Είναι λίγο μεγάλο το ταξίδι από την Αθήνα ως το Πολύχρονο Χαλκιδικής. Για μας, που είμαστε πια μιας κάποιας ηλικίας. Για τους νεότερους, μάλλον ένα παιχνιδάκι είναι. Εδώ θα φιλοξενηθούμε από τους αγαπημένους μας φίλους μας, Άρη και Χάρις...


Ήθελα το σημερινό κομμάτι να έχει μια συνέχεια με το χθεσινό. Με λουλούδια αφήσαμε την Αθήνα για λίγο, με λουλούδια ήθελα να καλωσορίσουμε τον νέο τόπο που ήρθαμε. Έτσι χθες το απόγευμα πήρα μερικά φυτά στον κήπο, όπως αυτή την αρμπαρόριζα.


Κι επειδή συνηθίζω να ανεβάζω πρώτα τις φωτογραφίες στον τοίχο μου στο Facebook, οι φίλοι σχολίασαν με χιούμορ και πολύ αγάπη (το ξέρω) την αρμπαρόριζα που την έβαζε η μάνα μου στα γλυκά του κουταλιού και νοστίμιζε η γεύση τους.


Αλλά εδώ, καθετί είναι όμορφο και προσεγμένο. Λεπτομέρειες, θα μου πεις. Ναι, αλλά αυτές οι λεπτομέρειες είναι που κάνουν πιο όμορφη τη ζωή μας. Προσωπικά μου αρέσει να τις παρατηρώ και να τις βάζω μέσα στη ζωή, δίνοντας της, χρώμα και άρωμα, σκοπό...


Και τι να πεις γι' αυτόν τον βασιλικό; Δεντράκι έχει γίνει, πλατύφυλλος και ιδιαίτερα αρωματικός μου έρεσε πολύ και γι' αυτό τον κράτησα στις πρώτες φωτογραφίες μου από το Πολύχρονο. Ήθελαν να μείνω στην πρώτη εντύπωση. Σ' αυτό που τελικά κάνει τη διαφορά.


Τις φωτογραφίες τις έβαλα στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ λίγο ανάποδα απ' ότι τις φωτογράφισα... Αυτά τα τριαντάφυλλα μου έκαναν το πρώτο κλίκ. Σεπτέμβρης είναι κι αυτά είναι ζωντανά και ευωδιαστά. Θα μου πεις βόρεια είναι και πάνε όλα πιο πίσω. Μπορεί. Αλλά ήταν υπέροχα!