Αυτό είναι το πρωτοσέλιδο της νέας έκδοσης της εφημερίδας ο «ΤΥΠΟΣ των Συνταξιούχων Σιδηροδρομικών» τ. 407 που εκδίδεται από την Π.Ο.Σ.Σ. κι εγώ έχω τη δημοσιογραφική επιμέλεια. Για να τη δείτε, όπως κυκλοφορεί τυπωμένη, πατήστε ΕΔΩ.

Το παλεύουμε από την προηγούμενη εβδομάδα τον «ΤΥΠΟ των Συνταξιούχων Σιδηροδρομικών» μαζί με τον ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ και να, που είναι έτοιμος να πάει στη διεκπεραίωση για το ταχυδρομείο προκειμένου να φτάσει στα σπίτια όλων των μελών των συνταξιουχικών οργανώσεων της δύναμης της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Συνταξιούχων Σιδηροδρομικών (Π.Ο.Σ.Σ.)

Και μη βλέπετε που είναι μικρούλα το δέμας, μόλις τέσσερις σελίδες, έχει τη δουλειά της. Θα θυμάστε ότι κι αυτή τη φορά την πήγα στη Σαλαμίνα στην Πόπη για τη δουλέψει τεχνικά.

Το έκανε. Και στη συνέχεια μου την έστειλε σε αρχείο pdf να τη δω, να κάνουμε τις παρατηρήσεις μας και στη συνέχεια να τη στείλουμε στο πιεστήριο για εκτύπωση. Και μετά ταχυδρομείο, για τα σπίτια των συναδέλφων σε όλη την Ελλάδα.

Κάπως έτσι γίνονται οι εφημερίδες… Κι έτσι έχεις το χρόνο να προλάβεις κάποια λάθη ορθογραφικά και όχι μόνο… Βέβαια, άμα θέλει, όση προσοχή και αν έχεις δείξει, το κακό θα προκύψει. Ένα μικρό λαθάκι, πάντα μπορεί να συμβεί…

Έχω τονίσει κι άλλη φορά πως η συνεργασία μου με τον πρόεδρο της Π.Ο.Σ.Σ. Βασίλη Αποστολόπουλο, είναι πολύ καλή. Καταλαβαινόμαστε κι έτσι η δουλειά βγαίνει πιο εύκολα και χωρίς πολλά προβλήματα. Μπορώ να καταλάβω τι θέλουν και έτσι να το υλοποιήσω σε τεχνικό, δημοσιογραφικό επίπεδο, με τον καλύτερο τρόπο.

Είμαστε και σ’ αυτό το φύλλο σε τρίμηνη παρουσία, επίπτωση που προέκυψε από τα capitalcontrols. Από το 2016 οι ιδιοκτήτες της, Διοίκηση της Π.Ο.Σ.Σ., θέλει να επιστρέψει στη δίμηνη παρουσία της. Ελπίζω και εύχομαι να τα καταφέρουν να το κάνουν. Διότι κι εγώ έχω λόγους να θέλω να έχουν μια σταθερή παρουσία στα μέλη τους.

Μαζί τους, αρκετά χρόνια τώρα, πορεύομαι… Σε μια δύσκολη εποχή μέσα στην κρίση των μνημονίων πολλά συνδικάτα και εργατικές ενώσεις, έχουν περιορίσει τις εκδόσεις τους ή τις σταμάτησαν κιόλας. Κι αυτό ήταν για μένα, που είναι η δουλειά μου, μια ευκαιρία για μια μικρή οικονομική ανάσα.

Αλλά καθώς βρισκόμαστε σ’ αυτή την κατάσταση, αυτό δημιουργεί σε μένα κάποια ζητήματα… Ναι, θα μπορούσα να εξυπηρετήσω περισσότερα έντυπα, εφόσον φυσικά υπήρχαν…

Ας είναι… Πάντα σεβόμουν το ψωμί που τρώω από τέτοιους ανθρώπους που εκτιμούν τη δουλειά μου… Γι’ αυτό και θα συνεχίσω να το κάνω με τη μεγαλύτερη υπευθυνότητα της επαγγελματικής μου ευσυνειδησίας.

Να φτιάχνω μικρές εφημερίδες, με κλαδικό πρόσημο, για συνταξιούχους που επιμένουν να λένε τα πράγματα με το όνομα τους και να αναλύουν την επικαιρότητα υπό το πρίσμα της πραγματικά δύσκολης κατάστασης που βιώνουμε όλοι…

Και τώρα ο ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ. Εκεί προσηλώνουμε την προσοχή μας…