Εικόνες από το ταξίδι μας στο Θραψανό, τέλος Νοέμβρη με αρχές Δεκέμβρη του 2023

thrapsano22.201123

Μια εικόνα από το πρώτο ξημέρωμα στο χωριό μου Θραψανο, ένα χειμωνιάτικο πρωί του Νοέμβρη 2023. Έβρεχε, κατά διαστήματα, όλη τη νύχτα και μας άρεσε πολύ αυτό το τοπίο, οπότε ντυθήκαμε και βγήκαμε έξω, να καταγράψουμε όλη αυτή την ομορφιά πριν τις 8 το πρωί.

thrapsano2.20123
Μου αρέσει το πρωινό περπάτημα... Πήγα μέχρι το παλιό δημαρχείο και τράβηξα αρκετές φωτογραφίες από τη βόλτα μου. Δείτε ο δρόμος είναι ακόμα γεμάτος από τα νερά της βραδινής βροχής. Και τα φώτα στους φανοστάτες είναι ακόμα αναμμένα. Είναι και αυτός ο βαρύς συννεφιασμένος καιρός.

patriko.noemvris23
Ξημέρωμα έξω από την αυλή του πατρικού μου, όπως το βρήκαμε όταν κατεβήκαμε τον Νοέμβρη του 2023. Υπάρχουν δουλειές που πρέπει να γίνουν ακόμα, αλλά χρειάζεται υπομονή, γιατί αυτή την περίοδο, έχουμε άλλες προτεραιότητες. Πάντως από την πρώτη μέρα που φτάσαμε, ανασκουμπωθήκαμε να κάνουμε πράγματα που χρειάζονταν... Και ξεκινήσαμε βάφοντας άλλο χρώμα τις αυλές μας... 

thrapsano4.201123
Ανάψαμε και το τζάκι και ήρθαν και οι αδελφές μου Στασούλα και Μαλάμω. Και περάσαμε πολύ όμορφα εκείνο το βράδυ, καθώς προσθέσαμε στις ρακές μας και μια πίτσα που έψησε το πι και φι η Στασούλα. Και τι είναι χειμώνας; Μια παρεά με ανθρώπους που αγαπάς και ιστορίες.

thrapsano5.201123
Αυτός είναι ο φούρνος του χωριού μας, δίπλα μας. Από δω προμηθευόμαστε, σχεδόν καθημερινά ή μέρα παρά μέρα, φρέσκο ψωμί. Έχει τα πάντα και βλέπεις τους ανθρώπους που τον διαχειρίζονται να ζημώνουν το ψωμί και τα άλλα πράγματα που πουλάνε, μπροστά σου. Άσε που μπορείς να ανταλλάξεις και δυο κουβέντες ανθρώπινες...

thrapsano6.191123
Κι αυτό είναι το σπίτι του αδελφού μου Κωστή. Ο ίδιος δεν είναι πια κοντά μας, αλλά μένει εκεί η γυναίκα του, η Μαρία.. Στην πρωτη ευκαιρία την επισκεφτήκαμε και μιλήσαμει. Έκανε σε όλους μας καλό αυτή η επικοινωνία. Εικόνες από το Θραψανό, λίγο πριν μπούμε στο δεύτερο δεκαήμερο του Νοέμβρη 2023. Αλλά οι 15 μέρες, έφυγαν σαν αέρας και την Κυριακή 3 Δεκεμβρίου 2023, επιστρέψαμε... Καιρός, να ξαναβάλουμε τα πράγματα στη δική μας "ρουτίνα"... 

Επικαιρότητα

Ένα όμορφο πρωινό με καφέ κοντά σε φίλους αγαπημένους, κυριολεκτικά δίπλα στη θάλασσα

me.filus1
Πόσο τον χαρήκαμε δε λέγεται, αυτόν τον καφέ δίπλα στη θάλασσα. Πήγαμε προσκαλεσμένοι στο οικόπεδο που έχουν στήσει το τροχόσπιτο τους. Πολύ φιλόξενοι. Είχαν ετοιμάσει ένα σωρό πράγματα. Και απολαύσαμε τη συντροφιά τους και την κουβέντα μας...

me.filus2

Το περιβάλλον από μόνο του, μοναδικό. Πήρα ενδεικτικά μερικές φωτογραφίες, ως ανάμνηση των όσων ζήσαμε... Λίγο πριν φύγουμε. Και όπως μπορείτε να δείτε κι εσείς, ήταν υπέροχο. Δες πόσο αρμονικά είναι δεμένα αυτά τα φυτά, οι αθάνατοι με τη θάλασσα!

me.filus3
Είναι η ώρα που σηκωθήκαμε να φύγουμε. Και ως Έλληνες, λέμε μια "τελευταία" κουβέντα. Που μπορεί να διαρκέσει αρκετά. Επειδή η παρέα είναι όμορφη και κανείς δεν θέλει να τελειώσει τόσο "γρήγορα". Και οι δυο ώρες μοιάζουν λίγες, μπροστά σ' αυτό που ζήσαμε μαζί τους.

me.filus4
Ωστόσο, προσωπικά μου άρεσαν πολύ αυτά τα άγρια φυτά, που πέρα από την ομορφια τους λειτουργούν και ως φυσικός φράκτης, όταν η θάλασσα κάνει τα παιχνίδια της και τα κύματα φτάνουν ώς το τροχόσπιτο, κάνοντας ζημιές στο γρασίδι και όχι μόνο.

me.filus5
Εδώ μένουν οι φίλοι μας το καλοκαίρι... Ένα ζευγάρι στην ηλικία μας. Και είναι χαρούμενοι... Τα πρόσωπα τους λάμπουν από χαρά και όσο μπορούσαν και τους υποστήριζαν οι δυνάμεις τους, όργωναν την παραλία και μάζευαν ξύλα που έβγαζε έξω η θάλασσα. Έργα τέχνης, σμιλεμένα από το χρόνο.

me.filus6
Φύγαμε με βαριά καρδιά. Ήρθαν μέχρι έξω και μας αποχαιρέτησαν. Από αύριο θα επιστρέψουν στην Θεσσαλονίκη, στο σπίτι τους. Όλο και λιγοστεύει ο κόσμος εδώ, αλλά εμείς συνεχίζουμε για λίγο ακόμα, να απολαμβάνουμε την ομορφιά της Χαλκιδικής που χθες πήρε με τη βροχή μια χειμωνιάτικη ατμόσφαιρα.

Μια μικρή εκδρομή στο Παλιούρι, αλλά και στο υπόλοιπο πρώτο πόδι της Χαλκιδικής

paliuri1
Χθες κάναμε μια μικρή εκδρομή με τους φίλους μας. Και διαλέξαμε να πάμε νότια του Πολύχρονου προς το Παλιούρι, αλλά και στα άλλα χωριά του πρώτου ποδιού της Χαλκιδικής. Εδώ, τα κορίτσια, Χάρις και Σούλα, έξω από το "Ευ ζην" μια όμορφη τουριστική εγκατάσταση.

paliuri2
Κι εμείς στο Παλιούρι, ένα πολύ όμορφο χωριό της Χαλκιδικής. Διοικητικά ανήκει στον Δήμο Κασσάνδρας της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας (πρόγραμμα Καλλικράτης). Η μικρή πλατεία του είναι εξαιρετική. Και τα μικρά μαγαζιά, καφενεδάκια στην πλειοψηφία τους, προκλητικά ωραία.

paliuri3
Ψάξαμε, διαβάσαμε, μάθαμε για να σας μεταφέρουμε ότι από το 1999 έως το 2010 σύμφωνα με την τότε διοικητική διαίρεση της Ελλάδας, αποτελούσε οικισμό του ομώνυμου δημοτικού διαμερίσματος του Δήμου Παλλήνης. Περπατώντας στα στενά δρομάκια του, νιώθεις πολύ όμορφα...

paliuri4
Με βάση την απογραφή πληθυσμού του 2001 οι κάτοικοι είναι 788. Ανάμεσα στα άλλα στο χωριό υπάρχει νηπιαγωγείο και Δημοτικό Σχολείο (Παλιουρίου/Αγ. Παρασκευής) , Γυμνάσιο, αγροτικό ιατρείο, Κ.Α.Π.Η, τοπική ομάδα που αγωνίζεται στο νότιο όμιλο στη Β΄ ερασιτεχνική κατηγορία, ενώ ο πολιτιστικός σύλλογος ονομάζεται "Θέραμβος".

paliuri5
Κύριες ασχολίες είναι η μελισσοκομία, οι τουριστικές επιχειρήσεις (ειδικά στους γύρω οικισμούς) και η ελαιοκομία. Οι δρόμοι του έχουν παραδοσιακό χρώμα, όπως και γενικότερα η περιοχή. Στο χωριό υπάρχουν δάση από πεύκα. Γενικότερα πεύκα υπάρχουν σε όλη τη Χαλκιδική

paliuri6
Η Σούλα έξω από ένα μαγαζάκι με διάφορα τοπικά παραδοσιακά προϊόντα. Πραγματικά μας άρεσε πολύ. Και πιο πολύ απ' όλα αυτό που το έκανε να ξεχωρίζει ήταν η απλότητα του. Δεν είναι δίπλα στη θάλασσα (χωρίς να απέχει πολύ...), αλλά ξεχωρίζει.

paliuri7
Και μια φωτογραφία έξω από το "Ευ ζην", λίγο μετά το Παλιούρι. Η Χάρις μας έπιασε σε μια εντελώς προσωπική στιγμή, αλλά μου αρέσει, γιατί μπορεί να τύχει πολλών αναγνώσεων. Η αδελφή μου η Στασούλα, ας πούμε την είδε, ως κάτι να μου λέει στο αυτί. Σωστό κι αυτό.

Η αφορμή ήταν το φασκόμηλο. Στην πραγματικότητα θέλαμε να περπατήσουμε στο βουνό...

faskomilo1
Όταν είμαι στην εξοχή, μ' αρέσει να περπατώ, Κανονικά στην ηλικία μας, αυτό θα έπρεπε να το κάνουμε ανεξάρτητα από τον τόπο που είμαστε, αλλά στην εξοχή το πράγμα γίνεται καλύτερο. Έτσι χθες είπαμε με τον Άρη, να πάμε να μαζέψουμε φασκόμηλο.

faskomilo2
Δεν ήταν βέβαιο ότι θα βρίσκαμε. Οι άνθρωποι, ιδιαίτερα οι νέοι, δεν ασχολούνται με τέτοια πράγματα. Δεν χαλαλίζουν το χρόνο τους. Εμείς όμως το κάναμε, αν και το μονοπάτι που πήραμε για να πάμε στον τόπο που ήξερε ο Άρης, δεν ήταν και το καλύτερο.

faskomilo3
Δύσκολη διαδρομή, ανάμεσα σε αγκάθια και βάτα που θεριεύουν, όταν δεν περπατάς πια συχνά τα μονοπάτια. Αλλά μας άρεσε... Προσωπικά, πάρα πολύ. Το διασκέδασα αν και δεν είχα τον κατάλληλο εξοπλισμό που χρειάζεται για να προφυλαχτώ σωστά. Αλλά ήταν μια όμορφη εμπειρία.

faskomilo4
Ο καιρός αλλάζει... Τα σύννεφα έρχονται, η θερμοκρασία πέφτει... Καιρός ήταν! Αρκετά κράτησε το φετινό καλοκαίρι. Όμως όταν είσαι στην εξοχή, είναι ωραίο να σηκώνεις το βλέμμα σου ψηλά και να βλέπεις το καταπράσινο τοπίο. Για μένα δε, που δεν έχω συχνά μια τέτοια ευκαιρία, ήταν ιδιαίτερα καλό.

faskomilo5
Κράτησα μερικά στιγμιότυπα από το δρόμο μας... Αρκετά δηλαδή, αλλά εδώ δεν θέλω να βάλω περισσότερες από επτά φωτογραφίες. Θέλω να συνεχίσω να κρατάω αυτή την ισορροπία της προβολής των θεμάτων κι ας είναι τόσο διαφορετικά μεταξύ τους. Ακόμα και ο χώρος, παίζει ρόλο...

faskomilo6
Δες πανόραμα! Η δημιουργία πάντα θα μας φέρνει πιο κοντά στο Θεό... Αρκεί να αφήνουμε την καρδιά μας και το μυαλό μας να κάνει απλές σκέψεις για τον Δημιουργό. Σίγουρα τίποτα από όλα αυτά, δεν έγινε από μόνο του. Κάποιος φρόντισε να μας δώσει όλη αυτή την ομορφιά!

faskomilo7
Τελικά λίγο φασκόμηλο το βρήκε ο Άρης. Θυμόταν καλά τον τόπο. Αλλά όταν είναι ελεύθερα στη φύση έχουν κι άλλοι το πλεονέκτημα να προσεγγίσουν παρά το δύσβατο. Εμείς όμως χαρήκαμε αυτή την ιδιότυπη εκδρομή. Κι ευχαριστώ τον Άρη που μου έδωσε αυτή τη χαρά.

Μια διαφορετική βραδιά χθες... Κάτι ξεχωριστό σε στιλ ελληνικό με μουσική, χορό, τραγούδι

glenti1
Η Χαλκιδική, που είμαστε αυτόν τον καιρό, είναι ολόκληρη μια τουριστική ατραξιόν. Θέλοντας και μη, συμμετέχεις σε προγράμματα που έχουν σχεδιαστεί για την ψυχαγωγία των τουριστών. Έτσι έγινε και με μας, χθες. Αλλά με τη θέληση μας. Και απολαύσαμε την κάθε στιγμή.

glenti2
Ελληνικά τραγούδια λοιπόν και χορούς που βλέπουν για πρώτη φορά οι ξένοι και που, ίσως τους φέρνει σε μια επαφή με την κουλτούρα και τον πολιτισμό μας. Σχεδιασμένες, ελληνικές βραδιές, από ανθρώπους που ξέρουν να το κάνουν αυτό με τον καλύτερο τρόπο και να ξεσηκώνουν τη διάθεση θετικά.

glenti3
Και από κοντά οι τουρίστες που με την παρότρυνση των επαγγελματιών χορευτών, σηκώνονται να κάνουν το μέρος τους. Το αποτέλεσμα ήταν ολίγον διασκεδαστικό. Φανταστείτε, καθώς βλέπετε αυτη τη φωτογραφία, εμένα να... χορεύω. Ήταν αδύνατον να αρνηθώ την τόσο όμορφη πρόσκληση τους...

glenti4
Ότι κι αν φορούσαν, σημασία έχει πως ένιωθαν μέσα τους. Κι αυτό είναι τελικά που μετρά στις διακοπές σου. Να χαλαρώσεις και να απολαύσεις στιγμές που με δυσκολία θα ξαναζήσεις καθώς θα επιστρέψεις στον τόπο σου. Χωρίς φλας, στο φυσικό περιβάλλον τους, τραβήχτηκαν αυτές οι φωτογραφίες.

glenti5
Ακόμα και τα μικρά παιδιά, συμμετείχαν στο γλέντι... Αυτών κι αν πετάει η σκούφια τους για κάτι τέτοιο που στα ματάκια τους φαντάζει (και είναι...) παιχνίδι. Μόνο τα προσωπάκια τους να έβλεπες, τη χαρά τους και τίποτα άλλο στον κόσμο. Να, γιατί λέω πως ήταν μια ξεχωριστή βραδιά.

glenti6
Και όλα αυτά δίπλα στην πισίνα ενός πανέμορφου πεντάστερου ξενοδοχείου στη Χανιώτη. Κοντά σε ανθρώπους ευγενικούς και φιλόξενους που έκαναν τα πάντα για να νιώσουμε καλά και τους ευχαριστούμε γι' αυτό. Τα κατάφεραν να περάσουμε κάθε όριο στους χρόνους του ύπνου μας.

glenti7
Εδώ που τα λέμε, δεν έρχεται κάθε μέρα στο τραπέζι σου μια ζωντανή ορχήστρα να σου τραγουδήσει... Γι' αυτό και όταν συμβαίνει το απολαμβάνεις πραγματικά. Ο φίλος και αδελφός Κώστας, μαζί με τον συνεργάτη του στο μπουζούκι, μας έκαναν αυτή την ευχάριστη έκπληξη.

Φρέσκο ψάρι από τον φίλο μας Νάκη, που το ψάρεψε με τη βάρκα του. Υπέροχη φιλοξενία

nakis1
Είσαι στη θάλασσα και γίνεται να μη φας φρέσκο ψάρι; Δε γίνεται. Και δεν μιλάω για τις ταβέρνες που μερικές φορές στην προσπάθεια τους να κερδοσκοπήσουν, δεν μπορείς να τους εμπιστευτείς… Εδώ μιλάω για φίλους που τα ψάρια τα έχουν ψαρέψει με τα χέρια τους.

nakis2
Ήταν χθεσινά και ο Νάκης (Αυγερινός) τα είχε στην κατάψυξη, επειδή ετοιμάζονταν να φύγουν για τη Θεσσαλονίκη. Καθώς όμως είμαστε παρέα στον "Νέμο" πρότεινε να πάμε σπίτι τους, (έχουν νοικιάσει με τη σεζόν...) και να μας κάνει το τραπέζι με τα δικά του ψάρια. Τα άπλωσε κιόλας να τα δω.

nakis3
Μπορεί και να γελάσετε, αλλά δεν έχω ιδέα, πώς γίνεται όλο αυτό το πράγμα με τα ψάρια. Κι ωστόσο το παρακολούθησα προσεκτικά. Και ζήτησα την άδεια του για να το φωτογραφήσω και να το κάνω θέμα στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, ως κάτι το ξεχωριστό. Μου την έδωσε και με διευκόλυνε κιόλας...

nakis4
Τα τοποθέτησε σ' αυτή την ηλεκτρική ψηστιέρα στο μπαλκόνι τους και την ίδια ώρα η γυναίκα του η Μαρία μαζί με τη Σούλα και τη Χάρις, ετοίμαζαν τη τοματοσαλάτα που θα συνόδευε το φαγητό μας και το τραπέζι. Έλεγα, θα αργήσουν να ψηθούν, αλλά εκείνος ήξερε... Έγιναν γρήγορα, στην ώρα τους. Και τα φάγαμε μόλις έβγαιναν.

nakis5
Η πλάκα αυτή στην ψηστιέρα, βοήθησε πολύ και τα ψάρια "έγιναν" πολύ γρήγορα... Αν και ο Νάκης μας έλεγε τα ονόματα των ψαριών, οφείλω να σας πω ότι δεν συγκράτησα και πολλά πράγματα. Και γι' αυτό δεν θα σας τα αναφέρω. Είναι βέβαιο ότι θα σας μπερδέψω περισσότερο. Ας μείνουμε στο φρέσκο...

nakis6
Και ο Άρης, βοήθησε ουσιαστικά στην προετοιμασία... Εγώ, δυστυχώς, έμεινα στο ρόλο του ρεπόρτερ. Όχι πως με χάλασε, αλλά αρχίζω και αντιλαμβάνομαι πως ίσως είναι ακόμα πιο ωραίο το να συμμετέχει κανείς, ενεργά, σε όλη αυτή τη διαδικασία. Απολαμβάνει καλύτερα την κάθε στιγμή.

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA