Κάτι από τη Μάνη και τα Σπήλαια του Δυρού, που πήγαμε Αύγουστο, πριν δυο χρόνια…

diros1.250823
Περάσαμε πολύ όμορφα στη Μάνη μαζί με τα παιδιά μας, τον Κώστα, την Άννυ και τα εγγόνια μας το περσινό καλοκαίρι, Δημήτρη και Άντονη. Καθισαμε εκεί από το απόγευμα της Πέμπτης 24 Αυγούστου ώς το απόγευμα της Δευτέρας 28/8/2023.

diros2.250823
Και φυσικά, καθημερινά είχαμε ένα πρόγραμμα για το πού θα πάμε και τι θα κάνουμε. Ο καιρός ήταν σύμμαχος μας, ζεστός, κι αυτό μας έδωσε τη δυνατότητα να χαρούμε ξεχωριστά την κάθε στιγμή. Ήταν ένας Αύγουστος στα καλύτερα του!

diros3.250823
Προτίμησα σ’ αυτό το δημοσίευμα να μη βάλω άλλες φωτογραφίες. Μόνο μέσα από τα Σπήλαια του Δυρού, επειδή πραγματικά εντυπωσιάζει τον επισκέπτη. Και περιμένουν καθημερινά εκατοντάδες άνθρωποι στην ουρά του ταμείου, να κόψουν εισιτήριο 30 ευρώ για την είσοδο.

diros4.250823
Αυτή τη φορά δεν πήγαμε μαζί τους μέσα στα Σπήλαια για την ξενάγηση των 40 λεπτών. Το έχω δει τόσες φορές. Αλλά ο Κώστας με τον Δημήτρη με προμήθευσαν με τόσες φωτογραφίες από εκεί μέσα, που θα μπορούσα να δημοσιεύω στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ για καιρό…

diros5.250823
Πέρα από τη φυσική ομορφιά, όλα στη Μάνη είναι πέτρα κι αυτό προσωπικά μου αρέσει πολύ. Μου θυμίζει τη νότια Κρήτη και την Εύβοια στα πιο άγρια τους. Μια αγριάδα όμως που δεν σε φοβίζει, αλλά σου προξενεί δέος για τον Δημιουργό!

diros6.250823
Έχουμε ήδη κάνει μια ανάρτηση στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ γι’ αυτή την επίσκεψη στα Σπήλαια του Δυρού. Δείτε τη ΕΔΩ. Και ΕΔΩ μια παλαιότερη που θα μπορούσατε να τη βρείτε ψάχνοντας ανάμεσα στις 6.500 δημοσιεύσεις που υπάρχουν σ’ αυτόν τον ιστότοπο. Και συνεχίζουμε

Μεγάλη Παρασκευή, μια θλιμμένη μέρα...

Posted in Επικαιρότητα

“Να ονειρεύομαι απ' το παράθυρο, να ταξιδεύω...” ένα υπέροχο τραγούδι. Πάντα μου άρεσε. Θες οι στοίχοι, η μουσική, η θάλασσα, η ερμηνεία του Νταλάρα... Όλα είναι υπέροχα σ' αυτό τραγούδι. Σε λίγο έτσι κι αλλιώς θα είμαστε στο δρόμο για το χωριό... Ακούστε λίγο τη θάλασσα στο βάθος καθώς απλώνεται πάνω στα βότσαλα...

Από παλιά είχαμε “συνδέσει” αυτή τη μέρα με ότι πιο πένθιμο υπήρχε. Μεγαλωμένος από μια μάνα που είχε μεγάλη εξάρτηση από τα της εκκλησίας (αν και στα γεράματά της έκανε τη μεγάλη ανατροπή...) πάντα πιστεύαμε πως... συνωμοτούσε το σύμπαν για να μας δείξει ότι συμπάσχει με το θάνατο του Χριστού.

Έτσι τον καιρό που πηγαίναμε στην Παναγία την Κουδουμιανή, στα Νότια του Ν. Ηρακλείου της Κρήτης, θυμάμαι ήταν κακός ο καιρός, φυσούσε, αλλά την ώρα του επιταφίου σαν από θαύμα, έπεφτε ο αέρας και δεν έσβηναν τα κεριά που κρατούσαμε... Ναι, τότε, αυτή τη σύμπτωση τη λέγαμε “θαύμα”. Τόσο αθώοι είμαστε. Μέχρι εκεί έφταναν τα θαύματα που περιμέναμε από τη ζωή μας...

Και σήμερα ο καιρός είναι συννεφιασμένος. Λες και το πάει για βροχή. Στους δρόμους κυκλοφορούν ελάχιστοι άνθρωποι. Στην Αθήνα τα μαγαζιά είναι κλειστά. Μια λαμπάδα πασχαλινή που θέλαμε να πάρουμε, το αναβάλουμε για τη... Μεγαλόπολη ή την εκκλησία.

Τα σούπερ μάρκετ δουλεύουν πριν τις 11 στα... μουλωχτά. Με... κλειστά τα φώτα εξυπηρετούν κανονικά τους πελάτες που τους επισκέπτονται για τα ψώνια της τελευταίας στιγμής. Αθάνατε Έλληνα!

Στη βαβούρα της πόλης δεν ακούς πένθιμες καμπάνες. Στην επαρχία αυτό είναι πιο ευδιάκριτο.

Θα τις ακούσουμε το απογευματάκι που θα είμαστε εκεί. Στο Ελληνικό. Κοντά στον Λάμπρο που κλείνει σήμερα μια ολόκληρη εβδομάδα εκεί και όπως μας λέει στο τηλέφωνο περνάει υπέροχα.

Οι περισσότεροι έχουν φύγει ή ετοιμάζονται να φύγουν. Το βλέπεις αυτό στη γειτονιά που πια, βρίσκεις εύκολα... πάρκινγκ για το αυτοκίνητο. Δε χρειάζεται να κάνεις κύκλους το οικοδομικό τετράγωνο.

Και η τροχαία, καθώς ακούμε συνεχώς στις ειδήσεις, έχει πάρει τα μέτρα της για να διευκολύνει όσους πάνε στα χωριά τους για το Πάσχα. Δείτε ΕΔΩ σχετικά δημοσιεύματα στο internet.

Μέρα πένθιμη σήμερα... Οι περισσότεροι συμμετέχουν. Και νηστεύουν κι όλας. Το βράδυ όμως, μετά τον επιτάφιο, ένα ουζάκι είναι ότι καλύτερο. Μ' αρέσει να το κάνω αυτό κάθε χρόνο. Θα το κάνω κι εφέτος.

Περιμένοντας την Ανάσταση

Posted in Δημοσιογραφικά

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 01/04/2010
Έχουμε λόγους σοβαρούς να περιμένουμε την Ανάσταση. Και δεν εννοώ κατ' ανάγκην την Ανάσταση του Ιησού Χριστού, όπως περιγράφεται από τους Ευαγγελιστές.
Αυτό, έτσι κι αλλιώς θα γίνει. Για μένα Ανάσταση θα' ταν να ξανάρθει το χαμόγελο στους ανθρώπους, η αισιοδοξία για μια καλύτερη ζωή όπου θα υπάρχει δικαιοσύνη, ασφάλεια και όπου η ανάπτυξη των εργατικών ανθρώπων θα ήταν κάτι το φυσιολογικό.

Έχει μαυρίσει η ψυχή μας τον τελευταίο καιρό. Η Ελλάδα στα όρια της πτώχευσης και οι κάτοικοι αυτής της χώρας βιώνουν τις πιο δύσκολες μέρες τους.

Μέσα σ' ένα τέτοιο κακό κλίμα βρίσκουν έδαφος, διαχέονται με ευκολία και πιάνουν τόπο, κάθε περίεργη σπερμολογία που έχει να κάνει με τα... νεύρα μας.

Δεν ξέρω αν το έχετε πάρετε πάρει εσείς, εγώ το πήρα εκείνο το περίφημο e-mail που στέλνεται δήθεν εμπιστευτικά και κάνει λόγο για... επιστροφή στη δραχμή προσδιορίζοντας μάλιστα το χρόνο για τη Μεγάλη Πέμπτη οπότε να υπάρχει ο χρόνος να προσαρμοστεί χωρίς επικίνδυνους τριγμούς το τραπεζικό σύστημα.

Αυτό είναι το ένα στοιχείο. Που συνεχίζει, ως σενάριο να θέλει να ακολουθεί και υποτίμηση της δραχμής. Κάτι τέτοια ακούν οι... έχοντες και τρέχουν να βγάλουν από τις τράπεζες τις οικονομίες τους. Πέντε δις έκαναν φτερά την προηγούμενη Τετάρτη σύμφωνα με στοιχεία των τραπεζών. Οι μικρές μάλιστα «στέγνωσαν». Πού υπάρχουν τόσα χρήματα και πού τα πάνε, αλήθεια όσοι τα έχουν στις τράπεζες και τα βγάζουν;

Εκεί όμως που έφαγα δυνατή γροθιά στο στομάχι ήταν το βράδυ της Κυριακής των Βαϊων όταν άκουσα από τα έκτακτα δελτία για το διαμελισμό του 15 χρονου Αφγανού στα Κάτω Πατήσια και τον σοβαρό τραυματισμό της 11χρονης αδερφής του και της μητέρας τους.

Βέβαια πρόλαβαν οι άθλιοι «συνεργάτες» της ασφάλειας, κατ’ ευφημισμό «δημοσιογράφοι», πριν ακόμα γίνει ταυτοποίηση του νεαρού να πουν ότι πρόκειται για περίπτωση παρόμοια με του Σάββα Ξηρού. Η φαντασία τους ήταν τέτοια που έγραφαν ότι δήθεν η βόμβα έσκασε μέσα στο σακίδιο που μετέφερε στην πλάτη του. Ότι πιο αναληθές δηλαδή.

Το δράμα μας, ως κοινωνία, είναι ότι τέτοιοι άνθρωποι σαν τους Αφγανούς ζουν ανάμεσά μας και... τρέφονται από τα σκουπίδια μας. Κανείς υπεύθυνος δεν βγήκε να εκφράσει τον αποτροπιασμό του. Κι όμως. Υπάρχουν βράδια που έχω δει κι εγώ ανθρώπους να ψάχνουν στα σκουπίδια. Και όχι μόνο στο κέντρο αλλά και τις λαϊκές γειτονιές της Αθήνας.

Ποιο κράτος πρόνοιας, ποια εκκλησία, ποια κοινωνία αλληλεγγύης... Όλα έχουν ισοπεδωθεί. Αυτή η οικογένεια ήρθε από την άλλη άκρη του κόσμου στην Ελλάδα, αναζητώντας μια καλύτερη ζωή, μακριά από τους πολέμους, τη φτώχεια, το θάνατο. Είχαν χάσει ήδη τον πατέρα τους από βόμβα και πίστευαν πως στη χώρα που γεννήθηκε ο πολιτισμός και η δημοκρατία τα πράγματα θα' ταν αλλιώς.

Αλλά βίωσαν μια σκληρή πραγματικότητα. Στα σκουπίδια αναζητούσαν λίγα ψίχουλα για να ζήσουν. Εκεί συνάντησαν και το θάνατο να τους έχει στήσει καρτέρι.

Λένε πως η Ανάσταση του Θεανθρώπου γαληνεύει τις ψυχές των ανθρώπων, λένε πως μας κάνει καλύτερους. Αν είναι έτσι μακάρι αυτή η κοινωνική έκρηξη που έρχεται να μην σκοτώσει αθώους που μοχθούν καθημερινά για να επιβιώσουν.

Το χειρότερο απ' όλα είναι ότι δεν το βλέπουν αυτοί που θα έπρεπε. Γιατί αν το έβλεπαν κάποια μέτρα θα έπαιρναν. Υπέρ του απλού λαού και όχι εναντίον του. Απ' αυτά ξέρουν όλοι. Το δύσκολο είναι να αγωνίζεσαι για το κοινό καλό.

Ας φέρει η φετινή Ανάσταση λίγο χαμόγελο και αισιοδοξία στους ανθρώπους. Παραμαύρισε η ψυχή μας...

  • Το κείμενο αυτό γράφτηκε τη Μεγάλη Δευτέρα και κυκλοφορεί ήδη στην εβδομαδιαία εφημερίδα "ΡΕΘΕΜΝΟΣ", όταν οι πληροφορίες για τον μικρό Αφγανό που έχασε τη ζωή του στην προσπάθεια του για επιβίωση, ήταν ακόμα συγκεχημένες. Έτσι είχαμε νεκρό από βόμβα τον πατέρα που όμως έκανε... δηλώσεις στα ελληνικά μέσα ενημέρωσης. Δείτε ΕΔΩ τις σπαρακτικές δηλώσεις της χαροκαμένης μάνας. Και λεγόμαστε άνθρωποι...

Η Ακαδημία Πλάτωνος στο πόρισμα της επιτροπής περιβάλλοντος της Βουλής

Posted in Επικαιρότητα

Εικόνες όμορφες από την έρημο με το φακό του BBC. Ότι είναι όμορφο στο μάτι, είναι όμορφο και στην ψυχή... Μέρα που είναι σήμερα.

Το θέμα το επεσήμανε με e-mail η Ματίνα από την ΕΚΑΠ. Είχε φροντίσει νωρίτερα να ενημερώσει μέσα από το Blog για το θέμα. Μέρες που είναι δεν χρειάζεται εφησυχασμός. Όλα παίζονται και είναι μάνες όταν κινούνται στα μουλοχτά:

Πέντε  σημεία για την Ακαδημία Πλάτωνος αναφέρει το πόρισμα της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής Περιβάλλοντος της Βουλής:

1. Επέκταση της Ενοποίησης Αρχαιολογικών Χώρων στην Ακαδημία Πλάτωνος και στο Δημόσιο Σήμα.


2. Αναστολή της μελέτης του Δήμου Αθηναίων για την πολεοδομική αναβάθμιση της Ακαδημίας Πλάτωνος.


3. Ανταλλαγή οικοπέδου Νομαρχίας Αθηνών στην Ακαδημία Πλάτωνος – μεταφορά υπηρεσιών Νομαρχίας Αθηνών στην Πλατεία Θεάτρου στο κτίριο της Διπλαρείου Σχολής.


4. Ανέγερση και λειτουργία του Αρχαιολογικού Μουσείου της Πόλης των Αθηνών, κατά προτίμηση εκτός των ορίων του αρχαιολογικού χώρου.


5. Ολοκλήρωση απαλλοτριώσεων στον ευρύτερο χώρο του αρχαιολογικού άλσους (δαπάνη περίπου 2.3 εκ ευρώ).

  • Δείτε ΕΔΩ το σχετικό σημείωμα από το Blog της ΕΚΑΠ με τα σχόλια των αναγνωστών. Κι ΕΔΩ ολόκληρο το πόρισμα της Βουλής να το μελετήσετε προσεκτικά και να βγάλετε μόνοι σας τα συμπεράσματά σας.

Συνεχίζουν να φτάνουν ευχές από φίλους

Posted in Επικαιρότητα


Μεγάλη Πέμπτη στο γραφείο. Τελειώσαμε νωρίς σήμερα. Κι από την εφημερίδα το ίδιο. 'Ολοι ετοιμάζονται να φύγουν. Χαιρετούν. Εύχονται “Καλή Ανάσταση” και την... κάνουν. Αν όχι σήμερα, αύριο οπωσδήποτε.

Ο καιρός έξω είναι καλό, έτσι θα το πάει λένε ώς την Κυριακή του Πασχα. Μακάρι. Να το χαρούν όσοι εκδράμουν. Το Δεύτερο έχει υπέροχα απαλά τραγούδια... Και η τροχαία έχει πάρει έκτακτα μέρα στις εθνικές οδούς για να είναι πιο άνετο και ασφαλές το ταξίδι.

Στο μεταξύ οι ευχές και τα μηνύματα συνεχίζουν να καταφθάνουν. Σταχυολογώ τα τελευταία στο κινητό μου:

  • Η Ανάσταση ας είναι ένα Φως αισιοδοξίας, χαρά και υγείας για τον καθένα μας. Καλό Πάσχα! Φώτης Ιγνατίου, Δημοτικός Σύμβουλος Αθηναίων, πρόεδρος “Τεχνόπολις” τη΄. 210 8216682”.

  • Χρόνια πολλά και δημιουργικά. Καλή Ανάσταση. Αντώνης Παναγιωτακόπουλος".

  • Αυτές τις Άγιες Μέρες μαζί με την κορύφωση του Θείου Δράματος έχουμε και την κορύφωση του δράματος των εργαζομένων. Μην ακούτε λοιπόν του καλούς πρωινούς δημοσιογράφους που προσπαθούν να μας πείσουν ότι για το καλό της χώρας πρέπει να πληρώσουν οι εργαζόμενοι την κρίση. Εμπιστευτείτε τον πρωθυπουργό μας (λεφτά υπάρχουν...). Να περάσετε καλά με υγεία γιατί Ανάσταση στο Φορολογικό – Ασφαλιστικό - ΦΠΑ – μισθούς – συντάξεις – δεν φαίνεται. Εκτός κι αν όλοι αντιδράσουμε. Καλό Πάσχα σε όλους. Βασίλης Λάμπρου”.

  • Χρόνια πολλά. Καλή Ανάσταση της Ελλάδας και των πολιτών. Λουκάς Αποστολίδης, δικηγόρος, πρώην αντιπρόεδρος της Βουλής τηλ 2103619650”.

Και φυσικά να μην παραλείψω να ευχαριστήσω και ΟΛΑ τα κορίτσια της ΚΑΜΠΥΛΗΣ που συνεργαζόμαστε. Μετά την Αμαλίτσα μου έστειλαν την κάρτα που βλέπετε επάνω, στην κορυφή του δημοσιεύματος και η Μάρθα και η Νικολέττα. Κι ακόμα το γραφείο Τύπου της ΓΣΕΕ και την εταιρία Altec Software. Κι έχουμε ακόμα δρόμο μπροστά μας...

Άρχισαν να έρχονται οι ευχές

Posted in Επικαιρότητα


Μέρες κοντά στις γιορτές. Πλησιάζουν. Ο κόσμος (που μπορεί και έχει κάπου να πάει...) τα μαζεύει και, ώρα την ώρα, την κάνει. Κάποιες τελευταίες διευθετήσεις με τις τράπεζες που δεν ξέρουν από γιορτές και πάντα είναι... ανυπόμονες να εισπράξουν τους λογαριασμούς τους.

Αλλά και στα e-mail και το κινητό με SMS έχουν  αρχίσει εδώ και μέρες να έρχονται μηνύματα. Τα πρώτα e-mail στα τα έχω δείξει κι όλας. Λέω για το μήνυμα του Μ. Καχριμάκη, του φίλου μου διευθυντή του του 54 Λυκείου Γιώργου Κρικώνη, της φίλης μου Μαριέττας Μουρούτη, του Αντώνη Παναγιωτακόπουλου από την ΠΑΣΚΕ ΠΕΤ-ΟΤΕ, του Κώστα Βαρσάμη προέδρου του Συλλόγου Πτυχιούχων Μηχανικών της ΔΕΗ, της Αμαλίας Χριστακοπούλου από το τυπογραφείο της ΚΑΜΠΥΛΗΣ, του Θανάση Καρδάρα από την ΠΕΤ-ΟΤΕ.

Και από τα μέχρι τώρα SMS ξεχώρισα το μήνυμα του φίλου μου δικηγόρου Πάνου Θαλάσση που γράφει: «Λέει ο Χριστός: Συγχωρείτε όσους σας πικραίνουν. Ρωτά ο Πέτρος: Πόσες φορές θα πρέπει να συγχωρούμε; Απάντηση: Και επτά και δεκαεπτά και εβδομήντα επτά. Λαμπερή Λαμπρή, οικογενειακή Αγάπη και υγεία. ΠΘ+ΣΜ».

Του Κώστα Σκηνιώτη, την ψυχή της ΚΑΜΠΥΛΗΣ που μου γράφει: «Εύχομαι υγεία, δύναμη. Εύχομαι καλές γιορτές με ηρεμία. Επιστρέφοντας, με το καλό, να δώσουμε έμφαση στο περιοδικό μας για να είμαστε εντάξει στην ώρα μας. Ευχαριστούμε για όλα».
«Καλή Ανάσταση. Χρόνια πολλά. Μάκης Γιομπαζολιάς, τηλ. 2103304046».

Περιμένω κι άλλα τις επόμενες μέρες. Κάποιοι είναι πολύ τυπικοί σ' αυτά. Εγώ ποτέ δεν το κατάφερα αυτό... Θέλει οργάνωση κι εγώ από οργάνωση, άστα να πάνε...

Οταν και οι υπουργοί γίνονται άνθρωποι...

Posted in Επικαιρότητα

Πρόκειται για τον Μιχάλη Καρχιμάκη, υφυπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και τροφίμων και βουλευτή Λασιθίου τον οποίο ΔΕΝ γνωρίζω προσωπικά. Ούτε αυτός, φαντάζομαι. Στο e-mail μου όμως φτάνουν, σχεδόν καθημερινά, μηνύματά του. Όχι μόνο τώρα. Από τον καιρό που ήταν απλός βουλευτής. Τα e-mail του ενημερώνουν για τη δράση του. Προφανώς έχει κάνει μια καλή ομάδα και ξέρει να εκμεταλλεύεται καλά τις δυνατότητες του internet. Το τελευταίο όμως έχει να κάνει με ευχές. Πολύ ανθρώπινες:

Αυτές τις Άγιες μέρες η σκέψη μας προσανατολίζεται στο διαχρονικό μήνυμα της προσφοράς και της αγάπης που συμβολίζει η μεγάλη αυτή χριστιανική γιορτή! Ποια θέση έχουν οι παραπάνω αξίες στην εποχή μας, μια εποχή ορφανή από αξίες; Σε μια κοινωνία όπου το καλό και το κακό, το αληθινό και το ψεύτικο, το δίκαιο και το άδικο τείνουν να είναι δυσδιάκριτα;

Ο σύγχρονος Έλληνας, μετέωρος  κοινωνικά και χωρίς πυξίδα αξιών, αποκομμένος από το παρελθόν, και χωρίς αισιοδοξία για το μέλλον μοιάζει να έχει χάσει τον προσανατολισμό του. Εργάζεται και επιβιώνει σε μια χώρα, όπου κυριαρχούσε τα τελευταία χρόνια ένα κράτος φαύλο και αναποτελεσματικό, ένα κράτος αναξιοκρατίας και προχειρότητας.

Τα παιδιά μας ζουν σε μια κοινωνία χωρίς στηρίγματα και εγγυήσεις για ένα βιώσιμο μέλλον. Εμείς, πρώτοι οι ενεργοί πολιτικοί, με τη σύμπραξη των ενεργών πολιτών, πρέπει να ανακόψουμε αυτή την πορεία της χώρας μας, της ζωής μας.

Σε μια εποχή απαξίωσης του πολιτικού κόσμου, και αναξιοπιστίας της χώρας μας είναι ανάγκη να αρνηθούμε την παραίτηση, είναι ανάγκη να αρνηθούμε την απόσυρση. Είμαστε υποχρεωμένοι να επεξεργασθούμε και να υλοποιήσουμε ένα νέο κοινωνικό και πολιτικό σχέδιο για το μετασχηματισμό της ελληνικής κοινωνίας.

Αρνούμαστε να αδρανήσουμε και να μην ολοκληρώσουμε τις απαραίτητες τομές με συνυπόχρεους τους Έλληνες πολίτες στο εγχείρημα για την ανάταξη της χώρας μας. Η μεγάλη αυτή χριστιανική γιορτή με τα ανθρωπιστικά της μηνύματα ας μας γεμίσει με  πίστη και αποφασιστικότητα!

Για να απελευθερώσουμε τις κοιμισμένες δυνάμεις της κοινωνίας μας!

Για να δικαιώσουμε τη δύναμη της ύπαρξής μας!

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

  • Στο μεταξύ στο γραφείο οι φίλοι που φεύγουν για γιορτές στα χωριά τους άρχισαν να περνούν και να εύχονται. Η φίλη μου Μαριέττα Μουρούτη έστειλε και φέτος τη δική της ξεχωριστή κάρτα με e-mail. Δείτε την ΕΔΩ. Και φυσικά ο καλός μου φίλος, διευθυντής στο 54 Λύκειο, Γιώργος Κρικώνης. Τους ευχαριστώ και τους δύο.

Όχι άλλα ψέματα, σας παρακαλώ…

Posted in Τα δικά μου

Ο Μάρτης μας αποχαιρετά σήμερα και αύριο έρχεται ο Απρίλης. Μυρωδάτος, όμορφος, γεμάτος λουλούδια άγρια… Κρατήστε αυτή την εικόνα. Και τη χθεσινή Πανσέληνο που ήταν μοναδική και υπέροχη.

Μην μπείτε στον κόπο να πείτε το… καθιερωμένο πρωταπριλιάτικο «αστείο» για να κάνετε τους φίλους σας να γελάσουν. Υπάρχουν πολύ πιο όμορφα πράγματα που μπορείτε να κάνετε με χιούμορ και καλή διάθεση και να γελάσουν.

Τι ανάγκη υπάρχει για ένα ακόμα ψέμα; Μπαφιάσαμε, κουραστήκαμε, αηδιάσαμε να ακούμε καθημερινά ψέματα από τους πολιτικούς μας. Μην τους κάνουμε τη… χάρη να τους μιμηθούμε ούτε για μια φορά το χρόνο.

Κάθε Πρωταπριλιά το’ χω αυτό το πρόβλημα. Όχι πως μ’ ακούει κανείς, αλλά εγώ θα συνεχίσω να το λέω. Πού ξέρεις; Μπορεί να βοηθήσω να πεισθούν κάποιοι πως είναι ένα ανόητο έθιμο για να κάνουν πλάκα οι εφημερίδες. Κι αυτές το έκαναν τότε που δεν υπήρχε internet, τηλεόραση και ραδιόφωνο. Στις μέρες μας κάτι χαζά ψέματα τα βάζουν στις εσωτερικές σελίδες και αν…

Έχουν, άλλωστε, από μόνες τους απαξιώσει τη δουλειά τους με τις εκδουλεύσεις στην εκάστοτε εξουσία που καμιά αίσθηση δεν κάνει η υπερβολή ή η διόγκωση μιας είδησης που φτάνει το ψέμα.

Γι’ αυτό σας λέω: Μην πείτε αυτή την Πρωταπριλιά ψέματα, ούτε στον περίγυρό σας…

  • Έχει κι άλλα προβλήματα ο κόσμος. Δείτε ΕΔΩ πώς τα παρουσιάζει το ΕΘΝΟΣ σήμερα...

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA