Το πρωτοσέλιδο της ΑΥΓΗΣ της 31/10/2017 σταθερά προσανατολισμένο στη λογική και την ιδέα του κοινωνικού μερίσματος που συνειδητά καλλιεργεί η κυβέρνηση τις τελευταίες μέρες, ελπίζοντας όταν θα έχει και τη συναίνεση των θεσμών και θέλοντας να κοροϊδέψει με ψίχουλα τους πολίτες.

Σημερινό (3/11/2017) πρωτοσέλιδο της οικονομικής εφημερίδας ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ. Με απόλυτη σιγουριά λέει πώς θα γίνει το μοίρασμα, μη και μας φάει η αγωνία... Και οι οικονομικές εφημερίδες πάντα έπαιζαν στο σχετικό παιχνίδι... Αλίμονο σε όποιον δεν είναι σε θέση να το αντιληφθεί...

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 04/11/2017

Την είδηση, φαντάζομαι την ακούσατε, φροντίζουν επαρκώς γι’ αυτό τα φερέφωνα της κυβέρνησης: Κοινωνικό μέρισμα συνολικού ύψους 1,2 δισ. ευρώ σχεδιάζει να χορηγήσει η κυβέρνηση σε περίπου ένα εκατομμύριο οικονομικά αδύναμους πολίτες της χώρας, αλλά και σε πολίτες με μεσαία εισοδήματα.

Μέρες τώρα, σε όσα ΜΜΕ ελέγχουν, αυτή η είδηση προβάλλεται επαρκώς, εκτιμώντας ότι θα κεφαλαιοποιήσουν οφέλη εκλογικά, όταν θα προκύψουν εκλογές… Μάλιστα ειδήμονες, περί τα πολιτικά, λένε πως αν αυτό γίνει εφικτό γρήγορα θα δούμε να προκύπτουν κάλπες.

Διότι η εμπειρία δείχνει, ότι τις κερδίζει αυτός που κυβερνάει, αν οι δυσαρεστημένοι, από τις πολιτικές τους και την υπερφορολόγηση είναι λίγοι ή όσο αυτοί λιγοστεύουν, από το… χαρτζιλίκι που σχεδιάζουν να δώσουν στις αδύναμες κοινωνικές τάξεις…

Σύμφωνα λοιπόν με τα σχέδια της κυβέρνησης το μέρισμα θα διανεμηθεί ακόμη και σε πολίτες με μεσαία εισοδήματα, ενώ ανοιχτό είναι ακόμη το ενδεχόμενο να διανεμηθεί σε νέους και σε ανέργους. Είδατε τι λεπτά που χειρίζονται το θέμα. Αφήνουν να εννοηθεί ότι, ίσως μας αφορά όλους…

Η επεξεργασία των στοιχείων των δικαιούχων, ωστόσο, θα γίνει μέσω της Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης Κοινωνικής Ασφάλισης (ΗΔΙΚΑ). Οι υποψήφιοι θα καταθέτουν αίτηση και μέσω πλατφόρμας που θα δημιουργηθεί θα λαμβάνουν απάντηση, αν πληρούν τα κριτήρια για να συνεχίσουν τη διαδικασία.

Σύμφωνα με τις πληροφορίες 700-800 εκατ. ευρώ θα δοθούν ως κοινωνικό μέρισμα και τα υπόλοιπα 400 – 500 εκατ. ευρώ θα δοθούν για επιστροφές φόρων και για αναπτυξιακά μέτρα.

Το κοινωνικό μέρισμα αναμένεται να δοθεί σε περίπου 1.000.000 πολίτες και αυτή τη φορά θα δοθεί, όπως λένε, με αυστηρά εισοδηματικά κριτήρια και όχι όπως πέρυσι, που μοναδικό κριτήριο ήταν το ύψος της σύνταξης (κάτω από 800 ευρώ). Οι άνθρωποι αρχίζουν και το εξελίσσουν σε επιστήμη το πράγμα…

Αυτό λοιπόν σημαίνει, ότι για τους παραπάνω πολίτες το ποσό που θα λάβουν θα είναι κατά μέσο όρο περίπου 1.000 ευρώ, αν και οι τελικές αποφάσεις θα ληφθούν από τον πρωθυπουργό, αφού οριστικοποιηθούν οι προβλέψεις και τα στοιχεία για τον εφετινό προϋπολογισμό και ανάψουν και το πράσινο φως οι θεσμοί.

Το φετινό ποσό που θα διατεθεί θα είναι ένα ποσό - μαμούθ. Η απόφαση της κυβέρνησης να διανείμει φέτος ένα τόσο μεγάλο ποσό σε τόσο πλήθος πολιτών κι αυτό είναι το αποτέλεσμα, όπως λένε, της θετικής πορείας εκτέλεσης του φετινού κρατικού προϋπολογισμού.

Φυσικά εμείς δεν είμαστε σε θέση να εξακριβώσουμε ποια είναι η αλήθεια σε όλα αυτά τα γεγονότα. Ένα παραμένει, ωστόσο σοβαρό και σ’ αυτό θα σταθούμε: Οι πολιτικοί, ιδιαίτερα αυτοί που μας κυβερνούν σήμερα, έχουν κάνει θεσμό πια, το να διαστρέφουν την έννοια των λέξεων και να μεγαλώνουν τις προσδοκίες των πολιτών.

Μ’ αυτόν τον τρόπο κάνουν την κοροϊδία να γίνεται όλο και μεγαλύτερη, καθώς στρέφουν την προσοχή του κόσμο σ’ αυτό, την ίδια ώρα που χαμηλώνει το φορολογητέο εισόδημα και οι χαμηλόμισθοι και χαμηλοσυνταξιούχοι ως μόνιμα υποζύγια καλούνται να πληρώνουν συνεχώς περισσότερα σε φόρους και να τα ξεχνούν αυτά, ενώ… πανηγυρίζουν για το κοινωνικό μέρισμα.

Τέτοιου είδους παιχνίδια με τις λέξεις τα ξεκίνησε ο Ανδρέας Παπανδρέου και τα εξελίσσουν οι συνεχιστές του, σημερινοί κυβερνώντες… Όμως ας μην ξεχνούν ότι τα έργα του σκοταδιού, διαλύονται στο φως. Και το φως, αργά ή γρήγορα θα έρθει και θα αποκαλυφθούν. Και η τιμωρία θα είναι αμείλικτη.

• Αυτό το κομμάτι θα δημοσιευτεί στο φύλλο του Σαββάτου 4/11/2017 της εβδομαδιαίας κρητικής εφημερίδας ΡΕΘΕΜΝΟΣ στη στήλη μου επισημάνσεις.

Μνημείο των Καλβινιστών κατασκευασμένο στις 27 Οκτωβρίου 1903 στην Γενεύη, για την απαράδεκτη μισαλλοδοξία και βία με τις οποίες αντιμετωπίστηκε ο Μιχαήλ Σερβέτος, λόγω των διαφορετικών του θρησκευτικών πεποιθήσεων


Άγαλμα του αλυσοδεμένου Σερβέτου στο Παρίσι. Ο ίδιος είχε πεί πως μπορεί να είναι μόνος, αλλά εμπιστευόταν «στη βεβαιότατη προστασία του Χριστού», κάτι που σίγουρα τον έκανε ακλόνητο παρά τις κακουχίες!


Το μνημείο στην πόλη Ανμάς, στη Γαλλία. Μέσα στο κείμενο οι λεζάντες για τις φωτογραφίες: Επάνω, προσωπογραφία του Ο Μιχαήλ Σερβέτου. Πιο κάτω, η πρώτη σελίδα του βιβλίου του, «Περί των Πλανών της Τριάδος».


Δύο σλάιντς του "Φωτοδράματος της Δημιουργίας" με θέμα τον Μιχαήλ Σερβέτο και τον μαρτυρικό του θάνατο, ο οποίος έγινε σύμβολο της ελευθερίας συνείδησης και λατρείας.


Η ομιλία αριθμός 85, «Ο Καλβίνος και ο Σερβέτος», από το Σενάριο του "Φωτoδράματος της Δημιουργίας"…


Στις 27 Οκτωβρίου 1553, ο Μιχαήλ Σερβέτος κάηκε στην πυρά στη Γενεύη της Ελβετίας. Ο Γκιγιόμ Φαρέλ—ο δήμιος του Σερβέτου και εκπρόσωπος του Ιωάννη Καλβίνου—προειδοποίησε τους παρατηρητές: «[Ο Σερβέτος] είναι ένας σοφός άνθρωπος ο οποίος αναμφίβολα πίστευε ότι δίδασκε την αλήθεια, αλλά έπεσε στα χέρια του Διαβόλου. . . . Προσέξτε να μη σας συμβεί το ίδιο!» Τι είχε κάνει αυτό το άτυχο θύμα για να αξίζει μια τόσο τραγική κατάληξη;

Ο Μιχαήλ Σερβέτος γεννήθηκε το 1511 στο χωριό Βιλιανουέβα ντε Σιχένα, στην Ισπανία. Από μικρή ηλικία διέπρεπε ως σπουδαστής. Σύμφωνα με κάποιον βιογράφο, «σε ηλικία 14 χρονών γνώριζε ήδη την ελληνική, τη λατινική και την εβραϊκή γλώσσα και είχε πολλές φιλοσοφικές, μαθηματικές και θεολογικές γνώσεις».

Όταν ο Σερβέτος ήταν ακόμη έφηβος, ο Χουάν ντε Κουιντάνα, ο προσωπικός εξομολογητής του Ισπανού Αυτοκράτορα Κάρολου Ε΄, τον προσέλαβε ως ακόλουθό του. Στα υπηρεσιακά ταξίδια του, ο Σερβέτος μπορούσε να παρατηρήσει τις βαθιές θρησκευτικές διαιρέσεις στην Ισπανία, μια χώρα στην οποία Εβραίοι και Μουσουλμάνοι είτε είχαν εξοριστεί είτε είχαν μεταστραφεί διά της βίας στον Καθολικισμό. (Σημείωση: Οι ισπανικές αρχές εκτόπισαν 120.000 Εβραίους οι οποίοι αρνήθηκαν να δεχτούν τον Καθολικισμό ενώ έκαψαν στην πυρά αρκετές χιλιάδες Μαυριτανούς.)

Σε ηλικία 16 ετών ο Σερβέτος πήγε στο Πανεπιστήμιο της Τουλούζης, στη Γαλλία, για να σπουδάσει νομικά. Εκεί είδε για πρώτη φορά ολόκληρη Αγία Γραφή. Αν και η ανάγνωση της Γραφής απαγορευόταν αυστηρά, ο Σερβέτος τη διάβαζε κρυφά. Αφού τη διάβασε όλη για πρώτη φορά, ορκίστηκε να τη διαβάσει «χίλιες φορές ακόμη». Πιθανότατα, η Γραφή την οποία μελετούσε ο Σερβέτος στην Τουλούζη ήταν η Κομπλούτιος Πολύγλωττος, μια έκδοση που του έδωσε τη δυνατότητα να διαβάσει τις Γραφές στις πρωτότυπες γλώσσες (εβραϊκή και ελληνική), μαζί με τη λατινική μετάφραση. (Σημείωση: Βλέπε το άρθρο «Η Κομπλούτιος Πολύγλωττος—Ένα Ιστορικό Εργαλείο Μετάφρασης», στη Σκοπιά 15 Απριλίου 2004.) Η μελέτη της Γραφής που έκανε καθώς και ο ηθικός εκφυλισμός του κλήρου που είχε δει στην Ισπανία κλόνισαν την πίστη του στην Καθολική θρησκεία.

Οι αμφιβολίες του Σερβέτου ενισχύθηκαν όταν παρακολούθησε την ενθρόνιση του Κάρολου Ε΄. Ο Ισπανός βασιλιάς στέφθηκε αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας από τον Πάπα Κλήμεντα Ζ΄. Ο πάπας, καθισμένος στο φορητό θρόνο του, υποδέχτηκε το βασιλιά ο οποίος του φίλησε τα πόδια. Ο Σερβέτος έγραψε αργότερα: «Είδα με τα ίδια μου τα μάτια τον πάπα να μεταφέρεται στους ώμους των αρχόντων με κάθε μεγαλοπρέπεια, και να λατρεύεται στους δρόμους από το πλήθος που τον περιέβαλλε». Ο Σερβέτος δεν μπορούσε να συμβιβάσει εκείνη τη μεγαλοπρέπεια και τη χλιδή με την απλότητα του Ευαγγελίου.


Η Αναζήτησή του για τη Θρησκευτική Αλήθεια

Ο Σερβέτος άφησε με διακριτικότητα την εργασία του στο πλευρό του Κουιντάνα και άρχισε τη μοναχική του αναζήτηση για την αλήθεια. Πίστευε ότι το άγγελμα του Χριστού δεν απευθυνόταν στους θεολόγους ή στους φιλοσόφους αλλά στον κοινό λαό ο οποίος θα το καταλάβαινε και θα το έθετε σε εφαρμογή. Έτσι λοιπόν, πήρε την απόφαση να συμβουλεύεται το Γραφικό κείμενο στις πρωτότυπες γλώσσες και να απορρίπτει οποιαδήποτε διδασκαλία αντιτίθεται στις Γραφές. Είναι ενδιαφέρον ότι η λέξη «αλήθεια» και τα παράγωγά της εμφανίζονται πιο συχνά από οποιαδήποτε άλλη λέξη στα συγγράμματά του.

Οι ιστορικές και οι Βιβλικές μελέτες του Σερβέτου τον οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι η Χριστιανοσύνη είχε διαφθαρεί στη διάρκεια των πρώτων τριών αιώνων της Κοινής μας Χρονολογίας. Έμαθε ότι ο Κωνσταντίνος και οι διάδοχοί του είχαν προωθήσει ψευδείς διδασκαλίες οι οποίες οδήγησαν τελικά στην υιοθέτηση της Τριάδας ως επίσημου δόγματος. Σε ηλικία 20 χρονών, ο Σερβέτος εξέδωσε το βιβλίο του Περί των Πλανών της Τριάδος (De Trinitatis Erroribus), έργο που τον κατέστησε κύριο στόχο της Ιεράς Εξέτασης.

Ο Σερβέτος έβλεπε τα πράγματα ξεκάθαρα. «Στην Αγία Γραφή», έγραψε ο ίδιος, «δεν υπάρχει αναφορά στην Τριάδα. . . . Εμείς γνωρίζουμε τον Θεό, όχι μέσω των υπερήφανων φιλοσοφικών απόψεών μας, αλλά μέσω του Χριστού». Κατέληξε επίσης στο συμπέρασμα ότι το άγιο πνεύμα δεν είναι πρόσωπο αλλά, αντίθετα, η ενεργός δύναμη του Θεού. Στο έργο του Δήλωση Σχετικά με τον Ιησού Χριστό (Declarationis Iesu Christi), ο Σερβέτος περιέγραψε το δόγμα της Τριάδας ως πολύπλοκο και συγκεχυμένο, και παρατήρησε ότι στις Γραφές δεν υπήρχε «ούτε μία συλλαβή» που να το υποστηρίζει.

Ο Σερβέτος προκάλεσε και κάποιες ευνοϊκές αντιδράσεις. Ο Προτεστάντης Μεταρρυθμιστής Σεμπάστιαν Φρανκ έγραψε: «Ο Ισπανός, ο Σερβέτος, διατείνεται στο φυλλάδιό του ότι ο Θεός είναι μόνο ένα πρόσωπο. Η Ρωμαϊκή εκκλησία ισχυρίζεται ότι υπάρχουν τρία πρόσωπα σε μία υπόσταση. Εγώ όμως συμφωνώ με τον Ισπανό». Ωστόσο, ούτε η Ρωμαϊκή Καθολική Εκκλησία ούτε οι Προτεσταντικές εκκλησίες συγχώρησαν ποτέ τον Σερβέτο για το γεγονός ότι αμφισβήτησε το κεντρικό τους δόγμα.

Η μελέτη της Γραφής έκανε επίσης τον Σερβέτο να απορρίψει και άλλα εκκλησιαστικά δόγματα. Θεωρούσε δε αντιγραφική τη χρήση εικόνων και αγαλμάτων στη λατρεία. Έτσι λοιπόν, ενάμιση χρόνο μετά την έκδοση του βιβλίου Περί των Πλανών της Τριάδος, ο Σερβέτος είπε με σεβασμό τόσο στους Καθολικούς όσο και στους Προτεστάντες: «Δεν συμφωνώ ούτε διαφωνώ με όλα όσα υποστηρίζει η μία ή η άλλη πλευρά. Επειδή η γνώμη μου είναι ότι όλοι έχουν κάποια αλήθεια και κάποια πλάνη, αλλά ο καθένας βλέπει την πλάνη του άλλου και κανένας δεν αναγνωρίζει τη δική του». Ήταν ένας μοναχικός εκζητητής της αλήθειας.

Η ειλικρίνεια του Σερβέτου, όμως, δεν τον απέτρεψε από το να οδηγηθεί σε κάποια λανθασμένα συμπεράσματα. Λόγου χάρη, υπολόγισε ότι ο Αρμαγεδδών και η Χιλιετής Βασιλεία του Χριστού θα έρχονταν κατά τη διάρκεια της δικής του ζωής.


Ο Σερβέτος και το Όνομα Ιεχωβά

Η αναζήτηση του Σερβέτου για την αλήθεια τον οδήγησε επίσης στη χρήση του ονόματος Ιεχωβά. Μερικούς μήνες αφότου ο Γουίλιαμ Τίντεϊλ χρησιμοποίησε αυτό το όνομα στη δική του μετάφραση της Πεντατεύχου, ο Σερβέτος εξέδωσε το βιβλίο Περί των Πλανών της Τριάδος—στο οποίο χρησιμοποιούσε το όνομα Ιεχωβά από την αρχή μέχρι το τέλος. Σε αυτό το σύγγραμμα εξηγούσε: «Το άλλο όνομα, το πιο άγιο από όλα, το יהוה, . . . μπορεί να αποδοθεί ως εξής: . . . “Αυτός κάνει να γίνεται”, “αυτός που φέρνει σε ύπαρξη”, “η αιτία της ύπαρξης”». Και επισήμανε: «Το όνομα Ιεχωβά είναι κατάλληλο να αποδίδεται μόνο στον Πατέρα».


Το 1542, ο Σερβέτος εξέδωσε επίσης τη φημισμένη λατινική μετάφραση της Αγίας Γραφής του Σάντος Πανίνι. Στις εκτεταμένες περιθωριακές σημειώσεις του, ο Σερβέτος τόνισε και πάλι το θεϊκό όνομα. Συμπεριέλαβε το όνομα Ιεχωβά στις περιθωριακές παραπομπές βασικών περικοπών, όπως στο εδάφιο Ψαλμός 83:18, όπου η λέξη «Κύριος» εμφανιζόταν στο κυρίως κείμενο.

Στο τελευταίο του έργο, Αποκατάσταση του Χριστιανισμού, ο Σερβέτος ανέφερε σχετικά με το θεϊκό όνομα, Ιεχωβά: «Είναι σαφές . . . ότι υπήρχαν πολλοί που πρόφεραν αυτό το όνομα στα αρχαία χρόνια».


Αναζήτηση της Επιστημονικής Αλήθειας

Αναγκασμένος να διαφύγει από τους διώκτες του, ο Σερβέτος άλλαξε το όνομά του σε Βιλανοβάνους και εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, όπου και σπούδασε καλές τέχνες και ιατρική. Η επιστημονική του περιέργεια τον οδήγησε στο να κάνει ανατομή για να καταλάβει τις λειτουργίες του ανθρώπινου σώματος. Ως αποτέλεσμα, ο Σερβέτος έγινε ίσως ο πρώτος Ευρωπαίος που περιέγραψε την πνευμονική κυκλοφορία του αίματος. Τα ευρήματά του συμπεριλήφθηκαν στο έργο του Αποκατάσταση του Χριστιανισμού (Christianismi Restitutio). Ο Σερβέτος έκανε τις παρατηρήσεις του 75 χρόνια προτού ο Γουίλιαμ Χάρβεϊ περιγράψει ολόκληρο το κυκλοφορικό σύστημα.

Ο Σερβέτος ετοίμασε επίσης μια νέα έκδοση της Γεωγραφίας του Πτολεμαίου. Αποδείχτηκε τόσο επιτυχημένη ώστε μερικοί τον έχουν αποκαλέσει πατέρα της συγκριτικής γεωγραφίας και της εθνογραφίας. Αργότερα, στη δίκη του στη Γενεύη, ο Σερβέτος κατακρίθηκε επειδή περιέγραψε την Παλαιστίνη ως αραιοκαλλιεργημένη, άγονη γη. Ο Σερβέτος υπερασπίστηκε τον εαυτό του ισχυριζόμενος ότι η περιγραφή που έκανε ήταν για την εποχή εκείνη και όχι για την εποχή του Μωυσή κατά την οποία αναμφίβολα έρρεε εκεί το γάλα και το μέλι.

Ο Σερβέτος έγραψε επίσης την Παγκόσμια Πραγματεία για τα Σιρόπια(Syruporum universa ratio ad Galeni censuram diligenter expolita) η οποία περιείχε μια νέα, ισορροπημένη προσέγγιση σε έναν τύπο φαρμάκου. Ο πλούτος της ιατρικής γνώσης που υπήρχε σε αυτό το βιβλίο τον κατέστησε πρωτοπόρο στον τομέα της φαρμακολογίας και της χρήσης βιταμινών. Έχοντας υπόψη την ειδίκευση του Σερβέτου σε τόσο πολλούς τομείς, ένας ιστορικός τον περιέγραψε ως «μια από τις μεγαλύτερες διάνοιες στην ανθρώπινη ιστορία, άτομο το οποίο συνέβαλε στον παγκόσμιο πολιτισμό».

Ένας Φοβερός Πολέμιος

Οι εκζητητές της αλήθειας έχουν πάντα πολλούς πολέμιους. (Λουκάς 21:15) Μεταξύ των πολλών εχθρών του Σερβέτου ήταν ο Ιωάννης Καλβίνος ο οποίος είχε εγκαθιδρύσει ένα απολυταρχικό Προτεσταντικό κράτος στη Γενεύη. Σύμφωνα με τον ιστορικό Γουίλ Ντουράν, «η δικτατορία [του Καλβίνου] δεν ήταν δικτατορία νόμου ή ισχύος αλλά θέλησης και χαρακτήρα», και ο Καλβίνος «ήταν τόσο απόλυτος απέναντι στην απόρριψη της ατομικότητας της πίστης όσο θα ήταν οποιοσδήποτε πάπας».

Ο Σερβέτος και ο Καλβίνος συναντήθηκαν πιθανότατα στο Παρίσι όταν ήταν και οι δύο νέοι. Από την αρχή οι προσωπικότητές τους συγκρούονταν, και ο Καλβίνος έγινε ο πιο αμείλικτος εχθρός του Σερβέτου. Μολονότι ο Καλβίνος ήταν ηγέτης της Μεταρρύθμισης, τελικά κατήγγειλε τον Σερβέτο στην Καθολική Ιερά Εξέταση. Ο Σερβέτος μόλις που κατάφερε να δραπετεύσει από τη Γαλλία όπου και τον έκαψαν εικονικά. Εντούτοις, τον αναγνώρισαν και τον φυλάκισαν στη συνοριακή πόλη της Γενεύης όπου ο λόγος του Καλβίνου ήταν νόμος. Ενώ βρισκόταν στη φυλακή, ο Σερβέτος υπέγραψε την τελευταία του επιστολή με τα εξής λόγια: «Μιχαήλ Σερβέτος, μόνος, αλλά εμπιστευόμενος στη βεβαιότατη προστασία του Χριστού».

Ο Σερβέτος υπέστη σκληρή μεταχείριση από τον Καλβίνο στη φυλακή. Ωστόσο, στη συνομιλία του με τον Καλβίνο κατά τη δίκη, ο Σερβέτος προθυμοποιήθηκε να τροποποιήσει τις απόψεις του με την προϋπόθεση ότι ο πολέμιός του θα παρέθετε Γραφικά επιχειρήματα για να τον πείσει. Ο Καλβίνος αποδείχτηκε ανίκανος να το κάνει αυτό. Μετά τη δίκη, ο Σερβέτος καταδικάστηκε να καεί στην πυρά. Μερικοί ιστορικοί υποστηρίζουν ότι ο Σερβέτος ήταν ο μόνος από τους θρησκευτικούς αντιφρονούντες ο οποίος κάηκε εικονικά από τους Καθολικούς και ζωντανός από τους Προτεστάντες.

Προάγγελος Θρησκευτικής Ελευθερίας

Αν και ο Καλβίνος εξόντωσε τον προσωπικό του αντίπαλο, έχασε το ηθικό του κύρος. Η αδικαιολόγητη εκτέλεση του Σερβέτου ξεσήκωσε τους διανοουμένους σε όλη την Ευρώπη και έδωσε ισχυρό επιχείρημα στους υπέρμαχους των ατομικών ελευθεριών οι οποίοι διατείνονταν ότι κανένας δεν θα έπρεπε να θανατώνεται για τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις. Αυτοί έγιναν πιο αποφασισμένοι από κάθε άλλη φορά να συνεχίσουν τον αγώνα για θρησκευτική ελευθερία.

Ο Ιταλός ποιητής Καμίλο Ρενάτο διαμαρτυρήθηκε: «Ούτε ο Θεός ούτε το πνεύμα του έχουν υπαγορεύσει μια τέτοια ενέργεια. Ο Χριστός δεν μεταχειρίστηκε κατ’ αυτόν τον τρόπο όσους τον αμφισβητούσαν». Και ο Γάλλος ανθρωπιστής Σεμπαστιάν Σατεΐγιόν έγραψε: «Σκοτώνοντας έναν άνθρωπο δεν προστατεύεις ένα δόγμα, απλώς σκοτώνεις έναν άνθρωπο». Ο ίδιος ο Σερβέτος είχε πει: «Το θεωρώ σοβαρό θέμα να σκοτώνεις ανθρώπους επειδή έχουν κάνει λάθος σε κάποιο ζήτημα γραφικής ερμηνείας, όταν γνωρίζουμε ότι ακόμη και οι εκλεγμένοι μπορεί να παρασυρθούν σε λάθη».

Αναφορικά με τη μακροπρόθεσμη επίδραση που άσκησε η εκτέλεση του Σερβέτου, το βιβλίο Μιχαήλ Σερβέτος—Γίγαντας Διανόησης, Ανθρωπιστής και Μάρτυρας (Michael Servetus—Intellectual Giant, Humanist, and Martyr) λέει: «Ο θάνατος του Σερβέτου αποτέλεσε το σημείο στροφής στην ιδεολογία και στη νοοτροπία που επικρατούσαν από τον τέταρτο αιώνα». Το βιβλίο προσθέτει: «Από ιστορική άποψη, ο Σερβέτος πέθανε προκειμένου να γίνει η ελευθερία συνείδησης ατομικό δικαίωμα στη σύγχρονη κοινωνία».

Το 1908 ανεγέρθηκε στη γαλλική πόλη Ανμάς ένα μνημείο προς τιμήν του Σερβέτου, πέντε περίπου χιλιόμετρα από το σημείο όπου πέθανε. Μια επιγραφή αναφέρει: «Μιχαήλ Σερβέτος, . . . γεωγράφος, γιατρός, φυσιολόγος, συνέβαλε στην ευημερία της ανθρωπότητας με τις επιστημονικές του ανακαλύψεις, την αφοσίωσή του στους αρρώστους και στους φτωχούς και την αδάμαστη ανεξαρτησία του πνεύματος και της συνείδησής του. . . . Οι πεποιθήσεις του ήταν ακλόνητες. Θυσίασε τη ζωή του υπερασπιζόμενος την αλήθεια».

• Πηγή: Ξύπνα! 5/06 σελ. 18-21.
• Επιμέλεια: Χαριτάκης Κώστας, Εκκλησία Πολίχνη Νέα Θεσσαλονίκη, 28/10/2017.

Ότι κι αν πει κανείς για την αναθεωρημένη Μετάφραση Νέου Κόσμου της Αγίας Γραφής είναι λίγο… Δεν υπάρχουν λόγια, ικανά να εκφράσουν τη χαρά μας. Ας δώσω λοιπόν άλλο ένα σημείωμα με φωτογραφίες από εκείνη την Ειδική Συνάθροιση της 21 Οκτωβρίου 2017…


Είναι από μια εκκλησία της Θεσσαλονίκης, στις Συκιές, κι εκεί όπως και στη δική μας, παρακολούθησαν μέσω ζωντανής σύνδεσης, στρίμινγκ, όλη αυτή την υπέροχη διαδικασία. Κι ενώ στη δική μας υπάρχει προβολή με προτζέκτορα, πράγμα που δίνει τη δυνατότητα για μεγαλύτερη οθόνη, εδώ την είδαν μέσα από μια τηλεόραση, συνδεδεμένη με ίντερνετ.


Αν εξαιρέσεις αυτή τη λεπτομέρεια, όλα τα άλλα ήταν τα ίδια. Ίδια η χαρά, ίδια η συγκίνηση, καθώς ακούγαμε τους ομιλητές, τον καθένα στο μέρος του, να μας μιλάνε για την Αγία Γραφή πως διασώθηκε στο πέρασμα των χρόνων και την ιστορία της στην Ελλάδα και τον κόσμο… Πραγματικά ενδιαφέροντα πράγματα.


Για όλους εμάς ήταν κάτι πρωτόγνωρο αυτό που ζήσαμε εκείνη την ιστορική μέρα για την Ελλάδα. Την περιμέναμε πώς και πώς αυτήν ευλογημένη ώρα που θα παίρναμε στα χέρια μας τη Γρααφή. Μάλιστα μερικοί από μας πίστευαν πως ένα τέτοιο μεγάλο γεγονός θα γίνονταν σε κάποια συνέλευση…


Αλλά η οργάνωση του Θεού στη γη ξέρει να μας εκπλήσσει με τον καλύτερο τρόπο και να γεμίζει χαρά την καρδιά μας. Ήταν μάλιστα πολύ όμορφο που ακούσαμε τις εμπειρίες παλαίμαχων αδελφών με πολύχρονη υπηρεσία στον Ιεχωβά. Και που δόθηκε ταυτόχρονα, παντού, όχι μόνο στη Μαλακάσα.


Τέτοιοι άνθρωποι είναι που μας δίνουν δύναμη κουράγιο και περισσότερη πίστη να υπομείνουμε τις δυσκολίες σ’ αυτό το πονηρό σύστημα πραγμάτων που βιώνει τις τελευταίες μέρες του… Ύστερα, το βραβείο είναι κοντά… Από την άλλη η οσιότητα μας στον κυρίαρχο του σύμπαντος, είναι που μας δίδει υπομονή…


Υπέροχος ο αδελφός Στίβεν Λέτ μέλος του Κυβερνώντος Σώματος… Ήταν και πέρσι εδώ και ήρθε ξανά, γι’ αυτό το μεγάλο γεγονός. Εκείνος ήταν που παρουσίασε τη νέα αναθεωρημένη Μετάφραση Νέου Κόσμου της Αγίας Γραφής. Χαμογελαστός και με χιούμορ, όπως πάντα άλλωστε.


Πολύ καλοί ήταν όλοι τους όσοι πέρασαν από το βήμα σ΄ αυτή την Ειδική Συνάθροιση.. Με χιούμορ, αυτό είναι κάτι που μου αρέσει, το χαμόγελο και η καλή διάθεση στους ανθρώπους, επεσήμαναν αρκετές φορές τις αλλαγές και μας άναψε τη σπίθα να ψάξουμε κι εμείς για να βρούμε κι εμείς στην έρευνα μας, περισσότερα…


Διότι αναμφίβολα υπάρχουν πάρα πολλές αλλαγές. Το κείμενο στην ελληνική, ρέει. Και είναι περισσότερο κατανοητό, καθώς οι εκφράσεις είναι σημερινές και οι υποσημειώσεις στη βάση τη ς σελίδας σε βοηθούν να δεις και από μια άλλη σκοπιά τα πράγματα, εκεί που είναι αναγκαίο… Πάρα πολύ καλά είναι επίσης οι περιλήψεις στην αρχή κάθε βιβλίου, όσο και τα παραρτήματα.

Ο Ευσέβιος είναι γνωστός για το έργο του Εκκλησιαστική Ιστορία, το οποίο χαίρει μεγάλης εκτίμησης. Οι δέκα τόμοι του, που εκδόθηκαν περίπου το 324 Κ.Χ., θεωρούνται η σημαντικότερη εκκλησιαστική ιστορία που γράφτηκε στην αρχαιότητα.


Στη Σύνοδο της Νίκαιας, το έτος 325 Κ.Χ. «προήδρευε ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Κωνσταντίνος αυτοπροσώπως», αναφέρει Η Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάνικα, «κατευθύνοντας ενεργά τις συζητήσεις, και πρότεινε προσωπικά την κρίσιμη επίσημη διατύπωση που εξέφραζε τη σχέση που υπάρχει μεταξύ του Χριστού και του Θεού και η οποία περιεχόταν στο σύμβολο πίστης που εκδόθηκε από τη σύνοδο, δηλαδή “ομοούσιος τω Πατρί”.

Το έτος 325 Κ.Χ., ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Κωνσταντίνος συγκάλεσε όλους τους επισκόπους στη Νίκαια. Σκοπός του ήταν να τακτοποιήσει το ευρέως αμφιλεγόμενο ζήτημα της σχέσης του Θεού με τον Γιο του. Ανάμεσα στους παρόντες ήταν ο άνθρωπος ο οποίος θεωρείται ο πιο πολυμαθής της εποχής του, ο Ευσέβιος της Καισάρειας. Ο Ευσέβιος είχε μελετήσει τις Γραφές επιμελώς και ήταν υπερασπιστής του Χριστιανικού μονοθεϊσμού.

Στη Σύνοδο της Νίκαιας, «προήδρευε ο Κωνσταντίνος αυτοπροσώπως», αναφέρει Η Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάνικα (The Encyclopædia Britannica), «κατευθύνοντας ενεργά τις συζητήσεις, και πρότεινε προσωπικά . . . την κρίσιμη επίσημη διατύπωση που εξέφραζε τη σχέση που υπάρχει μεταξύ του Χριστού και του Θεού και η οποία περιεχόταν στο σύμβολο πίστης που εκδόθηκε από τη σύνοδο, δηλαδή “ομοούσιος τω Πατρί” . . . Κυριευμένοι από δέος για τον αυτοκράτορα, οι επίσκοποι, με δύο μόνο εξαιρέσεις, υπέγραψαν το σύμβολο της πίστης, πολλοί μάλιστα ενάντια στις δικές τους απόψεις». Ήταν άραγε ο Ευσέβιος ανάμεσα σε αυτές τις εξαιρέσεις; Τι μπορούμε να μάθουμε από τη στάση που διακράτησε; Ας δούμε το παρελθόν του Ευσέβιου—τα διαπιστευτήριά του καθώς και τα επιτεύγματά του.

Τα Αξιοσημείωτα Συγγράμματά Του

Ο Ευσέβιος γεννήθηκε πιθανότατα στην Παλαιστίνη γύρω στο 260 Κ.Χ. Σε νεαρή ηλικία, συνδέθηκε με τον Πάμφιλο, έναν επίσκοπο της εκκλησίας στην Καισάρεια. Φοίτησε στη θεολογική σχολή του Παμφίλου, όπου έγινε ένθερμος σπουδαστής. Χρησιμοποιούσε επιμελώς την πλούσια βιβλιοθήκη του Παμφίλου. Ο Ευσέβιος αφοσιώθηκε στις σπουδές του, κυρίως στη μελέτη της Γραφής. Έγινε επίσης επιστήθιος φίλος του Παμφίλου και αργότερα αποκαλούσε τον εαυτό του «Ευσέβιος ο Παμφίλου».

Αναφορικά με τις προσδοκίες του, ο Ευσέβιος δήλωσε: «Έχω σκοπό να γράψω μια αφήγηση για τη διαδοχή των αγίων Αποστόλων καθώς και για τον καιρό που έχει μεσολαβήσει από την ημέρα του Σωτήρα μας μέχρι και τις δικές μας ημέρες, να εξιστορήσω πώς λέγεται ότι συνέβησαν πολλά και σπουδαία γεγονότα στην ιστορία της εκκλησίας και, επιπλέον, να αναφέρω όσους είχαν θέση εξουσίας και προΐσταντο στην εκκλησία στις πιο εξέχουσες ενορίες και όσους σε κάθε γενιά έχουν διακηρύξει το θεϊκό λόγο είτε προφορικώς είτε γραπτώς».

Ο Ευσέβιος είναι γνωστός για το έργο του Εκκλησιαστική Ιστορία, το οποίο χαίρει μεγάλης εκτίμησης. Οι δέκα τόμοι του, που εκδόθηκαν περίπου το 324 Κ.Χ., θεωρούνται η σημαντικότερη εκκλησιαστική ιστορία που γράφτηκε στην αρχαιότητα. Ως αποτέλεσμα αυτού του επιτεύγματος, ο Ευσέβιος έγινε γνωστός ως ο πατέρας της εκκλησιαστικής ιστορίας.

Εκτός από την Εκκλησιαστική Ιστορία, ο Ευσέβιος έγραψε το Χρονικόν, σε δύο τόμους. Ο πρώτος τόμος ήταν μια επιτομή της παγκόσμιας ιστορίας. Τον τέταρτο αιώνα, αποτέλεσε το βασικό κείμενο για αναφορά στην παγκόσμια χρονολόγηση. Ο δεύτερος τόμος παρέθετε ημερομηνίες ιστορικών γεγονότων. Χρησιμοποιώντας παράλληλες στήλες, ο Ευσέβιος έδειχνε τη διαδοχή των βασιλιάδων διαφόρων εθνών.

Ο Ευσέβιος έγραψε δύο άλλα ιστορικά έργα, τα οποία έφεραν τους τίτλους Περί των εν Παλαιστίνη Μαρτυρησάντων και Εις τον Βίον του Μακαρίου Κωνσταντίνου. Το πρώτο καλύπτει τα έτη 303-310 Κ.Χ. και ασχολείται με όσους υπέστησαν μαρτυρικό θάνατο εκείνη την περίοδο. Ο Ευσέβιος θα μπορούσε να είναι αυτόπτης μάρτυρας αυτών των γεγονότων. Το δεύτερο έργο, το οποίο κυκλοφόρησε σε μια σειρά τεσσάρων βιβλίων μετά το θάνατο του Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου το 337 Κ.Χ., περιείχε πολύτιμες ιστορικές λεπτομέρειες. Αντί να αποτελεί απροκατάληπτη ιστορία, είναι κατά κύριο λόγο εγκώμιο.

Ανάμεσα στα απολογητικά έργα του Ευσέβιου ανήκει και η απάντηση στον Ιεροκλή—έναν Ρωμαίο κυβερνήτη της εποχής του. Όταν ο Ιεροκλής έγραψε κατά των Χριστιανών, ο Ευσέβιος απάντησε υπερασπίζοντάς τους. Επιπλέον, υποστηρίζοντας τη θεϊκή προέλευση των Γραφών, έγραψε 35 βιβλία, ένα έργο που θεωρείται το πιο σπουδαίο και πιο προσεγμένο του είδους του. Στα πρώτα 15 βιβλία προσπαθεί να προασπίσει την αποδοχή των εβραϊκών ιερών συγγραμμάτων από τους Χριστιανούς. Τα άλλα 20 παρέχουν αποδείξεις για το ότι οι Χριστιανοί έχουν δίκιο να προχωρούν πέρα από τις διατάξεις των Ιουδαίων και να υιοθετούν νέες αρχές και συνήθειες. Όλα μαζί αυτά τα βιβλία παρουσιάζουν μια περιεκτική υπεράσπιση της Χριστιανοσύνης όπως την αντιλαμβανόταν ο Ευσέβιος.

Ο Ευσέβιος, ο οποίος έζησε σχεδόν 80 χρόνια (περ. 260-περ. 340 Κ.Χ.), ήταν ένας από τους πολυγραφότερους συγγραφείς της αρχαιότητας. Τα συγγράμματά του περιέχουν τα γεγονότα των πρώτων τριών αιώνων μέχρι την εποχή του Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου. Στο τελευταίο τμήμα της ζωής του, το έργο του ως συγγραφέα συνδυάστηκε με τη δράση του ως επισκόπου της Καισάρειας. Αν και είναι περισσότερο γνωστός ως ιστορικός, ο Ευσέβιος ήταν επίσης απολογητής, τοπογράφος, κήρυκας, κριτικός και συγγραφέας εξηγητικών έργων.

Το Διπλό Κίνητρό Του

Γιατί επιδόθηκε ο Ευσέβιος στη συγγραφή τέτοιων άνευ προηγουμένου τεράστιων έργων; Η απάντηση βρίσκεται στην πεποίθηση που είχε ότι ζούσε σε περίοδο μετάβασης προς μια νέα εποχή. Πίστευε ότι στη διάρκεια των προηγούμενων γενεών είχαν λάβει χώρα βαρυσήμαντα γεγονότα και ότι ήταν αναγκαίο να υπάρχει κάποιο γραπτό υπόμνημα για τις μελλοντικές γενιές.

Ο Ευσέβιος είχε και έναν επιπρόσθετο σκοπό—εκείνον του απολογητή. Πίστευε ότι η Χριστιανοσύνη είχε θεϊκή προέλευση. Υπήρχαν όμως μερικοί που αντιτίθονταν σε αυτή την άποψη. Ο Ευσέβιος έγραψε: «Έχω επίσης σκοπό να παραθέσω τα ονόματα και τον αριθμό εκείνων που, εξαιτίας της αγάπης τους για νεωτερισμούς, έχουν υποπέσει στα μέγιστα σφάλματα—καθώς και τη συχνότητα με την οποία έχει συμβεί αυτό—και οι οποίοι διακηρύσσοντας ότι έχουν ανακαλύψει την ψευδώς αποκαλούμενη γνώση έχουν αποδεκατίσει αμείλικτα το ποίμνιο του Χριστού σαν άγριοι λύκοι».

Θεωρούσε ο Ευσέβιος τον εαυτό του Χριστιανό; Προφανώς ναι, εφόσον αναφέρθηκε στον Χριστό ως «Σωτήρα μας». Ο ίδιος δήλωσε: «Πρόθεσή μου είναι . . . να εξιστορήσω τα δεινά που επήλθαν άμεσα σε ολόκληρο το Ιουδαϊκό έθνος για τις πλεκτάνες τους εναντίον του Σωτήρα μας και να καταγράψω τους τρόπους και τις περιπτώσεις κατά τις οποίες έχει δεχτεί επίθεση ο θεϊκός λόγος από τους Εθνικούς, καθώς και να περιγράψω το χαρακτήρα όσων, σε διάφορες περιόδους, έχουν αγωνιστεί για αυτόν [το λόγο] χύνοντας αίμα και υφιστάμενοι βασανιστήρια, καθώς και τις ομολογίες που έχουν γίνει στις ημέρες μας και τη φιλεύσπλαχνη και στοργική βοήθεια που έχει παράσχει σε όλους αυτούς ο Σωτήρας μας».

Η Επισταμένη Έρευνά Του

Ο αριθμός των βιβλίων που είχε διαβάσει προσωπικά ο Ευσέβιος και στα οποία αναφέρθηκε είναι τεράστιος. Μόνο μέσω των συγγραμμάτων του έγιναν γνωστά πολλά επιφανή άτομα των πρώτων τριών αιώνων της Κοινής Χρονολογίας. Στα συγγράμματά του και μόνο υπάρχουν χρήσιμες πληροφορίες που δεν συναντώνται αλλού και οι οποίες ρίχνουν φως σε σημαντικά ρεύματα. Αυτά βασίζονται σε πηγές γνώσης που δεν είναι πλέον διαθέσιμες.

Ο Ευσέβιος συγκέντρωνε την ύλη του με επιμέλεια και σχολαστικότητα. Φαίνεται ότι προσπαθούσε επισταμένα να κάνει διάκριση ανάμεσα σε αξιόπιστες και αναξιόπιστες αναφορές. Εντούτοις, το έργο του δεν είναι αλάνθαστο. Μερικές φορές, παρερμηνεύει ή ακόμη παρανοεί κάποιους ανθρώπους και τις πράξεις τους. Στη χρονολόγηση, ορισμένες φορές είναι ανακριβής. Επίσης, ο Ευσέβιος δεν είχε την ικανότητα να παρουσιάζει την ύλη του με γλαφυρό τρόπο. Ωστόσο, παρά τις εμφανείς ελλείψεις, πολλά έργα του θεωρούνται ανεκτίμητοι θησαυροί.

Αγαπούσε την Αλήθεια;

Ο Ευσέβιος ενδιαφερόταν για το ανεπίλυτο ζήτημα της σχέσης μεταξύ Πατέρα και Γιου. Υπήρχε ο Πατέρας πριν από τον Γιο, όπως πίστευε ο Ευσέβιος; Ή συνυπήρχε ο Πατέρας με τον Γιο; «Αν συνυπάρχουν», ρώτησε, «πώς θα είναι Πατέρας ο Πατέρας και Γιος ο Γιος;» Υποστήριζε μάλιστα την πεποίθησή του με Γραφικές παραπομπές, παραθέτοντας τα εδάφια Ιωάννης 14:28, που λέει ότι “ο Πατέρας είναι μεγαλύτερος από τον Ιησού”, και Ιωάννης 17:3, όπου αναφέρεται ότι ο Ιησούς είναι εκείνος τον οποίο “απέστειλε” ο μόνος αληθινός Θεός. Αναφερόμενος στα εδάφια Κολοσσαείς 1:15 και Ιωάννης 1:1, ο Ευσέβιος ανέπτυξε το επιχείρημα ότι ο Λόγος είναι «η εικόνα του αόρατου Θεού»—ο Γιος του Θεού.

Το εκπληκτικό, όμως, είναι ότι στη λήξη της Συνόδου της Νίκαιας, ο Ευσέβιος υποστήριξε την αντίπαλη άποψη. Σε αντίθεση με τη Γραφική του θέση, ότι ο Θεός και ο Χριστός δεν ήταν συνυπάρχοντα ίσα πρόσωπα, ταυτίστηκε με τον αυτοκράτορα.

Το Μάθημα που Διδασκόμαστε

Γιατί ενέδωσε ο Ευσέβιος στη Σύνοδο της Νίκαιας και υποστήριξε ένα αντιγραφικό δόγμα; Μήπως είχε κάποιους πολιτικούς στόχους υπόψη του; Γιατί παρευρέθηκε στη σύνοδο; Μολονότι προσκλήθηκαν όλοι οι επίσκοποι, μόνο λίγοι—300—παρευρέθηκαν τελικά. Μήπως ο Ευσέβιος ενδιαφερόταν να διατηρήσει την κοινωνική του θέση; Και γιατί τον είχε σε μεγάλη υπόληψη ο Αυτοκράτορας Κωνσταντίνος; Ο Ευσέβιος καθόταν στα δεξιά του αυτοκράτορα στη διάρκεια της συνόδου.

Προφανώς, ο Ευσέβιος αγνόησε την απαίτηση του Ιησού ότι οι ακόλουθοί Του “δεν έπρεπε να είναι μέρος του κόσμου”. (Ιωάννης 17:16· 18:36) «Μοιχαλίδες, δεν γνωρίζετε ότι η φιλία με τον κόσμο είναι έχθρα με τον Θεό;» ρώτησε ο μαθητής Ιάκωβος. (Ιακώβου 4:4) Και πόσο κατάλληλη είναι η νουθεσία του Παύλου: «Μην μπαίνετε άνισα κάτω από τον ίδιο ζυγό με απίστους»! (2 Κορινθίους 6:14) Είθε εμείς να παραμένουμε αποχωρισμένοι από τον κόσμο καθώς “λατρεύουμε [τον Πατέρα] με πνεύμα και αλήθεια”.—Ιωάννης 4:24.

• Άρθρο που δημοσιεύθηκε στην Σκοπιά 15/7/2003 σ. 29-31

Το Άλσος Αγίου Νικολάου, είναι ένα πανελλήνιο τουριστικό κέντρο αναψυχής και διημέρευσης μόλις 3 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της πόλης της Νάουσας. Ένας επίγειος παράδεισος στην καρδιά της Ημαθίας. Μια ανάσα ζωής κόντρα στην οικολογική υποβάθμιση.


Η  φίλη μας Άντζελα Αγγελίδου «άναψε» φωτιές με τις φωτογραφίες που ανέβασε σε μια ομάδα αδελφών. Επικοινώνησα μαζί της και τη ρώτησα αν μπορούσα να χρησιμοποιήσω αυτές τις φωτογραφίες για μια ανάρτηση στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Εκείνη τις μοιράστηκε μαζί μας κι εγώ με όλους εσάς.


Η Άντζελα, με χαρά, έδωσε την άδεια… Το ψάξαμε λίγο στο διαδίκτυο και ιδού τι ανακαλύψαμε: Εξήντα στρέμματα πανέμορφης γης παίρνουν ζωή από τις πηγές του ιστορικού και πολλαπλά πολύτιμου, ποταμού της Αράπιτσας. Μοναδικό στην Ελλάδα το υπεραιωνόβιο άλσος πλατάνων εντυπωσιάζει τον επισκέπτη σε κάθε εποχή για την μεγαλοπρέπεια και τον όγκο του.


Στη σκιά του αναπαύεται το απέραντο πράσινο του φυσικού χλοοτάπητα που συνυπάρχει με το άγριο αυτοφυές πυξάρι, τη φλαμουριά, τη βελανιδιά και το άφθονο νερό σε μια σπάνια συμφωνία ήχων και χρωμάτων. Φανταστείτε να είστε κάπου εδώ κάτω από το μικρό πετρόχτιστο γεφύρι με καλή παρέα…


Αυτόν τον πανέμορφο τόπο χρηματοδότησε η Ευρωπαϊκή Ένωση στα πλαίσια του προγράμματος LIFE αφενός για να τον προστατεύσει και αναδείξει και αφετέρου για να βάλει τις βάσεις για μια ορθολογικά οικολογική διαχείριση ώστε το πολυποίκιλο πλέγμα χρήσεων και δραστηριοτήτων που φιλοξενούνται στο χώρο να επιτρέπουν την αειφορία.


Αποτέλεσμα της αξιόλογης αυτής προσπάθειας υπήρξε το Ειδικό Ευρωπαϊκό Βραβείο σημαντική διάκριση στα πλαίσια του θεσμού των Ευρωπαϊκών Βραβείων αστικού και περιφερειακού σχεδιασμού το 1997. Δείτε τι όμορφο που είναι καθώς τα κίτρινα πλατανόφυλλα είναι πάνω στο πράσινο γρασίδι…


Τέτοιες εικόνες είναι που μας παρασύρουν όμορφα. Είναι αυτό που μπορεί πραγματικά να σε ταξιδέψει. Σήμερα επισκέπτονται το άλσος ετησίως 1.000.000 επισκέπτες από όλη την Ελλάδα, που έχουν την δυνατότητα να κάνουν χρήση των παρακάτω εγκαταστάσεων και δραστηριοτήτων:


Εδώ υπάρχει η ξενοδοχειακή μονάδα «Vermion» δυναμικότητας 150 κλινών με τις ανακαινισμένες αίθουσες των: μπαρ- καφέ, εστιατόριο και συνεδριακό κέντρο που λειτουργούν όλη τη διάρκεια του έτους, των αθλητικών εγκαταστάσεων που περιλαμβάνουν γήπεδα μπάσκετ, βόλεϊ και τένις καθώς και δημοτικό αναψυκτήριο.

Το περιοδικό ΣΚΟΠΙΑ της 15/12/2014 που είχε αυτό το εξώφυλλο μας δίνει μια ισορροπημένη άποψη σχετικά με το πότε πρέπει να έχουμε μια σταθερή άποψη και πότε αν χρειαστεί μπορούμε να την επανεξετάσουμε…


Μπορείτε να φανταστείτε τι θα συνέβαινε αν ο Κάιν άλλαζε γνώμη και δεν επέλεγε να αγνοήσει τη θεϊκή συμβουλή; Σίγουρα δεν θα ήταν ο πρώτος άνθρωπος πάνω στη γη που θα διέπραττε φόνο εκ προμελέτης… Πόσο άσοφα ενήργησε!


Καμιά φορά το να αλλάζουμε γνώμη μπορεί να αποδειχτεί ευλογία. Γιατί λοιπόν να μην αλλάξετε τρόπο σκέψης και να απολαύσετε και εσείς τη χαρά που νιώθουν όσοι προσφέρουν από τον εαυτό τους στον Θεό και στους άλλους;


Ξεκινούμε να πάμε  στον κινηματογράφο, βλέπουμε τις αφίσες με καταστροφικά όπλα και τις αποκαλυπτικά ντυμένες γυναίκες. Τι θα κάνουμε; Μήπως παρ’ όλα αυτά θα μπούμε στην αίθουσα και θα δούμε την ταινία;

Μια παρέα νεαρών Χριστιανών αποφασίζουν να πάνε να δουν κάποια ταινία. Έχουν ακούσει ότι άρεσε σε πολλούς συμμαθητές τους. Όταν φτάνουν όμως στον κινηματογράφο, βλέπουν αφίσες με καταστροφικά όπλα και αποκαλυπτικά ντυμένες γυναίκες. Τι θα κάνουν; Μήπως παρ’ όλα αυτά θα μπουν στην αίθουσα και θα δουν την ταινία;

Αυτό το περιστατικό μάς δείχνει ότι καλούμαστε συνεχώς να παίρνουμε αποφάσεις οι οποίες ίσως επηρεάσουν—είτε θετικά είτε αρνητικά—την πνευματικότητά μας και τη σχέση μας με τον Ιεχωβά. Μερικές φορές, ίσως έχετε την πρόθεση να κάνετε κάτι, αλλά κατόπιν επανεξετάζετε την κατάσταση και αλλάζετε γνώμη. Σημαίνει αυτό ότι είστε αναποφάσιστοι ή μήπως κάνατε το σωστό;

Πότε Δεν Είναι Σωστό να Αλλάξετε Γνώμη

Η αγάπη μας για τον Ιεχωβά μάς υποκίνησε να αφιερώσουμε τη ζωή μας σε αυτόν και να βαφτιστούμε. Θέλουμε με όλη μας την καρδιά να παραμείνουμε πιστοί στον Θεό. Εντούτοις, ο εχθρός μας, ο Σατανάς ο Διάβολος, το έχει βάλει σκοπό του να διαρρήξει την ακεραιότητά μας. (Αποκ. 12:17) Εμείς όμως έχουμε πάρει την απόφαση να υπηρετούμε τον Ιεχωβά και να τηρούμε τις εντολές του. Πόσο λυπηρό θα ήταν να αλλάξουμε γνώμη όσον αφορά την αφιέρωσή μας στον Ιεχωβά! Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να μας κοστίσει τη ζωή.

Πριν από 26 και πλέον αιώνες, ο Βαβυλώνιος Βασιλιάς Ναβουχοδονόσορ έστησε μια τεράστια χρυσή εικόνα και πρόσταξε να πέσουν όλοι στα γόνατα και να τη λατρέψουν. Όποιος δεν το έκανε αυτό θα ριχνόταν σε ένα πύρινο καμίνι. Τρεις θεοφοβούμενοι λάτρεις του Ιεχωβά—ο Σεδράχ, ο Μισάχ και ο Αβδενεγώ—δεν υπάκουσαν. Επειδή δεν προσκύνησαν εκείνη την εικόνα, ρίχτηκαν στο πύρινο καμίνι. Ο Ιεχωβά τούς έσωσε θαυματουργικά, αλλά εκείνοι είχαν δείξει ότι ήταν διατεθειμένοι να διακινδυνεύσουν τη ζωή τους παρά να συμβιβάσουν την απόφασή τους να τον υπηρετούν.—Δαν. 3:1-27.

Αργότερα, ο προφήτης Δανιήλ εγκαρτέρησε στην προσευχή, παρά την απειλή να ριχτεί στο λάκκο των λιονταριών. Ναι, συνέχισε να προσεύχεται στον Ιεχωβά τρεις φορές τη μέρα, κατά τη συνήθειά του. Ο Δανιήλ ήταν αποφασισμένος να λατρεύει τον αληθινό Θεό και αυτό δεν άλλαξε. Ως αποτέλεσμα, σώθηκε «από το πέλμα των λιονταριών».—Δαν. 6:1-27.

Παρόμοια και σήμερα, οι υπηρέτες του Θεού ζουν σύμφωνα με την αφιέρωσή τους. Σε ένα σχολείο στην Αφρική, κάποιοι μαθητές οι οποίοι είναι Μάρτυρες του Ιεχωβά αρνήθηκαν να συμμετάσχουν σε μια τελετή απόδοσης λατρείας σε κάποιο εθνικό σύμβολο. Τους απείλησαν ότι θα τους απέβαλλαν από το σχολείο αν δεν συμμετείχαν όπως τα υπόλοιπα παιδιά. Λίγο καιρό αργότερα, ο υπουργός παιδείας επισκέφτηκε την πόλη και μίλησε σε μερικούς από τους Μάρτυρες μαθητές. Με ευγένεια αλλά και αφοβιά, εκείνοι εξήγησαν τη θέση τους. Από τότε, δεν υπήρξε ποτέ ξανά τέτοιο ζήτημα. Οι νεαροί αδελφοί και αδελφές μπορούν τώρα να πηγαίνουν στο σχολείο χωρίς να δέχονται πιέσεις για να συμβιβάσουν τη σχέση τους με τον Ιεχωβά.

Σκεφτείτε επίσης τον Τζόζεφ, του οποίου η σύζυγος είχε καρκίνο και ξαφνικά πέθανε. Η οικογένειά του κατανοούσε και σεβόταν τις επιθυμίες του σχετικά με τις επικήδειες τελετουργίες. Ωστόσο, η οικογένεια της συζύγου του δεν είναι στην αλήθεια, και ήθελαν να τηρήσουν κάποια έθιμα τα οποία περιλάμβαναν τελετουργίες που δυσαρεστούν τον Θεό. Ο Τζόζεφ λέει: «Επειδή δεν συμβιβαζόμουν, προσπάθησαν να επηρεάσουν τα παιδιά μου, αλλά εκείνα κράτησαν σταθερή στάση. Οι συγγενείς προσπάθησαν επίσης να διοργανώσουν μια αγρυπνία στο σπίτι μου, όπως είναι το έθιμο, αλλά τους είπα ότι, αν επέμεναν να κάνουν αγρυπνία, αυτή δεν θα γινόταν στο σπίτι μου. Ήξεραν ότι κάτι τέτοιο δεν συμφωνούσε ούτε με τα δικά μου πιστεύω ούτε με της γυναίκας μου, γι’ αυτό έπειτα από πολλή συζήτηση έκαναν την αγρυπνία κάπου αλλού.

»Σε εκείνη τη δύσκολη περίοδο του πένθους, εκλιπαρούσα τον Ιεχωβά να βοηθήσει την οικογένειά μας να μην παραβεί τους νόμους του. Εκείνος άκουσε τις προσευχές μου και μας βοήθησε να μείνουμε σταθεροί παρά την πίεση». Σε ζητήματα λατρείας, ο Τζόζεφ και τα παιδιά του ήταν αποφασισμένοι να μην αλλάξουν γνώμη.

Πότε Ίσως Είναι Καλό να Αλλάξετε Γνώμη

Λίγο μετά το Πάσχα του 32 Κ.Χ., μια Συροφοίνισσα πλησίασε τον Ιησού Χριστό στην περιοχή της Σιδώνας. Του ζήτησε επανειλημμένα να εκβάλει έναν δαίμονα από την κόρη της. Αρχικά, ο Ιησούς δεν της απάντησε λέξη. Είπε στους μαθητές του: «Δεν στάλθηκα σε κανέναν παρά μόνο στα χαμένα πρόβατα του οίκου του Ισραήλ». Όταν εκείνη επέμεινε, ο Ιησούς είπε: «Δεν είναι σωστό να πάρει κανείς το ψωμί των παιδιών και να το ρίξει στα σκυλάκια». Δείχνοντας μεγάλη πίστη, εκείνη απάντησε: «Ναι, Κύριε· αλλά και τα σκυλάκια τρώνε από τα ψίχουλα που πέφτουν από το τραπέζι των κυρίων τους». Ο Ιησούς ανταποκρίθηκε στο αίτημά της και γιάτρεψε την κόρη της.—Ματθ. 15:21-28.

Ενεργώντας έτσι, ο Ιησούς μιμούνταν τον Ιεχωβά, ο οποίος είναι πρόθυμος να αλλάζει γνώμη όταν οι περιστάσεις επιτρέπουν κάτι τέτοιο. Για παράδειγμα, αν και ο Θεός σκόπευε να εξοντώσει τους Ισραηλίτες όταν έφτιαξαν το χρυσό μοσχάρι, επέτρεψε στον Μωυσή να Τον ικετεύσει να επανεξετάσει την απόφασή Του.—Έξοδ. 32:7-14.

Ο απόστολος Παύλος μιμούνταν τον Ιεχωβά και τον Ιησού. Για κάποιο διάστημα, ο Παύλος πίστευε ότι, επειδή ο Ιωάννης Μάρκος είχε εγκαταλείψει τον ίδιο και τον Βαρνάβα στο πρώτο ιεραποστολικό τους ταξίδι, δεν ήταν κατάλληλο να τον πάρουν μαζί τους στα επόμενα ταξίδια τους. Αργότερα, όμως, προφανώς αναγνώρισε ότι ο Μάρκος είχε προοδεύσει και θα του ήταν πολύτιμος. Γι’ αυτό, είπε στον Τιμόθεο: «Πάρε τον Μάρκο και φέρε τον μαζί σου, γιατί μου είναι χρήσιμος για τη διακονία».—2 Τιμ. 4:11.

 Τι θα λεχθεί για εμάς; Μιμούμενοι τον ελεήμονα, υπομονετικό και στοργικό ουράνιο Πατέρα μας, ίσως διαπιστώσουμε ότι είναι σωστό να αλλάξουμε γνώμη. Παραδείγματος χάρη, μπορεί να αναθεωρήσουμε την άποψή μας για τους άλλους. Ανόμοια με τον Ιεχωβά και τον Ιησού, εμείς είμαστε ατελείς. Εφόσον εκείνοι ήταν πρόθυμοι να αλλάξουν, δεν θα μπορούσαμε άραγε και εμείς να λάβουμε υπόψη μας κάποια ελαφρυντικά στοιχεία στους άλλους και ίσως να αλλάξουμε γνώμη;

Μερικές φορές, ίσως είναι καλό να αλλάξουμε γνώμη όσον αφορά τους θεοκρατικούς στόχους. Ορισμένοι οι οποίοι μελετούν τη Γραφή και παρακολουθούν τις συναθροίσεις για κάποιο διάστημα ίσως αναβάλλουν το βάφτισμα. Ή, μερικοί ίσως διστάζουν να αναλάβουν την υπηρεσία σκαπανέα, αν και είναι σε θέση να επεκτείνουν τη διακονία τους κατ’ αυτόν τον τρόπο. Ορισμένοι δε αδελφοί φαίνεται πως δεν έχουν τη διάθεση να επιδιώξουν ευθύνες στην εκκλησία. (1 Τιμ. 3:1) Μήπως ταυτίζεστε με μια από τις παραπάνω περιπτώσεις; Ο Ιεχωβά σάς καλεί στοργικά να γευτείτε τέτοια προνόμια. Γιατί λοιπόν να μην αλλάξετε τρόπο σκέψης και να απολαύσετε και εσείς τη χαρά που νιώθουν όσοι προσφέρουν από τον εαυτό τους στον Θεό και στους άλλους;

Η Έλα λέει σχετικά με την υπηρεσία της σε κάποιο γραφείο τμήματος των Μαρτύρων του Ιεχωβά στην Αφρική: «Όταν πρωτοήρθα στο Μπέθελ, δεν ήξερα αν θα έμενα για καιρό. Είχα την επιθυμία να υπηρετώ τον Ιεχωβά ολόψυχα, αλλά ήμουν επίσης πολύ δεμένη με την οικογένειά μου. Στην αρχή, μου έλειπε πάρα πολύ! Ωστόσο, με την ενθάρρυνση της συγκατοίκου μου, αποφάσισα να μείνω. Τώρα, έπειτα από δέκα χρόνια στο Μπέθελ, νιώθω ότι θέλω να συνεχίσω όσο το δυνατόν περισσότερο να υπηρετώ τους αδελφούς και τις αδελφές μου παραμένοντας στο διορισμό μου».

Πότε Είναι Απαραίτητο να Αλλάξετε Γνώμη

Θυμάστε τι συνέβη στον Κάιν όταν ζήλεψε τον αδελφό του και άναψε από θυμό; Βλέποντάς τον κατσουφιασμένο, ο Θεός τού είπε ότι, αν στρεφόταν στο να κάνει το καλό, θα επέστρεφε στην εύνοιά Του. Τον συμβούλεψε να επιβληθεί στην αμαρτία που “καθόταν συσπειρωμένη στην είσοδο”. Ο Κάιν θα μπορούσε να είχε αλλάξει στάση και άποψη, αλλά επέλεξε να αγνοήσει τη θεϊκή συμβουλή. Δυστυχώς, σκότωσε τον αδελφό του και έγινε ο πρώτος άνθρωπος που διέπραξε φόνο!—Γέν. 4:2-8.

Εξετάστε επίσης το παράδειγμα του Βασιλιά Οζία. Στην αρχή, έπραττε το σωστό στα μάτια του Ιεχωβά και αναζητούσε διαρκώς τον Θεό. Δυστυχώς, όμως, ο Οζίας έγινε αλαζόνας και έτσι αμαύρωσε το καλό του υπόμνημα. Μολονότι δεν ήταν ιερέας, μπήκε στο ναό για να προσφέρει θυμίαμα. Όταν οι ιερείς τον προειδοποίησαν να μην κάνει αυτή την αυθάδη ενέργεια, μήπως άλλαξε γνώμη; Όχι. Ο Οζίας «εξοργίστηκε» και αγνόησε την προειδοποίησή τους. Ως αποτέλεσμα, ο Ιεχωβά τον πάταξε με λέπρα.—2 Χρον. 26:3-5, 16-20.

Ναι, σε κάποιες περιπτώσεις είναι επιτακτικό να αλλάξουμε γνώμη. Ας δούμε ένα σύγχρονο παράδειγμα. Ο Ζακίμ βαφτίστηκε το 1955 αλλά το 1978 αποκόπηκε. Έπειτα από 20 και πλέον χρόνια, έδειξε μετάνοια και επανεντάχθηκε στις τάξεις των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Πρόσφατα, ένας πρεσβύτερος τον ρώτησε γιατί περίμενε τόσο πολύ για να κάνει αίτηση επανένταξης. Εκείνος απάντησε: «Ήμουν θυμωμένος και περήφανος μαζί. Μετανιώνω που περίμενα τόσο πολύ. Όσο ήμουν αποκομμένος, γνώριζα ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν την αλήθεια». Ο Ζακίμ χρειαζόταν να αλλάξει στάση και να μετανοήσει.

Ίσως βρεθούμε και εμείς σε μια κατάσταση που απαιτεί να αλλάξουμε γνώμη και πορεία. Είθε να είμαστε πρόθυμοι να το κάνουμε αυτό προκειμένου να είμαστε ευάρεστοι στα μάτια του Ιεχωβά.—Ψαλμ. 34:8.

• Άρθρο που δημοσιεύθηκε στη Σκοπιά 15 Δεκεμβρίου 2014, σελ. 17-20