ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 20/03/2010

Ότι έχουμε, έτσι όπως το πάει ο καιρός, «μπερδέψει» τις εποχές και κρατήσαμε δύο… πορευόμαστε, το χειμώνα και το καλοκαίρι, δεν το συζητώ. Δυστυχώς δεν υπάρχει πια αυτή η καθαρότητα που είχαμε κάποτε.

Αλλά αύριο έχουμε την εαρινή ισημερία. Και έξω η φύση αγκομαχά, οι αμυγδαλιές έχουν ανθίσει, στα χωράφια το χορτάρι έχει ψηλώσει και όλα δείχνουν ότι πορευόμαστε σε μια σύντομη άνοιξη που θα φέρει γρήγορα το καλοκαίρι.

Μόνο που φέτος τα πράγματα θα’ ναι πολύ διαφορετικά σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Ήδη η κρίση έχει αρχίσει να «χτυπά» την πραγματική οικονομία. Την διπλανή πόρτα δηλαδή και ο φόβος να χτυπήσει και τη δική μας πόρτα «κουμπώνει» όλο και περισσότερους ανθρώπους.

Φίλοι επαγγελματίες που δεν είχαν ώς τα τώρα πρόβλημα ρευστότητας αδυνατούν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους απέναντι στις τράπεζες. Και βγαίνουν στην αγορά αναζητώντας να βρουν και να καλύψουν τα ανοίγματα τους. Αλλά υπάρχει δυσκολία μεγάλη. Σε καιρούς δύσκολους όλοι μετρούν το ευρώ για να μην… εκτεθούν στην αγορά.

Αλλά και οι ειδήσεις από το μέτωπο της οικονομίας είναι μαύρες και άραχνες. Θα πάει η χώρα στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο; Ή θα το δουν πιο ώριμα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και θα στηρίξουν την παραπαίουσα οικονομία μας; Κι αν η χώρα κηρύξει πτώχευση πώς θα μας επηρεάσει αυτό σε προσωπική βάση;

Υπάρχουν άνθρωποι που με κόπους και με θυσίες έχουν βάλει στην άκρη μερικές οικονομίες και τώρα φοβούνται πως θα τις χάσουν. Φυσικό είναι να φοβούνται. Κανείς υπεύθυνος δεν βγαίνει να τους ενημερώνει υπεύθυνα.

Και προσφεύγουν σε μας τους δημοσιογράφους που (νομίζουν ότι) τα ξέρουμε όλα και ρωτούν να μάθουν. Μα, δεν υπάρχει κανείς στην τράπεζα που έχουν τις καταθέσεις τους να τους πουν πως δεν χρειάζεται να ανησυχούν ακόμα και για την πτώχευση της ελληνικής οικονομίας. Διότι όταν λέμε «ελληνική οικονομία» εννούν το δημόσιο. Όχι την ιδιωτική πρωτοβουλία. Άλλωστε οι τράπεζες έχουν συσσωρεύσει μεγάλα αποθέματα και είναι από τα μοναδικά ιδρύματα που σε καιρούς κρίσης γιγαντώνουν την κερδοφορία τους.

Η στήλη συστήνει ψυχραιμία. Ποτέ ο πανικός δεν βοήθησε κανέναν. Ας απολαύσουμε λίγο την άνοιξη που έρχεται. Μια βόλτα στην ανθισμένη φύση θα καλμάρει τα νεύρα μας, μια βαθιά ανάσα θα τονώσει τα πνευμόνια μας και ένα ουζάκι με μια καλή παρέα θα μας κάνει να δούμε πιο αισιόδοξα τα πράγματα.

Ανάγκη πάσα να το κάνουμε. Διότι έχουν αρχίσει να «κυκλοφορούν» έντονα στην αγορά πως μετά τις περικοπές στους μισθούς και το δώρο του Πάσχα για τους δημοσίους υπαλλήλους, έρχεται η σειρά του ιδιωτικού τομέα. Ήδη εμφανίστηκαν επιχειρήσεις που δηλώνουν στ’ αυτί των εργαζομένων τους ότι αν δεν το αποδεκτούν θα αναγκαστούν να προβούν σε απολύσεις. Και ποιος θα αντιδράσει και θα πάει στην Επιθεώρηση Εργασίας να καταγγείλει  τους επιτήδειους που εκμεταλλεύονται προς όφελός τους την κρίση;

Το απίθανο επιχείρημα τους να μοιραστούν με τους εργαζόμενους τη δυσκολία για να επιβιώσουν καταντάει γελοίο, καθώς τον καιρό των κερδών ουδέποτε έδωσαν μερίδιο σε κείνους..

Αλλά είπαμε, άνοιξη μπαίνει… Ένα τάιμ άουτ από τη συνεχή τρομολαγνία των μέσων μαζικής ενημέρωσης, το χρειαζόμαστε όσο τίποτα άλλο. Να ξενασκάσει λίγο γέλιο το χειλάκι μας που το έχουμε χάσει τον τελευταίο καιρό με όσα ακούμε και διαβάζουμε.

• Αυτό το κομμάτι θα δημοσιευθεί αύριο στην εβδομαδιαία εφημερίδα του Ρεθύμνου, "ΡΕΘΕΜΝΟΣ" στην στήλη μου.