Τα κυκλάμινα πάντα μας άρεσαν... Τόσο να τα βλέπουμε, όσο και να κάνουμε στοχασμούς και αναρτήσεις εδώ στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ γι' αυτά. Και να 'ναι καλά ο Πέτρος, ο Πατσαλαρήδης, που πάντα μας δίνει αφορμές να επανερχόμαστε. Δείτε μια ανάρτηση που κάναμε στις 25 Σεπτεμβρίου 2018, ΕΔΩ.


Καμιά φορά τα μαζεύουμε κι εμείς, αν βρεθούμε στο βουνό. Όπως τον Νοέμβρη του 2020 που πήγαμε στο Κατσιμίδι, στην Πάρνηθα στην χασαποταβέρνα του "Λάμπρου". "Τσιμπήσαμε" κάτι και μετά βγήκαμε και περπατήσαμε. Ανάμεσα στα αγριολούλουδα που βρήκαμε, ήταν και κυκλάμινα. Δείτε ΕΔΩ.


Και στο μπαλκόνι μου είχα κάποια εποχή κυκλάμινα. Δείτε ΕΔΩ ένα δημοσίευμα που κάναμε την ίδια χρονιά, το 2020, αρχές του Γενάρη. Η Σούλα αγαπάει πολύ τα λουλούδια  και τα προσέχει. Δεν πετυχαίνουν πάντα... Κάποιες φορές, θαρρείς και τα κυνηγάει κάτι και δεν λένε να στεριώσουν.


Μέχρι και κάποιες "Επισημάνσεις" έντυσα με εικονογράφηση τα κυκλάμινα. Ήταν Νοέμβρης 2019. Δείτε τα ΕΔΩ. Και τώρα που τα ξαναβλέπω λέω πως δεν έκανα άσχημα. Πάντα τα κυκλάμινα θα είναι όμορφα στη ζωή μου. Και πάντα θα θέλω να είναι μέσα σ' αυτήν, όπως κι αν έχουν τα πράγματα.


Να τα κι ΕΔΩ σε ένα κομμάτι γραμμένο από καρδιάς. Ήταν στα τελειώματα του ο Οκτώβρης και είχα ένα Σαββατοκύριακο μπροστά μου. Το μακρινό 2009, τότε που προσπαθούσα να κάνω τις δικές μου μεγάλες αλλαγές. Μικρό είναι το κομμάτι και μιλάει περισσότερο για δουλειά, αλλά ίσως διακρίνετε κάτι ακόμα...


Τελευταία αναφορά σε ένα δημοσίευμα του 2016, ήταν το πρώτο δεκαήμερο του Οκτώβρη και είχαμε πάρει τον παππού Διονύση που ήταν μαζί μας τότε και παρέα με τους φίλους μας Άρη και Χάρις ανεβήκαμε στην Πάρνηθα. Ο Άρης βρήκε και μάζεψε κυκλάμινα. Ύστερα πήραμε μερικές αναμνηστικές φωτογραφίες εκεί. Δείτε το ΕΔΩ.