Το πρωινό όπως το κατέγραψε η φωτογραφική μηχανή του κινητού μου τηλεφώνου.

Οκτώ παρά και οι πρώτες ακτίνες του ήλιου έχουν “σκάσει” μύτη πέρα από το βουνό. Δυνατές, εκτυφλωτικές, όπως δεν τις έχουμε συνηθίσει εμείς οι... Αθηναίοι και ίσως αυτό είναι που μας αρέσει τόσο πολύ όταν έχουμε την ευκαιρία να έρθουμε για λίγο στην επαρχία.

Σάββατο του Λαζάρου σήμερα και με αφορμή τις διακοπές του Πάσχα ήρθαμε από χθες το απόγευμα στο Ελληνικό Γορτυνίας. Του Λάμπρου του αρέσει πολύ εδώ, είναι μια ευκαιρία να ξεφύγει και από το καθημερινό του πρόγραμμα οπότε... θα καθίσει εδώ μέχρι την Ανάσταση.

Για μας θα' ναι μόνο ένα Σαββατοκύριακο για τώρα κι άλλο ένα μεγάλο τριήμερο τη Μεγαλοβδομάδα. Αλλά έστω κι έτσι, σαν ανάσα, δεν παύει να' χει την ομορφιά του.

Κατ' αρχήν αυτή η ηρεμία είναι που γαληνεύει την ψυχή. Κάθομαι στο χαγιάτι κοντά μισή ώρα. Δεν έχει περάσει άνθρωπος από το δρόμο, δεν ακούγεται τίποτα, μονάχα κάτι πουλιά που τιτιβίζουν, πέρα στα δέντρα. Λίγο αργότερα ένας τύπος με το μηχάνημά του κόβει τα χορτάρια και κάνει το... σχετικό θόρυβο. Παράτερο μέσα στην ηρεμία του τοπίου. Αθηναίος θα' ναι που θα θέλει να βάλει τα πράγματα σε μια τάξη, να τιθασέψει την αγριάδα του τοπίου.

Ένας ήλιος φωτεινός συντροφεύει τον καφέ μου αυτό το ξεχωριστό πρωινό. Και μια ψυχρούλα που αντιμετωπίζεται με το ανάλογο ντύσιμο.

Στον κήπο τα αγριολούλουδα έχουν φουντώσει. Αγριάδες και φυτά μαζί κάνουν έναν όμορφο συνδυασμό που λαχταρά να απολαύσει το μάτι. Κι εδώ κι αν έχει πράσινο... Όπου “απλώσει” η ματιά στα γύρω βουνά το πράσινο, αυτή την εποχή, είναι στα πάνω του...

Κάτι αγκινάρες έχουν πετάξει τα φύλλα τους και ώρα τους είναι να δώσουν και τον καρπό τους. Δέκα κομμάτια, πέντε ευρώ τα έχουν στη λαϊκή. Αλλά εδώ θα βγουν όψιμες. Αυτές οι ζέστες σε συνδυασμό με την υγρασία θα τις θεριέψουν...

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 27/3/2010

Αυτό μόνο εδώ μπορούσε να συμβεί. Δε φτάνει που μας τα “παίρνουν” από τους έμμεσους φόρους, δε φτάνει που με τις πολιτικές που ακολουθούν μας κάνουν να ζούμε μέσα στο άγχος και την ανασφάλεια από το φόβο της ανεργίας, δε φτάνει που βάζουν “χέρι” στο ασφαλιστικό , τις κατακτήσεις των δώρων του Πάσχα, των Χριστουγέννων και το επίδομα της άδειας, τώρα μας ζητάνε να να βάλουμε βαθιά το χέρι στην τσέπη και να συνεισφέρουμε στον ειδικό λογαριασμό για τη διάσωση της ελληνικής οικονομίας.

Και να, οι τηλεοπτικές διαφημίσεις και ειδική προβολή της πρωτοβουλίας που πήρε ο πρόεδρος της Βουλής κ. Πετσάλνικος να “στήσει” αυτό το λογαριασμό – κουμπαρά επισημαίνοντας πως με παρέμβαση – παράκληση του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, οι τράπεζες που θα εξυπηρετούν τους ευαίσθητους πολίτες δεν θα... καταβάλουν προμήθεια. Τέτοια θυσία, για το ελληνικό έθνος, οι τράπεζες!

Ναι, μόνο εδώ, στη χώρα που ανθεί η φαιδρά πορτοκαλαία μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο. Λες και δεν ξέρουμε από ειδικούς λογαριασμούς... Πού πάνε αυτά τα λεφτά, ποιος τα διαχειρίζεται...

Δεν είναι και τόσο μακριά που η τότε κυβέρνηση της Ν. Δ. άνοιξε ειδικό λογαριασμό για τους πυρόπληκτους της Ηλείας. Και τι έγινε, αλήθεια, με τα χρήματα που μαζεύτηκαν; Ο κ, Μολυβιάτης, αν δεν κάνω λάθος, είχε αναλάβει να το διαχειριστεί με διαφάνεια.

Δεν ξέρω αν εγώ είμαι ανενημέρωτος, αλλά αν εσείς έχετε καμιά πληροφορία προωθήστε τη μου να μάθει κι ο κόσμος πού πάνε οι οικονομίες που δίνει για καλό σκοπό.

Εδώ όμως το πράγμα παραπάει... Είναι σα να μας θεωρούν εντελώς ηλίθιους, που θα τρέξουμε για να... σώσουμε την ελληνική οικονομία, να αποκατασταθεί η τάξη, να μη πτωχεύσει η χώρα και να συνεχίσει κανονικά η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Αλλά πάλι, μπορεί και να μην έχουν άδικο στην εκτίμησή τους. Τόσοι “περίεργοι” κυκλοφορούν ανάμεσά μας. Ας είναι αλήθεια όσα διαρρέουν τα παπαγαλάκια του Μαξίμου, απλοί, καθημερινοί άνθρωποι, σαν κι εμάς, σταματούν στο δρόμο τον πρωθυπουργό (πότε τον βλέπουν; τον περισσότερο καιρό είναι εκτός Ελλάδος;) και του εκφράζουν την διάθεσή τους να δώσουν το μισθό τους, τη σύνταξή τους, τις λίγες οικονομίες τους γι' αυτή τη σπουδαία εθνική υπόθεση.

Μπορεί και να το πουν οι παπάδες στο κήρυγμα της Κυριακής και να καλέσουν το ποίμνιο τους να “τρέξει” και να βάλει κάτι στο λογαριασμό – κουμπαρά για τον ιερό σκοπό. Θα καταφέρει έτσι να κάνει... γαργάρα τη δική της φορολόγηση. Και τι έγινε που κάποιοι “γραφικοί” θα συνεχίσουν να το απαιτούν; Οι καλοί χριστιανοί θα βγαίνουν στα κανάλια και θα μιλούν για το σπουδαίο φιλανθρωπικό έργο τους.

Ελπίζω να μη μου “κολλήσουν” τη ρετσινιά του.. άπατρη για τη θέση που παίρνω, αλλά μου είναι αδύνατον να το αντιμετωπίσω με χιουμοριστική διάθεση. Έτσι κι αλλιώς εκείνοι που προωθούν την ιδέα το κάνουν με μεγάλη σοβαρότητα που εκνευρίζει...

Πόσοι από αυτούς ξέρουν πώς περνούν οι ελληνικές οικογένειες, πώς τα βγάζουν πέρα και τους ζητούν μια ακόμα θυσία;

Ειλικρινά, ο πιο καλόηχος χαρακτηρισμός που θα μπορούσα να κάνω γι' αυτό το λογαριασμό είναι “κατάντια” μιας, υποτίθεται, υπεύθυνης Πολιτείας. Και λυπάμαι διπλά που τόσο σκληρά μέτρα κατά των εργαζομένων και τέτοιου είδους τραπεζικούς λογαριασμούς τα κάνει μια κατ' ευφημισμό... σοσιαλιστική κυβέρνηση. Θα τρίζουν τα κόκαλα του μακαρίτη Ανδρέα Παπανδρέου για τα καμώματα του γιου του...

• Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευθεί αύριο στην εβδομαδιαία εφημερίδα του Ρεθύμνου, "ΡΕΘΕΜΝΟΣ"
  

Το τεύχος 18 του “Κρέοντα” κάναμε ένα μικρό αγώνα δρόμου για να καταφέρουμε να το έχουμε έτοιμο αρχές της Μεγάλης Εβδομάδας και να προλάβουν οι άνθρωποι του Συλλόγου να το ταχυδρομήσουν πριν φύγουν στα χωριά τους (όσοι έχουν...) για τις πασχαλινές διακοπές τους.

Η αλήθεια είναι ότι τέτοια συνέπεια σπάνια τη συναντάς σε τριμηνιαία έντυπα. Είμαστε στο τέλος Μαρτίου και μείς, σε λίγο, θα έχουμε στα χέρια μας, το φύλλο που καλύπτει χρονικά τους μήνες Ιανουάριος – Φεβρουάριος – Μάρτιος!

Πατήστε ΕΔΩ να την ξεφυλλίσετε, σελίδα – σελίδα, όπως ακριβώς είναι τυπωμένη, σε αρχείο PDF. Μεγάλη υπόθεση να διαβάζεις από το γραφείο σου, μέσω internet την εφημερίδα σου...

Με αρκετά θέματα, ανάλαφρο κασέ και με το βάρος στην πρόσφατη συνεστίαση του Συλλόγου στο κέντρο “Κρητικός” στην Πλάκα. Φωτογραφικό υλικό από την επαγγελματία του κέντρου και τη μηχανή του Νίκου Ρεμεδιάκη.

Και βεβαίως η καταγραφή της επικαιρότητας, έτσι όπως τη βλέπει ο εξωραϊστικός Σύλλογος του “Κρέοντα”. Που δε διστάζει να τα βάλει με τη σημερινή δημοτική αρχή της Αθήνας και ας κινείται ιδεολογικά κοντά στα δικά της “πιστεύω”. Έτσι τα σχόλια είναι “καυστικά” για την απραξία τους ή τη βιασύνη τους να κάνουν, λίγο πριν τις δημοτικές εκλογές έργα, άλλα από αυτά που έχουν ανάγκη οι κάτοικοι της περιοχής του 4ου Διαμερίσματος Δήμου Αθηναίων.

Να, γιατί μου αρέσουν αυτοί οι άνθρωποι. Γιατί το παλεύουν, έτσι όπως εκείνοι νομίζουν και εκτιμούν ότι είναι σωστό και προσπαθούν να κάνουν τη ζωή τους καλύτερη... Όπου κι αν κινούνται πολιτικά σημασία έχει ότι το παλεύουν και προσφέρουν εθελοντικά από τον ελάχιστο πολύτιμο ελεύθερο χρόνο τους...

Αυτό κι αν είναι μια δύσκολη ιστορία. Κοντά ένα χρόνο τώρα έχουν φύγει από τον ΟΤΕ και δεν έχουν πάρει ούτε ένα ευρώ. Πώς ζουν είναι μια άλλη ιστορία.

Το θέμα τους μπαλάκι για υπογραφή ανάμεσα στους υπουργούς. Και προχθες έφτασε από τον καλό φίλο Μάρκο που ζει κι εκείνος αυτό δράμα το παρακάτω e-mail. Μακάρι να είναι αλήθεια. Αντιγράφω:

ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ

Σήμερα 24/3/2010 πήραμε και την 3η υπογραφή ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ

Για την επιτροπή

Γ. Θαλασσινός

Αντε να κάνουν κι αυτοί οι άνθρωποι ανάσταση. Ταλεπωρήθηκαν τόσο χωρίς να φταίνε σε τίποτα...

Το νου σας, να αλλάξετε τα ρολόγια σας αυτή την Κυριακή 28 Μαρτίου, να κάνετε την ώρα σας καλοκαιρινή, να προσαρμοστείτε με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους. Άντε να ξελαγράρει λίγο το μάτι μας που επτά το πρωί ο ήλιος ήταν κι όλας ψηλά. Έτσι κι αλλιώς σιγά, σταθερά αν και ανεπαίσθητα, η μέρα μεγαλώνει...

Και μη θαρρείτε πως επειδή και καλά πριν μια εβδομάδα μπήκε η άνοιξη ότι το καλοκαίρι θα κάθονταν με... σταυρωμένα τα χέρια. Διότι, το καλοκαίρι είναι κι όλας εδώ.

Με δροσιές την αρχή, άγριο και ζεστό αργότερα. Παρατηρήστε λίγο το θερμόμετρό σας αυτές τις μέρες. Όλο προς τα πάνω πάει...

Μόνο που αυτός ο καιρός θέλει προσοχή. Ζεσταινόμαστε, ιδρώνουμε, βγάζουμε τα... περιττά ρούχα και στο πρώτο ρευματάκι την αρπάζουμε...

Ελάτε τώρα, μην φέρνουμε την καταστροφή... Εγώ, απλά ήθελα να σας υπενθυμίσω πως από αυτή την Κυριακή 28 Μαρτίου θα τεθεί σε ισχή η θερινή ώρα. Έτσι στις 03.00 τα ξημερώματα οι δείκτες των ρολογιών θα πρέπει να μετακινηθούν μία ώρα μπροστά, δηλαδή στις 04.00.

Το μέτρο αυτό, που θα ισχύσει μέχρι την τελευταία Κυριακή του Οκτωβρίου (31/10/2010), εφαρμόζεται σε όλα τα κράτη-μέλη της Ε.Ε σύμφωνα με την Οδηγία 2000/84/ΕΚ (άρθρο 4) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 19ης Ιανoυαρίου του 2001.

Το βίντεο είναι από το You Tube. Μου άρεσε η αναπαράσταση από ένα δημοτικό σχολείο της Ναυπάκτου, το 4ο δημοτικό, άγνωστο σε μένα και το βάζω εδώ για να το δείτε...

Αλλάζουν οι καιροί ή αλλάζουμε εμείς; Δεν ξέρω την ακριβή απάντηση αλλά, είτε έτσι, είτε αλλιώς, ο καιρός με όλα όσα “κουβαλάει” πάνω του, τα δείχνει διαφορετικά. Τώρα προηγούνται οι δουλειές και η αργία είναι μια αφορμή για μια ανάσα, λίγη ξεκούραση στο βαρυφορτωμένο καθημερινό πρόγραμμα.

Το πρωί που σηκώθηκα να πάω την Ειρήνη στη δουλειά, επείγουσα και αναγκαία που δεν έπαιρνε αναβολή και τ' αφεντικά το ήθελαν, οι δρόμοι ήταν άδειοι στο κέντρο της Αθήνας.

Στις γωνίες του κέντρου, από την πλατεία Μεταξουργείου, τη λεωφόρο Αλεξάνδρας, τη Βασιλίσσης Σοφίας, είναι ορατές οι δυνάμει της τροχαίας που ετοιμάζονται να κλείσουν το δρόμο για τη σημερινή παρέλαση. Μέχρι και μοτοσικλετιστές της αστυνομίας έχουν επιστρατευτεί γι' αυτή τη δουλειά.

Πολλά πούλμαν του στρατού και του ναυτικού έχουν παρκάρει κοντά στην πλατεία Μεταξουργείου. Έχουν μεταφέρει τα φανταράκια για την παρέλαση και περιμένουν να τελειώσουν για να τα προωθήσουν πίσω στις μονάδες τους.

Είναι μια όμορφη, ηλιόλουστη, μέρα έξω και είπα να την απολαύσω λιγάκι. Κάθισα στα τραπεζάκια του ζαχαροπλαστείου “ΟΣΚΑΡ” που βρίσκονται μέσα στην πλατεία Σωτήρη Πέτρουλα και παρήγγειλα ένα διπλά καπουτσίνο. Είναι μια γλύκα μαζί με την εφημερίδα το πρωινό μιας τέτοιας μέρας.

Οι πελάτες στην πλειοψηφία τους είναι πάνω από 60 ετών. Κάθονται με τις ώρες, πίνουν τον ελληνικό τους και... σχολιάζουν την επικαιρότητα. Ο καφετζής έχει χιούμορ. Μου θυμίζει κάτι παλιούς καφετζήδες στα χωριά, τότε που “ζούσαμε”. Φέρνει την μεγάλη επίπεδη τηλεόραση να τους κάνει παρέα (σε λίγο θα' χει λειτουργία από τη μητρόπολη κι αμέσως μετά τη στρατιωτική παρέλαση από το Σύνταγμα...) και τους κάνει πλάκα με το νερό “πιείτε το να σας βάλω κι άλλο...” Οι παππούδες γελούν.

Ένα θεματάκι με το νερό πρέπει να το έχει πάντως, γιατί και σε μένα, τον καφέ που μου έφερε τον συνόδευαν δύο νερά...