Στο τυπογραφείο ύλη για το τ. 178, της εφημερίδας ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ. Ξεκινάμε!

ilektrikos177

Αυτό είναι το τελευταίο φύλλο του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ τ. 177, που ολοκληρώσαμε την Παρασκευ΄ή 7/3/2025. Μπορείτε να το δείτε όπως είναι τυπωμένο ΕΔΩ. Σταθερός, όπως πάντα στην παρουσία του! Σταθεροί και οι άνθρωποι που έχουν την ευθύνη έκδοσης του, από το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, τη Διοίκηση του. Από σήμερα βάζουμε μπροστά για το επόμενο... Στέλνω στο τυπογραφείο ύλη για να "στήνεται"

anagrafi.040324

Εδώ, σ' αυτό το τυπογραφείο, την ΑΝΑΓΡΑΦΗ, στο Περιστέρι, γίνεται η τεχνική επεξεργασία του "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ Σιδηρόδρομου". Η Ανδρομάχη ή Μάχη είναι η κοπέλα που συνεργαζόμαστε. Την ευχαριστούμε για την άψογη συνεργασία, όπως και τους ανθρώπους του τυπογραφείου, Σάκη και Δημήτρη.

ilektrikos.171Η έκδοση μιας εφημερίδας είναι ένας κύκλος. Μόλις ολοκληρωθεί ένα τεύχος και αφού περάσει λίγος καιρός και το χαρούν οι ανθρωποι του, αρχίζουμε να ετοιμάζουμε το επόμενο. Έτσι λοιπόν  τηνπροηγούμενη εβδομάδα, την Τετάρτη 30/4, κατέβηκα στον Πειραιά και παρέλαβα το υλικό για το νέο τεύχος 177. Και σήμερα Παρασκευή. μια μέρα μετά την ΠΟρωτομαγιά έφυγε το πρώτο μεγάλο μέρος της για το τυπογραφείο. Ξεκινάμε ένα νέο ταξίδι!

Χαίρομαι κάθε φορά που συμβαίνει να  ολοκληρώνουμε αυτή τη διαδικασία, επειδή είναι απόλυτα σταθεροί και κάνουμε πραγματική δουλειά, όταν βρισκόμαστε από κοντά... Όλα τριγύρω αλλάζουμε κι όλα τα ίδια μένουν, λέει ένας ποιητής. Ο χρόνος φεύγει σαν αέρας. Είναι μια όμορφη διαδικασία που γίνεται, κάθε δίμηνο. Διότι κάθε πράγμα που αξίζει, έχει τη δουλειά του. Τίποτα και πουθενά, κάτι, δε γίνεται "μαγικά" κι από μόνο του.

Το συναίσθημα; Χαρά για κάτι όμορφο που δημιουργούμε τακτικά με συνέπεια και συνέχεια. Μια όμορφη διαδικασία που επαναλαμβάνεται σταθερά, χρόνια τώρα. Και δεν ξέρω το γιατί (ή μάλλον ξέρω...) αλλά μ' αρέσει πολύ όλη αυτή η διαδικασία. Κι αυτό, το κάνουν οι άνθρωποι του να φαίνεται έτσι. Ιδιαίτερα ο πρόεδρος Θύμιος Ρουσιάς! Νιώθω την αγάπη τους, τη ζεστασιά, την καλή συνεργασία τους που αποτυπώνεται και στην ποιότητα της δουλειάς μας.

Και κάπως έτσι η ιστορία μας με το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, σύνεχίζεται. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που θεωρώ μεγάλο προνόμιο μου να συνεχίζω μαζί τους αυτό που ξεκίνησε εδώ και 30 χρόνια, από τη γέννηση της εφημερίδας με τους συνταξιούχους του ΗΣΑΠ. Ανθρώπους ξεχωριστούς, με ήθος και συνείδηση που σπάνια βρίσκεις στον κόσμο, στο συνάφι εκείνων που ασχολούνται με τα κοινά. 

Αν και έχω αλλάξει δύο ανθρώπους, στις θέσεις ευθύνης του προέδρου στο Σωματείο, τον Μανώλη Φωτόπουλο στο ξεκίνημα και για 15 χρόνια και τον Θύμιο Ρουσιά τα τελευταία 12 χρόνια, ποτέ δεν είχα πρόβλημα από κανέναν τους. Τον Θύμιο τον ήξερα και συνεργάστηκα μαζί του, άλλα δέκα χρόνια πριν, καθώς ήταν ο Γραμματέας του Σωματείου, επί εποχής Φωτόπουλου.

Εξαιρετικοί άνθρωποι! Είναι από αυτούς που λύνουν, αντί να δημιουργούν προβλήματα, που χαίρονται μ' αυτό που κάνουν και δεν μιζεριάζουν από λάθη που μπορεί να συμβούν. Και επιπλέον, εκτιμούν πολύ τη δουλειά που τους προσφέρω, όλα αυτά τα χρόνια.

Κι όταν λέω «φτιάχνω» την εφημερίδα που βλέπετε, εννοώ ότι τη σχεδιάζω και την υλοποιώ ως έκδοση. Δίνω δηλαδή μορφή στα άψυχα κείμενα. Στην έκδοση που μπορείτε να δείτε πατώντας ΕΔΩ, και που είναι η τελευταία, όπως θα διαπιστώσετε.

Είναι ένα έντυπο «συνδικαλιστικό», με την έννοια ότι προβάλλει τη δράση του Σωματείου, αλλά και δημιουργεί εκείνες τις προϋποθέσεις που είναι απαραίτητες για να διατηρείται (το Σωματείο και οι άνθρωποι του) ενωμένο και αγαπημένο στα μάτια των 2.000- 2.500 περίπου μελών του, συνταξιούχων του ΗΣΑΠ σε όλη την Ελλάδα, όπου κι αν μένουν.

Βέβαια, όπως σε όλους, η πανδημία του Covid-19, δημιούργησε κι εδώ τα προβλήματα της. Εκείνον τον καιρό, θυμάμαι, οι άνθρωποι του Σωματείου, παίρνοντας όλα τα μέτρα ασφαλείας, πήγαιναν τρεις φορές την εβδομάδα στον Πειραιά, στα γραφεία τους και σαν τα μυρμήγκια, ιδιαίτερα ο Θύμιος, ακόμα και από το σπίτι του, μάζευε την ύλη του 16σέλιδου ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ σε σχήμα ταμπλόιντ.

Μ’ αυτόν τον τρόπο και με καλό προγραμματισμό, κατάφεραν να μην χάσουν εκδόσεις, παρά μόνο μία! Άθλος, αν σκεφτεί κανείς, από τι περάσαμε… Και τι περνάμε! Αφού ο φόβος για τον Covid-19 δεν έχει φύγει, εντελώς.

Διατηρούν επίσης ένα εξαιρετικό διαδικτυακό τόπο για την άμεση ενημέρωση των μελών τους. Τις άμεσες ανακοινώσεις τις «ανεβάζει» η Ελευθερία, που έχει και τη γραμματειακή υποστήριξη του Σωματείου. Και τη γενική επιμέλεια έχω εγώ. Δείτε το ΕΔΩ, παρακαλώ.

Γενικά, είμαι πολύ χαρούμενος που συνεργάζομαι μαζί τους. Ακούν τις παρατηρήσεις μου, προσεκτικά και τις περισσότερες φορές τις εφαρμόζουν. Κάνουν τη δουλειά μου δημιουργική και ευχάριστη και τους ευχαριστώ γι’ αυτό. Και καθώς κι εγώ είμαι πια ο ίδιος συνταξιούχος, τους καταλαβαίνω όλο και περισσότερο. Το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, αποτελεί ένα πρότυπο δημιουργικότητας.

Κάποιοι λένε ότι τα Σωματεία Συνταξιούχων, είναι για απομάχους της δουλειάς. Που ζουν στο περιθώριο και ζουν με τις μνήμες τους από τα παλιά. Μπορεί να είναι και αυτό, αλλά πιστέψτε με, πολλοί νέοι θα ήθελαν να τους μιμηθούν στη δουλειά που προσφέρουν, εθελοντικά, για το κοινό καλό!

Επικαιρότητα

Ζεσταίνει υπερβολικά ο καιρός, ώρα για μια βουτιά στη θάλασσα. Το Αυλάκι είναι εδώ...

avlaki1.160521
Το Αυλάκι στο Πόρτο Ράφτη είναι ένας όμορφος προορισμός. Ακτή της Αττικής, από τη μεριά του Αιγαίου και αν επιλέξεις να πας από την Αττική οδό, η πρόσβαση είναι σχετικά εύκολη, αφού στρίβεις στο Μαρκόπουλο και αφήνεις το δρόμο, αν δεν παρακάμψεις, να σε οδηγήσει ώς τη θάλασσα.

avlaki2.160521
Δεν είναι η πρώτη φορά που πηγαίναμε στο Αυλάκι. Δείτε ΕΔΩ. Και στο συγκεριμενο μέρος που δείχνουν οι φωτογραφίες έχουμε πάει με τον Κώστα και την Άννυ και κάναμε και το μπάνιο μας. Η ψαροταβέρνα μάλιστα δίπλα στην παραλία "Πανόραμα", είναι ότι καλύτερο για μεσημεριανό.

avlaki3.160521
Ο ζεστός καιρός βοηθάει, αν και φέτος δεν έχω κάνει ακόμα το πρώτο μπάνιο μου. Άλλες φορές τέτοια εποχή είχα κάνει αρκετά, αφού άρχιζα από την Πρωτομαγιά. Αλλά, θες οι περιστάσεις μας στην εποχή του κορονοϊού, ο φόβος μας και όλα αυτά μαζί, μας κράτησαν πίσω.

avlaki4.160521
Η θάλασσα όμως είναι "λάδι" και σε καλεί να μπεις και να δροσιστείς. Θα τα καταφέρουμε να το κάνουμε φέτος, το μεγάλο βήμα; Θα δείξει. Για την ώρα συνεχίζουμε να είμαστε πολύ προσεκτικοί, όπως και πρέπει, μπροστά στον άγνωστο επιθετικό ιό, που δε λέει να σταματήσει τη διασπορά του.

avlaki5.160521
Δεν είναι οργανωμένη παραλία, με την έννοια εκείνων που προσφέρουν ξαπλώστρες και ίσκιο σε πολύ ακριβή τιμή. Έτσι η παραλία είναι προσεγγίσιμη από πολύ κόσμο, με διαφορετική κοινωνική προέλευση. Κι αυτό το κάνει να ξεχωρίζει ακόμα περισσότερο και να μας αρέσει.

avlaki6.160521
Και μια υπόμνηση, φεύγοντας... Η καθαριότητα προφανώς και είναι αρχοντιά και δείγμα πολιτισμού. Και τελικά είναι ωραία να την αφήσουμε καθαρή την παραλία, χωρίς τα σκουπίδια μας, όπως ακριβώς τη βρήκαμε όταν πήγαμε. Με χιούμορ μπορούν να επικοινωνούν, οι άνθρωποι.

Ασφαλτόστρωσαν και την Αλαμάνας και τη Ναυπλίου και την Πύλου… Τους αξίζουν "μπράβο"!

asfaltotrosi1.040621
Συνεχίζουν να μας εκπλήττουν στον Κολωνό… Κάτι αλλάζει ή είναι ιδέα μας; Είχαμε κάνει στο παρελθόν άλλη μια σχετική ανάρτηση. Ήταν 25 Νοεμβρίου του 2019, δείτε το ΕΔΩ, όταν είδαμε τα ειδικά συνεργεία της Περιφέρειας Αττικής να ασφαλτοστρώνουν μικρούς δρόμους στη γειτονιά που μένουμε, παραμελημένους για πάρα πολλά χρόνια. Και την Παρασκευή, επέστρεψαν…

asfaltotrosi2.040621
Αυτή τη φορά κινήθηκαν στους δρόμους Αλαμάνας, Ναυπλίου και Πύλου, στον Κολωνό. Τέτοιες ημέρες «δόξας» δεν είχαμε ζήσει ποτέ στα κοντά 15 χρόνια που είμαι σ’ αυτή την περιοχή. Τι συμβαίνει, αναρωτηθήκαμε; Αλλάζει κάτι στον τρόπο που λειτουργεί το σύστημα και αποφάσισαν να δώσουν λίγη ποιότητα ζωής και στις γειτονιές της Αθήνας;

asfaltotrosi3.040621
Θυμάστε, πρόσφατα είχα δημοσιεύσει την εργασία συνεργείου καθαριότητας του Δήμου Αθηναίων. Τον σύνδεσμο του δημοσιεύματος τον βάζω ΕΔΩ και μπορείτε να πατήσετε πάνω του για να οδηγηθείτε σ’ αυτό. Και τώρα, συνεχίζουν την ασφαλτόστρωση. Όχι βέβαια ότι σημαίνει κάτι αυτό. Σύντομα κάποιο άλλο συνεργείο της ΕΥΔΑΠ, της ΔΕΗ, του φυσικού αερίου, της κινητής τηλεφωνίας, θα έρθει να ξανασκάψει.

asfaltotrosi4.040621
Αλλά για κάμποσο χρονικό διάστημα, τα αυτοκίνητα που θα κινηθούν πάνω τους θα «αισθανθούν» τη διαφορά. Και οι άνθρωποι επίσης. Θα νιώσουν για λίγο ότι τους προσέχουν, Ότι τους υπολογίζουν ως φορολογούμενους πολίτες, όχι μόνο για όσα προσφέρουν, αλλά δίνοντας τους και ανταποδοτικά έργα που κάνουν καλύτερη την ποιότητα της ζωής τους.

asfaltotrosi5.040621
Δεν ήταν καθόλου τυχαίο και συμπτωματικό ότι έπεσα πάνω τους την ώρα που εργάζονταν του συνεργεία, είτε στην προετοιμασία, είτε στην τελική διαδικασία ασφαλτόστρωσης. Για μένα κι αυτό κρατάω, είναι η καταγραφή όσων συμβαίνουν γύρω μας και κάνουν καλύτερη τη ζωή μας. Άλλωστε μια απλή διαδικτυακή προσέγγιση είναι.

asfaltotrosi6.040621
Πραγματικά χαίρομαι όταν βλέπω να γίνονται έργα. Αυτό σημαίνει πως κάποιοι που ασκούν εξουσία αντιλαμβάνονται ότι η ποιότητα της ζωής μας χρειάζεται μια μικρή τόνωση. Όση επιτρέπουν, τα συγκεκριμένα περιθώρια. Έστω κι έτσι όμως, κάτι καλό συμβαίνει σε μια εποχή, όπου μόνο τα κακά προβάλλονται, αυτή η χαραμάδα αισιοδοξίας μπορεί να μας επιτρέψει να σηκώσουμε ψηλά το κεφάλι.

Από τη Σμύρνη με αγάπη... Τα λουλούδια του διαδικτυακού φίλου μας Yaşar Durmaz

smirni.luludi1
Η Σμύρνη (τουρκικά: İzmir «Ιζμίρ») είναι η τρίτη μεγαλύτερη πόλη της Τουρκίας, μετά την Κωνσταντινούπολη και την Άγκυρα και ο σημαντικότερος εισαγωγικός και εξαγωγικός εμπορικός λιμένας της Τουρκίας. Βρίσκεται στον ανατολικό μυχό του ομώνυμου Κόλπου της Σμύρνης, 90χλμ. ανατολικά της Κρήνης (Τσεσμέ), έναντι της νήσου Χίου, στα κεντρικά τουρκικά παράλια του Αιγαίου πελάγους.

smirni.luludi2
Το 2019, η πόλη της Σμύρνης είχε πληθυσμό 2.972.000 κατοίκων, ενώ η επαρχία Σμύρνης είχε πληθυσμό 4.367.251 κατοίκων. Η μητροπολιτική περιοχή της Σμύρνης εκτείνεται στα νερά του κόλπου της Σμύρνης και κατά μήκος του δέλτα του ποταμού Γκεντίζ στα βόρεια, ενώ στα ανατολικά εκτείνεται κατά μήκος μιας προσχωσιγενούς πεδιάδας στα ανατολικά την οποία δημιούργησαν διάφορα μικρά ρέματα και στα νότια κατά μήκος ενός πιο ανώμαλου ανάγλυφου.

smirni.luludi3
Στην κλασσική αρχαιότητα ήταν γνωστή ως Σμύρνη. Έτσι ήταν γνωστή στα αγγλικά και πολλές άλλες γλώσσες μέχρι το 1930 περίπου, όταν μια εκστρατεία της κυβέρνησης της Τουρκίας είχε ως αποτέλεσμα την σταδιακή επικράτηση του τουρκικού ονόματος Ιζμίρ υπέρ του ελληνικού. Ωστόσο, το ιστορικό όνομα Σμύρνη χρησιμοποιείται μεταξύ άλλων στα ελληνικά, στα αρμενικά (Զմյուռնիա, Ζμιούρνια), στα ιταλικά (Smirne), στα καταλανικά, τα πορτογαλικά και τα ισπανικά (Esmirna).

smirni.luludi4
Η Σμύρνη έχει πάνω από 3.000 καταγεγραμμένης ιστορίας. Βρίσκεται σε μια στρατηγική θέση στο μυχό ενός κόλπου που κινείται προς τα κάτω σε μια βαθιά εσοχή, στο μέσο της μικρασιατικής ακτής. Είναι μια από τις κύριες ναυτικές πόλεις της Μεσογείου για μεγάλο μέρος της ιστορίας της.

smirni.luludi5
Η Σμύρνη έχει φιλοξενήσει τους Μεσογειακούς Αγώνες του 1971 και την Πανεπιστημιάδα του 2005. Συμμετείχε στον Κλιμαθώνιο του 2019. Η πόλη της Σμύρνης αποτελείται από αρκετές μητροπολιτικές επαρχίες. Από αυτές, η επαρχία Κονάκ αντιστοιχεί στην ιστορική Σμύρνη με την περιοχή της επαρχίας να αποτελεί το κεντρικό δήμο Σμύρνης (τουρκικά: İzmir Belediyesi) της πόλης μέχρι το 1984.

smirni.luludi6
Με τον σχηματισμό του "Μητροπολιτικού δήμου της Σμύρνης", η πόλη της Σμύρνης ένωσε τις έντεκα αστικές επαρχίες της (αρχικά εννιά) - τις Μπάλτσοβα, Μπαϊρακλί, Μπουρνόβα, Μπουτζά, Τσιγλί, Γκαζιεμίρ, Γκιουζελμπαχτσέ, Καραμπαγλάρ, Καρσούγιακα, Κονάκ και Ναρλουντερέ, ενώ αργότερα εννιά επαρχίες της επαρχίας Σμύρνης συγχωνεύτηκαν με την πόλη. Το 2013, το πέρασμα του νόμου 6360 καθιέρωσε τις 30 επαρχίες της επαρχίας Σμύρνης ως τμήμα της μητροπολιτικής περιοχής της πόλης.

Υπέροχα τα λουλούδια της Εριφύλης, στο χωριό Αλαδινό, κρίνοι και μια... φουστανέλα!

erifili.andros1.300521
Την Εριφύλη, γενικά, την γνωρίζετε αν είστε τακτικοί αναγνώστες του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Έχουμε γράψει πολλά γι' αυτήν κατά καιρούς, επειδή την αγαπούμε πολύ. Η Εριφύλη είναι στην εκκλησία μας στην Αθήνα, ένας σπάνιος και ξεχωριστός άνθρωπος. Τα καλοκαίρια όμως πηγαίνει στο χωριό της, Αλαδινό, στην Άνδρο. Αυτό το φυτό το λένε εκεί, φουστανέλα.

erifili.andros2.300521
Έχουμε πάει στο σπίτι της στην Άνδρο. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ μερικά δημοσιεύματα που έχουμε κάνει κατά καιρούς για εκείνην... Η φιλοξενία της είναι ξεχωριστή για όλους τους ανθρώπους. Πραγματικά, πολύ δοτικός άνθρωπος!

erifili.andros3.300521
Σήμερα όμως δεν θα σας μιλήσουμε απευθείας για εκείνην, αλλά για κάτι που αγαπά πολύ και της αρέσει να τα φροντίζει. Τα λουλούδια της! Τα περισσότερα είναι κρίνοι με εξαίρεση τη φουστανέλα της πρώτης φωτογραφίας... Αυτή είναι η παρεά της, στο χωριό Αλαδινό, της Άνδρου, που μένει.

erifili.andros4.300521
Φυσικά έχει κοντά της και τους πνευματικούς αδελφούς της, όπως τους έχει και στην Αθήνα. Συχνά πάνε εκεί που μένει για να της κάνουν παρέα και εκείνη είναι πολύ φιλόξενοι μαζί τους. Την Εριφύλη δεν μπορείς να μην την αγαπάς. Ένα χαμόγελο να σου ρίξει και αρκεί.

erifili.andros5.300521
Με όλα αυτά τα μέτρα αποστασιοποίησης, ακόμα κι όταν ήταν εδώ στην Αθήνα, τον χειμώνα, δεν καταφέραμε να τη δούμε από κοντά. Οπότε δεν είναι υπερβολή αν πούμε ότι μας λείπει. Έχει τον τρόπο της να "ζεσταίνει" την ατμόσφαιρα, ξέρει να μοιράζεται με αγάπη πράγματα.

erifili.andros6.300521
Για μας ήταν ένα ευχάριστο διάλειμμα στην καθημερινότητα μας, το γεγονός ότι την "είδαμε" μέσα από τα λουλούδια της. Μπορούμε να τη φανταστούμε να ασχολείται μαζί τους, ώρες ατέλειωτες και να τα φροντίζει. Εξάλλου αυτή η ομορφιά τους, είναι κι ένα "ευχαριστώ" στην περιποίηση που τους προσφέρει.

Η φύση διδάσκει με την απλότητα και την ομορφιά της. Τι μπορείς να δεις μέσα στο δάσος...

lul.dasus1.110421
Δεν είναι λίγες οι φορές που ακολουθώντας τον καλό φίλο μας, τον Πέτρο από τη Χαλκίδα, στις διαδρομές του στο δάσος, όπου είναι η δουλειά του, τον βλέπουμε να βρίσκει στο δρόμο του και να φωτογραφίζει υπέροχα, μοναδικά αγριολούλουδα. Σαν αυτό που σας παρουσιάζουμε σήμερα.

lul.dasus2.110421
Έχετε αναρωτηθεί που βρίσκονται όλα αυτά τα αγριολούλουδα; Πώς φυτρώνουν, ποιος τα φροντίζει και τα συντηρεί, ποιος τους δίνει αυτή τη μεγαλοπρέπεια και την απίστευτη ομορφιά; Φυσικά και υπάρχουν απαντήσεις γι' αυτά τα ερωτήματα. Το ζήτημα είναι προς τα πού, τις απευθύνεις,

lul.dasus3.110421
Μια από τις πλουσιότερες περιοχές σε ολόκληρη τη γη ως προς την ποικιλία σε αγριολούλουδα είναι η Ελλάδα. Συγκεκριμένα «ανήκει στο 2,3% της συνολικής επιφάνειας της ξηράς στο οποίο διαβιούν πάνω από το 50% των φυτικών ειδών του πλανήτη» λέει στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, ο επίκουρος καθηγητής του Γεωπονικού Πανεπιστημίου, Γιώργος Φωτιάδης.

lul.dasus4.110421
Στα χώματα της χώρας μας, φυτρώνουν πάνω από 6.500 είδη και υποείδη φυτών, συνεπώς και αγριολούλουδων, ενώ, όπως εξηγεί ο κ. Φωτιάδης, οι Τούρκοι ακαδημαϊκοί εκτιμούν πώς «μαζί η Αλβανία, η Ελλάδα και η Τουρκία σχηματίζουν την πιο πλούσια περιοχή σε φυτά και λουλούδια σε όλο το Βόρειο Ημισφαίριο».

lul.dasus5.110421
Όμως η πολύ μεγάλη ποικιλία συνεπάγεται και μια πολύ μεγάλη σπανιότητα των αγριολούλουδων. «Όσο πιο νότια κινούμαστε, τόσο πιο σπάνια είδη συναντούμε, με αποκορύφωμα την Κρήτη, όπου 1 στα 4 φυτά υπάρχει μόνο στην Ελλάδα και πουθενά αλλού στον κόσμο!» υπογραμμίζει ο επίκουρος καθηγητής Δασολογίας και Διαχείρισης Φυσικού Περιβάλλοντος.

lul.dasus6.110421
Η Ελλάδα θεωρείται μια από τις κόκκινες περιοχές βιοποικιλότητας σε όλο τον κόσμο. Ακόμα και στην Αττική φυτρώνουν πάρα πολλά σπάνια είδη!» εξηγεί ο κ. Φωτιάδης. Και ποια είναι η δική μας η ευθύνη. Να τα θαυμάζουμε ναι, αλλά να μην τα ξεριζώνουμε. Μην καταστρέφουμε ότι δεν μπορούμε να δημιουργήσουμε.

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

egkainia.domis.agioplastikis

Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.

Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

elies.a.nikola1.081220

Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA