Την Εριφύλη, γενικά, την γνωρίζετε αν είστε τακτικοί αναγνώστες του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Έχουμε γράψει πολλά γι' αυτήν κατά καιρούς, επειδή την αγαπούμε πολύ. Η Εριφύλη είναι στην εκκλησία μας στην Αθήνα, ένας σπάνιος και ξεχωριστός άνθρωπος. Τα καλοκαίρια όμως πηγαίνει στο χωριό της, Αλαδινό, στην Άνδρο. Αυτό το φυτό το λένε εκεί, φουστανέλα.


Έχουμε πάει στο σπίτι της στην Άνδρο. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ μερικά δημοσιεύματα που έχουμε κάνει κατά καιρούς για εκείνην... Η φιλοξενία της είναι ξεχωριστή για όλους τους ανθρώπους. Πραγματικά, πολύ δοτικός άνθρωπος!


Σήμερα όμως δεν θα σας μιλήσουμε απευθείας για εκείνην, αλλά για κάτι που αγαπά πολύ και της αρέσει να τα φροντίζει. Τα λουλούδια της! Τα περισσότερα είναι κρίνοι με εξαίρεση τη φουστανέλα της πρώτης φωτογραφίας... Αυτή είναι η παρεά της, στο χωριό Αλαδινό, της Άνδρου, που μένει.


Φυσικά έχει κοντά της και τους πνευματικούς αδελφούς της, όπως τους έχει και στην Αθήνα. Συχνά πάνε εκεί που μένει για να της κάνουν παρέα και εκείνη είναι πολύ φιλόξενοι μαζί τους. Την Εριφύλη δεν μπορείς να μην την αγαπάς. Ένα χαμόγελο να σου ρίξει και αρκεί.


Με όλα αυτά τα μέτρα αποστασιοποίησης, ακόμα κι όταν ήταν εδώ στην Αθήνα, τον χειμώνα, δεν καταφέραμε να τη δούμε από κοντά. Οπότε δεν είναι υπερβολή αν πούμε ότι μας λείπει. Έχει τον τρόπο της να "ζεσταίνει" την ατμόσφαιρα, ξέρει να μοιράζεται με αγάπη πράγματα.


Για μας ήταν ένα ευχάριστο διάλειμμα στην καθημερινότητα μας, το γεγονός ότι την "είδαμε" μέσα από τα λουλούδια της. Μπορούμε να τη φανταστούμε να ασχολείται μαζί τους, ώρες ατέλειωτες και να τα φροντίζει. Εξάλλου αυτή η ομορφιά τους, είναι κι ένα "ευχαριστώ" στην περιποίηση που τους προσφέρει.