Την περασμένη Πέμπτη η Σούλα έδωσε ραντεβού με τη φίλη της Εσθήρ και κατέβηκαν να περπατήσουν στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας. Την πήγα εγώ επειδή δεν γνωρίζει ακόμα καλά να κινείται μόνη της στην πρωτεύουσα… Πέρασαν πολύ όμορφα και βρήκαν ότι έψαχναν. Επωφελήθηκαν ακόμα από την ευκαιρία να φωτογραφηθούν μπροστά σε μια λατέρνα… Κι αν έχει τέτοιες το ιστορικό κέντρο…


Η λατέρνα είναι ένα μουσικό όργανο που παράγει μουσική με ένα περιστρεφόμενο κύλινδρο με καρφιά, όπου το κάθε ένα από αυτά είναι και μία νότα. Χρειάζεται 800 περίπου ώρες για να δημιουργηθεί και 7000 καρφιά για τα 9 τραγούδια που παίζει. Η ιστορία της Λατέρνας είναι πολύ μεγάλη, διότι είναι απόγονος των αυτόματων οργάνων τα οποία συναντούμε ακόμη και στην Αρχαιότητα. Μέχρι τον Μεσαίωνα τα εν λόγω όργανα προορίζονταν κυρίως για τη διασκέδαση της άρχουσας τάξης. Στην Αναγέννηση άρχισαν να κατασκευάζονται σε γοργούς ρυθμούς ενώ στα χρόνια των Ναπολεόντειων Πολέμων άρχισαν να παίρνουν την τελική μορφή τους.


Ύστερα κάθισαν σε ένα ζαχαροπλαστείο να ξαποστάσουν. Και να πάρουν κάτι να πιουν. Κι από αυτά τα στέκια έχει πολλά εκεί στην Ερμού και την Αιόλου ή στους μικρούς παράδρομους οι περισσότεροι από τους οποίους είναι πεζόδρομοι, μπορείς να βρεις πολλά τέτοια. Πρόκειται για μικρά σημεία που μπορείς να πάρεις τον καφέ σου ‘η ένα ποτό και να κουβεντιάσει ήσυχα με την παρέα σου.


Δείτε αυτό που διάλεξαν, είναι πανέμορφο… Και ήσυχο για μια καθημερινή μέρα… Δεν έχει πολύ κίνηση και το γκαρσόν είναι αρκετά εξυπηρετικό, και πρόθυμο, ακόμα κι όταν του ζήτησαν να τις φωτογραφήσει. Υπάρχουν παντού τέτοιοι άνθρωποι. Καμιά φορά είναι αρκετό, απλώς να τους το ζητήσετε…. Προσωπικά δεν είχα πρόβλημα να το κάνω, παντού. Ακόμα και σε μέρη που πήγαινα για πρώτη φορά και ήμουν άγνωστος, ανάμεσα σε αγνώστους.


Το συγκεκριμένο μαγαζί ήταν, όπως βλέπετε, το MELIARTOS με τον δικό του ξεχωριστό λογότυπο… Στα τραπεζάκια του ή στα ιδιόρρυθμα καρεκλάκια του ήταν ήδη αρκετοί νέοι άνθρωποι, αλλά και κάθε ηλικίας. Στον πεζόδρομο της Ερμού μπορείς να βρεις, όπως ανέφερα και παραπάνω, πολλά τέτοια μικρά μαγαζάκια, οάσεις όπου έχεις τη δυνατότητα να καθίσει χαλαρά και να ξεκουραστείς από τα ψώνια σου ή τη βόλτα σου. Επιβάλλεται…


Το λες και «καφενείο» για τους εγχώριους ή «coffehouse» για τους ξένους επισκέπτες της πρωτεύουσας που δεν είναι και λίγοι καθώς η Αθήνα με την ιστορία της έχει να προσφέρει τόσα πράγματα… Πολύ κοντά, από κει είναι το Μοναστηράκι, η Πλάκα, η Ακρόπολη, το Θησείο. Και όλα αυτά μπορείς να τα κάνεις πεζή… Έτσι απολαμβάνεις καλύτερα τη διαδρομή… Άσε που δεν χρειάζεσαι κάποια συγκεκριμένη αιτία… Απλά για μια βόλτα, είναι αρκετό… Αν δεν το έχετε δοκιμάσει, σας παροτρύνω να το κάνετε…


Οι βιτρίνες τους είναι ιδιαίτερα ελκυστικές… Προκλητικές ίσως για όσους κάνουν δίαιτα και επιθυμούν μιαν ισορροπημένη διατροφή ή για όσους αδυνατούν να μπουν στο κόστος μια τέτοιας μικρής απόλαυσης. Αλλά, πραγματικά, οι λιχουδιές τους είναι μοναδικές στην απόλαυση. Πρόκειται για έναν πειρασμό που όσο εκπαιδευμένη συνείδηση κι αν έχει μάλλον είναι δύσκολο να αντισταθείς… Κάποιοι, βέβαια, καταφέρνουν να δώσουν τη μάχη τους. Τους βγάζω το καπέλο!


Μια τελευταία ματιά του μαγαζιού που επέλεξαν τα κορίτσια μας, η Σούλα με την Εσθήρ να καθίσουν στην ξεχωριστή βόλτα τους στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας για την οποία, τουλάχιστον η Σούλα μου μίλαγε με πολύ καλή διάθεση, όταν αργά το μεσημέρι προς το απόγευμα, πήγα να την πάρω, να γυρίσουμε σπίτι. Είχε χρόνια, μου είπε να κάνει τέτοια όμορφη βόλτα στα μαγαζιά. Κι αυτό, ξέρετε και αρέσει και το χρειάζονται πότε – πότε οι γυναίκες…