Διακοπές είμαστε… Και περνάμε καλά… Κάθε μας μέρα φροντίζουμε να είναι ξεχωριστή, όπως της πρέπει. Αλλά γι’ αυτά θα έρθει η ώρα να γράψουμε. Τώρα τα ζούμε… Και ξεχωρίσουμε τις στιγμές… Σήμερα με τη βοήθεια φίλων – συνεργατών θα σας πάμε λίγο πιο βόρεια από την Πελοπόννησο, στο πανέμορφο Πήλιο…


Θάλασσα! Η ομορφιά της φύσης σε όλο της το μεγαλείο. Με σύνεση μιας και την ίδια ώρα άλλοι φίλοι μας, δοκιμάζονταν με διάφορες μορφές. Όμως αυτά έρχονται εκεί που δεν τα περιμένεις. Ξαφνικά… Και κάπου εκεί, πέρα από την αυθόρμητη συμπαράσταση, νιώθεις πιο πολύ την ανάγκη να ξεφύγεις, παίρνοντας μαζί σου τους αναγνώστες σου.


Ας δούμε λοιπόν τις Σπηλιές στις ακτές Πουρί. Πρόκειται για ένα χωριό δέκα μόλις λεπτά από τη Ζαγορά Πηλίου, προς τη μεριά του Αιγαίου. Βλέπετε πλάνα τραβηγμένα μέσα από τη θάλασσα, έτσι ώστε να δούμε αλλιώς τις πανέμορφες ακτές. Συνήθως το βλέπουμε ανάποδα το πράγμα… Κι αυτό έχει την ομορφιά του.


Το Πουρί βρίσκεται στη βορειανατολική πλευρά του Πηλίου, στο τέρμα του αμαξωτού δρόμου και σε απόσταση 50χλμ από το Βόλο. Ο δρόμος περνάει πρώτα από τη Ζαγορά, συνεχίζει βόρεια και σε 6χλμ καταλήγει στο Πουρί. Είναι ασφαλτοστρωμένος και χαραγμένος στη γραμμή του παλιού καλντιριμιού, που ένωνε τα δύο χωριά.


Διέρχεται ανάμεσα από κτήματα με μηλιές και από μέρη με άγρια βλάστηση. Στο μέσο της διαδρομής είναι ο χείμαρρος ‘Καλοκαιρινός’, ο οποίος στις δυνατές μπόρες κατεβάζει με ορμή πολλά νερά, που στο παρελθόν αρκετές φορές έχουν παρασύρει το γεφύρι και έχουν προξενήσει σοβαρές ζημιές.


Στα δυτικά του γεφυριού, στην τοποθεσία ‘Μεγαλοβράχος’, το νερό πέφτει με πάταγο από ύψος εκατό και πλέον μέτρων, σχηματίζοντας τους χειμερινούς μήνες θεαματικό καταρράχτη, το μεγαλύτερο στο Πήλιο. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος, όταν στις αρχές Απριλίου του 1912 ήρθε ως εδώ έφιππος, συνοδευόμενος απ’ το δήμαρχο Ζαγοράς Ιωάννη Κασσαβέτη και πολλούς επισήμους, γοητεύτηκε πολύ από τη σπάνια ομορφιά του τοπίου και είπε αυτά τα λόγια: «Ουδέποτε εις την ζωήν μου είδον ωραιοτέραν φύσιν».


Σκαρφαλωμένο σε πλαγιά με πυκνή βλάστηση, το Πουρί έχει μαγευτική θέα στο Ανατολικό Πήλιο και το Αιγαίο πέλαγος. Αποτελεί ιδανικό τόπο για περιπατητές και λάτρεις της φύσης - μονοπάτια συνδέουν το χωριό με περιοχές του Πηλίου. Στο χωριό λειτουργεί εργαστήριο κατασκευής χειροποίητων προϊόντων (κεραμικά, ξυλόγλυπτα, κοσμήματα, μεταλλικές κατασκευές). Το Πουρί έχει 538 κατοίκους. Απέχει 51,5 χλμ ΒΑ από το Βόλο.


Όλες αυτές τις πληροφορίες μπορείς να τις βρεις κάνοντας μια έρευνα στο διαδίκτυο. Το σπουδαίο και το σημαντικό όμως είναι να είσαι εκεί και να ζεις τις στιγμές… Εμείς το βάζουμε στους στόχους μας, αν ο Ιεχωβά το επιτρέψει. Μέχρις τότε, ας θαυμάσουμε αυτές τις μοναδικές φωτογραφίες του φυσικού τοπίου. Καλοκαίρι είναι, το δικαιούμαστε…

Ολοκληρώνουμε αυτό το μικρό αφιέρωμα στην Περιφερειακή Συνέλευση Κρήτης, την τελευταία από όλες τις προγραμματισμένες τριήμερες συνελεύσεις για το 2017. Με πλούσιο φωτογραφικό υλικό και με πολύ αγάπη για τους συμμετέχοντες. Και παρόντες τους 1.357!


Προσπαθήσαμε όλες αυτές τις μέρες να δώσουμε με αγάπη και καλή διάθεση όλη αυτή την ομορφιά που προκύπτει από τις Συνελεύσεις και το ξεχωριστό χρώμα που έχει η Κρήτη.. Οι λόγοι είναι σαφής. Αγαπούμε τον τόπο που γεννηθήκαμε…


Είναι σαφές και φαίνεται ξεκάθαρα από τη δομή του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ ότι σε καμιά περίπτωση δεν θέλουμε (και δεν έχουμε κανένα τέτοιο στόχο…) να υποκαταστήσουμε το επίσημο Site της Οργάνωσης, το JW.ORG. Διότι είναι πλήρες από όλες τις απόψεις.


Αυτό που εμείς επιχειρήσαμε, είναι να δώσουμε την ανθρώπινη πλευρά του πράγματος. Αυτή την ομορφιά, του να συναντάς παλιούς σου γνώριμους, να μαθαίνεις νέα τους, να κουβεντιάζεις, να ακούς προσεκτικά. Αυτή είναι η ομορφιά…


Στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, χρόνια τώρα, αυτό είναι που μας ενδιαφέρει… Η καθαρή ματιά στις όμορφες στιγμές της αδελφότητας. Εκεί που το χαμόγελο και η αγάπη κυριαρχεί. Και μας αρέσει. Και το κάνουμε πράξη καθημερινά με τα δημοσιεύματα μας.


Οι αναμνηστικές φωτογραφίες στα διαλείμματα είναι κάτι που όλοι το επιδιώκουν. Είπαμε, κάπως έτσι απλά χτίζονται οι μνήμες μας. Και είναι ωραίο να τις συντηρούμε όταν πρόκειται για το καλό. Κι αυτό γίνεται αυθόρμητα και με καλό σκοπό.


Φυσικά δεν υπάρχει χρονιά που να μην υπάρχει και αυτή η ομαδική φωτογραφία η οποία έχει να κάνει με μια συγκεκριμένη ομάδα αδελφών. Είναι εκείνοι που διακράτησαν την ακεραιότητα τους σε χρόνια δύσκολα. Φάρος για μας, σήμερα.


Όπως κι αυτές οι πιο ανθρώπινες. Οι αδελφές μας που είχαν την ευκαιρία να βρεθούν μαζί στο διάλειμμα των εργασιών της Συνέλευσης, την ώρα του φαγητού. Τι όμορφα που είναι! Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ τα δύο προηγούμενα δημοσιεύματα για το ίδιο θέμα.

Δεύτερη μέρα Συνέλευσης στο Ηράκλειο. Μερικές εικόνες με πολύ αγάπη από το Ηράκλειο Κρήτης όπου σήμερα ολοκληρώνονται οι τριήμερες εργασίες της Περιφερειακής Συνέλευση Κρήτης. Όλοι οι ομιλητές χθες ήταν εξαιρετικoί. Αυτός είναι ο εξωτερικός χώρος τους κλειστού γηπέδου μπάσκετ στα «Δύο Αοράκια».


Άλλη μια φωτογραφία από τον εξωτερικό χώρο του σταδίου. Η ταξινόμηση των αυτοκινήτων γίνεται όπως πάντα από τους αδελφούς μας. Και τώρα τα ευχάριστα: Παρόντες ήταν 1089 ελληνόφωνες και 15 Βουλγαροφωνους. Το δράμα με τη μορφή σίριαλ, έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση. Δείτε και το χθεσινό σημείωμα ΕΔΩ.


Λίγο πριν ξεκινήσουν οι εργασίες της Περιφερειακής Συνέλευσης Κρήτης του Σαββάτου. Πιο χαλαρά οι αδελφοί μας, ετοιμάζονται να πάρουν θέση. Ανθρώπινα, όμορφα στιγμιότυπα... Υπό τη σκέπη και την κατεύθυνση του Ιεχωβά. Πολύ θα θέλαμε να είμαστε εκεί... Λέει η καρδιά μας από μια θάλασσα της Πελοποννήσου.


Οι αδελφοί στις κερκίδες του σταδίου. Όρθιοι, ίσως είναι η ώρα της υμνολογίας. Να, αυτός ο λαός του Ιεχωβά είναι που μας δίνει χαρά και δύναμη και χαλυβδώνει την πίστη μας. Αυτή η όμορφη αδελφότητα, όπου γης, είναι που κάνει ακόμα πιο όμορφη τη σχέση μας με τον Δημιουργό. και πιο προσωπική.


Γενική άποψη πίσω στα παρασκήνια. Εντυπωσιακή φωτογραφία που δείχνει ξεκάθαρα εκείνους που ήταν παρόντες στη Συνέλευση. Έχει τραβηχτεί από την πίσω πλευρά, ώστε να έχουμε μια όσο το δυνατόν πιο πλήρη εικόνα, εμείς τουλάχιστον που δεν μπορέσαμε να είμαστε εκεί.


Η πιο όμορφη στιγμή! Η ώρα που οι οκτώ υποψήφιοι για το βάπτισμα οδηγούνται στην ειδικά διαμορφωμένη πισίνα... Η φωτογραφία μας δεν είναι καθαρή. Ωστόσο τη χρησιμοποιούμε επειδή είναι αληθινή και δείχνει εκείνους που αποφάσισαν να δηλώσουν δημόσια την αφιέρωση τους στον Ιεχωβά.


Μερικοί αδελφοί μας υπεύθυνοι για την διεξαγωγή της Συνέλευσης. Έτσι συμβαίνει πάντοτε. Πίσω από κάθε μεγάλη εκδήλωση της Οργάνωσης υπάρχουν οι εθελοντές, αφανείς ήρωες που προσφέρονται να βοηθήσουν όπου κληθούν με τον καλύτερο τρόπο. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Χρόνια τώρα, κάθε χρόνο γράφουμε για την Περιφερειακή Συνέλευση Κρήτης. Ίσως γιατί πάντα μας άρεσε. Την παρακολουθούσα από τότε που δεν γνώριζα την αλήθεια, αλλά βρισκόμουν στην ιδιαίτερη πατρίδα μου, στο χωριό μου Θραψανό για διακοπές. Το θυμάστε οι παλιότεροι αναγνώστες. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ. Στη φωτογραφία ο Μπάμπης Δασκαλάκης με τον Νίκο Έλυμπο.


Ο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ ήταν και φέτος εκεί, με τα μάτια φίλων μας και «παρακολούθησε» τις Ομιλίες και τις Συνεντεύξεις: Δείτε πώς ο Θεός «χορηγεί υπομονή» σε κάθε είδους ανθρώπους, ακόμη και σήμερα. —Ρωμαίους 15:5. Τα Πολυμέσα: Ανακαλύψτε πώς μας διδάσκει η Αγία Γραφή αλλά και η φύση να υπομένουμε. Στη Φωτογραφία η Άννυ Δασκαλάκη με την Υβόνη Έλυμπου.


Εκεί στο Κλειστό Στάδιο Νέας Αλικαρνασσού «Δύο Αοράκια», Μικράς Ασίας 5, Νέα Αλικαρνασσός, 716 01 Ηράκλειο Κρήτης. Είδαμε το απόγευμα, την ιστορία μιας οικογένειας η οποία διαπιστώνει γιατί είπε ο Ιησούς: «Να θυμάστε τη γυναίκα του Λωτ».—Λουκάς 17:32. Ένα όμορφο ιδιότυπο σίριαλ με βαθιά μηνύματα.


Άνθρωποι από όλη την Κρήτη ήταν εκεί, παρόντες. Χαμογελαστοί, παρά τη ζέστη των ημερών και άκουγαν και συμμετείχαν... Όπως ακριβώς κάναμε κι εμείς πριν από δυο μήνες. Αλλά και τόσοι άλλοι αδελφοί μας στην Ελλάδα ή στον Κόσμο. Θυμηθείτε πώς ζήσαμε τη δικιά μας στη Μαλακάσα με βροχή. Ιδού τα δημοσιεύματα που κάναμε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.


Αυτό που κάνει πολύ ξεχωριστές τέτοιες μεγάλες συνάξεις του λαού του Ιεχωβά είναι πέρα από την πλούσια πνευματική τροφή, η κοινωνική συναναστροφή με τους αδελφούς, οι αναμνηστικές φωτογραφίες, έτσι ώστε να θυμούνται τη χρονιά. Είναι κάτι σαν σταθμός στη ζωή τους. Και είναι πάντα εκεί!


Οι πληροφορίες μας λένε ότι την πρώτη μέρα της Περιφερειακή Συνέλευσης Κρήτης στο Ηράκλειο ήταν παρόντες 1080 μαζί Βουλγαρόφωνους. Πολύ καλά αν σκεφτεί κανείς τις συνθήκες κάτω από τις οποίες γίνεται και τον ότι ο Αύγουστος είναι από μόνος τους ένας δύσκολος μήνας για την Ελλάδα. Σήμερα και αύριο σίγουρα θα είναι περισσότεροι…


Περιμέναμε φωτογραφίες… Αλλά ξέρουμε τι σημαίνει να παρακολουθείς τόσες ώρες μια πολύ ενδιαφέρουσα Συνέλευση. Η σωματική κούραση είναι μεγάλη. Οπότε το μόνο ίσως που δεν σκέφτεται κανείς είναι να ανεβάσει φωτογραφίες στα κοινωνικά δίκτυα. Ευτυχώς όμως το ρεπορτάζ, αξιόπιστο, βγήκε…


Μένουμε εδώ για σήμερα. Με δυο ειδικά και πολλά γενικά πλάνα… Αύριο ίσως έχουμε περισσότερα από την Περιφερειακή Συνέλευση Κρήτης. Θα το παρακολουθούμε το θέμα επειδή για μας έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον. Και είναι ωραίο να μοιραζόμαστε πράγματα που έχουν σχέση με τον Ιεχωβά. Ενθαρρυνόμαστε όλοι…

Αλλάζουν οι επίσκοποι περιοχής αυτόντον καιρό. Και όλες οι εκκλησίες, όπως και η δικιά μας, βγάζουν μια ομαδική φωτογραφία για να τη δώσουν ως αναμνηστικό δώρο στον αδελφό. Εδώ η εκκλησία Ηράκλειο Νοτία, η εκκλησία που πηγαίνει η αδελφή μου Στασούλα… Μπουκέτο οι αδελφοί μας… Τι ομορφιά!


Οι ίδιοι αδελφοί σε μια ακόμα πόζα. Οι περισσότεροι μας είναι οικείοι και γνωστοί. Κάποιοι βέβαια λείπουν, αλλά πάντως οι φυσιογνωμίες μας είναι πολύ αγαπητοί. Ήταν όμορφα που την Κυριακή 13/8/2017 το απόγευμα πήγαν στο δασάκι στις Αρχάνες για μια όμορφη σεμνή παρέα με τον αδ. Γκαντούδη και τη σύζυγο του.


Να αλλάξουμε λίγο το περιβάλλον, μένοντας πάντα στην Κρήτη. Να πάμε στο χωριό Θραψανό να δούμε πως γίνεται στον ξυλόφουρνο το παξιμάδι, ο χαρακτηριστικό ντάκος, όπως τον λένε. Η νοστιμιά του είναι κάτι το ξεχωριστό. Ιδιαίτερα από τα χέρια της Στασούλας που ξέρει να τον φτιάχνει παραδοσιακά.


Λίγο ψωμί και κρασί! Τι θέλει ο άνθρωπος για να νιώσει καλά; Τίποτα περισσότερο. Μερικές φορές τα σπουδαία και τα μεγάλα πράγματα βρίσκονται στα απλά. Αυτή η εικόνα μου είναι πολύ γνωστή από τα παιδικά μου χρόνια. Θυμάμαι η μητέρα μου ήταν πολύ ικανοποιημένη και μείς μαζί της, αν αυτά βρίσκονταν στο τραπέζι μας.


Τα σταφύλια στην αυλή του σπιτιού της Στασούλας μας. Δεν έχουν ακόμα κοκκινίσει. Αυτή η ποικιλία πάει συνήθως πιο πίσω. Τι όμορφα όμως που είναι καθώς κρέμονται! Χαίρεται το μάτι σου να τα βλέπει. Πόσα καλοκαίρια πέρασα σ’ αυτήν την αυλή σε βραδιές με φίλους που έκαναν την κοινωνική τους θητεία στο Αρκαλοχώρι…

Ο λόγος του Θεού θα κηρυχτεί παντού.. Και να, μια απόδειξη γι' αυτό. Έργο διακήρυξης των καλών νέων στον Εθνικό Κήπο, το δημόσιο πάρκο στο κέντρο της Αθήνας. Το πάρκο είναι έκτασης 15,5 εκταρίων στο κέντρο της Αθήνας και, προσθέτοντας τον κήπο του Ζαππείου με έκταση 13 εκταρίων, το πάρκο έχει έκταση 28,5 εκταρίων (285 στρέμματα).


Η πρώτη του ονομασία μέχρι το 1974 ήταν «Βασιλικός Κήπος». Το πάρκο βρίσκεται δίπλα από τη Βουλή των Ελλήνων και εκτείνεται προς τα νότια όπου βρίσκεται το Ζάππειο μέγαρο απέναντι από το Παναθηναϊκό στάδιο όπου τελέστηκαν οι πρώτοι Μοντέρνοι Ολυμπιακοί αγώνες το 1896.


Ο κήπος φιλοξενεί ακόμα αρχαία ερείπια, κίονες, μωσαϊκά κτλ. Στο νοτιοανατολικό του άκρο βρίσκονται οι προτομές του Ιωάννη Καποδίστρια, του μεγάλου Φιλλέληνα Εϋνάρδου ενώ στο νότιο του άκρο βρίσκεται η προτομή των ποιητών Διονύσιου Σολωμού και του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη.


Στην αρχαιότητα κομμάτι του κτήματος ήταν ο ιδιωτικός κήπος του φιλόσοφου και βοτανολόγου Θεόφραστου ενός των διαδόχων του Αριστοτέλη. Ο κήπος ήταν ένα δώρο από το Δημήτριο το Φαληρέα στο δάσκαλό του. Υπήρχε επίσης ένα ιερό και μια βιβλιοθήκη.


Ο βασιλικός κήπος οριοθετήθηκε το 1836 από τον Φρίντριχ φον Γκέρτνερ (Friedrich von Gaertner), τον αρχιτέκτονα των ανακτόρων, σε μια έκταση 500 περίπου στρεμμάτων. Επειδή η έκταση αυτή απέκλειε τον δρόμο Αθήνας-Αμαρουσίου-Κηφισιάς, το σχέδιο αυτό αναθεωρήθηκε το 1839 από τον Χοχ (Hoch), διευθύνοντα μηχανικό τής οικοδομής των ανακτόρων.


Ο κήπος των 155 στρεμμάτων ήταν προγραμματισμένος με εντολή της βασίλισσας ως επιστημονικός και βοτανικός κήπος καθώς και ως ιδιωτικός. το 1839 φυτεύτηκαν 15000 καλλωπιστικά φυτά που μεταφέρθηκαν από τη Γένοβα, καθώς επίσης και με αυτοφυή είδη, που μεταφέρθηκαν από το Σούνιο και την Εύβοια.


Το ενδιαφέρον της Βασίλισσας Αμαλίας για τον Κήπο ήταν τέτοιο που λέγεται ότι περνούσε τουλάχιστον τρεις ώρες την ημέρα ασχολούμενη προσωπικά με την φροντίδα του. Στην οικογένεια της Αμαλίας, η δημιουργία και η συντήρηση πάρκων και κήπων αποτελούσε παράδοση.


Δεν εκπλήσσει λοιπόν, που και εκείνη θέλησε να κοσμήσει την Αθήνα με ένα μεγάλο κήπο. Το 1842 μάλιστα φύτεψε η ίδια τις Ουασινγκτόνιες που υπάρχουν μέχρι σήμερα στην είσοδο της λεωφόρου Βασιλίσσης Αμαλίας. Η Βασίλισσα Αμαλία αργότερα στράφηκε στη γεωργική πολιτική και δεν συμμετείχε πλέον στη φροντίδα του κήπου.


Ο κήπος μετονομάστηκε σε Εθνικό Κήπο το 1927 κατά την περίοδο της αβασίλευτης δημοκρατίας. Είναι ανοιχτός για το κοινό από την Ανατολή μέχρι τη Δύση του Ηλίου. Η κύρια είσοδος του πάρκου είναι από την Λεωφόρο που μετονομάστηκε σε Αμαλίας προς τιμήν της, αφού αυτή οραματίστηκε τον κήπο. Οι πληροφορίες για τον Εθνικό Κήπο είναι από το Wikipedia.