Ας λειτουργήσουμε σήμερα, λίγο δημοσιογραφικά… Την Πρωτομαγιά που πήγαμε στους φίλους μας στο Μεγάλο Πεύκο, είχαμε την ευκαιρία να περπατήσουμε λίγο στην ευρύτερη περιοχή και να δούμε τις καταστροφές, επτά μήνες μετά τις φοβερές πλημμύρες του περασμένου Νοεμβρίου. Συγκλονιστικές!


Και δείτε τι βρήκαμε μπροστά μας... Αυτό το σπίτι έχει παραμείνει έτσι, λεηλατημένο βέβαια από τις οικοσκευές του. Και ας θυμηθούμε λίγο… Νοέμβρης του 2017. Η καταστροφή ήταν μεγάλη. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ δύο βίντεο εκείνης της εποχής... Και μετά διαβάστε ΕΔΩ τι συνέβη εκείνη τη νύχτα, στη Δυτική Αττική...


Κι αφού τα είδαμε όλα αυτά και θυμηθήκαμε εκείνες τις εφιαλτικές ώρες, ήρθαν οι δυνατές ξαφνικές νεροποντές των τελευταίων ημερών να μας ξαναθυμίσουν πώς από στιγμή σε στιγμή τα ισχυρά καιρικά φαινόμενα μπορεί να ανατρέψουν τα πάντα στο διάβα τους. Άμα μάλιστα η επίσημη Πολιτεία είναι απούσα, τα αποτελέσματα είναι αισθητά.


Πραγματικά στο δρομολόγιο - ξενάγηση που μου έκανε ο φίλος μου Γιώργος, όλα ήταν εντυπωσιακά και αφημένα λες στην τύχη τους... Αυτές που βλέπετε είναι οι εγκαταλειμμένες γραμμές του τρένου. Προσέξτε παρακαλώ, τα φερτά από την πλημμύρα νερά, είναι εδώ... Ουδείς μπήκε στον κόπο να τα καθαρίσει.


Εικόνα μαγική... Όλα είναι εκεί, όπως τα άφησε η καταστροφή, να θυμίζουν πως παρά τις μεγάλες κουβέντες, κανένα αντιπλημμυρικό έργο δεν έχει ξεκινήσει στην περιοχή. Δεν είναι καθόλου περίεργο που πολλοί κάτοικοι θέλουν να φύγουν εκεί. Φοβούνται πως αν τα κατάφεραν αυτή τη φορά, τίποτα δεν τους διαβεβαιώνει ότι θα τα καταφέρουν ξανά...


Παντού βλέπεις ξεραμένη λάσπη... Οι μπουλντόζες του δήμου μπορεί να έστρωσαν λίγο το φερτό υλικό, αλλά μάλλον σε έρημο, μοιάζει το τοπίο. Και είναι δικαιολογημένη η απογοήτευση των κατοίκων. Ένα κράτος δικαίου θα έκανε κάτι όλον αυτόν τον καιρό ώστε να νιώσουν οι άνθρωποι λίγο πιο ασφαλής... Αλλά σιγά...