Η κίνηση στο Μοναστηράκι είναι πάντα μεγάλη. Είναι, ωστόσο, πολύ εύκολο να πέσεις θύμα κλοπής. Όπως εγώ που μου ξαναπήραν το κράνος και ένα κασκόλ από το... κλειδωμένο κασελάκι της μηχανής...

Ο χώρος ασκεί πάντα μια γοητεία... Ο κόσμος κατεβαίνει στο Μοναστηράκι για βόλτα, αλλά και για να ψωνίσει. Και ο καιρός βοηθάει σήμερα. Εντελώς καλοκαιρινός, “ξέχασε” κι όλας τις βραδινές βροχές της Παρασκευής και... μύρισε καλοκαίρι.

Στο Μοναστηράκι πάντα έχει κόσμο. Ακόμα κι αυτές τις δύσκολες, οικονομικά, εποχές... Εδώ θα βρει πάντα ευκαιρίες.

Και δυο περιστατικά αξιοσημείωτα:

Έχω βγάλει τα χαρτιά μου και κρατάω σημειώσεις πάνω σε ένα πάγκο που πουλάει κάλτσες. Έτσι, ασυναίσθητα. Με πλησιάζει ένας τύπος; που νομίζει ότι είμαι... εφοριακός και μου λέει, ευγενικά: “συγνώμη τι γράφετε;”. Μέχρι να του εξηγήσω ότι κρατούσα σημειώσεις για μένα, πήγε η καρδιά του στην Κούλουρη...

Επιστρέφουμε στη μηχανή. Την έχω παρκάρει απέναντι από τον ηλεκτρικό σταθμό στο Μοναστηράκι. Ένα βήμα από την πλατεία. Ανάμεσα σε δυο παρκαρισμένα αυτοκίνητα. Πρώτη μου δουλειά να κοιτάξω το κασελάκι πίσω. Στη μια ώρα που λείπαμε, το άνοιξαν και μου ξανα-πήραν (για τέταρτη φορά μέσα σε δυο χρόνια...) το κράνος και ένα... ξεχασμένο χειμωνιάτικο κασκόλ που όλο ανέβαλα να το ανεβάσω στη ντουλάπα για το βρω το χειμώνα.

Όμορφος κόσμος, ηθικός, αγγελικά πλασμένος...