Όμορφες εικόνες εποχής... Δείτε τα ζουμπούλια ή μανουσάκια, όπως τα λένε στην Κρήτη

manusakia3.310122
Μερικά από τα λουλούδια αυτής της εποχής που μας αρέσουν πολύ, είναι τα μανουσάκια... Για αυτά έχουμε γράψει στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, πολλές φορές. Δείτε μια από αυτές, ΕΔΩ. Αρέσουν και στη Στασούλα μας και όποτε έχει χρόνο και μπορεί, ξέρει πού θα πάει για να τα βρει... Η φωτογραφία αυτή είναι της φίλης μας Frideriki Fotinou.



manusakia1.1310122
Τα μανουσάκια πάντα μας άρεσαν και μας αρέσουν. Το "κλικ" γι' αυτό το δημοσίευμα το πήραμε από μια ανάρτηση της Spyridoyla Geraniotaki στην ομάδα "ΜΕΤΕΩΚΡΗΤΕΣ". Για να ευχηθεί «Καλή βδομάδα στην ομάδα μας με υγεία, ομορφιές και αρώματα». Έτσι είναι. Στο διαδίκτυο υπάρχει αλληλεπίδραση...

manusakia2.310122
Δεν λέει σε ποια περιοχή της Κρήτης τα βρήκε, κάτι που κάνουν οι περισσότεροι στο διαδίκτυο. Έχουν την αίσθηση ότι  αφού ξ΄λερουν εκείνοι, "όλοι ξέρουν". Αλλά δεν ξέρουν. Και μερικοί, όπως εμείς, θα θέλαμε να ξέρουμε, επειδή ως παιδιά, τα ψάχναμε κάποτε... Και γνωρίζαμε πού θα τα βρούμε....

manusakia2018.1
Τις πρώτες τρεις φωτογραφίες τις πήραμε από το διαδίκτυο. Αλλά αυτή και η επόμενη είναι από παλιότερες δημοσιεύσεις εδώ στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Δείτε ΕΔΩ, άλλο ένα δημοσιεύουμα που κάναμε για τα μανουσάκια. Είναι από την Άνδρο και η φίλη μας, Δήμητρα, είναι που τα μαζεύει. Αρέσουν και σε εκείνη...

manusakia2018.4

Αχ αυτά τα μανουσάκια! Τελικά τα βρήκε και φέτος η Στασούλα. Αψήφησε τη βροχή και την κακοκαιρία και πήγε εκεί, που ξέρει πως βγαίνουν. Και γέμισε το ανθοδοχείο της. Και γέμισε ο τόπος ευωδιές…

manusakia.stasulas
Έτσι για να αλλάξει λίγο η διάθεση μας καθώς συνεχίζεται ο πόλεμος στην Ουκρανία ύστερα από την εισβολή της Ρωσίας πριν τρία χρόνια και εδώ μας ταλανίζει η ακρίβεια και ο πληθωρισμός που ροκανίζουν το εισόδημα μας... Ναι, ζούμε σε πολύ δύσκολες εποχές. Αλλά το να είμαστε ψύχραιμοι, θα μας βοηθήσει να βλέπουμε πιο καθαρά τα πράγματα... Κάτι που το έχουμε πολύ ανάγκη... 

Επικαιρότητα

Μοναδικές στιγμές στη Τζιά... Υπέροχα περάσαμε στην Καστριανή και το Βουρκάρι...

tzia1.050920
Η όμορφη στιγμή του δειλινού σε ένα παγκάκι στο Βουρκάρι... Και μόνο γι’ αυτό άξιζε αυτό το ταξίδι. Kαι μόνο γι' αυτό! Αν και κάθε στιγμή εδώ, κοντά στους φίλους μας είναι πολύ όμορφη. Γι' αυτό και ο χρόνος έφυγε σαν αέρας! Το απόγευμα επιστρέφουμε σπίτι μας...

tzia2.050920
Θα κρατάμε όμως μαζί μας τέτοιες εικόνες από το Βουρκάρι... Ή από άλλα μέρη του νησιού της Κέας ή Τζιας που είχαμε τη χαρά, στις δυο μέρες που μείναμε, να επισκεφτούμε. Οι φίλοι μας ήθελαν να μας πάνε παντού. Κι αυτή τη φορά σε μέρη που δεν είχαμε πάει.

tzia3.050920
Όπως εδώ, ψηλά στην Καστριανή, όπου είχαμε τη δυνατότητα να δούμε μέχρι και την Εύβοια και απέναντι την Άνδρο και την Τήνο. Πόσο μικρές φαίνονται οι αποστάσεις, όταν η ατμόσφαιρα είναι καθαρή! Και τι ωραίος που ήταν ο κόσμος από αυτό το μπαλκόνι!

tzia4.050920
Στο Βουρκάρι η Σούλα φωτογραφήθηκε σε μια παροπλισμένη βάρκα... Αλλά ακόμα κι έτσι το τοπίο είναι όμορφο και καθαρό, γύρω. Και η ώρα υπέροχη μοναδική καθώς πήγαινε προς το δειλινό... Ναι, αναζωογονηθήκαμε. Νομίζω πως πήραμε το οξυγόνο που χρειαζόμαστε για το χειμώνα.

tzia5.050920
Άλλη μια όμορφη εικόνα από την Καστριανή... Τέτοια ζήσαμε στη Τζιά. Και είμαστε ευγνώμονες που έχουμε τόσο φιλόξενους αδελφούς, οι οποίοι φρόντισαν να δώσουν ακόμα ένα πιο όμορφο τόνο στην κάθε στιγμή, στο καθετί που κάναμε, όπου κι αν πηγαίναμε, στις βόλτες μας ή στο σπίτι.

tzia6.050920
Τελευταία εικόνα για σήμερα, κράτησα αυτή που δείχνει τη Σούλα να φωτογραφίζει το τοπίο. Προφανώς δεν με έχει δει, αλλά ήθελα μια τέτοια φωτογραφία επειδή αποτυπώνει όλη την ομορφιά τη φύσης στο Βουρκάρι... Ευχαριστούμε τους φίλους μας, για όλα!

Το πρώτο μας φετινό καλοκαιρινό ταξίδι στη Τζιά. Κοντά σε φίλους πολύ αγαπημένους...

pros.tzia1
Εικόνες ταξιδιάρικες. Μέσα από το φέρυ "Μαρμάρι" που μας πηγαίνει στη Τζιά για ένα διήμερο... Οι άνθρωποι τηρούν τα μέτρα ασφαλείας. Φορούν τις μάσκες. Και δεν ξέρω τι ακούτε εσείς από φίλους σας, εμείς αυτό που σας λέμε το ζήσαμε. Και το δείχνουν και οι φωτογραφίες.

pros.tzia2
Η θάλασσα είχε λίγο κύμα. Και το καράβι καθώς πηγαίνει κάνει τους δικούς του αφρούς. Η Σούλα έσκυψε για να το φωτογραφήσει. Και νομίζω ότι τα κατάφερε. Το αποτέλεσμα είναι καλό. Και ακριβώς αυτό που θέλαμε. Τέτοιες εικόνες τις είδα κι εγώ, καθώς ταξιδεύαμε από το Λαύριο.

pros.tzia3
Ούτε ένα πλεούμενο δεν της ξέφυγε... Μπόρεσε να βγάλει αρκετά, σήμερα θα σας δείξουμε μερικά, επειδή ήταν πραγματικά ωραίο το λευκό σκαρί τους μέσα σ' αυτό το βαθύ γαλάζιο του Αιγαίου. Και είχαμε ανάγκη να το δούμε και να αναπνεύσουμε την ομορφιά του και την αρμύρα του..

pros.tzia4
Μπορούσες να κάθεσαι να τα κοιτάς και να "φεύγεις", όπως κάναμε εμείς που είχαμε ανάγκη αυτή την ομορφιά της γαλανής θάλασσας. Κι αυτή η φαλακρή γη, η άκαρπη, είναι η Μακρόνησος που σε μια άλλη σκοτεινή εποχή "φιλοξένησε" πάνω της ανθρώπους που διακρατούσαν ακεραιότητα στα πιστεύω τους και τις ιδέες τους.

pros.tzia5
Αξίζει τον κόπο να αφήνεις πίσω τις σκέψεις σου και ότι σε απασχολεί, επειδή ξέρεις ότι εκεί που θα πας για λίγο θα έχεις όλες τις δυνατότητες να περάσεις καλά. Και ξέρεις ότι το δικαιούσαι κι εσύ μιας και το καλοκαίρι έφυγε. Τη χθεσινή νύχτα τη νοιώσαμε με δροσιά, ύστερα από καιρό.

pros.tzia6
Μια μικρή ακόμα γεύση από το κατάστρωμα του μικρού πλοίου "Μαρμάρι". Είπαμε, γενικά οι άνθρωποι τηρούν τα μέτρα, χωρίς να λείπουν και εκείνοι που... αντιστέκονται με το δικό τους τρόπο, φορώντας τη μάσκα στο σαγόνι. Μήπως δεν τα έχετε δει κι εσείς αυτά; Υπάρχουν παντού, δυστυχώς.

Στην πανέμορφη Πυθάρα, δυο χρόνια μετά, μέσα από τα μάτια του καλού μας φίλου Λεωνίδα...

pithara1
Μας το είχε πει ο Λούης στην ξενάγηση του, το 2018 όταν μείναμε κοντά τους 10 ολόκληρες μέρες στην Άνδρο. Αφού τις πρώτες μέρες μείναμε στα Αποίκια άξιζε να πάμε μια βόλτα στη Πυθάρα. Και όπως θα δείτε ΕΔΩ, πήγαμε. Είναι κοντά. Με τα πόδια πας. Και περάσαμε πραγματικά πολύ όμορφα.

pithara2
Δυο χρόνια μετά πήγε ο Λεωνίδας, ο καλός μας φίλος, καθώς πέρασε κάποιες μέρες διακοπών στον τόπο που γεννήθηκε. Και φυσικά πήγαν με την Ειρήνη στην Πυθάρα. Και μας θύμισε πολύ όμορφες αναμνήσεις από αυτό το όμορφο και φιλόξενο νησί των Κυκλάδων.

pithara3
Είναι απίστευτο αυτό που συμβαίνει με το νερό στην Άνδρο... Έχει πολλές πηγές με τρεχούμενα νερά που γίνονται στην αρχή λίμνες ρηχές αν και σε κάποια σημεία τα παιδιά, που μπορούν να αγνοήσουν τα κρύα νερά, ίσως μπορούσαν να κάνουν και... μπάνιο.

pithara4
Αληθινά, είναι εντυπωσιακό το πόσο νερό βγαίνει από τις πηγές! Οπότε μπορείτε να αντιληφθείτε τι πράσινο υπάρχει στην πορεία του, μέχρι να φτάσει στη θάλασσα. Αν και κάποιοι ντόπιοι (και καλά κάνουν...) το εκμεταλλεύονται, ποτίζοντας τις περιουσίες τους.

pithara5
Τέτοιες ομορφιές δεν τις συναντάς εύκολα σε άλλα κυκλαδονήσια. Συνήθως είναι άγονα και η πέτρα περισσεύει, καθώς τα βολοδέρνουν οι άνεμοι. Αλλά στην Άνδρο, όλα είναι διαφορετικά και το νησί διαθέτει πολύ πράσινο καθώς σε πάρα πολλά μέρη θα συναντήσεις πηγές με τρεχούμενο νερό.

Εικόνες από την επαρχία... Λίγο ακόμα, μια μικρή ανάσα κι όλα ξαναγυρνάνε πίσω...

morfovuni1
Ηρεμία! Αυτή είναι η πρώτη λέξη που σου έρχεται στο μυαλό βλέποντας αυτή την εικόνα από την επαρχία... Όσο κρατάνε οι ζέστες κι όσο δεν υπάρχει κάποιος βιαστικός λόγος επιστροφής στην Αθήνα, κάποιοι άνθρωποι στην επαρχία θα συνεχίσουν να ζουν σε πιο ήπιους ρυθμούς.

morfovuni2
Και καλά κάνουν... Τα σχολεία θα ανοίξουν μια εβδομάδα αργότερα. Μετά την πρώτη ημερομηνία για 7 Σεπτέμβρη προκειμένου να αναπληρώσουν κάποια κενά, κατά δήλωση της αρμόδιας υπουργού τώρα ανακοίνωσαν νέα ημερομηνία για τις 14 Σεπτεμβρίου, χωρίς ούτε και τότε να είναι τίποτα βέβαιο.

morfovuni3
Δεν αξίζει λοιπόν να παραμείνει σε ένα τέτοιο περιβάλλον; Το λέμε τώρα εμείς, με αγάπη και νοσταλγία, που δεν μπορέσαμε φέτος να πάμε πουθενά και που μόνο αν το επιτρέψει ο ιεχωβά θα βρεθούμε ένα τριήμερο, από Παρασκευή ώς Κυριακή, φιλοξενούμενοι σε φίλους μας στη Τζιά.

morfovuni4
Ναι, μας έλειψαν φέτος τέτοιες εικόνες... Και είναι κι αυτά τα βασανιστικά της Google που ξαναφέρνει στην επιφάνεια πράγματα που ζήσαμε στο παρελθόν και ήταν ωραία, εμπειρίες από ταξίδια με φίλους ή με τα παιδιά της Σούλας. Αλλά κι εκείνα φέτος δεν μπόρεσαν να έρθουν.

fisi4.210720
Σε αναζήτηση λίγης ακόμα δροσιά καθώς η ΕΜΥ μας λέει ότι από σήμερα, θα πέσουν κάπως οι θερμοκρασίες. Αλλά εμείς, να σας πω την αλήθεια μου, είμαστε κάπως επιφυλακτικοί περιμένοντας να το δούμε αυτό στην πράξη. Αρκετά έχουμε ακούσει μέχρι τώρα, αλλά δεν τα πιστεύουμε.

Σεπτέμβρης σήμερα. Και, όπως λένε, των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν

xila1
Η λαϊκή παροιμία μιλάει για φαϊ... Εδώ πρόκειται για... καυσόξυλα. Και τα δύο όμως έχουν ένα κοινό σημείο, την προνοητικότητα. Η Ολυμπία, πήγε στο Μουχτάρο να πάρει ξύλα από το φίλο μας τον Γιάννη, που λόγω των έργων του αεροδρομίου φαίνεται να έχει αρκετά...

xila2
Το χωριό Μουχτάρο ή Ευαγγελισμός, όπως είναι γνωστό σήμερα, είναι πολύ κοντά στο χωριό μου Θραψανό. Αλλά η Ολυμπία ήρθε από τις Αγιές Παρασκιές, σχεδόν 20 χιλιόμετρα μακριά, προκειμένου να κάνει τις προμήθειες της για τον φετινό χειμώνα. Και τα ελαιόδεντρα έχουν πολύ καλό ξύλο.

xila3
Τη βλέπουμε εδώ να προσπαθεί να ξεδιαλέξει αυτά που θα πάρει. και κοντά της είναι το φορτηγάκι που θα γεμίσει. Ίσως ένα δρομολόγιο δεν αρκεί για τον χειμώνα, αλλά έκανε την αρχή κι αυτό έχει σημασία. Και δες τώρα, να δουλεύεις μέσα στη ζέστη για τον... χειμώνα!

xila4
Η αλήθεια είναι ότι ο Γιάννης έχει κάνει καλή δουλειά. Πρόλαβε τουλάχιστον, γιατί από ότι μας λένε η εταιρεία που φτιάχνει το αεροδρόμιο, δεν επιτρέπει πια στους ανθρώπους που ανήκουν τα ελαιόδεντρα, να πάνε να τα κόψουν και να τα πάρουν σπίτι για καυσόξυλα.

xila5
Παράλογο δεν ακούγεται; Κάποιοι ιδιοκτήτες δεν έχουν πάρει ακόμα τις αποζημιώσεις τους, αφού εκεί θα γίνει ο νέος διεθνής αεροδιάδρομος του Καστελίου που πρόκειται να αντικαταστήσει το "Νίκος Καζαντζάκης" του Ηρακλείου. Και ο καθένας αντιλαμβάνεται τη γκρίνια και τη δυσαρέσκεια που υπάρχει.

xila6
Το φορτηγάκι της Ολυμπίας θα γεμίσει με τα ξύλα που θα πάρει, αλλά κουράστηκαν. Ο Γιάννης την επόμενη μέρα δεν σηκώθηκε από το κρεβάτι του. Μήπως άραγε είναι μαθημένος αυτός σε τέτοιες σκληρές δουλειές; Όχι, αλλά τουλάχιστον πήρε μια προσωρινή ανάσα.

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA