Θα το τραγουδήσουμε απόψε αυτό το τραγούδι; Θυμάμαι μικροί το κάναμε. και χθες άκουσα να το τραγουδάει ένα κορίτσι από το εμπορικό τμήμα της «Κ».

«Πάει ο παλιός ο χρόνος!»... Με γερμένους τους ώμους από τα βάρη και τις υποχρεώσεις τελειώνει ώρα την ώρα... Κι αργά το βράδυ, όπως κάθε χρόνο, θα σβήσουμε τα φώτα να τον υποδεχθούμε με ιδιαίτερες φωταψίες καθώς θα ανταλλάσσουμε ευχές ελπίδας για ένα καλύτερο αύριο, με υγεία σε έναν κόσμο ειρηνικό...

Έτσι να τους τρελάνουμε όλους, εμείς οι Ελληνάρες. Να παίρνουμε τα Ι. Χ. μας και ας παραπονιόμαστε για τα ακριβά τέλη κυκλοφορίας και να φεύγουμε σε μια τεράστια έξοδο για την οικονομική κρίση που περνάμε, μακριά από την Αθήνα.
Ο αντίλογος θέλει να πηγαίνουμε στα πάτρια εδάφη για πιο οικονομικές μίνι διακοπές. Μπορεί να είναι κι έτσι... Η αλήθεια είναι πάντως ότι στις εθνικές οδούς η Ελλάδα αναστενάζει. Αλλά έστω και σαν αλλαγή στην καθημερινότητα, καλό είναι...
Βράδυ παραμονής Πρωτοχρονιάς απόψε... Θα παίξουμε χαρτί, θα φάμε, θα πιούμε και θα γλεντήσουμε... Μόνο να ξεκουραστούμε λιγάκι θέλουμε.

Να ξεφύγω λίγο από τους τρελούς καθημερινούς ρυθμούς, να ξελαμπηκάρει λίγο το μυαλό μου, να πάει στα ίσια της η σπονδυλική μου στήλη κι η πλάτη μου.

Ωστόσο ας ευχηθώ στους φίλους να έχουν μια καλή χρονιά, γεμάτη επιτυχίες, επαγγελματική και κοινωνική καταξίωση. Με πολλά χαμόγελα, καλές στιγμές και εποικοδομητική δράση, σε όλα τα επίπεδα σαν αληθινοί ενεργοί πολίτες... Χρόνια πολλά!...

Και στο site αυτό μακροημέρευση καθώς ξεπέρασε ήδη τις 400 αναρτήσεις. Με πολλά χαμόγελα!

«Για φαντάσου, βγάλαμε το 88ο τεύχος Νίκο!» Μ' αυτά τα λόγια φιληθήκαμε και ευχηθήκαμε «καλή χρονιά» φεύγοντας από το τυπογραφείο, χθες το μεσημέρι. Μόλις είχαμε δώσει το «τυπωθείτω» σε ένα ακόμα φύλλο του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ.

Κι αυτή τη φορά το βγάλαμε σε ρυθμούς ντε τε. Μόλις την περασμένη εβδομάδα πήρα την ύλη, Σαββατοκύριακο τη σχεδίασα σελίδες, Δευτέρα πρωί την πήγα στο τυπογραφείο και μέσα σε τρεις μέρες κάναμε διορθώσεις , αφαιρέσαμε μια σελίδα, τη 10, και την ξαναφτιάξαμε και παρ' ολα αυτά καταφέραμε και τη... στείλαμε στο πιεστήριο.

Και βέβαια δεν είναι καθόλου τυχαία όλα αυτά. Ο Μανώλης Φωτόπουλος, πρόεδρος των συνταξιούχων ΗΣΑΠ έχει αποκτήσει πια δημοσιογραφικό αισθητήριο. Και λειτουργεί τέλεια ως... βοηθός δημοσιογράφος, δουλευταράς και όχι ως παρατηρητής αφεντικό..
Γι' αυτό και η εφημερίδα που «γεννήσαμε» και βγάζουμε εδώ και δεκαπέντε χρόνια κάνει αισθητή την παρουσία της στο χώρο και κάθε φύλλο της συζητιέται. Η θεματολογία πληρέστατη, καλύπτει τα μικρά και μεγάλα θέματα του κλάδου, «ποντάρει» στο συναίσθημα και την αγάπη όλων αυτών των ανθρώπων που έδωσαν τη ζωή τους στου Ηλεκτρικούς Σιδηρόδρομους, χωρίς να παραμελεί την επικαιρότητα που διαχειρίζεται με χιούμορ και σοβαρότητα, ανάλογα με την περίσταση.

Ο ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ δεν έχει ύλη «για τα μπάζα». Κάθε κομμάτι του είναι προσεκτικά γραμμένο ειδικά για να καλύψει μια υπαρκτή ανάγκη. Δεν είναι τυχαίο που έχει καταξιωθεί στη συνείδηση και των εργαζομένων, που καθώς το δικό τους Σωματείο δεν βγάζει κανένα έντυπο το περιμένουν με αγωνία σε κάθε έκδοση. Κι έτσι, ενώ έχει 1.200 μέλη το Σωματείο του Μανώλη και τη στέλνει στα σπίτια όλων με το ταχυδρομείο, τυπώνει 3.000 φύλλα που γίνονται ανάρπαστα...

Μόλις που προλαβαίνει να κρατήσει μερικά φύλλα για το αρχείο του. Άσε που σ' αυτό το πολύ πλούσιο αρχείο ο Μανώλης κρατά όλο το υλικό, από τα χειρόγραφα, τα κασέ, τις διορθώσεις, τα δοκίμια μέχρι και το τελευταίο που βγάζουμε πριν το φύγει για πειστήριο. Εβδομήντα δύο χρονών είναι ο Μανώλης. Μακάρι ο Θεός να του δίδει υγεία, δύναμη και... χρόνια να προσφέρει από τον τεράστιο πλούτο που έχει στην καρδιά του.

• Δείτε ΕΔΩ σε αρχείο PDF το φύλλο του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ που τελειώσαμε χθες και θα... κυκλοφορήσει του χρόνου!...

Μας ήρθε τυπωμένο το περιοδικό στην ΠΕΤ ΟΤΕ και φυσικά πήγε έγκαιρα και στο Γραφείο διεκπεραίωσης με το οποίο συνεργαζόμαστε…Για την έγκαιρη ταχυδρόμιση του λέω…

Η αγωνία και το τρέξιμο έπιασαν τόπο. Το έντυπο είναι μια χαρά και βγήκε στην ώρα του. Κι αυτό είναι μια μεγάλη κατάκτηση.

Αμέσως μετά τις γιορτές, με τον ερχομό της νέας χρονιάς θα συνεδριάσουμε ως Συντακτική Επιτροπή να βάλουμε μπροστά το νέο τεύχος 238.

Δείτε ΕΔΩ το 237 που κυκλοφορεί ήδη.

Στο μεταξύ έδωσα στο τυπογραφείο και τις τελευταίες διορθώσεις του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ τ. 88. Στόχος να «φύγει» σήμερα για το πιεστήριο. Για να δούμε θα «κερδίσουμε» το στοίχημα να κάνουμε πρωτοχρονιά χωρίς έγνοιες γι’ αυτή την εφημερίδα, τουλάχιστον…

Φυσικά βρήκα χρόνο να δω τις εφημερίδες μου να πληρώσω της ΔΕΗ δύο σπιτιών (που έφυγε από τον Κεραμικό και πήγε στην Αριστείδου στο γνωστό κτίριο της επιχείρησης) και την ΕΥΔΑΠ…

Ε, με τέτοιο τρέξιμο, πώς να μη «φεύγει» σαν αέρας ο χρόνος;

Ευχές από το τυπογραφείο που συνεργαζόμαστε με την ΠΕΤ ΟΤΕ σταλμένες από τη Νικολέτα Μιχελάκη. Δεν ξέρω αν φαίνονται τα παράθυρα που αλλάζουν εικόνες μέσα στο μπλέ φόντο, αλλά εκεί είναι όλη η ομορφιά του...

Αύριο θα πούμε το τελευταίο αντίο στη χρονιά που φεύγει. Με χαμόγελο ή με μια στιφάδα στο πρόσωπο; Ο καθένας κουβαλάει το δικό του φορτίο, μικρό ή μεγάλο. Το ξέρει, το έχει αποδεχθεί κι αν χρειάζεται θα δώσει μάχη στη νέα χρονιά να γίνει καλύτερος. Αυτό, από μόνο του είναι μια πρόκληση.

Να μαθαίνουμε από τα λάθη μας χρειάζεται ψυχή για να το αποδεχθούμε, να τα καταλάβουμε και να το κάνουμε πράξη. Πατάμε τα πόδια μας στη γη και κάθε κίνηση είναι στοχευμένη και μετρημένη. Κι αν δεν είναι, έτσι θα έπρεπε να είναι.

Στη δουλειά δεν ξέρω αν παίρνει άλλο βελτίωση. Ότι μάθαμε, μάθαμε. Ίσως ένα βήμα παραπέρα μπορούμε ακόμα να το κάνουμε. Αλλά το πιο σημαντικό είναι να προσπαθούμε καθημερινά να γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι. Είναι κι αυτό μια πρόκληση, ένα στoίχημα με τον εαυτό μας... Να μην πληγώνουμε τους ανθρώπους με τους οποίους «μοιραζόμαστε» πράγματα, να βαδίζουμε σε δρόμους καθαρούς, χωρίς πισωγυρίσματα, σταθερά μπροστά...

Διαβάζω κι αν διαβάζω απολογισμούς όλες αυτές τις μέρες. Επαγγελματίες, κυρίως προσπαθούν να ξεχωρίσουν τα μεγάλα και τα σπουδαία και να τα αναδείξουν. Τι γίνεται όμως με τη ζωή; Εδώ όλα είναι πιο περίπλοκα. Κι αλίμονο σ' αυτόν που θα επιχειρήσει να «ξύσει» πληγές.

Το βέβαιο είναι ότι ένας ακόμα χρόνος προστίθεται στην πλάτη μας.

Γίναμε πιο σοφοί; Ίσως θα έπρεπε να μαθαίνουμε από τις εμπειρίες μας και να μην ανακυκλώνουμε τα λάθη μας. Τουλάχιστον ας δώσουμε μια υπόσχεση ότι θα το κάνουμε κι ας το προσπαθήσουμε. Αυτό θα είναι το μεγαλύτερο δώρο στον εαυτό μας και τους ανθρώπους μας...

• Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το σημείωμα από τον Ακη Αγγελάκη, έναν ειδικό στην ψυχολογία. Κάπου υπάρχουν κοινά σημεία. Το σημείωμα του Ακη το είδα μετά το γράψιμό μου, μου άρεσε και είπα να το μοιραστώ μαζί σας.

Στην όμορφη Κερατέα, εκεί που θάλασσα σκάει το κύμα της, είναι το κτήμα του Νίκου και της Σοφίας «ΝΙΚΟΛΟΣΟΦΟ» το λέει ο ίδιος. Εκεί ζουν δυο υπέροχοι άνθρωποι που γέμισαν τη ζωή μου με τη γνωριμία μας.

Όσοι διάβαζαν το Blog μου θα θυμούνται ίσως για ποιους ανθρώπους μιλάω αφού γι’ αυτούς έχω γράψει αρκετές φορές. Αφορμή για το τωρινό σημείωμά μου είναι το e-mail που πήρα από τον καλό μου φίλο Γιώργο Κρικώνη με το φετινό πόνημά τους, ένα πολύ όμορφο θεατρικό έργο, μαζί με τις ευχές για «καλή χρονιά, δημιουργική και γεμάτη πολιτισμό».

Το γραφτό του Νίκου Αδαμακόπουλου φέρει τον τίτλο «Αμαλία - Η χαρά της Ζωής» και αυτοχαρακτηρίζεται από τον συγγραφέα ως «ένας ύμνος στο Θείο δώρο: τη Ζωή και τον Έρωτα». Πρόκειται για ένα εξαιρετικό θεατρικό έργο που όπως λέει ο ίδιος στον πρόλογό του «Είναι κάποιοι άνθρωποι που ζουν, υπάρχουν, κυκλοφορούν ανάμεσά μας ανεξάρτητα ηλικίας, που πατούν γερά στη γη, απολαμβάνουν τη ζωή που είναι γεμάτη έρωτες, χαρές, ευτυχία, πίκρες, αγωνίες, απογοητεύσεις, αλλά συγχρόνως υπερίπτανται σαν δροσερό ανοιξιάτικο πρωινό αεράκι, σαν ζέφυρος πνιγμένος μέσα στις μυρωδιές και ευωδιές μιας ελπιδοφόρας νέας ζωής. Σε όλη τους τη ζωή ο χρόνος ποτέ δεν τους άγγιξε, πάντα νέοι ακαταμάχητοι, σαν φάροι μιας υποδειγματικής ανθρώπινης αξιοπρέπειας με τεράστια δύναμη ψυχής. Σε αυτούς τους ανθρώπους αφιερώνω αυτό το θεατρικό έργο».

Το έργο είναι 26 σελίδες Α4. Κι αν έχετε λίγο χρόνο στη διάθεσή σας αξίζει να τον αφιερώσετε και να το διαβάσετε. Έχω την άδεια του συγγραφέα και τον ευχαριστώ γι’ αυτό.

Πατήστε το κουμπί, κάτω δεξιά στο σημείωμα αυτό «Διαβάστε περισσότερα» και θα το  δείτε ολόκληρο. Ευχαριστώ από καρδιάς κ. Νίκο για το υπέροχο γιορτινό δώρο…