Η ίδια η φύση ως μέρος της δημιουργίας μας προσανατολίζει τη σκέψη σε συγκεκριμένους δρόμους. Κι αυτή είναι η ομορφιά! Μοναδική...
Ο βίος του ανθρώπου είναι γεμάτος από ανασφάλειες, από αβεβαιότητες, από φόβους, από ανησυχίες, από απρόβλεπτες περιστάσεις. Ο κάθε άνθρωπος σύντομα θα διαπιστώσει με πόνο στην καρδιά του ότι δεν μπορεί πάντοτε, για να μην πούμε καλύτερα ποτέ, να είναι βέβαιος σχετικά με το τι τροπή θα λάβουν χώρα τα γεγονότα που θα τον επισκεφτούν με τρόπο απρόβλεπτο και σε χρόνο ανύποπτο.
Ένας οξυδερκής και παρατηρητικός άνθρωπος που έζησε πολλά χρόνια Π.Κ.Χ., ο σοφός Βασιλιάς Σολομώντας, είπε τα εξής πολύ σοφά και τόσο επίκαιρα για τις ημέρες μας λόγια: «Είδα και κάτι άλλο κάτω από τον ήλιο: Δεν κερδίζουν πάντα οι ταχείς τον αγώνα δρόμου ούτε νικούν πάντα οι κραταιοί στη μάχη ούτε έχουν πάντα οι σοφοί την τροφή ούτε διαθέτουν πάντα οι ευφυείς τα πλούτη ούτε είναι πάντα επιτυχημένοι εκείνοι που έχουν γνώση, επειδή σε όλους προκύπτουν απροσδόκητες καταστάσεις σε ανύποπτο χρόνο» — Εκκλησ. 9:11.
Απρόβλεπτα γεγονότα, αβεβαιότητες, απροσδόκητες καταστάσεις. Πολλές φορές έχει συμβεί καθώς παρακολουθούμε έναν αγώνα δρόμου να είμαστε πεπεισμένοι πριν ακόμα ξεκινήσει ο αγώνας ποιος θα είναι ο τελικός νικητής. Και πρέπει με ειλικρίνεια να το ομολογήσουμε, ο καθένας από εμάς, η καθεμιά από εμάς, ότι πολλές φορές λαθέψαμε στην κρίση μας, και άλλος ήταν ο τελικός νικητής του αγώνα δρόμου. Ένα ξαφνικό ατύχημα, ένα στραβοπάτημα, μια θλάση, μια ζαλάδα, το σπρώξιμο ενός αντιπάλου, μπορεί να αναγκάσει τον δρομέα να ελαττώσει ταχύτητα και σιγά σιγά να σταματήσει να τρέχει.
Μπορεί όμως να συμβεί και κάτι άλλο. Ο αθλητής αυτός να διακατέχεται από υπερβολική εμπιστοσύνη στον εαυτό του, για να μην πω αλαζονεία, κι έτσι να μην καταβάλει τις απαιτούμενες προσπάθειές που πρέπει θεωρώντας πως ότι κι αν γίνει αυτός τελικά θα είναι ο νικητής.
Βλέπετε η υπεροψία είναι μεγάλος εχθρός ανεξάρτητα από το ποιες είναι οι ικανότητες και τα χαρίσματα που έχεις και μπορεί να οδηγήσει αντί σε μια άνετη νίκη σε μια ολέθρια και καταστροφική αποτυχία. Ακόμα και ο μεγαλύτερος και ισχυρότερος στρατός που υπάρχει στο πρόσωπο της γης, μπορεί να υποστεί ταπεινωτική ήττα από έναν υποδεέστερο αντίπαλο αν κάνει το λάθος, έστω και για μια στιγμή, να τον υποτιμήσει.
Θυμηθείτε την ιστορία του Λαγού με τη Χελώνα. Άνθρωποι με ασυνήθεις επιδεξιότητες, με μεγάλες και μοναδικές ικανότητες, αντί να απολαμβάνουν την εύνοια των άλλων, από κάποια απρόσμενη περίσταση ίσως βρεθούν σε πολύ δυσμενή θέση στη ζωή τους και τελικά μείνουν ξεχασμένοι από τους ανθρώπους.
Όμως, υπάρχει και κάτι άλλο που πρέπει να επισημάνουμε. Ο Βίος του ανθρώπου, το πόσα χρόνια τελικά θα ζήσει ένας άνθρωπος, είναι κάτι το άγνωστο και αδύνατο να προβλεφθεί. Η Αγία Γραφή, τοποθετεί το ζήτημα αυτό με τον εξής τρόπο: «Ελάτε, τώρα, εσείς που λέτε: «Σήμερα ή αύριο θα ταξιδέψουμε σε εκείνη την πόλη και θα μείνουμε εκεί έναν χρόνο, θα κάνουμε εμπόριο και θα βγάλουμε κέρδος», ενώ δεν ξέρετε πώς θα είναι η ζωή σας αύριο. Διότι είστε ομίχλη που εμφανίζεται για λίγο και κατόπιν εξαφανίζεται» — Ιακ. 4:14.
Όλοι μας, είναι βέβαιο πως αντιμετωπίζουμε πολυποίκιλες καταστάσεις στη διάρκεια του βίου μας, απροσδόκητες καταστάσεις σε ανύποπτο χρόνο. Το ερώτημα που τίθεται όμως είναι: «πώς πρέπει να αντιμετωπίζουμε αυτές τις καταστάσεις, ώστε να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε στη ζωή μας και να μην πάψουμε να βαδίζουμε στο δρόμο που οδηγεί στην αιώνια ζωή; Μήπως όταν έρχονται δυσκολίες και προβλήματα έχουμε ως κέντρο τον εαυτό μας και όχι τον Ιεχωβά Θεό;»
Οι περισσότεροι άνθρωποι στις ημέρες μας, κι ας είμαστε ειλικρινείς, ας μην το αρνηθούμε, διότι πολλές φορές πέφτουμε οι ίδιοι στην παγίδα αυτή, έχουμε ως κέντρο τον εαυτό μας και επιδιώκουμε περισσότερο τα υλικά πράγματα από τα πνευματικά.
Για παράδειγμα, κάποιος άνθρωπος μπορεί να αγωνίζεται για να επιτύχει στον κόσμο με κάθε θυσία, και τελικά να αποκτήσει μια πολύ μεγάλη και επιφανή θέση, έχοντας ταυτόχρονα μεγάλη οικονομική επιφάνεια. Έχετε όμως αναρωτηθεί ποτέ πόσο μεγάλο είναι το τίμημα που θα πρέπει να πληρώσει ο άνθρωπος αυτός για να τα αποκτήσει όλα αυτά;
Παραγκωνίζει και παραμελεί την οικογένειά του, αφιερώνοντας ελάχιστο χρόνο στη σύζυγό του και στα παιδιά του, για να μπορέσει να επιτύχει με κάθε τρόπο αυτό που στην πραγματικότητα είναι ο πόθος και η επιθυμία της καρδιάς του. Να αποκτήσει τη θέση εκείνη, που κατά κόσμο, θα του χαρίσει όλα όσα η καρδιά του και η σάρκα του τον προστάζει.
Θα διαπιστώσει, όμως, με θλίψη, αν τον ενδιαφέρει πραγματικά, ότι σε λίγο καιρό η οικογένειά του παρά τις υλικές ανέσεις που τους παρέχει και την αφθονία των αγαθών, θα τρέφει ελάχιστο έως καθόλου σεβασμό για το πρόσωπό του. Το πολύ πολύ να του έχουν κάποια εκτίμηση μόνο και μόνο για τις υλικές ανέσεις που τους προσφέρει κι αυτό, όμως, είναι αμφίβολο.
Τα παιδιά της οικογένειας αυτής, επειδή θα έχουν στερηθεί το πρότυπο το πατρικό και την σωστή καθοδήγηση στα καθημερινά τους προβλήματα, είναι βέβαιο ότι θα έχουν προβλήματα ψυχολογικά και ασταθή εσωτερικό συναισθηματικό κόσμο. Εύκολα θα υποκύπτουν σε πιέσεις από νεαρούς της ηλικίας τους αντί να έχουν τη δυνατότητα να υπερασπιστούν αυτό που είναι ηθικά ορθό.
Το πράγμα, όμως, δεν σταματάει εκεί. Ο άνθρωπος αυτός που θυσίασε τα πάντα στο βωμό της επιτυχίας, θα ξυπνήσει μια ημέρα, μια σκοτεινή για τη ζωή του ημέρα, και θα διαπιστώσει ότι έχασε την υγεία του, έχασε τα παιδιά του, έχασε τη σύζυγό του, έχασε τελικά όλα εκείνα για τα οποία θα έπρεπε να αγωνιστεί.
Στο τέλος θα έχει χάσει τον ύπνο του και την ειρήνη από την καρδιά του και τελικά θα έρθει ως φυσικό επακόλουθο ο θάνατος να θέσει τέρμα σε όλα τα εφήμερα και πρόσκαιρα πράγματα που αγωνίστηκε να αποκτήσει, πράγματα που οι κληρονόμοι του ίσως κατασπαταλήσουν ασυλλόγιστα την κληρονομιά που θα τους έχει αφήσει.
Ο τρόπος ζωής που βασίζεται μόνο στην επιδίωξη υλικών στόχων είναι στην πραγματικότητα κενός περιεχομένου. Δεν βοηθάει, δεν είναι δυνατόν να βοηθήσει με κανέναν τρόπο στην ρεαλιστική αντιμετώπιση των αβεβαιοτήτων και των απροσδόκητων καταστάσεων που έρχονται σε ανύποπτο χρόνο στη ζωή.
Μήπως ζούμε σύμφωνα με την αρχή «ας φάμε και ας πιούμε, γιατί αύριο θα πεθάνουμε»; (1 Κορ. 15:32) Το να ζει κάποιος μόνο για το σήμερα, για το φθαρτό και το εφήμερο, να ζει σαν να μην υπάρχει αύριο, πιστεύετε ότι μπορεί να τον βοηθήσει ν’ αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τις αβεβαιότητες και τις απροσδόκητες καταστάσεις της ζωής;
Σταθείτε για λίγο, σας παρακαλώ θερμά και σκεφθείτε τα αποτελέσματα που προέρχονται από το να ζει κανείς απλά και μόνο για τις ανθρώπινες απολαύσεις και τέρψεις. Μήπως δεν είναι αλήθεια ότι πολλοί άνθρωποι, ιδιαίτερα νέοι άνθρωποι, έχουν καταστρέψει ολοκληρωτικά τη ζωή τους ζώντας με τέτοιο τρόπο;
Ναρκωτικά, αλκοολισμός, αφροδίσια νοσήματα, ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες κι ένα πλήθος άλλες ασθένειες είναι προϊόντα της αχαλίνωτης επιδίωξης των σαρκικών απολαύσεων. Αντί να βοηθήσουν τον άνθρωπο να αντιμετωπίσει τις αβεβαιότητες της ζωής, το να ζει μόνο για το παρόν μπορεί να προσθέσει σ’ αυτές τις αβεβαιότητες πολύ πόνο, δυστυχία, κατάθλιψη, απελπισία, απογοήτευση.
Γι’ αυτό βλέπουμε γύρω μας τόσες ζωές διαλυμένες, τόσες οικογένειες κατεστραμμένες, τόσες αυτοκτονίες ανθρώπων κάθε ηλικίας που προσπαθώντας να σβήσουν τη δίψα της ψυχής τους πίνοντας νερό από βρόμικες, από μολυσμένες πηγές, κατέληξαν τελικά ερείπια και ράκη πνευματικά και σωματικά πεταγμένοι στα ρείθρα του δρόμου της ζωής.
Υπάρχει, όμως, κάτι που μπορούμε να κάνουμε για να αντιμετωπίσουμε με επιτυχία τις αβεβαιότητες της ζωής; Θα ήθελα από την αρχή να το επισημάνω, ότι δεν μπορούμε να αγνοήσουμε αυτές τις αβεβαιότητες, θεωρώντας τες σαν να μην υπήρχαν. Για να τις αντιμετωπίσουμε, πρέπει πρώτα να τις αναγνωρίσουμε.
Επειδή τα πράγματα μεταβάλλονται γρήγορα, είναι συνετό να μη δίνουμε υπερβολική σπουδαιότητα στις λύπες, στις χαρές, στις κοσμικές σχέσεις ή στα αποκτήματα που μπορεί να έχουμε.
Η Αγία Γραφή μας συμβουλεύει να ζούμε όπως: «αυτοί που κλαίνε σαν αυτούς που δεν κλαίνε, αυτοί που χαίρονται σαν αυτούς που δεν χαίρονται, αυτοί που αγοράζουν σαν αυτούς που δεν κατέχουν και αυτοί που χρησιμοποιούν τον κόσμο σαν αυτούς που δεν τον χρησιμοποιούν πλήρως· διότι το σκηνικό αυτού του κόσμου αλλάζει.» — 1 Κορ. 7:30, 31.
Αυτή είναι μια ρεαλιστική άποψη, μια πραγματική, μια αντικειμενική, μια ειλικρινής και ακριβής παρουσίαση του τρόπου που λαβαίνουν χώρα τα πράγματα στον κόσμο. Τίποτε δεν είναι μόνιμο· τίποτα δεν είναι σταθερό· τίποτα δεν ασφαλές. Ο κόσμος μοιάζει ακριβώς όπως ένα θεατρικό σκηνικό που με ταχύ ρυθμό, η μια σκηνή εναλλάσσεται κατόπιν της άλλης.
Γι’ αυτό δεν πρέπει να αφήνουμε τη χαρά, τη λύπη, τα αποκτήματα και τις ανθρώπινες σχέσεις να κυριαρχούν στη ζωή μας. Για παράδειγμα, ο άνθρωπος που οικοδομεί ολόκληρη τη ζωή του γύρω από τη σχέση του με ένα φίλο θα δοκίμαζε τρομερό πλήγμα αν ο θάνατος ή άλλες περιστάσεις τον αποστερούσαν από τη σχέση του με τον φίλο του αυτό.
Θα αισθανόταν σαν να έχει καταρρεύσει ολόκληρος ο κόσμος του όταν κάποια στιγμή θα διαπίστωνε ότι ο φίλος του αυτός δεν υπάρχει πια στη ζωή του.
Είναι φρόνιμο, λοιπόν, να μην περιοριζόμαστε σε πράγματα και σχέσεις που μας φέρνουν πρόσκαιρη χαρά. Ένας ευρύς κύκλος ενδιαφερόντων μπορεί ν’ αποτελέσει πραγματικό κεφάλαιο στην αντιμετώπιση των αβεβαιοτήτων και των απροσδόκητων καταστάσεων της ζωής. Το άτομο που έχει έναν ευρύ κύκλο ενδιαφερόντων είναι λιγότερο πιθανό να δει να καταρρέουν όλες οι ελπίδες του και όλα τα όνειρά του. Συνήθως δεν εξελίσσονται άσχημα όλα τα πράγματα ταυτόχρονα. Κάτι αξιόλογο πάντοτε παραμένει.
Ωστόσο, αν αναγνωρίσουμε ότι η ζωή μας είναι σύντομη και τα χρόνια μας περνούν σαν διανόημα, με σοβαρότητα και περίσκεψη θα προσέξουμε τον τρόπο με τον οποίο την αξιοποιούμε. Αποφεύγουμε με κάθε τρόπο δραστηριότητες και συνήθειες που θα μπορούσαν να καταστρέψουν τη διανοητική, συναισθηματική, σωματική και πνευματική ευημερία μας; Ακολουθούμε πράγματι φρόνιμη και συνετή πορεία; Θα με ρωτήσετε όπως είναι φυσικό: «Πού θα καταλήξει αυτό;»
Εκείνος ο σοφός Βασιλειάς ο Σολομώντας, αφού ερεύνησε τον ανθρώπινο βίο, ζώντας και ο ίδιος σε έναν ατελή κόσμο, μας συμβουλεύει τα εξής: «Το συμπέρασμα λοιπόν, αφού ακούστηκαν όλα, είναι: «Να φοβάσαι τον αληθινό Θεό και να τηρείς τις εντολές του, επειδή αυτή είναι όλη η υποχρέωση του ανθρώπου» (Εκκλησ. 12:13)
Αυτός είναι πραγματικά ο πιο ασφαλής τρόπος με τον οποίο μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τις αβεβαιότητες και τις απροσδόκητες καταστάσεις της ζωής. Ένας υγιής φόβος ή σεβασμός για τον Δημιουργό μας, για τον Ουράνιο Πατέρα μας, τον Ιεχωβά Θεό, θα μας υποκινήσει να ακολουθούμε με πιστότητα, απαρέγκλιτα τις εντολές Του.
Αυτό είναι προς όφελός μας, εφόσον οι εντολές Του είναι προορισμένες να μας βοηθήσουν να επωφεληθούμε από τη ζωή ακόμα και τώρα. Αν τις ακολουθούμε, θα μας βοηθήσουν, κι όπως μας λέει τόσο σοφά η Αγία Γραφή: «Απομάκρυνε λοιπόν από την καρδιά σου τα πράγματα που φέρνουν αναστάτωση και διώξε από το σώμα σου τα βλαβερά πράγματα· διότι η νιότη και η άνοιξη της ζωής είναι ματαιότητα». — Εκκλ. 11:10.
Ο Δαβίδ που εκτιμούσε τη θαυμάσια καθοδήγηση που προμηθεύει ο Ιεχωβά Θεός εκφράστηκε για αυτήν με τα εξής ένθερμα λόγια: «Ο φόβος του Ιεχωβά είναι αγνός· διαρκεί για πάντα. Οι κρίσεις του Ιεχωβά είναι αληθινές, απόλυτα δίκαιες. Είναι πιο επιθυμητές από χρυσάφι, από άφθονο εκλεκτό χρυσάφι, και γλυκύτερες από μέλι, μέλι που στάζει από τις κηρήθρες. Ο υπηρέτης σου έχει λάβει προειδοποίηση από αυτές· η τήρησή τους φέρνει μεγάλη ανταμοιβή» — Ψαλμ. 19:9-11.
Ούτε κι ο θάνατος ακόμα δεν μπορεί να καταστρέψει τα οφέλη που απολαμβάνει το άτομο που «φοβάται τον αληθινό Θεό και τηρεί τις εντολές Του». Γιατί συμβαίνει αυτό; Διότι ο σκοπός του Θεού είναι να αναστήσει τους νεκρούς. Η Αγία Γραφή μιλώντας για τον Ιεχωβά, τον αναφέρει ως τον Θεό «ο οποίος ζωοποιεί τους νεκρούς και μιλάει για τα πράγματα που δεν υπάρχουν σαν να υπάρχουν» — Ρωμ. 4:17.
Κατά συνέπεια, ο άνθρωπος που χρησιμοποιεί τον χρόνο του για να οικοδομήσει μια καλή σχέση με τον Δημιουργό Του, επωφελείται πραγματικά από τη ζωή, παρά τις αβεβαιότητες και τις απροσδόκητες καταστάσεις που θα προκύψουν.
Αγωνίζεστε κι εσείς να κάνετε το ίδιο; Αφήνετε την Αγία Γραφή να σας βοηθήσει ν’ απολαύσετε το καλύτερο από τη ζωή τώρα μα και στο άμεσο μέλλον; Είναι ο Ιεχωβά και το θέλημά Του το πρώτο πράγμα στη ζωή σας; Αν ναι, τότε να θυμάστε τα λόγια του σοφού Σολομώντα: «Να φοβάσαι τον αληθινό Θεό και να τηρείς τις εντολές του, επειδή αυτή είναι όλη η υποχρέωση του ανθρώπου» καθώς και τα λόγια του Δαβίδ: «Ο φόβος του Ιεχωβά είναι αγνός· διαρκεί για πάντα. Οι κρίσεις του Ιεχωβά είναι αληθινές, απόλυτα δίκαιες. Είναι πιο επιθυμητές από χρυσάφι, από άφθονο εκλεκτό χρυσάφι, και γλυκύτερες από μέλι, μέλι που στάζει από τις κηρήθρες. Ο υπηρέτης σου έχει λάβει προειδοποίηση από αυτές· η τήρησή τους φέρνει μεγάλη ανταμοιβή» και να ζείτε κάθε ώρα, κάθε στιγμή, κάθε λεπτό, σύμφωνα με το Άγιο Θέλημά Του. Είναι κάτι που το εύχομαι μέσα από την καρδιά μου για όλους μας. Ο Ιεχωβά να σας ευλογεί κατά τον πλούτο της δόξας Του και να σας σκεπάζει με τις φτερούγες της Χάρης και του Ελέους Του.
