Εικόνες φρίκης είναι το αποτέλεσμα ενός καταστροφικού σεισμού. Το έκανε πριν λίγες μέρες ο ΣΚΑΙ στην προσπάθεια του να ντύσει με πλάνα αρχείου έναν σεισμό 4,4 βαθμούς της κλίμακας Ρίχτερ… Και αναγκάστηκαν να ζητήσουν συγνώμη για την απρεπή συμπεριφορά τους  κατατρόμαξαν τους Αθηναίους… Δείτε τη σχετική ανακοίνωση ΕΔΩ.

Ασφαλώς και είναι αλήθεια. Ο σεισμός είναι ένα φυσικό φαινόμενο που πάντα τρόμαζε τους ανθρώπους. Και αυτό επειδή κάτι που δεν είναι σε θέση να ελέγξει. Το μόνο ίσως που μπορεί να κάνει είναι να πάρει κάποια προληπτικά μέτρα ασφαλείας. Τίποτα άλλο, το ουσιαστικό, δεν μπορεί να κάνει…

• *** g82 8/12 σ. 13-16 Μπορούν οι Σεισμοί να Προλεχθούν; ***

Σας είχαμε προετοιμάσει τις προηγούμενες μέρες για μια εκδρομή μέσα από τα μάτια της αδελφής μας Λένας. Μερικοί μάλιστα που "διαβάζουν" βιαστικά, μας ευχήθηκαν να περάσουμε καλά... Δείτε ΕΔΩ το σχετικό δημοσίευμα. Αρχίσαμε, λοιπόν, να ανεβαίνουμε σιγά – σιγά, για να φτάσουμε στην ιστορική Κρανέα


Εδώ είναι το σπίτι που θα μας φιλοξενήσει, των αγαπημένων μας φίλων... Ένα κλασικό σπίτι σε χωριό. Με τα καλντερίμια του, τους μικρούς δρόμους του, τα αγροτικά του αυτοκίνητα, εργαλεία στα χέρια των ανθρώπων που μένουν εκεί για να διεκπεραιώνουν τις αγροτικές δουλειές τους.


Κάθε του όψη, όμορφη. Με μια ηρεμία αξιοζήλευτη για μας που ζούμε στην πόλη των θορύβων και των έντονων καταστάσεων. Λέω λοιπόν ιστορικό σπίτι, καθώς εδώ είναι το σπίτι της οικογένειας του αγαπητού αδελφού μας, Δημήτρη Σιδηρόπουλου.


Σας θυμίζει κάτι; Μα ναι, καλά θυμάστε, την εμπειρία που διαβάσαμε, πολύ πρόσφατα. Ας τη θυμηθούμε ξανά, ακλουθώντας αυτόν ΕΔΩ τον σύνδεσμο. Ναι αυτός ο αξιοθαύμαστος αδελφός μας, που η εμπειρία του μας συγκίνησε για το θάρρος του και την τόλμη του σε εποχές πολύ δύσκολες.


Ο αδελφός Σιδηρόπουλος! Όποιος είχε το προνόμιο να τον γνωρίσει, τον αδελφό μας, μπορούσε να νιώσει την πραγματική του προσωπικότητα. Είχα την χαρά να τον γνωρίσω κι εγώ δυστυχώς προς το τέλος της ζωής του, όταν μετακομίσαμε κοντά στην οικογένεια της κόρης του, που τον φρόντιζε.


Ήταν ένας ταπεινός άνθρωπος, με εξαιρετική πνευματική διαύγεια, ένας χριστιανός με όλη τη σημασία της λέξης. Κάναμε το βιβλίο στο σπίτι τους κάθε εβδομάδα για να μπορεί να παρευρίσκεται, έστω κι έτσι, ο αγαπημένος μας. Σαν να τον βλέπω τώρα, στη γωνιά του, σιδερωμένος στη τρίχα με το μάτι του λαμπερό, ξεκάθαρο, αετίσιο, θα μπορούσα να το χαρακτηρίσω.


Είχε κάτι αυτός ο άνθρωπος που σου μετέδιδε ένα αίσθημα, να θέλεις να τον αγκαλιάσεις και να τον κρατήσει εκεί λίγη ώρα. Αδύνατος, εύθραυστος εξωτερικά, αλλά δυνατός, αγέρωχος από μέσα. Ας μείνουμε όμως στη ζεστασιά του αναμμένου τζακιού. Θα χρειαστούμε ένα ακόμα σημείωμα...

Εμείς εδώ στην Αθήνα, τις τελευταίες μέρες έχουμε πολύ χαμηλές θερμοκρασίες. Κι ενώ ακούμε ή διαβάζουμε στην ειδησεογραφία, τις προβλέψεις των μετεωρολόγων για μια κακοκαιρία που θα συνεχιστεί και τις επόμενες μέρες, μόνο κρύο έχουμε...


Και παρ' όλο που φίλοι μας σε άλλα μέρη της Ελλάδας, ιδιαίτερα της κεντρικής, υποφέρουν από τις υπερβολικές βροχοπτώσεις, στην Αναστασιά των Σερρών, το χωριό του φίλου μας Ηλία Θεολόγου, το έστρωσε το χιόνι, έστω και λίγο. Η ομορφιά όμως, είναι αισθητή παντού.


Ο Ηλίας, σαν παιδί το χαίρονταν, φωτογράφιζε και ανέβαζε φωτογραφίες στα κοινωνικά δίκτυα, για να τις μοιραστεί με φίλους. Τις είδαμε, μας άρεσαν και τις δανειστήκαμε για μια δημοσίευση στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Ο Ηλίας, μας έχει δώσει αυτή χαρά, από το παρελθόν και τον ευχαριστούμε.


Μοιάζουν με πίνακες ζωγραφικής τα δέντρα, καθώς ή άχνη του χιονιού έχει καθίσει πάνω στα κλαδιά τους. Σε όποια μέρη μπορούσε να είναι απάνεμο, το έστρωσε κιόλας. Δεν ξέρω αν ήταν αρκετό για να... παίξουν χιονοπόλεμο, πάντως όλα έδειξαν να το χάρηκε πολύ ο φίλος μας.


Ο Ηλίας, στο δικό του το σχόλιο, κάνει λόγο για τον μεγάλο Δημιουργό και την ομορφιά στο καθετί που κάνει. Και δεν έχει άδικο. Στις λεπτομέρειες, μπορεί κανείς να διακρίνει αυτά τα σημεία. Εκεί βλέπει και τη μεγάλη αγάπη του για το δημιούργημα του, τον άνθρωπο.


Μας αρέσουν τέτοιου είδους προσεγγίσεις... Δείχνουν βαθιά εκτίμηση για το έργο Του. Ένας ακόμα σοβαρός λόγος για να Τον αγαπούμε, να τον λατρεύουμε και να τον υπηρετούμε με ευλάβεια και σεβασμό. Εκείνος έχει κάνει όλα γύρω μας, για την ευχαρίστηση μας...


Κοίτα, τι όμορφος που είναι χιονισμένος ο κήπος του... Δεν χορταίνουμε να τον βλέπουμε. Ακόμα κι εδώ που πίνει τον καφέ του, θα χρειαστεί για λίγες μέρες και όσο κρατά η κακοκαιρία να... αλλάξει συνήθειες. Στο αναμμένο τζάκι του, μάλλον θα είναι καλύτερα.

Ας ολοκληρώσουμε αυτό το μικρό αφιέρωμα, με την επίδοση των διπλωμάτων στους σπουδαστές της 143^ης τάξης της Σχολής Γαλαάδ. Δείτε ΕΔΩ το σχετικό βίντεο από την αποφοίτηση, την Τελική Ομιλία και Διορισμούς. Δείτε όμως ΕΔΩ και το πρώτο, κι ΕΔΩ το δεύτερο μέρος αυτού του Broadcasting του Δεκεμβρίου 2017.



Είμαστε έτοιμοι για την επίδοση των διπλωμάτων. Αρχικά, έχουμε τον αδελφό και την αδελφή Ακμάτοφ οι οποίοι επιστρέφουν στο Κιργιζιστάν. Ο αδελφός και η αδελφή Αρενσίμπια επιστρέφουν στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο αδελφός και η αδελφή Μπουά επιστρέφουν στο Μπενίν.

Ο αδελφός Μποσεόφσκι επιστρέφει στον Καναδά. Η αδελφή Γκαλάσινα επιστρέφει στην Ανατολική Ευρώπη. Και τώρα ο τραγουδιστής μας. Ο αδελφός Χαμπάμπ επιστρέφει στις Φιλιππίνες. Ο αδελφός και η αδελφή Γιακόμπ επιστρέφουν στη Γερμανία.

Ο αδελφός και η αδελφή Καταλίνιτς επιστρέφουν στην Κροατία. Η αδελφή Κανγκ επιστρέφει στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο αδελφός και η αδελφή Κομαρόμι επιστρέφουν στη Σερβία. Ο αδελφός και η αδελφή Κουμαγκάι επιστρέφουν στην Ιαπωνία. Ο αδελφός και η αδελφή Μαγκάνια επιστρέφουν στη Βραζιλία.

Ο αδελφός και η αδελφή Μαπφούμο επιστρέφουν στη Ζιμπάμπουε. Ο αδελφός και η αδελφή Μαρίνοβιτς επιστρέφουν στην Ουκρανία. Ο αδελφός και η αδελφή Μισόνγκο επιστρέφουν στη Νότια Αφρική. Ο αδελφός και η αδελφή Ντουνγού επιστρέφουν στην Κένυα. Ο αδελφός και η αδελφή Νισικούρα επιστρέφουν στην Ασία.

Ο αδελφός Ογκέλε επιστρέφει στη Νιγηρία. Ο αδελφός και η αδελφή Ουατσόμι επιστρέφουν στο Καμερούν. Ο αδελφός και η αδελφή Περέρα επιστρέφουν στη Σρι Λάνκα. Η αδελφή Πρανγκισβίλι επιστρέφει στη Γεωργία. Η αδελφή Πραγιόγκο επιστρέφει στην Ινδονησία. Ο αδελφός Ρέμπαου επιστρέφει στη Νότια Αφρική.

Ο αδελφός Σαβολάινεν επιστρέφει στη Φινλανδία. Ο αδελφός και η αδελφή Σερέρ επιστρέφουν στη Γαλλία. Ο αδελφός και η αδελφή Στάνκοβιτς επιστρέφουν στην Ουγγαρία. Ο αδελφός Τόλι επιστρέφει στη Σιέρα Λεόνε. Ο αδελφός και η αδελφή Βασίλιεφ επιστρέφουν στην Ανατολική Ευρώπη. Και τέλος, ο αδελφός και η αδελφή Γουάις επιστρέφουν στο Κονγκό (Κινσάσα).

Κι ένα μεγάλο "Ευχαριστώ" από τους σπουδαστές

Τώρα, θα καλέσουμε τον αδελφό Νέλσον Ογκέλε ο οποίος επιστρέφει στη Νιγηρία για να μας διαβάσει την επιστολή της τάξης.

9 Σεπτεμβρίου 2017, Προς το Κυβερνών Σώμα και την οικογένεια Μπέθελ.

Αγαπητοί αδελφοί Στα εδάφια Ψαλμός 25:12, 13 ο Δαβίδ έγραψε «Ποιος είναι ο άνθρωπος που φοβάται τον Ιεχωβά; Εκείνος θα τον διδάξει την οδό που πρέπει να διαλέξει. Θα γευτεί αυτό που είναι αγαθό». Η διδασκαλία που λάβαμε από το χέρι του Ιεχωβά τους περασμένους πέντε μήνες έχει ξεπεράσει κατά πολύ τις προσδοκίες μας. Πράγματι, η καρδιά μας έχει γεμίσει με πολλά καλά πράγματα! Όταν αρχίσαμε την εκπαίδευσή μας τα Γραφικά εδάφια ήταν σαν πολλές μεμονωμένες κουκίδες σε έναν καμβά. Διδαχτήκαμε πώς να τις συνδέουμε ανακαλύπτοντας μια υπέροχη εικόνα. Επιπρόσθετα, μάθαμε πώς να συνεργαζόμαστε με τον Ιεχωβά, ακόμα πιο στενά.

Διδαχτήκαμε, επίσης, πώς να εκδηλώνουμε τον νου του Χριστού πληρέστερα ιδιαίτερα μιμούμενοι την αγάπη του στις σχέσεις με τους αδελφούς και τις αδελφές μας. Σαν τον Παύλο, ρωτάμε και εμείς «Τι θα πούμε λοιπόν για αυτά τα πράγματα;»

Έχουμε ανάμικτα αισθήματα μας κατακλύζει βαθιά ευγνωμοσύνη αλλά και ένα αίσθημα ασημαντότητας. Ευγνωμοσύνης προς εσάς, τα μέλη του Κυβερνώντος σώματος για τις στοργικές και ειλικρινείς συμβουλές σας ευγνωμοσύνης προς εσάς, αγαπητοί μας εκπαιδευτές για τις ακούραστες προσπάθειες που καταβάλατε να φτάσετε και να αγγίξετε την καρδιά μας και ευγνωμοσύνης προς εσάς, τα αγαπητά μέλη της οικογένειας Μπέθελ. Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ το θερμό καλωσόρισμα και τον τρόπο με τον οποίο μας συμπεριλάβατε στην οικογένειά σας.

Από την άλλη πλευρά, αισθανόμαστε ασήμαντοι μπροστά στη μεγαλοσύνη της οργάνωσης του Ιεχωβά, ασήμαντοι καθώς αρχίζουμε να κατανοούμε το βάθος του Λόγου του Θεού, ασήμαντοι μπροστά στο τεράστιο έργο που βρίσκεται μπροστά μας, καθώς αγωνιζόμαστε να εφαρμόζουμε όλα όσα έχουμε μάθει.

Επιπρόσθετα, η διαμονή μας στο Πάτερσον επί 20 εβδομάδες μας έδωσε τη δυνατότητα να νιώσουμε τον παλμό του επίγειου μέρους της οργάνωσης του Ιεχωβά. Απολαύσαμε το πρόθυμο πνεύμα πολλών νεαρών και το υπέροχο παράδειγμα πιστής υπηρεσίας των πιο ηλικιωμένων αδελφών μας. Καθώς εργαζόμασταν μαζί σας συνειδητοποιήσαμε πόσο πολλά πράγματα επιτελούνται στο παρασκήνιο.

Μας άγγιξε βαθιά όταν είδαμε από πρώτο χέρι τον τρόπο με τον οποίο το Κυβερνών Σώμα εκδηλώνει γνήσιο ενδιαφέρον για τους αγαπητούς μας αδελφούς και αδελφές σε όλο τον κόσμο και ειδικά τώρα στη Ρωσία. «Όμως, αυτές δεν είναι απλώς αναμνήσεις. Αποτελούν σημείο στροφής στη ζωή μας.

Κατανοούμε ότι η μεγαλύτερη δοκιμή δεν έχει έρθει ακόμα. Όποιος διορισμός και αν μας δοθεί είμαστε αποφασισμένοι να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε για τη δόξα του Ιεχωβά και προς όφελος της οργάνωσής του. Πράγματι, «αυτό που κάνει κάποιον πλούσιο είναι η ευλογία του Ιεχωβά».

Γίναμε πλουσιότεροι αποκτώντας καινούριους φίλους για όλη μας τη ζωή και μέσω της θαυμάσιας κληρονομιάς που λάβαμε στη Γαλαάδ. Τώρα, αποτελεί επιθυμία και ευχαρίστησή μας να μοιραστούμε αυτές τις ευλογίες με άλλους στους διορισμούς μας. Οι αδελφοί και οι αδελφές σας 143η τάξη της Γαλαάδ. 

Ευγνώμονες...

Αναμφίβολα, σήμερα μας δόθηκε η υπενθύμιση ότι ο Ιεχωβά είναι ο Μεγάλος Εκπαιδευτής μας. Δεν υπάρχει κανένας σαν αυτόν σε ολόκληρο το σύμπαν. Είναι τόσο υπομονετικός μαζί μας, τόσο καλοσυνάτος, τόσο ελεήμων και, σίγουρα, πάρα πολύ στοργικός. Ήταν αγαθός μαζί μας σήμερα και θα είναι αγαθός μαζί μας για πάντα.

Βρισκόμαστε στο ξεκίνημα. Μπουσουλάμε. Σύντομα, όμως, θα σηκωθούμε, θα περπατήσουμε και θα τρέξουμε. Ο Ιεχωβά βρίσκεται στην ύψιστη θέση. Σήμερα, δεν δίδαξε μόνο εσάς, αλλά και όλους εμάς. Κανείς από εμάς, ως ατελής άνθρωπος δεν θα μπορούσε να πει αυτά τα λόγια που άγγιξαν την καρδιά μας χωρίς τη βοήθεια του αγίου πνεύματος του Ιεχωβά.

Και δεν υπάρχει ούτε ένας αδελφός ή αδελφή που να μη ζητάει αυτό το πνεύμα καθώς βγαίνει εδώ μπροστά στα πρόβατα του Θεού για να προσφέρει οποιαδήποτε ενθάρρυνση ή διδασκαλία. Ο Ιησούς μάς έδωσε μια υπόσχεση στο εδάφιο Ιωάννης 14:26. Το Ιωάννης 14:26, λέει «Αλλά ο βοηθός, το άγιο πνεύμα το οποίο θα στείλει ο Πατέρας στο όνομά μου εκείνος θα σας διδάξει τα πάντα και θα επαναφέρει στη μνήμη σας όλα όσα σας είπα».

Έτσι λοιπόν, το άγιο πνεύμα θα σας βοηθάει να θυμάστε. Χωρίς αυτό, δεν θα μπορούσατε να θυμάστε. Αλλά προσευχόμαστε για το άγιο πνεύμα, αποστέλλεται σε εμάς και θυμόμαστε.

Μερικές φορές μένουμε έκπληκτοι από το πόσο πολλά θυμόμαστε σε μια δεδομένη στιγμή. Δεν θυμόμαστε από μόνοι μας. Κάποιος μας βοηθάει να θυμόμαστε και δεν θα πρέπει ποτέ να το ξεχνάμε αυτό. Η υπόσχεση που έδωσε ο Ιησούς τότε, αποδείχτηκε αληθινή όχι μόνο για τους μαθητές του Ιησού εκείνης της εποχής που τον αγαπούσαν πάρα πολύ αλλά και για εκείνους σήμερα που τον αγαπούν όπως τον αγαπάμε εμείς.

Και δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι τον αγαπάμε. Δεν υπάρχει καμία απολύτως αμφιβολία στη διάνοιά μας σχετικά με την αγάπη που έχουμε στην καρδιά μας για τον Ιεχωβά Θεό και τον Ιησού. Είναι αδιαμφισβήτητη. Ο Ιεχωβά ανοίγει τη διάνοια και την καρδιά μας για να δεχτούμε τον Λόγο του.

Σκεφτείτε απλώς όσα ακούσαμε σήμερα από αυτό το βήμα πράγματα που αγγίζουν την καρδιά θερμαίνουν την ψυχή μας. Ο Ιεχωβά ήταν μαζί μας σήμερα μέσω του αγίου του πνεύματος.

Φυσικά, αυτό συνέβη πριν από χρόνια σε κάποιο άτομο που λάτρευε τον Ιεχωβά. Δεν ήταν άντρας, ήταν γυναίκα. Πρόκειται για τη Λυδία, για την οποία διαβάζουμε στο εδάφιο Πράξεις 16:14 «Και κάποια γυναίκα που λεγόταν Λυδία πωλήτρια πορφύρας από την πόλη των Θυατείρων η οποία λάτρευε τον Θεό, άκουγε και ο Ιεχωβά άνοιξε διάπλατα την καρδιά της για να προσέχει τα όσα έλεγε ο Παύλος».

Όταν μιλάει ο Ιεχωβά και ανοίγει την καρδιά μας δεν πρέπει να την κλείνουμε αποτυγχάνοντας να δώσουμε προσοχή στον αδελφό που χρησιμοποιεί ο Ιεχωβά για να μας μιλήσει. Αν δεν είμαστε προσεκτικοί, μπορεί να κλείσουμε την καρδιά μας για αυτόν τον αδελφό επειδή η γραβάτα του δεν είναι ίσια ή τα παπούτσια του δεν είναι γυαλισμένα.

Αυτό είναι επικίνδυνο. Θέλουμε να τον ακούσουμε. Ο Ιεχωβά τον έβαλε εκεί και πρέπει να ακούσουμε τι έχει να μας πει. Μην ασχολείστε τόσο πολύ με την εμφάνιση. Αν κάποιον τον απασχολούσε η εμφάνιση ενός γαϊδουριού δεν θα είχε δώσει καμία προσοχή πριν από χρόνια γιατί ο Ιεχωβά μίλησε μέσω του γαϊδουριού. Τα γαϊδούρια δεν είναι τα πιο όμορφα ζώα. Αλλά ο Ιεχωβά διαλέγει αυτό που θέλει να διαλέξει και παρέχει διδάγματα για τον καθέναν από εμάς.

Καθώς η Λυδία άνοιγε την καρδιά της με τη βοήθεια του Ιεχωβά μπροστά της έβλεπε τον Παύλο. Ο Παύλος ίσως να μην ήταν ο ομορφότερος άντρας που θα μπορούσε να βλέπει κανείς. Δεν γνωρίζουμε. Κάποιοι λένε ότι τα φρύδια του ενώνονταν. Άλλοι λένε ότι δεν έβλεπε καλά. Μερικοί λένε ότι ήταν φαλακρός. Στην πραγματικότητα, δεν γνωρίζουμε. Σύντομα θα μάθουμε. Λοιπόν, εσείς δεν είστε πλέον σπουδαστές της Γαλαάδ είστε πρώην σπουδαστές της Γαλαάδ. Ευχόμαστε όμως να μη γίνετε ποτέ πρώην σπουδαστές του Ιεχωβά του Μεγάλου Εκπαιδευτή σας. 

• Χρωστάμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στον καλό μας φίλο MBabis Ggrreeccee. Χωρίς αυτόν δεν θα μπορούσε να γίνει αυτό, εφικτό. Αλλά είπαμε, όταν ο ένας βοηθάει τον άλλον, τότε το αποτέλεσμα είναι το καλύτερο!

Θεσσαλονίκη. Έκπληξη κρυμμένη σε μια εκδρομή. Με τα λόγια της αγαπημένης μας φίλης, Λένας. Ξεκινάμε με καιρό που δεν φαίνεται και πολύ καλός, αλλά εμάς δεν μας σταματάει τίποτα. Προορισμός, το χωριό Κρανέα, με αγαπητούς φίλους κι αδελφούς.


Με μια ψιλοβροχούλα θα φοβηθούμε; Το ταξίδι είναι όμορφο ακόμα και κάτω από τέτοιες καιρικές συνθήκες. Η παρέα είναι που μετράει. Και η παρέα είναι αναμφίβολα καλή. Όπως είναι καλός και ο σκοπός αυτής της εκδρομής… Οπότε, όλα συντρέχουν για να την απολαύσουμε.


Φωτογραφίες παρμένες μέσα από το αυτοκίνητο… Καθοδόν. Μέσα από τόσα όμορφα χειμωνιάτικα χρώματα, περνάει κανείς και αφήνει πίσω του το άγχος της καθημερινότητας. Περνάει, ανάμεσα από βουνά και θάλασσα και ακούει την ηρεμία να του μιλά.


Μέχρι να φτάσουμε να βλέπουμε τον Όλυμπο ο καιρός μας κάνει το χατίρι κι αρχίζει να χαμογελάει… Ο συμπαγής ορεινός του όγκος δεσπόζει επιβλητικός στα όρια Μακεδονίας και Θεσσαλίας, με μια σειρά από ψηλές κορυφές που αυλακώνουν βαθιές χαράδρες, γύρω από τις οποίες εκτείνεται μια περιοχή ιδιαίτερης βιοποικιλότητας.


Νάτος, λοιπόν και ο Όλυμπος, περήφανος, ασπρισμένος, σαν αγέρωχος άντρας, εκεί στα πενήντα, που άρχισαν να ασπρίζουν τα μαλλιά του, αλλά είναι ακόμη αρκετά νέος και όμορφος. Φέτος είναι λίγο το χιόνι στον Όλυμπο.(προς το παρόν). Ποτέ δεν ξέρεις τι θα φέρει η επόμενη μέρα…


Εμείς όμως αφήνουμε τον Όλυμπο πίσω και περνάμε το κάστρο του Πλαταμώνα. Το κάστρο είναι χτισμένο στη θέση του αρχαίου Ηρακλείου (ή Ηράκλειας). Στον Περίπλου του Ψευδο - Σκύλακα (4ος αι. π.Χ.), αναφέρεται ως «πρώτη πόλις Μακεδονίας, Ηράκλειον».


Κι ύστερα πάλι στο δρόμο… Για τη διαδρομή μας… Ο δρόμος μακρύς. Τόσος που θα χρειαστεί άλλο ένα σημείωμα εδώ, στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, επειδή και όμορφες, μοναδικές φωτογραφίες έχουμε αλλά και μια ολόκληρη ιστορία από θύμισες…


Αυτά είναι που μας κρατάνε ζωντανούς… Και η αγάπη για τη ζωή με όλα τα πάνω της και τα κάτω της, που δεν είναι και λίγα. Έρχονται όμως στιγμές μοναδικές. Στιγμές που γεννάει μια αναπάντεχη εκδρομή, η οποία τα κάνει όλα διαφορετικά, πιο όμορφα, πιο αγαπημένα.