Και σήμερα θα χρησιμοποιήσουμε υλικό από το φακό του φίλου μας Πέτρου Πατσαλαρήδη. Πρωί - πρωί στο βουνό, στο χώρο της δουλειάς του, την ώρα που η παγωνιά είναι ακόμα απλωμένη πάνω στο χορτάρι και η μέρα δεν έχει ξεκινήσει ακόμα.


Και ευχαριστούμε για άλλη μια φορά τον καλό μας φίλο Πέτρο, που μας επιτρέπει να "βλέπουμε" μέσα από τα μάτια του, εικόνες που ποτέ δεν θα μπορούσαμε να δούμε. Διότι, όπως και να το κάνουμε, είναι προνόμιο να ταξιδεύουμε μαζί του, από καιρό σε καιρό, στα μέρη που περπατάει.


Φανταστική ανατολή ήλιου, την ώρα που εμείς ακούμε πως δεν πρέπει να εμπιστευόμαστε τις μικρές Αλκυονίδες μέρες, διότι μπροστά μας καραδοκεί νέα κακοκαιρία. Φυσικά αντέξαμε ώς τώρα και δεν το έχουμε σκοπό να σκύψουμε τώρα το κεφάλι. Το αντίθετο, μάλιστα.


Να έρχεται, λέει, το ξημέρωμα μ' αυτόν το τρόπο, πίσω από τα βουνά... Να ροδίζει στις κορυφογραμμές και να γεμίζει η καρδιά σου καλοσύνη και αγαθότητα για όλα όσα έχεις μπροστά σου να κάνεις τη σημερινή μέρα. Μικρές όμορφες στιγμές, που μας κάνουν χαρούμενους και ευτυχισμένους.


Ναι, είμαστε ευγνώμονες στον Πέτρο! Πόσοι από εμάς ξυπνούν τέτοια ώρα το πρωί; Και πόσοι από εκείνους που ξυπνούν έχουν αυτή την ξεχωριστή εικόνα μπροστά στα μάτια τους; Αξίζει λοιπόν να μείνουμε λίγο περισσότερο και να παρατηρήσουμε λεπτομέρειες που αφορούν τη ζωή...


Κάπου θα δούμε τα πρώτα κλαδάκια στα δέντρα, να έχουν βγάλει τον καρπό τους... Η φύση, ξέρετε, μερικές φορές αγνοεί προκλητικά, όλα όσα συμβαίνουν γύρω της και προχωρεί με μια διάθεση επαναστατική, σε ότι συμβαίνει μπροστά της. Ας τη μιμηθούμε στη ζωή μας και σίγουρα θα βγούμε ωφελημένοι.