Χθες στον ουρανό, η πρώτη πανσέληνος του 2025 – Ποιο είναι το «Φεγγάρι του Λύκου»

panselinos.likavitos1.050520

Η πρώτη πανσέληνος του χρόνου, το  «Φεγγάρι του Λύκου», πιθανότατα λόγω της κακοκαιρίας που πλήττει τη χώρα μας, να μην είναι ορατή σε κάποιες περιοχές. Και μάλλον αυτό θα συνέβη γιατί πέρασε στα "βουβά"...
panselinos1.lolos.301220

Η πανσέληνος του Ιανουαρίου αποκαλείται «Φεγγάρι του Λύκου», επειδή οι λύκοι είναι ιδιαίτερα ενεργοί αυτή την εποχή του χρόνου και μπορεί να ακουστεί το ουρλιαχτό τους δυνατά, σύμφωνα με το The Old Farmer’s Almanac.

panselinos2.lolos.301220

Συνέβη χθες, αλλά πού να το δούμε. Ακόμα και μεις που συνηθίζουμε να το παρακολουθούμε το... χάσαμε. Η προέλευση της ονομασίας προέρχεται από τη γλώσσα των Σιού, η οποία περιγράφει το φεγγάρι ως «λύκοι που τρέχουν μαζί».
panselinos3.lolos.301220

Η συγκεκριμένη πανσέληνος είναι από τα ελάχιστα αστρονομικά γεγονότα του χειμώνα, καθώς δεν υπάρχουν πολλές βροχές μετεωριτών, πλανητικές ευθυγραμμίσεις ή άλλα σπάνια φαινόμενα.

panselinos.ierisos

Το «Φεγγάρι του Λύκου» απέχει 405.000 χιλιόμετρα από τη Γη και για αυτό αυτή η πανσέληνος δεν είναι τόσο λαμπερή όσο οι υπόλοιπες του έτους. Δεν είναι λπιπόν μόνο ο χειμωνιάτικος καιρός. Υπάρχουν κι άλλα προβλήματα...

Εκτύπωση

Η υπέροχη ανθισμένη αμυγδαλιά που έχει τη δύναμη να ανθίζει μέσα στο καταχείμωνο...

Posted in Επικαιρότητα

amigdalies2008.1
Άνθη αμυγδαλιάς. Η αμυγδαλιά είναι ένα από τα πρώτα δέντρα που ανθίζουν στα τέλη του χειμώνα, γι’ αυτό και η εβραϊκή της ονομασία σημαίνει «αυτό που ξυπνάει». Η αμυγδαλιά (αμυγδαλή η κοινή [Amygdalus communis]) είναι δέντρο που φύεται στην Παλαιστίνη, στον Λίβανο και σε ορισμένες περιοχές της Μεσοποταμίας. Ανήκει στην οικογένεια Ροδίδες και αναπτύσσεται τόσο ως αυτοφυές όσο και ως ήμερο καρποφόρο δέντρο. Η εβραϊκή ονομασία σακέδ σημαίνει κατά κυριολεξία «αυτό που ξυπνάει», και είναι εύστοχη εφόσον η αμυγδαλιά είναι ένα από τα πρώτα δέντρα που βγάζουν λουλούδια μετά τη χειμερινή ανάπαυση, ανθίζοντας ακόμη και στα τέλη Ιανουαρίου ή στις αρχές Φεβρουαρίου.

amigdalies2008.2
Προσέξτε το λογοπαίγνιο στα εδάφια Ιερεμίας 1:11, 12, όπου η εβραϊκή λέξη που αποδίδεται “αμυγδαλιά” (σακέδ) ακολουθείται από την έκφραση «μένω ξύπνιος» (σοκέδ). Η αμυγδαλιά μπορεί να φτάσει σε ύψος τα 5 μ. και, όταν ανθίζει, καλύπτεται με υπέροχα ροζ, μερικές φορές δε και άσπρα, λουλούδια διατεταγμένα κατά ζεύγη. Στο εδάφιο Εκκλησιαστής 12:5 η ανθισμένη αμυγδαλιά χρησιμοποιείται ως σύμβολο των άσπρων μαλλιών που έχουν οι ηλικιωμένοι. Τα φύλλα είναι ωοειδή και πριονωτά. Τα αμύγδαλα είναι επιμήκη, με τη μια τους άκρη στρογγυλή και την άλλη αιχμηρή. Θεωρούνταν ανέκαθεν εκλεκτό έδεσμα, ο δε Ιακώβ τα περιέλαβε σε ένα δώρο που έστειλε στην Αίγυπτο με τους γιους του όταν αυτοί επέστρεψαν εκεί. (Γε 43:11)

amigdalies2008.3
Από τα αμύγδαλα εξάγεται πολύτιμο έλαιο—45 κιλά αποδίδουν περίπου 20 κιλά αμυγδαλάδο. Αναμφίβολα λόγω της λεπτεπίλεπτης ομορφιάς των λουλουδιών της αμυγδαλιάς, τα δοχεία των κλαδιών του λυχνοστάτη ο οποίος τοποθετήθηκε στη σκηνή της μαρτυρίας κατασκευάστηκαν σύμφωνα με το σχήμα αυτών των λουλουδιών. (Εξ 25:33, 34· 37:19, 20) Το ραβδί του Ααρών ήταν και αυτό ένα κλαδί αμυγδαλιάς το οποίο βλάστησε θαυματουργικά μέσα σε μια νύχτα και έβγαλε ώριμα αμύγδαλα ως απόδειξη του ότι ο Θεός τον επιδοκίμαζε ως χρισμένο αρχιερέα. — Αρ 17:8. *** it-1 σ. 204 Αμυγδαλιά, Αμύγδαλο.

 amigdalia1

Εκτύπωση

Αλλαγή ατζέντας από την κυβέρνηση που δείχνει να ελέγχει το παιχνίδι. Όλα πια είναι Novartis

Posted in Δημοσιογραφικά

EthnosI070218
Ασφαλώς το θέμα είναι πολύ σοβαρό όπως επισημαίνει και η εφημερίδα ΕΘΝΟΣ. Ένα ολόκληρο μνημόνιο θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί… Είναι τραγικό πάντως όλο αυτό το βρώμικο χρήμα να κινήθηκε σε καιρούς σκληρής λιτότητας για τον ελληνικό λαό…

EfSynI080218
Ειρωνικός ο πρωτοσέλιδος τίτλος της ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ, αλλά στοχεύει στην καρδιά των γεγονότων… Η εφημερίδα μάλιστα αποδίδει ευθύνες στη συγκυβέρνηση Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ που το 2014 ψήφισαν την επέκταση του θεσμού προστασίας μαρτύρων σε υποθέσεις διαφθοράς δημοσίου συμφέροντος. Προς τι λοιπόν οι αντιδράσεις, τώρα;

DimokratiaI070217
Εντύπωση καλή, μας έκανε η εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Αν και η ίδια έχει τοποθετήσει τον εαυτό της στον δεξιό πολιτικό χώρο, εντούτοις δεν διστάζει να πει τα πράγματα με το όνομα τους... Και κοιτάξτε τώρα που μας κάνει εντύπωση, το αυτονόητο για τον Τύπο... Το να λέει, δηλαδή, άφοβα την αλήθεια!…

efimeridesΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 10/02/2018

Θα πρέπει να το αναγνωρίσουμε σ’ αυτή την κυβέρνηση πως έχει το ταλέντο και διαθέτει ικανά στελέχη στην προπαγάνδα, ώστε να διαχειρίζεται το πολιτικό παιχνίδι εντυπώσεων, κατά τον τρόπο που αυτή θέλει και επιθυμεί και όχι όπως της επιβάλλουν οι αντίπαλοι της.

Διότι δείτε πως ήταν τα πράγματα μέχρι την προηγούμενη εβδομάδα: Τα συλλαλητήρια για το Μακεδονικό, τορπίλιζαν στην ουσία τις διαπραγματευτικές της ικανότητες, σε σχέση με την ονοματοδοσία των Σκοπίων.

Μάλιστα και αυτό της Θεσσαλονίκης και αυτό της Αθήνας συγκέντρωσαν ένα μεγάλο ετερόκλητο, πολιτικά, κόσμο που ανησύχησε πολλούς, δεδομένου ότι είχε έντονα τα στοιχεία πατριωτισμού, ενώ ένας υφέρπων εθνικισμός διακρίναμε ότι μπορεί να υπάρχει, από την άκρα δεξιά ως την αριστερά, είτε το εκφράζουν ανοιχτά, είτε όχι.

Φάνηκε λοιπόν ότι ήταν στη γωνία, στο καναβάτσο… Αλλά αυτή ήταν η εικόνα μέχρι την περασμένη Κυριακή το βράδυ. Το ξημέρωμα της Δευτέρας βρήκε τη χώρα, να κινείται σε μια άλλη ατζέντα. Στο σκάνδαλο της φαρμοκοβιομηχανίας Novartis. Ποιο είναι αυτό; Κινούνται μαγικά τα νήματα; Όχι βέβαια!

Κάποιοι και μπορούμε από την εμπειρία μας στη δημοσιογραφία να αντιληφθούμε ποιοι, κινήθηκαν δραστήρια και συντονισμένα με non paper, εσωτερικης επικοινωνίας και δέσμευσης προς τα φιλικά τους ΜΜΕ.

Και κοιτάξτε, τώρα… Ενώ η δικογραφία 20 περίπου σελίδων κατατέθηκε στη Βουλή, διακινούνται ονόματα πρώην πρωθυπουργών και υπουργών και κάνουν την υπόθεση να μεγεθυνθεί, όχι τυχαία…

Το ύψος των χρημάτων που τα δημοσιεύματα αναφέρονται, ανεβαίνει σε πολλά δισεκατομμύρια ευρώ που διακινούνταν σε βαλίτσες… Μαύρα χρήματα, δηλαδή, εν μέσω κρίσης και μνημονίων…

Δεν βρίσκετε κι εσείς, ότι ακόμα και ψήγματα αλήθειας να έχουν όλα αυτά, το θέμα είναι ιδιαίτερα προκλητικό και φυσιολογικά καταλαμβάνει την πρώτη θέση στην ειδησεογραφία, αυτές τις μέρες;

Ας δούμε μερικά στοιχεία για το σκάνδαλο Novartis: H Novartis είναι μια ελβετική πολυεθνική εταιρεία που ιδρύθηκε το 1996 με τη συγχώνευση των Ciba-Geigy and Sandoz Laboratories. Οι προκάτοχοί της, έχουν μια μακρά ιστορία 250 χρόνων στην ανάπτυξη καινοτόμων προϊόντων, ωστόσο οι δραστηριότητες τις εταιρείας στη σημερινή της μορφή κινούνται γύρω από τρεις βασικούς άξονες: φάρμακα, φροντίδα ματιών και γενόσημα φάρμακα.episimansis

Η Novartis βρέθηκε στο "μικροσκόπιο" των Αμερικανών από το 2014, ύστερα από καταγγελίες ανταγωνιστών της, για αθέμιτες πρακτικές. Τα τελευταία δύο και πλέον χρόνια, Αμερικανοί εισαγγελείς, η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς των ΗΠΑ, αλλά και το FBI ερευνούν κατά πόσο υπάρχουν ποινικές ευθύνες για τα στοιχεία που έχουν συλλέξει για τις πρακτικές της εταιρείας. Οι Αμερικανοί φέρονται να έχουν ανακαλύψει πλήθος παραβιάσεων, για την προώθηση των προϊόντων της εταιρείας στις διεθνείς αγορές, μέσω «δώρων» σε πολιτικά πρόσωπα ή στελέχη που εργάζονται στον τομέα της Υγείας.

Από τις έρευνες των Αμερικανών, φέρονται να προέκυψαν στοιχεία για ανάλογες δραστηριότητες της Novartis και στην ελληνική αγορά. Η αμερικανική κυβέρνηση, έχει στη διάθεσή της στοιχεία, που δόθηκαν από στελέχη της εταιρείας στην Ελλάδα, αφού εξασφάλισαν το καθεστώς προστασίας μαρτύρων, για δωροδοκίες πολιτικών, στελεχών του κρατικού μηχανισμού στον κλάδο της Υγείας, γιατρούς και στελέχη νοσοκομείων.

Αξίζει να σημειωθεί ότι σύμφωνα με το αμερικανικό Δίκαιο, η ελληνική κυβέρνηση έχει το δικαίωμα να παρέμβει και να μηνύσει τη Novartis για τυχόν παράνομες πρακτικές που εφήρμοσε στην εγχώρια αγορά.

Σημειώνεται πως η Ελλάδα είναι χώρα ειδικού ενδιαφέροντος για την Novartis, αφού η τιμή ενός προϊόντος στην Ελλάδα, θα επηρέαζε την τιμή του διεθνώς. Έτσι, μια αύξηση 10 σεντς στην Ελλάδα, υπολογίζεται ότι μπορεί να μεταφράζεται σε κέρδη 25 εκατομμυρίων για την εταιρεία.

Αναμένουμε με δημοσιογραφική ενδιαφέρον την εξέλιξη της υπόθεσης… Σίγουρα εδώ υπάρχει πολύ «ψωμί»…

Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί στο φύλλο του Σαββάτου 10/2/2018 της εβδομαδιαίας κρητικής εφημερίδας ΡΕΘΕΜΝΟΣ, στη στήλη μου «Επισημάνσεις».
Εκτύπωση

Πάμε πίσω στην Αυστραλία… Κάτι έχουμε αφήσει ακόμα από την περιήγηση μας, εκεί…

Posted in Επικαιρότητα

afstralia23
Συνεχίζουμε το οδοιπορικό μας στη μακρινή Αυστραλία, επειδή σας το είχαμε υποσχεθεί, όταν είχαμε κάνει τρεις αναρτήσει για αυτή την Ήπειρο… Δείτε τα ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ. Και μετά χαλαρώστε, παρακαλώ και απολαύστε επτά ακόμα φωτογραφίες με τις λεζάντες που τις συνοδεύουν… Από την περιοχή 12 απόστολοι (Βικτώρια).

afstralia24
Η μοναδική ομορφιά ενός τροπικού δάσους στα Μπλε βουνά... Τέτοια μοναδικά τοπία θα βρείτε πολλά στην Αυστραλία... Δεν ξέρω πόσο ασφαλής είναι η περιήγηση μέσα σ' αυτά, από ανθρώπους σαν κι εμάς, που δεν ξέρουν καθώς είναι δυνατόν να συναντήσει κανείς πολλά ζώα άγνωστα, και πολλές φορές επικίνδυνα για την ασφάλεια μας...

afstralia25
Και φυσικά το καγκουρό, το σήμα κατατεθέν της Αυστραλίας... Το καγκουρό είναι μαρσιποφόρο ζώο που απαντάται στην Αυστραλία και τη Νέα Γουινέα. Ανήκουν στην οικογένεια των μακρόποδων, που περιλαμβάνει 63 είδη καγκουρό. Παράξενο ζώο για μας. Μεγάλα πίσω πόδια και μικρά μπροστά... Ασυνήθιστο...

afstralia26
Τα νησιά Γουίτσαντεϊ είναι ένα σύμπλεγμα 74 μικρών παραδείσων με κρυστάλλινα νερά και πολύχρωμο βυθό. Λειτουργούν ως θαλάσσιο πάρκο αλλά και ως πέρασμα προς το μεγαλύτερο σύστημα κοραλλιογενών υφάλων του κόσμου, το λεγόμενο Great Barrier Reef. Εντυπωσιακή είναι η λευκή άμμος στις τεράστιες παραλίες τους.

afstralia27
Στην Αυστραλία θα συναντήσουμε επίσης το Κούκαμπαρα - Καταφύγιο Άργιας Ζωής [Wildlife Sanctuary] (Σύδνεϋ). Όπως εδώ, μπορείς να συναντήσεις κάθε είδους άγρια ζωή, προστατευμένη από τη μανία του ανθρώπου να καταστρέψει τα πάντα... Το ωραίο είναι ότι, τέτοια καταφύγια είναι επισκέψιμα...

afstralia28
Εδώ μπορούμε να δούμε και κροκοδείλους. Με προσοχή και διάκριση φυσικά... Διότι ο καθένα αντιλαμβάνεται την επικινδυνότητα τους. Δεν είναι παιχνιδάκι... Ο κροκόδειλος είναι ζώο που ανήκει στην τάξη των μεγάλων ερπετών. Η τάξη αυτή διαιρείται σε τρεις οικογένειες: των κροκοδειλιδών, των αλλιγατοριδών και των γαβιαλιδών.

afstralia29
Οι κροκόδειλοι είναι διαδεδομένοι σε πολλά μέρη της γης. Σήμερα μπορεί να συναντηθούν κροκόδειλοι στη βόρεια και κεντρική Αμερική, στο βορειοδυτικό τμήμα της νότιας Αμερικής, στις Αντίλλες, στην Αφρική καθώς και στα νησιά που βρίσκονται στις ανατολικές της ακτές, στην Ινδονησία, στις Φιλιππίνες, στη νότια Ασία. Στη φωτογραφία μας οι κροκόδειλοι είναι από τη Φάρμα του Χάρτλι (Κουίνσλαντ).
Εκτύπωση

Στον ΤΙΤΑΝΙΚΟ κάποιοι τα κατάφεραν. Από τον Καταποντισμό Αυτού του Συστήματος;

Posted in Ενθαρρυντικές Εμπειρίες

titanikos.dromologio
Επάνω το δρομολόγιο του ΤΙΤΑΝΙΚΟΥ κατέληξε στο θάνατο για πολλούς ανθρώπους που αγνόησαν τους καμαρότους και τις εκκλήσεις του πληρώματος να μπουν στις σωστικές λέμβους. Κάτω η μικρή φωτογραφία – σκίτσο δείχνει ένα επιβάτη που αν και παιδί τότε άκουσε και σώθηκε. Εσείς τι θα κάνετε. Θα ακούσετε τις προειδοποιήσεις για το τέλος αυτού του συστήματος πραγμάτων ή θα τις αγνοήσετε επιδεικτικά, όπως οι περισσότεροι;

titanikos.epivatisΠριν λίγες μέρες αναδημοσιεύσαμε από ένα ΞΥΠΝΑ του 1982, ΕΔΩ, ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο με την αφήγηση ενός επιζόντα από το ναυάγιο του… αβύθιστου ΤΙΤΑΝΙΚΟΥ, που έγινε αφορμή να γίνει και κινηματογραφική ταινία. Το επόμενο άρθρο στο ίδιο περιοδικό αποτελεί μια προειδοποίηση για όλους μας. Ας τη δούμε, παρακαλώ…

Το ναυάγιο του Τιτανικού ήταν κάτι το αφάνταστο. Σύμφωνα με τους ΤΑΙΜΣ της Νέας Υόρκης, ο κυβερνήτης του, Καπετάνιος Ε. Τζ. Σμιθ, είχε από καιρό τη γνώμη ότι «η ναυπηγική είναι μια τόσο τέλεια τέχνη σήμερα, που ήταν τελείως αδιανόητη μια πλήρης συμφορά ενός μεγάλου σύγχρονου πλοίου που να περιλαμβάνει και τους επιβάτες του.» Αλλά συνέβη. Ακόμη κι όταν το μεγάλο πλοίο άρχισε να βουλιάζει μερικοί επιβάτες αρνούνταν να πιστέψουν ότι πραγματικά κινδύνευαν. Όπως ανέφεραν οι ΤΑΙΜΣ της Νέας Υόρκης στις 19 Απριλίου 1912, ένας από αυτούς που σώθηκαν έκανε την εξής δήλωση:

«Τα μέλη του πληρώματος παρακινούσαν τον κόσμο να επιβιβαστεί στις ναυαγοσωστικές λέμβους και κανένας δεν βιάστηκε να το κάνει αυτό. Πίστευαν ότι δεν υπήρχε κίνδυνος, και η γενική εντύπωση ήταν ότι, αυτοί που είχαν απομακρυνθεί, «την είχαν πάθει» και θα έκαναν τον κόπο να ξαναγυρίσουν μετά από λίγες ώρες.

«Σ’ όλο το πλοίο, στην αρχή, οι άνθρωποι ήταν απαθείς. Η βεβαιότητα ότι το πλοίο δεν μπορούσε να βυθιστεί, ήταν τόσο μεγάλη, που πολλοί θεωρούσαν βέβαιη την ασφάλεια τους μέχρι το τελευταίο λεπτό. Ένας απ’ τους καμαρότους μας είπε μετά, ότι είχε χτυπήσει επανειλημμένα την πόρτα μιας γυναίκας, αλλά εκείνη αρνήθηκε να φύγει. Τελικά προσπάθησε να την τραβήξει έξω, αλλά τον έσπρωξε, μέχρι που τελικά την παράτησε, κι εκείνη πήγε στον βυθό της θάλασσας, όπως πιστεύεται, μέσα στην πολυτελή καμπίνα της.»

Οι ναυαγοσωστικές λέμβοι του ΤΙΤΑΝΙΚΟΥ είχαν χώρο για 1.178 άτομα — όχι βέβαια αρκετός για όλους, αλλά υπεραρκετό για τους 700 που σώθηκαν. Πολλοί πέθαναν χωρίς λόγο, επειδή οι πρώτες ναυαγοσωστικές λέμβοι έφευγαν μισοάδειες, χάρη στην πλανημένη πεποίθηση ότι το πλοίο ήταν «αβύθιστο».

Παρατηρήσατε πως ένας καμαρότος χτύπησε την πόρτα μιας επιβάτιδας, προειδοποιώντας την επανειλημμένα ότι το «αδιανόητο» συνέβαινε, κι εκείνη τον αγνόησε; ‘Τι ανοησία!’ θα μπορούσατε να πείτε.

Όμως άνθρωποι χτυπάνε επανειλημμένα και τη δική σας, πόρτα για να σας δώσουν μια επείγουσα προειδοποίηση. Αυτοί είναι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, πιστοί «οικονόμοι» του Παντοδύναμου Θεού. Η προειδοποίηση τους δεν είναι ότι ολόκληρο το παγκόσμιο σύστημα πραγμάτων κινδυνεύει να «βουλιάξει σε μια πλημμύρα πολέμων, εγκλήματος και ώμων βιαιοτήτων. Μάλλον, ότι ο Θεός σύντομα θα το «καταποντίσει» έτσι ώστε να μπορεί ν’ αντικατασταθεί από μια δίκαιη νέα τάξη που θα κυβερνιέται από την ουράνια βασιλεία του.

Ποια είναι η ανταπόκριση σας σ’ αυτή την προειδοποίηση; Μήπως λέτε σαν την επιβάτιδα του Τιτανικού, ‘Γελοίο Αδιανόητο!’ και κλείνετε την πόρτα σας; Μια τέτοια στάση μπορεί να στοιχίσει τη ζωή σας.

Ο Κίνδυνος Πρέπει Τώρα να είναι Φανερός

Είναι αξιοσημείωτο ότι μερικοί άγρυπνοι επιβάτες του ΤΙΤΑΝΙΚΟΥ αισθάνθηκαν την επερχόμενη συμφορά. Γιατί; Επειδή το πλοίο παραβίαζε τους πιο βασικούς κανόνες της ορθής ναυσιπλοΐας. Όπως τόνισε ένας απ’ αυτούς που σώθηκαν: «Καταλάβαμε όλο το απόγευμα ότι καταρρίπταμε όλα τα ρεκόρ για να διασχίσουμε τον ωκεανό. Επανειλημμένα είχε λεχθεί στους επιβάτες λίγες μόνο ώρες προτού χτυπήσουμε στο παγόβουνο ότι τρέχαμε με είκοσι τρία μίλια την ώρα. Όλοι ξέραμε τις προειδοποιήσεις κινδύνου που είχαν έρθει στο πλοίο εκείνη τη μέρα.»

Γιατί αυτή η επικίνδυνη, ιλιγγιώδης ταχύτητα; Ένας άλλος από αυτούς που σώθηκαν θυμάται τα εξής: «Προτού αποσυρθώ [το βράδυ της συμφοράς] είχα μια φιλική κουβέντα με τον Τσαρλς Χ. Χέυς, πρόεδρο της Γκραντ Τρανκ Ρέιλροουντ. Ένα από τα τελευταία πράγματα που είπε ο Κος Χέυς ήταν: «Η Γουάιτ Στάρ, η Κιούναρντ, και οι Αμβούργο-Αμερικανικές Γραμμές αφιερώνουν την προσοχή τους και την ευφυΐα τους στο να συναγωνίζονται η μια την άλλη ν’ αποκτήσουν την υπεροχή στα πολυτελή πλοία και να σημειώσουν ρεκόρ ταχύτητας. Δεν θ’ αργήσει η στιγμή που θα ξεσπάσει κάποια τρομερή συμφορά. Ο καημένος, μετά από λίγες ώρες ήταν νεκρός!»

Δεν είναι η σημερινή παγκόσμια κατάσταση παρόμοια μ’ αυτή; Ο ΤΙΤΑΝΙΚΟΣ, μη δίνοντας σημασία στον κίνδυνο, εμπιστευόμενος στο μύθο της δικής του ασφάλειας, αγωνιζόταν έναν επικίνδυνο αγώνα ταχύτητας. Τα έθνη του κόσμου σήμερα είναι αναμεμιγμένα σ’ έναν πολύ πιο επικίνδυνο αγώνα εξοπλισμών, με την πεποίθηση, όπως και ο καπετάνιος του ΤΙΤΑΝΙΚΟΥ, ότι δεν θα επακολουθήσει συμφορά. Αλλά έχουν λόγους να το πιστεύουν αυτό; Ή η πεποίθηση τους είναι σφαλερή; Οι προσεκτικοί παρατηρητές του παγκοσμίου σκηνικού ισχυρίζονται ότι οι πιθανότητες για καταστροφή είναι ολοένα και μεγαλύτερες.

Αν υποκύπτετε στον πειρασμό να λέτε ‘Αστείο! Γελοίο!’, όταν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά σας προειδοποιούν για την επερχόμενη καταστροφή αυτού του συστήματος πραγμάτων, θυμηθείτε: Αυτός ο κόσμος παραβιάζει τους πιο βασικούς κανόνες της ορθής διακυβερνήσεως, της ορθής οικολογίας και των ορθών διεθνών σχέσεων. Γιατί λοιπόν η καταστροφή φαίνεται απίθανη;

stis.portes1Ανάγκη να Προσέξουμε την Προειδοποίηση

Φυσικά, η απλή γνώση για τον κίνδυνο δεν θα σώσει κανέναν από το τέλος αυτού του παγκόσμιο συστήματος, όπως ακριβώς δεν έσωσε και τον κ. Χέυς στον ΤΙΤΑΝΙΚΟ. Αυτοί που σώθηκαν από τον ΤΙΤΑΝΙΚΟ ήταν εκείνοι που έκαναν τα κατάλληλα βήματα για ν’ ανταποκριθούν στις προειδοποιήσεις του κινδύνου.

Για πολλούς, αυτά τα βήματα ήταν να εγκαταλείψουν μια άνετη καμπίνα τα μεσάνυχτα και να τρέξουν βιαστικά σ’ ένα παγωμένο κατάστρωμα, φορώντας μόνο μια ρόμπα. Σήμαινε ν’ ακολουθήσουν αυστηρά και ταπεινά τις οδηγίες των καμαρότων και του πληρώματος και να μπουν σε μια μικρή ναυαγοσωστική λέμβο, αφήνοντας ίσως, πίσω τους ένα σύζυγο ή έναν αδελφό. Σήμαινε ν’ απομακρυνθούν μέσα σ’ αυτή τη μικρή βάρκα από ένα πλοίο που περιγράφτηκε τότε σαν «ένα μεγάλο δεκαπενταώροφο πλωτό παλάτι, καταπληκτικό και μεγαλόπρεπο σε κάθε λεπτομέρεια . . . με . . . μεγάλα σαλόνια κι εστιατόρια, ένα μικρό θέατρο, γήπεδα σκουάς και τένις, πισίνες, ατμόλουτρα και ηλεκτρικά μπάνια· μεγάλα καπνιστήρια, χαρτοπαικτικές αίθουσες θαυμάσιες αίθουσες μουσικής, σαλόνια με τζαμαρίες, χειμερινούς κήπους, αυλές με φοινικόδεντρα, γυμναστήριο και . . . ακόμη και μικρά γήπεδα γκολφ.» Σήμαινε να εγκαταλείψουν όλη την πολυτέλεια και την άνεση τους για μια άβολη θέση σε μια ξέσκεπη βάρκα μέσα στην παγωμένη θάλασσα. Σήμαινε, τουλάχιστον γι’ αυτούς που μπήκαν στις πρώτες ναυαγοσωστικές λέμβους να υπερνικήσουν το φόβο της κοροϊδίας των άλλων που έλεγαν ότι «είχαν εξαπατηθεί» κι ότι γρήγορα, ντροπιασμένοι, θα ξαναγύριζαν στον ΤΙΤΑΝΙΚΟ. Ναι, ακόμη κι αν είχατε ακούσει την προειδοποίηση, μπορεί να μην ήταν εύκολο να την προσέξτε! Η υπακοή σ’ αυτή την προειδοποίηση απαιτούσε αποφασιστικότητα, ταπεινότητα, απάρνηση του υλισμού, κι ένα πνεύμα αυτοθυσιαστικής αποδοχής των ταλαιπωριών. Αλλά άξιζε τον κόπο! Η άλλη λύση χάριζε λίγα ακόμη άνετα λεπτά, κι έπειτα θάνατος.

Ήδη Βουλιάζει

Το τωρινό παγκόσμιο σύστημα ‘βουλιάζει’ από το 1914, όταν με τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο άρχισε η αξιοσημείωτη εκπλήρωση της προφητείας του Ιησού, που βρίσκεται στη Γραφή στο Ματθαίο κεφάλαιο 24, Λουκά κεφάλαιο 21 και Μάρκο κεφάλαιο 13. Ο Ιησούς είπε τα εξής: «Θέλει εγερθή έθνος επί έθνος και βασιλεία επί βασιλείαν, και θέλουσι γείνει πείναι και λοιμοί και σεισμοί κατά τόπους πάντα δε ταύτα είναι αρχή ωδινών.»—Ματθ. 24:7, 8.

Όπως έδειξε στη συνέχεια ο Ιησούς, αυτές τις ‘ωδίνες’ θα τις ακολουθούσε ο διωγμός των Χριστιανών, η έγερση ψευδοπροφητών, η αύξηση του εγκλήματος και της ανομίας, και το παγκόσμιο κήρυγμα των αγαθών νέων της βασιλείας του Θεού. «Και τότε,» είπε ο Ιησούς, «θέλει έλθει το τέλος.»—Ματθ. 24:9-14.

Ποιος μπορεί ν’ αρνηθεί ότι αυτές οι προφητείες επαληθεύουν ολοένα και περισσότερο από το 1914 και μετά; Θα έμοιαζε με τους επιβάτες του ΤΙΤΑΝΙΚΟΥ που αρνήθηκαν να πιστέψουν ότι το μεγάλο πλοίο είχε πραγματικά χτυπήσει από ένα παγόβουνο!

Αυτό που συνέβη σ’ αυτό το παγκόσμιο σύστημα το 1914, ήταν κάτι πολύ πιο σημαντικό από οποιαδήποτε πρόσκρουση σε ένα απλό παγόβουνο. Η Γραφική χρονολόγηση δείχνει ότι το 1914 ο Ιεχωβά Θεός ενθρόνισε τον Ιησού Χριστό σαν δικαιωματικό άρχοντα πάνω σ’ αυτή τη γη. Το πρώτο βήμα του Χριστού ήταν να ρίξει τον Σατανά ή Διάβολο από τον ουρανό στην περιοχή της γης, με αποτέλεσμα αυτό που περιγράφεται θαυμάσια στην Αποκάλυψη 12:12: «Ουαί εις τους κατοικούντας την γην και την θάλασσαν, διότι κατέβη ο διάβολος εις εσάς έχων θυμόν μέγαν, επειδή γνωρίζει ότι ολίγον καιρόν έχει.»

Αυτός ο ‘ολίγος καιρός’ των παγκοσμίων «ουαί» άρχισε το 1914. Πόσο θα διαρκέσει; Ο Ιησούς έδειξε ότι θα τερματιζόταν μέσα στη διάρκεια της ζωής της γενιάς εκείνης που είδε την αρχή της. (Ματθ. 24:34) Πώς θα τελειώσει αυτή η περίοδος των «ουαί»; Όχι βαθμιαία, αλλά ξαφνικά, γιατί αυτό το βυθιζόμενο παγκόσμιο πολιτικό σύστημα τερματίζει τη σταδιοδρομία του στη σφοδρή σύγκρουση ανάμεσα στις πολιτικές δυνάμεις του κόσμου και στις αγγελικές στρατιές του Χριστού, μια τελική αναμέτρηση που είναι γνωστή ως μάχη του Αρμαγεδδώνα.—Αποκ. 16:14, 16· 19:11-21.

Έτσι μην εξαπατάστε από οποιαδήποτε ψεύτικη «αισιοδοξία» αυτού του συστήματος πραγμάτων! Μερικοί μοιάζουν με τους ανόητους επιβάτες του ΤΙΤΑΝΙΚΟΥ που «ειρωνεύονταν το ζήτημα». Στην πραγματικότητα, σύμφωνα με τις τότε ειδήσεις των εφημερίδων, μερικά από τα κομμάτια του πάγου [από το παγόβουνο στο οποίο χτύπησε ο Τιτανικός] έπεσαν στο κατάστρωμα και μερικοί αστείοι τα μάζευαν και τα έδιναν σ’ άλλους τριγύρω, προσφέροντας τα σαν ενθύμια της περιστάσεως.

Παρόμοια και σήμερα υπάρχουν «εμπαίκται» που πράγματι, λένε, ότι ο κόσμος είχε πάντα πολέμους, εγκλήματα και άλλα προβλήματα. Έτσι, ρωτάνε, ‘γιατί όλη αυτή η φασαρία;’ (2 Πέτρ. 3:3, 4) Αυτό το παγκόσμιο ‘πολιτικό σύστημα’ μπορεί να επιπλεύσει για πολύ ακόμα, ισχυρίζονται. Αλλά μην ξεχνάτε! Ο πόλεμος, η ανομία, η πείνα κι άλλα προβλήματα είναι αποδείξεις ότι το πλοίο βουλιάζει. Δεν θα το βουλιάξουν τελικά αυτοί. Ο Θεός θα το κάνει αυτό — ξαφνικά και σύντομα!

stis.portes2Το Κατάστρωμα Γέρνει

Όμως, δυο παγκόσμιοι πόλεμοι, πρωτοφανείς σεισμοί, εκατομμύρια θύματα κάθε χρόνο από παγκόσμια πείνα, η επιτάχυνση στον αγώνα των εξοπλισμών — όλα αυτά δείχνουν καθαρά στους συνετούς ανθρώπους ότι το κατάστρωμα αυτού του παγκοσμίου πλοίου γέρνει. Ο χρόνος του τελειώνει. Όπως ακριβώς οι επιβάτες του ΤΙΤΑΝΙΚΟΥ δεν μπόρεσαν να βρουν αρκετές ναυαγοσωστικές λέμβους, όταν τελικά κατάλαβαν τη σοβαρότητα της καταστάσεως τους, έτσι και η Βίβλος δείχνει ότι, όταν πολλοί άνθρωποι τελικά καταλάβουν ότι αυτό το παγκόσμιο σύστημα καταστρέφεται, θα είναι πολύ αργά. Δεν θα υπάρχουν πια «ναυαγοσωστικές λέμβοι».—Ματθ. 24:38-42.

Όταν εκείνες οι ναυαγοσωστικές λέμβοι έφυγαν, εκείνοι που έμειναν πίσω δεν είχαν καμιά ελπίδα να σωθούν. Δεν είχε σημασία που ο Τζων Τζέικομπ Άστορ ο Δ΄ είχε προσωπική περιουσία που ανερχόταν στα 100.000.000 δολάρια τότε. Τα χρήματα του δεν μπόρεσαν να του σώσουν τη ζωή. Ούτε τα χρήματα του γιου του Βίνσεντ μπόρεσαν. Στην πόλη της Νέας Υόρκης, τον περιέγραφαν ως «σχεδόν υστερικό από τη θλίψη», καθώς βομβάρδιζε το τηλεγραφείο, λέγοντας στον καθένα «ότι θα έδινε όλα τα χρήματα που θα του ζητούσαν αν ο χειριστής του ασυρμάτου του έλεγε μόνο ότι πήρε την είδηση πως ο πατέρας του είχε σωθεί.» Όλα μάταια.

Ναι, η καταστροφή του ΤΙΤΑΝΙΚΟΥ ήταν μεγάλη, αλλά η καταστροφή, που βρίσκεται ακριβώς μπροστά μας, γι’ αυτό το σύστημα πραγμάτων είναι πολύ μεγαλύτερη. Περίπου το ένα τρίτο των επιβατών του ΤΙΤΑΝΙΚΟΥ κατόρθωσε να ξεφύγει το θάνατο. Όμως, δεν υπάρχει καμιά Γραφική ένδειξη που να δείχνει ότι ένα τόσο μεγάλο μέρος από τον παγκόσμιο πληθυσμό θα επιζήσει από την επερχόμενη καταστροφή αυτού του συστήματος πραγμάτων. Αντίθετα «εν εκείνη τη ημέρα θέλουσι κοίτεσθαι τεθανατωμένοι παρά Κυρίου απ’ άκρου της γης έως άκρου της γης.» (Ιερ. 25:33) Οι νεκροί θα περιλαμβάνουν, βασιλείς . . . χιλίαρχους ισχυρούς . . . ελεύθερους και δούλους . . . μικρούς και μεγάλους — Αποκ. 19:18.

Οι προειδοποιήσεις έχουν δοθεί στις σελίδες αυτού του περιοδικού και του συνοδευτικού του Η ΣΚΟΠΙΑ, για πολλά χρονιά τώρα. Υπάρχει ακόμα καιρός για τους ταπεινούς να βρουν θέση σε μια «ναυαγοσωστική λέμβο» με το ν’ ακολουθήσουν τις Γραφικά βασισμένες οδηγίες των «οικονόμων», που εξακολουθούν να έρχονται ο πόρτες τους. Αλλά ο χρόνος τελειώνει! Γιατί να μη ρωτήσετε τους Μάρτυρες του Ιεχωβά τι πρέπει να κάνετε για να επιζήσετε από το ναυάγιο αυτού του συστήματος πραγμάτων αφού υπάρχει ακόμα η ευκαιρία;

  • Αναδημοσίευση από το ΞΥΠΝΑ του 1982, σ. 9-12
Εκτύπωση

Η αμυγδαλιά τολμά να ανθίσει μέσα στον χειμώνα… Παίρνουμε μαθήματα στη ζωή μας;

Posted in Επικαιρότητα

amigdalies1
Τι ευτυχία, τι χαρά! Η φίλη μας η Ευαγγελία από την Άνδρο, φαίνεται ότι έφτιαξε το τάμπλετ της, γιατί είδαμε ότι ανέβασε νέες εικόνες εποχής από το νησί της, με τι άλλο; Μα, ανθισμένες αμυγδαλιές! Για σκεφτείτε το λίγο… Το δέντρο αυτό τολμά να ανθίσει μέσα στο χειμώνα!... Αντιστέκεται στα φυσικά φαινόμενα: κρύο, αέρας, χιόνια και ντύνεται στα λευκά, νυφούλα για να ετοιμάσει τον πολύτιμο καρπό της.

amigdalies2
Πανέμορφο ως θέαμα… Ναι και πέρα από το να θαυμάζουμε την τόλμη της, είμαστε άραγε σε θέση να τη μιμηθούμε στη ζωή μας, στην καθημερινότητα μας; Ότι προβλήματα και αν έχουμε και δεν μπορεί παρά να έχουμε, τις δύσκολες τελευταίες μέρες αυτού του συστήματος πραγμάτων, ας χαμογελάμε αισιόδοξα. Δείτε πόσο όμορφα το θέτει η Αγία Γραφή στο εδάφιο Ιερεμίας 1:3 παρομοιάζοντας την αμυγδαλιά με τον ίδιο τον Θεό...

amigdalies4
Η αμυγδαλιά έχει βάσιμους λόγους να ανθίζει, μέσα στην καρδιά του χειμώνα. Έχει ίσως δει, διαχρονικά, πως αυτή η τόλμη δεν την έχει βγει σε κακό. Το αντίθετο μάλιστα… Ο καρπός της είναι υπέροχος, μοναδικός, ιδιαίτερα χρήσιμος για τον άνθρωπο… Κι εμείς; Παίρνουμε μαθήματα από το μοναδικό δημιούργημα του αληθινού Θεού, Ιεχωβά;

amigdalies3
Ας το κάνουμε, λοιπόν! Οι ανθισμένες αμυγδαλιές εκεί έξω θα μας το υπενθυμίζουν συνεχώς. Ας εμπιστευόμαστε τον Δημιουργό μας, ακόμα και στις πιο δύσκολες καταστάσεις. Με προσευχή ας Του μιλάμε και είμαστε βέβαιοι ότι στον κατάλληλο καιρό, Εκείνος θα φέρει την έκβαση που πραγματικά χρειαζόμαστε στη ζωή μας.

ximonas.andros1
Μην είμαστε όπως αυτά τα δέντρα που παραμένουν χωρίς φύλλα τον χειμώνα, σαν… ξερά. Δεν είναι... Το ξέρουμε. Στην ασφάλεια της άνοιξης, θα βγάλουν φύλλα και ίσως και άνθη, αν είναι καρποφόρα… Ας αποδεικνυόμαστε δυνατοί, εξοπλισμένοι με καλές ιδιότητες, μιμούμενοι Εκείνον που μας δημιούργησε και ξέρει τα πάντα για μας.

ximonas.andros2
Τα δέντρα το γνωρίζουν… Ο κύκλος των εποχών θα ολοκληρωθεί, όπως συμβαίνει πάντα, έστω κι αν κάποιες έχουν μικρύνει πολύ με ευθύνη των ανθρώπων… Κι αυτά περιμένουν εκεί, υπομονετικά, τις πιο όμορφες μέρες της άνοιξης. Ας προσπαθήσουμε να τα μιμηθούμε… Ότι δυσκολίες, ότι προβλήματα κι αν αντιμετωπίζουμε, μην καταθέτουμε τα όπλα μας. Ας είμαστε αισιόδοξοι, κάνοντας ρεαλιστικές σκέψεις .

zoi.andros
Αγαπημένη αδελφή Ευαγγελία, μας ταξίδεψες πάλι με τις υπέροχες φωτογραφίες σου από το νησί της Άνδρου… Να είσαι καλά, να ζεις την κάθε σου στιγμή μοναδικά και να μας μεταφέρεις αυτή τη ζωντάνια και τη θέληση σου για ζωή. Μια καλή μας φίλη από το Αίγιο, η Ασημούλα, τη λέει χαμογελώντας, «Ιεχωβήνη»… Και δεν έχει άδικο… Αναζωογονητικές σκέψεις…
Εκτύπωση

«Επέζησα από τη Βύθιση του ΤΙΤΑΝΙΚΟΥ». Μια εμπειρία με διδάγματα για όλους μας…

Posted in Μαρτυρίες

titanikos
Ο ΤΙΤΑΝΙΚΟΣ, μήκους 269 μέτρων (882,5 ποδιών), ήταν το μεγαλύτερο πλοίο του καιρού του. Το ολικό του εκτόπισμα ξεπερνούσε το εκτόπισμα των συγχρόνων πολεμικών θωρηκτών πλοίων, κατά 5.000 τόνους. Το σκάφος του ήταν διαιρεμένο σε 16 στεγανά διαμερίσματα, και, επειδή τέσσερα απ’ αυτά θα μπορούσαν να πλημμυρίσουν χωρίς να βουλιάξει το πλοίο, το θεωρούσαν αβύθιστο. «Ως προς την ασφάλεια, . . . όλοι πίστευαν ότι ο ‘Τιτανικός’ είχε κατασκευαστεί με την τελευταία λέξη της επιστήμης.» («Τάιμς» της Νέας Υόρκης 16 Απριλίου 1912) Αλλά το μοιραίο παγόβουνο άνοιξε ένα ρήγμα 90 μέτρων (300 ποδιών) στο πλευρό του πλοίου, πλημμυρίζοντας πέντε από τα στεγανά διαμερίσματα του, και ο «αβύθιστος Τιτανικός» βούλιαξε.
titanikos

PenaΗ ιστορία άρχισε όταν επισκέφτηκα τους ηλικιωμένους γονείς μου και το θείο μου στο Τζάξονβιλ, στη Φλώριδα. Συνέβη λίγους μήνες πριν πεθάνει ο θείος μου. Ως συνήθως, πήγαμε στην Αίθουσα Βασιλείας των Μαρτύρων του Ιεχωβά την Κυριακή το πρωί για να παρακολουθήσουμε μια δημόσια ομιλία. Ακούσαμε μια θαυμάσια διάλεξη, «Θα Είσαστε Ένας που θα Επιζήσει από τις Έσχατες Ημέρες;» Καθώς επιστρέφαμε σπίτι, ο θείος μου είπε: «Αυτή η ομιλία μου θύμισε τότε που σώθηκα από μια τρομερή καταστροφή.» Σταμάτησε για λίγο και μετά πρόσθεσε: «Ξέρεις, επέζησα από το ναυάγιο του ΤΙΤΑΝΙΚΟΥ.»

Αργότερα, ζήτησα από το θείο μου, τον Λούι Γκάρρετ, να μου αφηγηθεί την πείρα του στον ΤΙΤΑΝΙΚΟ.

«Ας ξεκινήσω από την αρχή», είπε. «Γεννήθηκα το 1900, στο Χάκουρ του Λιβάνου, ένα μικρό ορεινό χωριό περίπου 130 με 140 χιλιόμετρα (80 με 90 μίλια) στα βόρεια της Βηρυτού. Η οικογένεια μου είχε και δούλευε έναν υδροκίνητο μύλο που άλεθε το στάρι σε αλεύρι. Ο πατέρας μου ήταν ο μυλωνάς του χωριού. Η οικογένεια μου αποφάσισε να μεταναστεύσει στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το 1904 η μητέρα μου και οι δυο αδελφές μου έφυγαν από το Λίβανο. Αργότερα, το 1906, ο μεγαλύτερος αδελφός μου έφυγε για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Το 1912, για να ολοκληρωθεί η μετανάστευση της οικογένειας, ο πατέρας μου, η αδελφή μου κι εγώ θα φεύγαμε για τις Ηνωμένες Πολιτείες.

«Το Μάρτιο του 1912, φύγαμε με πλοίο για τη Μασσαλία της Γαλλίας. Από κει, κόψαμε εισιτήριο για τον ΤΙΤΑΝΙΚΟ, που θα έκανε το παρθενικό ταξίδι του στη Νέα Υόρκη. Η ημερομηνία της αποπλεύσεώς του ήταν 10 Απριλίου 1912. Ο πατέρας μου έπρεπε να μείνει πίσω στη Μασσαλία, επειδή δεν μπορούσε να περάσει τις απαιτούμενες σωματικές εξετάσεις, λόγω μιας μολύνσεως του ματιού.» Ο θείος μου γέλασε κι αναφώνησε: «Πολύ ευνοϊκά τα πράγματα γι’ αυτόν!»

«Η αδελφή μου ήταν 14 χρονών», συνέχισε, «κι εγώ 12 όταν επιβιβαστήκαμε στον ΤΙΤΑΝΙΚΟ. Ήμασταν λυπημένοι που αφήναμε τον πατέρα μου πίσω, αλλά χαρούμενοι που θα ταξιδεύαμε με τον ΤΙΤΑΝΙΚΟ, το μεγαλύτερο, γρηγορότερο και πιο πολυτελές πλοίο της εποχής του — κι όπως έλεγαν, επίσης, ήταν αβύθιστο! Οι επιβάτες ήταν πάνω από 2.200, ανάμεσα στους οποίους μερικοί από τους πιο πλούσιους και πιο διάσημους εκείνο τον καιρό. Πολλοί ταξίδευαν με τον ΤΙΤΑΝΙΚΟ, για να γιορτάσουν το παρθενικό ταξίδι του. Ήταν το πιο «καθώς πρέπει» πράγμα που μπορούσαν να κάνουν για να έχουν μια κοινωνική προβολή. Η ταχύτητα του πλοίου ήταν όπως προβλέφθηκε. Η προβλεπόμενη άφιξη στη Νέα Υόρκη θα ήταν την Τετάρτη 17 Απριλίου. Η θάλασσα ήταν ήρεμη, ο καιρός χαρακτηριστικά ψυχρός για τον Απρίλιο.

«Την Κυριακή, 14 Απριλίου, πέμπτη μας μέρα στη θάλασσα, ο καιρός έγινε υπερβολικά κρύος — έκανε τόσο δυνατό κρύο που δεν υπήρχαν πολλοί στο κατάστρωμα περιπάτου. Ακούσαμε πως δόθηκαν προειδοποιήσεις ότι υπήρχαν παγόβουνα στην περιοχή. Κανένας δεν περίμενε να φανεί κανένα απ’ αυτά στην πορεία του πλοίου, κι έτσι ο ΤΙΤΑΝΙΚΟΣ συνέχισε την πορεία του με την ίδια ταχύτητα. Όμως, ο καπετάνιος του ΚΑΛΙΦΟΡΝΙΑΝ, ενός άλλου πλοίου στο Βόρειο Ατλαντικό, ειδοποίησε τον ΤΙΤΑΝΙΚΟ με τον ασύρματο ότι είχαν φανεί παγόβουνα στην πορεία μας. Η ειδοποίηση αγνοήθηκε. Το τίμημα που πληρώθηκε για την υπερβολική αυτοπεποίθηση που έδειξε ο Καπετάνιος Σμιθ, η απώλεια σχεδόν 700 μελών από το πλήρωμα και 800 και πλέον επιβατών, ήταν πράγματι πολύ μεγάλο.

«Γύρω στις 11:45 τη νύχτα της Κυριακής, 14 Απριλίου, η αδελφή μου κι εγώ ξυπνήσαμε από ένα τράνταγμα. Αυτή βρισκόταν στο πάνω κρεβάτι της καμπίνας και ξεφώνισε, «Κάτι συμβαίνει!»

«‘Κοιμήσου’, της φώναξα. ‘Ανησυχείς πάρα πολύ.’ Μετά από λίγο ένας ηλικιωμένος άνδρας, που είχαμε συναντήσει στο πλοίο και που είχε δείξει πατρικό ενδιαφέρον για μας, ήρθε στην καμπίνα μας και είπε ψύχραιμα: ‘Βγείτε από την καμπίνα σας και πηγαίνετε στο υψηλότερο κατάστρωμα. Μην πάρετε τώρα μαζί τα πράγματα σας. Θα τα πάρετε αργότερα.’

«Είχαμε εισιτήρια τρίτης θέσεως, που σημαίνει ότι μπορούσαμε ν’ ανέβουμε στο κατάστρωμα της δεύτερης θέσεως. Αλλά οι επιβάτες της δεύτερης και τρίτης θέσεως δεν μπορούσαν να περάσουν από μια φρουρούμενη πύλη, που οδηγούσε στο πάνω κατάστρωμα της πρώτης θέσεως. Όμως, μας είπαν ότι θα ήταν συνετό να πάμε στο πάνω κατάστρωμα της πρώτης θέσεως γιατί εκεί θα υπήρχε μεγαλύτερη πιθανότητα να μπούμε σε ναυαγοσωστική λέμβο. Ο μόνος τρόπος που θα μπορούσε να γίνει αυτό θα ήταν να σκαρφαλώσουμε από μια σιδερένια σκάλα από το κατάστρωμα της τρίτης θέσεως και να ανέβουμε πέντε ή έξι καταστρώματα μέχρι τις ναυαγοσωστικές λέμβους. Αυτό και κάναμε, με πολλή δυσκολία, γιατί ήταν δύσκολο για την αδελφή μου να σκαρφαλώσει τη σιδερένια σκάλα. Αλλά με τη βοήθεια των άλλων τα καταφέραμε.

«Τι θέαμα! Οι περισσότερες ναυαγοσωστικές λέμβοι είχαν φύγει. Το πλήρωμα επέτρεπε μονάχα στις γυναίκες και στα παιδιά να επιβιβάζονται στις ναυαγοσωστικές λέμβους — δεν επαρκούσαν για όλους. Είδαμε γυναίκες να φωνάζουν, να μη θέλουν ν’ αφήσουν τους άνδρες, τους· άνδρες να παρακαλάνε τις γυναίκες και τα παιδιά τους να βιαστούν και να μπουν στις βάρκες. Μέσα σ’ αυτό το πανδαιμόνιο και την ομαδική υστερία, στεκόμασταν η αδελφή μου κι εγώ, δυο παιδιά μετανάστες, χωρίς να ξέρουμε Αγγλικά, αφάνταστα τρομαγμένοι, κλαίγοντας και ζητώντας βοήθεια.

«Η τελευταία ναυαγοσωστική λέμβος κόντευε να γεμίσει. Ένας μεσήλικας βρισκόταν εκεί με την πολύ νεαρή, έγκυο σύζυγο του. Τη βοήθησε να μπει στη ναυαγοσωστική λέμβο, κατόπιν κοίταξε πίσω στο κατάστρωμα και είδε κι άλλους που ήθελαν να μπουν. Αποχαιρέτησε τη γυναίκα του φιλώντας την, και, όταν επέστρεψε στο κατάστρωμα, άρπαξε τον πρώτο που βρήκε μπροστά του. Ευτυχώς, εγώ βρισκόμουν εκεί στο κατάλληλο μέρος, την κατάλληλη στιγμή, και με έμπασε στη ναυαγοσωστική λέμβο. Φώναξα για την αδελφή μου που είχε παγώσει από το φόβο. Με τη βοήθεια των άλλων, μπήκε κι αυτή μέσα στη ναυαγοσωστική λέμβο. Ποιος ήταν ο γενναίος άνδρας που έκανε αυτή την καλή πράξη; Μας είπαν ότι ήταν ο Τζων Τζέικομπ Άστορ Δ΄. Τότε αυτός ήταν 48 χρονών και η σύζυγος του, Μανταλένα, ήταν 19. Πήγαιναν στις Ηνωμένες Πολιτείες επειδή ήθελαν το παιδί τους να γεννηθεί εκεί. Πολλές ιστορίες γράφτηκαν στις εφημερίδες που έλεγαν πώς ο Τζων Τζέικομπ Άστορ χαλάλησε τη ζωή του για ένα μικρό μετανάστη. Τα απομνημονεύματα της οικογένειας Άστορ δείχνουν ότι, σύμφωνα με την Κα Άστορ, ο Κος Άστορ είχε έρθει στα λόγια μ’ έναν από το πλήρωμα, που προσπάθησε να τον εμποδίσει να βοηθήσει τη γυναίκα του να μπει στη ναυαγοσωστική λέμβο. Το έκανε όμως. Και, όπως είπα, τη φίλησε και, όταν επέστρεψε στο κατάστρωμα, άρχισε να βοηθάει κι άλλους να μπουν στη ναυαγοσωστική λέμβο.

«Ήμουν ευτυχισμένος που βρισκόμουν στη ναυαγοσωστική λέμβο, αλλά λυπόμουνα για εκείνους που έμειναν στον ΤΙΤΑΝΙΚΟ. Κοιτάζοντας πίσω αυτό το μεγάλο, ωραίο πλοίο, μπορούσα να το δω από μια διαφορετική άποψη και με μερικά από τα φώτα του αναμμένα, μπορούσα να δω το μέγεθος και την ομορφιά του πλοίου. Στην ηρεμία της νύχτας και με τον ήχο που μεταδιδόταν τόσο καλά πάνω στο νερό, μπορούσαμε ν’ ακούμε την ορχήστρα να παίζει στο κατάστρωμα και τους ανθρώπους να τραγουδούν ‘Πιο κοντά Θεέ σε Σένα’. Το πλήρωμα κωπηλατούσε όσο πιο γρήγορα μπορούσε, για απομακρυνθούν από το πλοίο. Υπήρχε ο φόβος μήπως γίνει απορρόφηση όταν θα βυθιζόταν τελικά στα βάθη του ωκεανού. Αυτό δεν συνέβη, ούτε και έγινε καμιά έκρηξη όπως περίμεναν μερικοί. Τα νερά ήταν ασυνήθιστα ήρεμα εκείνη τη νύχτα κι αυτό ήταν καλό, γιατί πολλές από τις ναυαγοσωστικές λέμβους ήταν παραφορτωμένες.

«Ο ΤΙΤΑΝΙΚΟΣ βούλιαξε γύρω στις 2:20 π.μ., στις 15 Απριλίου 1912, σύμφωνα με τα πρακτικά. Τον είδα να βυθίζεται μέσα στον ωκεανό στο φρικτό τέλος του. Η στιγμή που βούλιαξε άφησε μια ανάμνηση που με βασανίζει μέχρι σήμερα. Ήταν τα παράξενα βογκητά και τα μανιασμένα ξεφωνητά των ανθρώπων για βοήθεια, καθώς έπεφταν μέσα στα παγωμένα νερά. Σχεδόν όλοι πέθαναν από το κρύο νερό. Οι φωνές διήρκεσαν περίπου 45 λεπτά και κατόπιν έσβησαν.»

Ο θείος μου σώπασε για λίγο για να θυμηθεί. Κατόπιν συνέχισε: «Ένα σήμα SOS είχε σταλεί περίπου τα μεσάνυχτα. Το πήρε το πλοίο ΚΑΡΠΑΘΙΑ της Κιούναρντ Γουάιτ Σταρ Λάιν. Βρισκόταν περίπου 93 χιλιόμετρα (58 μίλια) μακριά κι αμέσως άλλαξε την πορεία του, που ήταν προς το Γιβραλτάρ, και προχώρησε ολοταχώς για τη διάσωση. Έφτασε γύρω στις 4:30 μ.μ. Είναι αξιοσημείωτο ότι το πλοίο ΚΑΛΙΦΟΡΝΙΑΝ βρισκόταν μόνο 32 χιλιόμετρα (20 μίλια) μακριά από το σημείο που βούλιαξε ο Τιτανικός, αλλά ο ασυρματιστής δεν πήρε το σήμα SOS επειδή ήταν εκτός υπηρεσίας. Μετέπειτα ειδήσεις έδειξαν ότι το ΚΑΛΙΦΟΡΝΙΑΝ είδε τις φωτοβολίδες τη νύχτα, αλλά νόμιζε ότι οι επιβάτες του ΤΙΤΑΝΙΚΟΥ γιόρταζαν με πυροτεχνήματα το παρθενικό ταξίδι.

«Το Καρπάθια ολοκλήρωσε τις υπηρεσίες διασώσεως γύρω στις 8:30 π.μ. Η ναυαγοσωστική μας λέμβος ήταν ανάμεσα στις τελευταίες που διασώθηκαν. Όταν ανεβήκαμε στο πλοίο και μας έδωσαν ζεστά ρούχα, καυτό τσάι και μας περιποιήθηκαν, ήμουνα ευτυχισμένος που ζούσα, αν και το παλτό και τα παπούτσια που μου έδωσαν ήταν πολύ μεγάλα.

«Αργότερα ο καπετάνιος του ΚΑΡΠΑΘΙΑ κάλεσε όλους όσοι σώθηκαν να έρθουν στο κατάστρωμα και να δουν το παγόβουνο. Η 12χρονη διάνοια μου το κατέγραψε τόσο ψηλό, όσο ένα διώροφο σπίτι, πολύ πιο πλατύ και με μια πελώρια καμινάδα. Το πλοίο μας πήγε στη Νέα Υόρκη, προτού συνεχίσει το ταξίδι του για το Γιβραλτάρ, μια πολύ ευγενική πράξη από μέρους της διευθύνσεως της Κιούναρντ Γουάιτ Σταρ Λάιν. Φτάσαμε στη Νέα Υόρκη στις 8:30 μ.μ., την Πέμπτη 18 Απριλίου, και μας μετέφεραν στις αποβάθρες της Κιούναρντ Γουάιτ Σταρ.

«Αναπολώντας εκείνες τις ατέλειωτες ώρες στη ναυαγοσωστική λέμβο, τώρα φαίνεται θαύμα που φτάσαμε ασφαλείς στο ΚΑΡΠΑΘΙΑ. Το δυνατό κρύο ήταν σχεδόν αφόρητο. Στριμωχτήκαμε μαζί για να ζεσταινόμαστε. Οι άνθρωποι ήταν ευγενικοί ο ένας με τον άλλον. Θυμάμαι πόσο φυσούσε στο κατάστρωμα του ΚΑΡΠΑΘΙΑ. Οι άνεμοι έτρεχαν με αρκετούς κόμβους την ώρα. Ευτυχώς που δεν φύσαγε για όσο διάστημα χρειάστηκε για τη διάσωση. Αν τα νερά δεν παρέμεναν ήρεμα και γαλήνια εκείνη την ώρα, είναι αμφίβολο αν το έργο διασώσεως θα ήταν τόσο πετυχημένο.»

«Πέθανε κανένας στις ναυαγοσωστικές λέμβους;» ρώτησα.

«Ξέρω μόνο έναν από τη ναυαγοσωστική λέμβο μας που πέθανε από το κρύο. Το σώμα τυλίχτηκε μ’ ένα σεντόνι και τον έριξαν στη θάλασσα.»

«Υπήρχαν άνδρες στη ναυαγοσωστική σας λέμβο;»

«Μόνο γυναίκες και παιδιά, όπως είχε διατάξει το πλήρωμα, εκτός από λίγα μέλη του πληρώματος που κωπηλατούσαν. Ήταν κι ένα νεαρό ανδρόγυνο μ’ ένα μωρό που ‘ξεγέλασε’ το πλήρωμα. Η σύζυγος ήταν παμπόνηρη· έντυσε το νεαρό άνδρα της σαν γυναίκα, κάλυψε το κεφάλι του μ’ ένα μαντήλι και του έδωσε το μωρό. Αυτός μπήκε σε μια ναυαγοσωστική λέμβο κι αυτή μπήκε στη δική μας. Και οι δυο διασώθηκαν από το ΚΑΡΠΑΘΙΑ.

«Όταν φτάσαμε στη Νέα Υόρκη, νομίζαμε ότι θα μας πήγαιναν στο Νησί Έλλις για να τακτοποιήσουμε τη διαδικασία μεταναστεύσεως. Όμως, δεν έγινε αυτό λόγω των βασάνων και των παθημάτων που υπόφεραν οι επιζώντες. Μας παρέπεμψαν στον Ερυθρό Σταυρό για να βρούμε τις οικογένειες μας. Ο μεγαλύτερος αδελφός μου, Ισαάκ, ήταν στη Νέα Υόρκη και η συνάντηση μας ήταν ανάμικτη από χαρά και λύπη. Ο πατέρας μου βρισκόταν ακόμη στη Γαλλία. Όμως, καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι αν βρισκόταν μαζί μας στον ΤΙΤΑΝΙΚΟ, δεν θα είχε επιζήσει, εξ αιτίας της διαταγής για τη διάσωση γυναικών και παιδιών μόνο. Ίσως ακόμη να είχε επηρεαστεί και η δική μας διάσωση. Θα δυσκολευόμασταν ν’ αφήσουμε τον πατέρα πάνω στον ΤΙΤΑΝΙΚΟ κι εμείς να ζητήσουμε τη δική μας ασφάλεια. Ευτυχώς γι’ αυτόν, έφτασε χωρίς κανένα κίνδυνο μετά από τρεις μήνες μ’ ένα άλλο πλοίο.»

Ο θείος μου σταμάτησε να μιλάει, χάθηκε στις σκέψεις αυτής της τρομερής δοκιμασίας. Τελικά, διέκοψα το ονειροπόλημα του. «Σώθηκες απ’ αυτή την τραγωδία. Τώρα, πότε έμαθες γι’ αυτή την επερχόμενη θλίψη των ‘εσχάτων ημερών’;»

«Ας πάμε από το 1912 στο 1930», είπε. «Ένας ολοχρόνιος διάκονος από το Μπρούκλυν της Νέας Υόρκης, επισκέφθηκε το Τζάξονβιλ της Φλώριδας, όπου κατοικούσε η οικογένεια του μεγαλύτερου αδελφού μου και η οικογένεια μου, που την αποτελούσε η σύζυγός μου, ο γιος μου κι εγώ. Ο μεγαλύτερος αδελφός μου μελετούσε τη Γραφή με μερικούς Μάρτυρες του Ιεχωβά που μιλούσαν Αραβικά. Ο ίδιος είχε γίνει ζηλωτής Μάρτυρας. Ο διάκονος που λεγόταν Τζώρτζ Καφούρυ, διεξήγε αρκετές συναθροίσεις γι’ αυτούς που μιλούσαν Αραβικά. Πήρα ένα αντίτυπο του βιβλίου «Η Κιθάρα του Θεού» στα Αραβικά. Μετά από πολλούς καυγάδες με τον αδελφό μου, νευρίασα τόσο που τελικά του είπα, Σε αποκηρύσσω από αδελφό μου, επειδή εγκατέλειψες την αρχική Ελληνορθόδοξη θρησκεία σου. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι ποτέ δεν θα ξανακάνεις το σημείο του σταυρού, το σύμβολο της Τριάδας.’

«Αγαπούσα τον αδελφό μου και μ’ ενοχλούσε πάρα πολύ αυτό το ρήγμα που υπήρχε ανάμεσα μας. Μετά από μήνες, συνέβη να πέσει στα χέρια μου αυτό το αντίτυπο της «Κιθάρας του Θεού» που είχα πάρει. Είχε πιάσει σκόνη, αλλά το άνοιξα κι άρχισα να το διαβάζω νωρίς το απόγευμα, και συνέχισα μετά τα μεσάνυχτα. Η αλήθεια του Λόγου του Θεού άρχισε να μπαίνει στην καρδιά μου. Άρχισα να παρακολουθώ μια αραβόφωνη μελέτη και βαφτίστηκα το 1933.

«Ένα ακόμα γεγονός ξεχωρίζει στη ζωή μου. Ήταν το 1949, όταν τελικά μπόρεσα να κάνω ένα ταξίδι που το ονειρευόμουνα πολλά χρόνια. Στο Λίβανο, είχα ένα μεγαλύτερο ετεροθαλή αδελφό, τον οποίο ήθελα να επισκεφθώ και να του μεταφέρω την ελπίδα της Βασιλείας. Καθώς πετούσαμε για το Λίβανο, περάσαμε πάνω από τη Γροιλανδία και επίσης πολύ κοντά πάνω από το σημείο που βούλιαξε ο Τιτανικός. Συγκινήθηκα καθώς κοιτούσα κάτω τα κρύα νερά του Ατλαντικού και θυμήθηκα εκείνη τη θλιβερή περίπτωση.

«Μια συνοδός, παρατηρώντας τα δάκρυα που μούσκεψαν το πρόσωπό μου, έσκυψε αθόρυβα, χτύπησε ελαφρά τον ώμο μου και ρώτησε: ‘Συμβαίνει τίποτα; Μπορώ να βοηθήσω;’ Απάντησα: ‘Όχι, απλώς σκεπτόμουν τότε που ήμουνα παιδί 12 χρονών. Βρισκόμουνα σ’ ένα μεγάλο πλοίο, τον ΤΙΤΑΝΙΚΟ που βούλιαξε και χάθηκαν 1.500 άνθρωποι μέσα σ’ αυτά τα νερά. Ακόμα δεν μπορώ να ξεχάσω εκείνο το μανιασμένο πρωινό και τις κραυγές για βοήθεια που έρχονταν από το σκοτάδι κι εκείνα τα παγωμένα νερά.’ ‘Ποσό θλιβερό είναι,’ είπε η όμορφη μελαχρινή συνοδός. ‘Θυμάμαι που διάβασα για τη συμφορά του ΤΙΤΑΝΙΚΟΥ.’

«Ολοκλήρωσα το ταξίδι στο Λίβανο. Ευτυχώς, ο μεγαλύτερος ετεροθαλής αδελφός μου ενδιαφέρθηκε για τη Βίβλο. Αργότερα έγινε ένας αφιερωμένος Χριστιανός Μάρτυρας του Ιεχωβά.»

Ο θείος μου Λούι, τελείωσε την ιστορία του με μια έκφραση ελπίδας ότι η βασιλεία του Θεού θα αντικαταστήσει το σημερινό σατανικό σύστημα πραγμάτων.

«Η αλήθεια του Λόγου του Θεού», δήλωσε, «είναι μια κατευθυντήρια δύναμη στη ζωή μου. Ευχαριστώ τον Ιεχωβά που επέζησα από τη καταστροφή του ΤΙΤΑΝΙΚΟΥ κι έχω την ευκαιρία να τον υπηρετώ τώρα σ’ αυτές τις κρίσιμες έσχατες ημέρες.» Έζησε κοντά στον μεγαλύτερο αδελφό του και τη σύζυγο του και μαζί μ’ αυτούς υπηρέτησε τον Ιεχωβά κάνοντας το καλύτερο που μπορούσε μέχρι την ημέρα του θανάτου του. Ποτέ δεν έπαψε να προσεύχεται να γίνει το θέλημα του Θεού στη γη όπως στον ουρανό. (Ματθ. 6:9, 10) Η ζωηρή του ελπίδα ήταν, αν πέθαινε πριν από τον Αρμαγεδδώνα να τον απελευθερώσει ο Θεός από τη δύναμη του τάφου με ανάσταση σε ζωή.

  • Αναδημοσίευση από το ΞΥΠΝΑ του 1982, 22/3 σ. 3-8 
Εκτύπωση

Η αποκαλυπτική, ξεχωριστή, ομορφιά της Αυστραλίας μέσα από τα μάτια φίλων μας. - Μέρος Γ'

Posted in Επικαιρότητα

afstralia16
Συνεχίζουμε και σήμερα για την Αυστραλία... Μπλε βουνά, Νότια Νέα Ουαλία, Αυστραλία, κατά προσέγγιση 100 χιλιόμετρα δυτικά Σύδνεϋ, είναι μια σειρά από ψαμμίτη βουνά, σε υψόμετρο 1111 μέτρα επάνω από τη στάθμη θάλασσας, το υψηλότερό τους. Τα μπλε βουνά αναφέρονται επίσης Πόλη των μπλε βουνών (ή Το μπλε Συμβούλιο πόλεων βουνών),

afstralia17
Η υπέροχη ομορφιά της θάλασσας με ένα δελφίνι στη φωτογραφία μας Ξαναγυρνώντας στα μπλε βουνά, αυτά λαμβάνουν τη μορφή ενός οροπεδίου με βαθιά, τραχιά φαράγγια μέχρι 1000 μέτρων. Τα μπλε βουνά καλύπτουν έναν τομέα 1436 τετραγωνικών χιλιομέτρων (554 τετραγωνικά μίλια). Τι υπέροχη ομορφιά!

afstralia18
Το εμού είναι πτηνό της τάξης των Καζουαριόμορφων και της οικογένειας των Δρομεϊδών και το μεγαλύτερο ιθαγενές πουλί της Αυστραλίας, καθώς και το μόνο σωζόμενο μέλος του γένους Dromaius. Είναι το δεύτερο μεγαλύτερο πουλί στον κόσμο σε ύψος, μετά από την στρουθοκάμηλο. Υπάρχουν τρία υποείδη εμού στην Αυστραλία.

afstralia19
Τροπικά δάση στην Αυστραλία… Περπατώντας σ’ αυτή την αχανή έκταση είναι βέβαιο ότι θα συναντήσει ο επισκέπτης πολλά πανέμορφα μέρη… Κι επειδή ο άνθρωπος δεν έχει προφτάσει να… βάλει το χέρι του, μπορείς εύκολα να διαπιστώσεις την ομορφιά του Δημιουργού σε όλο της το μεγαλείο… Μοναδικά τοπία…

afstralia20
Σαλάχι - Θαλάσσιος Κόσμος [Sea World] (Σύδνεϋ). Εδώ μπορείς να τα δεις όλα. Ένας κόσμος μοναδικός από πολλές απόψεις. Να θαυμάζεις τη δημιουργία Του στην πιο μεγάλη ομορφιά του. Θεέ μου τα πάντα εν σοφία εποίησες! Είναι δυνατόν όλα αυτά να είναι προϊόν εξέλιξης; Όχι βέβαια! Δείτε τα προηγούμενα δημοσιεύματα για την Αυστραλία ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

afstralia21
Στην Μελβούρνη υπάρχουν και  οι βασιλικοί κήποι... Απέραντοι κήποι. Εδώ μπορεί να δει ο επισκέπτης πολλά είδη δέντρων και φυτών. Ιδανικό για πικ νικ. Πολύ κοντά στο κέντρο, μπορείτε να πάτε ακόμα και με τα πόδια. Αξίζει να το επισκεφτείτε. Λένε πως είναι από τα πιο ωραία μέρη στην πόλη...

afstralia22

Θα μείνουμε λίγο εδώ, σ' αυτό τον μετρητή που έχουμε βάλει στη μπάρα δεξιά του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, όπως τον βλέπετε από σταθερό υπολογιστή ή τάμπλετ πλαγιασμένο. Χθες το απόγευμα θα ήταν, όταν ξαφνικά είδαμε ότι εκείνη τη στιγμή οι επισκέπτες μας από όλο τον κόσμο έφταναν τους 2.946. Ευχαριστούμε. Εκτιμάτε τη δουλειά που γίνεται εδώ.

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

thrapsano.arxio

Μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων μερικές δεκαετίες πίσω... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία Roland Hampe. Την είδααμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλίου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά στις μέρες μας συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα...

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA