Όταν είμαι στην εξοχή, μ' αρέσει να περπατώ, Κανονικά στην ηλικία μας, αυτό θα έπρεπε να το κάνουμε ανεξάρτητα από τον τόπο που είμαστε, αλλά στην εξοχή το πράγμα γίνεται καλύτερο. Έτσι χθες είπαμε με τον Άρη, να πάμε να μαζέψουμε φασκόμηλο.


Δεν ήταν βέβαιο ότι θα βρίσκαμε. Οι άνθρωποι, ιδιαίτερα οι νέοι, δεν ασχολούνται με τέτοια πράγματα. Δεν χαλαλίζουν το χρόνο τους. Εμείς όμως το κάναμε, αν και το μονοπάτι που πήραμε για να πάμε στον τόπο που ήξερε ο Άρης, δεν ήταν και το καλύτερο.


Δύσκολη διαδρομή, ανάμεσα σε αγκάθια και βάτα που θεριεύουν, όταν δεν περπατάς πια συχνά τα μονοπάτια. Αλλά μας άρεσε... Προσωπικά, πάρα πολύ. Το διασκέδασα αν και δεν είχα τον κατάλληλο εξοπλισμό που χρειάζεται για να προφυλαχτώ σωστά. Αλλά ήταν μια όμορφη εμπειρία.


Ο καιρός αλλάζει... Τα σύννεφα έρχονται, η θερμοκρασία πέφτει... Καιρός ήταν! Αρκετά κράτησε το φετινό καλοκαίρι. Όμως όταν είσαι στην εξοχή, είναι ωραίο να σηκώνεις το βλέμμα σου ψηλά και να βλέπεις το καταπράσινο τοπίο. Για μένα δε, που δεν έχω συχνά μια τέτοια ευκαιρία, ήταν ιδιαίτερα καλό.


Κράτησα μερικά στιγμιότυπα από το δρόμο μας... Αρκετά δηλαδή, αλλά εδώ δεν θέλω να βάλω περισσότερες από επτά φωτογραφίες. Θέλω να συνεχίσω να κρατάω αυτή την ισορροπία της προβολής των θεμάτων κι ας είναι τόσο διαφορετικά μεταξύ τους. Ακόμα και ο χώρος, παίζει ρόλο...


Δες πανόραμα! Η δημιουργία πάντα θα μας φέρνει πιο κοντά στο Θεό... Αρκεί να αφήνουμε την καρδιά μας και το μυαλό μας να κάνει απλές σκέψεις για τον Δημιουργό. Σίγουρα τίποτα από όλα αυτά, δεν έγινε από μόνο του. Κάποιος φρόντισε να μας δώσει όλη αυτή την ομορφιά!


Τελικά λίγο φασκόμηλο το βρήκε ο Άρης. Θυμόταν καλά τον τόπο. Αλλά όταν είναι ελεύθερα στη φύση έχουν κι άλλοι το πλεονέκτημα να προσεγγίσουν παρά το δύσβατο. Εμείς όμως χαρήκαμε αυτή την ιδιότυπη εκδρομή. Κι ευχαριστώ τον Άρη που μου έδωσε αυτή τη χαρά.