Είσαι στη θάλασσα και γίνεται να μη φας φρέσκο ψάρι; Δε γίνεται. Και δεν μιλάω για τις ταβέρνες που μερικές φορές στην προσπάθεια τους να κερδοσκοπήσουν, δεν μπορείς να τους εμπιστευτείς… Εδώ μιλάω για φίλους που τα ψάρια τα έχουν ψαρέψει με τα χέρια τους.


Ήταν χθεσινά και ο Νάκης (Αυγερινός) τα είχε στην κατάψυξη, επειδή ετοιμάζονταν να φύγουν για τη Θεσσαλονίκη. Καθώς όμως είμαστε παρέα στον "Νέμο" πρότεινε να πάμε σπίτι τους, (έχουν νοικιάσει με τη σεζόν...) και να μας κάνει το τραπέζι με τα δικά του ψάρια. Τα άπλωσε κιόλας να τα δω.


Μπορεί και να γελάσετε, αλλά δεν έχω ιδέα, πώς γίνεται όλο αυτό το πράγμα με τα ψάρια. Κι ωστόσο το παρακολούθησα προσεκτικά. Και ζήτησα την άδεια του για να το φωτογραφήσω και να το κάνω θέμα στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, ως κάτι το ξεχωριστό. Μου την έδωσε και με διευκόλυνε κιόλας...


Τα τοποθέτησε σ' αυτή την ηλεκτρική ψηστιέρα στο μπαλκόνι τους και την ίδια ώρα η γυναίκα του η Μαρία μαζί με τη Σούλα και τη Χάρις, ετοίμαζαν τη τοματοσαλάτα που θα συνόδευε το φαγητό μας και το τραπέζι. Έλεγα, θα αργήσουν να ψηθούν, αλλά εκείνος ήξερε... Έγιναν γρήγορα, στην ώρα τους. Και τα φάγαμε μόλις έβγαιναν.


Η πλάκα αυτή στην ψηστιέρα, βοήθησε πολύ και τα ψάρια "έγιναν" πολύ γρήγορα... Αν και ο Νάκης μας έλεγε τα ονόματα των ψαριών, οφείλω να σας πω ότι δεν συγκράτησα και πολλά πράγματα. Και γι' αυτό δεν θα σας τα αναφέρω. Είναι βέβαιο ότι θα σας μπερδέψω περισσότερο. Ας μείνουμε στο φρέσκο...


Και ο Άρης, βοήθησε ουσιαστικά στην προετοιμασία... Εγώ, δυστυχώς, έμεινα στο ρόλο του ρεπόρτερ. Όχι πως με χάλασε, αλλά αρχίζω και αντιλαμβάνομαι πως ίσως είναι ακόμα πιο ωραίο το να συμμετέχει κανείς, ενεργά, σε όλη αυτή τη διαδικασία. Απολαμβάνει καλύτερα την κάθε στιγμή.