Παλιότερα οι εφημερίδες του έδιναν μεγάλη αξία... Ήταν τότε που η Βουλή έδινε, χάριν της διαφάνειας, το “πόθεν έσχες” των βουλευτών. Στην πορεία, μόνο λίγες εφημερίδες επιμένουν σ' αυτό. Κι εκείνες έχουν τους λόγους τους. Εδώ η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ.

Το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Και τους πολιτικούς που προβάλει, τους έχει άχτι... Είναι λοιπόν φυσικό να τους συμπεριφέρεται μ' αυτόν τον τρόπο... Και να 'ταν μόνον αυτοί... Προκλητική η χλιδή τους και ο πλούτος τους απέναντι σ' ένα λαό που του ζητούν συνεχώς και νέες θυσίες.

ΤΑ ΝΕΑ στο πρωτοσέλιδο τους βλέπουν τα πράγματα από μια άλλη σκοπιά. Αξίζει να τα δούμε λίγο. Φυσικά έχει και τον κ. Τσουκαλά του ΣΥΡΙΖΑ. Λες και είναι ο μόνος. Κουβέντα για το θρεφτάρι του κ. Βενιζέλου και τον κ. Σαμαρά...

Την ίδια ώρα στα ψιλά, κάποιες εφημερίδες (η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ εδώ) προβάλουν το θέμα με τις φούσκες του χρηματιστηρίου. Θυμάστε, τότε που χάθηκαν πολλά λεφτά και διαλύθηκαν κυριολεκτικά οικογενειακές οικονομίες. Η ελληνική δικαιοσύνη, εναρμονισμένη απόλυτα με το κοινό περί δικαίου αίσθημα.

Ένα καταπληκτικό άρθρο του Πεντελή Μπουκάλα στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ στη βάση της πρώτης σελίδας. Ευτυχώς που συνεχίζει να κρατά κάτι που την έκανε να ξεχώριζε κάποτε, δίνοντας έκφραση σε ανεξάρτητες φωνές...

Με αφορμή το θάνατο του Νέλσον Μαντέλα δείτε ένα μνημείο γλυπτό που στήθηκε προς τιμής του. Είναι έργο του γλύπτη Marco Cianfanelli από το Johannesburg. Προσέξτε παρακαλώ τις εικόνες που ακολουθούν, θα μείνε έκθαμβοι από το αποτέλεσμα...

Αποτελείται από 50 μεταλλικές ράβδους ομμένες με ακρίβεια με Laser υψηλής ενέργειας, τοποθετημένες έτσι στο τοπίο, ώστε να αναπαριστούν την επέτειο των 50 χρόνων, που ο Nelson Mandela είχε συλληφθεί και φυλακισθεί, στις 6 Αυγούστου 1962, πριν την 27χρονη φυλάκισή του.

Όταν βρίσκεται κανείς σε ένα συγκεκριμένο μέρος, οι μεταλλικές πλάκες (οι κολώνες του μνημείου) ταιριάζουν έτσι, που μπορεί να διακρίνει την εικόνα του Nelson Mandela, μέσα στο κελί!!!

Προσέξτε το εδώ. Είναι εμφανέστατο σ' αυτή εδώ τη φωτογραφία. Μνημείο μνήμης και ενότητας για τον άνθρωπο που κατάφερε να διώξει το απαρτχάιντ από τη χώρα του... Και τίποτα δεν είναι εύκολο, ξέρετε...

Και ένα ανέκδοτο για να ξεκινήσει όμορφα η εβδομάδα

Ένας Βρετανός πολίτης έστειλε τη φορολογική του δήλωση... και στο ερώτημα: “Πόσα άτομα σας επιβαρύνουν;", συμπλήρωσε την παρακάτω απάντηση:

- 2,1 εκατομμύρια παράνομοι μετανάστες,
- 4,4 εκατομμύρια άνεργοι,
- 900.000 εγκληματίες σε 85 φυλακές,
- 650 ηλίθιοι στο κοινοβούλιο,
- Όλοι οι ηλίθιοι της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Η Εφορία τού επέστρεψε την φορολογική του δήλωση, λέγοντας ότι η απάντησή του ήταν απαράδεκτη.

Ο πολίτης στη συνέχεια επανήλθε με το ερώτημα:
«Γιατί, ξέχασα κάποιον;»

Στις 11.30 το πρωί ο Μιχάλης με την Τζένη επιχειρούν έναν διαφορετικό περίπατο στο πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνα. Ας τους ακολουθήσουμε. Εγώ που έχω ξανακάνει μαζί τους αυτή τη βόλτα, μπορώ να σας το εγγυηθώ...

Το μεσημέρι μια στάση στην ΠΟΛΙΤΕΙΑ για να δείτε τα έργα που εκθέτει εκεί η Αθηνά Ρουμπέν και οι φίλες της. Μπορείτε να βρείτε εξαιρετικά πράγματα να αγοράσετε σε πολύ προσεγγίσιμες τιμές για όλα τα βαλάντια...

Αν δεν βρείτε αυτό που σας αρέσει, αν είστε γυναίκα που έχετε να διαθέσετε επιπλέον χρόνο, δίπλα από την ΠΟΛΙΤΕΙΑ, Μοναστηρίου και Θηναίας, είναι το στέκι της ΕΚΑΠ. Έχουν κι εκεί παζάρι, ένεκα οι μέρες βλέπεις... Και υπάρχουν πολλα πράγματα σε ιδιαίτερα χαμηλές τιμές.

Αφού τελειώσει η περιήγηση στο πάρκο, στον ίδιο χώρο από τις μία το μεσημέρι θα βρίσκονται παραγωγοί αγροτικών που θα πουλάνε τα προϊόντα τους σε καλές τιμές, ενώ εγγυώνται για την ποιότητα τους. Πρόκειται για την πρώτη διανομή αγροτικών προϊόντων χωρίς μεσάζοντες για τους κατοίκους της 4ης Δημοτική Κοινότητας Αθήνας...

Λίγο μετά, στις 5 μ.μ. θα σας περιμένουμε στην παρουσίαση του βιβλίου της Σουζάνας Σωτηριάδου “Τα δάκρυα των αστεριών”. Η παρουσίαση θα γίνει στην ΠΟΛΙΤΕΙΑ.

Στον ίδιο χώρο στις 7.30 έχει κινηματογράφο με ελεύθερη είσοδο. Το έργο που μπορείτε να δείτε σήμερα είναι το MANHATTAN του Γούντι Άλεν  Υπόθεση: Ο Ισαάκ Ντέιβις είναι ένας χωρισμένος σεναριογράφος τηλεοπτικών σόου, που ζει στο Μανχάταν και είναι μάλλον δυσαρεστημένος με τη δουλειά του. Η πρώην γυναίκα του τον εγκατέλειψε για να ζήσει με μια άλλη γυναίκα και γράφει ένα βιβλίο για τη σχέση της με τον Ισαάκ. Εκείνος βγαίνει ραντεβού με μια δεκαεφτάχρονη μαθήτρια του λυκείου, την Τρέισι, που είναι ερωτευμένη μαζί του, όμως εκείνου δεν του αρέσει. Όταν συναντά τη Μαίρη Ουίλκι, την ερωμένη του καλύτερού του φίλου, του Γιέιλ, που είναι παντρεμένος με την Έμιλυ, την ερωτεύεται. Θα ακολουθήσει συζήτηση. Συντονίζει ο Γιώργος Ζωίλης.


Αυτή η εκδήλωση δεν είναι αυριανή... Οι άνθρωποι της ΕΚΑΠ ενδιαφέρονται και για τον πολιτισμό. Τα μαθήματα ταγκό θα γίνονται κάθε στο χώρο τους κάθε Τετάρτη 6-8 μ.μ. Εσείς το ξέρατε πως αν και στο χορό αυτό ξεχωρίζει η γυναίκα για τις υπέροχες φιγούρες της, η ίδια ακολουθεί τον άνδρα που έχει τον πρώτο λόγο;

Αυτό είναι το βιβλίο της Σουζάνας Σωτηριάδου “Τα δάκρυα των αστεριών” που θα παρουσιάσω την Κυριακή 15 Δεκεμβρίου 2013, ώρα 5 μ.μ. στην ΠΟΛΙΤΕΙΑ, Μοναστηρίου και Θηναίας, δίπλα στο υπέροχο πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνος.

Δείτε εδώ μια παρουσίαση που έγινε πρόσφατα στο θέατρο ΧΥΤΗΡΙΟ. Έτσι για να πάρετε μια μικρή γεύση του τι θα ακούσετε και θα δείτε στη δική μας. Σίγουρα δεν θα είναι το ίδιο η δικιά μας, αλλά μπορείτε να κατανοήσετε τι σημαίνει ρεπορτάζ...

Πάντα μου άρεσε το βιβλίο... Τόσο που κι εγώ ονειρευόμουν να γράψω κάποτε, όταν αποσυρθώ από την ενεργό δράση, ένα βιβλίο και να πω όσα δεν είπα...

Δεν είναι περίεργο; Στα σεμινάρια που κάνω με τα παιδιά, διδάσκω ότι ο δημοσιογράφος και ο συγγραφέας δεν πρέπει να μπερδεύονται ως έννοιες γιατί είναι άλλο το ένα κι άλλο το άλλο. Ο ένας καταγράφει την σκληρή επικαιρότητα, την είδηση με ρεπορτάζ από το δρόμο και ο άλλος κάθετε αναπαυτικά στην πολυθρόνα του και γράφει βάζοντας οδηγό τη φαντασία του...

Φανταστείτε τώρα έναν πολεμικό ανταποκριτή μιας μεγάλης αμερικανικής εφημερίδας, όπως είναι ο κεντρικός ήρωας της Σουζάνας Σωτηριάδου που φέρει τον τίτλο “Τα δάκρυα των αστεριών”. Μπορεί αυτός ο άνθρωπος στην προσωπική του ζωή να ηρεμήσει, να νοιώσει φυσιολογικός; Παρακολουθούμε τα βήματα του από τότε που ήταν στην ενεργό δράση και οι εικόνες που βλέπουμε είναι πολύ σκληρές. Είπαμε, πολεμικός ανταποκριτής είναι ο άνθρωπος... Τον παρακολουθούμε ώς την ώρα που αποσύρετε και προσπαθεί να βάλει σε μια σειρά την προσωπική του ζωή που είναι διαλυμένη...

Ευτυχώς έχει το προνόμιο να ανήκει σε μια τάξη που δεν την αγγίζουν τα οικονομικά προβλήματα της καθημερινότητας. Αν και το μυθιστόρημα καταγράφει τωρινές στιγμές κρίσης για τους περισσότερους, ο ίδιος, οι φίλοι του και ο περίγυρος του έχει το κάτιτις του που του επιτρέπει να ψωνίζει με άνεση στη Βουκουρεστίου και στο Κολωνάκι, να μένει προσωρινά σε ένα από τα πανάκριβα ξενοδοχεία της πλατείας Συντάγματος και να κάνει το δρομολόγιο με το αεροπλάνο Αθήνα - Κρήτη, όπου έχει αποσυρθεί, Κουκάκι – Παγκράτι.

Η Σουζάνα, όντας δημοσιογράφος και η ίδια στην αληθινή ζωή , γνωρίζει καλά πως κανείς δεν αποσύρεται εντέλει κι αν δεν ξανακάνει ρεπορτάζ έστω και αόρατος όπως ο ήρωας της (χωρίς υπογραφή) γράφει βιβλία, όπως και η ίδια. Γιατί τι άλλο μπορεί να κάνει κάποιος που γράφει καθημερινά χιλιάδες λέξεις;

Φυσικά ένα καλό μυθιστόρημα δεν είναι δυνατόν να μην έχει κι έναν μεγάλο έρωτα. Η Σουζάνα δεν είναι καθόλου φειδωλή σ' αυτό. Όχι μια, αλλά δυο παράλληλες ιστορίες έρωτα έχει να μας δώσει. Έρωτες με τα όλα τους. Που σκοτεινιάζουν τα πρόσωπα των ηρώων, που λαχταρούν ν' ακούσουν ένα “σ' αγαπώ”, να διεκδικήσουν και να πάρουν ένα χάδι, ενώ τρελαίνονται στα κομπλιμέντα, όπως άλλωστε κάνει κάθε ευγενής ερωτευμένος.

Το άλλο που με τρέλανε στο βιβλίο της Σουζάνας είναι ότι είχα την ευκαιρία να γνωρίσω μια Κρήτη όπως δεν την είχα δει ποτέ, ούτε την είχα φανταστεί. Αυτή πια η Αγία Θέκλα, το καλοκαίρι που θα κατέβω ένα μήνα θα επιδιώξω να τη γνωρίσω από κοντά... Υπέροχη μαγευτική με θάλασσα και βουνό, ενώ στη κορυφή που βρίσκεται το νοσοκομείο τα έλατα περισσεύουν... Ώπα, μη μου πείτε πως η Κρήτη δεν έχει έλατα... Στα μυθιστορήματα, όλα μπορούν να συμβούν.

Σκόπιμα δεν σας λέω τίποτα για την εξέλιξη και την πλοκή της ιστορίας “Τα δάκρυα των αστεριών”. Θα σας περιμένω αύριο το απόγευμα στις 5 στην ΠΟΛΙΤΕΙΑ στην παρουσίαση του βιβλίου...

Θα είναι εκεί και η ίδια η συγγραφέας, η εκδότρια του ΦΙΛΝΤΙΣΙ που εξέδωσε το 479 σελίδων, βιβλίο. Θα μας μιλήσουν κι οι δυο, ενώ ηθοποιοί θα διαβάσουν αποσπάσματα από το βιβλίο. Θα είναι για μένα η πρώτη φορά που παρουσιάζω ένα βιβλίο που φρόντισα να το ξεκοκαλίσω σε λιγότερο από 10 μέρες, ανάμεσα στις υποχρεώσεις και τα τρεξίματα των ημερών...

Φυσικά μπορείτε να το αγοράσετε επιτόπου, ενώ η συγγραφέας Σουζάνα Σωτηριάδου θα υπογράψει, αν το θέλετε με μια προσωπική αφιέρωση. Ελάτε να το κάνουμε μαζί, αυτό το ταξίδι, στον όμορφο κόσμο του βιβλίου. Είναι περίπου 20 λεπτά, αλλά αξίζει τον κόπο να το δείτε μέχρι το τέλος...

Η επικαιρότητα μέσα από τους τίτλους των εφημερίδων. Το θέμα φορολόγησης σε σπίτια, οικόπεδα και αγροτεμάχια, κυριαρχεί σήμερα στις εφημερίδες. Από διαφορετικές σκοπιές βέβαια. Δείτε, ας πούμε, δυο επιλογές: Πάνω η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ, κάτω η ΕΣΤΙΑ.

Εντελώς ιδιόμορφη η προσέγγιση από την απογευματινή εφημερίδα ΕΣΤΙΑ. Προσέξτε τον πλάγιο τίτλο: Σοσιαλιστικό τερατούργημα το νομοσχέδιο!... Για να μην τρελαθούμε εντελώς ο κ. Αντ. Σαμαράς δεν είναι πρωθυπουργός; Τόσο “σοσιαλιστής” και δεν το είχαμε καταλάβει... Περισσότερο και από το ΠΑΣΟΚ, ο άνθρωπος....

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 14/12/2013

Μετράω μαζί σας τα χρόνια... Δεν ξέρω πόσοι μας ακολουθείτε από τα πρώτα μας βήματα, αλλά αυτή η στήλη είναι εδώ αδιάλειπτα όσα τα χρόνια της ύπαρξης αυτής της εφημερίδας. Κάθε βδομάδα μαζί ,χάσαμε το μέτρημα. Κι ευτυχώς που υπάρχουν κάποιοι παθιασμένοι με τις ημερομηνίες και μας το θύμισαν μ' ένα μικρό κειμενάκι στη δεύτερη σελίδα του φύλλου που κρατάτε στα χέρια σας...

Για φαντάσου... Πότε πέρασαν κιόλας δεκατέσσερα χρόνια; Τελικά είναι αλήθεια αυτό που λένε “άμα περνά κανείς κάπου καλά, δεν μετρά ο καιρός”. Φεύγει αδιόρατα και μόνο κάτι γκρίζοι κρόταφοι θυμίζουν πως ξέρει να περνά σαρωτικά από πάνω μας αφήνοντας σημάδια σαν ουλές, αγιάτρευτες.

Και καλά οι αναγνώστες να το βλέπουν έτσι όμορφα. Δεν διαψεύστηκαν σ' αυτά που τους τάξαμε για να κάνουμε μαζί αυτό το ταξίδι. Τους καταλαβαίνω. Δεν είναι εύκολο πράγμα στον Τύπο, αλλά κι εμείς όλοι εμείς που καταθέτουμε την ψυχή μας σε κάθε χειρόγραφό μας;

Τελικά φαίνεται ότι ακριβώς για τους ίδιους λόγους νοιώθουμε κι εμείς όμορφα, καλά. Οι διαβεβαιώσεις των ανθρώπων στην ιδιοκτησία των οποίων ανήκει αυτή η εφημερίδα κρατήθηκαν καθαρές και αμετακίνητες στο πέρασμα των χρόνων.

Πιο ελεύθερη δημοσιογραφία μάλλον δεν έκανα ποτέ σε ολόκληρο τον επαγγελματικό μου βίο. Δεν παρενέβη ποτέ κανένας να λογοκρίνει κείμενο, δεν δέχθηκα “οδηγίες” προς ναυτιλομένους, ούτε παράκληση υπό τύπον φιλικής κουβέντας να στηρίξουμε με τα γραφτά μας αυτόν ή κάποιον άλλον.

Αυτό στη δημοσιογραφία το λένε και το αντιμετωπίζουν ως μεγάλο προνόμιο και εύχομαι στους νέους συναδέλφους που κρατάνε το τιμόνι αυτής της έκδοσης να κινούνται πάντα σ' αυτό το δρόμο. Ελεύθεροι, δημιουργικοί, καυστικοί υπηρετώντας με πάθος για την είδηση και την αλήθεια...

Αυτό ήταν που έκανε το ΡΕΘΕΜΝΟΣ να ξεχωρίσει από το πρώτο του φύλλο και αυτό προσπάθησε με επιτυχία να διατηρήσει στο πέρασμα των χρόνων. Στα δύσκολα και στα εύκολα, στα καλά και στα κακά, πάντα εδώ υπήρχε μια γωνιά ελεύθερη για να διατυπώσουμε τη γνώμη μας. Ακόμα κι όταν δεν συμφωνούσε απόλυτα με τη γραμμή της εφημερίδας.

Για όλα αυτά και πολλά άλλα θα ήθελα δημόσια να πω στη Γιωργία και στον Νίκο τις ψυχές αυτής της έντυπης προσπάθειας, ένα μεγάλο “ευχαριστώ” για την εμπιστοσύνη με την οποία με περιέβαλλαν και τη στήριξη που είχα, όταν οι συγκυρίες το έφεραν να συγκρουστώ με ονόματα που έφερναν περγαμηνές τότε, χωρίς να υποστήλω, ούτε στιγμή τη σημαία της ανεξαρτησίας.

Βλέποντας τα σήμερα από μια κάποια απόσταση, μπορώ να δω καθαρά το μέγεθος αυτής της στήριξης... Η όλη εξέλιξη και η ανάπτυξη της εφημερίδας, του Site και της σελίδας του στο Facebook δείχνει πως η επιμονή και η υπομονή, τους έδωσε τη χαρά να τρυγήσουν καλούς καρπούς... Οι δεκάδες αρθρογράφοι της, ο σταθερός προσανατολισμός της στην αλήθεια, αναδεικνύει την άλλη πλευρά ενός τεράστιου προβλήματος στο χώρο τους Τύπου.

Ο κόσμος την εμπιστεύεται... Κι αυτή η εμπιστοσύνη είναι το μεγάλο όπλο της. Γράφεται συνδρομητής, ενδιαφέρεται να την αγοράσει, θέλει να καταγράψει την άποψη του για τα τεκταινόμενα. Την αναζητά κάθε εβδομάδα, θέλει να μάθει τα “γιατί” και τα “πώς” των αρθρογράφων της.

Ας κρατήσουμε όρθια αυτή τη σημαία. Διεκδικώντας το μερίδιο μας στην αληθινή είδηση που δεν χωρά εξωραϊσμούς και φτιασιδώματα. Ακόμα και σε εποχές δύσκολες για όλα (και για τον Τύπο) όπως αυτή που διανύουμε στους μνημονιακούς καιρούς πάντα θα υπάρχουν φάροι ενημέρωσης που θα μας δείχνουν δρόμους ανοιχτούς για να βαδίσουμε. Άντε και στα 100 αδέρφια!

• Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευθεί αύριο στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ, στη στήλη μου “Επισημάνσεις”.

Αυτό είναι πρωτοσέλιδο της εφημερίδας των συνταξιούχων των ΗΣΑΠ, ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ Σιδηρόδρομος. Πατήστε ΕΔΩ για να τον διαβάσετε όπως κυκλοφορεί τυπωμένος στα μέλη του Συλλόγου σ' όλη την Ελλάδα.

Την περασμένη εβδομάδα ολοκληρώσαμε και την εφημερίδα ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ τ. 111... Δεκαέξι σελίδες αυτή τη φορά, μεστός σε ειδήσεις και ενδιαφέρουσα θέματα για τους συνταξιούχους των ΗΣΑΠ...

Είναι να τους θαυμάζεις καθώς επιχειρούν στον Τύπο με μια πολύ όμορφη ματιά... Δέχονται οι άνθρωποι μια χωρίς προηγούμενο επίθεση στις κατακτήσεις τους, στις συντάξεις τους σε ότι χρόνια αγωνίστηκαν για να κερδίσουν με θυσίες και αίμα.

Το πιο σημαντικό είναι ότι δεν κάθισαν στο περιθώριο να κλαίνε την κακή τους μοίρα για το κακό που τους βρήκε. Μέσα από την εφημερίδα τους συνεχίζουν με συνέπεια την τελευταία 20ετία να θέτουν ερωτήματα και να ζητούν απαντήσεις.

Κι αν κάποιοι που κατέχουν προσωρινά την εξουσία, αλλά με τις πολιτικές τους βάζουν αρνητικά τη σφραγίδα τους με όσα μαύρα κι άραχνα αποφασίζουν. Αντίθετα είναι όρθιοι, δυνατοί κι επιμένουν να δίνουν τη μάχη της αξιοπρέπειας... Να δημοσιοποιούν δηλαδή τα προβλήματα τους και να απαιτούν λύσεις...

Τη χαίρομαι αυτή τη συνεργασία. Δεν είναι η πρώτη φορά που το λέω αυτό. Οι τακτικοί αναγνώστες μου θα το θυμούνται. Πραγματικά, χαίρομαι να κουβεντιάζω μαζί τους και να στήνουμε κάθε καινούριο έντυπο...

Μακάρι και νεώτεροι συνδικαλιστές εν ενεργεία να μάθαιναν από τη συνέπεια τους. Να έβλεπαν πως πρέπει να αλλάξουν ρότα αν θέλουν πραγματικά να συνεχίζουν να εκφράζουν τους εργαζόμενους που εκπροσωπούν.

Όταν μου τηλεφωνεί ο Θύμιος ότι έχει ετοιμάσει την ύλη που θα χρησιμοποιήσουμε για τη νέα έκδοση, ξέρω ότι είναι ζυγισμένη, μετρημένη, έτοιμη με μερικές μικρές αλλαγές για να τη σχεδιάσω και να τη στείλω στο τυπογραφείο για περαιτέρω τεχνική επεξεργασία...

Δεν κρατά περισσότερο από μια εβδομάδα όλη αυτή η διαδικασία. Η συνεννόηση είναι άψογη. Τα όρια εξουσίας είναι ευδιάκριτα και δεν υπάρχει ουδεμία περίπτωση να τα διαβεί κανείς...

Για μένα, ως επαγγελματίας δημοσιογράφος, η συνεργασία μου μαζί τους για την έκδοση του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ είναι ότι πιο όμορφο έχω... Και το διαφυλάττω ως κόρη οφθαλμού.

• Δείτε κι ΕΔΩ μια όμορφη εκδήλωση, τα αποκαλυπτήρια του Μνημείου για τους αγωνιστές Εθνικής Αντίστασης (εργαζομένων των Ηλεκτρικών Σιδηροδρόμων) κατά τον πόλεμο Ελλάδας - Ιταλίας - Γερμανίας κατά τα έτη 1940 - 1945,