Χθες στον ουρανό, η πρώτη πανσέληνος του 2025 – Ποιο είναι το «Φεγγάρι του Λύκου»

panselinos.likavitos1.050520

Η πρώτη πανσέληνος του χρόνου, το  «Φεγγάρι του Λύκου», πιθανότατα λόγω της κακοκαιρίας που πλήττει τη χώρα μας, να μην είναι ορατή σε κάποιες περιοχές. Και μάλλον αυτό θα συνέβη γιατί πέρασε στα "βουβά"...
panselinos1.lolos.301220

Η πανσέληνος του Ιανουαρίου αποκαλείται «Φεγγάρι του Λύκου», επειδή οι λύκοι είναι ιδιαίτερα ενεργοί αυτή την εποχή του χρόνου και μπορεί να ακουστεί το ουρλιαχτό τους δυνατά, σύμφωνα με το The Old Farmer’s Almanac.

panselinos2.lolos.301220

Συνέβη χθες, αλλά πού να το δούμε. Ακόμα και μεις που συνηθίζουμε να το παρακολουθούμε το... χάσαμε. Η προέλευση της ονομασίας προέρχεται από τη γλώσσα των Σιού, η οποία περιγράφει το φεγγάρι ως «λύκοι που τρέχουν μαζί».
panselinos3.lolos.301220

Η συγκεκριμένη πανσέληνος είναι από τα ελάχιστα αστρονομικά γεγονότα του χειμώνα, καθώς δεν υπάρχουν πολλές βροχές μετεωριτών, πλανητικές ευθυγραμμίσεις ή άλλα σπάνια φαινόμενα.

panselinos.ierisos

Το «Φεγγάρι του Λύκου» απέχει 405.000 χιλιόμετρα από τη Γη και για αυτό αυτή η πανσέληνος δεν είναι τόσο λαμπερή όσο οι υπόλοιπες του έτους. Δεν είναι λπιπόν μόνο ο χειμωνιάτικος καιρός. Υπάρχουν κι άλλα προβλήματα...

Εκτύπωση

Από την πανέμορφη Άνδρο, φωτογραφίες μιας απλής καθημερινής ανθρώπινης ζωής...

Posted in Επικαιρότητα

omorfi.andros1.200118
Ήταν λίγο πριν πάθει ζημιά το τάμπλετ της φίλης μας Ευαγγελίας... Έτσι κατάφερε να μας στείλει αυτές τις υπέροχες φωτογραφίες για να τις μοιραστούμε, αλλά τώρα μάλλον θα χρειαστεί να περιμένουμε λίγο, για κάτι νεώτερο... Τουλάχιστον μέχρι να το συνεφέρει, τεχνικά.

omorfi.andros2.200118
Η γη με τις βροχές του χειμώνα και τον ήλιο πρασίνισε... Ένα υπέροχο φυσικό χαλί για να το περπατήσεις απολαμβάνοντας το, αλλά και να τα γευτούν τα ζωντανά που επιμένουν να θέλουν πως και πως, αυτή την υπέροχη δροσιά του χειμώνα... Μια βόλτα είναι ιδανική σ' αυτό το τοπίο.

omorfi.andros3.200118
Η Άνδρος είναι χαρακτηριστικό κυκλαδονήσι, όπου η πέτρα και ο αέρας κυριαρχεί... Αλλά πάντα θα βρεις όμορφα μέρη να τα περπατήσεις, να τα ζήσεις, να τα απολαύσεις. Ευαγγελία, μας μετάφερες σε έναν άλλον κόσμο, πιο όμορφο, πιο αγνό, πιο αληθινό. Ευχαριστούμε.

omorfi.andros4.200118
Αιωνόβιες ελιές... Ο κορμός της το δείχνει, καθαρά. Δεν είμαι εκτιμητής για να δώσω ηλικία, αλλά είναι βέβαιο ότι είναι πολύ μεγάλη. Και πάλι είναι εκπληκτικό, ότι από αυτό τον ξερό κορμό έχουν ξεπηδήσει νέα βλαστάρια που κάνουν ελιές, τον πολύτιμο καρπό για το λάδι. Φανερό σημάδι της αναδημιουργίας

omorfi.andros5.200118
Δρόμοι - μονοπάτια, για να τα περπατάς και να τα χαίρεσαι... Κι αν είσαι με καλή παρέα, τόσο το καλύτερο... Εμείς, οι άνθρωποι της πόλης, συνηθισμένοι από το τράφικ και την πολυκοσμία στους δρόμους, προφανώς αισθανόμαστε λίγο παράξενα, αλλά σίγουρα πολύ όμορφα.

omorfi.andros6.200118
Μέρη μοναδικά. Δεν ξέρουμε ονομασίες, αλλά ίσως και να μην λένε τίποτα για μας τους επισκέπτες. Σίγουρα όμως θα έχουν μεγάλη αξία για όσους ζουν εκεί και έχουν τις περιουσίες τους, τα ζώα τους. Ο κόσμος τους, με μια ματιά. Ένας παράδεισος σε μικρογραφία...

omorfi.andros7.200118
Η ομορφιά του τοπίου είναι που κάνει τα μάτια μας και την καρδιά μας να... χάνονται μέσα σ' αυτή την ηρεμία της φύσης. Έτσι όπως έχει διαμορφωθεί στην πορεία των χρόνων, με ελάχιστη έως μηδαμινή ανθρώπινη παρέμβαση. Ίσως και γι' αυτό είναι τόσο όμορφο.
Εκτύπωση

Και αφού τα λύσαμε όλα τα προβλήματα μας, ας ανοίξουμε τώρα και το Μακεδονικό!...

Posted in Δημοσιογραφικά

EfSynI250118
Ένα χαρακτηριστικό πρωτοσέλιδο από την ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ που έχει να κάνει με τις συζητήσεις στο Νταβός της Ελβετίας σχετικά με την ονομασία των Σκοπίων. Κάνουν κι αυτοί τις υποχωρήσεις τους, όπως βλέπουμε…

efimeridesΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 27/01/2018

Ωραία λοιπόν, αφού λύσαμε όλα τα σοβαρά προβλήματα μας, τώρα με την άνεση μας, μπορούμε να ασχοληθούμε με την ονοματοδοσία του γειτονικού μας κράτους που εμείς το αποκαλούμε με την ονομασία FYROM, όταν 140 χώρες σε όλο τον κόσμο, το έχουν ήδη αναγνωρίσει με το σύνθετο όνομα, Μακεδονία.

Όχι, δεν είμαστε εμείς που βιώνουμε οκτώ χρόνια τώρα μια πολύ σκληρή λιτότητα ως συνέπεια των μνημονιακών υποχρεώσεων απέναντι στους δανειστές μας, λάθος κάνετε… Κι αν αντιμετωπίζουμε συνέπειες σε προσωπικό επίπεδο, κάτι άλλο φταίει σίγουρα που βρισκόμαστε σ’ αυτή την κατάσταση.

Εδώ τα πράγματα έχουν κολλήσει στο… 1992! Ο κόσμος δεν προχώρησε βήμα από τότε… Αν εσείς έχετε την αίσθηση ότι δεν έχουν έτσι τα πράγματα, με συγχωρείτε που θα σας το πω, αλλά μάλλον κάνετε λάθος.

Δεν είδατε το συλλαλητήριο στη Θεσσαλονίκη, την περασμένη Κυριακή; Αν απομονώσετε φωτογραφίες θα δείτε να μοιάζουν υπερβολικά με τότε… Μόνο που αυτή τη φορά, πέρα από εκείνους που τους αρέσει να αυτοχαρακτηρίζονται πατριώτες, ήταν ιδιαίτερα εμφανές, ότι στους διοργανωτές είχαν εμφιλοχωρήσει άνθρωποι της Χρυσής Αυγής. Φυσικά, δεν αμφιβάλουμε ότι ανάμεσα σ’ αυτούς που ήταν σ’ αυτή την πολύ μεγάλη συγκέντρωση στο πλακόστρωτο της παραλίας του Θερμαϊκού, έξω από τον Λευκό Πύργο, στο άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, υπήρχαν και αγνοί άνθρωποι. Εμείς δεν θα κρίνουμε κανέναν, για τη στάση του, ιδιαίτερα όταν βάζουν πολιτικά χαρακτηριστικά σε μια τέτοια κίνηση διαμαρτυρίας.

Απλά μια δημοσιογραφική επισήμανση κάνουμε, επειδή όλο αυτό θα το ζήσουμε ξανά στην Αθήνα, στις αρχές Φλεβάρη. Και το ζήτημα που θέτει η στήλη ως προβληματισμό, αφορά το πώς μπορεί να γίνονται συγκεντρώσεις χωρίς κανέναν φορέα να αναλαμβάνει επίσημα την ευθύνη της διοργάνωσης και να καλύπτει τα τεράστια έξοδα της.episimansis

Ο καθένας αντιλαμβάνεται, ότι τίποτα δεν γίνεται μαγικά και από μόνο του. Αν εξαιρέσεις εκείνους που με δική τους πρωτοβουλία και με έξοδα από την τσέπη τους συμμετείχαν (και ξέρουμε πολλούς τέτοιους από την Κρήτη που ήταν εκεί μ’ αυτόν τον τρόπο…) ενώ άλλοι πήγαν με περισσότερα από 280 πούλμαν μισθωμένα από όλη την Ελλάδα. Δημοσιογραφικές πληροφορίες που δεν έχω λόγους να μην πιστεύω, μιλάνε για προσφορά αγνώστων – γνωστών κέντρων που για τους δικούς τους λόγους θέλουν να αποφύγουν , σ’ αυτή τη φάση, τη δημοσιότητα.

Ωστόσο, δεν είναι αυτό που μας απασχολεί εμάς. Όχι. Πρόκειται για κάτι πολύ πιο απλό: Πού ήταν όλοι αυτοί οι άνθρωποι, όταν πετσόκοβαν τις συντάξεις, τους μισθούς, όταν διόγκωναν σε επικίνδυνα κοινωνικά επίπεδα την ανεργία, όταν οι κυβερνώντες έβαζαν συνεχώς τεράστιους άδικους έμμεσους φόρους στα καύσιμα, στα τρόφιμα, στα προϊόντα και στις υπηρεσίες, τον ΕΝΦΙΑ κ.α.

Δεν μπορεί να ανοίγει η γη και να τους καταπίνει και ξαφνικά να ξεσηκώνονται για το Μακεδονικό. Ως να ήταν όλα καλά και να έβρισκαν μια αιτία για να κατεβούν στους δρόμους. Συγχωρήστε μας, αλλά αδυνατούμε να το κατανοήσουμε.

Ναι, πραγματικά δυσκολεύομαι, επειδή ζω κι εγώ όπως κι εκείνοι, όλη αυτή την καταστροφική λαίλαπα των μνημονίων και αρνούμαι να δεχτώ πως μια πατρίδα σαν αυτή που βάζει στο στόχαστρο της τους πολίτες και τους αντιμετωπίζει καχύποπτα ως ιθαγενείς, αξίζει όλη αυτή την υπερβολική λατρεία…

Ωστόσο, αντιλαμβανόμαστε τα όρια μας. Μια δημοσιογραφική στήλη προφανώς δεν έχει και δεν θέλει να έχει, ως στόχο της, να νουθετήσει εκείνους που ως άτομα με κρίση, έχουν διαμορφώσει τη δική τους σκέψη και λογική. Μακριά από μας τέτοιο κακό.

Τόσα χρόνια στο κουρμπέτι, αυτό τουλάχιστον το μάθαμε… Η τοποθέτηση μου εδώ, έχει την έννοια, πως θέλησα να καταθέσω την προσωπική μου άποψη πάνω στο σημερινό πολιτικό γίγνεσθαι. Επειδή, σ’ αυτήν την κοινωνία ζούμε και σαφώς, είτε το θέλουμε, είτε όχι, μας επηρεάζουν, παρόμοια γεγονότα.

  • Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί το Σάββατο 26/1/2018 στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ και τη στήλη μου «Επισημάνσεις».
Εκτύπωση

Κρύο, καιρός για κάστανα ψημένα στη ξυλόσομπα... Όταν μπορείς να τα απολαύσεις

Posted in Επικαιρότητα

psimena.kastana1
Χειμωνιάτικο τοπίο ξανά γύρω μας. Κρύο και αέρας πολύς. Κάπου στα πιο ορεινά χιονίζει… Κι εμείς νοσταλγήσαμε κάστανα ψημένα σε σόμπα με ξύλα, από αυτές που είχαμε κάποτε στο χωριό. Και που μερικοί έχοντας χώρο, διατηρούν ακόμα.

psimena.kastana2
Δες τα πώς γίνονται σι σιγά - σιγά... Μόνο λίγο προσοχή χρειάζονται να μην καούν και ύστερα είναι σκέτη απόλαυση για τον ουρανίσκο. "Γλύκισμα", ομορφιά ξεχωριστή. Φαντάζομαι και για σας, δεν είναι μόνο ιδέα μου…

psimena.kastana3
Βέβαια, εδώ που τα λέμε, αυτά χρειάζονται και παρέα... Ίσως και καμιά ρακή να τα συνοδεύει. Θυμάμαι σπίτι μας, αλλά και στη Στασούλα το κάναμε καμιά φορά σε μέρες χειμωνιάτικες, όπως αυτές που ζούμε τις τελευταίες μέρες.

psimena.kastana4
Κι εμείς στην Αθήνα, ούτε ξυλόσομπα έχουμε (πού να τη βάλεις στο διαμέρισμα, στην πολυκατοικία; Και πού να βρεις ξύλα για να τη ανάβεις;) ούτε και καλά κάστανα. Την προηγούμενη φορά που τα κάναμε βραστά δεν τα απολαύσαμε.

psimena.kastana5
Δεν ξέρω αν είναι θέμα τέχνης να τα διαλέγεις, εφόσον τα αγοράζεις ή θέμα τύχης, αλλά εμείς που τα πήραμε από τη κεντρική αγορά αν και μεγάλα σαν αυτά της φωτογραφίας, δεν ήταν νόστιμα, όταν τα κάναμε βραστά.

psimena.kastana6
Επίσης δεν είμαι βέβαιος αν μου κάνουν καλό στην υγεία μου, λόγω του σακχάρου που έχω, αλλά βρε παιδί μου, σαν το μαγνήτη μας ελκύουν εκείνα που κατά κάποιο τρόπο απαγορεύονται...

psimena.kastana7
Ήθελα όμως να την κάνω μια τέτοια ανάρτηση με τα ψημένα κάστανα. Σίγουρα παραπέμπουν σε χειμώνα. Και μαζί με τη ζεστή φασολάδα είναι οι πρέσβειρες μια καλώς νοούμενης χειμωνιάτικης κατάστασης...
Εκτύπωση

«Στον Ιεχωβά, η Πεποίθησή μου από τα Νεανικά μου Χρόνια». Μια πολύ μεγάλη αλήθεια!

Posted in Ενθαρρυντικές Εμπειρίες

luludi6.2015

ΟΠΩΣ ΤΟ ΑΦΗΓΗΘΗΚΕ Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΤΣΑΤΟΣ

Kids ekplixiΉταν το έτος 1920, ο τόπος, οι λόφοι της Αρκαδίας στην όμορφη Πελοπόννησο στην Ελλάδα. Ήμουν στο κρεβάτι, σοβαρά άρρωστος από τη φοβερή ισπανική γρίπη που σάρωνε τον κόσμο.

ΚΑΘΕ φορά που χτυπούσε η καμπάνα της εκκλησίας, καταλάβαινα ότι ανακοίνωνε το θάνατο ενός ακόμα θύματος. Μήπως θα ήμουν εγώ το επόμενο θύμα; Ευτυχώς εγώ ανέρρωσα, εκατομμύρια όμως δεν ανέρρωσαν. Μολονότι ήμουν τότε μόνο οχτώ χρονών, αυτή η τρομακτική εμπειρία παραμένει ανεξίτηλα χαραγμένη στη μνήμη μου.

Πρώτες Πνευματικές Ανησυχίες

Λίγο καιρό αργότερα, πέθανε ο παππούς μου. Μετά την κηδεία, θυμάμαι τη μητέρα μου να έρχεται και να κάθεται μαζί με την αδελφή μου και εμένα στο μπαλκόνι του σπιτιού μας. Προσπαθώντας, χωρίς αμφιβολία, να μετριάσει τη λύπη μας, είπε με απαλή φωνή: «Λοιπόν, παιδιά, όλοι μας πρέπει να γεράσουμε και να πεθάνουμε».

Παρ’ όλο που το διατύπωσε με τόση ηρεμία, τα λόγια της με προβλημάτισαν. ‘Πόσο λυπηρό! Πόσο άδικο!’ σκέφτηκα. Αλλά και οι δυο μας χαρήκαμε όταν η μητέρα πρόσθεσε: «Ωστόσο, όταν έρθει ξανά ο Κύριος θα αναστήσει τους νεκρούς, και δεν θα πεθαίνουμε πια!» Ω, πόσο παρηγορητικό ήταν αυτό!

Από τότε και ύστερα άρχισα να ενδιαφέρομαι βαθιά να ανακαλύψω πότε ακριβώς θα ερχόταν αυτός ο ευτυχισμένος καιρός. Ρώτησα πολλούς ανθρώπους, αλλά κανένας δεν μπορούσε να μου πει τίποτα, και για να λέμε την αλήθεια, κανένας δεν φαινόταν να ενδιαφέρεται καν να συζητήσει αυτό το ζήτημα.

Μια μέρα όταν ήμουν περίπου 12 χρονών, ο πατέρας μου έλαβε ένα βιβλίο από τον αδελφό του που ζούσε στις Ηνωμένες Πολιτείες. Είχε τον τίτλο «Η Κιθάρα του Θεού», και ήταν έκδοση της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά. Κοίταξα τον πίνακα των περιεχομένων και τα μάτια μου φωτίστηκαν από χαρά όταν είδα το κεφάλαιο «Η Επάνοδος του Κυρίου ημών». Το διάβασα με μεγάλο ενδιαφέρον, αλλά απογοητεύτηκα επειδή δεν αναφερόταν το έτος της επανόδου του Κυρίου. Ωστόσο, το βιβλίο έδειχνε ότι αυτή δεν ήταν πολύ μακριά.

Σύντομα άρχισα να πηγαίνω στο γυμνάσιο και απορροφήθηκα εντελώς από τις σπουδές μου. Όμως, κάπου - κάπου, ο θείος μου από την Αμερική μου έστελνε αντίτυπα της ΣΚΟΠΙΑΣ, τα οποία μου άρεσε πολύ να διαβάζω. Επίσης, κάθε Κυριακή πήγαινα στο κατηχητικό, όπου ερχόταν συχνά ο μητροπολίτης και μας μίλαγε.

Κάποια συγκεκριμένη Κυριακή, ο μητροπολίτης ήταν πολύ αναστατωμένος και είπε: «Υπάρχουν επισκέπτες που γεμίζουν την πόλη μας με αιρετικά έντυπα». Κατόπιν μας έδειξε ένα αντίτυπο της ΣΚΟΠΙΑΣ και φώναξε: «Αν κάποιος από εσάς βρει τέτοια έντυπα στο σπίτι του, να τα φέρει στην εκκλησία και εγώ θα τα κάψω».

Ο τόνος της φωνής του με ενόχλησε, αλλά ακόμα περισσότερο με ενόχλησε το εκδικητικό του πνεύμα. Γι’ αυτό δεν συμμορφώθηκα με το αίτημά του. Ωστόσο, έγραψα στο θείο μου και του ζήτησα να μη μου στέλνει πια άλλα έντυπα της Εταιρίας Σκοπιά. Εντούτοις, συνέχισα να συλλογίζομαι το ζήτημα της επανόδου του Χριστού.

Η Πνευματική Όρεξη Μεγαλώνει

Όταν έφτασαν οι καλοκαιρινές διακοπές, έβγαλα τη βαλίτσα μου για να πακετάρω τα ρούχα μου. Εκεί, στον πάτο της βαλίτσας, υπήρχαν τρία βιβλιάρια που είχαν εκδοθεί από την Εταιρία Σκοπιά. Για κάποιον ανεξήγητο λόγο, ποτέ πριν δεν τα είχα προσέξει. Το ένα είχε τον τίτλο «Πού Είναι οι Νεκροί;»

‘Αυτό φαίνεται ενδιαφέρον’, σκέφτηκα. Παρ’ όλο που θυμόμουνα την προειδοποίηση του μητροπολίτη, αποφάσισα να διαβάσω τα βιβλιάρια προσεκτικά για να βρω τα λάθη που πίστευα ότι περιείχαν. Πήρα ένα μολύβι και άρχισα προσεκτικά την έρευνά μου. Προς έκπληξή μου, όλα όσα υπήρχαν στα βιβλιάρια φαίνονταν λογικά, και για κάθε δήλωση παρατίθονταν εδάφια ώστε να μπορεί ο αναγνώστης να ελέγχει τι λέει η Αγία Γραφή.

Εφόσον δεν είχαμε Αγία Γραφή, αναρωτιόμουν μήπως γινόταν λάθος εφαρμογή των εδαφίων που παρατίθονταν για να ταιριάζουν με το σκοπό των συγγραφέων. Έτσι, έγραψα στο θείο μου και του ζήτησα να μου στείλει ένα αντίτυπο ολόκληρης της Αγίας Γραφής. Εκείνος μου την έστειλε αμέσως. Τη διάβασα από την αρχή μέχρι το τέλος δυο φορές, και μολονότι υπήρχαν σε αυτήν πολλά πράγματα που δεν μπορούσα να καταλάβω, μου κίνησαν το ενδιαφέρον τα βιβλία του Δανιήλ και της Αποκάλυψης. Ήθελα να κατανοήσω τα πράγματα που προφήτευαν, αλλά δεν υπήρχε κανένας γύρω μου που να μπορούσε να με βοηθήσει.

Σταμάτησα το σχολείο το 1929, και σύντομα έπειτα από αυτό, ο θείος μου που ήταν στην Αμερική μου έστειλε ξανά αντίτυπα της ΣΚΟΠΙΑΣ. Άρχισαν να μου αρέσουν όλο και περισσότερο και του ζήτησα να μου τα στέλνει τακτικά. Άρχισα επίσης να μιλάω σε άλλους αναφορικά με την ελπίδα που υπάρχει σχετικά με το μέλλον για την οποία μάθαινα από τα περιοδικά. Κατόπιν, όμως, η ζωή μου άλλαξε με συγκλονιστικό τρόπο.

Πνευματική Πρόοδος στη Βιρμανία

Οι αδελφοί της μητέρας μου είχαν μεταναστεύσει στη Βιρμανία (τώρα Μιανμάρ), και η οικογένεια αποφάσισε ότι, αν πήγαινα και εγώ μαζί τους, αυτό θα διεύρυνε τους ορίζοντές μου και θα μου άνοιγε ίσως επαγγελματικές ευκαιρίες. Η Ανατολή με γοήτευε πάντοτε, γι’ αυτό η προοπτική να πάω εκεί με ενθουσίαζε. Στη Βιρμανία, συνέχισα να λαβαίνω τη ΣΚΟΠΙΑ από το θείο μου, αλλά ποτέ δεν είχα συναντήσει προσωπικά ένα Σπουδαστή της Γραφής, όπως ονομάζονταν τότε οι Μάρτυρες του Ιεχωβά.

Κάποια μέρα συγκινήθηκα όταν είδα μια ανακοίνωση στη ΣΚΟΠΙΑ σχετικά με τα βιβλία «Φως», δυο τόμους που εξηγούσαν το Γραφικό βιβλίο της Αποκάλυψης. Επιπρόσθετα, έμαθα ότι το τμήμα της Εταιρίας Σκοπιά στην Ινδία, το οποίο βρισκόταν στη Βομβάη, φρόντιζε για τη δραστηριότητα των Σπουδαστών της Γραφής στη Βιρμανία. Τους έγραψα αμέσως για να τους παρακαλέσω να μου στείλουν τα βιβλία «Φως», καθώς επίσης να τους ζητήσω να σταλούν Σπουδαστές της Γραφής από την Ινδία για να κηρύξουν στη Βιρμανία.

Τα βιβλία έφτασαν γρήγορα με το ταχυδρομείο και περίπου μια εβδομάδα αργότερα, με επισκέφτηκαν ντόπιοι Βιρμανοί Σπουδαστές της Γραφής. Χάρηκα όταν έμαθα ότι υπήρχε ένας μικρός όμιλος από αυτούς στην πόλη που έμενα, στη Ρανγκούν (τώρα Γιανγκόν), την πρωτεύουσα της Βιρμανίας. Με προσκάλεσαν να παρακολουθώ την τακτική τάξη μελέτης τους της Αγίας Γραφής και επίσης να συμμετέχω μαζί τους στο κήρυγμα από σπίτι σε σπίτι. Στην αρχή ήμουν λιγάκι διστακτικός, αλλά σύντομα άρχισα να απολαμβάνω τη μετάδοση της Γραφικής γνώσης σε Βουδιστές, Ινδουιστές και Μουσουλμάνους, καθώς επίσης σε κατ’ όνομα Χριστιανούς.

Το τμήμα της Ινδίας έστειλε τότε στη Ρανγκούν δυο ολοχρόνιους διακόνους (σκαπανείς), τον Γιούαρτ Φράνσις και τον Ράνταλ Χόπλεϊ. Και οι δυο τους κατάγονταν από την Αγγλία αλλά υπηρετούσαν στην Ινδία αρκετά χρόνια. Με ενθάρρυναν πάρα πολύ και, το 1934, βαφτίστηκα συμβολίζοντας την αφιέρωσή μου στον Ιεχωβά.

Μια Θαρραλέα Μάρτυρας

Αργότερα το τμήμα της Ινδίας έστειλε περισσότερους σκαπανείς στη Βιρμανία. Δυο από αυτούς, ο Κλάουντ Γκούντμαν και ο Ρον Τίπιν, επισκέφτηκαν ένα σιδηροδρομικό σταθμό και μίλησαν στον Σίντνεϊ Κουτ, το σταθμάρχη. Εκείνος δέχτηκε τα βιβλία, τα διάβασε από την αρχή μέχρι το τέλος και άρχισε να γράφει στην παντρεμένη αδελφή του, την Ντέζι Ντε Σούζα, που βρισκόταν στη Μανταλέι. Και εκείνη επίσης βρήκε τα βιβλία ενδιαφέροντα και ζήτησε περισσότερα.

Η Ντέζι, η οποία ήταν δραστήρια Καθολική, ήταν άτομο που είχε μεγάλο θάρρος. Άρχισε να επισκέπτεται τους γείτονές της και να τους λέει τα πράγματα που μάθαινε. Μάλιστα, όταν την επισκέφτηκε ο ιερέας της ενορίας, ο οποίος ζήτησε να μάθει γιατί είχε σταματήσει να πηγαίνει στην εκκλησία, αυτή του έδειξε ότι η Αγία Γραφή δεν υποστήριζε τα πράγματα που δίδασκε εκείνος, όπως ήταν ο πύρινος άδης.

Τελικά, τη ρώτησε: «Έπειτα από όλα αυτά τα χρόνια που τους λέω για έναν πύρινο άδη, πώς μπορώ τώρα να τους πω ότι δεν υπάρχει τέτοιο μέρος; Κανένας δεν θα θέλει να έρθει στην εκκλησία».

«Αν είσαι έντιμος Χριστιανός», αποκρίθηκε η Ντέζι, «θα τους διδάξεις την αλήθεια, άσχετα με τις συνέπειες». Κατόπιν πρόσθεσε: «Αν δεν το κάνεις εσύ, τότε θα το κάνω εγώ!» Και το έκανε.

Ο Ντικ, η Ντέζι και οι δυο μεγαλύτερες κόρες τους βαφτίστηκαν στη Ρανγκούν τον ίδιο καιρό που βαφτίστηκα και εγώ. Τρία χρόνια αργότερα, το 1937, παντρεύτηκα τη δεύτερη κόρη τους, τη Φίλις.

Διαφυγή στην Ινδία

Οι ιαπωνικές δυνάμεις εισέβαλαν στη Βιρμανία στη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, και η Ρανγκούν έπεσε στις 8 Μαρτίου 1942. Οι ξένοι πολίτες αναγκάστηκαν να καταφύγουν βιαστικά στην Ινδία. Εκατοντάδες προσπάθησαν να ξεφύγουν περνώντας μέσα από τις ζούγκλες, αλλά πολλοί πέθαναν στη διάρκεια του ταξιδιού. Εγώ τύχαινε να ξέρω προσωπικά τον αξιωματικό που ήταν υπεύθυνος για την εκκένωση, και έτσι μπόρεσα να εξασφαλίσω εισιτήρια σε ένα από τα τελευταία φορτηγά πλοία που έφευγε από τη Ρανγκούν για την Καλκούτα. Ήταν πολύ λυπηρή στιγμή για όλους μας το να αφήσουμε το σπίτι μας και τα αποκτήματά μας με τόσο βιαστικό τρόπο. Η Βιρμανία ήταν υπό ιαπωνική κατοχή από το 1942 έως το 1945.

Όταν φτάσαμε στην Ινδία τα οικονομικά μας ήταν άθλια και το να βρούμε εργασία δεν ήταν εύκολο. Αυτό κατέληξε σε δοκιμασία της πίστης. Συνάντησα ένα Βρετανό αξιωματικό, ο οποίος μου πρόσφερε μια επικερδή μη μάχιμη εργασία, αλλά αυτή περιλάμβανε το να υπηρετώ ως μέρος του στρατιωτικού μηχανισμού. Με τη βοήθεια του Ιεχωβά, μπόρεσα να απορρίψω την προσφορά και να διατηρήσω έτσι καθαρή Χριστιανική συνείδηση. (Ησαΐας 2:2-4) Αισθανθήκαμε το στοργικό χέρι του Ιεχωβά και με άλλους τρόπους επίσης.

Εγκατασταθήκαμε στο Νέο Δελχί, την πρωτεύουσα της Ινδίας, όπου ήταν σχεδόν αδύνατον να βρει κανείς σπίτι. Παρ’ όλα αυτά, βρήκαμε ένα ευρύχωρο διαμέρισμα ακριβώς στην καρδιά της πόλης. Είχε ένα μεγάλο καθιστικό με ανεξάρτητη είσοδο, και αυτό το δωμάτιο χρησιμοποιήθηκε τα επόμενα λίγα χρόνια ως η Αίθουσα Βασιλείας της Εκκλησίας Δελχί των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Ωστόσο, εξαιτίας της απαγόρευσης που είχε επιβληθεί το 1941 σε όλα τα έντυπα της Εταιρίας Σκοπιά στην Ινδία, δεν μπορούσαμε να πάρουμε Βιβλικά έντυπα.

Πώς Άρθηκε η Απαγόρευση

Μια Κυριακή του 1943, εκείνοι που παρακολουθούσαν τη λειτουργία στις εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου στο Δελχί πήραν ένα φυλλάδιο υπογραμμένο από 13 ιερείς διαφορετικών εκκλησιών. Αυτό περιείχε την εξής προειδοποίηση: «ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΟΥ ΔΕΛΧΙ ΦΥΛΑΧΤΕΙΤΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ». Η κατηγορία ήταν πως είχαμε τεθεί υπό απαγόρευση στην Ινδία για πολιτικούς λόγους.

Με την έγκριση του γραφείου τμήματος στη Βομβάη, αμέσως τυπώσαμε και διανείμαμε ένα φυλλάδιο που εξέθετε τον κλήρο. Εφόσον εγώ ήμουν ο προεδρεύων επίσκοπος, το όνομα και η διεύθυνσή μου τυπώθηκαν στο κάτω μέρος αυτού του φυλλαδίου, το οποίο ήταν γραμμένο σε έντονο ύφος. Σύντομα έπειτα από αυτό, όταν η αστυνομία βρήκε τη Μάργκριτ Χόφμαν και εμένα να μοιράζουμε αντίτυπα αυτού του φυλλαδίου, μας συνέλαβε και μας φυλάκισε. Εντούτοις, σύντομα αποφυλακιστήκαμε με εγγύηση.

Αργότερα, στη διάρκεια της διακονίας της, η Μάργκριτ επισκέφτηκε το σπίτι του Σερ Σριβαστάβα, ενός πολύ γνωστού υπουργού στο ινδικό υπουργικό συμβούλιο του αντιβασιλιά. Ο Σερ Σριβαστάβα τη δέχτηκε φιλόξενα, και στη διάρκεια της συζήτησης εκείνη του είπε ότι τα έντυπά μας είχαν άδικα απαγορευτεί στην Ινδία. Την ίδια μέρα η Μάργκριτ έτυχε επίσης να συναντήσει ένα μέλος του κοινοβουλίου από την επαρχία του Μαντράς. Αυτός βρισκόταν στην πόλη για να παρακολουθήσει μια συνέλευση του κοινοβουλίου. Εκείνη του ανέφερε το πόσο άδικη ήταν η απαγόρευση που είχε επιβληθεί στα έντυπά μας, και αυτός της υποσχέθηκε να φέρει αυτό το ζήτημα σε μια από τις επόμενες συνελεύσεις.

Τότε εργαζόμουν ως φυσιοθεραπευτής σε ένα τοπικό νοσοκομείο. Ο Σερ Σριβαστάβα έτυχε να τραυματιστεί και το νοσοκομείο με έστειλε να δω αν θα μπορούσε να τον βοηθήσει η φυσιοθεραπεία. Διαπίστωσα ότι ο Σερ Σριβαστάβα ήταν φιλικό άτομο και καθώς κουβεντιάζαμε του ανέφερα περιστασιακά ότι η δεσποινίδα Χόφμαν και εγώ είχαμε αποφυλακιστεί με εγγύηση. Του εξήγησα πως το γεγονός ότι τα Βιβλικά μας έντυπα είχαν απαγορευτεί για πολιτικούς λόγους οφειλόταν στην πίεση του κλήρου και ότι εμείς δεν είχαμε καμιά απολύτως σχέση με την πολιτική. Ο αντιπρόσωπος του τμήματός μας, ο Έντουιν Σκίνερ, συνέχισα, έχει υποβάλει αιτήσεις για να υπάρξει κάποια συνέντευξη στην οποία θα εξηγήσει τη θέση μας, αλλά τις απέρριψαν.

Λίγες μέρες αργότερα, ο Σερ Σριβαστάβα μου είπε: «Ο κ. Τζένκινς [ο κυβερνητικός αξιωματούχος που αντιμετώπιζε αρνητικά το έργο μας] θα συνταξιοδοτηθεί σε λίγες μέρες, και τη θέση του θα πάρει ο Σερ Φράνσις Μάντι. Πείτε στον κ. Σκίνερ να έρθει και θα τον συστήσω στον Σερ Φράνσις».

Ο Σερ Σριβαστάβα διευθέτησε να γίνει η συνάντηση όπως είχε υποσχεθεί. Στη διάρκειά της, ο Σερ Φράνσις Μάντι είπε στον αδελφό Σκίνερ: «Δεν μπορώ να σας υποσχεθώ τίποτα, αλλά θα εξετάσω το ζήτημα». Εφόσον το κοινοβούλιο επρόκειτο να αρχίσει τις εργασίες του σε λίγες μέρες, ο αδελφός Σκίνερ έμεινε για να δει ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα. Κρατώντας το λόγο του, το μέλος του κοινοβουλίου από το Μαντράς σηκώθηκε και ρώτησε: «Είναι αλήθεια ότι τα έντυπα της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά είναι απαγορευμένα για πολιτικούς λόγους;»

«Όχι, η απαγόρευση επιβλήθηκε για προληπτικούς λόγους», απάντησε ο Σερ Φράνσις Μάντι, «αλλά η κυβέρνηση έχει τώρα αποφασίσει να ανακαλέσει την απαγόρευση».

Τι συγκινητική στιγμή ήταν για εμάς όταν ακούσαμε εκείνα τα νέα! Μια εβδομάδα αργότερα το γραφείο τμήματος στη Βομβάη έλαβε μια επιστολή που επιβεβαίωνε το τέλος της απαγόρευσης.

Επιστροφή στη Σπαρασσόμενη από τον Πόλεμο Βιρμανία

Η βρετανική κυριαρχία επανήλθε στη Βιρμανία μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και δέκα Μάρτυρες επιστρέψαμε στη Ρανγκούν λίγους μήνες αργότερα. Χαρήκαμε που είδαμε ξανά τους λίγους ντόπιους Μάρτυρες που είχαν απομείνει. Η χώρα ήταν σε οικτρή κατάσταση. Οι δημόσιες υπηρεσίες, περιλαμβανομένης της εταιρίας ηλεκτρισμού και των δημόσιων μέσων μεταφοράς, βρίσκονταν εκτός λειτουργίας. Γι’ αυτό αγοράσαμε ένα τζιπ από το στρατό και το χρησιμοποιήσαμε για καλό σκοπό μεταφέροντας ανθρώπους στις συναθροίσεις που είχαμε οργανώσει λίγο μετά την επιστροφή μας.

Ένα ενδιαφερόμενο άτομο μας πρόσφερε γη και, με τη βοήθεια καλοσυνάτων ανθρώπων στην περιοχή, χτίσαμε μια αρκετά μεγάλη Αίθουσα Βασιλείας. Για την κατασκευή της χρησιμοποιήθηκαν χοντρές κολόνες από μπαμπού, ψάθινοι τοίχοι από μπαμπού και στέγη από καλάμια. Εδώ έκαναν ομιλίες, τον Απρίλιο του 1947, ο τότε πρόεδρος της Εταιρίας Σκοπιά Νάθαν Ο. Νορ και ο γραμματέας του Μίλτον Τζ. Χένσελ, στη διάρκεια της επίσκεψής τους στη Ρανγκούν. Εκείνον τον καιρό, είχαμε 19 Μάρτυρες σε όλη τη Βιρμανία. Αλλά τη δημόσια ομιλία που έκανε ο αδελφός Νορ, στο Νιου Εξέλσιορ Θίατερ, την παρακολούθησαν 287 άτομα!

Η Εγκατάστασή μας στην Αυστραλία

Στις 4 Ιανουαρίου 1948, παρασχέθηκε στη Βιρμανία ανεξαρτησία από τη Μεγάλη Βρετανία, και οι περισσότεροι Ευρωπαίοι θεώρησαν ότι θα ήταν καλύτερο να φύγουν από τη χώρα. Αφού σκεφτήκαμε το ζήτημα με προσευχή, η Φίλις και εγώ αποφασίσαμε να πάρουμε την κόρη μας και να μεταναστεύσουμε στην Αυστραλία. Εγκατασταθήκαμε στο Περθ, την πρωτεύουσα του δυτικού τμήματος της Αυστραλίας.

Το να φύγουμε από τη Βιρμανία ξανά, και αυτή τη φορά για πάντα, ήταν πολύ λυπηρή στιγμή για εμάς. Πότε - πότε, μαθαίναμε νέα από τα αγαπητά μας πρόσωπα που έμεναν εκεί και ήμασταν χαρούμενοι που ξέραμε ότι το έργο της Βασιλείας προόδευε σταθερά σε εκείνη τη χώρα.

Αρχίζοντας από το 1978, και επί τέσσερα χρόνια, είχαμε τη χαρά να υπηρετούμε όλες τις ελληνόφωνες εκκλησίες στις μεγαλύτερες πόλεις της Αυστραλίας. Αυτό σήμαινε ότι έπρεπε να ταξιδεύουμε πολύ, εφόσον η απόσταση από τη δυτική ακτή μέχρι την ανατολική ακτή αυτής της μεγάλης χώρας είναι πάνω από 4.200 χιλιόμετρα. Έπειτα από λίγο καιρό, το κλίμα, το οποίο διαφέρει αρκετά από τη μια πολιτεία στην άλλη, συνέβαλε στην εξασθένηση της υγείας μας. Έτσι, εγκατασταθήκαμε ξανά στο Περθ, όπου συνεχίζω να υπηρετώ ως πρεσβύτερος σε μια από τις 44 εκκλησίες της πόλης.

Με το πέρασμα των ετών, η όρασή μου έχει ελαττωθεί και μου είναι δύσκολο να διαβάζω. Ωστόσο, παρά τα προβλήματα υγείας που έχουμε, η καρδιά μας είναι ακόμα νέα. Περιμένουμε και οι δυο με πεποίθηση την ευτυχισμένη μέρα που όλοι όσοι φοβούνται τον Ιεχωβά θα δουν τον ήλιο της εύνοιάς του να ‘ανατέλλει, με θεραπεία στα φτερά του και εμείς θα προχωράμε και θα χτυπάμε το έδαφος με τα πόδια μας σαν θρεμμένα μοσχάρια’. —Μαλαχίας 4:2, ΜΝΚ.

[Υποσημειώσεις]

Στις 13 Δεκεμβρίου 1992, ενώ ολοκληρωνόταν αυτή η βιογραφία, ο αδελφός Τσάτος κοιμήθηκε στο θάνατο.

  • Αναδημοσίευση από τη ΣΚΟΠΙΑ 1/8/1993
Εκτύπωση

Σας άρεσε ο γάμος των παιδιών του Κώστα Γκάσιαλη, στη Χαβάη; Ιδού, μια μικρή συνέχεια...

Posted in Επικαιρότητα

zevgari1
Το ζευγάρι με εμφανή τη συγκίνηση της στιγμής στο γάμο τους... Ήταν εκεί σε μια διευθέτηση και ευλογία του Ιεχωβά. Δείτε πόσο προσεκτικά, παρακολουθούν τον ομιλητή...

zevgari2
Οι αδελφοί, συγγενείς και φίλοι, καλεσμένοι στο γάμο, προσέρχονται στο χώρο που είχαν νοικιάσει. Απλό, όμορφο και όχι πολύ μακριά από το κέντρο. Σίγουρα βέβαια χρειαζόσουν μέσον για να πας.

zevgari3
Προσεγμένοι στο ντύσιμο τους, όλοι... Πώς θα μπορούσε να γίνει αλλιώς. Ήξεραν γιατί ήταν εκεί και είχαν προετοιμαστεί κατάλληλα. Να μια ακόμα ξεχωριστή ομορφιά ανάμεσα στην αδελφότητα μας, παγκόσμια.

zevgari4
Στους εσωτερικούς χώρους του συγκροτήματος, στρώθηκαν τα τραπέζια του γάμου. Εκεί έφαγαν και εκεί γλέντησαν, όταν ολοκληρώθηκε η τελετή... Παρατηρούμε πόσο προσεκτικά είναι όλα φροντισμένοι...

zevgari5
Όπως είναι λογικό ο γαμπρός έσυρε πρώτος το χορό... Με σκέρτσο και ελληνικό μπρίο, όπως φαίνεται και στη φωτογραφία. Η νύφη γελάει. Ξέρει καλά τον αγαπημένο της και μοιράζεται μαζί του τη χαρά του. Ανθρώπινα!

zevgari6
Κι αν ήταν λίγοι οι Έλληνες εκεί, έκαναν αισθητή την παρουσία τους, τουλάχιστον στο χορό. Η αλήθεια είναι ότι ο Ζορμπάς τα έχει κάνει παγκόσμια γνωστά, αυτά. Έτσι όλοι χειροκροτούσαν την προσπάθεια...

zevgari7
Είναι που κάποια στιγμή νιώθεις την ανάγκη να σηκωθείς και να χορέψεις μαζί με όλους τους παρόντες σε ρυθμούς γνώριμους. Αλλά ακόμα και οι ντόπιοι ήταν κοντά για να μοιραστούν τη χαρά τους και το κέφι τους.

zevgari8
Κλείνουμε αυτό το σημείωμα με το κλασικό μέρος, όπου το ζευγάρι κόβει τη γαμήλια τούρτα... Το βλέπετε στα χέρια τους. Ακολουθούν αυτή την ομορφιά για να μοιράσουν, αφού φάνε οι ίδιοι σε όλους τους παρευρισκόμενους, τα κομμάτια της.
Εκτύπωση

Πάμε στη Χαβάη να δούμε ένα πολύ διαφορετικό γάμο, αυτόν του γιου του Κώστα Γκάσιαλη

Posted in Επικαιρότητα

gamos.xavai1.210118
Χθες ο αδελφός Κώστας Γκάσιαλης πάντρεψε το γιό του στη μακρινή Χαβάη, τον τόπο καταγωγής της γυναίκας που διάλεξε εκείνος για να ενώσει μαζί της, την υπόλοιπη ζωή του... Και, εντάξει, μπορεί γεωγραφικά η Χαβάη να είναι στην άλλη άκρη του κόσμου, αλλά μέσα από το διαδίκτυο είναι... δίπλα μας.

gamos.xavai2.210118
Ας δούμε λοιπόν έναν γάμο, πολύ διαφορετικό από ότι έχουμε συνηθίσει εδώ στη χώρα μας... Από το ντύσιμο τους αντιλαμβανόμαστε ότι εκεί είναι καλοκαίρι, αυτή την εποχή. Μην κοιτάτε που εμείς εδώ έχουμε παγωνιά, κρύο και χειμώνα... Η τελετή γίνεται έξω. Μια μικροφωνική εγκατάσταση, βοηθάει να ακούγεται ο ομιλητής...

gamos.xavai3.210118
Και δείτε πόσο όμορφα είναι όλα σχεδιασμένα! Εμείς… μείναμε από την τάξη και τον τρόπο που οι αδελφοί μας εκεί, είχαν διευθετήσει την κάθε λεπτομέρεια... Και τι όμορφο το περιβάλλον! Αλλά ‘όπως έλεγε και ο Κώστα, όλα εκεί είναι όπως ακριβώς φαίνονται. Οι άνθρωποι είναι απλοί, χαμογελαστοί, πολύ συνεργάσιμοι...

gamos.xavai4.210118
Δείτε ένα άλλο πλάνο... Μια φωτογραφία τραβηγμένη πίσω από τον ομιλητή, εξουσιοδοτημένο από την Πολιτεία, για τον γάμο, πρεσβύτερο. Λίγοι άνθρωποι παρόντες, επιλεγμένοι, αλλά όλα φαντάζουν υπέροχα κάτω από τον καλοκαιρινό ουρανό της Χαβάης. Έξω στο γκαζόν, μια ομορφιά ανεπανάληπτη.

gamos.xavai5.210118
Η απλότητα και η ομορφιά σε πρώτο πλάνο... Οι πρώτες φωτογραφίες επικεντρώνονται στον γάμο. Αλλά επειδή έχουμε πάρα πολλές φωτογραφίες από το γάμο, θα επανέλθουμε. Αξίζει πραγματικά… Επειδή μας αρέσει να μοιραζόμαστε τη χαρά των φίλων και να κάνουμε μικρότερο και πιο όμορφο τον κόσμο.

gamos.xavai6.210118
Ο Κώστας και η σύζυγός του... Πέρα από το γεγονός ότι ό ίδιος χειρίζεται πολύ καλά τη φωτογραφική του μηχανή και οι περισσότερες φωτογραφίες που θα δείτε εδώ έχουν τραβηχτεί από τον ίδιο, κάποια στιγμή είναι ανάγκη να βγει κι αυτός στη σκηνή. Είναι οι γονείς που χαίρονται την πιο όμορφη στιγμή, στη ζωή του γιου τους.

gamos.xavai7.210118
Μια λεπτομέρεια στο τραπέζι όπου οι καλεσμένοι μπορούσαν να αφήσουν τις ευχές τους.. Δείτε με πόση προσοχή είναι επιμελημένο το καθετί. Το παρελθόν και το σήμερα, δεμένο υπέροχα! Μου αρέσει πάρα πολύ, η παλιά γραφομηχανή και η φωτογραφική μηχανή της εποχής...Και παντού λουλούδια... Αυτή είναι η Χαβάη!

gamos.xavai8.210118
Να κλείσουμε το σημερινό σημείωμα με ένα μακρινό πλάνο του σημείου που έγινε ο γάμος των παιδιών του Κώστα. Πολύ όμορφη η επιλογή του χώρου. Χαρακτηριστικό η απλότητα και η ομορφιά... Ευχαριστούμε Κώστα. Μας ταξίδεψες... Να ζήσουν οι νεόνυμφοι και να έχουν τις ευλογίες του Ιεχωβά!
Εκτύπωση

Ολοκληρώνουμε μια εκδρομή όλο αναμνήσεις, που η αδελφή Λένα μοιράστηκε μαζί μας...

Posted in Επικαιρότητα

kranea3
Δυο δημοσιεύματα τώρα, σας μιλάμε για μια εκδρομή - όνειρο. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ. Συνεχίζουμε, λίγο ακάομα... Έλεγα λοιπόν, το σπίτι που μείναμε έχει φιλοξενήσει τις πρώτες συναθροίσεις που έγιναν ποτέ σ’ αυτόν τον τόπο. Μπήκαν και βγήκαν εδώ, κάτω από δύσκολες συνθήκες, επίσκοποι περιοχής, όπως ο αδελφός Ζαχαρόπουλος, Ζαχαριάδης, θα σας γελάσω, δεν θυμάμαι καλά,

lena1
Τότε που ήταν όλα κάτω από απαγόρευση. Άφοβα οι αδελφοί, σ' αυτό το σπίτι συναθροίζονταν. Τους αγαπούσαν βέβαια στο χωριό, όπως μας είπαν και αυτό καταλαβαίνεις πως δεν έγινε τυχαία... Πίνοντας λοιπόν τα κρασάκι μας και καθώς ψήναμε τα υπόλοιπα, μας αφηγήθηκαν πολλά γι’ αυτό το σπίτι του παππού και της γιαγιάς. Τι, να πρωτογράψει κανείς…

lena2
Ευθεία κάτω από την Κρανέα είναι το παραθαλάσσιο σχεδόν χωριό, η Κουλούρα. Εκεί γνωρίσαμε τον αδελφό του αδελφού μας, τον Δημήτρη με την γυναίκα του. Η νεώτερη αδελφή είναι η Αγάπη, η κόρη του αδελφού μας του Δημήτρη και πήγαμε όλοι να δούμε τους θειους. Τι να σας λέω τώρα και τι να περιγράψω. Άλλος γίγαντας της θεοκρατίας. 93 χρονών!

lena3
Όπου ήμασταν, κοντά ο αδελφός μας... Τα εδάφια όλα απ’ έξω... Την Γραφή; Στα δάχτυλα την έπαιζε! Εμπειρίες; Τι να πρωτοθυμηθώ; Τον κοιτούσα καθώς μιλούσε και συνέλαβα τον εαυτό μου να ακούει, κυριολεκτικά, με ανοιχτό το στόμα. Πιστεύω ότι είναι οι τελευταίοι τέτοιοι αδελφοί που υπάρχουν και θα υπάρξουν. Είναι μεγάλη μου τιμή να γνωρίζω αυτούς, τους πρώτους στην Ελλάδα χριστιανούς Μάρτυρες του Ιεχωβά.

lena4
Εικόνες που πήραμε μαζί μας... Απ’ όλα όμως πιο πολύ, λαχταρώ να ξαναδώ τους αδελφούς μου, τους θείους, όπως λέει η Αγάπη. Μια οικογένεια με θησαυρούς ηλικιωμένους ή ηλικιωμένους θησαυρούς. Δεν είναι τυχαίο ότι τα εγγόνια τους όλα, είναι κι αυτά όλα θεοκρατικά παιδιά... Άλλα σκαπανείς, άλλα από τη σχολή Ευαγγελιστών, σπαρμένα στη χώρα, από τον Ιεχωβά, να Τον υπηρετούν, όπως και οι παππούδες και οι γονείς τους.

lena5
Τέσσερα αγόρια έκανε εγγόνια, ο αδελφός Δημήτρης Σιδηρόπουλος και τα τέσσερα, διαμάντια. Και κάπου εδώ ολοκληρώνεται το οδοιπορικό στην Κρανέα… Ζητάμε συγνώμη, αν σας ταλαιπωρήσαμε λίγο, επειδή αφήσαμε συνειδητά να περάσει λίγος χρόνος από δημοσίευμα σε δημοσίευμα, αλλά γι’ αυτό φροντίσαμε με τους συνδέσμους να σας δώσουμε όλα τα δημοσιεύματα. Ώστε να θυμηθείτε και να συνδέσετε ονόματα και καταστάσεις...

kranea1

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

thrapsano.arxio

Μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων μερικές δεκαετίες πίσω... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία Roland Hampe. Την είδααμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλίου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά στις μέρες μας συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα...

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA