Ένα μεσημέρι παρέα με περιστέρια, την ώρα του φαγητού, στην πλατεία Κοτζιά της Αθήνας…
Καλοκαίρι 2019! Ιούλιος ζεστός, μετά τα σκαμπανεβάσματα του που μας έκανε κατά καιρούς να αναρωτιόμαστε αν όντως είμαστε στη σωστή εποχή ή όχι… Μεσημέρι, ώρα 3-6 στην πλατεία Κοτζιά μπροστά στο παλιό Δημαρχείο της πόλης των Αθηνών. Ευτυχώς, φυσάει ένα ελαφρύ δροσιστικό αεράκι…
Παρακολουθώ τα περιστέρια… Κάποιοι τους ρίχνουν σιτάρι και αυτά τρελαίνονται να πάνε και να το φάνε. Τι κώδικα επικοινωνίας έχουν; Πώς συνεννοούνται, ώστε να σπεύσουν αμέσως μόλις βρουν φαγητό; Μερικά πράγματα μάλλον δεν είμαστε σε θέση να τα κατανοήσουμε, όσο και να το θέλουμε.
Μου κάνουν πολύ μεγάλη εντύπωση και προσπαθώ να τα καταγράψω, με το κινητό μου τηλέφωνο… Είναι εξοικειωμένα με τους ανθρώπους και δεν δείχνουν να ανησυχούν ιδιαίτερα. Το πρωτεύων γι’ αυτά, είναι να φάνε. Και μάλιστα ένα καλό, ποιοτικά φαγητό. Μαθαίνουμε από αυτά…
Κοιτάξτε τα μια ομορφιά! Έχουν πιάσει και τον ίσκιο, είπαμε μεσημέρι είναι… Έχουν κι αυτά αναπτυγμένη την αίσθηση της αυτοσυντήρησης, αφού μ’ αυτή πορεύονται για να συντηρηθούν στη ζωή. Έχει φροντίσει γι’ αυτά ο Δημιουργός. Ξέρουν τον τρόπο να επιβιώνουν, χωρίς να ανησυχούν ιδιαίτερα για την επόμενη μέρα.
Συνεχίζω να είμαι δίπλα τους πολύ προσεκτικός σε ότι κάνουν… Δεν μαλώνουν μεταξύ τους καθώς προσπαθούν να πάρουν την τροφή τους… Θα πάρουν μόνο ότι τους είναι αναγκαίο προκειμένου να χορτάσουν. Δεν έχουν αποθηκευτικούς χώρους, ώστε να προνοούν για τις άλλες μέρες. Θα μπορούσαμε να μάθουμε από αυτά; Μακάρι να το κάναμε!
Ένα μικρό παιδί παίζει μαζί τους… Κι αυτά χωρίς να το φοβούνται, δείχνουν να το διασκεδάζουν… Τα παιδιά είναι άκακα σαν κι αυτά τα περιστέρια. Κι αυτό είναι ένα από τα σημεία που τους αρέσει περισσότερο στο παιχνίδι τους… Ξέρουν ότι δεν κινδυνεύουν, να τους κάνει κακό. Το αντιλαμβάνονται, το νιώθουν…
Σχόλια (0)