«Πόσο καλό και ευχάριστο είναι να ζουν μαζί οι αδελφοί με ενότητα!»—ΨΑΛΜ. 133:1. 
Αναγκαίες αλλαγές στο χαρακτήρα μας... Όταν συγχωρούμε, προάγουμε την ενότητα 
Στις 31 Μαρτίου 2018, καθώς ο ήλιος θα αρχίσει να δύει, ο λαός του Θεού και πολλά ενδιαφερόμενα άτομα θα συναχθούν για τον ετήσιο εορτασμό του Δείπνου του Κυρίου. Καθώς ο πλανήτης θα περιστρέφεται γύρω από τον άξονά του, εκατομμύρια άτομα θα συγκεντρωθούν για να τηρήσουν την Ανάμνηση του θανάτου του Χριστού. Κάθε χρόνο, αυτός ο εορτασμός είναι η πιο εκπληκτική ενωτική εκδήλωση στον πλανήτη Γη!
Μπορούμε μόνο να φανταστούμε τη χαρά που πρέπει να νιώθουν ο Ιεχωβά και ο Ιησούς καθώς παρατηρούν ώρα με την ώρα εκατομμύρια κατοίκους της γης να παρευρίσκονται σε αυτή την ιδιαίτερη εκδήλωση μέχρις ότου εκείνη η ημέρα φτάσει στο τέλος της. Η Αγία Γραφή προείπε ότι «ένα μεγάλο πλήθος, το οποίο κανένας άνθρωπος δεν [θα] μπορούσε να αριθμήσει, από όλα τα έθνη και τις φυλές και τους λαούς και τις γλώσσες» θα κραύγαζε: «Τη σωτηρία την οφείλουμε στον Θεό μας, που κάθεται στον θρόνο, και στο Αρνί». (Αποκ. 7:9, 10) Τι υπέροχο που είναι να τιμούνται με αυτόν τον τρόπο ο Ιεχωβά και ο Ιησούς μέσω του ετήσιου εορτασμού της Ανάμνησης!
Υπάρχουν ορισμένα ερωτήματα στα οποία θα δώσει απάντηση αυτό το άρθρο. (1) Πώς μπορούμε ατομικά να προετοιμαστούμε για την Ανάμνηση και να ωφεληθούμε από την παρουσία μας εκεί; (2) Με ποιους τρόπους επηρεάζει η Ανάμνηση την ενότητα του λαού του Θεού; (3) Πώς μπορούμε να συμβάλλουμε προσωπικά σε αυτή την ενότητα; (4) Θα είναι κάποια Ανάμνηση η τελευταία; Αν ναι, πότε;
Πώς να προετοιμαστούμε και να ωφεληθούμε Συλλογιστείτε πόσο σημαντικό είναι να παρευρεθούμε στην Ανάμνηση. Να θυμάστε ότι οι συναθροίσεις αποτελούν μέρος της λατρείας μας. Ασφαλώς ο Ιεχωβά και ο Ιησούς παρατηρούν ποιος κάνει την προσπάθεια να παρευρεθεί στη σημαντικότερη συνάθροιση του έτους. Ειλικρινά, θέλουμε να δουν ότι, εκτός και αν η υγεία μας ή οι περιστάσεις μας το καθιστούν αδύνατον, θα είμαστε παρόντες στην Ανάμνηση. Όταν δείχνουμε με τις πράξεις μας ότι οι συνάξεις για λατρεία είναι σημαντικές για εμάς, δίνουμε στον Ιεχωβά άλλον έναν λόγο να διατηρεί το όνομά μας στο «βιβλίο ενθύμησής» του —το «βιβλίο της ζωής» —στο οποίο είναι χαραγμένα τα ονόματα εκείνων που έχουν την προοπτική να λάβουν αιώνια ζωή. —Μαλ. 3:16· Αποκ. 20:15.
Λίγες ημέρες πριν από την Ανάμνηση, μπορούμε να αφιερώσουμε χρόνο για να εξετάσουμε προσεκτικά και με προσευχή την προσωπική μας σχέση με τον Ιεχωβά. (Διαβάστε 2 Κορινθίους 13:5) Πώς μπορούμε να το κάνουμε αυτό; “Εξετάζοντας τον εαυτό μας σχετικά με το αν είμαστε στην πίστη”. Θα ήταν καλό να αναρωτηθούμε: “Πιστεύω πραγματικά ότι ανήκω στη μόνη οργάνωση την οποία έχει εγκρίνει ο Ιεχωβά για να επιτελεί το θέλημά του; Κάνω το καλύτερο που μπορώ για να κηρύττω και να διδάσκω τα καλά νέα της Βασιλείας; Δείχνουν οι πράξεις μου ότι πιστεύω αληθινά πως αυτές είναι οι τελευταίες ημέρες και πως το τέλος της διακυβέρνησης του Σατανά είναι κοντά; Έχω τώρα την ίδια πεποίθηση στον Ιεχωβά και στον Ιησού που είχα όταν αφιέρωσα τη ζωή μου στον Ιεχωβά Θεό;” (Ματθ. 24:14· 2 Τιμ. 3:1· Εβρ. 3:14) Ο στοχασμός γύρω από αυτές τις ερωτήσεις μάς βοηθάει να αποδεικνύουμε τι είμαστε.
Να διαβάζετε με στοχασμό ύλη από τη Γραφή σχετικά με τη σημασία της Ανάμνησης. (Διαβάστε Ιωάννης 3:16· 17:3) Ο μόνος δρόμος που οδηγεί στην αιώνια ζωή περιλαμβάνει το “να γνωρίζουμε” τον Ιεχωβά και το να “εκδηλώνουμε πίστη” στον Ιησού, τον μονογενή του Γιο. Ως προετοιμασία για την Ανάμνηση, επιλέξτε για την προσωπική σας μελέτη θέματα που θα σας βοηθήσουν να πλησιάσετε περισσότερο τον Ιεχωβά και τον Ιησού. Δείτε για παράδειγμα τι κάνει κάποιος παλαίμαχος πρεσβύτερος. Στο πέρασμα των ετών, έχει συγκεντρώσει άρθρα της Σκοπιάς που αναφέρονται συγκεκριμένα στην Ανάμνηση και στην αγάπη που μας έχουν δείξει ο Ιεχωβά και ο Ιησούς. Μερικές εβδομάδες πριν από την Ανάμνηση, ξαναδιαβάζει αυτά τα άρθρα και κάνει στοχασμούς γύρω από τη σπουδαιότητα αυτού του εορτασμού. Κάθε τόσο, ενημερώνει τη συλλογή του με ένα δυο καινούρια άρθρα. Αυτός ο πρεσβύτερος έχει διαπιστώσει ότι, ανασκοπώντας εκείνα τα άρθρα και διαβάζοντας με στοχασμό τις περικοπές της Γραφής για την Ανάμνηση, μαθαίνει καινούρια πράγματα κάθε χρόνο. Και το σημαντικότερο είναι πως η αγάπη του για τον Ιεχωβά και τον Ιησού βαθαίνει όλο και περισσότερο χρόνο με τον χρόνο. Με ένα τέτοιο πρόγραμμα μελέτης, ίσως δείτε και εσείς την αγάπη σας και την εκτίμησή σας για τον Ιεχωβά και τον Ιησού να βαθαίνουν, με αποτέλεσμα να ωφελείστε πληρέστερα από την Ανάμνηση.
Πώς επηρεάζει η Ανάμνηση την ενότητα μας Τη βραδιά κατά την οποία έλαβε χώρα το πρώτο Δείπνο του Κυρίου, ο Ιησούς προσευχήθηκε να είναι όλοι οι ακόλουθοί του ενωμένοι και να απολαμβάνουν την ίδια πολύτιμη ενότητα που έχουν εκείνος και ο Πατέρας του. (Διαβάστε Ιωάννης 17:20, 21) Ο Ιεχωβά έχει όντως απαντήσει σε εκείνη την προσευχή του αγαπητού του Γιου, και τώρα εκατομμύρια άνθρωποι πιστεύουν ότι ο Ιεχωβά έστειλε τον Γιο του. Η Ανάμνηση παρέχει αδιάσειστες αποδείξεις για την ενότητα των Μαρτύρων του Ιεχωβά περισσότερο από κάθε άλλη σύναξη του λαού του Θεού. Άνθρωποι από πολλά έθνη και με διαφορετικό χρώμα δέρματος συνάγονται σε χώρους συνάθροισης σε όλη τη γη. Σε μερικά μέρη, η παρουσία ανθρώπων από διαφορετικές φυλές στην ίδια θρησκευτική συνάθροιση είναι κάτι το ανήκουστο ή αντιμετωπίζεται με περιφρόνηση. Αλλά στα μάτια του Ιεχωβά και του Ιησού αυτή η ενότητα είναι πανέμορφη!
Η ενότητα που απολαμβάνουμε ως λαός του Ιεχωβά δεν μας εκπλήσσει. Μάλιστα, ο Ιεχωβά την είχε προείπει. Σκεφτείτε το άγγελμα που έδωσε στον προφήτη Ιεζεκιήλ λέγοντάς του να ενώσει δύο ραβδιά, το ραβδί «για τον Ιούδα» και το ραβδί «για τον Ιωσήφ». (Διαβάστε Ιεζεκιήλ 37:15-17) Το άρθρο «Ερωτήσεις από Αναγνώστες» που δημοσιεύτηκε στη Σκοπιά του Ιουλίου 2016 εξήγησε: «Ο Ιεχωβά έδωσε στον Ιεζεκιήλ ένα άγγελμα ελπίδας το οποίο υποσχόταν την ενοποίηση του έθνους του Ισραήλ μετά την αποκατάστασή του στην Υποσχεμένη Γη. Εκείνο το άγγελμα προλέγει επίσης την ενοποίηση του λαού του Θεού που άρχισε να λαβαίνει χώρα στη διάρκεια των τελευταίων ημερών».
Κατ’ αρχάς, από το 1919, ο Ιεχωβά σταδιακά αναδιοργάνωσε και επανένωσε τους χρισμένους, οι οποίοι ήταν συμβολικά σαν το ραβδί «για τον Ιούδα». Έπειτα, καθώς όλο και περισσότερα άτομα με επίγεια ελπίδα—που ήταν συμβολικά σαν το ραβδί «για τον Ιωσήφ»—ενώνονταν με τους χρισμένους, οι δύο ομάδες έγιναν «ένα ποίμνιο». (Ιωάν. 10:16· Ζαχ. 8:23) Ο Ιεχωβά υποσχέθηκε να ενώσει αυτά τα δύο ραβδιά και να τα κάνει ένα στο χέρι του. (Ιεζ. 37:19) Τώρα και οι δύο ομάδες υπηρετούν ενωμένα υπό έναν Βασιλιά—τον δοξασμένο Ιησού Χριστό, ο οποίος αποκαλείται προφητικά «ο Δαβίδ ο υπηρέτης» του Θεού. (Ιεζ. 37:24, 25) Η πολύτιμη ενότητα που περιγράφει ο Ιεζεκιήλ είναι ολοφάνερη κάθε χρόνο καθώς το χρισμένο υπόλοιπο και τα «άλλα πρόβατα» συνάγονται για να τηρήσουν την Ανάμνηση του θανάτου του Χριστού! Αλλά τι μπορούμε να κάνουμε σε ατομικό επίπεδο για να διατηρούμε και να προάγουμε αυτή την ενότητα;
Πώς προάγουμε την ενότητα ως άτομα Ένας τρόπος για να προάγουμε την ενότητα του λαού του Θεού είναι το να καλλιεργούμε ταπεινοφροσύνη. Όταν ο Ιησούς βρισκόταν στη γη, συμβούλεψε τους μαθητές του να ταπεινώσουν τον εαυτό τους. (Ματθ. 23:12) Αν είμαστε ταπεινοί στην καρδιά, δεν θα ενδίδουμε στο κοσμικό πνεύμα της αυτοεξύψωσης. Απεναντίας, η ταπεινοφροσύνη μας θα μας βοηθάει να είμαστε υποτακτικοί σε εκείνους που ασκούν την ηγεσία, και ένα τέτοιο υπάκουο πνεύμα είναι ουσιώδες για την ενότητα στην εκκλησία. Πάνω από όλα, η ταπεινοφροσύνη μας θα ευαρεστεί τον Θεό, διότι αυτός «εναντιώνεται στους υπερηφάνους αλλά δίνει παρ’ αξίαν καλοσύνη στους ταπεινούς». —1 Πέτρ. 5:5.
Ένας δεύτερος τρόπος για να προάγουμε την ενότητα είναι το να συλλογιζόμαστε τη σημασία των εμβλημάτων που χρησιμοποιούνται στην Ανάμνηση. Πριν από εκείνη την ιδιαίτερη βραδιά —και ιδίως εκείνη τη βραδιά— σκεφτείτε σοβαρά τι σημαίνει το άζυμο ψωμί και το κόκκινο κρασί. (1 Κορ. 11:23-25) Το ψωμί αντιπροσωπεύει το αναμάρτητο σώμα του Ιησού που προσφέρθηκε ως θυσία, και το κρασί εξεικονίζει το χυμένο αίμα του. Δεν αρκεί όμως η εγκεφαλική κατανόηση της σημασίας των εμβλημάτων. Να θυμάστε ότι η λυτρωτική θυσία του Χριστού περιλάμβανε τις δύο μεγαλύτερες εκδηλώσεις αγάπης—την αγάπη που έδειξε ο Ιεχωβά προσφέροντας τον Γιο του για χάρη μας και την αγάπη που έδειξε ο Ιησούς θυσιάζοντας πρόθυμα τη ζωή του για εμάς. Όταν συλλογιζόμαστε την αγάπη τους, υποκινούμαστε και εμείς με τη σειρά μας να τους αγαπάμε. Η αγάπη για τον Ιεχωβά, την οποία έχουμε από κοινού με τους συλλάτρεις μας, είναι σαν σχοινί που μας δένει μαζί και ενισχύει τον δεσμό της ενότητάς μας.
Ένας τρίτος τρόπος για να προάγουμε την ενότητα είναι το να συγχωρούμε ανεπιφύλακτα τους άλλους. Όταν συγχωρούμε εκείνους που μας έχουν προσβάλει, δείχνουμε ότι εκτιμούμε τη συγχώρηση των δικών μας αμαρτιών η οποία κατέστη δυνατή με τη λυτρωτική θυσία του Χριστού. Εξετάστε μια παραβολή του Ιησού που έχει καταγραφεί στα εδάφια Ματθαίος 18:23-34. Αναρωτηθείτε: “Νιώθω την ώθηση να εφαρμόζω όσα δίδαξε ο Ιησούς; Κάνω υπομονή με εκείνους που υπηρετούν μαζί μου τον Θεό και τους δείχνω κατανόηση; Είμαι πρόθυμος να συγχωρώ όσους αμαρτάνουν ενάντια σε εμένα προσωπικά;” Ομολογουμένως, οι αμαρτίες ποικίλλουν ως προς τη σοβαρότητα, και κάποια παραπτώματα είναι πολύ δύσκολο να τα συγχωρήσει ένας ατελής άνθρωπος. Εντούτοις, αυτή η παραβολή μάς διδάσκει τι αναμένει ο Ιεχωβά. (Διαβάστε Ματθαίος 18:35) Ο Ιησούς ξεκαθαρίζει ότι ο Ιεχωβά δεν θα μας συγχωρήσει αν εμείς δεν συγχωρούμε τους αδελφούς μας όταν υπάρχει βάση για κάτι τέτοιο. Σε τι σκέψεις μάς βάζει αυτό! Όταν συγχωρούμε τους άλλους όπως μας δίδαξε ο Ιησούς, προστατεύουμε και διατηρούμε την πολύτιμη ενότητά μας.
Όταν συγχωρούμε τους άλλους, αποδεικνύουμε ότι είμαστε ειρηνοποιοί. Θυμηθείτε τη συμβουλή του αποστόλου Παύλου να “προσπαθούμε ένθερμα να διατηρούμε την ενότητα του πνεύματος με τον ενωτικό δεσμό της ειρήνης”. (Εφεσ. 4:3) Στη φετινή περίοδο της Ανάμνησης, και ιδίως εκείνο το βράδυ, κάντε βαθιές σκέψεις γύρω από το πώς φέρεστε στους άλλους. Αναρωτηθείτε: “Δείχνω ξεκάθαρα ότι είμαι άνθρωπος που δεν κρατάει μνησικακία; Έχω τη φήμη πως κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου για να προάγω την ειρήνη και την ενότητα;” Αυτά είναι σοβαρά ερωτήματα που πρέπει να συλλογιζόμαστε τη συγκεκριμένη περίοδο του έτους.
Ένας τέταρτος τρόπος για να προάγουμε την ενότητα είναι το να δείχνουμε αγάπη μιμούμενοι τον Ιεχωβά, τον Θεό της αγάπης. (1 Ιωάν. 4:8) Ας μη λέμε ποτέ για τους συλλάτρεις μας: «Ναι μεν οφείλω να τους αγαπώ ως Χριστιανός, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να τους συμπαθώ κιόλας»! Σκεφτείτε όμως τη συμβουλή του Παύλου “να ανεχόμαστε ο ένας τον άλλον με αγάπη”. (Εφεσ. 4:2) Προσέξτε ότι δεν είπε απλώς “να ανεχόμαστε ο ένας τον άλλον”. Πρόσθεσε ότι πρέπει να το κάνουμε αυτό «με αγάπη». Υπάρχει διαφορά. Στις εκκλησίες μας βρίσκουμε κάθε λογής ανθρώπους τους οποίους έχει ελκύσει κοντά του ο Ιεχωβά. (Ιωάν. 6:44) Εφόσον ο Ιεχωβά τούς έχει ελκύσει κοντά του, προφανώς τους θεωρεί αξιαγάπητους. Πώς θα μπορούσαμε λοιπόν οποιοιδήποτε από εμάς να κρίνουμε έναν συλλάτρη μας ανάξιο της αγάπης μας; Δεν πρέπει να αρνούμαστε να εκδηλώσουμε την αγάπη που ο Ιεχωβά μάς προστάζει να δείχνουμε!—1 Ιωάν. 4:20, 21.
Η τελευταία Ανάμνηση — Πότε; Κάποτε θα έρθει η στιγμή που θα τηρήσουμε την Ανάμνηση για τελευταία φορά. Πώς το ξέρουμε; Στην πρώτη του θεόπνευστη επιστολή προς τους Κορινθίους, ο Παύλος έγραψε σε χρισμένους Χριστιανούς ότι, τηρώντας την Ανάμνηση του θανάτου του Ιησού κάθε χρόνο, “εξακολουθούν να εξαγγέλλουν τον θάνατο του Κυρίου, ωσότου αυτός έρθει”. (1 Κορ. 11:26) Ο ερχομός για τον οποίο γίνεται λόγος εδώ είναι ο ίδιος με εκείνον για τον οποίο μίλησε ο Ιησούς στην προφητεία του σχετικά με τον καιρό του τέλους. Αναφορικά με την επικείμενη μεγάλη θλίψη είπε: «Θα εμφανιστεί στον ουρανό το σημείο του Γιου του ανθρώπου, και όλες οι φυλές της γης θα χτυπούν το στήθος τους από λύπη και θα δουν τον Γιο του ανθρώπου να έρχεται πάνω στα σύννεφα του ουρανού με δύναμη και μεγάλη δόξα. Και [ο Ιησούς] θα στείλει τους αγγέλους του με μεγάλο σάλπισμα, και αυτοί θα συγκεντρώσουν τους εκλεγμένους του από τους τέσσερις ανέμους, από τη μία άκρη των ουρανών ως την άλλη». (Ματθ. 24:29-31) Αυτή η “συγκέντρωση των εκλεγμένων” αναφέρεται στον καιρό κατά τον οποίο όλοι οι χρισμένοι Χριστιανοί που θα απομένουν στη γη θα λάβουν την ουράνια ανταμοιβή τους. Αυτό θα συμβεί αφού περάσει το αρχικό στάδιο της μεγάλης θλίψης αλλά πριν από τη μάχη του Αρμαγεδδώνα. Τότε όλοι οι 144.000 θα συμμετάσχουν με τον Ιησού στη νίκη επί των βασιλιάδων της γης. (Αποκ. 17:12-14) Η τελευταία Ανάμνηση που θα τηρηθεί πριν από αυτή τη σύναξη των χρισμένων στον ουρανό θα είναι και η τελευταία όλων των εποχών, διότι ο Ιησούς θα έχει “έρθει”.
Ας είμαστε αποφασισμένοι να ωφεληθούμε με το να παρευρεθούμε στην Ανάμνηση στις 31 Μαρτίου 2018. Επίσης, ας ζητάμε από τον Ιεχωβά να μας βοηθάει να συμβάλλουμε διαρκώς στην ενότητα του λαού του! (Διαβάστε Ψαλμός 133:1) Να θυμάστε ότι κάποια μέρα η Ανάμνηση που θα τηρήσουμε θα είναι η τελευταία. Στο μεταξύ, ας κάνουμε το καλύτερο για να είμαστε παρόντες και ας θεωρούμε πολύτιμη την ευχάριστη ενότητα που γευόμαστε στην Ανάμνηση.
