Και μετά την Ανάσταση, για τους Ορθόδοξους, όλα είναι ένα σουβλιστό αρνί και έθιμα
Χθες λύπη για το θάνατο του Ιησού, σήμερα χαρά για την Ανάσταση. Την πιστεύουν όμως; Όχι, δυστυχώς, όλα αποτελούν έθιμα, σουβλυστό αρνί αν ο καιρός το επιτρέπει και μαγειρίτσα... Η γιορτή του Πάσχα, με τη μορφή που έχει σήμερα, δεν βασίζεται στην Αγία Γραφή. Επιπλέον, πολλά από τα έθιμά της προέρχονται από αρχαίες ειδωλολατρικές γιορτές της γονιμότητας. Και σήμερα Κυριακή, τσίκνα από τα σουβλιστα αρνιά, τσούγκρισμα με βαμμένα κόκκινα αυγά και στημένες οικογενειακές στιγμές...
Ιστορική προέλευση: Το Πάσχα ήταν γιορτή των Εβραίων την οποία τηρούσαν σε ανάμνηση της απελευθέρωσής τους από την Αίγυπτο. Ο Χριστός όμως το κατάργησε και το αντικατέστησε με την τήρηση της Ανάμνησης του θανάτου του. (1 Κορινθίους 11:24) Το Πάσχα εισάχθηκε στη Χριστιανοσύνη μετά τους αποστολικούς χρόνους.
Ο καθηγητής θεολογίας Ν. Καλογεράς αναφέρει ότι “οι πρώτοι που εισήγαγαν τις ετήσιες γιορτές των Ιουδαίων στην εκκλησία δίνοντάς τους έννοια χριστιανική, ήταν οι εξ Ιουδαίων χριστιανοί, οι οποίοι και μετά τη μεταστροφή τους στη Χριστιανοσύνη εξακολουθούσαν να τηρούν τις γιορτές του ιουδαϊκού νόμου”. (Χριστιανική Αρχαιολογία, σ. 134, Αθήνα 1902, Έκδοση Α. Κωνσταντινίδης)
Ωστόσο, η Αγία Γραφή καταδίκαζε εκείνους που επέμεναν να τηρούν τον Ιουδαϊκό νόμο.—Γαλάτες 4:9-11.
Κουνέλια και λαγοί: Αυτά είναι σύμβολα της γονιμότητας τα οποία «προέρχονται από αρχαίες τελετουργίες και συμβολισμούς ειδωλολατρικών γιορτών της άνοιξης που γίνονταν στην Ευρώπη και στη Μέση Ανατολή». —Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάνικα (Encyclopædia Britannica).
Αβγά: Οι ιστορικοί συνδέουν τα αβγά του Πάσχα με τις ανοιξιάτικες γιορτές της γονιμότητας. Για παράδειγμα, ο καθηγητής Στίλπων Κυριακίδης, σε ειδική μελέτη του, τα συνδέει με την προσφορά αβγών κατά τη λατρεία θεών της γονιμότητας όπως ο Άττις, ο Άδωνις και άλλοι. Ο θάνατος και η ανάσταση του Άττιος γιορτάζονταν από 22 έως 25 Μαρτίου, «όπως περίπου και το Πάσχα».
Η Αγία Γραφή μάς λέει ότι δεν πρέπει να λατρεύουμε τον Θεό, ακολουθώντας παραδόσεις και έθιμα που τον δυσαρεστούν. (Μάρκος 7:6-8)
Το εδάφιο 2 Κορινθίους 6:17 αναφέρει: «“Βγείτε από ανάμεσά τους και αποχωριστείτε”, λέει ο Ιεχωβά, “και πάψτε να αγγίζετε αυτό που είναι ακάθαρτο”». Επομένως, όσοι θέλουν να ευαρεστούν τον Θεό, δεν γιορτάζουν αυτή τη γιορτή.
Το Πάσχα είναι ο Ιουδαϊκός εορτασμός της θεϊκής απελευθέρωσης των Ισραηλιτών από την αιγυπτιακή δουλεία το 1513 Π.Κ.Χ. Ο Θεός, έδωσε εντολή στους Ισραηλίτες να θυμούνται αυτό το σπουδαίο γεγονός κάθε χρόνο τη 14η ημέρα του ιουδαϊκού μήνα Αβίβ, ο οποίος ονομάστηκε αργότερα Νισάν.—Έξοδος 12:42· Λευιτικό 23:5.
Η λέξη «Πάσχα» προέρχεται από μια εβραϊκή λέξη που σημαίνει «προσπέραση» και αναφέρεται στην περίπτωση κατά την οποία, ο Θεός γλίτωσε τους Ισραηλίτες από τη συμφορά που θανάτωσε κάθε πρωτότοκο στην Αίγυπτο. (Έξοδος 12:27· 13:15)
Προτού επιφέρει ο Θεός αυτή την καταστροφική πληγή, είπε στους Ισραηλίτες να τινάξουν στο ανώφλι και στους παραστάτες της πόρτας των σπιτιών τους το αίμα ενός σφαγμένου αρνιού ή κατσικιού. (Έξοδος 12:21, 22, υποσημείωση). Ο Θεός θα έβλεπε αυτό το σημείο και θα “προσπερνούσε” τα σπίτια τους, γλιτώνοντας έτσι τα πρωτότοκά τους.—Έξοδος 12:7, 13.
Ο Ιησούς γιόρτασε το Πάσχα στις 14 Νισάν του 33 Κ.Χ. και αμέσως μετά εγκαινίασε έναν νέο εορτασμό: το Δείπνο του Κυρίου. (Λουκάς 22:19, 20· 1 Κορινθίους 11:20) Το γεύμα αυτό αντικατέστησε το Πάσχα, επειδή τηρείται σε ανάμνηση της θυσίας “του Χριστού [ο οποίος είναι] το πασχαλινό αρνί”. (1 Κορινθίους 5:7)
Η λυτρωτική θυσία του Ιησού είναι ανώτερη από την πασχαλινή θυσία επειδή ελευθερώνει όλους τους ανθρώπους από τη δουλεία στην αμαρτία και στον θάνατο.—Ματθαίος 20:28· Εβραίους 9:15.
Το ζητούμενο είναι να ενεργοποιήσουμε όσο το δυνατόν περισσότερο τους κατοίκους της γειτονιάς. Να αντιληφθούν το σοβαρό πρόβλημα και να ξεσηκωθούν. Το ασύδοτο κεφάλαιο που δεν έχει χρώμα, ιδεολογίες και δεν σταματάει πουθενά, θέλει να κάνει τσιμέντο και την τελευταία πράσινη όαση της Αθήνας, αδιαφορώντας για την ιστορία και τον πολιτισμό. Θα τους αφήσουμε ανενόχλητους να ολοκληρώσουν το... θεάρεστο έργο τους;
Όχι βέβαια! Σήμερα το πρωί στις 11, η Επιτροπή Κατοίκων Ακαδημίας Πλάτωνα (ΕΚΑΠ) θα βρεθεί στην Πλατεία Πλάτωνα, δίπλα από το αρχαιολογικό πάρκο για να κάνει όσο γίνεται πιο γνωστό το πρόβλημα.
Αφίσες και ανακοινώσεις σαν κι αυτή που βλέπετε δίπλα έχουν ετοιμαστεί σε μεγάλο τιράζ. Θα είμαστε λοιπόν εκεί να παραλάβουμε το υλικό και να το διακινήσουμε.
Πολύ θετικά καταγράφεται η ενεργοποίηση μέσω των SMS, όπως ενθαρρυντικό είναι και το γεγονός, με αφορμή προηγούμενο δημοσίευμα εδώ, ότι επικοινωνούν μαζί μας άνθρωποι και δηλώνουν συμμετοχή στη συγκέντρωση της Τετάρτης.
Από το Αιγάλεω μου τηλεφώνησε χθες μια κοπέλα που ενδιαφέρεται για τον Πολιτισμό και τον σπουδάζει και μου δήλωσε ότι θα είναι παρούσα, εκεί, μαζί με φίλες της.
Μου έδωσε, μάλιστα, και το τηλέφωνο του καθηγητή της για να ενισχυθεί και άλλο ο αγώνας μας με μια καθαρή φωνή ακόμα. Και βέβαια θα επικοινωνήσουμε. Αλλά καταγράφουμε εδώ την εντυπωσιακή δύναμη των μέσων...
Ότι έχουμε, έτσι όπως το πάει ο καιρός, «μπερδέψει» τις εποχές και κρατήσαμε δύο… πορευόμαστε, το χειμώνα και το καλοκαίρι, δεν το συζητώ. Δυστυχώς δεν υπάρχει πια αυτή η καθαρότητα που είχαμε κάποτε.
Αλλά αύριο έχουμε την εαρινή ισημερία. Και έξω η φύση αγκομαχά, οι αμυγδαλιές έχουν ανθίσει, στα χωράφια το χορτάρι έχει ψηλώσει και όλα δείχνουν ότι πορευόμαστε σε μια σύντομη άνοιξη που θα φέρει γρήγορα το καλοκαίρι.
Μόνο που φέτος τα πράγματα θα’ ναι πολύ διαφορετικά σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Ήδη η κρίση έχει αρχίσει να «χτυπά» την πραγματική οικονομία. Την διπλανή πόρτα δηλαδή και ο φόβος να χτυπήσει και τη δική μας πόρτα «κουμπώνει» όλο και περισσότερους ανθρώπους.
Φίλοι επαγγελματίες που δεν είχαν ώς τα τώρα πρόβλημα ρευστότητας αδυνατούν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους απέναντι στις τράπεζες. Και βγαίνουν στην αγορά αναζητώντας να βρουν και να καλύψουν τα ανοίγματα τους. Αλλά υπάρχει δυσκολία μεγάλη. Σε καιρούς δύσκολους όλοι μετρούν το ευρώ για να μην… εκτεθούν στην αγορά.
Αλλά και οι ειδήσεις από το μέτωπο της οικονομίας είναι μαύρες και άραχνες. Θα πάει η χώρα στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο; Ή θα το δουν πιο ώριμα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και θα στηρίξουν την παραπαίουσα οικονομία μας; Κι αν η χώρα κηρύξει πτώχευση πώς θα μας επηρεάσει αυτό σε προσωπική βάση;
Υπάρχουν άνθρωποι που με κόπους και με θυσίες έχουν βάλει στην άκρη μερικές οικονομίες και τώρα φοβούνται πως θα τις χάσουν. Φυσικό είναι να φοβούνται. Κανείς υπεύθυνος δεν βγαίνει να τους ενημερώνει υπεύθυνα.
Και προσφεύγουν σε μας τους δημοσιογράφους που (νομίζουν ότι) τα ξέρουμε όλα και ρωτούν να μάθουν. Μα, δεν υπάρχει κανείς στην τράπεζα που έχουν τις καταθέσεις τους να τους πουν πως δεν χρειάζεται να ανησυχούν ακόμα και για την πτώχευση της ελληνικής οικονομίας. Διότι όταν λέμε «ελληνική οικονομία» εννούν το δημόσιο. Όχι την ιδιωτική πρωτοβουλία. Άλλωστε οι τράπεζες έχουν συσσωρεύσει μεγάλα αποθέματα και είναι από τα μοναδικά ιδρύματα που σε καιρούς κρίσης γιγαντώνουν την κερδοφορία τους.
Η στήλη συστήνει ψυχραιμία. Ποτέ ο πανικός δεν βοήθησε κανέναν. Ας απολαύσουμε λίγο την άνοιξη που έρχεται. Μια βόλτα στην ανθισμένη φύση θα καλμάρει τα νεύρα μας, μια βαθιά ανάσα θα τονώσει τα πνευμόνια μας και ένα ουζάκι με μια καλή παρέα θα μας κάνει να δούμε πιο αισιόδοξα τα πράγματα.
Ανάγκη πάσα να το κάνουμε. Διότι έχουν αρχίσει να «κυκλοφορούν» έντονα στην αγορά πως μετά τις περικοπές στους μισθούς και το δώρο του Πάσχα για τους δημοσίους υπαλλήλους, έρχεται η σειρά του ιδιωτικού τομέα. Ήδη εμφανίστηκαν επιχειρήσεις που δηλώνουν στ’ αυτί των εργαζομένων τους ότι αν δεν το αποδεκτούν θα αναγκαστούν να προβούν σε απολύσεις. Και ποιος θα αντιδράσει και θα πάει στην Επιθεώρηση Εργασίας να καταγγείλει τους επιτήδειους που εκμεταλλεύονται προς όφελός τους την κρίση;
Το απίθανο επιχείρημα τους να μοιραστούν με τους εργαζόμενους τη δυσκολία για να επιβιώσουν καταντάει γελοίο, καθώς τον καιρό των κερδών ουδέποτε έδωσαν μερίδιο σε κείνους..
Αλλά είπαμε, άνοιξη μπαίνει… Ένα τάιμ άουτ από τη συνεχή τρομολαγνία των μέσων μαζικής ενημέρωσης, το χρειαζόμαστε όσο τίποτα άλλο. Να ξενασκάσει λίγο γέλιο το χειλάκι μας που το έχουμε χάσει τον τελευταίο καιρό με όσα ακούμε και διαβάζουμε.
Αυτό το κομμάτι θα δημοσιευθεί αύριο στην εβδομαδιαία εφημερίδα του Ρεθύμνου, "ΡΕΘΕΜΝΟΣ" στην στήλη μου.
Η αφίσα που καλεί τους κατοίκους να αντιδράσουν δυναμικά και να μη χτιστεί το μεγαθύριο του Μπόμπολα μέσα στο αρχαιολογικό πάρκο της Ακαδημίας του Πλάτωνα. Δείτε ΕΔΩ και μια άλλη εκδοχή της ίδιας αφίσας σε αρχείο PDF. Α, και κάτι άλλο. Το Blog της ΕΚΑΠ είναι: http://akadimia-platonos.blogspot.com
Εμείς κι αν ξέρουμε από αγώνες. Όταν το δίκιο μας πνίγει δεν υπάρχει δεύτερη κουβέντα. Θυμάστε το δημοσίευμα για τη RENT συμφερόντων Μπόμπολα (Ναι, ο γνωστός μεγαλοεκδότης ΕΘΝΟΣ, ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ, ΗΜΕΡΗΣΙΑ, GOOL, μεγαλομέτοχος του MΕGA, κύριος μέτοχος της Αττικής Οδού και μεγάλων τεχνικών εταιριών όπως ο ΑΚΤΩΡ...) που θέλει να οικοδομήσει ΜΕΣΑ στο αρχαιολογικό πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνα.
Όσο έχεις τόσο θες κι άλλα, λένε στο χωριό μου... Και η ασυδοσία δεν έχει όρια. Ακολούθησε η «Ελευθεροτυπία» και η «Καθημερινή». Και οι κάτοικοι δια μέσου της Επιτροπής Κατοίκων Ακαδημίας Πλάτων (ΕΚΑΠ) μαζεύτηκαν προχθές και αποφάσισαν κινητοποίηση για την ερχόμενη Τετάρτη.
Φυσικά ο μηχανισμός λειτούργησε γρήγορα και το... σύστημα άψογα. Οι γραφίστες μας έφτιαξαν την αφίσα που καλεί τους κατοίκους σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας. Μερικές Α3 τυπώθηκαν χρωματιστές για να κολληθούν σε κεντρικά σημεία της Πλάτωνος, ενώ περισσότερες από 1.500 φωτοτυπίες Α4 τυπώθηκαν για να κάνουν γνωστό το πρόβλημα.
Ταυτόχρονα τα... Blog πήραν φωτιά και αναμετέδωσαν την είδηση. Να μάθουν όλοι οι ενεργοί πολίτες και να είναι εκεί, στην πλατεία Πλάτωνα, την ερχόμενη Τετάρτη. Δεν θα ξεμπερδέψουν τόσο εύκολα μαζί μας. Ας το γνωρίζουν.
Εδώ, σ' αυτό το ξενοδοχείο, θα γίνει το συνέδριο της ΓΣΕΕ... Είναι λίγο πρόκληση για τον εργαζόμενο που βιώνει δύσκολα και μάλλον θα έπρεπε να το καταλάβουν εκεί, στην κορυφαία συνδικαλιστική οργάνωση. Καλά είναι που μας έστειλαν το πρόγραμμα των εργασιών, δείτε το ΕΔΩ, αλλά βρε αδερφέ, υπάρχουν πολλά περιφερειακά ξενοδοχεία με όχι τόση προκλητική χλιδή. Ας είναι λίγο πιο προσεκτικοί...
Η ΓΣΕΕ πραγματοποιεί το 34ο Τακτικό Πανελλαδικό Συνέδριο της από τις 18 έως 21 Μαρτίου 2010, στο ξενοδοχείο «ATHOS PALACE» στην Καλλιθέα Χαλκιδικής.
Το 34ο Συνέδριο, πραγματοποιείται σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη οικονομική περίοδο, με ανοικτά όλα τα σοβαρά εργασιακά, οικονομικά, ασφαλιστικά και κοινωνικά προβλήματα για τους εργαζόμενους της χώρα μας.
Όπως είναι επόμενο τα θέματα αυτά θα κυριαρχήσουν και θα συζητηθούν κατά τις εργασίες του Συνεδρίου, ενώ θα αποφασιστούν οι δράσεις και οι διεκδικήσεις της ΓΣΕΕ, για την επόμενη περίοδο και ταυτόχρονα θα εκλεγούν τα όργανα της νέας διοίκησης της Συνομοσπονδίας.
Στο Συνέδριο έχουν προσκληθεί οι πολιτικοί και θεσμικοί φορείς της χώρας ενώ θα πάρουν μέρος περίπου 490 σύνεδροι και θα παραστούν περίπου 100 συνδικαλιστικές αντιπροσωπείες από όλο τον κόσμο και τις Διεθνείς Συνδικαλιστικές Οργανώσεις.
Αυτή τη φορά μας... ταλαιπώρησε λιγάκι ο «ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ». Οι 16 σελίδες, η επικαιρότητα που τρέχει και ο Μανώλης Φωτόπουλος που θέλει να έχει και τις τελευταίες ειδήσεις στο φύλλο του Σωματείου των Συνταξιούχων των ΗΣΑΠ.
Μερικές σελίδες τις κάναμε δύο και τρεις φορές. Αλλά όπως πάντα τα καταφέραμε και ολοκληρώσαμε με το χαμόγελο. Και με τα αστεία μας αν και δεν ήταν και στα καλύτερά του...
Πρώτο θέμα η Γενική Συνέλευση, σημαντικό ζήτημα για τον Μανώλη που έγκαιρα έχει βάλει μπροστά και ετοιμάζει το... επόμενο φύλλο. Το άκρον άωτον του προγραμματισμού.
Δείτε ΕΔΩ το τελευταίο φύλλο, τ. 87, του «ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ» όπως κυκλοφορεί τυπωμένος.
Δείτε μια εκλαϊκευμένη εκδοχή σε σχέση με την οικονομική κρίση. Μπορεί να καταλάβεετ πολλά πράγματα. Πατήστε ΕΔΩ να κατεβάσετε το αρχείο PPS.
... Και προσοχή όσοι κινείστε στους δρόμους σήμερα. Τα ΤΑΧΙ έχουν 24ωρη απεργία. Κινηθείτε ή με Ι. Χ. ή με τη δημόσια συγκοινωνία. Καλό κουράγιο!
Διαβάζω στη σημερινή στήλη «Ναυτίλος» του Στάθη Σταυρόπουλου στην «Ελευθεροτυπία»:
Πράσινα άλογα αποδεικνύεται η πράσινη ανάπτυξη, και μάλιστα των υπανάπτυκτων (μπροστά στους Δυνατούς), με το κατόρθωμα της κυρίας Μπιρμπίλη να παρακάμψει την απόφαση του ΣτΕ για την ανάπλαση του Βοτανικού και να επαναφέρει το έργο στα μέτρα των πιράνχας που ορέγονται την περιοχή...
Για μιαν ακόμα φορά γίνεται φανερό ότι δεν κάνουν τα ράσα τον παπά, ούτε τα κάζουαλ ρουχαλάκια τον οικολόγο. Κάνουν όμως πάντα τα φράγκα την πολιτική...
Τα ίδια και χειρότερα (διαβάζω στη χθεσινή «Καθημερινή», ρεπορτάζ του κ. Γιώργου Λιάλιου) πάνε να συμβούν στην Ακαδημία Πλάτωνος. Οπου η Υπηρεσία Περιβάλλοντος του Υπουργείου της κυρίας Μπιρμπίλη έχει δώσει το πράσινο φως (της πράσινης ανάπτυξης) για την ανέγερση «σφήνα» στο υπό ανάπλαση αρχαιολογικό πάρκο ενός πενταώροφου κτιριακού θηρίου με συνολικό εμβαδόν 20.000 τ.μ.! Πάλι χάριν επιχειρηματικών συμφερόντων! Εχουμε τρελλαθεί τελείως;!!
Ποιοι διοικούν επιτέλους αυτήν τη χώρα; οι Βάνδαλοι; (που τους έχει βγει κι αδίκως το όνομα, διότι ήταν πολύ πιο πολιτισμένοι απ' τους καθ' ημάς εργολάβους). Τι μας συμβαίνει; ώς πότε θα λεηλατούμε την Ελλάδα;\
Αλλά τι έγραψε ο Γιώργος Λιάλιος στην «Καθημερινή»; Ιδού το δημοσίευμα:
Αρχαιολογικό πάρκο... με κτίριο γραφείων 20.000 τ. μ. προωθούν τα υπουργεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού στην περιοχή της Ακαδημίας Πλάτωνος. Οι υπηρεσίες του υπουργείου Περιβάλλοντος γνωμοδότησαν θετικά στη δημιουργία ενός κτιριακού μεγαθηρίου, «σφήνα» στην υπό ανάπλαση έκταση. Και η πολιτική ηγεσία του υπουργείου αποδεικνύεται άτολμη, παρότι είχε αρχικά εξετάσει το ενδεχόμενο να αναστείλει προσωρινά τη δόμηση στην περιοχή. Ολα θα κριθούν μέσα στις επόμενες ημέρες.
Οπως φαίνεται, καθεμία από τις (ελάχιστες) πολεοδομικές παρεμβάσεις της πολιτείας στην Αθήνα θα πρέπει απαραιτήτως να συνοδεύεται... από την προώθηση μιας μεγάλης επιχειρηματικής επένδυσης! Αυτό αποδεικνύεται και στην περίπτωση της Ακαδημίας Πλάτωνος, όπου τα υπουργεία Πολιτισμού και Περιβάλλοντος σχεδιάζουν την ανάπλαση του αρχαιολογικού χώρου και τη δημιουργία μουσείου. Η κίνηση αναβάθμισης της περιοχής συνοδεύεται από την έγκριση (με σειρά στοχευμένων νομοθετικών και πολεοδομικών παρεμβάσεων ήδη από το 2000 έως το 2008) κατασκευής πενταώροφου κτιριακού συγκροτήματος γραφείων 20.000 τ. μ.
Η οικοδομική άδεια για το εν λόγω κτιριακό μεγαθήριο εκδόθηκε το 2008, χωρίς όμως να έχει εγκριθεί η μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων. Το έργο ανέλαβε η Ειδική Υπηρεσία Περιβάλλοντος του ομώνυμου υπουργείου που, ως είθισται, γνωμοδότησε θετικά. Η τελική απόφαση τώρα είναι στα χέρια της υπουργού Περιβάλλοντος κ. Τίνας Μπιρμπίλη, η οποία σύμφωνα με πληροφορίες είχε αρχικά επεξεργαστεί το ενδεχόμενο αναστολής της δόμησης σε 56 οικοδομικά τετράγωνα στην περιοχή (κίνηση που θα έδινε στο υπουργείο το χρονικό περιθώριο ελιγμών). Η υπουργός, ωστόσο, δεν φαίνεται ότι θα εναντιωθεί στα συγκεκριμένα επιχειρηματικά σχέδια. Αίνιγμα παραμένει η στάση του υπουργού Πολιτισμού κ. Παύλου Γερουλάνου και το πώς η νέα ηγεσία του υπουργείου «οραματίζεται» την ένταξη του κτιριακού μεγαθηρίου στην ανάπλαση.
Δείτε ΕΔΩ τη στήλη του Στάθη στην «Ελευθεροτυπία». Κι ΕΔΩ την αποκάλυψη τους ΣΚΑΪ όπως την κατέγραψε άμεσα το Blog της ΕΚΑΠ. Δείτε ΕΔΩ και το άρθρο της Χαράς Τζαναβάρα από την "Ελευθεροτυπία" που καταγράφει και τις αντιδράσεις των κατοίκων.
Στη μακρινήΒενεζουέλα εδώ και 30+ χρόνια ξεκίνησε ένα φιλόδοξο πρόγραμμα, το El Sistema (Fundaciόn del Estado para el Sistema Nacional de las Orquestas Juveniles e Infantiles de Venezuela, Εθνικό Ίδρυμα για το Εθνικό Σύστημα Νεανικών και Παιδικών Ορχηστρων της Βενεζουέλα).
Ένας ντόπιος μουσικός, ο Χοσέ Αμπρέου, βάλθηκε να μαζέψει παιδάκια στις πιο φτωχές, τις πιο απομακρυσμένες περιοχές, τις πιο βουτηγμένες στο έγκλημα και στο πάρε-δώσε των ναρκωτικών, και να τα κάνει μουσικούς. Το πράγμα προχώρησε σιγά-σιγά, χωρίς λεφτά και άρχισε να αποδίδει καρπούς.
Πέρασαν τα χρόνια, 250.000 (!) παιδάκια έμαθαν μουσική, και άρχισαν να φτιάχνονται σχολικές ορχήστρες. Οι ορχήστρες σε όλη τη χώρα ξεπέρασαν τις 100 καi από αυτές οι 90 είναι συμφωνικές !
Οι καλύτεροι από αυτούς τους νεαρούς μουσικούς μαζεύονται σε κεντρικές ορχήστρες, με κορυφή την Ορχήστρα Σιμόν Μπολιβάρ, που αυτή την εποχή διευθύνει άλλο ένα προϊόν του el Sistema, ο 28χρονος μαέστρος Γουστάβο Ντουνταμέλ, που είναι τώρα ο νέος μαέστρος της Φιλαρμονικής του Λος Άντζελες.
Έκαναν τουρνέ οι Βενεζουελάνοι πιτσιρικάδες με τον πιτσιρικά μαέστρο τους και παίξανε και στο Σάλτσμπουργκ. Μάλλον καλά θα έπαιξαν, γιατί οι απαιτητικοί ακροατές τους ζήτησαν και ανκόρ. Ξεκίνησε το ανκόρ με ένα ταρατατζούμ κάπως οικείο και με την πρώτη φράση των εγχόρδων οι Σαλτσμπουργκαίοι αναγνώρισαν το κομμάτι και χειροκρότησαν.
Μάλλον δεν περίμεναν ότι οι Ινδιάνοι πιτσιρικάδες θα τολμούσαν να παίξουν Στράους και μάλιστα στην Αυστρία.
Στο επόμενο βιντεάκι, με τους Ινδιάνους live από το Καράκας. Με παιδιά που πάνε ακόμα σχολείο. Η Ορχήστρα "Τερέσα Καρρένιο", έτσι τους λένε.
Παιδάκια μικρά, μερικά εμφανώς αμούστακα. Ξεκινούν με Σοστακόβιτς, από τη 10η Συμφωνία το 2ο μέρος, που οι ειδικοί λένε ότι είναι ένα αποτρόπαιο μουσικό πορτραίτο του Στάλιν. Είναι ένα κομμάτι πολύ γρήγορο, βίαιο, άγριο, με εξαιρετικά απαιτητικά περάσματα, ειδικά για τα πνευστά, και ειδικότερα για τα ξύλινα, με πανδύσκολο ανσάμπλ. Τα μαθητούδια είναι ντυμένα με τα καθημερινά τους ρούχα, τα τζην τους τα σκισμένα, τα χαϊμαλιά τους, ό,τι φοράνε τα παιδιά σήμερα. Και παίζουν ηρωικά, ούτε μία νότα δεν φεύγει. Χειροκροτήματα και περνάμε στο επόμενο κομμάτι, έναν άγνωστο Χορό ενός αγνώστου συνθέτη από το Μεξικό, ονόματι Αρτούρο Μάρκες.
Τα Ινδιανάκια έχουν αλλάξει στο μεταξύ, έχουν φορέσει τη φόρμα της Εθνικής τους ομάδας, της Εθνικής Βενεζουέλας. Το κομμάτι είναι εξαιρετικό, με τη ρυθμική αγωγή που θα περίμενε κανείς από έναν χορό λατινοαμερικάνικο να ξεπροβάλλει καθώς η μουσική προχωρεί και τα παιδάκια παίζουν με ορμή.
Μπαίνουμε στο τελευταίο θέμα του χορού και καθώς η κάμερα απλώνει, συνειδητοποιείς ότι βλέπεις πάλι μια μεγάλη ορχήστρα, ίσως να μη φτάνει τα 200 άτομα των Μπολιβάρων, αλλά τα 150 τα ζυγώνει σίγουρα.
Το κομμάτι κορυφώνεται και τα παιδάκια σείονται, τα δοξάρια δάσος ολόκληρο πηγαινοέρχονται σαν να τα δέρνει καταιγίδα κι όμως ούτε μισή νότα δεν ξεφεύγει και να, φτάνουν τα τελευταία μέτρα και τα παιδάκια σηκώνονται όρθια και τελειώνουν το κομμάτι παίζοντας και χορεύοντας μαζί!
Από ένα υπέροχο e-mail της καλής φίλης Μαριέττας Μουρούτη.
Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...
Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη. Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...
Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...
Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!
Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.
Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024 από την ΕΡΤ 3.
Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...
Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.
Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...
Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;
Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...
Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!
Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...
Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου... Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...
Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ
Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.
Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.
Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.
Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...
ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!
Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.
Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.
Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.
Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…
ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...
Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς, “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...
Στο ρόλο του Συνταξιούχου
Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται. Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο!
Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!
Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!
Μικρές πινελιές αγάπης
Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.
Δοκιμασία από τον Covid-19
Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.
Το "φευγιό" της αδερφής μου
Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...
Έφυγε και ο Κωστής μας
Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!