Όμορφες αναμνήσεις από τα αθώα παιδικά μου χρόνια… Ψηφίδες, η ζωή μου!

ego.sta 4

Την βρήκα μέσα στα πράγματα μου. Ναι, είμαι εγώ στην ηλiκία των 4-5 χρονών. Φωτογραφημένος στην εξωτερική αυλή του σπιτιού μας, στο χωριό, μπροστά σε μia πολύ μεγάλη και πολύ όμορφη μαργαρίτα που είχε στο περδικάρι μας. Η φωτογραφία γράφει πίσω: "22-1-64 προς τον Αγαπημένο μου αδελφό Κώστα για ενθύμιο της παιδικής μου ζωής" Αυτά κι αν είναι ενθυμια! Υπήρξα παιδί...

sxolio

Θυμάμαι αυτή τη φωτογραφία... Θα πρέπει να είμαι τρίτη δημοτικού ή μικρότερος και ήταν από τις κλασικές φωτογραφίες που βγάζαμε στο σχολείο. Νομίζω ο ίδιος φωτογράφος μας την έκανε και κορνίζα. Η μητέρα μου, την είχε σε περίοπτη θέση στο πατρικό μας κι εγώ την κληρονόμησα. Θα τη δείτε σπίτι μου... Παραπέμπει σε όμορφες παιδικές μνήμες...

ikogenia
Τις φωτογραφίες αυτές τις έχει η Στασούλα μας, στο δικό της σπίτι… Αν θυμάμαι καλά τις είχαμε στο πατρικό μου, πριν βάλω μπροστά να το φτιάξω στη σημερινή του μορφή, όπως το βλέπετε στο τέλος αυτής της ιστοσελίδας, χαμηλά. Σ’ αυτή εδώ, είναι όλη η οικογένεια μου και εγώ. Όρθιοι, από αριστερά, η Στασούλα, δίπλα της η Γεωργία (δεν ζει πια…), ο Κωστής μας (που κι αυτός δεν ζει πια) και η Μαλάμω. Και καθιστοί, η μητέρα μου Παπαδιώ, με εμένα πάνω στα πόδια της και φυσικά ο πατέρας μου, Λευτέρης Θεοδωράκης (του Κουμαλή). Θα πρέπει να είναι τραβηγμένη από κάποιον πλανόδιο φωτογράφο, στην εξωτερική αυλή του σπιτιού μας, από αυτούς με τον τρίποδα και τις πλάκες που περνούσαν από τα χωριά τα παλιά χρόνια κι έβγαζαν μεροκάματο με τέτοιες φωτογραφίες.  Έτσι ήταν τότε οι εποχές...

mbambas.mama
Μια ακόμα φωτογραφία του πατέρα μου με τη μητέρα μου, όταν ήταν νεώτεροι, που επίσης είναι μεγάλη κορνίζα σήμερα στο σπίτι της Στασούλας. Δεν ξέρω κατά πόσο είναι αυθεντική. Απ’ ότι θυμάμαι από τις διηγήσεις τους, ο πατέρας μας, "έπεσε" χρονικά να πάει στρατιώτης, σε μια εποχή που τα πράγματα δεν ήταν και τόσο αυστηρά, λίγο μετά τη Γερμανική Κατοχή. Και επειδή είχε (τότε) τρία παιδιά να μεγαλώσει, συχνά «έφευγε» από το στρατό για ένα – δυο χρόνια, μέχρι που η αστυνομία (χωροφυλακή τότε…) να τον εντοπίσει και να του ζητήσει να… επιστρέψει πίσω στη μονάδα του.

Εδώ, μάλλον πρόκειται για μοντάζ. Τα έκαναν αυτά, στην εποχή των παιδικών μου χρόνων... Με ένα πρωτόγονο τρόπο, αλλά τα έκαναν, οι πλανόδιοι φωτογράφοι... Δηλαδή μόνταραν, δυο διαφορετικές φωτογραφίες σε μία και σε πολλές περιπτώσεις έβαζαν μάλιστα και… χρώματα, σε ασπρόμαυρες φωτογραφίες, σε μια εποχή που η χρωματιστή φωτογραφία δεν είχε εμφανιστεί ακόμα, ευρύτατα, στη ζωή μας. Δεν μπορώ να φανταστώ την τεχνική, αλλά ήταν σαν να... ζωγράφιζαν, τη φωτογραφία!

Αχ, πώς λαχταρώ τη στιγμή που θα τους ξαναδώ και θα τους σφίξω στην αγκαλιά μου και τους δύο! Η μητέρα μου, πρόλαβε και γνώρισε την αλήθεια, αλλά και στον πατέρα μου, θα του δοθεί η ευκαιρία να μάθει… Ήταν δεκτικός, έντιμος, δίκαιος, καθαρός...

dimotiko

Και άλλη μια φωτογραφία από το σχολείο μας. Στην κάτω αυλή. Με τη δασκάλα μας κ. Καλλιόπη Κριτσωτάκη που την αγαπούσαμε πολύ κι "έφυγε" τόσο γρήγορα από κοντά μας... Πολλούς από αυτούς τους συμμαθητές και τις συμμαθήτριες, έχω χρόνια να τους δω... Αλλά μερικοί θυμούνται τα πάντα. Και είναι αλήθεια ότι όσο μεγαλώνουμε τέτοιες μνήμες είναι που τρυβελίζουν το μυαλό μας. Κι ας μη θυμόμαστε τι φάγαμε χθες! Έχω βάλει τον εαυτό μου μέσα σε ένα κόκκινο πλαίσιο. Έτσι κι αλλιώς, όλοι, μια... κοψιά είμαστε!

Σήμερα θέλουμε να πάμε μια βόλτα στον κήπο του Αγησίλαου και της Στασούλας στο χωριό...

Posted in Τα δικά μου

kipos1.130721
Κοιτάζοντας πίσω, αρκετά χρόνια πριν, όταν ήμουν ακόμα στη δουλειά μου, επέλεγα να παίρνω την άδεια μου του Ιούλιο, ενώ οι περισσότεροι το έκαναν αυτό τον Αύγουστο, Και δεν υπήρχε περίπτωση να μην πάω μια βόλτα στον κήπο του Αγησίλαου και της αδελφής μου Στασούλας, λίγο έξω από το Θραψανό, στου Γρέγο.

kipos2.130721
Συνήθως πήγαινα την ώρα που επέλεγαν για το πότισμα του, δηλαδή απογευματινές ώρες, όταν δηλαδή είχε ήδη αρχίσει να πέφτει η δυνατή ζέστη του Ιουλίου και το χώμα ρουφούσε με θέρμη το νερό, για να μεταφέρει την ενέργεια του στα φυτά. Και κάπως έτσι οι φασολιές ήταν γεμάτες καρπό.

kipos3.130721
Να θυμηθώ μερικά δημοσιεύματα που κατά καιρού έκανα στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ; Το ξέρω ότι αφού υπάρχουν εδώ μέσα, με επιμελή έρευνα μπορείτε να τα βρείτε κι εσείς, αλλά είναι πολύ διαφορετικά, όταν στα δίνουν στο πιάτο, έτοιμη τροφή. Δείτε λοιπόν ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

kipos4.130721
Στον κήπο μπορείς να βρεις πολλά πράγματα για το τραπέζι του σπιτιού. Αρκεί να έχεις τη διάθεση, να χαλαλίσεις λίγο χρόνο και φυσικά να γνωρίζεις τι ψάχνεις για να είσαι σε θέση να το βρεις. Αλλά οι νοικοκυρές, ξέρουν. Η εμπειρία έρχεται με το χρόνο. Ξέρουν πολύ καλά τι θέλουν και όταν το βρίσκουν, χαίρονται.

kipos5.130721
Δείτε μια ανάπτυξη που έχει ο κήπος τους. Έχει καλό πότισμα, ήλιο και την κατάλληλη λίπανση που πολλές φορές είναι από την κοπριά των προβάτων του Αγησίλαου. Ε, γίνεται να μην έχουν τα καλύτερα λαχανικά για το τραπέζι τους; Και πάνω απ' όλα, υγιεινά. Υπάρχει πιο ωραίο από αυτό;

kipos6.130721
Και δείτε τώρα την πιο ωραία στιγμή! Έχουν μαζέψει για το σπίτι ους ότι χρειάζονται. Εμφανείς οι ντομάτες, τις διακρίνετε εσείς; Αυτές ήταν που με ξετρέλαιναν κάθε φορά που πήγαινα στον κήπο τους. Να την κόβεις πάνω από την ντοματιά, να ξεπλένεις λίγο τη σκόνη και να τη τρως επιτόπου, δεν υπάρχει πιο ωραίο!

Στο ναυάγιο Semiramis ή αλλιώς Elina, στην παραλία Βόρη, στην βοριοανατολική Άνδρο…

Posted in Δημοσιογραφικά

nabagio1
bonis.leoΒρέθηκα στην παραλία Βόρη, στην βοριοανατολική Άνδρο. Θυμήθηκα πως στον διπλανό κόλπο από την παραλία βρίσκεται το ναυάγιο Semiramis ή αλλιώς Elina. Περιμένει καρτερικά το χρόνο, να σβήσει από πάνω του κάθε ιστορία γραμμένη με αλάτι. Έτσι κοιτώντας το, μου ήρθαν στο μυαλό κάποιοι στίχοι του Φιλίππου Πλιάτσικα:

"Θα φύγει κι αυτό, θα δεις θα περάσει,
σαν καράβι μικρό που λιμάνι θα πιάσει.
Στους άγριους καιρούς, πόσα είδες ναυάγια,
πόσες ζωές και θαύματα άγια.
Λιμάνια λευκά, κουκκίδες στο χάρτη,
που θέλεις να βγεις μα κανείς δεν υπάρχει.
Καράβι μικρό, που κανείς δεν σε ξέρει
και καμία στεριά δεν σου απλώνει το χέρι."

(Ακούστε ΕΔΩ ολόκληρο το τραγούδι)

nabagio2
Έτσι και αυτό το ναυάγιο μοιάζει αφημένο χωρίς κανείς να του απλώνει το χέρι. Έψαξα αρθρογραφία για το συγκεκριμένο πλοίο στο διαδίκτυο. Βρήκα αρκετή ύλη. Όλες όμως οι φωτογραφίες του εγκαταλειμμένου ναυαγίου είναι παλαιότερες.
Οπότε, πήγα από κοντά να το φωτογραφήσω. Τώρα πια δεν έχει απομείνει σχεδόν τίποτα. Η ναυπήγησή του ολοκληρώθηκε στις 15 Μαΐου 1975 στη Βραζιλία. 46 χρόνια μετά είναι όπως το βλέπετε στις φωτογραφίες.

troxospito
Φεύγοντας από το ναυάγιο μπορείς να περιηγηθείς στον κάμπο της Βόρης, ο οποίος καλλιεργείτε από τους ελάχιστους ντόπιους της περιοχής. Μπορείς να δεις και ένα τροχόσπιτο που υπάρχει εκεί, θέαμα σπάνιο για την Άνδρο. Αξίζει να επισκεφτείτε αυτή την παραλία, η οποία παρότι έχει πρόσβαση μόνο με χωματόδρομο, είναι εφικτό να πάτε καθώς ο χωματόδρομος είναι καλής ποιότητας. Απέχει 28 χιλιόμετρα από το λιμάνι του νησιού, το Γαύριο και 28 χιλιόμετρα επίσης από το κέντρο του νησιού, τη Χώρα.

paralia.nabagio1
Κι επειδή οι φωτογραφίες είναι υπέροχες θα έχουμε τη δυνατότητα να τις δούμε σε ένα ακόμα δημοσίευμα στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Είναι ένα υπέροχο υλικό που αξίζει να το δούμε. Ένα δείγμα της κοντινής παραλίας σας δίνουμε μόνο

  • Υ.Γ.: Περισσότερες πληροφορίες για το ναυάγιο μπορείτε να βρείτε ΕΔΩ.

Είχε το κουράγιο και τη δύναμη καταγγείλει τον πατέρα της και τον εκμεταλλευτή της...

Posted in Δημοσιογραφικά

mpatsos
Την έχετε δει και την έχετε ακούσει τις τελευταίες μέρες αυτή τη συζήτηση για την 19χρονη στην Ηλιούπολη που κατάφερε να φύγει από τον δυνάστη εκμεταλλευτή αστυνομικό (επάνω φωτογραφία) που την εξέδιδε και να καταγγείλει τόσο τον ίδιο, όσο και τον πατέρα της (κάτω φωτογραφία) που τη βίαζε από την ηλικία των 11 ετών. Γι’ αυτήν και για την δύναμη και την τόλμη που έδειξε, θα σας μιλήσουμε σήμερα…

pateras19xronis

efimeridesΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 17/07/2021

Μια είδηση που με συγκλόνισε, την εβδομάδα που πέρασε αφορούσε μια 19χρονη κοπέλα που κατάφερε να αποδράσει από τον αστυνομικό που την εξέδιδε και να καταγγείλει το γεγονός στις αρμόδιες αρχές. Για σκεφτείτε το, λίγο. Έπρεπε να έχει το θάρρος να καταγγείλει έναν εν ενεργεία αστυνομικό στην… αστυνομία!

Εύκολο; Καθόλου! Αλλά, προφανώς δεν μπορούσε να αντέξει άλλο αυτή την κατάσταση. Έτσι η νεαρή κατήγγειλε τον 39χρονο ο οποίος, αφού ενεργοποιήθηκε ο μηχανισμός που προβλέπετε, προφυλακίστηκε.

Και τότε άρχισαν οι αποκαλύψεις. Το δρόμο γι’ αυτόν τον κατήφορο, είχε ανοίξει ο πατέρας της ο οποίος τη βίαζε, από την ηλικία των 11 ετών! Ο ίδιος ο πατέρας της! Όπως είπε η ίδια στην κατάθεση της, βιάστηκε από τον πατέρα της περισσότερες από 30 φορές, χωρίς να το γνωρίζει ο αδελφός και η μητέρα της.

Να κι ένα καλό από την καραντίνα του κορονοϊού Covid-19. Kαθώς ήταν πάντα παρόντες στο σπίτι, η μητέρα ή ο αδερφός της, ήταν αδύνατον για εκείνον να συνεχίζει να ξεσκίζει την ψυχή και το κορμί του παιδιού του.

Και πάμε τώρα να δούμε την σκληρή εμπειρία της με τον αστυνομικό. Η γνωριμία της με τον 39χρονο έγινε πριν από ενάμιση μήνα, μέσω κοινού γνωστού τους και η σχέση τους δεν άργησε να γίνει ερωτική. Μέσα στην πρώτη εβδομάδα μετακόμισε στο σπίτι του, στην Ηλιούπολη, ενώ λίγες ημέρες αργότερα και όταν εκείνη εκδήλωσε την επιθυμία να εργαστεί της έκανε πρόταση να εκπορνευθεί.episimansis.neo

Η μητέρα ενός φίλου του, είχε οίκους ανοχής στην Αθήνα και ένα site για να κλείνεις ερωτικά ραντεβού με κοπέλες και της πρότεινε να εργαστεί και εκείνη για αυτήν. Εκείνη αρνήθηκε, όμως αυτός την απείλησε ότι θα την σκοτώσει και ότι θα κάνει κακό στην οικογένειά της και έτσι αναγκάστηκε να δουλέψει μαζί τους.

Η ίδια μίλησε με λεπτομέρειες για τα ερωτικά ραντεβού που της έκλειναν σε σπίτια και ξενοδοχεία σε Γλυφάδα, Σκαραμαγκά και άλλες περιοχές της Αττικής σημειώνοντας πως καθημερινά είχε 3-4 συναντήσεις με ευυπόληπτους κατά τα άλλα πολίτες της διπλανής πόρτας, στις οποίες την συνόδευε ένας άνδρας που συστηνόταν ως στρατιωτικός με το ποσό των 160 ευρώ ανά συνάντηση από τα οποία της υποσχέθηκαν ότι εκείνη θα έπαιρνε τα 80.

Τα χρήματα τα έδινε στον αστυνομικό και μόνο τις δυο πρώτες φορές της έδωσε 50 ευρώ. Στη συνέχεια έπαιρνε ο ίδιος το σύνολο των χρημάτων που έδιναν οι πελάτες. Όταν εκείνη άρχισε να αρνείται να υπακούσει στις εντολές του κατηγορούμενου αστυνομικού, εκείνος την απειλούσε και την ξυλοκοπούσε άγρια σε όλα τα μέρη του σώματος μου με κλωτσιές και μπουνιές και συνέχισε να την απειλεί.

Τη χτυπούσε συνεχώς το χρονικό διάστημα που ήταν σπίτι του ακόμα και για τους πιο απλούς λόγους, όπως ότι δεν έκανε σωστά τις δουλειές του σπιτιού. Το ωραίο ήταν ότι ο άνθρωπος αυτός όλο αυτόν τον καιρό, παραπλανούσε την οικογένεια της. Η μάνα της είχε πάει δύο φορές στο σπίτι και την μία από αυτές μαζί με τον αδερφό της. Προφανώς δεν γνώριζαν για όλη αυτήν την κατάσταση διότι εκείνη δεν τους είχε πει τίποτα και όταν ερχόταν σπίτι, ο αστυνομικός ήταν ο καλός που έκανε και «αστεία».

Η αντίστροφη μέτρηση άρχισε, όταν μια κοπέλα που δούλευε σε καφετέρια κοντά στο σπίτι του κατηγορούμενου την είδε χτυπημένη και προσφέρθηκε να την βοηθήσει. Τη ρώτησε αν κάποια στιγμή χρειάζονταν βοήθεια, να πάει σε αυτήν. Κάποια στιγμή, κατάφερε να του ξεφύγει και πήγε κατευθείαν στην κοπέλα, η οποία μόλις της είπε τι έκανε αυτό, εκείνη ενημέρωσε την αστυνομία. Μαζί με την κοπέλα και με το αυτοκίνητο της πήγαν στην αστυνομία.

Η συνέχεια της είδηση τώρα:

Στα χέρια της ΕΛ.ΑΣ βρίσκεται το τρίτο άτομο που εμπλέκεται στην υπόθεση κακοποίησης της 19χρονης κοπέλας στην Ηλιούπολη. Σύμφωνα με την ανακοίνωση του υπουργείο Προστασίας του Πολίτη «πρόκειται για ημεδαπό ιδιώτη, ο οποίος κατηγορείται για εμπορία ανθρώπων ενώ στην κατοχή του βρέθηκαν και ποσότητες ναρκωτικών και οδηγήθηκε με τη διαδικασία του αυτοφώρου στον αρμόδιο Εισαγγελέα». Τα σχόλια για την είδηση, δικά σας…

  • Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ το Σάββατο 17/7/2021 στη στήλη μου, «Επισημάνσεις».
  • Για περισσότερο προβληματισμό πάνω στο σημερινό θέμα διαβάστε κι αυτό ΕΔΩ.

Επιστροφή στη Σμύρνη, να δούμε μερικά ακόμα λουλούδια που ανεβάζει ο Yaşar Durmaz

Posted in Επικαιρότητα

smirni.luludi9
Έχουμε αρχίσει να ανακαλύπτουμε της ομορφιές της Σμύρνης, μιας τουρκικής πόλης στα παράλια της, προς τη μεριά του Αιγαίου. Αυτό που βλέπετε τώρα, είναι το δεύτερο δημοσίευμα. Το πρώτο ήταν αυτό ΕΔΩ. Αφορμή ένας διαδικτυακός μας φίλος, ο Yaşar Durmaz. Δεν γνωριζόμαστε από κοντά, αλλά τα λουλούδια του, καθημερινά είναι υπέροχα:

smirni.luludi8
Από εκείνον είναι και τα σημερινά... Και, από καιρό σε καιρό, εφόσον συνεχίζει να ανεβάζει σχεδόν καθημερινά, όχι μόνο από τα δικά του λουλούδια, αλλά και και από τη γειτονιά του ή τις βόλτες που κάνει. Έχουν μια ομορφιά ξεχωριστή όλα. Ίσως και από το γεγονός, ότι ξέρει πώς να κρατάει τα φακό του.

smirni.luludi10
Ο Yaşar Durmaz μας αρέσει που σπάει το μύθο της "προαιώνιας" έχθρας που κάποιοι σκόπιμα καλλιεργούν για τους Τούρκους και τους Έλληνες. Στην πραγματικότητα, οι λαοί δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα μεταξύ τους. Τα εθνικιστικά, αφορούν τις κυβερνήσεις και κάποιους "κολλημένους" σε μύθους βγαλμένους από δύσκολους καιρούς.

smirni.luludi11
Μακριά από εμάς, κάθε τέτοιο κακό... Δώσαμε μάχη για να βγάλουμε από πάνω μας, όλα αυτά τα ρατσιστικά και εθνικιστικά, που από μωρά προσπαθούν να μας "κολλήσουν". Σημασία έχει να βρούμε εκείνα που μας ενώνουν και όχι εκείνα που μας χωρίζουν. Αυτό λοιπόν και κάνουμε τώρα. Η ομορφιά των λουλουδιών, ενώνει.

smirni.luludi12
Δεν είναι εύκολο να προσπεράσεις τέτοιες ομορφιές... Μένουμε λοιπόν εδώ και χαμογελάμε, αντί να κατσουφιάζουμε, επειδή τις ίδιες ακριβώς ομορφιές θα τις δούμε και στους δικούς μας κήπους, καθώς η αγάπη των ανθρώπων για τα λουλούδια, δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο των συμπατριωτών μας.

smirni.luludi13
Καταλαβαίνουμε τι υπέροχο είναι να απολαμβάνεις τη δημιουργία στοχαζόμενος Εκείνον που συνέβαλε σ' αυτό. Όσο κι αν εδώ, σε αντίθεση με τα αγριολούλουδα κάποιος τα φροντίζει. Αλλά και πάλι το να τα ποτίζεις ή να τα λιπαίνεις μόνο, δεν είναι αρκετό. Χρειάζονται και πολύ αγάπη

Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν... Τίποτα δεν πρέπει να μας καθησυχάζει...

Posted in Δημοσιογραφικά

vima110721

Αυτό το δημοσίευμα από το ΒΗΜΑ της περασμένης Κυριακής σε συνάρτηση με την διαδικτυακή έκδοση του Skai.gr (πλήρη αναφορά με σύνδεσμο θα βρείτε στο τέλος του άρθρου...) ήταν η αφορμή για το δημοσιογραφικό αυτό κομμάτι με τις λογικές ερμηνείες του πού ζούμε και πού θα πάμε έτσι πολύ σύντομα, αν δεν είμαστε πολύ προσεκτικοί.


  • Έρχεται η ώρα της τεκμηρίωσης. Πολύ σίγουρο θα με χαρακτηρίσατε πολλοί το Σάββατο που έγραψα για σίγουρη έξαρση τον χειμώνα. Η έξαρση είναι σίγουρη όπως και τα τοπικά lockdown.

    bonis.leoΞεφύλλιζα ΤΟ ΒΗΜΑ της προηγούμενης Κυριακής και έπεσα πάνω σε ένα θέμα για "το τέταρτο κύμα" που "φουσκώνει ήδη και θα κορυφωθεί τον Αύγουστο". Σύμφωνα με την ρεπόρτερ του ΒΗΜΑΤΟΣ κ. Μάρθα Καϊτανίδη, "το ινδικό στέλεχος έχει ανέβει πολλά επίπεδα μολυσματικότητας. Πιο συγκεκριμένα, είναι 100% πιο μεταδοτικό από το αρχικό στέλεχος του κορονοϊού που εντοπίστηκε στην Ουχάν και 40%-60% πιο μεταδοτικό από τη βρετανική μετάλλαξη. Οι παρατηρήσεις των υγειονομικών αρχών στην Αυστραλία αποδεικνύουν ότι το στέλεχος "Δέλτα" εξαπλώνεται όπως η πυρκαγιά σε πευκοδάσος. Βάσει στοιχείων που συνέλεξαν από κάμερες κλειστού κυκλώματος, εκφράζουν βάσιμες υποψίες ότι αρκεί μια τυχαία διασταύρωση δύο ανθρώπων, διάρκειας μόλις 5 έως 10 δευτερολέπτων, σε ενα mall για να εισβάλλει ο ιός στον ανθρώπινο οργανισμό."

    Καταλαβαίνει λοιπόν κάποιος, πόσο κίνδυνο ενέχει ο τουρισμός φέτος, καθώς τουρισμός ίσον συνωστισμός τις περισσότερες φορές. Βλέπε Μύκονο, Σαντορίνη κλπ. Μιας και είπα Μύκονο, το ίδιο δημοσίευμα αναφέρει ότι "το 82,17% των κατοίκων" της Μυκόνου "είναι πλήρως εμβολιασμένο, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό για εκείνους που έχουν λάβει έστω μία δόση φτάνει το 96,38%." Μήπως να μιμηθείτε το παράδειγμα τους όσοι το σκέφτεστε ακόμα; Κάτι ξέρουν εκεί στη Μύκονο. Ξέρουν το συνωστισμό που περιμένουν το καλοκαίρι.

    Θες όμως να πάμε και παρακάτω; Άρθρο του SKAI.GR, ανέφερε τα εξής για τη μετάλλαξη Ε στις 10/07/2021: "Ο Καθηγητής Οργανικής Χημείας-Φαρμακοχημείας του Τμήματος Χημείας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, Γιώργος Κόκοτος, αναφέρει ότι αποκαλύπτεται ένας πρωτοφανής μηχανισμός σε μοριακό επίπεδο με τον οποίο ο ιός μπορεί να διαφεύγει των υπαρχόντων εμβολίων και ο οποίος σχετίζεται με μεταλλάξεις αμινοξέων της πρωτεΐνης ακίδας (spike protein) του ιού.

    Οι μεταλλάξεις αυτές ανακαλύφθηκαν σε στέλεχος του ιού που εντοπίστηκε για πρώτη φορά στην Καλιφόρνια, και ονομάζεται μετάλλαξη Έψιλον.

    Η πρωτεΐνη ακίδα παίζει σημαντικότατο ρόλο για την πρόσδεση του ιού στα ανθρώπινα κύτταρα και την έναρξη της λοίμωξης. Στη μετάλλαξη Έψιλον τρία αμινοξέα της πρωτεΐνης ακίδας αντικαθίστανται από διαφορετικά αμινοξέα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την αλλαγή της δομής της πρωτεΐνης στον χώρο, γεγονός που εμποδίζει πλέον τα αντισώματα να αναγνωρίσουν την πρωτεΐνη.

    Τελική συνέπεια είναι να μετριάζεται η εξουδετερωτική ισχύς που έχουν τα αντισώματα που έχουν προέλθει είτε από τον εμβολιασμό είτε από προηγούμενη λοίμωξη με τον ιό. Τέτοιες μεταλλάξεις έχουν τη δυνατότητα να αποφεύγουν και ειδικά μονοκλωνικά αντισώματα που χρησιμοποιούνται στην κλινική πράξη ως θεραπευτικά μέσα.

    Η αλλαγή της δομής της πρωτεΐνης ακίδας στη μετάλλαξη έψιλον διαπιστώθηκε με ηλεκτρονική κρυομικροσκοπία και επιβεβαιώθηκε ο σχηματισμός ενός νέου δισουλφιδικού δεσμού με φασματομετρία μάζας.

    Η μετάλλαξη Έψιλον χαρακτηρίζεται ως μετάλλαξη ανησυχίας. Εντοπίστηκε πρώτη φορά στην Καλιφόρνια από τα τέλη του 2020 (σήμερα έχουν εντοπιστεί περίπου 46.000 κρούματα στις ΗΠΑ) και έχει εξαπλωθεί σε 34 άλλες χώρες (σε μικρό αριθμό κρουσμάτων μέχρι στιγμής)."

    Προφανώς όσο βρίσκονται εμβόλια για τις νέες μεταλλάξεις, τόσο θα αλλάζει χαρακτηριστικά ο ιός για να ξεφεύγει από αυτά. Το συμπέρασμα όλων αυτών είναι ότι, δυστυχώς, όχι μόνο τον χειμώνα που έρχετε, αλλά πολλά χρόνια ακόμα θα έχουμε τον κορονοϊό στη ζωή μας. Είναι ένας μαραθώνιος. Δεν είναι ένα κατοστάρι τρέξιμο. Οπότε οπλιστείτε με υπομονή, λογική σκέψη και θάρρος. Πάνω απ' όλα, τηρείται αυστηρά τα μέτρα προστασίας.

    Διαβάστε ΕΔΩ ολόκληρο το άρθρο του skai.gr

Από μια βόλτα του Κώστα και της Άννυς στο White Rock με αγαπημένους φίλους τους...

Posted in Επικαιρότητα

White Rock1.050721
Για το White Rock με αφορμή πάλι επίσκεψη των παιδιών της Σούλας, έχουμε ξαναγράψει στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι ένας πανέμορφος τόπος κοντά σχετικά στο μέρος που μένουν τα παιδιά, στο Βανκούβερ, οπότε μια τρυφερή στιγμή χαλάρωσης, τη δικαιούνται...

White Rock2.050721
Είναι η ομορφιά του τόπου και η ώρα που κάνουν τη φωτογραφία ιδανική. Σούρουπο, την ώρα που ο ήλιος πάει προς τη δύση του, με φόντο τη θάλασσα και τη σιδηροδρομική γραμμή που πάει παραλιακά. Όταν είναι ησυχία οι επιβάτες του τραίνου μπορούν να ακούν τα κύματα.

White Rock3.050721
Συνήθως πηγαίνουν εδώ, με φίλους τους... Εδώ με την αδ. Ρούθ και τον παιδικό φίλο του Κώστα, τον Ανδρέα. Ελπίζουμε αν τα καταφέρουμε να ξαναπάμε στον Καναδά, που θα ήθελα πολύ, επειδή σε 15 μέρες δεν πρόλαβα να δω πολλά πράγματα, από τα υπέροχα μέρη που διαθέτει, να τα καταφέρουμε να πάμε κι εμείς εκεί στο White Rock.

White Rock4.050721
Έτσι κι αλλιώς, υπάρχουν πολλά όμορφα μέρη για να τα περπατήσεις... Πεζόδρομοι με μαγαζιά που αξίζει να σταθείς για να ρίξεις το βλέμμα σου στα εμπορεύματα τους ή στις βιτρίνες τους. Κι ευχαριστούμε τον Κώστα που μας έστειλε αυτό το υπέροχο φωτογραφικό υλικό...

White Rock5.050721
Εικόνες που παραπέμπουν σε ένα μέρος τουριστικό, που αξιοποιεί κάθε δυνατότητα που έχει. Τόσο τη φυσική καλλονή, όσο και τα στοιχεία που οι άνθρωποι είναι σε θέση να φτιάξουν για να υποστηρίξουν αυτή την υπέροχη δημιουργία. Το παλεύουν είναι αλήθεια, όπως μπορούμε να διακρίνουμε κι εδώ.

White Rock6.050721
Άλλο ένα στιγμιότυπο από τη βόλτα των παιδιών και των φίλων τους στο White Rock... Το τελευταίο γι' αυτό το δημοσίευμα, αν και όπως όλα δείχνουν, κάποια στιγμή θα επανέλθουμε. Ο προορισμός είναι πολύ όμορφος και στην Άννυ και τον Κώστα αρέσει πολύ!

Πραγματικός θησαυρός της φύσης, αυτό είναι η Λίμνη Βουλιαγμένης... Αξίζει να τη δείτε

Posted in Επικαιρότητα

vuliagmeni.limni1.020721
Σήμερα θέλουμε να σας ξεναγήσουμε στη Λίμνη Βουλιαγμένης, όπου βρεθήκαμε πρόσφατα και όπως δείχνουν τα πράγματα μάλλον θα ξαναπάμε όταν με το καλό έρθουν τα παιδιά της Σούλας. Οι πληροφορίες που θα δείτε εδώ, είναι παρμένες από το https://www.limnivouliagmenis.gr/about/ την επίσημη ιστοσελίδα της Λίμνης. Εντάξει δεν είναι απόλυτα αντικειμενικές αλλά πολύ κοντά στην πραγματικότητα.

vuliagmeni.limni2.020721
Η Λίμνη Βουλιαγμένης, στην καρδιά της Αθηναϊκής Ριβιέρας, αποτελεί τον κρυμμένο θησαυρό της Αττικής φύσης. Σε ένα ειδυλλιακό τοπίο, ένα σπάνιο γεωλογικό φαινόμενο παγκόσμιας εμβέλειας σας προσκαλεί να το γνωρίσετε. Τα υφάλμυρα νερά της λίμνης που ανανεώνονται συνεχώς, τόσο από τη θάλασσα όσο και από τις υπόγειες ιαματικές πηγές, υπόσχονται μια φυσική και μοναδική εμπειρία thermal spa.

vuliagmeni.limni3.020721
Ο επιβλητικός βράχος, τα ιαματικά νερά, οι δαιδαλώδεις υποβρύχιες σήραγγες, η καταπράσινη βλάστηση δημιουργούν ένα μοναδικό γεωλογικό φαινόμενο. Η σημερινή της μορφή διαμορφώθηκε μετά από πτώση της οροφής του σπηλαίου η οποία διαβρώθηκε από την υψηλή θερμοκρασία του νερού που έτρεχε στο εσωτερικό του. Η Λίμνη είναι ενταγμένη στον Εθνικό κατάλογο NATURA 2000 αλλά και ως Τόπος Ιδιαίτερου Φυσικού Κάλους από το Υπουργείο Πολιτισμού.

vuliagmeni.limni4.020721
Εκεί όπου η γνωστή λίμνη τελειώνει ξεκινά ένα πολυδαίδαλο υποβρύχιο σπήλαιο το οποίο έχει εξερευνηθεί σε μήκος 3.123 μέτρων καθώς το τέρμα του δεν έχει ανακαλυφθεί. Ανάμεσα στις 14 σήραγγές του βρίσκεται και η μεγαλύτερη στον κόσμο με μήκος 800 μέτρα, ενώ η ανακάλυψη ενός τεράστιου σταλαγμίτη στο σπήλαιο δημιουργεί νέα δεδομένα στην έρευνα για το σχηματισμό της Μεσογείου.

vuliagmeni.limni5.020721
Ο υδάτινος παράδεισος της Λίμνης Βουλιαγμένης στα καταπράσινα νερά του φιλοξενεί πληθώρα μοναδικών οργανισμών. Ανάμεσά τους ξεχωρίζει ένα είδος θαλάσσιας ανεμώνης το Paranemonia Vouliagmeniensis αλλά και είδη σπόγγων και μαλακίων που μαρτυρούν την απόλυτη ισορροπία του οικοσυστήματος της λίμνης. Στον έμβιο κόσμο της συγκαταλέγονται και τα γνωστά ψαράκια Garra Rufa που προσφέρουν απολέπιση της επιδερμίδας.

vuliagmeni.limni6.020721
Η Λίμνη Βουλιαγμένης είναι το διαμάντι της Αθηναϊκής Ριβιέρας. Μίας ευρύτερης περιοχής που αποτελεί μοναδικό τουριστικό προορισμό για κάθε Έλληνα ή ξένο επισκέπτη της πρωτεύουσας της χώρας. Το φυσικό, αρχαιολογικό και πολιτιστικό ενδιαφέρον της ευρύτερης περιοχής σας προκαλεί να το εξερευνήσετε. Και σ' αυτό προσθέτουμε κι εμείς. Αξίζει να πάτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

egkainia.domis.agioplastikis

Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.

Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

elies.a.nikola1.081220

Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA