Ένα φεστιβάλ στο Θραψανό Ηρακλείου Κρήτης που αξίζει να το ζήσετε από κοντά!

xoma.nero.fotia2025

Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Θραψανού σε συνεργασία με τo Κέντρο Μελέτης Νεώτερης Κεραμεικής, τη Βρετανική Σχολή Αθηνών, το Υπουργείο Πολιτισμού την υποστήριξη της ΔΗΝΕΠΟΚ (Δ/νση Νεώτερης Πολιτιστικής Κληρονομιάς)  τη συμμετοχή των Αγγειοπλαστών του Θραψανού, διοργανώνει σειρά πολιτιστικών εκδηλώσεων εστιασμένων στην Κρητική παραδοσιακή κεραμική και τον πολιτισμό της Κρήτης, με την στήριξη της Περιφέρειας Κρήτης υπό την αιγίδα του Δήμου Μινώα Πεδιάδας. Δείτε το σημερινό πρόγραμμαΕΔΩ.

musiki.iulios2025

Επειδή είναι ωραίο να μαθαίνεις…

Posted in Επικαιρότητα

Είναι τελικά πολύ σπουδαίο πράγμα να ζεις την κάθε στιγμή σα να είναι η τελευταία. Το έχετε ακούσει, υποθέτω, εκατοντάδες φορές, όπως και γλυκανάλατες «οδηγίες χρήσης προς ναυτιλλομένους» για να πετύχει η συνταγή. Έτσι την παθαίνουμε, συνήθως… Και προσπερνάμε και αξίες που θα έπρεπε, για πολλούς λόγους, να τους δώσουμε μεγαλύτερη προσοχή.

Έχουν γραφτεί ολόκληρα βιβλία με οδηγίες χρήσης. Στέλνουν  οι φίλοι στα οι e-mai (καλή ώρα η Σοφία Μοσκοφίδου…), επισημαίνουν μεγάλες αλήθειες, αλλά εμείς, στον κόσμο μας.

Γι’ αυτό, σας παρακαλώ, τα παρακάτω μην τα δείτε σαν «οδηγίες», αλλά σαν «σταγόνες σοφίας» που μπορεί να μας βοηθήσουν να περάσουμε καλύτερα στο σύντομο πέρασμά μας από αυτή τη ζωή.

Το παρακάτω κείμενο γράφτηκε από μια κυρία 90 ετών σήμερα, τη Regina Brett, πρώην δημοσιογράφο στο Κλίβελαντ του Οχάιο. "Για να γιορτάσω τα γενέθλιά μου, έγραψα κάποτε στη στήλη μου στην εφημερίδα, τα 44 πράγματα που μου έμαθε η ζωή. Ήταν το πιο... πετυχημένο άρθρο που έγραψα ποτέ".

Ας τα μοιραστούμε μαζί της:
1. H ζωή δεν είναι δίκαιη, αλλά ακόμα κι έτσι είν' ωραία.
2. Όταν αμφιβάλλεις για κάτι, απλά κάνε το επόμενο μικρό βήμα.
3. H ζωή είναι πολύ μικρή για να χάνεις χρόνο μισώντας τον οποιονδήποτε.
4. Αν αρρωστήσεις, δε θα σε κοιτάξει η δουλειά σου. Θα σε κοιτάξουν οι φίλοι και η οικογένειά σου. Μη χάνεσαι.
5. Πλήρωνε τις πιστωτικές σου κάθε μήνα.
6. Δε χρειάζεται να κερδίζεις σε κάθε διαφωνία. Συμφώνησε με το να
διαφωνείς.
7. Κλάψε παρέα με κάποιον. Είναι πιο εύκολο να συνέλθεις απ' ό,τι αν κλαις μόνος.
8. Δεν πειράζει να θυμώνεις με τον Θεό. Το αντέχει.
9. Βάζε στην άκρη για τη σύνταξή σου από τον πρώτο σου μισθό.
10. Απέναντι στη σοκολάτα κάθε αντίσταση είναι μάταιη.
11. Συμφιλιώσου με το παρελθόν σου, για να μην καταστρέφει το παρόν σου.
12. Δεν πειράζει αν σε δουν τα παιδιά σου να κλαις. Άσ' τα να το κάνουν.
13. Μη συγκρίνεις τη ζωή σου με των άλλων. Δεν έχεις ιδέα τι νόημα μπορεί να έχει το δικό τους το ταξίδι.
14.
Αν μια σχέση πρέπει να κρατιέται μυστική, τότε δεν πρέπει να την κρατάς εσύ.
15. Τα πάντα μπορεί να αλλάξουν μ' ένα ανοιγοκλείσιμο των ματιών. Αλλά μην ανησυχείς. Ο Θεός δεν τρεμοπαίζει τα βλέφαρά του.
16. Πάρε μια βαθιά ανάσα. Ηρεμεί το μυαλό.
17.
Ξεφορτώσου ό,τι δεν είναι χρήσιμο, όμορφο ή γεμάτο χαρά.
18. Ό,τι δε σε σκοτώνει πράγματι σε κάνει δυνατότερο.
19. Ποτέ δεν είναι αργά για να έχεις μια ευτυχισμένη παιδική ηλικία. Αλλά τη δεύτερη φορά εξαρτάται από σένα.
20. Όταν είναι να κυνηγήσεις αυτά που αγαπάς στη ζωή, μη δεχτείς ποτέ το όχι.
21. Άναψε τα κεριά, στρώσε τα καλά σεντόνια, φόρεσε τα ακριβά εσώρουχα. Μην τα φυλάς για ειδικές περιπτώσεις. Κάθε μέρα είναι ειδική περίπτωση.
22. Προετοιμάσου για όλα. Και μετά ακολούθησε το ρεύμα.
23. Γίνε εκκεντρικός τώρα. Μην περιμένεις να πάρεις σύνταξη για να φορέσεις μοβ χρώμα!
24. Κανείς δεν είναι υπεύθυνος για την ευτυχία σου παρά μόνο εσύ.
25. Σε κάθε αποκαλούμενη "καταστροφή" σκέψου: "Σε 5 χρόνια, αυτό θα έχει καμία σημασία;".
26.
Πάντα να επιλέγεις τη ζωή.
27. Συγχώρησε σε όλους τα πάντα.
28. Το τι πιστεύουν οι άλλοι για σένα δεν είναι δική σου δουλειά.
29. Ο χρόνος θεραπεύει σχεδόν τα πάντα. Δώσε χρόνο στο χρόνο.
30. Όσο καλή ή κακή κι αν είναι μια κατάσταση, θα αλλάξει.
31. Μην παίρνεις τον εαυτό σου τόσο στα σοβαρά. Κανείς άλλος δεν το κάνει.
32. Πίστευε στα θαύματα.
33. Ο Θεός σ' αγαπάει επειδή είσαι αυτός που είσαι, όχι για κάτι που έκανες ή δεν έκανες.
34. Μην παρακολουθείς τη ζωή. Βγες μπροστά και εκμεταλλεύσου την πλήρως τώρα.
35. Το να γερνάς είναι καλύτερο από την εναλλακτική λύση: να πεθαίνεις νέος.
36. Τα παιδιά σου θα ζήσουν μόνο μία παιδική ζωή.
37. Το μόνο που έχει σημασία τελικά είναι ότι αγάπησες.
38. Βγες έξω κάθε μέρα. Τα θαύματα παραμονεύουν παντού.
39. Αν όλοι ρίχναμε τα προβλήματά μας σε ένα σωρό δίπλα δίπλα, θα αρπάζαμε τα δικά μας πίσω.
40. Η ζήλια είναι χάσιμο χρόνου. Έχεις ήδη όλα όσα χρειάζεσαι.
41. Τα καλύτερα έπονται.
42.
Ό,τι διάθεση και να έχεις, σήκω, ντύσου και πήγαινε εκεί που έχεις να πας.
43. Ενέδωσε.
44.
Η ζωή δεν είναι τυλιγμένη με κορδέλα, δεν παύει όμως να είναι δώρο.

Οι γιορτές πέρασαν, μαζευόμαστε ξανά…

Posted in Τα δικά μου

Ναι, η ιστορία με τις γιορτές τελείωσε… Κάθε «κατεργάρης» στον πάγκο του. Τα σχολεία άνοιξαν (ο Θεός να το κάνει άνοιγμα Παρασκευιάτικα…), στα 144-163 δημοτικά ξαναβρισκόμαστε για το «Μήνυμα για όλους» στις οκτώ το βράδυ και την Κυριακή το πρωί στις 11.30 έχουμε την πρώτη ουσιαστική συνάντηση για την έκδοση εφημερίδας στην Ακαδημία του Πλάτωνα.

Δεν μπορείς να πεις ότι δεν κινείται το πράγμα… Τι, μόνο οι ελεγκτές της Κομισιόν θα είναι σε συνεχή κινητικότητα; Κι εμείς από τη μεριά μας χρησιμοποιούμε τη δράση μας σε τοπικό επίπεδο ως κινητήρια δύναμη για τις ψυχές μας.

Θα ξανασυναντηθούμε συναγωνιστές που είχαμε καιρό να δούμε και να σχεδιάσουμε νέες δράσεις που θα βάλουν φωτιά  στα όνειρά μας και θα ξαναζωντανέψουν τις ελπίδες μας πως μπορούμε, έχουμε τη δύναμη όλοι μαζί, συντονισμένα, να αλλάξουμε προς όφελός μας τα πράγματα.

Μέσα στο Σαββατοκύριακο σχεδιάζω να ολοκληρώσω και τον «Κρέοντα» από πλευράς γραψίματος. Έχω ήδη έτοιμο το 70% της ύλης, Μια καθοριστική συνάντηση μου μένει με έναν παππού στην Κρέοντος που ίσως; Μου δώσει και το πρώτο θέμα στο εξώφυλλο. Η εγκατάλειψη εγκυμονεί πολύπλευρους κινδύνους. Κι εδώ έχουν να το λένε οι άνθρωποι. Μια πρώτη κουβέντα μαζί του τηλεφωνικά με έπεισε ότι μπορεί να βγει ένα καλό κομμάτι.

Επιμένω στη δουλειά μου να εμπιστεύομαι το ένστικτό μου στο ρεπορτάζ. Η άμεση επικοινωνία με τους ανθρώπους εκτιμώ ότι δίδει άλλη διάσταση στο πρόβλημα. Έτσι έμαθα να λειτουργώ κι αυτό δεν πρόκειται να το αλλάξω για τίποτα στον κόσμο…

Οι ελεγκτές της Κομισιόν ανασκουμπώνονται…

Posted in Δημοσιογραφικά

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 09/01/2010

Μαύρα τα σύννεφα από την Ευρωπαϊκή Ένωση σαν τον κακό μας τον καιρό. Έφτασε την προηγούμενη εβδομάδα κλιμάκιο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας για την κατάρτιση του Προγράμματος Σταθερότητας και Ανάπτυξης (ΠΣΑ) που θα υποβάλει η χώρα μας στην ΕΕ εντός του μηνός. Έτσι λένε κομψά το… κοστούμι που μας ετοιμάζουν για τριετή λιτότητα.

Και να άμεσα μέτρα εκεί που νομίζαμε ότι είχαμε μπροστά μας τις καλύτερες μέρες και να ξανά σφίξιμο του ζωναριού και να μη βλέπουμε ξανά φως στο βάθος του τούνελ. Γνωστά όλα αυτά για τους εργαζόμενους. Τα έχουν πληρώσει ξανά και ξανά.

Τα περιθώρια στένεψαν απελπιστικά. Ο κόσμος είναι έτοιμος να βγει, όχι αδικαιολόγητα στους δρόμους. Διαβάζει στις εφημερίδες και «τρελαίνεται»:
Οι κοινοτικοί αξιωματούχοι θα διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στην κατάρτιση του ΠΣΑ, ενώ κάθε μήνα θα παρακολουθείται στενά η τήρηση του Προγράμματος.
Το οικονομικό επιτελείο αποφάσισε την άμεση λήψη μέτρων ώστε το έλλειμμα να περιοριστεί κάτω του 3% έως το τέλος του 2012 και όχι σε τέσσερα χρόνια -όπως είχε ανακοινωθεί αρχικά - σε σύσκεψη υπό τον πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου.
Η απόφαση ελήφθη από την κυβέρνηση με στόχο να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις των Ευρωπαίων εταίρων, οι οποίοι πίεζαν για μείωση του χρόνου δημοσιονομικής προσαρμογής της χώρας μας.
Η απόφαση για τριετές πρόγραμμα οδηγεί στην ανάγκη ριζικότερων μέτρων, καθώς είναι επιτακτική η εξεύρεση επιπλέον 2,5 δισ. ευρώ το 2011 και το 2012.

Για «άγρια προαποφασισμένη αντιλαϊκή θύελλα», η οποία εξαπολύεται εσπευσμένα από την κυβέρνηση κάνει λόγο το ΚΚΕ. «Η κυβέρνηση σε συνεργασία με την ΕΕ -και έχοντας την συναίνεση της ΝΔ- εξαπολύει εσπευσμένα την άγρια προαποφασισμένη αντιλαϊκή θύελλα, επιδιώκοντας να αιφνιδιάσει το λαό, για να ισοπεδώσει και τις τελευταίες εργατικές - λαϊκές κατακτήσεις πρώτα απ’ όλα στο ασφαλιστικό, στο εργασιακό, στο εισόδημα και στα άλλα δικαιώματα. Πρόκειται για την έναρξη μιας νέας σφοδρής και ανελέητης επίθεσης που δεν θα είναι προσωρινή αλλά διαρκείας», αναφέρει χαρακτηριστικά.
«Άγρια λιτότητα και αναδιανομή του πλούτου υπέρ των ισχυρών» συνιστούν, σύμφωνα με τον πρόεδρο του ΣΥΝ Αλέξη Τσίπρα οι επιλογές της κυβέρνησης στην οικονομία. Ο κ. Τσίπρας επικρίνει έντονα το οικονομικό επιτελείο για το προωθούμενο ΠΣΑ, υποστηρίζοντας πως το φάρμακο που επιλέγει η κυβέρνηση είναι πολύ χειρότερο απ' ό,τι η ίδια η ασθένεια της οικονομίας: «Αντί για ένα γενναίο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων, η κυβέρνηση επιλέγει ιδιωτικοποιήσεις και αύξηση των έμμεσων φόρων. Αντί για στήριξη της απασχόλησης, η κυβέρνηση επιλέγει τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων και την ελαστική εργασία».

Κουβέντα από τη Ν. Δ. Και τι να πει άλλωστε. Πως στο δρόμο γι’ αυτή την κατάσταση τον έστρωσε η ίδια ως κυβέρνηση επί μια πενταετία; Δε λέει… Και έτσι, απέχει διακριτικά.

Οι άνθρωποι που θα κληθούν να «πληρώσουν το μάρμαρο» ξέρουν πολύ καλά ποιος φταίει και με ποιο νόμισμα θα τον πληρώσουν την ώρα της κρίσης. «Ωραίες ειδήσεις» στο έμπα του νέου χρόνου… Να ακούς πρώτο θέμα την Οικονομία και να χαίρονται τα σώψυχά σου. Αυτός ο Παπακωνσταντίνου πρώτη φάτσα είναι καθημερινά στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων. Και αν και ο άνθρωπος είναι μια χαρά, εγώ όπως και πολλοί άλλοι φαντάζομαι, αισθανόμαστε ότι κάτι «μαγειρεύει» σε βάρος μας. Πολύ γρήγορα εξαντλήθηκε η αισιοδοξία. Μόλις τις 100 πρώτες μέρες…

  • Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευθεί αύριο στη στήλη μου ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ

Ενδοδημοσιογραφικά... με την πένα του Στάθη

Posted in Δημοσιογραφικά

Tέλη τέλη τέλη, ψεύτικε ντουνιά...

Έτσι παρουσιάζει στη στήλη του "Ναυτίλος" την κρίση που κυριαρχεί αυτή τη στιγμή στην "Ελευθεροτυπία" ο καλός σκητσογράφος Στάθης και συνεχίζει:

Ενας διευθυντής έπεσε. Δεν είναι ασυνήθιστο. Αλλά και καθόλου γενναίο να κατηγορεί για την πτώση του συντάκτες - μάλιστα να τους συκοφαντεί.

Ο κ. Βλαστάρης, διευθυντής έως πρότινος της «Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας», απεπέμφθη από την ιδιοκτησία της εφημερίδας κι όχι από τους συντάκτες. Και είναι μικρότητα όταν μια δρυς πέφτει, να κατηγορεί για αυτό τις πεύκες γύρω της ή τα κυπαρίσσια.

Πολύ δε περισσότερο δείχνει έλλειψη ήθους το να κατηγορεί -τώρα- ως «εφημερίδα των κοριών» την εφημερίδα που έως χθες διηύθυνε, προσβάλλοντας έτσι όλους εμάς τους εργαζόμενους σε αυτήν, υπονομεύοντας το κύρος μας και το όνομά μας. Κλαζομένια πράγματα, άδικα και απρεπή...

Και πιο κάτω γράφει:

"Πολλά λέγονται και γράφονται για την «Ελευθεροτυπία» τον τελευταίο καιρό. Ως ένας συντάκτης που έχει την τιμή να εργάζεται σε αυτήν την εφημερίδα με παρρησία και την αξιοπρέπεια της ελευθερίας (όπως άλλωστε και οι περισσότεροι συνάδελφοι εδώ), αισθάνομαι την ανάγκη να απευθυνθώ κι εγώ στους αναγνώστες λέγοντας δυο-τρία πράγματα απ' την καρδιά μου.

Η «Ε» είναι η τελευταία από τις μεγάλες απογευματινές εφημερίδες που με μια-δυο ακόμα, μικρότερες, δεν έχει οικονομικές εξαρτήσεις, δεν συνδέεται με διαπλεκόμενα συμφέροντα, δεν εξυπηρετεί αλλότριες επιδιώξεις. Συνεπώς οι όποιες κεντρικές πολιτικές επιλογές της εφημερίδας αποτελούν προϊόν της ελεύθερης βούλησής της και των προτιμήσεών της, ενώ ταυτοχρόνως, όχι μόνον επιτρέπει αλλά εξασφαλίζει το δικαίωμα των συντακτών της και των συνεργατών της να εκθέτουν τη δική τους σκέψη και πολιτική, ενίοτε διαφωνώντας ή με τη γραμμή της εφημερίδας ή και μεταξύ τους. Αυτός που εν τέλει κρίνει είναι ο αναγνώστης.

Αυτό δεν σημαίνει ότι η εφημερίδα ή οι συντάκτες δεν έχουν αδυναμίες, δεν κάνουν σφάλματα ή ότι κάποιοι δεν ενεργούν πονηρά. Ομως σε αυτήν την εφημερίδα ραγιάς είναι μόνον όποιος είναι εθελοντής ραγιάς... Το ιδανικό της «Ελευθεροτυπίας» είναι να απευθύνεται στους αναγνώστες της μέσω των συντακτών της, χωρίς δουλείες και υποτέλειες. Είναι τίμιο να 'ναι κανείς ΠΑΣΟΚ χωρίς να επωφελείται απ' αυτό, δεξιός, αριστερός ή οτιδήποτε, αρκεί να μην το «πουλάει» (με αποτέλεσμα να πουλιέται) -είτε για χρήμα, είτε για σχέσεις, είτε για θέσεις. Είναι λοιπόν «λογικό» (με την τρέχουσα κυνική εκδοχή τού σκέπτεσθαι) να'ναι η «Ε» στο στόχαστρο πολλών που θα ήθελαν να τη δέσουν στο άρμα τους.

Υποθέτω μάλιστα ότι πολλοί καλοθελητές διαβάζοντας αυτές τις γραμμές «θα θυμηθούν το παλιό δηλητήριο» -και θα αναρωτηθούν αν γράφονται ανιδιοτελώς ή όχι- δεν είναι έτσι, μην κρυβόμαστε πίσω απ' το δάκτυλο. Τη σκούφια μας την φοράμε στραβά πολλά χρόνια τώρα, εκ πρώτης αρχής. Η στήλη αυτή δεν θα κουραστεί να επαναλαμβάνει ότι μπορεί μεν οι εφημερίδες να εκδίδονται από αφεντικά, αλλά γράφονται από δημοσιογράφους.

Η πιο χυδαία συκοφαντία, κατά του Τύπου γενικώς, είναι η ταύτιση των δημοσιογράφων με τους ιδιοκτήτες. Καθ' υπαγόρευσιν του αφεντικού γράφουν μόνον όσοι το επιλέγουν. Κι αυτοί που επιλέγουν κάτι τέτοιο, επιλέγουν και πολλά αφεντικά. Ο «ναυτίλος» είναι μια στήλη γνώμης, ευαίσθητη μόνο στη γνώμη των αναγνωστών, των πολιτών, τη δική σας· και όταν συμφωνούμε και όταν διαφωνούμε.

Συχνά (ίσως περισσότερο από όσο θα έπρεπε) σας έχει απευθυνθεί σε δεύτερο πρόσωπο για κρίσιμα θέματα. Ομως οι καιροί έχουν ζορίσει. Ο κόσμος αλλάζει, και δεν αλλάζει προς το καλύτερο. Η εποχή που «η εφημερίδα ήταν η προσευχή του πολίτη» έχει παρέλθει. Κυρίως με ευθύνη των εφημερίδων, καθώς σιγά-σιγά, η μία μετά την άλλη, εγκαταλείπουν τους αναγνώστες χάριν των Δυνατών κι αφίστανται των πολιτών λόγω των πελατών.

Ομως το (εγγύς μάλιστα) μέλλον ίσως να βρει όρθιους όσους αντιστέκονται σε αυτό το παρόν. Δουλειά της δημοσιογραφίας είναι να ακούει «τη βοή των πλησιαζόντων» κι ως προς αυτό έχει μακρά παράδοση και καθόλου βραχύ μέλλον, διότι, εν τέλει, η δημοσιογραφία δεν είναι η παθολογία της, αλλά ο αγώνας εναντίον αυτής της παθολογίας. Στην «Ελευθεροτυπία» οι δημοσιογράφοι που προκρίνουν αυτόν τον τρόπο ζωής, έχουν τη δυνατότητα να τον αθλούνται. Οπως άλλωστε και σε αρκετές άλλες εφημερίδες και έντυπα.

Οχι, ο Τύπος δεν τελείωσε, ούτε θα αλωθεί στο σύνολό του εύκολα. Εξάλλου ο Τύπος δεν ελέγχει μόνον τις τρεις εξουσίες ελέγχει και ελέγχεται και από τον υπόλοιπο Τύπο. Οπερ έδει δείξαι. Αλλοιώς η τυραννίδα θα είχε προ πολλού ακλόνητη εγκαθιδρυθεί -για την ώρα το προσπαθεί. Και θα το καταφέρει μόνον όταν τις εφημερίδες θα τις γράφουν οι Δυνατοί και μόνον όταν τα κόμματα αποπολιτικοποιηθούν. Φαινόμενα και τα δύο δυστυχώς σε εξέλιξη"...

ΣΤΑΘΗΣ Σ. 7.Ι.2010 Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

  • Δείτε ΕΔΩ ολόκληρη της επιστολή Βλαστάρη στην οποία αναφέρεται ο Στάθης
  • Κι ΕΔΩ ένα κείμενο των συντακτών της "Ελευθεροτυπίας". Τα πράγματα δεν είναι καθόλου καλά στον Τύπο...

Πώς ΔΕΝ είδαμε την ταινία «Νήsos»

Posted in Επικαιρότητα


Αυτή την ταινία δεν καταφέραμε να τη δούμε έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα. Δεν πειράζει, μια άλλη φορά ίσως είμαστε πιο τυχεροί…

Είναι μάλλον απερίγραπτο αυτό που περάσαμε χθες το βράδυ επιχειρώντας να εκμεταλλευθούμε την αργία των Φώτων και να πάμε σινεμά. Η ιδέα ήταν για το Village Cinemas στου Ρέντη. Μόνο που δεν ήταν μόνο δική μας ιδέα, αλλά… περίπου της μισής Αθήνας.

Ο δρόμος κοντά στο σινεμά αδιάβατος από το μποτιλιάρισμα των αυτοκινήτων. Οδύσσεια να φτάσεις στο πάρκινγκ του Village Cinemas για να διαπιστώσεις ότι είναι «πλήρες». Μια προσπάθεια να πάμε στο πάρκινγκ του εμπορικού κέντρου απέναντι από το Village Cinemas κατέληξε άδοξα καθώς, αφού βρίσκουμε θέση ένας υπάλληλος με αυστηρό ύφος που δεν σήκωνε δεύτερη κουβέντα, μας επισημαίνει ότι το πάρκινγκ αυτό αφορά αποκλειστικά τους πελάτες τους.

Άντε ξανά στο δρόμο προς αναζήτηση. Μια τελευταία προσπάθεια στο πάρκινγκ του Allu Fun Park αποδίδει. Μόλις είχε φύγει ένα αυτοκίνητο και «άνοιξε» θέση. Το αντίθετο είχε συμβεί στο πάρκινγκ του Village Cinemas. Με το που περάσαμε την είσοδο ένας υπάλληλος ήρθε και το άνοιξε. Αλλά πίσω ήταν αδύνατον να κάνουμε…

Στο σινεμά η ουρά στο ταμείο απογοητευτική. Μοιραζόμαστε με τον Λάμπρο τις ουρές. Εγώ για το ταμείο κι εκείνος για τα ποπ κόρν. Δεκαπέντε λεπτά, είκοσι, τριάντα; Ούτε κι εγώ ξέρω πόσα λεπτά πέρασαν μέχρι να πλησιάσω στον ταμεία. Γύρω στις οκτώ ξεκινήσαμε να έρθουμε και δυο ώρες μετά έχω ακόμα δρόμο για το ταμείο.

Πόσο καλή διάθεση πρέπει να έχεις για να αντέξεις προκειμένου να δεις σινεμά. Στο κάτω – κάτω διασκέδαση είναι…

Παρακολουθώ τα πρόσωπα των παιδιών γύρω μου. Νεαρά άτομα, ζευγαράκια που φλερτάρουν και δεν αγχώνονται καθόλου για την ώρα προβολής και άλλα που απογοητεύονται και φεύγουν να πάνε για ένα καφέ. Μια άλλη φορά θα ξανακάνουν την προσπάθεια.

Η «Νήsos» που θέλαμε να δούμε «παίζει» σε πάρα πολλές αίθουσες. Παρακολουθώ τον φωτεινό πίνακα πάνω από τα ταμεία ενώ είμαι στην ουρά.10,15 και 10,30 έχει θέσεις τα άλλα είναι στο «κόκκινο». Αν είμαι τυχερός θα προλάβω…

Άρχισε να φαίνεται φως, αλλά κοντεύω να «σκάσω» από τη ζέστη φορώντας το δερμάτινο μπουφάν. Δεν υπάρχει χώρος ούτε να το βγάλω, τέτοιο στρίμωγμα. Δέκα η ώρα έφτασα μπροστά στο ταμείο για να ακούσω τον υπάλληλο να μου λέει πως στην προβολή των 10,00 είχε στην πρώτη σειρά, στις 10,45 στη δεύτερη, στις 11,20 στην τρίτη… Είπα «άστο» και σηκώθηκα κι έφυγα. Στο μικρό «κόστισε» αυτή η εξέλιξη, αλλά το συζητήσαμε και δέχθηκε κι αυτός πως δεν άξιζε να δούμε την ταινία κάτω από αυτές τις συνθήκες.

Πήραμε τα ποπ κορν και βολτάροντας στο Allu Fun Park τα φάγαμε, σχολιάζοντας και γελώντας με το πάθημά μας. Στο σπίτι που διηγούμασταν τι περάσαμε δεν τα πίστευαν. Δικαιολογημένα…

Των Φώτων σήμερα, καλά μυαλά…

Posted in Τα δικά μου

Δεν ξέρω τι μπορεί να λέει στους νεώτερους η σημερινή μέρα. Ίσως και τίποτα. Απλά μια ακόμα αργία στην αλυσίδα των αργιών των τελευταίων εβδομάδων… Το έχει αυτό το κακό η πόλη. Η ισοπέδωση κυριαρχεί και ο σκληρός καθημερινός ρυθμός δουλειάς, το μόνο που ζητάει είναι λίγη ξεκούραση, λίγο χαμήλωμα της έντασης, πιο χαλαρά, με… παντούφλες στο σπίτι ή ένα ταξιδάκι σε κοντινούς ή μακρινούς προορισμούς.

Κι όμως δεν ήταν έτσι πάντα… Εμείς που μεγαλώσαμε σε χωριά, κάτω από συνθήκες πολύ πιο δημιουργικές, με την ελευθερία να τρέχει στο αίμα μας, συνώνυμη της ταυτότητάς μας, έχουμε μνήμες δυνατές από μέρες που φροντίζαμε να τις κάνουμε ξεχωριστές.

Το δικό μου το χωριό δεν έχει κοντά τους θάλασσα, είκοσι λεπτά είναι η πιο κοντινή με το αυτοκίνητο όταν πηγαίνουμε για μπάνιο τα καλοκαίρια… Και τι μ’ αυτό;  Οι κάτοικοι έβρισκαν πάντα τον τρόπο να «φωτίσουν» τα νερά, να περάσει ο παπάς με την αγιαστούρα από όλα τα σπίτια και να τον φιλέψουμε με ότι καλούδια διαθέταμε. Φτωχικά χρόνια ήταν. Μπορεί να μην είχαμε τη δυνατότητα για σπατάλες, αλλά η καρδιά μας ήταν μεγάλη και το χαμόγελο με τη φιλοξενία μοιράζονταν απλόχερα παντού.

Στο Θραψανό, που λέτε, τέτοια μέρα το ενδιαφέρον είχε στραφεί στο πηγάδι της κάτω Παναγίας που ήταν και θαυματουργό. Κάποτε, λέει, έπεσε μέσα κατά λάθος κάποιος και το νερό φούσκωσε και τον έβγαλε στην επιφάνεια σώο και αβλαβή. Αλήθεια; Ψέματα; Οι θρησκευόμενοι μιλάνε ακόμα και σήμερα για θαύμα. Κι αν έτσι συνέβη, μάλλον πρόκειται για θαύμα.

Κι εμείς παιδιά τότε, «τρώγαμε» με ευχαρίστηση στη μούρη τις σταγόνες του «αγιασμένου» νερού από την αγιαστούρα του παπά που δεν ήταν άλλο από ένα μεγάλο μεταλλικό ή ξύλινο σταυρό περιτρυγισμένο από ένα μάτσο κλαδιά βασιλικό.

Αχ αυτός ο βασιλικός! Μυρωδάτος κι ευωδιαστός, βρισκόταν πάντα μπροστά μας τις καλές στιγμές. Κι η μάνα μου είχε πάντα, εκτός από ανοιξιάτικο και καλοκαιρινό και χειμωνιάτικό ανάμεσα στα λουλούδια του σπιτιού. Έτσι η παρουσία του συντροφεύει για πάντα τις καλές αναμνήσεις.

Τώρα για κάλαντα δεν θυμάμαι να λέγαμε. Εγώ, τουλάχιστον και η παρέα μου. Είχαμε εξαντληθεί στα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά κι έτσι τα Φώτα λιγόστευαν κατά πολύ οι καλαντάρηδες.

Αλλά κάπως έτσι τα είδα κι εδώ τα πράγματα. Ούτε την Πρωτοχρονιά που «τρέχαμε» παραμονή για την εφημερίδα είδα παιδιά να τα «λένε», ούτε χθες. Γιατί εδώ στην Αθήνα, όλα αυτά τα κάνουν την παραμονή…

Εμάς τότε, σαν παιδιά, μας άρεσε να διαβάζουμε στον Καζαμία τις προβλέψεις για τη νέα χρονιά, τα περίεργα και παράξενα με τους… καλικάντζαρους και το οικογενειακό δέσιμο που είχαμε. Οι γονείς μας ήθελαν να είμαστε όλοι μαζί στο σπίτι την ώρα που θα περνούσε ο παπάς να αγιάσει το σπίτι. Το είχαμε για καλό να είμαστε όλοι μαζί τέτοιες σπουδαίες στιγμές.

Τα πρώτα χρόνια στα Σεπόλια, δεκαετία του ’80 θα’ ταν, ερχόταν σπίτι ο παπάς της ενορίας του αγίου Μελετίου. Ύστερα σταμάτησε… Πού να πρωτοπάει κι αυτός μέσα στο χάος της πόλης… Άσε που αυξήθηκε και η αμφισβήτηση ως προς την ουσιαστική πνευματική τους παρέμβαση, οπότε…

Των Φώτων σήμερα και κατέγραψα μερικές σκέψεις από το, όχι και τόσο μακρινό παρελθόν, έτσι όπως μου ήρθαν, ξημερώματα, ανάκατες στο μυαλό…

Δείτε πώς θα είναι τα έντυπα του μέλλοντος

Posted in Επικαιρότητα

Mag+ from Bonnier on Vimeo.

Μακρινός ο χρόνος που θα δούμε τέτοια έντυπα; Όχι και τόσο. Πιστέψτε με... Αλλάζουν όλα γύρω μας με ρυθμούς απίστευτους, θα αλλάξουν και τα έντυπα ενημέρωσης. Το ζήτημα είναι να τα χρησιμοποιήσουμε σωστά.

Θα είναι άραγε κοντά σε αυτό που βλέπουμε στο παραπάνω βίντεο εκείνο που θα προκύψει τελικά; Πάντως είτε πρόκειται για την πρόταση του Sports Illustrated, είτε για το πολυαναμενόμενο i-tablet όλα προς αυτή την κατεύθυνση δείχνουν να οδηγούν.

Ας είμαστε προετοιμασμένοι να τα καλοδεχτούμε...

  • Το βίντεο το πήραμε από το MediaBlog

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

egkainia.domis.agioplastikis

Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.

Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

elies.a.nikola1.081220

Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA