Στις 4 Απριλίου 2025, κλείσαμε δέκα (10) χρόνια παντρεμένοι, με την σύντροφο της ζωής μου, Σούλα Αργυροπούλου. Και μπήκαμε στον 11ο!
Ήρθε ο καιρός! Επιστρέφουμε στα γνωστά δημοσιογραφικά μας λημέρια με τον ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ
Παρέλαβα την ύλη χθες και το μεγαλύτερο μέρος της το προώθησα κιόλας στο τυπογραφείο και ξαναμπαίνει σε μια σειρά μια όμορφη συνήθεια που μου αρέσει, στην ενασχόληση μου με τη δημοσιογραφία… Αυτή την εφημερίδα φτιάχνω, τώρα. Κι αυτό που βλέπετε είναι το προηγούμενο φύλλο που κυκλοφόρησε τον… Ιανουάριο του 2020.
Ποτέ στο παρελθόν στα 25 χρόνια που έχω την ευθύνη της επιμέλειας της έκδοσης δεν έχει ξανασυμβεί αυτό το πράγμα. Να μην μπορούμε να βγάλουμε εφημερίδα για πέντε ολόκληρους μήνες. Το σημαντικό βέβαια είναι ότι διαφυλάξαμε τη ζωή μας. Έτσι μπορούμε να επιστρέψουμε σήμερα στο πόστο μας.
Το περίμενα πώς και πώς... Η καραντίνα είχε και τις, από επαγγελματική άποψη, συνέπειες της. Αφού οι συνταξιούχοι θεωρούνται (και είναι...) από τις πιο ευάλωτες κοινωνικά ομάδες, ήταν από τους πρώτους που κλείστηκαν σπίτια τους, στον καιρό της καραντίνας.
Έτσι σταμάτησαν και να εκδίδονται και οι εφημερίδες που τους έβγαζα κάθε σίμηνο. Αναφέρομαι στην "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ Σιδηρόδρομο" των συνταξιούχων στον ΗΣΑΠ και τον "ΤΥΠΟ των Συνταξιούχων Σιδηροδρομικών" από τον ΟΣΕ, ιδιοκτησία της ΠΟΣΣ. Είχα βγάλει τότε τον πόνο μου με σχετικό δημοσίευμα ΕΔΩ.
Ναι, είναι ένας δικός μου τρόπος έκφρασης, αυτός... Να βγάζω από μέσα μου, ότι με πληγώνει και με πονάει, γράφοντας... Πέρασε αρκετός καιρός, κάνοντας υπομονή... Κι εδώ που τα λέμε δεν είχα και τι άλλο να κάνω.
Σε συνεννόηση με τους ανθρώπους που διοικούν το Σωματείο και την Ομοσπονδία, απλά κρατούσα σε μια κατάσταση συντήρησης τους διαδικτυακούς τους ιστότοπους... Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ.
Και να, που τα πράγματα αλλάζουν. Παρέλαβα κιόλας την υλη για τον ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ. Νέο φύλλο, γεμάτο ζωντάνια, δύναμη και θέληση των ανθρώπων του, προκειμένου να σταθούν όρθιοι σε ένα, ομολογουμένως, δύσκολο περιβάλλον, προκειμένου να συνεχίσουν τη δράση τους από εκεί που την άφησαν λόγω της πανδημίας και των συνεπειών της.
Από την μάχη του κορονοϊού Covid-19 βγαίνουν λαβωμένοι... Χωρίς να έχουν καταφέρει να κάνουν τις προγραμματισμένες Γενικές Συνελεύσεις τους, χωρίς όλοι να είναι εκεί και να δίνουν ένα χέρι βοήθειας...
Ευτυχώς, δεν υπήρξαν απώλειες σε ανθρώπινες ζωές, σε καμιά από τις δύο συνδικαλιστικές οργανώσεις και αυτή είναι η καλή πλευρά του πράγματος. Διότι γνωρίζοντας τους τόσα χρόνια που συνεργάζομαι μαζί τους, είμαι βέβαιος ότι θα κάνουν το καλύτερο που μπορούν για να κερδίσουν τον χαμένο χρόνο.
Τις βλέπω ήδη στον ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ, καθώς επεξεργάζομαι την ύλη τους και σχεδιάζω τις σελίδες για να τις πάω στο τυπογραφείο...
Οι άνθρωποι που είναι δημιουργικοί (και είμαι ευγνώμων που έχω τέτοιους συνεργάτες...) είναι και πεισματάρηδες και κάνουν σωστό προγραμματισμό, ώστε να είναι σε θέση να υλοποιούν τα πλάνα και τους στόχους που βάζουν.
Κατ’ αποκλειστικότητα, σας δίνω το πρώτο θέμα της εφημερίδας:
Μετά από μία δύσκολη περίοδο αναγκαίου για τη δημόσια υγεία αυτοπεριορισμού όλων μας, περνάμε σε μία νέα φάση της ζωής μας, που καλούμαστε να πιάσουμε ξανά το νήμα της καθημερινότητάς μας. Η πανδημία του κορωνοϊού δεν αφήνει μόνο βαθειά σημάδια στην κοινωνία και στη ζωή μας, αλλά ήδη έχει αρχίσει να αποτυπώνεται ανεξίτηλα και στην οικονομία μας.
Είναι η ώρα τώρα μετά τα νέα δεδομένα που έφερε στην επικαιρότητα η νέα πανδημία του κορωνοϊού Covid-19 να προσπαθήσουμε για να σταθούμε ο ένας πλάι στον άλλον τηρώντας τα μέτρα που υποδεικνύουν οι αρμόδιες αρχές για την προστασία μας από τον κορωνοϊό. Σιγά-σιγά θα πρέπει να επανερχόμαστε στην κανονικότητα, η οποία βέβαια δεν είναι ιδία με το χθες, είναι τελείως διαφορετική.
Θα πρέπει να εφαρμόσουμε τη σημερινή πραγματικότητα αναλογιζόμενοι ότι η πανδημία που ενέσκηψε σε όλη την υφήλιο δεν έχει ακόμη εξαφανιστεί, και τη στιγμή μάλιστα που δεν υπάρχει το ανάλογο εμβόλιο, είναι δίπλα μας, καιροφυλαχτεί και δεν πρόκειται να μας συγχωρήσει έστω και το παραμικρό λάθος που θα κάνουμε.
Είμαστε υποχρεωμένοι από δω και μπρος να ζούμε με τον φόβο του κορωνοϊού και να ζούμε πάντα κάτω από τις οδηγίες των ειδικών λοιμοξιολόγων, αναλογιζόμενοι ότι το μεγαλύτερο αγαθό για τον άνθρωπο είναι η υγεία. Η επαγρύπνηση για τον ιό θα πρέπει να συνεχιστεί αμείωτη. Θα πρέπει να γίνει πιστεύω όλων μας ότι ακόμη και αν το αρχικό κύμα της πανδημίας του κορωνοϊού έχει τεθεί επιτυχώς υπό έλεγχο, μπορεί αν δεν εφαρμόσουμε σωστά τις οδηγίες των ειδικών να εμφανιστούν και νέα κύματα κρουσμάτων.
Σήμερα δεν είμαστε μόνοι – είμαστε όλοι μαζί πρωταγωνιστές στην ίδια περιπέτεια με έναν αντίπαλο πανίσχυρο, που πρέπει όμως να αποδείξουμε ότι δεν είναι αήττητος. Είναι καθήκον όλων μας σήμερα να πράξουμε υπεύθυνα για να καταπολεμήσουμε αυτήν την απειλή και να την αφανίσουμε και εφόσον οι εξελίξεις μας το επιτρέψουν να συναντηθούμε και πάλι με ανανεωμένη διάθεση και αισιοδοξία.
Ξεκινήσαμε λοιπόν, με τον ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ και είμαι πολύ χαρούμενος... Ναι, μου είχε λείψει αυτή η επαφή, όλη αυτή η δημοσιογραφική δημιουργικότητα. Και κάνουμε αυτό που αγαπούμε και θέλουμε όντας καλά στην υγεία μας, επειδή ακολουθήσαμε και συνεχίζουμε να το κάνουμε, όσο γίνεται πιο πιστά, τις οδηγίες που μας έδιναν οι ειδικοί, όλο αυτό το χρονικό διάστημα.
Όπως σε όλους, είναι βέβαιο ότι θα έχει τις δυσκολίες του, αυτό το εγχείρημα της ενσωμάτωσης... Και μεσολαβεί και το καλοκαίρι με τις δικές τους ξεχωριστές δυσκολίες. Αλλά γνωρίζουμε τις δυνατότητες μας και είμαστε βέβαιοι, ότι θα τα καταφέρουμε και θα ανταποκριθούμε με τον καλύτερο τρόπο.
Τελικά, η υπομονή επιβραβεύεται, το έχουμε δει πολλές φορές στη ζωή μας ώς τώρα. Ας συνεχίσουμε λοιπόν να ασκούμε υπομονή και ας εμπιστευόμαστε Εκείνον που πρέπει και μπορεί να φέρει την καλύτερη έκβαση στη ζωή μας. Κι ότι, ακόμα κι αν μπροστά μας μοιάζει να ορθώνεται ένας τοίχος με αδιέξοδο, κάτι τέτοιο δεν υπάρχει στην πραγματικότητα.
Στο τέλος αυτής της εβδομάδας πιστεύω ότι θα έχουμε ολοκληρώσει το στόχο μας και το 16σέλιδο ταμπλόιτ, από τεχνική άποψη, για να οδηγηθεί στο πιεστήριο και στη συνέχεια στα μέλη του σωματεία, σπίτια τους, που το περιμένουν με λαχτάρα, όπως σε κάθε έκδοση.
Και από τώρα σας αναγγέλλω πως θα είναι τόση και τέτοια η χαρά μου, που θα κάνω άλλο ένα δημοσίευμα γι' αυτόν τον ιστότοπο...
Είναι κάποιες στιγμές στη ζωή μας, τόσο χαρακτηριστικές, που αξίζει να μένεις λίγο παραπάνω... Ναι, το αξίζουν!
