Περάσαμε και τις 25.056 μοναδικές επισκέψεις στο ανανεωμένο site του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ...

25000

Μας αρέσει να περνάμε παραγωγικά τον ελεύθερο χρόνο μας, προθέτοντας κάτι όμορφο στη ζωή μας. Και χαιρόμαστε όταν τον βλέπουμε να έχει την αποδοχή σας. Να μεγαλώνει και να αναπτύσσεται, καταγράφοντας την καθημερινότητα, από μια άλλη σκοπιά... Να, λοιπόν που περάσαμε και τις  25.056 επισκέψεις, από εντελώς διαφορετικές Ι.Ρ.. Σας ευχαριστούμε.  Δείτε το πατώντας πάνω σ' αυτή τη φωτογραφία και θα σας πάει αυτόματα στο νέο site... Το εντυπωσιακό είναι ότι λειτουργεί άψογα, ενώ συνεχίζει παράλληλα, να είναι ζωντανό και το αρχείο. Το βλέπετε δώ, άλλωστε, μπροστά σας...

24006
Το χτίζουμε καθημερινά με πολύ υπομονή και αγάπη... Δυο μήνες μετά το νέο ξεκίνημα μας, φτάσαμε τις 2.000 επισκέψεις. Και συνεχίζουμε. Δείτε το ΕΔΩ. Έτσι κλείσαμε αυτό το κεφάλαιο της ιστορίας. Και υλοποιήσαμε τα σχέδια μας, να  μην "κατέβει" το site αυτό. Παραμένει ως ιστορία, σαν αυτό ΕΔΩ το δημοσίευμα που κάναμε τον Σεπτέμβρη του 2020, τότε που οι βροχές δοκίμασαν και το χωριό μου. Η μνήμη λειτουργεί άψογα και "δένουμε" το χθες με το σήμερα...

23001

Χωρίς να το θέλω, δυσκόλεψα και δυσκολεύω πολλούς που δεν ξέρουν και δεν μπορούν να καταλάβουν τι σημαίνει το όνομα του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ. Αν και μέσα στον ιστότοπο το εξηγώ αναλυτικά, δεν είμαι βέβαιος ότι όλοι όσοι  διαβάζουν, το κάνουν αυτό προσεκτικά. Ας το αναφέρω άλλη μια φορά, ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ είναι το όνομα του ανθρώπου που γεννήθηκε στο Θραψανό! Δείτε ΕΔΩ μια ανάρτηση που κάναμε τον Μάιο του 2020, όταν το συνεργείο του ALPHA επισκέφτηκε τα αγγειοπλαστεία του χωριού μου.

22000
Αυτό το site λοιπόν πέρασε στην ιστορία και λειτουργεί ήδη ένας νέος ιστότοπος, φρέσκος,όσο φρέσκο μπορεί να είναι το διαδίκτυο, με σύγχρονα χαρακτηριστικά που καταγράφουν τα πράγματα, από εδώ και πέρα, με το δικό του πρωτότυπο τρόπο. Με αληθινές ιστορίες που μιλάνε για το παρόν και δεν κάνουν διαγωνισμούς ειφυήας για να αποκτήσουν αναγνωσιμότητα. Δεν έχουμε διαφημίσεις και με επιλογή μας δεν λειτουργούμε εμπορικά, δεν μας ενδιαφέρει κάτι τέτοιο. Δείτε ΕΔΩ άλλη μια ανάρτηση από την επίσκεψη του ALPHA στα ανθοκήπια του Θραψανού.

21.000
Σιγά –σιγά, υπομονετικά, ανοίγουμε νέους δρόμους με τον ανανεωμένο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΙΩΤΗ. Και να που ξεπεράσαμε και τις 21.000 επισκέψεις  από διαφορετικές Ι.Ρ, Είμαστε χαρούμενοι, επειδή ξέρουμε πώς υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι εκεί έξω, που περιμένoυν καθημερινά να δουν την ανάρτηση μας, σ’ αυτό τo site, ενώ έχουν και τη δυνατότητα να τη σχολιάσουν. Δείτε μας ΕΔΩ.

Ένα «νησί» μέσα στην πόλη δεν είχε μόνο η Αρλέτα στα τραγούδια της... Το είδαμε κι εμείς...

Posted in Επικαιρότητα

nisi1
Τελευταίες φωτογραφίες από το Αίγιο, όπου περάσαμε 15 υπέροχες μέρες και σήμερα παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής στην Αθήνα. Από το πρωί στις 10 παραδίδουμε το κλειδί του 210 οικίσκου μας και ταξιδεύουμε με μια μικρή στάση σε φίλους για να τους δούμε λίγο πριν πάμε στο σπίτι μας.

nisi2
Το "Νησί" λοιπόν. Που δεν είναι και τόσο νησί, αν και όταν βρεθείς εκεί σ' αυτό το καφέ - ρεστοράντ αισθάνεσαι να περιβάλλεσαι από νερό θαλασσινό, οι βάρκες δεμένες, δίπλα σου, οπότε, δικαιολογεί τον τίτλο του. Ευφυείς όσοι του έδωσαν τον τίτλο νοικιάζοντας το από τον Ναυτικό Όμιλο Αιγίου.

nisi3
Ήρθαμε εδώ αρκετές φορές με φίλους... Και μας άρεσε πολύ η ησυχία του, η ωραία μουσική του, διακριτική όμορφη χωρίς νταβαντούρια μεγάλα και η εξυπηρέτηση που είναι γρήγορη και καλή... Κάτι το εντελώς διαφορετικό από όσα είδαμε, τις μέρες που μείναμε στην πόλη του Αιγίου. Αξίζει να πάτε, αν δεν το έχετε κάνει.

nisi4
Αυτή είναι η θέα που έχεις από το τραπέζι σου. Εντυπωσιακή! Η θάλασσα μέσα στο μικρό λιμανάκι, γαλήνια. Δεν βλέπεις το παραμικρό κυματάκι. Μόνο τις βάρκες που κουνιούνται ελαφρά. Και ένας απαλός, αλλά όχι ενοχλητικό θόρυβος από τις συζητήσεις των ανθρώπων, στα τραπέζια του μαγαζιού.

nisi5
Και για να δικαιολογήσουμε τον τίτλο του κομματιού... Το «Νησί» της Αρλέτας το έχετε ακούσει, φαντάζομαι. Έπαιξε πολύ τον τελευταίο καιρό με αφορμή το θάνατο της. Ας το ξαναθυμηθούμε όμως πατώντας ΕΔΩ τον σύνδεσμο. Έχει πολύ μεγάλη ευαισθησία μέσα του ο στίχος. Και είναι στιγμές που το έχουμε σιγοψιθυρίσει όλοι με αγάπη…

diakopes5.2017

Και η ανθρωπιά μας; Υπάρχουν δυνατές εστίες ακόμα και σήμερα. Πολύ ενθαρρυντικό…

Posted in Δημοσιογραφικά

evaggelia.kastrinaki1
Αυτό είναι το 8χρονο κοριτσάκι, που δίνει μάχη με τη ζωή. Η Ευαγγελία - Στυλιανή Καστρινάκη από τα Χανιά της Κρήτης. Η περίπτωση της μας συγκλόνισε όλους... Και η αλήθεια είναι ότι δεν πρόκειται για κάτι συνηθισμένο.

evaggelia.kastrinaki3
Η φωτογραφία αυτή του πατέρα να ξενυχτά στο κρεβάτι της κόρης του στο νοσοκομείο έκανε το γύρο του διαδικτύου. Μάνα και πατέρας αν και άνεργοι δίνουν τα πάντα για το παιδί τους.

evaggelia.kastrinaki2
Εντυπωσιακά αισιόδοξη όμως είναι και η αλληλεγγύη που επιδεικνύει η κοινή γνώμη καθώς τα τοπικά ΜΜΕ έσπευσαν να προβάλλουν την είδηση με σεβασμό προς το παιδί και τους γονείς.

mikri2ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 02/09/2017

Στο άνοιγμα ενός καινούριου μήνα, την ώρα που το καλοκαίρι μας αποχαιρετά σιγά – σιγά για να δώσει τη θέση του στο φθινόπωρο, όσο μπορεί να κρατήσει κι αυτό, γιατί όπως έχει γίνει ο καιρός, μαζί με τα άλλα, έχει χάσει τη σταθερότητα του, εμείς από αυτή τη μικρή γωνία, θα θέλαμε να αναπτύξουμε έναν προβληματισμό.

Πόσο σημαντικό είναι στις μέρες μας να παραμένεις άνθρωπος με αισθήματα συμπόνιας για τον διπλανό σου, ώστε να καταλαβαίνεις ή να προσπαθείς να καταλάβεις και να μπεις στο πετσί του προβλήματος του άλλου;

Δύσκολο πολύ!... Έγιναν υπερβολικά πολλά, τα προβλήματα, οι ανησυχίες για το αύριο, οι προσωπικές αγωνίες για την επιβίωση, καθώς έχουμε απέναντι μας ένα εχθρικό κράτος που πρέπει να αντιμετωπίσουμε στη φοροεισπρακτική επίθεση του.

Παρ’ όλα αυτά, πάντα θα υπάρχει κάτι που θα μας δίνει τη δύναμη για να συνεχίσουμε να το παλεύουμε, επειδή δεν είμαστε μόνοι, όσο κι αν το σύστημα, αυτό προσπαθεί να κάνει. Θέλει να νιώθουμε πως είμαστε μόνοι, για να μας αποθαρρύνει και να μας χειραγωγεί καλύτερα από την προπαγάνδα των πολιτικών και όλων εκείνων που θα ήθελαν να ελέγχουν τη ζωή μας.

Η περίπτωση του 8χρονου κοριτσιού από τα Χανιά, της Ευαγγελίας, που δίνει τη δική της μάχη για τη ζωή, μας έχει συγκλονίσει αυτές τις μέρες. Και αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στους γονείς της και τον οικογενειακό περίγυρο που προσπαθούν με κάθε θεμιτό τρόπο να ευαισθητοποιήσουν την κοινή γνώμη και να κάνουν το όνειρο ζωής, πραγματικότητα.

Αναμφίβολα, η ζωή είναι ωραία! Αν την διαχειριστείς σωστά, μπορείς να δρέψεις καλούς καρπούς, να γνωρίσεις φίλους, να νιώσεις όμορφα. Τι γίνεται όμως όταν έρθουν έτσι τα πράγματα που απειλείται να κοπεί βίαια ο ομφάλιος λώρος; Τότε σηκώνεις το κεφάλι ψηλά, ανασκουμπώνεσαι και πέφτεις με τα μούτρα στη μάχη, προκειμένου να υπερασπιστείς το μεγαλύτερο προνόμιο που μας έχει δοθεί: Αυτό της ζωής!episimansis

Μερικοί, μάλλον οι περισσότεροι, θα παρατηρήσουν μόνο τα προβλήματα και τις δυσκολίες (που ομολογουμένως είναι πολλά…) και χωρίς να το θέλουν θα σπείρουν την απογοήτευση. Τέτοιους ανθρώπους έχουμε πάρα πολλούς γύρω μας, οι οποίοι δε χάνουν την ευκαιρία να πέσουν όλο και πιο βαθιά στη μιζέρια τους.

Εμείς αποζητάμε τους άλλους, εκείνους τους λίγους, τους δακτυλοδεικτούμενους που πάνε κόντρα στο ρεύμα και την επικρατούσα λογική, που ορθώνουν το ανάστημα τους και ρίχνονται στη μάχη και δεν παραιτούνται ακόμα και τότε που τα προβλήματα μοιάζουν να είναι αξεπέραστα.

Να, γιατί μας αρέσουν οι γονείς της μικρές Ευαγγελίας. Και να, γιατί αξίζει πολλά «μπράβο» η προσπάθεια τους να ζητήσουν βοήθεια για τη ζωή του παιδιού τους, γνωρίζοντας πως ζούμε μέσα σε μια δύσκολη συγκυρία. Δεν τους γνωρίζω τους ανθρώπους, αλλά με συγκινεί ο τρόπος που προσπαθούν να σταθούν όρθιοι, σταθεροί, αμετακίνητοι, δίπλα στο παιδί τους, σ’ αυτή τη μάχη ζωής που δίνει.

Τι μένει σε μας; Να μην παρακολουθούμε από μακριά, αμέτοχοι, όλη αυτή την ιστορία. Να γίνουμε συμμέτοχοι, να αφυπνιστούμε ως κοινωνία, να λάβουμε σοβαρά υπόψη μας την έκκληση τους για βοήθεια, να συντρέξουμε στην ανάγκη τους, όσο και όπως μπορεί ο καθένας μας. Ναι, ξέρω. Σε κανέναν δεν περισσεύουν πια στις μέρες μας. Αλλά η απόλυτη ομορφιά και η δύναμη της αγάπης είναι εκεί: Να δίνεις από το υστέρημα σου!

Και είναι πραγματικά ενθαρρυντικό που, κόντρα στην εγωκεντρική κοινωνία που ο αέρας της υπάρχει διάχυτος γύρω μας, βλέπουμε να αναπτύσσεται ένα ισχυρό κίνημα αγάπης, δύναμης και αλληλεγγύης σε πολλά επίπεδα, που όλο και δυναμώνει, ενισχύοντας την ελπίδα πως το ποσό που χρειάζονται προκειμένου να πάνε το παιδί τους σε κλινική της Αγγλίας για τη θεραπεία του, όσο μεγάλο κι αν φαίνεται εκ πρώτης όψεως, μπορεί να καλυφθεί.

Αυτό το φως, αυτή η δύναμη της ελπίδας είναι που μας δυναμώνει και αποτελεί εγγύηση ότι υπάρχει ακόμα ανθρωπιά, ότι σ’ αυτό τον κόσμο δεν είμαστε μόνοι μας και ότι αν θέλουμε, μπορούμε να βοηθήσουμε. Ας το κάνουμε!

  • Αυτό το κομμάτι θα δημοσιευτεί το Σάββατο 2/09/2017 στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στη στήλη μου "Επισημάνσεις".
  • Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο με το ρεπορτάζ που έκανε για την μικρή Ευαγγελία η Νέα Τηλεόραση Κρήτης. Κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ δείτε δημοσιεύματα που δείχνει πόσο συγκινητική είναι η ανταπόκριση των επαγγελματιών των Χανίων που ανταποκρίθηκαν στην έκκληση των γονέων για βοήθεια.

Γνωρίζουμε καλύτερα το Αίγιο: Στα Ψηλά Αλώνια είναι μια πολύ όμορφη γωνιά της πόλης

Posted in Επικαιρότητα

psila.alonia1
Καθώς τελειώνουν οι μέρες των διακοπών μας στο παραθεριστικό κέντρο του ΟΠΑΚΕ ΟΤΕ στην Τέμενη Αιγίου, όλο και κάποια αφορμή θα μας δοθεί να ανεβούμε το κέντρο της πόλης. Όπως χθες που γνωρίσαμε από κοντά τα Ψηλά Αλώνια, το σημείο με την καλύτερη θέα στον Κορινθιακό κόλπο. Δεν το λένε, άδικα, «μπαλκόνι του Κορινθιακού».

psila.alonia2
Γνωρίσαμε λοιπόν τα Ψηλά Αλώνια στο κέντρο της πόλης, μία όμορφη και μεγάλη πλατεία που βρίσκεται δίπλα στο δημοτικό πάρκο και πίσω από την πολυσύχναστη οδό Μητροπόλεως. Και καθίσαμε σε ένα ήσυχο, όμορφο και πολύ ενδιαφέρον καφέ της πλατείας που μάλλον ο Δήμος οφείλει να αξιοποιήσει καλύτερα.

psila.alonia3
Μας έκανε εντύπωση αυτός ο πύργος. Άσε που και κάτι μα θύμισε κι αυτό ήταν η αφορμή να φωτογραφηθούμε εκεί... Μάθαμε λοιπόν σε μια έρευνα που κάναμε ότι γύρω στις αρχές του αιώνα λειτουργούσε ως μετεωρολογικός σταθμός. Σήμερα έχει εγκαταλειφθεί στην τύχη του. Είναι αυτά που μας στεναχωρούν... Αποτελεί κομμάτι της τοπικής ιστορίας...

psila.alonia4
Εδώ καθίσαμε να πάρουμε μια δροσερή σόδα "Κρίνος", τοπικό αναψυκτικό που παρασκευάζεται σε σύγχρονες εγκαταστάσεις στη Ροδοδάφνη, ένα χωριό όχι πολύ μακριά από δω, δίνοντας μάχη επιβίωσης απέναντι σε μεγαθήρια του τύπο Coca Cola. Μας αρέσουν πολύ αυτοί οι άνθρωποι και όπου και όπως μπορούμε, τους στηρίζουμε.


psila.alonia5

Ναι ήταν μια όμορφη εμπειρία για μας, να δούμε και να απολαύσουμε από εδώ τον Κορινθιακό ώς απέναντι τη Στερεά θάλασσα. Και μας άρεσαν πολύ οι άνθρωποι που κουβεντιάσαμε μαζί τους. Απλοί, προσγειωμένοι στην καθημερινότητα προσπαθούν να βρουν τρόπους κάνοντας το καλύτερο που μπορούν για να επιβιώσουν σ' αυτούς τους δύσκολους καιρούς.


psila.alonia6
Ρεμβάζοντας την θέα από ψηλά στον Κορινθιακό και τη Ρούμελη. Μονοκατοικίες, αυλές, μικρά σπιτάκια και αρκετά αδιέξοδα ή στενά σοκάκια σας καλούν να τα εξερευνήσετε μέχρι να βρείτε τον δρόμο σας για την παραλία. Must η θέα από τα «κάγκελα», τον ακριανό δρόμο της γειτονιάς κοιτώντας προς την θάλασσα που βρίσκεται στην άκρη του βράχου.

psila.alonia7
Να ένας ιδανικός τόπος για δημόσια μαρτυρία... Η έρευνα που κάναμε στο διαδίκτυο προκειμένου να βρούμε στοιχεία μας έφερε μπροστά σ' αυτή τη φωτογραφία. Από τους δυο αδελφούς με το σταντ γνωρίζουμε τουλάχιστον τον έναν. Είναι ο αγαπημένος αδελφός Τάσος... Τα στοιχεία γι' αυτό το κομμάτι πάρθηκαν από ένα ρεπορτάζ παρουσίασης στο http://www.athinorama.gr

Μια μικρή καλοκαιρινή γεύση από το χωριό μου, Θραψανό, όπως ακριβώς είναι τώρα…

Posted in Επικαιρότητα

thrapsano1
Αυτή είναι η ομορφιά του διαδικτύου… Και ας μην το καταλαβαίνουν κάποιοι. Δες όμως μια ομορφιά εξαιρετική: να ανοίγεις τα μάτια σου σε μια παραλία της Πελοποννήσου, όπου κάνεις τις μικρές δικές σου διακοπές και να πέφτεις πάνω στο χωριό σου, Θραψανό, όπως φαίνεται από την περιοχή του Γρέγο…

thrapsano2
Κλείνω τα μάτια μου και είναι σαν να βρίσκομαι πάνω στο λόφο (παπούρι, το λένε στην Κρήτη…) του Γρέγο και να κοιτάζω κάτω, χαμηλά, από τη μεριά που είναι το μαγαζί του ανιψιού μου, Λευτέρη Βολυράκη. Συνεργείο αυτοκινήτων, έχει ο Λευτέρης. Κι έχω πάει κι εγώ το αυτοκίνητο μου εκεί, για σέρβις. Εμπιστοσύνη απόλυτη, στη δουλειά του…

thrapsano3
Ύστερα γυρνώ στο αμπελάκι που φύτεψε ο πατέρας μου, ο Λευτέρης, με πολύ αγάπη για να προσθέσει σταφύλια στο κρασί του σπιτιού μας. Έχει λιάτικο σταφύλι που «γίνεται», (ωριμάζει, γλυκίζει…) νωρίς. Έτσι, όταν προτιμούσα τον Ιούλη για τις διακοπές μου στο χωριό, πάντα εδώ έβρισκα πρόωρα δυο γλυκιές ρόγες ή και ολόκληρο σταφύλι, για να φάω.

thrapsano4
Κοιτάξτε τώρα αυτή τη φωτογραφία… Εντελώς αλλιώτικο σταφύλι. Είναι η κρεβατίνα της Μαλάμως μας, αν έχω καταλάβει καλά, από την περιοχή Καινούργιο Πηγάδι, όπου είναι και η γεώτρηση από την οποία τροφοδοτείται με νερό, το χωριό μας. Φορτωμένη και τα σταφύλια δείχνουν ώριμα. Καλή χρονιά φέτος. Ομορφιά στα μάτια και την καρδιά μας.

thrapsano5
Ροζακί σταφύλι, αλλιώτικο… Κάποτε, θυμάμαι, όταν ήμουν μικρός, δούλευα κι εγώ στο κόψιμο του σταφυλιού. Ήταν τότε, η Ένωση των Πεζών και ο εργολάβος Πασχάλης που έπαιρναν εργάτες – εργάτριες από το χωριό μας. Και πήγαινα κι εγώ αν και ήμουν μικρός (ήμουν ψηλός όμως και έδινα λάθος εντύπωση…) για να κουβαλάω κιβώτια γεμάτα σταφύλια (κασάκια, τα λέγαμε…).

thrapsano6
Τι όμορφες αναμνήσεις! Και πώς μου έρχονται στο μυαλό αυτό το πρωινό, καθώς βλέποντας τις, επιχειρώ να γράψω αυτό το κομμάτι. Ζούμε καμιά φορά και μ’ αυτά τα κομμάτια της ζωής μας. Οι άνθρωποι των πόλεων βλέπουν τα σταφύλια στους πάγκους της λαϊκής ή του μανάβη, αλλά δεν ξέρουν τι αγώνας χρειάζεται για να φτάσουν μέχρι εκεί…

thrapsano7
Άλλα σταφύλια αυτά… Κρασοστάφυλα, τα λένε στο χωριό μου… Να είσαι καλά βρε Στασούλα, με ξεσήκωσες σήμερα. Να, κάτι τέτοια απλά πράγματα είναι που μου λείπουν, από το χωριό. Μαζί με τους ανθρώπους του. Ότι δηλαδή μπορεί να κουβαλούν μνήμες που παραπέμπουν στις ρίζες… Μερικά πράγματα μας ακολουθούν…

Επείγον! Αφορά μια ανθρώπινη ζωή, της 8χρονης αδελφούλας μας Ευαγγελίας – Στυλιανής

Posted in Μαρτυρίες

mikri2
Είδαμε αυτή την αφίσα και το περιεχόμενο της μας συγκλόνισε. Πρόκειται για αδελφούλα μας. Επικοινωνήσαμε, μάθαμε και ζητάμε την ευαισθησία σας για το θέμα. Όποιος και όπως μπορεί. Το ταξίδι προς την ελπίδα θέλει να κάνει η 8χρονη Ευαγγελία – Στυλιανή Καστρινάκη, η οποία διαγνώστηκε με επιθηλιακό όγκο Wilms τον Φεβρουάριο του 2016. Έκτοτε, έχει λάβει τις πρώτες θεραπείες στην Κρήτη και χειρουργήθηκε σε νοσοκομείο στην Αθήνα. Η μικρή Ευαγγελία – Στυλιανή όμως υποτροπίασε και αφού οι γιατροί έδωσαν δυσμενή πρόγνωση, οι γονείς αποφάσισαν να μεταβούν σε νοσοκομείο της Αγγλίας. Τα έξοδα όμως είναι τεράστια και η οικογένεια αντιμετωπίζει δυσκολίες ως προς την κάλυψή τους.

mikri1
Η μικρή Ευαγγελία αυτή την περίοδο νοσηλεύεται στην ογκολογική κλινική του ΠΑΓΝΗ. Παρακαλείται όποιος μπορεί να βοηθήσει να καταθέσει στον τραπεζικό λογαριασμό: ΙΒΑΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΔΙΚΑΙΟΥΧΟΣ ΛΕΒΑΚΗ ΓΕΩΡΓΙΑ (Μητέρα της μικρής) GR08 0171 6350 0066 3510 6838 558 / BIC : PIRBGRAA Στοιχεία επικοινωνίας για όσους επιθυμούν: Καστρινακης Αλέκος, Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. , τηλ 6999685448 Ενάμιση χρόνο η Βαγγελιώ παλεύει άνισα με τον σκληρό εχθρό που ζει στο παιδικό σωματάκι της. Αλλά δεν είναι μόνη. Ακόμα και κοσμικά μέσα ενημέρωσης έχουν ενδιαφερθεί να βοηθήσουν. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ. Εμείς; Τι θα κάνουμε εμείς;

Κοντά στους φίλους μας Γιάννη και Μαρίνα, από την Ελίκη, δυο βήματα από το Αίγιο…

Posted in Μαρτυρίες

eliki1
Συνεχίζουμε τις επισκέψεις σε σπίτια φίλων μας και αδελφών μας, ύστερα από προσκλήσεις που μας γίνονται στο πλαίσιο των κοινωνικών συναναστροφών. Κι αυτή η συνάντηση με τους φίλους μας Γιάννη και Μαρίνα έγινε το απόγευμα της περασμένης Κυριακής, στο χωριό Ελίκη, λίγα χιλιόμετρα από την Τέμενη Αιγίου που μένουμε αυτές τις μέρες.

eliki2
Είναι η πιο όμορφη ώρα, η ώρα του δειλινού, όταν βγήκαμε έξω στην ταράτσα, μπαλκόνι στον Κορινθιακό για  να πάρουμε αυτές τις αναμνηστικές φωτογραφίες. Το βλέπετε στα χρώματα του ουρανού. Ο Γιάννης και η Μαρίνα είναι καλά σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς. Ένα ζευγάρι σαν όλα τα άλλα, που το παλεύει για μια αξιοπρεπή επιβίωση.

eliki3
Ύστερα φωτογραφηθήκαμε κι εμείς μαζί τους. Πρώτα η Σούλα και μετά εγώ. Είχε μια ξεχωριστή ομορφιά καθώς ο ήλιος έγερνε προς τη δύση του και έκανε τα δικά του υπέροχα παιχνίδια. Κι εμείς επωφεληθήκαμε από αυτή την ομορφιά και κρατήσαμε τη στιγμή, έτσι όπως της άξιζε, στην καρδιά μας. Έτσι συμβαίνει πάντα στη ζωή μας.

eliki4
Για μας ήταν πολύ σπουδαίο που ήμασταν εκεί, κοντά στους αδελφούς μας. Και όπως μπορείτε να δείτε κι εσείς, η ατμόσφαιρα ήταν πανέμορφη… Με τα αστεία μας, αλλά και τα σοβαρά, όταν χρειαζόταν. Διότι η ζωή τα θέλει και τα χρειάζεται όλα. Δεν είναι μαύρα ή άσπρα. Υπάρχουν πολλές αποχρώσεις για να νιώσουμε καλά.

eliki5
Ήταν μια πολύ όμορφη βραδιά. Κι εμείς φροντίσαμε να μάθουμε μερικά πράγματα για το χωριό. Η Ελίκη είναι χωριό της Αχαίας, πρώην ανεξάρτητη κοινότητα και από το 1999 δημοτικό διαμέρισμα του πρώην Δήμου Διακοπτού. Βρίσκεται δίπλα στην Εθνική Οδό Πατρών-Αθηνών και πολύ κοντά στη θάλασσα. Στην απογραφή του 2011 ο οικισμός βρέθηκε να έχει πληθυσμό 510 κατοίκους.

eliki6
Εδώ κοντά ήταν αρχαία Ελίκη είχε ιδρυθεί από Ίωνες, βρισκόταν 40 στάδια (7,4 χλμ) από το Αίγιο και 12 στάδια (2,2 χλμ) από τη θάλασσα και που έχει καταγράψει ο Παυσανίας. Ήταν πρωτεύουσα της Ιωνικής Δωδεκάπολης και λατρευτικό κέντρο όλης της Αχαΐας με επίκεντρο τον ναό του Ελικώνιου Ποσειδώνα. Η Ελίκη έγινε ένα πολιτιστικό και θρησκευτικό κέντρο με το δικό της νόμισμα.

eliki7
Το όνομα της το οφείλει στην Ελίκη, κόρη του Σελινούντα και γυναίκα του Ίωνα. Η πόλη καταστράφηκε από σεισμό όταν άρχων επώνυμος στην Αθήνα ήταν ο Αστείος κατά το τέταρτο έτος της εικοστής πρώτης Ολυμπιάδας, κατά την οποία ο Δάμων από τους Θούριους είχε κερδίσει την πρώτη του νίκη (χειμώνας 373 π.X.), μαζί με τη γειτονική Βούρα. Τα ερείπια της πόλης καλύφθηκαν στη συνέχεια από θάλασσα.

eliki8
Φεύγοντας, αργά το βράδυ, από το σπίτι του Γιάννη και της Μαρίνας στην Ελίκη, πήραμε μαζί μας πολύ αγάπη και η αλληλοενθάρρυνση ήταν ενισχυτική για όλους μας. Έχουμε μαζί μας μια ανοιχτή πρόσκληση για επανεπίσκεψη. Και δεν είναι η μόνη. Είναι μια από τις πολλές προσκλήσεις που έχουμε και που σκεφτόμαστε να τις αξιοποιήσουμε για ένα Σαββατοκύριακο μέσα στο χειμώνα.

Μια όμορφη κοινωνική συναναστροφή στο σπίτι του Σπύρου και της Ασημούλας

Posted in Μαρτυρίες

asimula1.egion.2017
Συνέβη χθες το μεσημέρι και το χαρήκαμε με την καρδιά μας… Μας κάλεσαν οι φίλοι μας και αδελφοί μας, Σπύρος και Ασημούλα Μακρή στο σπίτι τους, στο Αίγιο, για κοινωνική συναναστροφή. Και δεν υπάρχει πιο ωραίο πράγμα, από το να είσαι ανάμεσα στην αδελφότητα. Το διαπιστώσαμε για άλλη μια φορά. Εδώ η Ασημούλα με τη Σούλα.

asimula2.egion.2017
Με τη βοήθεια του φίλου μας Κώστα, πήγαμε… Κάπου στην Καλλιθέα, γειτονιά ή συνοικία της πόλης του Αιγίου. Ήταν εκεί και ο Δημήτρης, ο μικρός αδελφός μας που κάνει εδώ την κοινωνική του θητεία, υπηρετώντας τους ΑΜΕΑ… Όλοι τους ήταν υπέροχοι… Το φαγητό που είχε ετοιμάσει η Ασημούλα, υπέροχο… Και η αντροπαρέα, είχαμε να πούμε τα δικά μας. Μαζί με τον Σπύρο και τον Κώστα.

asimula3.egion.2017
Εδώ είναι όλη η παρέα, εκτός από εμένα που τράβηξα τη φωτογραφία. Στο κέντρο ο Δημήτρης… Είναι λίγο πριν φύγουμε. Κόντευε τρεις το μεσημέρι, όταν τους ζήτησα να φωτογραφηθούμε κι εκείνοι το δέχτηκαν με χαρά. Το θέμα είναι η όμορφη κοινωνική συναναστροφή. Αυτή είναι που δίνει πολλά πράγματα, σε όσους συμμετέχουν.

asimula4.egion.2017
Κάθε φορά που καταφέρνουμε να κάνουμε μια τέτοια όμορφη παρέα, αντιλαμβάνομαι τα πολλαπλά οφέλη της και τον λόγο για τον οποίο τη συστήνει με θέρμη η Οργάνωση. Σίγουρα έχεις να πάρεις πολλά από την ανταλλαγή εμπειριών. Και τούτοι εδώ οι άνθρωποι είναι από μόνοι τους, ένας θησαυρός στη θεοκρατική ιστορία των Μαρτύρων του Ιεχωβά στην Ελλάδα.

asimula5.egion.2017
Η φωτογραφία πάνω στο τραπέζι, στη βεράντα που καθίσαμε για φαγητό, είναι από τη σχολή σκαπανέων που πέρασαν για πέμπτη φορά πέρσι ο Σπύρος με την Ασημούλα… Τιμή και χαρά τους… Και πόσα έχουν δει να αλλάζουν. Αλλά αυτοί εκεί, σταθεροί στη πίστη τους… Υπηρεσία σε πολύ δύσκολα χρόνια. Ήρθαν στο Αίγιο διορισμένοι ως ειδικοί σκαπανείς πριν πολλά χρόνια και υπηρετούν τον Ιεχωβά πάντα με την ίδια θέρμη και χαρά…

asimula6.egion.2017
Εδώ είμαστε στο καφέ «Νησί», στον Ναυτικό Όμιλο Αιγίου, ένα πολύ όμορφο τόπο για να πιείς τον καφέ σου να πάρεις ένα ποτό, να φας ή απλά να κουβεντιάσεις με την παρέα σου. Ο Κώστας είχε πάει πρώτος και μας περίμενε. Όχι πολύ, γιατί και σε μας αρέσει η συνέπεια, αλλά το χαρήκαμε. Κυριακάτικο πρωινό, υπέροχο στο συγκεκριμένο χώρο.

asimula7.egion.2017
Δυο ώρες εδώ και τρεις στο σπίτι του Σπύρου και της Ασημούλας στην κοινωνική συναναστροφή που ακολούθησε αμέσως μετά, ότι καλύτερο, δηλαδή. Στο χώρο αυτό με το μικρό λιμανάκι με τις δεμένες βάρκες, έχεις την αίσθηση ότι βρίσκεσαι σε ένα πραγματικό νησί… Για μας χθες ήταν μια πολύ όμορφη Κυριακή μια όμορφη συνέχεια το απόγευμα. Περισσότερα όμως, αύριο…

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

thrapsano.arxio

Μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων μερικές δεκαετίες πίσω... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία Roland Hampe. Την είδααμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλίου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά στις μέρες μας συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα...

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA