Εκατομμύρια άνθρωποι, παγκόσμια, παρά το μεγάλο πρόβλημα με την οικονομία που ταλαιπωρεί τους ανθρώπους, γκρινιάζουν γιατί με τα μέτρα που έχουν πάρει οι κυβερνήσεις, τις αυξήσεις και τον πληθωρισμό που εξανεμίζουν μισθούς και συντάξεις, δεν θα μπορέσουν να γιορτάσουν όπως έχουν "μάθει" και τους πρέπει τα φετινά Χριστούγεννα. Βλέπεις, τα ήθη και τα έθιμα θέλουν να γιορτάζονται με κάθε μεγαλοπρέπεια και με τεράστιες οικονομικές θυσίες. Επιμένουν όλα αυτά να είναι στο μυαλό τους και να τους ταλαιπωρούν...
Πώς είναι το σπίτι μας στο χωριό, τώρα που δεν είμαστε εκεί για να μένουμε μόνιμα…
Μένουμε ακόμα στην Αθήνα… Η προοπτική της συνταξιοδότησης έχει πάει πιο πίσω, μάλιστα με όλη αυτή την περίεργη ρευστότητα που υπάρχει στα κυβερνητικά επιτελεία και τις απαντήσεις των δανειστών, κανείς δεν ξέρει πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα. Ας πάμε λοιπόν να δούμε πώς είναι το σπίτι μας στο χωριό, τώρα. Εδώ, είναι το σαλόνι…
Κι εδώ μια άλλη πλευρά του σαλονιού με το τζάκι… Οξύμωρο που στο χώρο υπάρχει και ο ανεμιστήρας, αλλά είναι χρήσιμος το καλοκαίρι. Λίγη δροσιά χρειάζεται στις ζεστές μέρες του Ιουλίου που συνήθως πάμε εμείς… Και τότε, ο ανεμιστήρας είναι περισσότερο από ποτέ απαραίτητος. Όσο για το τζάκι, δεν το έχουμε χαρεί ακόμα…
Η κουζίνα μας. Λίγο θαμπή η φωτογραφία, ίσως γιατί έχει τραβηχτεί βιαστικά, αλλά μας υπενθυμίζει ότι όλα είναι στη θέση τους για να μας καλοδεχτούν, αν και όποτε μπορέσουμε να πάμε… Το σημαντικό και σπουδαίο είναι ότι σε καιρούς δύσκολους, οικονομικά και παρά το γεγονός ότι υπάρχουν ακόμα ελλείψεις, μπορεί να κατοικηθεί.
Αριστερά, στην εξωτερική αυλή του σπιτιού, λίγο πριν μπούμε στην εσωτερική… Αυτή την εποχή δεν έχει βλάστηση. Τώρα με τις βροχές και με τη λίγη ζέστη που έρχεται προφανώς θα αλλάξουν τα πράγματα. Ακόμα και οι βουκαμβίλιες δεν έχουν φύλλα. Ο χειμώνας τις έχει διαλύσει. Αλλά θα φτιάξουν τα πράγματα μόλις η άνοιξη κάνει την εμφάνιση της.
Να και οι βουκαμβίλιες, δεξιά… Έχει συνέλθει από το περσινό καλοκαίρι και έχει μεγαλώσει καθώς έχει απλώσει τα κλαδιά της, αλλά χωρίς φύλλα. Μέχρι την άνοιξη αυτή η εικόνα, είναι βέβαιο ότι θα έχει αλλάξει. Σας το χρωστάμε να σας το δείξουμε. Μόνο η τριανταφυλλιά αντέχει ακόμα στο κρύο, την παγωνιά και τις δυσκολίες του χειμώνα…
Εσωτερική αυλή. Η πόρτα που οδηγεί στη μικρή αποθηκούλα και στο WC του σπιτιού. Η Στασούλα, συχνά – πυκνά, ανοίγει όλα τα δωμάτια να αεριστούν. Και πολύ καλά κάνει. Διότι, ένα σπίτι που δεν κατοικείται μόνιμα, έχει ανάγκη από κάτι τέτοιο. Ευχαριστούμε πολύ, Στασούλα, για τον κόπο που καταβάλεις…
Ένα γενικότερο πλάνο από την εσωτερική αυλή του πατρικού στο χωριό, όπως το βλέπεις αν σταθείς από την πόρτα του σπιτιού της Μαλάμως μας… Άδεια μοιάζει. Και είναι. Το καλοκαίρι ζωντανεύει, καθώς εδώ κάθομαι για τα γραφτά μου με το κομπιούτερ τα πρωινά, εδώ τρώμε το μεσημεριανό μας φαγητό και εδώ αποσπερίζουμε τα βράδια με τις παρέες μας.
Σχόλια (0)