Μεσημέρια στην ορεινή Εύβοια, όπως τα έζησε ο φίλος μου, ο Πέτρος Πατσαλαρήδης…
Δίνουμε ξανά βήμα, μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα στον Πέτρο Πατσαλαρήδη που λόγω της δουλειάς του είναι καθημερινά μέσα στη φύση, προκειμένου να ζήσουμε μερικά μεσημέρια, από τις προηγούμενες μέρες, από την ορεινή Εύβοια, όπου κινείται καθημερινά… Εδώ, ο Πέτρος, κάνει μια σέλφ…
Ψιλοσυννεφιασμένος ο ουρανός… Τα είδαμε τα "γυρίσματά" του την προηγούμενη εβδομάδα, αλλά και αυτή που διανύουμε… Και μας αρέσει, καθώς παρόλη τη δροσιά και τη μαυρίλα του ουρανού, συνεχίζουμε να «ψηνόμαστε» από τις ζέστες… Ο Πέτρος διάλεξε στιγμιότυπα μοναδικά…
Όπως αυτή εδώ, ας πούμε… Όπου η τεχνολογία βρίσκεται σε αρμονία με τη φύση καθώς μ’ αυτό το αυτοκίνητο κινείται και εξυπηρετείται στη δουλειά του… Όταν λοιπόν του προέκυψε η χελώνα ένιωσε την ανάγκη να βγει από το αυτοκίνητο του και να τη φωτογραφήσει… Υπέροχη! Ευχαριστούμε πολύ Πέτρο. Διεκδικεί δημοσιογραφικό βραβείο…
Ξανά πίσω, στον κάπως πιο καθαρό ουρανό… Δεν ξέρω πως είναι τα πράγματα, όταν ο ουρανός είναι έτσι ξάστερος τα μεσημέρια, αλλά είμαι βέβαιος πως σίγουρα θα είναι καλύτερος από αυτόν που ζούμε εμείς στο κέντρο της Αθήνας, στη Βερανζέρου 34, όπου εργάζομαι, ζώντας με το αιρκοντίσιον…
Και πάντα αυτή η ομορφιά θα μας δημιουργεί ένα δέος για τον Δημιουργό… Δείτε! Σαν πίνακας ζωγραφικής δεν είναι; Κι όμως είναι αληθινό τοπίο που «αιχμαλώτισε» με τον φακό του, ένα μεσημέρι ο Πέτρος… Ο ίδιος ζει καθημερινά εδώ και μπορεί να μας το επιβεβαιώσει… Το κάνει μάλιστα με τον καλύτερο τρόπο, καθώς «ανεβάζει» καθημερινά φωτογραφίες στον τοίχο του.
Γεμάτος, φορτωμένος ουρανός που το πάει για βροχή… Προσέξτε πως έχει μαυρίσει παντού. Το φως καλύφθηκε από τα απειλητικά σύννεφα γεμάτα βροχή… Φυσικά στο βουνό που δεν έχει πολλές καλλιέργειες, όπως ας πούμε αμπέλια ή άλλα εποχιακά φρούτα ίσως η βροχή να μην δημιουργεί πρόβλημα.
Καμιά φορά όμως οι καλοκαιρινές μπόρες είναι πολύ δυνατές και επικίνδυνες. Και κρατάνε λίγο οι καταιγίδες… Όσοι μάλιστα ξέρουν, μόλις δουν τις πρώτες σταγόνες και ακούσουν τα μπουμπουνητά από τον βροχερό καιρό απομακρύνονται από τα ψηλά δέντρα επειδή ξέρουν ότι κινδυνεύουν από τους κεραυνούς που πέφτουν. Και μ’ αυτά, δεν παίζουν…
Η επιστροφή σπίτι από τον άσφαλτο δρόμο μεγάλης κυκλοφορίας, γίνεται όσο το δυνατόν πιο γρήγορα… Και κάπου εκεί τελειώνει και το μεσημέρι… Η ανάπαυση από όλη την κουραστική εργασία της μέρας νωρίς το πρωί έρχεται πολύ γλυκά και όμορφα… Καμιά φορά και με έναν αναζωογονητικό ύπνο, μια σιέστα για να έρθει κανείς στα ίσια του…
Σε μας θα μείνουν τέτοιες όμορφες, μοναδικές εικόνες, να τις θαυμάζουμε… Φορτωμένες από σύννεφα που κουβαλούν νερό το οποίο άλλοτε είναι ευλογία κι άλλοτε καταστροφή. Πέτρο, σε ευχαριστούμε που μας «ταξίδεψες». Συνέχισε να το κάνεις με την ίδια αγάπη και ανιδιοτέλεια. Να ξέρεις ότι σίγουρα υπάρχουν άνθρωποι που τις παρακολουθούν…
Σχόλια (0)