Αυτό είναι το πρωτοσέλιδο της νέας έκδοσης της εφημερίδας ο «ΤΥΠΟΣ των Συνταξιούχων Σιδηροδρομικών» τ. 407 που εκδίδεται από την Π.Ο.Σ.Σ. κι εγώ έχω τη δημοσιογραφική επιμέλεια. Για να τη δείτε, όπως κυκλοφορεί τυπωμένη, πατήστε ΕΔΩ.

Το παλεύουμε από την προηγούμενη εβδομάδα τον «ΤΥΠΟ των Συνταξιούχων Σιδηροδρομικών» μαζί με τον ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ και να, που είναι έτοιμος να πάει στη διεκπεραίωση για το ταχυδρομείο προκειμένου να φτάσει στα σπίτια όλων των μελών των συνταξιουχικών οργανώσεων της δύναμης της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Συνταξιούχων Σιδηροδρομικών (Π.Ο.Σ.Σ.)

Και μη βλέπετε που είναι μικρούλα το δέμας, μόλις τέσσερις σελίδες, έχει τη δουλειά της. Θα θυμάστε ότι κι αυτή τη φορά την πήγα στη Σαλαμίνα στην Πόπη για τη δουλέψει τεχνικά.

Το έκανε. Και στη συνέχεια μου την έστειλε σε αρχείο pdf να τη δω, να κάνουμε τις παρατηρήσεις μας και στη συνέχεια να τη στείλουμε στο πιεστήριο για εκτύπωση. Και μετά ταχυδρομείο, για τα σπίτια των συναδέλφων σε όλη την Ελλάδα.

Κάπως έτσι γίνονται οι εφημερίδες… Κι έτσι έχεις το χρόνο να προλάβεις κάποια λάθη ορθογραφικά και όχι μόνο… Βέβαια, άμα θέλει, όση προσοχή και αν έχεις δείξει, το κακό θα προκύψει. Ένα μικρό λαθάκι, πάντα μπορεί να συμβεί…

Έχω τονίσει κι άλλη φορά πως η συνεργασία μου με τον πρόεδρο της Π.Ο.Σ.Σ. Βασίλη Αποστολόπουλο, είναι πολύ καλή. Καταλαβαινόμαστε κι έτσι η δουλειά βγαίνει πιο εύκολα και χωρίς πολλά προβλήματα. Μπορώ να καταλάβω τι θέλουν και έτσι να το υλοποιήσω σε τεχνικό, δημοσιογραφικό επίπεδο, με τον καλύτερο τρόπο.

Είμαστε και σ’ αυτό το φύλλο σε τρίμηνη παρουσία, επίπτωση που προέκυψε από τα capitalcontrols. Από το 2016 οι ιδιοκτήτες της, Διοίκηση της Π.Ο.Σ.Σ., θέλει να επιστρέψει στη δίμηνη παρουσία της. Ελπίζω και εύχομαι να τα καταφέρουν να το κάνουν. Διότι κι εγώ έχω λόγους να θέλω να έχουν μια σταθερή παρουσία στα μέλη τους.

Μαζί τους, αρκετά χρόνια τώρα, πορεύομαι… Σε μια δύσκολη εποχή μέσα στην κρίση των μνημονίων πολλά συνδικάτα και εργατικές ενώσεις, έχουν περιορίσει τις εκδόσεις τους ή τις σταμάτησαν κιόλας. Κι αυτό ήταν για μένα, που είναι η δουλειά μου, μια ευκαιρία για μια μικρή οικονομική ανάσα.

Αλλά καθώς βρισκόμαστε σ’ αυτή την κατάσταση, αυτό δημιουργεί σε μένα κάποια ζητήματα… Ναι, θα μπορούσα να εξυπηρετήσω περισσότερα έντυπα, εφόσον φυσικά υπήρχαν…

Ας είναι… Πάντα σεβόμουν το ψωμί που τρώω από τέτοιους ανθρώπους που εκτιμούν τη δουλειά μου… Γι’ αυτό και θα συνεχίσω να το κάνω με τη μεγαλύτερη υπευθυνότητα της επαγγελματικής μου ευσυνειδησίας.

Να φτιάχνω μικρές εφημερίδες, με κλαδικό πρόσημο, για συνταξιούχους που επιμένουν να λένε τα πράγματα με το όνομα τους και να αναλύουν την επικαιρότητα υπό το πρίσμα της πραγματικά δύσκολης κατάστασης που βιώνουμε όλοι…

Και τώρα ο ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ. Εκεί προσηλώνουμε την προσοχή μας…

Την Κυριακή που μας πέρασε πήγαμε στη Χαλκίδα… Θυμάστε το δημοσίευμα που κάναμε εδώ; Αν όχι ξαναδείτε το. Περάσαμε μια πολύ όμορφη μέρα με τους φίλους μας… Καθώς φτάσαμε σπίτι με την επιστροφή, άνοιξα το διαδίκτυο και είδα αυτές τις φωτογραφίες και όχι μόνο... Ο Πέτρος Πατσαλαρήδης, περιμένοντας μας στο ραντεβού της γέφυρας για να γνωριστούμε, τράβηξε αυτές τις φωτογραφίες και τις ανέβασε στο Facebook. Τις «δανειστήκαμε» για να έχουμε την αφορμή να μιλήσουμε λίγο για την Χαλκίδα… Με στοιχεία μέσα από τη Wikipedia, την ελεύθερη ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια.


Η Χαλκίδα λοιπόν είναι κτισμένη στις δύο πλευρές του πορθμού του Ευρίπου με το ένα κομμάτι της να βρίσκεται στην νήσο Εύβοια και το άλλο της στην Στερεά Ελλάδα. Στην ηπειρωτική πλευρά της στον λόφο της Κανήθου δεσπόζει το ενετικό κάστρο του Καράμπαμπα που, μαζί με τη Γέφυρα του Ευρίπου και το μοναδικό φαινόμενο αλλαγής της κατεύθυνσης των υδάτων ανά έξι ώρες και ενδιάμεσα μίας ώρας στασιμότητας (παλίρροια του Ευρίπου), αποτελούν τα σημαντικότερα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της. Σύμφωνα με την Απογραφή του 2011 η Χαλκίδα έχει πληθυσμό 59.125 κατοίκους.


Η Χαλκίδα, με τα δύο λιμάνια στον Εύριπο, υπήρξε μία από τις πιο δραστήριες πόλεις της αρχαίας Ελλάδας. Δημιούργησε αποικίες από τη Θράκη ως την Ιταλία και Σικελία. Η επίκαιρη γεωγραφική και στρατηγική της θέση συχνά την ανάγκασε να υπαχθεί στις κατακτητικές βλέψεις διαφόρων δυνάμεων κατά την ιστορική της διαδρομή, αλλά και να αποτελέσει αναπόσπαστο τμήμα των αυτοκρατοριών τόσο της αρχαιότητας, όσο και του Μεσαίωνα.


Η σημερινή πόλη της Χαλκίδας απλώνεται στη μικρή χερσόνησο της Κεντρικής Εύβοιας και έχει ως φυσικά της όρια μικρούς λόφους, οι οποίοι απλώνονται στα βόρεια, ανατολικά και νότια της πόλης. Βρίσκεται λοιπόν σε μια θέση στρατηγική από κάθε άποψη και σε αυτό συντείνει το γεγονός του ελέγχου του πορθμού του Ευρίπου. Αυτό το γεγονός το είχαν προσέξει οι πρώτοι κάτοικοι της πόλης και προσπάθησαν να το εκμεταλλευτούν γιατί ήταν σίγουρο σχεδόν ότι θα προσπόριζε στην πόλη δύναμη και πλούτο. Τα πρώτα ίχνη κατοίκησης της πόλης συναντώνται ήδη από την παλαιολιθική περίοδο, αλλά ο πρώτος σημαντικός οικισμός της που μπορεί να χαρακτηριστεί ως πόλισμα έγινε γύρω στο 3000 π.Χ. κατά την αρχή της Νεολιθικής Περιόδου.


Η πρώτη αυτή πόλη της Χαλκίδας βρισκόταν στις βόρειες παρυφές της σημερινής στην περιοχή της Μάνικας. Η πρώτη αυτή πόλη θα ζήσει για μια χιλιετία και όπως προέκυψε από τις αρχαιολογικές ανασκαφές ήταν μια καλά οργανωμένη πόλη με μεγάλα οικοδομικά τετράγωνα, οδικές αρτηρίες και οικίες που ήταν αψιδωτές ή τετράγωνες ισόγειες ή με όροφο, ενώ διέθεταν και με ιερό, εστία, πηγάδια και βοτσαλωτά δάπεδα. Στην πορεία οι άλλοι οικισμοί που αναπτύσσονται γύρω από αυτήν φαίνεται πως υποδηλώνουν τη γενικότερη ακμή που παρουσιάζεται με τη μόνιμη κατοίκηση και έτσι αποκτά και τους πρώτους της ανταγωνιστές.


Με το τέλος των Ρωμαϊκών χρόνων και την είσοδο στα πρώιμα βυζαντινά χρόνια η πόλη γίνεται η πρώτη επισκοπή που ανήκει στη δικαιοδοσία του μητροπολίτη της Αχαΐας, όπως και διοικητικά ανήκει στην επαρχία της Αχαΐας. Η περίοδος των βυζαντινών χρόνων χαρακτηρίζεται από τη μεταφορά της πόλης πιο κοντά προς τη θάλασσα, στη θέση που βρίσκεται σήμερα, με σημαντικό λιμάνι της εκείνο του Αγίου Στεφάνου. Η πόλη οχυρώθηκε εκ νέου στα χρόνια του Ιουστινιανού, πιθανώς για να αντιμετωπίσει τις διάφορες εχθρικές επιδρομές. Έτσι η πόλη επέζησε των αραβικών επιδρομών του 7ου αιώνα. Η Χαλκίδα συνέχισε να είναι σημαντικός εμπορικός σταθμός σε όλη τη διάρκεια των βυζαντινών και υστεροβυζαντινών χρόνων, ώσπου καταστράφηκε από τις νορμανδικές επιθέσεις το 1146 που διευθύνονταν από τον Ρογήρο της Σικελίας.


Το 1204, με την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης από τους Σταυροφόρους, η Εύβοια δόθηκε ως τιμάριο στον Φλαμανδό ιππότη Ζακ ντ' Αβέν (Jacques d’ Avesnes) για λίγο, καθώς αργότερα χωρίστηκε σε τρία μέρη και το καθένα δόθηκε και σε Λομβαρδούς ιππότες της οικογένειας των ντελλε Κάρτσερι και Πεκοράρι. Αυτοί ήταν οι ονομαστοί τριτημόριοι. Τα χρόνια της Φραγκοκρατίας είναι χρόνια ακμής για τη βαρωνία της Χαλκίδας τόσο λόγω του ανεπτυγμένου εμπορίου, όσο και από την κατεργασία της πορφύρας και τη λειτουργία των τραπεζικών οργανισμών των Βενετών. Σταδιακά η εξουσία της Εύβοιας πέρασε στη Βενετία και ο βάιλος διοικούσε το νησί. Στα χρόνια αυτά ως το 1470, που η πόλη πέρασε στους Τούρκους, έμεινε στα χέρια των Βενετών κυρίων της και δεν ήταν λίγες οι φορές που υπέφερε από τους πειρατές.


Την περίοδο της Τουρκοκρατίας λόγω της επίκαιρης θέσης της κατέστη έδρα του Καπουδάν Πασά και το Πασαλίκι του Εγρίπου ήταν διοικητική διαίρεση που συμπεριελάμβανε όλη σχεδόν τη Στερεά Ελλάδα. Στην περίοδο εκείνη ως τον 17ο αιώνα περίπου ο πλούτος της Εύβοιας προσείλκυε την εγκατάσταση σε αυτήν αγάδων, αλλά παράλληλα πολλές φορές υπήρξε και στόχος πειρατικός. Στα τέλη του 17ου αιώνα πολιορκήθηκε η Χαλκίδα από το γνωστό βενετό ναύαρχο Μοροζίνι, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Κατά την έκρηξη της ελληνικής επανάστασης το 1821 και παρά το γεγονός ότι το νησί της Εύβοιας έγινε θέατρο πολλών μαχών, οι ισχυρές τουρκικές δυνάμεις που βρίσκονταν στο νησί δεν επέτρεψαν την οριστική του απελευθέρωση. Από τον τουρκικό ζυγό απαλλάχθηκε οριστικά με την παράδοση της Χαλκίδας στις 7 Απριλίου 1833 και της Καρύστου δύο μέρες αργότερα για να ενταχθεί στα όρια του νεοϊδρυθέντος ελληνικού κράτους.


Ως κέντρο Νομαρχιακών εξυπηρετήσεων η Χαλκίδα περιλαμβάνει όλες τις απαραίτητες υποδομές και εξυπηρετήσεις που εκτός του Νομού Ευβοίας έλκουν και τμήματα του Νομού Βοιωτίας (Οινόφυτα / Θήβα κ.α). Η πρόσβαση στη Χαλκίδα και εν γένει στον Νομό Ευβοίας γίνεται μέσω του κλάδου του Π.Α.Θ.Ε - Σχηματάρι / Χαλκίδα που καταλήγει στην Υψηλή Γέφυρα Χαλκίδος (κρεμαστή) η οποία, με μήκος περί τα 700 μέτρα, συνδέει την Εύβοια με τη Στερεά Ελλάδα. Η πρόσβαση στην Χαλκίδα γίνεται επίσης και από την παλιά συρταρωτή γέφυρα του Ευρίπου όμως λόγω της αυξημένης κυκλοφορίας της χρησιμοποιείται μόνο για τις μετακινήσεις εντός της πόλεως. Από τη Χαλκίδα ξεκινούν οι δύο κύριοι άξονες της Εύβοιας που είναι ο Ε77 (Χαλκίδα - Ιστιαία) και ο Ε44 (Χαλκίδα - Αλιβέρι - Κύμη). Τέλος, η πρόσβαση στη Χαλκίδα γίνεται και μέσω σιδηροδρομικού δικτύου, με τη γραμμή της ΤΡΑΙΝΟΣΕ Πειραιάς-Χαλκίδα.

Στην κορυφή του Έβερεστ με απόλυτη πίστη στον αληθινό Θεό και στην Οργάνωση του στη γη. Γι’ αυτούς τέτοια ζητήματα, όπως των Χριστουγέννων, είναι απόλυτα ξεκαθαρισμένα. Διότι η Γραφή, ο λόγος του θεού τα περιγράφει με τον πιο αληθινό τρόπο… Κι αυτοί τον εμπιστεύονται απόλυτα…

Τα Χριστούγεννα έφτασαν. Τι σημαίνει αυτό για εσάς, την οικογένειά σας και τους φίλους σας; Πρόκειται για μια πνευματική περίσταση ή απλώς για μια περίοδο γιορτών και διασκέδασης; Είναι ένας καιρός για να συλλογίζεται κανείς τη γέννηση του Ιησού Χριστού ή για να παραμένει αδιάφορος όσον αφορά τις Χριστιανικές αρχές;

Καθώς σκέφτεστε αυτές τις ερωτήσεις, να θυμάστε ότι οι χριστουγεννιάτικες παραδόσεις μπορεί να διαφέρουν ανάλογα με το πού ζείτε. Για παράδειγμα, ακόμη και το όνομα της γιορτής μπορεί να είναι διαφορετικό. Όπως αναφέρει μια εγκυκλοπαίδεια, η αγγλική ονομασία Κρίστμας (Christmas) «προέρχεται από τη μεσαιωνική έκφραση Κρίστες Μάσε (ChristesMasse), η Γιορτή του Χριστού». Ωστόσο, στο Μεξικό και σε άλλες λατινοαμερικανικές χώρες, χρησιμοποιείται η έκφραση «Λα Ναβιδάδ», η Γέννηση, η οποία αναφέρεται στη γέννηση του Χριστού, δηλαδή στα Χριστούγεννα. Εξετάστε για λίγο μερικές λεπτομέρειες που αφορούν το Μεξικό. Αυτό μπορεί να σας βοηθήσει να αποκρυσταλλώσετε τη δική σας άποψη σχετικά με αυτή τη γιορταστική περίοδο.

Οι Ποσάδας, «οι Τρεις Σοφοί» και η Νασιμιέντο

Οι εορτασμοί αρχίζουν στις 16Δεκεμβρίου με τις ποσάδας. Το βιβλίο «Οι Γιορτές του Μεξικού για τη Ζωή» (Mexico’s Feastsof Life) σχολιάζει: «Η περίοδος των ποσάδας, των εννιά μαγευτικών ημερών που προηγούνται της παραμονής των Χριστουγέννων, τηρείται προς ανάμνηση της μοναχικής περιπλάνησης του Ιωσήφ και της Μαρίας στην πόλη της Βηθλεέμ και της στιγμής που τελικά βρήκαν συμπάθεια και στέγη. Οικογένειες και φίλοι συγκεντρώνονται κάθε νύχτα για να αναβιώσουν τις ημέρες πριν από τη γέννηση του Χριστού».

Τηρώντας την παράδοση, οι άνθρωποι πηγαίνουν κατά ομάδες σε σπίτια μεταφέροντας ομοιώματα της Μαρίας και του Ιωσήφ και ζητούν στέγη, ή αλλιώς ποσάδα, τραγουδώντας. Οι ένοικοι απαντούν με τραγούδια μέχρις ότου επιτραπεί τελικά η είσοδος στους επισκέπτες. Κατόπιν αρχίζει το πάρτι, όπου μερικοί —έχοντας τα μάτια δεμένα και κρατώντας ένα ραβδί στο χέρι— προσπαθούν με τη σειρά να σπάσουν την πινάτα, κάποιο μεγάλο διακοσμημένο πήλινο αγγείο που κρέμεται από ένα σχοινί. Μόλις σπάσει το αγγείο, οι εορταστές μαζεύουν τα περιεχόμενά του (καραμέλες, φρούτα, και παρόμοια είδη). Κατόπιν ακολουθεί φαγοπότι, μουσική και χορός. Από τις 16 ώς τις 23 Δεκεμβρίου γίνονται οχτώ πάρτι για τις ποσάδας. Την 24η Δεκεμβρίου γιορτάζεται η Νοτσεμπουένα (η Παραμονή των Χριστουγέννων), και οι οικογένειες προσπαθούν να βρεθούν μαζί για να απολαύσουν ένα ειδικό γεύμα.

Σε λίγο φτάνει η Πρωτοχρονιά, η οποία γιορτάζεται με πολύ θορυβώδη πάρτι. Το βράδυ της 5ηςΙανουαρίου, οι Τρες Ρέιες Μάγκος («τρεις σοφοί») υποτίθεται πως φέρνουν παιχνίδια στα παιδιά. Το αποκορύφωμα είναι το πάρτι της 6ηςΙανουαρίου, όταν προσφέρεται το ρόσκα ντε Ρέιες (κέικ σε σχήμα δαχτυλιδιού). Καθώς οι παρόντες τρώνε αυτό το γλυκό, κάποιος θα βρει στο κομμάτι του μια μικρή κούκλα που παριστάνει το βρέφος Ιησού. Αυτός είναι υποχρεωμένος να διοργανώσει στο σπίτι του ένα τελευταίο πάρτι στις 2Φεβρουαρίου. (Σε μερικά μέρη υπάρχουν τρεις μικρές κούκλες που παριστάνουν τους «τρεις σοφούς».) Όπως βλέπετε, τα πάρτι των Χριστουγέννων δεν έχουν τέλος.

Εκείνη την περίοδο, ξεχωρίζει παντού η νασιμιέντο (σκηνή της Γέννησης). Τι περιλαμβάνεται σε αυτήν; Σε δημόσιους χώρους, καθώς και σε εκκλησίες και σε σπίτια, απεικονίζονται παραστάσεις με κεραμικά, ξύλινα ή πήλινα ομοιώματα (μεγάλα ή μικρά). Αυτά παριστάνουν τον Ιωσήφ και τη Μαρία να γονατίζουν μπροστά σε μια φάτνη όπου βρίσκεται ένα νεογέννητο βρέφος. Συχνά βλέπει κανείς ποιμένες και τους Λος Ρέιες Μάγκος («τους σοφούς»). Το σκηνικό παρουσιάζει κάποιον στάβλο όπου μπορεί να υπάρχουν και μερικά ζώα. Η μορφή, όμως, που ξεχωρίζει είναι του νεογέννητου βρέφους, το οποίο στην ισπανική ονομάζεται ελ Νίνιο Ντιός (το Παιδί-Θεός). Αυτή η βασική μορφή μπορεί να τοποθετηθεί εκεί την παραμονή των Χριστουγέννων.

Μια Προσεκτικότερη Εξέταση των Χριστουγεννιάτικων Παραδόσεων

Αναφορικά με τον εορτασμό των Χριστουγέννων όπως είναι γενικά γνωστός σε όλο τον κόσμο, Η Αμερικανική Εγκυκλοπαίδεια (TheEncyclopediaAmericana) λέει: «Τα περισσότερα από τα έθιμα που τώρα συνδέονται με τα Χριστούγεννα δεν ήταν από την αρχή χριστουγεννιάτικα έθιμα αλλά, αντίθετα, ήταν προχριστιανικά και μη Χριστιανικά έθιμα τα οποία υιοθέτησε η Χριστιανική εκκλησία. Τα Σατουρνάλια, μια ρωμαϊκή γιορτή που γιορταζόταν στα μέσα του Δεκεμβρίου, προμήθευσαν το πρότυπο για πολλά από τα εύθυμα έθιμα των Χριστουγέννων. Από αυτή τη γιορτή, για παράδειγμα, προήλθαν τα πλούσια γλέντια, η ανταλλαγή δώρων και το άναμμα των κεριών».

Στη Λατινική Αμερική, μπορεί να συναντήσει κανείς αυτά τα βασικά έθιμα της Γέννησης του Χριστού, καθώς και άλλα ακόμη. “Ποια είναι η προέλευσή τους”, μπορεί να αναρωτιέστε. Για να είμαστε ειλικρινείς, πολλοί οι οποίοι θέλουν να προσκολλώνται στην Αγία Γραφή αναγνωρίζουν ότι μερικά έθιμα δεν είναι τίποτα περισσότερο από τελετές των Αζτέκων. Μια εφημερίδα της Πόλης του Μεξικού, η «Ελ Ουνιβερσάλ» (ElUniversal), σχολίασε: «Μοναχοί διαφόρων θρησκευτικών ταγμάτων επωφελήθηκαν από το γεγονός ότι κάποιες γιορτές του τελετουργικού ημερολογίου των Ινδιάνων συνέπιπταν με το εορτολόγιο των Καθολικών, και το χρησιμοποίησαν αυτό για να υποστηρίξουν το ευαγγελιστικό και ιεραποστολικό έργο τους. Αντικατέστησαν τις γιορτές οι οποίες τελούνταν προς τιμήν θεοτήτων που λατρεύονταν προ της ισπανικής κατάκτησης με γιορτές αφιερωμένες σε Χριστιανικές θεότητες, εισήγαγαν ευρωπαϊκές γιορτές και συνήθειες και επίσης επωφελήθηκαν από τις γιορτές των Ινδιάνων, πράγμα το οποίο οδήγησε σε έναν πολιτιστικό συγκρητισμό από τον οποίο αναδύθηκαν αυθεντικοί μεξικανικοί τρόποι έκφρασης».

Η Αμερικανική Εγκυκλοπαίδεια εξηγεί: «Τα θρησκευτικά δράματα με θέμα τη Γέννηση του Χριστού αποτέλεσαν από νωρίς μέρος του εορτασμού των Χριστουγέννων. Η αναπαράσταση της φάτνης στην εκκλησία λέγεται ότι οφείλεται στον Άγιο Φραγκίσκο». Αυτά τα δράματα που παρουσίαζαν τη γέννηση του Χριστού αναπαριστάνονταν στις εκκλησίες τα πρώτα χρόνια του αποικισμού του Μεξικού. Οργανώνονταν από Φραγκισκανούς μοναχούς με σκοπό να διδάξουν στους Ινδιάνους τη Γέννηση του Χριστού. Αργότερα, οι ποσάδας έγιναν πιο δημοφιλείς. Οποιοιδήποτε και αν ήταν οι λόγοι για τους οποίους τηρούνταν αρχικά, ο τρόπος με τον οποίο διεξάγονται σήμερα οι ποσάδας δείχνει πολλά. Αν βρεθείτε στο Μεξικό εκείνη την περίοδο, μπορείτε να δείτε ή να νιώσετε αυτό που τόνισε σε ένα σχόλιό του κάποιος αρθρογράφος της «Ελ Ουνιβερσάλ»: «Οι ποσάδας, οι οποίες τηρούνταν για να μας υπενθυμίσουν το ταξίδι που έκαναν οι γονείς του Ιησού αναζητώντας στέγη προκειμένου να γεννηθεί το Παιδί-Θεός, σήμερα είναι απλώς ημέρες μέθης, υπερβολών, λαιμαργίας, ματαιότητας και αυξανόμενης εγκληματικότητας».

Η ιδέα της νασιμιέντο γεννήθηκε στα χρόνια της αποικιοκρατίας από τις αρχικές εκείνες ζωντανές αναπαραστάσεις που γίνονταν στις εκκλησίες. Μολονότι μερικοί τη βρίσκουν ελκυστική, αντικατοπτρίζει με ακρίβεια τα όσα λέει η Γραφή; Αυτό είναι ένα λογικό ερώτημα. Όταν οι λεγόμενοι τρεις σοφοί —οι οποίοι στην πραγματικότητα ήταν αστρολόγοι— επισκέφτηκαν τον Ιησού και την οικογένειά του, εκείνοι δεν έμεναν πια σε στάβλο. Είχε περάσει καιρός, και η οικογένεια ζούσε σε σπίτι. Θα βρείτε ενδιαφέρουσααυτή τη λεπτομέρεια που περιέχεται στο θεόπνευστο υπόμνημα στα εδάφια Ματθαίος 2:1, 11. Επίσης, μπορείτε να δείτε ότιη Αγία Γραφή δεν αναφέρει πόσοι ήταν οι αστρολόγοι.

Στη Λατινική Αμερική, οι τρεις σοφοί υποκαθιστούν την ιδέα του Άγιου Βασίλη. Ωστόσο, όπως γίνεται και σε άλλες χώρες, πολλοί γονείς κρύβουν παιχνίδια στο σπίτι. Έπειτα, το πρωί της 6ηςΙανουαρίου, τα παιδιά ψάχνουν να τα βρουν, σαν να τα είχαν φέρει οι τρεις σοφοί. Όσοι πουλούν παιχνίδια κάνουν εκείνον τον καιρό «χρυσές δουλειές», και μερικοί έχουν αποκτήσει ολόκληρες περιουσίες από κάτι που πολλοί ειλικρινείς άνθρωποι αντιλαμβάνονται ότι δεν είναι παρά ένα παραμύθι. Αρκετά άτομα, ακόμα και μικρά παιδιά, έχουν πάψει να πιστεύουν το μύθο των τριών σοφών. Μολονότι μερικοί στενοχωριούνται για αυτό το γεγονός, τι θα μπορούσε να περιμένει κανείς από ένα παραμύθι που συντηρείται μόνο και μόνο χάρη της παράδοσης και του εμπορικού κέρδους;

Τα Χριστούγεννα, ή αλλιώς η Γέννηση του Χριστού, δεν γιορτάζονταν από τους πρώτους Χριστιανούς. Μια εγκυκλοπαίδεια λέει σε σχέση με αυτό: «Ο εορτασμός δεν τηρούνταν τους πρώτους αιώνες της Χριστιανικής εκκλησίας, εφόσον οι Χριστιανοί γενικά συνήθιζαν να γιορτάζουν το θάνατο σημαντικών προσώπων και όχι τη γέννησή τους». Η Γραφή συνδέει τον εορτασμό γενεθλίων με τους ειδωλολάτρες, όχι με τους αληθινούς λάτρεις του Θεού. —Ματθαίος 14:6-10.

Αυτό, ασφαλώς, δεν σημαίνει ότι είναι ανώφελο να μάθουμε και να θυμόμαστε τα πραγματικά γεγονότα που έλαβαν χώρα όσον αφορά τη γέννηση του Γιου του Θεού. Η αντίστοιχη Γραφική αφήγηση παρέχει σημαντική ενόραση καθώς και μαθήματα για όλους εκείνους που επιθυμούν να κάνουν το θέλημα του Θεού.

Η Γέννηση του Ιησού Σύμφωνα με την Αγία Γραφή

Θα βρείτε αξιόπιστες πληροφορίες σχετικά με τη γέννηση του Ιησού στα Ευαγγέλια του Ματθαίου και του Λουκά. Αυτά δείχνουν ότι ο άγγελος Γαβριήλ επισκέφτηκε μια νεαρή ανύπαντρη γυναίκα ονόματι Μαρία στην πόλη Ναζαρέτ της Γαλιλαίας. Τι άγγελμα της μετέφερε; «Δες! θα συλλάβεις στην κοιλιά σου και θα γεννήσεις γιο και θα καλέσεις το όνομά του Ιησού. Αυτός θα είναι μεγάλος και θα αποκληθεί Γιος του Υψίστου· και ο Ιεχωβά Θεός θα του δώσει το θρόνο του Δαβίδ του πατέρα του, και αυτός θα βασιλεύει στον οίκο του Ιακώβ για πάντα, και δεν θα υπάρξει τέλος στη βασιλεία του». —Λουκάς 1:31-33.

Η Μαρία ξαφνιάστηκε πολύ από αυτό το άγγελμα. Εφόσον δεν ήταν παντρεμένη, είπε: «Πώς θα γίνει αυτό, αφού δεν έχω σχέσεις με άντρα;» Ο άγγελος απάντησε: «Άγιο πνεύμα θα έρθει πάνω σου, και δύναμη του Υψίστου θα σε επισκιάσει. Γι’ αυτόν το λόγο, επίσης, αυτό που γεννιέται θα αποκληθεί άγιο, Γιος του Θεού». Η Μαρία, αναγνωρίζοντας ότι αυτό ήταν το θέλημα του Θεού, είπε: «Ορίστε η δούλη του Ιεχωβά! Ας γίνει σε εμένα σύμφωνα με τη διακήρυξή σου». —Λουκάς 1:34-38.

Ένας άγγελος μίλησε στον Ιωσήφ για τη θαυματουργική γέννηση ώστε να μη διαζευχθεί τη Μαρία, όπως σκόπευε να κάνει όταν έμαθε για την εγκυμοσύνη της. Τότε εκείνος ανέλαβε πρόθυμα την ευθύνη της φροντίδας του Γιου του Θεού. —Ματθαίος 1:18-25.

Κατόπιν, ένα διάταγμα από τον Καίσαρα Αύγουστο ανάγκασε τον Ιωσήφ και τη Μαρία να ταξιδέψουν από τη Ναζαρέτ της Γαλιλαίας στη Βηθλεέμ της Ιουδαίας, την πόλη των προπατόρων τους, για να απογραφούν. «Ενώ βρίσκονταν εκεί, συμπληρώθηκαν οι ημέρες της να γεννήσει. Και γέννησε το γιο της τον πρωτότοκο και τον τύλιξε με σπάργανα και τον έβαλε σε μια φάτνη, επειδή δεν υπήρχε τόπος για αυτούς στο κατάλυμα». —Λουκάς 2:1-7.

Τα εδάφια Λουκάς 2:8-14 περιγράφουν τη συνέχεια: «Στην ίδια εκείνη περιοχή υπήρχαν επίσης ποιμένες που έμεναν στο ύπαιθρο και φύλαγαν με βάρδιες τα ποίμνιά τους τη νύχτα. Και ξαφνικά άγγελος του Ιεχωβά στάθηκε δίπλα τους, και η δόξα του Ιεχωβά έλαμψε γύρω τους, και αυτοί φοβήθηκαν πολύ. Αλλά ο άγγελος τους είπε: “Μη φοβάστε, γιατί σας διακηρύττω καλά νέα για μια μεγάλη χαρά την οποία θα έχει όλος ο λαός, επειδή Σωτήρας γεννήθηκε σήμερα σε εσάς, ο οποίος είναι Χριστός ο Κύριος, στην πόλη του Δαβίδ. Και αυτό θα είναι το σημείο για εσάς: Θα βρείτε ένα βρέφος τυλιγμένο με σπάργανα και ξαπλωμένο σε μια φάτνη”. Και ξαφνικά εμφανίστηκε μαζί με τον άγγελο πλήθος ουράνιου στρατεύματος που αινούσαν τον Θεό και έλεγαν: “Δόξα στον Θεό εκεί πάνω στα ύψη, και πάνω στη γη ειρήνη ανάμεσα σε ανθρώπους καλής θέλησης”».

Οι Αστρολόγοι

Η αφήγηση του Ματθαίου αναφέρει ότι κάποιοι αστρολόγοι από την Ανατολή ήρθαν στην Ιερουσαλήμ αναζητώντας τον τόπο όπου είχε γεννηθεί ο Βασιλιάς των Ιουδαίων. Ο Βασιλιάς Ηρώδης ενδιαφερόταν πολύ για αυτό —όχι όμως γιατί είχε καλές προθέσεις. «Όταν τους έστειλε στη Βηθλεέμ, είπε: “Πηγαίνετε και κάντε προσεκτική έρευνα για το παιδάκι και, όταν το βρείτε, ελάτε να μου πείτε και εμένα, για να πάω και εγώ να το προσκυνήσω”». Οι αστρολόγοι βρήκαν το παιδάκι και «άνοιξαν τους θησαυρούς τους και του πρόσφεραν δώρα: χρυσάφι και λιβάνι και σμύρνα». Αλλά δεν γύρισαν στον Ηρώδη. «Τους δόθηκε θεϊκή προειδοποίηση σε όνειρο να μην επιστρέψουν στον Ηρώδη». Ο Θεός χρησιμοποίησε έναν άγγελο για να προειδοποιήσει τον Ιωσήφ σχετικά με τις προθέσεις του Ηρώδη. Στη συνέχεια ο Ιωσήφ και η Μαρία κατέφυγαν στην Αίγυπτο μαζί με το γιο τους. Κατόπιν, σε μια προσπάθεια να εξοντώσει τον νέο Βασιλιά, ο σκληρός Βασιλιάς Ηρώδης διέταξε τη θανάτωση των αγοριών στην περιοχή της Βηθλεέμ. Ποιων αγοριών; Εκείνων που ήταν από δύο ετών και κάτω. —Ματθαίος 2:1-16.

Τι Μπορούμε να Μάθουμε από την Αφήγηση;

Οι επισκέπτες αστρολόγοι —ανεξάρτητα από το πόσοι ήταν— δεν λάτρευαν τον αληθινό Θεό. Η μετάφραση της Γραφής Λα Νουέβα Μπίμπλια Λατινοαμέρικα (La Nueva Biblia Latinoamérica, Έκδοση 1989) αναφέρει σε μια υποσημείωση: «Οι μάγοι δεν ήταν βασιλιάδες. Ήταν μάντεις και ιερείς κάποιας ειδωλολατρικής θρησκείας». Κατέφθασαν ενεργώντας σε αρμονία με τη γνώση που είχαν για τα άστρα, στα οποία ήταν αφοσιωμένοι. Αν ο Θεός ήθελε να τους κατευθύνει στο παιδάκι, θα είχαν οδηγηθεί στο σωστό τόπο χωρίς να χρειαστεί να πάνε πρώτα στην Ιερουσαλήμ και στο παλάτι του Ηρώδη. Αργότερα, ο Θεός πράγματι παρενέβη για να αλλάξει την πορεία τους προκειμένου να προστατέψει το παιδί.

Την περίοδο των Χριστουγέννων, αυτή η αφήγηση πολλές φορές πλαισιώνεται από μια ατμόσφαιρα μυθοποίησης και ρομαντισμού η οποία συσκοτίζει το πιο σπουδαίο σημείο: ότι αυτό το βρέφος γεννήθηκε για να γίνει ένας μεγαλειώδης Βασιλιάς, όπως ανακοινώθηκε στη Μαρία και στους ποιμένες. Όχι, ο Ιησούς Χριστός δεν είναι πια βρέφος, ούτε καν παιδί. Είναι ο ανάσσων Βασιλιάς της Βασιλείας του Θεού, η οποία πολύ σύντομα θα εξαλείψει όλες τις κυβερνήσεις που εναντιώνονται στο θέλημα του Θεού, και ο Βασιλιάς που θα λύσει όλα τα προβλήματα των ανθρώπων. Αυτή είναι η Βασιλεία για την οποία προσευχόμαστε στην Κυριακή Προσευχή. —Δανιήλ 2:44· Ματθαίος 6:9, 10.

Από τη διακήρυξη των αγγέλων στους ποιμένες μαθαίνουμε ότι η ευκαιρία για σωτηρία είναι ανοιχτή σε όλους όσους είναι πρόθυμοι να ακούσουν το άγγελμα των καλών νέων. Εκείνοι που αποκτούν την εύνοια του Θεού γίνονται “άνθρωποι καλής θέλησης”. Υπάρχουν θαυμάσιες προοπτικές για ειρήνη σε όλο τον κόσμο υπό τη Βασιλεία του Ιησού Χριστού, αλλά οι άνθρωποι πρέπει να είναι πρόθυμοι να κάνουν το θέλημα του Θεού. Προωθεί αυτό το πνεύμα η περίοδος των Χριστουγέννων, και αντανακλά αυτή την επιθυμία; Πολλοί ειλικρινείς άνθρωποι που επιθυμούν να ακολουθούν τη Γραφή πιστεύουν πως η απάντηση είναι προφανής. —Λουκάς 2:10, 11, 14.

[Υποσημείωση]

Δεν θα πρέπει να παραβλέψουμε και μια άλλη λεπτομέρεια: Στη μεξικανική νασιμιέντο, το βρέφος αναφέρεται ως «το Παιδί-Θεός», κάτι που υποβάλλει την ιδέα ότι ο ίδιος ο Θεός ήταν εκείνος που ήρθε στη γη ως βρέφος. Εντούτοις, η Γραφή παρουσιάζει τον Ιησού ως τον Γιο του Θεού ο οποίος γεννήθηκε στη γη.Αυτός δεν ήταν ο ίδιος ή ίσος με τον Ιεχωβά, τον παντοδύναμο Θεό. Προσέξτε ποια είναι η αλήθεια σε σχέση με αυτό, όπως εκτίθεται στα εδάφια Λουκάς 1:35· Ιωάννης 3:16· 5:37· 14:1, 6, 9, 28· 17:1, 3· 20:17.

ΜΕΡΙΚΟΙ ΘΑ ΕΚΠΛΗΣΣΟΝΤΑΝ

Στο βιβλίο του «Το Πρόβλημα των Χριστουγέννων» (The Trouble With Christmas), ο συγγραφέας Τομ Φλιν εξέθεσε τα συμπεράσματα στα οποία οδηγήθηκε έπειτα από χρόνια έρευνας γύρω από τα Χριστούγεννα:

«Ένας τεράστιος αριθμός παραδόσεων τις οποίες συνδέουμε τώρα με τα Χριστούγεννα έχουν τις ρίζες τους σε προχριστιανικές ειδωλολατρικές θρησκευτικές παραδόσεις. Μερικές από αυτές έχουν κοινωνικές, σεξουαλικές ή κοσμολογικές προεκτάσεις οι οποίες θα μπορούσαν να κάνουν τους μορφωμένους και πολιτιστικά ευαίσθητους σύγχρονους ανθρώπους να απορρίψουν αυτές τις παραδόσεις από τη στιγμή πουθα κατανοούσαν καλύτερα τις ρίζες τους».—Σελίδα19.

Αφού παρουσιάζει έναν τεράστιο όγκο αποδεικτικών στοιχείων, ο Φλιν επιστρέφει στο βασικό σημείο: «Μια από τις μεγαλύτερες ειρωνείες σε σχέση με τα Χριστούγεννα είναι το πόσο μικρό μέρος τους είναι πραγματικά Χριστιανικό. Αναφαιρέσουμε τα προχριστιανικά στοιχεία τους, τα υπόλοιπα προέρχονται κυρίως από τη μεταχριστιανική εποχή παρά απότην αυθεντική Χριστιανοσύνη».—Σελίδα155.

• Αναδημοσίευση από τη ΣΚΟΠΙΑ της 15/12/2000

Η μέρα χθες ήταν προκλητικά όμορφη. Ηλιόλουστη. Συνεννοηθήκαμε με τον Άρη και τη Χάρις και μετά τη συνάθροιση και τη μελέτη τους περάσαμε από το σπίτι τους και τους πήραμε… Στόχος: Να πάμε μια βόλτα στη Χαλκίδα, όσο ήταν μέρα και να απολαύσουμε τη διαδρομή. Και τα καταφέραμε με το παραπάνω…


Σε μια ώρα και κάτι, φτάσαμε στη Χαλκίδα με τα τρελά νερά… Ρωτήσαμε πώς θα φτάσουμε μέχρι την παλιά γέφυρα (είχαμε έρθει από την καινούρια, κρεμαστή…) Δεν ξέραμε ακριβώς πού θα πηγαίναμε, αλλά υπολογίζαμε πως στα ταβερνάκια κοντά στη γέφυρα θα είχε ψιλό ψαράκι να φάμε για μεσημέρι με την παρέα μας…


Ο Τάσος, ένα άγνωστο σε μας παλικάρι, ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα μας και προσφέρθηκε ευγενικά να τον ακολουθήσουμε στο Ι.Χ. αυτοκίνητο του. Το κάναμε με εμπιστοσύνη. Όταν φτάσαμε στη γέφυρα, μας είπε ότι απέναντι θα βρίσκαμε και χώρο για πάρκινγκ. Ήρθε μαζί μας μέχρι εκεί. Και μας προέτρεψε, αν θέλαμε κάτι καλύτερο, να πάμε λίγο πιο έξω 2 – 3 χιλιόμετρα στον άγιο Μηνά.


Τον ακούσαμε κι εδώ… Δεν είχε άδικο. Όπως βλέπετε και εσείς στη φωτογραφία καθίσαμε έξω. Ήταν ωραία. Και ο ήλιος έκανε ακόμα πιο υποφερτά τα πράγματα. Η ψαροταβέρνα λεγόταν ο «Άγιος Μηνάς» και ήταν ακριβώς δίπλα στη θάλασσα. Μόνο που εκείνη ήταν τόσο ήρεμη και γαλήνια που δεν ακουγόταν καθόλου ο παφλασμός των μικρών κυμάτων…


Εδώ βρήκαμε την ευκαιρία, πριν ακόμα μας σερβίρουν, να φωτογραφηθούμε πλάι στη θάλασσα. Ήταν πραγματικά πολύ όμορφα… Φαίνεται άλλωστε από τα μέρη που επιλέξαμε να το κάνουμε… Είτε πάνω στο μικρό μόλο για τις ψαρόβαρκες, είτε στη μικρή αμμουδιά, κάτω από τα πεύκα, όπως αυτή εδώ με τη Χάρις και τη Σούλα…


Και ξαφνικά ήρθε στην παρέα μας ο Μπάμπης, ο αδελφός μας από το Βασιλικό της Εύβοιας που βρίσκεται κοντά στο Λευκαντί. Ανταποκρίθηκε άμεσα στο κάλεσμα μας να βρεθούμε. Και παρότι δεν είχε ξανάρθει στον Άγιο Μηνά, βρήκε το δρόμο, βρήκε την ταβέρνα, βρήκε εμάς… Έτσι τον έχουμε συνηθίσει να κάνει. Με το υπέροχο αληθινό χαμόγελο του. Το ξανάκανε πριν οκτώ μήνες όταν, με την επιστροφή μας από τον Καναδά, βρεθήκαμε στην Ερέτρια να δούμε τη Μαλάμω και τον Νίκο…


Αλλά και ο Πέτρος Πατσαλαρήδης, ο φίλος μας και αδελφός μας από τη Χαλκίδα ήταν εκεί, στη γέφυρα και μας περίμενε στην επιστροφή για να μας γνωρίσει από κοντά… Είχε προηγηθεί τηλεφώνημα και το ήθελε πολύ και ο ίδιος. Δεν μείναμε πολύ, κανένα δεκάλεπτο μόνο, αλλά εδραιώσαμε το επόμενο ραντεβού μας που θα είναι, είτε στην Αθήνα, είτε στη Χαλκίδα, στο γάμο του, τον Φλεβάρη του 2016.


Ήταν μια πολύ όμορφη εκδρομή με το Ι.Χ. που τη χαρήκαμε πολύ!... Έτσι είναι πάντα, όταν είσαι με φίλους και αδελφούς. Ακόμα και ο παππούς Διονύσης που στα ενενήντα επτά του, έχει τις δυσκολίες με το πόδια του, το χάρηκε πολύ αυτό το ταξίδι. Ο Άρης με τη Χάρις είναι μια ξεχωριστή παρέα μας. Και το γεγονός ότι βρεθήκαμε για λίγο με τους φίλους μας Μπάμπη και Πέτρο, το χαρήκαμε πολύ..

Την Παρασκευή 4/12/2015 το βράδυ περάσαμε μια υπέροχη βραδιά στο Half Note Jazz Club, Τριβωνιανού 17 στο Μέτς της Αθήνας με τον Κώστα Χατζή. Το επιλέξαμε εμείς και αγωνιστήκαμε μάλιστα να βρούμε εισιτήρια, διότι ο Κώστας έχει εκείνους που τον εμπιστεύονται και τον ακολουθούν παντού όπου τραγουδάει. Δεν βγάζει πια νέα τραγούδια, αλλά όσα έχει τόσα και τέτοιας ποιότητας, που είναι βέβαιο ότι θα ακούγονται για πάντα από όλες τις γενιές…


Το είδαμε και χθες το βράδυ. Ήταν εκεί πολλές διαφορετικές ηλικίες. Η ατμόσφαιρα στο Half Note Jazz Club ήταν ατμόσφαιρα μπουάτ, όπου μπορούσαμε να τραγουδάμε μαζί του τραγούδια που ξέραμε. Ο Κώστας Χατζής, κορυφαίος τραγουδοποιός που έχει γράψει τη δική του ιστορία στο ελληνικό τραγούδι με το ιδιαίτερο προσωπικό του ύφος, επιστρέφει εκ νέου για να μας ταξιδέψει νοσταλγικά στις εποχές των αθηναϊκών μπουάτ. Και στην περίπτωση μας τα κατάφερε μια χαρά…


Από 4 έως 6 Δεκεμβρίου 2015 υπόσχονταν να μας μαγέψει, με ένα πρόγραμμα που περιλαμβάνει τόσο τις μεγάλες του επιτυχίες, που έχουν συντροφεύσει γενιές και γενιές, όσο και αγαπημένα τραγούδια μεγάλων συνθετών όπως είναι ο Θεοδωράκης, ο Πλέσσας, ο Ξαρχάκος, ο Μαρκόπουλος αλλά και ο Τόκας, ο Χατζηνάσιος, ο Σπανός, ο Κατσαρός και ο Παπαδημητρίου. Εμείς τον είδαμε την πρώτη μέρα, από αυτές. Προλαβαίνετε και σήμερα…


Συντροφιά του η Μαρία Αλεξίου και η Αντωνία Χατζίδη και στην διεύθυνση της ορχήστρας ο εξαιρετικός Γιώργος Παγιάτης με πολύ διάθεση και χιούμορ όλη τη βραδιά. Καθίσαμε ακριβώς πίσω του κι έτσι μπορέσαμε να τον ακούμε στα σχόλια που έκανε επί σκηνής… Οι δυο ξεχωριστές γυναικείες φωνές που «έδεναν» με το όλο μουσικό σχήμα, έδωσαν ένα ξεχωριστό τόνο, πολύ όμορφο στη βραδιά μας…


O Κώστας Χατζής μας παρουσίασε όλες του τις μεγάλες επιτυχίες και έκανε μία αναδρομή σε όλη την καριέρα του, αναβιώνοντας και θυμίζοντάς μας τις παλιές καλές εποχές των αθηναϊκών μπουάτ. Κοινό και καλλιτέχνες γίνονται μία αγκαλιά και τραγουδούν τις μεγαλύτερες επιτυχίες κορυφαίων συνθετών της παλιάς αλλά και νεώτερης γενιάς. Ο ίδιος έχει πάντα χιούμορ και αυτοσαρκάζεται για την τσιγκάνικη καταγωγή του και το χρώμα του…


Ο Κώστας Χατζής είναι ένας Έλληνας τσιγγάνος ερμηνευτής και τραγουδοποιός. Μιλάει τη γλώσσα του λαού, έτσι και τα τραγούδια του είναι απλά, σοφά και ευρέως κατανοητά. Θεωρείται από τους κορυφαίους και συνάμα πρωτοπόρους δημιουργούς στο κοινωνικό τραγούδι. Εμείς βέβαια που γνωρίζουμε την αλήθεια, μπορούμε να δούμε ότι πίσω από τους στίχους των τραγουδιών κρύβονται μεγάλες αλήθειες μέσα από τη Γραφή… Είναι ακριβώς αυτό που ο κόσμος ονομάζει «κοινωνικό».


Κατά κοινή ομολογία ο Κώστας Χατζής είναι αυτός που ουσιαστικά επέβαλε το στυλ «φωνή - κιθάρα» και για πρώτη φορά ακούστηκαν μπαλάντες με κοινωνικά μηνύματα. Ο ίδιος λέει ότι καταγγέλλει με τα τραγούδια του, με σεβασμό, το σύστημα… Ο Κώστας, διαμόρφωσε με την διαχρονική παρουσία του (55 χρόνια) σχολή και γενιές τραγουδοποιών ακολούθησαν τα χνάρια του και μεγαλούργησαν στο μετέπειτα έντεχνο ελληνικό τραγούδι. Και παραμένει ο ίδιος ωραίος, στο πέρασμα του χρόνου, παρά την ηλικία του…

Η είσοδος για το γραφείο τμήματος των Μαρτύρων του Ιεχωβά στην Ελλάδα από την Κηφισίας… Λίγο μετά, ένας εντελώς διαφορετικός κόσμος, ανοίγεται μπροστά μάτια σας… Επιδιώξτε αυτή την ξενάγηση αν δεν την έχετε κάνει…


Ο Άγγελος Χαλάς, φυσιογνωμία γνωστή από τη θεοκρατική δράση του, είναι ο διορισμένος επίσκοπος του Μπέθελ. Είναι καθημερινά στο γραφείο του, ευγενικός, διαθέσιμος σε όλους τους αδελφούς που τον χρειάζονται…


Από αυτό το έντυπο που μας δόθηκε κατά την ξενάγηση μας στο Μπέθελ Ελλάδας και Κύπρου, είναι παρμένες οι πληροφορίες που δημοσιεύονται σήμερα. Μπορείτε κι από ΕΔΩ να το κατεβάσετε στον υπολογιστή σας και να το δείτε…

Προχθές γράψαμε για την επίσκεψη μας στο Μπέθελ Ελλάδας – Κύπρου δίνοντας ένα χρώμα από την ξενάγηση μας. Ωστόσο, εκτιμώ ότι θα ήταν καλό, για όλους μας, να δώσουμε μερικά επιπλέον στοιχεία από τη σύντομη ιστορία του Μπέθελ. Κάποιοι με πολλά χρόνια στην αλήθεια, ασφαλώς το ξέρουν, αλλά είναι και οι νεώτεροι που θέλουν να γνωρίζουν αυτή την ιστορία…

Το πρώτο γραφείο που επέβλεπε το έργο των Μαρτύρων του Ιεχωβά στην Ελλάδα άνοιξε στην οδό Λομβάρδου στην Αθήνα το 1922. Το 1946, η μικρή οικογένεια Μπέθελ μεταφέρθηκε στην οδό Τενέδου 16 και λίγα μόνο χρόνια αργότερα στην οδό Καρτάλη 4.

Το 1978 ολοκληρώθηκε η οικοδόμηση ενός τριώροφου κτιρίου για την κάλυψη των αναγκών του Μπέθελ στη Λεωφόρο Κηφισίας, στο Μαρούσι, ένα βόρειο προάστιο της Αθήνας. Αργότερα κρίθηκε αναγκαία η επέκταση των εκτυπωτικών εγκαταστάσεων και γι’ αυτό έγινε αγορά γης στον Ελεώνα, 70 χιλιόμετρα βόρεια της Αθήνας.

Εκεί, το 1991, έγινε η αφιέρωση ενός νέου γραφείου τμήματος στον Ιεχωβά. Ωστόσο αφότου η εκτύπωση για τον ελληνικό αγρό άρχισε να γίνεται στο γραφείο τμήματος της Ιταλίας, κατέστη δυνατή η πώληση του ιδιόκτητου χώρου του Ελαιώνα. Έτσι λοιπόν τον Ιούνιο του 1998, ολόκληρη η οικογένεια Μπέθελ επέστρεψε στις εγκαταστάσεις στο Μαρούσι, οι οποίες στο μεταξύ είχαν ανακαινιστεί.

Ο Οίκος Μπέθελ

Όσοι υπηρετούν στο Μπέθελ έχουν διαφορετικό υπόβαθρο, αλλά μπορούν πράγματι να αποκαλούνται οικογένεια επειδή υπηρετούν ενωμένα τον ουράνιο Πατέρα τους, τον Ιεχωβά. Ως οικογένεια εργάζονται μαζί, απολαμβάνουν γεύματα μαζί και μελετούν την Αγία Γραφή μαζί. Σε κάθε μέλος της οικογένειας παρέχεται τροφή και στέγη, καθώς και ένα μικρό μηνιαίο βοήθημα για προσωπικά έξοδα.

Η πτέρυγα κατοικιών του Μπέθελ περιλαμβάνει μια τραπεζαρία που εξυπηρετεί περίπου 80 άτομα. Το πρωί της κάθε μέρας υπηρεσίας η οικογένεια Μπέθελ συγκεντρώνεται στην τραπεζαρία για να εξετάσει ένα Γραφικό εδάφιο χρησιμοποιώντας το βιβλιάριο «Καθημερινή Εξέταση των Γραφών». Έπειτα από αυτή τη συζήτηση, γίνεται προσευχή και μετά σερβίρεται πρωινό.

Τα απογεύματα της Δευτέρας, ολόκληρη η οικογένεια Μπέθελ συγκεντρώνεται για να μελετήσει τη Γραφή με τη βοήθεια του περιοδικού ΣΚΟΠΙΑ. Ενίοτε, υπάρχουν ειδικά προγράμματα μετά τη μελέτη στη ΣΚΟΠΙΑΣ. Αυτές οι Γραφικές συζητήσεις που διεξάγονται το πρωί της κάθε μέρας υπηρεσίας, καθώς και τα απογεύματα της Δευτέρας, αποτελούν σημαντικό μέρος της ζωής στο Μπέθελ.

Το καλύτερο κεφάλαιο για το Μπέθελ είναι οι πνευματικοί άντρες και γυναίκες. Έχοντας αυτό υπόψη, κάθε μέλος της οικογένειας Μπέθελ αφιερώνει χρόνο για προσωπική μελέτη της Γραφής. Επιπρόσθετα τα μέλη της οικογένειας Μπέθελ συμμετέχουν προσωπικά στο έργο κηρύγματος της Βασιλείας και μαθήτευσης σε συνεργασία με τις τοπικές εκκλησίες.

Η οικογένεια Μπέθελ έχει πρόσβαση σε μια βιβλιοθήκη που περιέχει εκατοντάδες βιβλία στα οποία περιλαμβάνονται και όλα τα έντυπα των Μαρτύρων του Ιεχωβά, καθώς και διάφορες εγκυκλοπαίδειες και άλλα συγγράμματα.

Στο Μπέθελ επιτελούνται αρκετές υπηρεσίες. Παραδείγματος χάρη, μερικά μέλη της οικογένειας υπηρετούν στην κουζίνα, παρασκευάζοντας γεύματα για ολόκληρη την οικογένεια. Άλλοι ασχολούνται με την καθαριότητα, το νοικοκυριό και τα πλυντήρια. Αυτοί οι διορισμοί συμβάλλουν στο υψηλό επίπεδο καθαριότητας που διατηρείται στην οικογένεια. Σε ορισμένα μέλη της οικογένειας ανατίθεται η φροντίδα του κήπου, η συντήρηση του κτιρίου και η επισκευή του εξοπλισμού.

• Τα υλικό γι’ αυτό το κομμάτι πάρθηκε από το φυλλάδιο που δίδεται σε όλους τους επισκέπτες κατά την είσοδο τους στο Μπέθελ, πριν ή μετά την ξενάγηση…
• Δείτε ΕΔΩ πώς μπορείτε να πάτε και να σας ξεναγήσουν στο Μπέθελ…