώνουν τα ΛΑΘΗ του δημοσιονομικού προγράμματος και μάλιστα με δυσβάσταχτους όρους.

Ο λαός δεν αντέχει άλλες θυσίες, δεν δέχεται οι θυσίες του να πέφτουν σε βαρέλι δίχως πάτο και δεν δέχεται να αποτελέσει την Ιφιγένεια για να σωθεί η αξιοπιστία του ΔΝΤ και οι οικονομίες των χωρών μελών της Ευρωζώνης.

Το πρόγραμμα είναι λάθος!!! Το παραδέχονται όλοι πλέον… Ο λαός έχει εναποθέσει τις ελπίδες του σ’ εκείνους τους πολιτικούς που θα τολμήσουν να διορθώσουν αυτό το λάθος, που καταστρέφει την οικονομία και την κοινωνία.

Στους πολιτικούς που τολμούν… Γιατί ο ΤΟΛΜΩΝ ΝΙΚΑ έχοντας δίπλα του τον λαό.

• Θερμική καταπόνηση και υψηλές θερμοκρασίες. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ πώς μπορούν να αντιμετωπίσουν την κατάσταση οι εργαζόμενοι...

Μια βόλτα στα καμίνι του αδερφού μου, Κωστή. Όρθιος! Ακόμα είναι εκεί, κάθε μέρα κι έχει και τους μαστόρους του...

Το μυστικό για να νοιώθει κανείς καλά στις διακοπές του είναι να να μη βιάζεται να ζήσει καταστάσεις τέτοιες ώστε να μπει στα βαθιά αυτών που λέμε διακοπές. Σε κάθε περίπτωση αυτό είναι υποκειμενικό και δεν μπορούμε να θεωρήσουμε ότι υπάρχει ένας δεδομένος κανόνας για να μας εκφράζει ανεπιφύλακτα.

Μικρά βήματα ενσωμάτωσης... Μια βόλτα στο χωριό ή στο Αρκαλοχώρι συνδυασμένη με δουλειές, στο σπίτι για να βάλω κάποιες προτεραιότητες από βδομάδα μάλλον, μετά στα χωράφια, να βρω φρούτα “ζωντανά” πάνω στα δέντρα για να γευτώ την νοστιμιά τους...

Ύστερα να δω κάποιους ανθρώπους συγγενείς, φίλους, γνωστούς... Να πιάσω λίγο το νήμα στις ρίζες μου. Να περπατήσω στα σοκάκια του χωριού, στα καμίνια του ανιψιού μου Μανόλη και του αδερφού μου Κωστή, στους κήπους τους, όπου μπορώ να κόψω ένα ξυλάγγουρο ή μια ντομάτα...

Η κουβέντα μαζί τους μ' αρέσει. Επικεντρώνω το ενδιαφέρον μου σε πράγματα απλά καθημερινά, σπουδαία για τους ίδιους που σε μένα παίρνουν πια μια άλλη μορφή πιο σημαντική...

Τίποτα δεν αφήνω στην τύχη... Επειδή απλά δεν την εμπιστεύομαι δημιουργώ προσωπικά τις προϋποθέσεις εκείνες που θα με κάνουν να νιώσω καλά και να εγκλιματιστώ πιο γρήγορα... Εδώ που τα λέμε δεν χρειάζεται να καταβάλω και καμιά ιδιαίτερη προσπάθεια. Αρκεί να αφήσω τους ρυθμούς να κυλήσουν, όπως εκείνοι ξέρουν κι εγώ να τους παρακολουθήσω ως παρατηρητής μιας εξαιρετικής και μοναδικής κατάστασης.

Γράφω, διαβάζω, συζητώ, κάνω βόλτες, κοιμάμαι, αυτή είναι για μένα η ομορφιά των διακοπών. Χωρίς προγράμματα και χωρίς άγχος για την επόμενη μέρα... Εξάλλου, καθεμιά έχει τα δικά της πράγματα. Τις έγνοιες της, τις ανησυχίες της...

Σήμερα θα ξαναπάω στο Αρκαλοχώρι. Να καταθέσω τα χαρτιά της μικρής επιδότησης που παίρνω για τις ελιές μου στην Αγροτική Τράπεζα, να δω την αγορά και εγκατάσταση ενός αποκωδικοποιητή προκειμένου να βρει την εικόνα της η τηλεόραση που πέρασε στην ψηφιακή εποχή με ένα σχεδόν βίαιο τρόπο και στην Κρήτη.

Τέτοιες είναι οι δουλειές... Μη φανταστείτε τίποτα σοβαρό. Κάθε άλλο... Το πρωί έγραψα και τις “Επισημάνσεις” μου για το “Ρέθεμνος”, ένα κομμάτι μέσα από τη ζωή, όπως κάνω έτσι κι αλλιώς κάθε εβδομάδα 13 χρόνια τώρα, ανελλειπώς...

Και η επαφή μου με το διαδίκτυο δεν είναι πια, όπως στο γραφείο. Ξεχωρίζω τις ώρες ως προς το τι μπορώ να έχω και τι μπορώ να δώσω. Και δίνω στη διαχείριση του χρόνου ιδιαίτερη σημασία...

Μια εικόνα, καθώς ο ήλιος ανατέλλει πίσω από τα λασιθιώτικα βουνά... Μια νέα μέρα, η πρώτη, ξημερώνει στο χωριό που γεννήθηκα για να ξεκινήσουν όμορφα οι φετινές καλοκαιρινές διακοπές μου...

Πόση νοσταλγία, πόση διάθεση για ζωή στον τόπο που γεννήθηκε πρέπει να έχει κανείς για να ξυπνάει χωρίς κανένα βοήθημα, ηλεκτρονικό ή άλλο από τις 6 τα ξημερώματα, προκειμένου να χαράξει δυο γραμμές στο Site του; Συνέβη σε μένα σήμερα... Και το χάρηκα που μου βγήκε έτσι όμορφα κι απλά, ως ανάγκη κι όχι ως υποχρέωση...

Έφτιαξα καφέ και κάθισα στο γραφείο... Έξω ξημερώνει. Φωτίζει κιόλας η μέρα... Ησυχία απόλυτη... Που και που ένα σκυλί αλυχτά, κάπου μακριά και κάποια πουλιά ακούγονται να κελαηδούν. Η μαγευτική πρωινή εικόνα του Θραψανού... Πόσο μ' αρέσει αυτό ξημέρωμα... Ρουφώ σαν σφουγγάρι την κάθε στιγμή. Είναι μέρος των διακοπών μου αυτή η απόλαυση...

Το σημερινό μου πρόγραμμα δεν είναι βαρύ. Καθόλου. Μερικά πράματα, συγκεκριμένα, θα κάνω για να κυλήσει όμορφα η μέρα. Αλλά το ξεκίνημα της, με ήρεμο και καθαρό μυαλό και σκέψη, θέλω να έχει μέσα του κάτι από τη χθεσινή μέρα.

Καταρχήν είδαν την άφιξη μου στο Θραψανό με τη χθεσινή ανάρτηση μου οι φίλοι, Θραψανιώτες ή μη και μου ευχήθηκαν στο Facebook καλή διαμονή, ξεκούραση κλπ. Θα μπορούσαν βέβαια τα σχόλια να γίνουν κι από δω, απευθείας στο Site, αλλά η δύναμη της συνήθειας είναι μεγάλη. Μερικά πράγματα δεν αλλάζουν εύκολα, όσο κι αν το προσπαθούμε. Άσε που δεν είμαι βέβαιος ότι το προσπαθούμε... Εξάλλου με κάποιο τρόπο διαμορφώνεται αυτή η επικοινωνιακή κουλτούρα...

Χθες το μεσημέρι πρέπει να κοιμήθηκα για δυο ωρίτσες... Ούτε εγώ δεν το περίμενα. Η αλήθεια είναι ότι η ζέστη ήταν δυνατή κι εγώ έπεσα λίγο να ξεκουραστώ από το ταξίδι... Ο Μορφέας ήρθε πολύ διακριτικά και μου έκλεισε τα μάτια...

Ξύπνησα κατά τις 5 το απόγευμα και σηκώθηκα να φάω... Ήταν το μεσημεριανό μου και το βραδινό μαζί. Απολαυστικό όταν είναι σερβιρισμένο μ' αγάπη. Κι εκεί, κατά τη διάρκεια του φαγητού, ήρθε η θεία Άννα. Α, ξέχασα να σας πω, ότι βρήκα την Αναστασία, την εγγονή της Στασούλας, όταν κατέβηκα κάτω. Η κουβέντα με δυο ανθρώπους διαφορετικής ηλικίας και κουλτούρας πάντα μου άρεσε. Αλλιώς ζει ένα κορίτσι γύρω στα 20 που σπουδάζει στο Ηράκλειο κι αλλιώς μια γυναίκα συνταξιούχος που έχει γνωρίσει ήδη τόσα πράγματα από τη ζωή. Το να ανιχνεύει κανείς, δυο τόσο διαφορετικά πράγματα είναι από μόνη της μια πρόκληση...

Ένα από τα ζητήματα που απασχολούν αυτή την εποχή τους ανθρώπους εδώ, είναι η υποχρέωση να καταθέσουν τις φορολογικές τους δηλώσεις. Το πρωί ο Αγησίλαος, σύζυγος της Στασούλας της αδερφής μου, έτρεχε στο Καστέλλι στη λογίστρια του να φτιάξει τη φορολογική του δήλωση. Υπάρχει, βεβαίως, η παράταση που δόθηκε αλλά θέλουν να τελειώνουν και να κλείνουν μια – μια τις υποχρεώσεις τους. 50 ευρώ για τον ίδιο και άλλα τόσα για τον αδερφό του, Μιχάλη, είναι υπολογίσιμα από τον οικογενειακό προϋπολογισμό, όπως και να το κάνεις. Με μια σύνταξη του ΟΓΑ ζουν και με κάποια μικρά, έως ελάχιστα εισοδήματα. Την περιουσία τους, κατά το μεγαλύτερο μέρος, την έχουν μοιράσει στα παιδιά τους. Έχουν κι αυτά τις δικές τους οικογένειες και πρέπει να είναι σε θέση να ανταποκριθούν στις ανάγκες τους.

Ξημερώματα Τετάρτης με ανοιχτό τον υπολογιστή μου και τις χαμηλές ταχύτητες στο internet... Πρέπει να πάω στο καφέ το μεσημέρι να κάνω αυτή την ανάρτηση. Ελπίζω να είναι ανοιχτή σήμερα η Αριστέα, χθες βράδυ ήταν κλειστή...

Εγώ, μπορεί να μην είμαι στην Αθήνα αυτή την περίοδο, μα όσοι μπορούν ας πάνε αύριο στην κινητοποίηση που οργανώνεται για να μη γίνουν οι συγχωνεύσεις στα σχολεία μας...

Με το FESTOS PALLAS έφτασα το πρωί της Τρίτης 2/72013 στο Ηράκλειο της Κρήτης Όπως ακριβώς είχαν ανακοινώσει χθες το βράδυ από τα μεγάφωνα στο πλοίο. 6.30 το πρωί είχε δέσει στο λιμάνι...

Να 'μαι στο Θραψανό από το πρωί σήμερα... Ο καιρός κάνει παιχνιδάκια. Είναι μεν καλοκαιρινός, αλλά ώρες -ώρες βγάζει τις συννεφιές του.

Από σήμερα στο Θραψανό! Όλα πήγαν καλά στο ταξίδι μου. Και η κίνηση στο δρόμο καλή. Ούτε ιδιαίτερο τράφικ, ούτε τίποτα...

Να, λοιπόν που κάπως έτσι, χαλαρά, αρχίζουν οι φετινές καλοκαιρινές μου διακοπές. Σε μέρη γνώριμα,αγαπημένα...

Ήρθα κατ' ευθείαν στο σπίτι της αδερφής μου Στασούλας. Με περίμενε. Όπως τον παλιό καλό καιρό... Με πρωινό έτοιμο και καφέ ζεστό...

Πήρα τα κλειδιά και πήγα στο σπίτι μου, το πατρικό. Έχουν προχωρήσει τα πράγματα, αλλά έχει όντως πολύ δουλειά ακόμα. Θα επιχειρήσω φέτος να κάνω κάποια πράγματα παραπάνω. Ελπίζω να τα καταφέρω... Σημασία έχει να το θέλει κανείς και να το παλεύει προς τη σωστή κατεύθυνση...

Με τη μηχανή κάνω μια βόλτα στο χωριό. Να το δω, να το γνωρίσω ξανά όπως έχει χαραχτεί στην καρδιά μου... Πήγα και μέχρι τη λίμνη της Λειβάδας. Ήθελα η “δόση” που θα πάρω να είναι μεγάλη.

Ύστερα ήρθα σπίτι. Μεσημέριαζε και παρά το γεγονός ότι κοιμήθηκα στο κρεβάτι της καμπίνας μου, δεν νιώθω ξεκούραστος... Η ηρεμία και η ησυχία του σπιτιού είναι αλλιώς... Εδώ το μεσημέρι είναι όμορφο. Φυσάει κι ένα ελαφρό αεράκι που κάνει υποφερτό τον μεσημεριανό καυτό ήλιο...

Κάπου εδώ βάζω και το γράψιμο μου. Νιώθω καλύτερα όταν καταφέρνω να εξωτερικεύω τα αισθήματα μου. Κι αυτή την ώρα είναι και μεγάλα και δυνατά. Είμαι στο χωριό μου από το πρωί και θα μπορέσω να μείνω εδώ, τριάντα ολόκληρες μέρες...

Θα έχω την ευκαιρία, να δω τόπους, ανθρώπους, να κάνω δουλειές και πράγματα... Όχι με πίεση όμως, αλλά με πιο ανθρώπινους ρυθμούς... Για μένα αυτό είναι, αυτό ήταν πάντα, διακοπές...

Ένα διάλειμμα από την πιεστική καθημερινότητα, δυο κουβέντες με ανθρώπους που αγαπάς, ένα μοίρασμα... Οι σκέψεις που επανατοποθετούνται, η αγάπη γι' αυτά που είναι χαραγμένα στις παιδικές μνήμες... Κι έρχονται, ανοίγουν ρωγμές στο χρόνο και ταράζουν δυνατά τα νερά του ώριμου εφησυχασμού μας...

Είμαι κουρασμένος από το ταξίδι. Το μεσημέρι θα επιδιώξω να ξαπλώσω λίγο. Κι όχι μόνο σήμερα...Κάθε μέρα που θα υπάρχουν περιθώρια θα το κάνω...

Καλοκαίρι 2013 στο Θραψανό... Άλλη μια όμορφη περιπέτεια αρχίζει... Κι εμένα μ' αρέσει που ζω όλο αυτό το όνειρο των θερινών διακοπών. Μέσα στη σκληρή πραγματικότητα ανοίγει μια ρωγμή αισιοδοξίας. Κι όλα αυτά με καλή διάθεση που είναι καλοδεχούμενη...