Όμορφες εικόνες εποχής... Δείτε τα ζουμπούλια ή μανουσάκια, όπως τα λένε στην Κρήτη

manusakia3.310122
Μερικά από τα λουλούδια αυτής της εποχής που μας αρέσουν πολύ, είναι τα μανουσάκια... Για αυτά έχουμε γράψει στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, πολλές φορές. Δείτε μια από αυτές, ΕΔΩ. Αρέσουν και στη Στασούλα μας και όποτε έχει χρόνο και μπορεί, ξέρει πού θα πάει για να τα βρει... Η φωτογραφία αυτή είναι της φίλης μας Frideriki Fotinou.



manusakia1.1310122
Τα μανουσάκια πάντα μας άρεσαν και μας αρέσουν. Το "κλικ" γι' αυτό το δημοσίευμα το πήραμε από μια ανάρτηση της Spyridoyla Geraniotaki στην ομάδα "ΜΕΤΕΩΚΡΗΤΕΣ". Για να ευχηθεί «Καλή βδομάδα στην ομάδα μας με υγεία, ομορφιές και αρώματα». Έτσι είναι. Στο διαδίκτυο υπάρχει αλληλεπίδραση...

manusakia2.310122
Δεν λέει σε ποια περιοχή της Κρήτης τα βρήκε, κάτι που κάνουν οι περισσότεροι στο διαδίκτυο. Έχουν την αίσθηση ότι  αφού ξ΄λερουν εκείνοι, "όλοι ξέρουν". Αλλά δεν ξέρουν. Και μερικοί, όπως εμείς, θα θέλαμε να ξέρουμε, επειδή ως παιδιά, τα ψάχναμε κάποτε... Και γνωρίζαμε πού θα τα βρούμε....

manusakia2018.1
Τις πρώτες τρεις φωτογραφίες τις πήραμε από το διαδίκτυο. Αλλά αυτή και η επόμενη είναι από παλιότερες δημοσιεύσεις εδώ στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Δείτε ΕΔΩ, άλλο ένα δημοσιεύουμα που κάναμε για τα μανουσάκια. Είναι από την Άνδρο και η φίλη μας, Δήμητρα, είναι που τα μαζεύει. Αρέσουν και σε εκείνη...

manusakia2018.4

Αχ αυτά τα μανουσάκια! Τελικά τα βρήκε και φέτος η Στασούλα. Αψήφησε τη βροχή και την κακοκαιρία και πήγε εκεί, που ξέρει πως βγαίνουν. Και γέμισε το ανθοδοχείο της. Και γέμισε ο τόπος ευωδιές…

manusakia.stasulas
Έτσι για να αλλάξει λίγο η διάθεση μας καθώς συνεχίζεται ο πόλεμος στην Ουκρανία ύστερα από την εισβολή της Ρωσίας πριν τρία χρόνια και εδώ μας ταλανίζει η ακρίβεια και ο πληθωρισμός που ροκανίζουν το εισόδημα μας... Ναι, ζούμε σε πολύ δύσκολες εποχές. Αλλά το να είμαστε ψύχραιμοι, θα μας βοηθήσει να βλέπουμε πιο καθαρά τα πράγματα... Κάτι που το έχουμε πολύ ανάγκη... 

Επικαιρότητα

Το Ρέθυμνο που αγάπησα και κάποτε σχεδίαζα να ζήσω εκεί για πάντα. Ναι, συνέβη κι αυτό!

rethenos1.160920
Σήμερα θα σας δείξω το Ρέθυμνο που αγάπησα μέσα από τα μάτια της Ioanna Maroulaki. Και την ευχαριστώ πολύ που μου θύμισε όμορφα πράγματα τα οποία έχω περάσει εκεί και υπέροχους ανθρώπους με τους οποίους έχω μοιραστεί πολλά. Πάντα μου άρεσε αυτή η πόλη της Κρήτης.

rethenos2.160920
Δέθηκα περισσότερο μαζί της από τότε που εγώ δούλευα ακόμα σε εφημερίδες, εδώ στην Αθήνα και στην ΠΕΤ ΟΤΕ, αλλά καθώς ώθησα τον φίλο μου Νίκο Καραγιαννάκη να βγάλει την εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ, του υποσχέθηκα ότι θα έγραφα σε κάθε φύλλο. Και το τηρώ, ανελλιπώς, 17 χρόνια τώρα...

rethenos3.160920
Στην παραλία της, έκανα σχέδια και όνειρα, καθώς ο τόπος δεν βγάζει μόνο καλούς ανθρώπους, αλλά και έναν απατεώνα που έβαλε φωτιά στα όνειρα μου... Ας είναι, η τιμωρία του ήταν βαριά για τα ψέματα που είπε στους "συνεργάτες του". Έφυγε από τη ζωή, σε σχετικά μικρή ηλικία...

rethenos4.160920
Το Ρέθυμνο όμως θα μείνει για πάντα στην καρδιά μου... Έχω σοβαρούς λόγους να το σκέφτομαι και να αναπολώ στιγμές που έχω ζήσει εκεί με πολλούς και διαφορετικούς ανθρώπους. Ακόμα θυμάμαι τις μεγάλες δημοσιογραφικές έρευνες που έκανα στα πρώτα χρόνια έκδοσης του ΡΕΘΕΜΝΟΣ.

rethenos5.160920
Δεν θα ξεχάσω ποτέ που αναρωτιόντουσαν ποιος είναι αυτός ο Θεοδωράκης, που δεν μένει στην πόλη και όμως γνωρίζει τόσα πολλά για το Ρέθυμνο και τα θέματα του; Και η αλήθεια είναι πως δεν έκανα ποτέ σκανδαλοθηρία. Ότι δημοσίευα, στηρίζονταν στην έρευνα που έκανα, έχοντας πολλαπλά στοιχεία, στη διάθεση μου.

rethenos6.160920
Ναι, αυτή η πόλη της Κρήτης μ' αρέσει, ιδιαίτερα η παλιά πόλη... Έχω περάσει ατέλειωτες ώρες στα καφέ της και στις ταβέρνες της και έχω κάνει τις πιο όμορφες συζητήσεις. Όλα τούτα είναι που με κάνουν να την αγαπώ και όταν κατεβαίνω στην Κρήτη, να προσπαθώ να πηγαίνω μια βόλτα από εκεί.

Στην άκρη του δρόμου είναι που συναντάς τα ωραία! Δείτε ένα δέντρο κι ένα λουλούδι...

akakia1
Να περπατάς, λέει και να... πέσεις πάνω σε ένα τέτοιο δέντρο... Στην άκρη του δρόμου, χωρίς ιδιαίτερη περιποίηση αλλά να που μεγαλώνει από μόνο του. Είναι ακακία και είναι πολύ ωραίο. Μπορείς να απολαύσεις καθώς κοντοστέκεσαι, για λίγο... Ομορφιές που όσο κι αν προσπαθεί, δεν μπορεί να κάνει ο άνθρωπος.

stin akri.tou.dromu1.140920
Τέτοια πράγματα θα συνεχίζουν να μας ξαφνιάζουν... Όπως ένα πολύ όμορφο φυτό, άγριο, στην άκρη του δρόμου. Το είδε ο φίλος μου Πέτρος Πατσαλαρήδης και, όπως κάνει πάντα, σταμάτησε, προκειμένου να του δώσει την πρέπουσα προσοχή... Ένα τόσο όμορφο λουλούδι στην άκρη του δρόμου.

akakia2
Επιστροφή στην ακακία... Στο μεγάλο και επιβλητικό δέντρο. Τα χρώματα του εντυπωσιάζουν και παραπέμπουν στο φθινόπωρο που υποθέτω πως κάποια στιγμή θα έρθει, δεν γίνεται να μην έρθει, εκτός και αν μια μέρα ξυπνήσουμε και έχει μπει, απότομα, ο χειμώνας. Όλα είναι πιθανά, στην εποχή που ζούμε.

stin akri.tou.dromu2.140920
Συνεχίζει, ωστόσο, να μας εντυπωσιάζει αυτό το πανέμορφο αγριολούλουδο... Και δεν μπορούμε να αποφύγουμε λογικές σκέψεις: Ποιος το έσπειρε σ' αυτό το μέρος; Ποιος το καλλιέργησε, ποιος το φρόντισε για να έχει αυτή την ανάπτυξη και ομορφιά; Απαντήσεις, δεκτές...

akakia3
Σκόπιμα βάλαμε το μικρό, δίπλα στο μεγάλο. Το ταπεινό λουλούδι, στο επιβλητικό δέντρο. Κάπως έτσι δεν είναι και η ζωή; Όλα είναι μπροστά μας. Κι εμείς χρησιμοποιώντας τη λογική μας, μπορούμε να διαλέξουμε τι μας αρέσει κάθε φορά, ανάλογα με τις ανάγκες μας.

Ελάτε, να σας γνωρίσουμε ένα κομμάτι της Βουκουρεστίου, στο κέντρο της Αθήνας...

vukurastiu1
Η Βουκουρεστίου είναι ένας μεγάλος δρόμος στο κέντρο των Αθηνών... Ξεκινάει από τη Σταδίου, μερικά μέτρα από την πλατεία Συντάγματος και φτάνει ψηλά ώς τον Λυκαβηττό, την οδό Στρατιωτικού Συνδέσμου. Και μετά, με σκαλάκια, ως πάνω στον όμορφο πράσινο λόφο των Αθηνών.

vukurastiu2
Σε ένα κομμάτι της, δηλαδή από τη Σταδίου μέχρι και την Ακαδημίας, είναι πεζόδρομος, με πολλά μαγαζιά και καφέ για να ψωνίσεις αν θες, αλλά και να ξεκουραστείς να χαλαρώσεις. Εμείς στις φωτογραφίες που σας δείχνουμε περιοριζόμαστε σε ένα τετράγωνο μόνο. Από τη Σταδίου ώς την Πανεπιστημίου.

vukurastiu3
Είναι πολύ όμορφο, αυτό το μικρό σχετικά, σημείο της Βουκουρεστίου. Εδώ θα βρείτε το ΠΑΛΛΑΣ που βλέπετε και στη φωτογραφία, αλλά και το όμορφο CITY LINK που αξίζει να το επισκεφτείτε ένα βράδυ. Δημιουργεί μια εξαιρετική ατμόσφαιρα που είναι καλό να τη ζήσετε. Αποτελεί από μόνη της, μια εμπειρία.

vukurastiu4
Συχνά, αν είναι Κυριακή, που δεν υπάρχει μεγάλη κίνηση στα μαγαζιά τις πρωινές ώρες, μπορείτε να δείτε παρκαρισμένα αυτοκίνητα, για λίγο φαντάζομαι, πάνω στον πεζόδρομο. Τις άλλες μέρες, δεν το κάνουν, γιατί ξέρουν πως τα πρόστιμα για παράνομη στάθμευση είναι πολύ μεγάλα.

vukurastiu5
Το ωραίο είναι ότι σ' αυτό το δρόμο θα δείτε να δένει το παλιό με το νέο. Αυτό είναι το κτίριο του Μετοχικού Ταμείου, όπου ένα πολύ μεγάλο μέρος του καλύπτεται από τα καταστήματα ΑΤΤΙΚΑ... Αλλά την είσοδο του μαγαζιού, θα τη βρείτε από την Πανεπιστημίου.

Με όμορφα λουλούδια ας πάμε στη νέα εβδομάδα. Επειδή θα έχουμε τράβαλα με τα σχολεία

luludia.sept3
Καιρό έχουμε να βάλουμε λουλούδια στον ιστότοπο μας. Κι ένοιωσα την ανάγκη να το κάνω σήμερα, καθώς ξεκινάει μια νέα εβδομάδα πολύ δύσκολη. Διότι στην εποχή που ζούμε και πέρα από τους τηλεοπτικούς πανηγυρισμούς για το άνοιγμα των σχολείων, η αγωνία μας είναι τι θα προκύψει άμεσα στο μέλλον.

luludia.sept4
Θα περιμένουμε λοιπόν να δούμε πώς θα πάνε τα πράγματα στην Ελλάδα της τελευταίας στιγμή και της παντελούς έλλειψης προγραμματισμού. Και θα προσευχόμαστε τα πράγματα να πάνε καλά, αν και αμφιβάλλουμε, καθώς μεγαλώνει το κίνημα της αμφισβήτησης για τη μάσκα.

luludi1.260620
Θα θέλαμε να είναι αλλιώς τα πράγματα, αλλά δεν εξαρτάται από εμάς... Εμείς το μόνο που μπορούμε να κάνουμε (και το κάνουμε...) είναι να είμαστε προσεκτικοί και να έχουμε υποτακτικό πνεύμα, για να ακολουθούμε τις οδηγίες που δίνονται από τους ειδικούς.

kipos.ilia3.160620
Πραγματικά, εδώ δεν χωρούν πειραματισμοί... Όταν ο αόρατος εχθρός, ο κορονοϊός Covid-19 έχει να κάνει με τη ζωή μας, δεν παίζουμε. Διότι η ζωη είναι δώρο από τον Θεό και δεν έχουμε αυτό το δικαίωμα. Το σιντριβάνι, του φίλου μας Ηλία από την Αναστασιά των Σερρών, το επιβεβαιώνει.

luludi.300620
Ψύχραιμα, ήρεμα, θα αντιμετωπίσουμε την κατάσταση. Να, πέρασαν κιόλας έξι μήνες! Δεν ήταν εύκολο για κανέναν μας όλο αυτό, καθώς έρχεται χειμώνας, όσο κι αν κρατάνε ακόμα οι ζέστες και πολύ φοβόμαστε ότι θα ξαναζήσουμε πολύ δύσκολες στιγμές στην καθημερινότητα μας.

Έχω χρόνια να φάω καρπό από τις ελιές μου... Θύμησες από τα χρόνια στο χωριό...

elia2
Στην ομάδα "Κρήτη των γεύσεων" έπεσα πάνω σε τέτοιες φωτογραφίες με ελιές φορτωμένες από καρπό. Και θυμάμαι πως άλλες χρονιές που κατέβαινα τον Αύγουστο στο χωριό, έβλεπα κι εγώ και φωτογραφιζα τις ελιές μου. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια, όλα είναι διαφορετικά.

sika1.0920
Νάτα και τα σύκα! Λιγοστεύουν πια... Εδώ που μένουμε στην Ακαδημία Πλάτωνα στις συκιές που ξέρω, σχεδόν τελείωσαν. Αλλού όμως υπάρχουν ακόμα. Δείτε κι ΕΔΩ ένα δημοσίευμα που έκανα στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ πέρσι τον Σεπτέμβρη. Κι άλλο ένα ΕΔΩ, πριν δέκα ολόκληρα χρόνια.

axladia1.220720
Τον Ιούλιο που μας πέρασε έκανα αυτήν ΕΔΩ την ανάρτηση στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Μοσχομύρισε από τα φρούτα και φυσικά δεν θα μπορούσαν να λείπουν και τα αχλάδια. Όταν είναι ώριμα είναι υπέροχα! Δείτε άλλο ΕΔΩ ένα ακόμα δημοσίευμα όπου οι φίλοι μας από τα βόρεια απολαμβάνουν τα φρούτα τους.

stafili.0920
Σταφύλια! Αυτά κι αν μ' αρέσουν... Ιούλιος του 2012 και του 2010 έχει γίνει αυτή ΕΔΩ κι ΕΔΩ η ανάρτηση, όταν είχαμε πάει στο αμπέλι του Αγησίλαου και της Στασούλας, στο χωριό, με τον Λάμπρο... Κι ΕΔΩ ένα ακόμα δημοσίεμα από τη Νεμέα αυτή τη φορά τη φορά.

elia1
Ελιές λοιπόν και πάλι… Μας έχει λείψει πολύ το λάδι από τις λίγες ρίζες που έχουμε. Τα τελευταία χρόνια έμειναν ακαλλιέργητες, ήρθε και ο δάκος και τις απόκαμε. Ελπίζουμε στην πορεία του χρόνου τα πράγματα να είναι καλύτερα. Ίσως αν καταφέρουμε και πάρουμε τη σύνταξη να κατεβαίνουμε πιο συχνά για να τις καλλιεργούμε. Λέω, τώρα…

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA