Εντάξει κάνει κρύο, χειμώνιασε, αλλά η καρδιά "πεταρίζει" να βγει έξω, να περπατήσει στη φύση... Είναι κι αυτή η επιπλέον δυσκολία της καραντίνας που βιώνουμε που την κάνει ακόμα πιο αναγκαία. Επειδή γνωρίζουμε πως αυτό δεν είναι εφικτό στις δεδομένες συνθήκες.


Μα, λέει το μυαλό, καλά θα είναι... Το τζάκι θα είναι το αναμμένο, η ζέστη επαρκής και η καλή εξυπηρέτηση από τον Κώστα και τους συνεργάτες του, ιδιαίτερα γρήγορη, προσεγμένη και με χαμόγελο. Και τα κρέατα του επιλεγμένα, ψημένα στα κάρβουνα, της ώρας... Δεν αντιλέγω. Οι προκλήσεις είναι μεγάλες.


Αλλά δεν πρόκειται να πάμε. Όνειρα κάνουμε... Και σχέδια επί χάρτου, όχι επί της ουσίας. Είχαμε κάτι περισσευούμενες φωτογραφίες, από την τελευταία φορά που πήγαμε με τη Σούλα και είπαμε να τις δημοσιεύσουμε και να "πατήσουμε" πάνω τους και να κάνουμε τα όνειρα μας.


Τα κυκλάμινα θα είναι πάντα μια πρόκληση ομορφιάς, αυτή την εποχή. Και θα ομορφαίνουν την ψυχή μας και θα την ηρεμούν, κάτι που το έχουμε τόσο ανάγκη. Μικρά, όμορφα, εκπληκτικά. Και πάντα εκεί! Κάθε χρόνο αυτόν τον καιρό, να φυτρώνουν και να ανθίζουν στα ίδια πάντα μέρη.


Εδώ τα πάντα είναι πιθανά. Ακόμα και να εμφανιστεί ένα Ι.Χ. στον μικρό ασφαλτοστρωμένο δρόμο δύο κατευθύνσεων, στην άκρη της στροφής, εκεί που το μάτι μας τελειώνει, καθώς παρακολουθούμε την ομορφιά του τοπίου... Ένα Ι.Χ. που θα εξαφανιστεί τόσο γρήγορα, όσο εμφανίστηκε.


Κρατάμε αυτή την όμορφη εικόνα ως τελευταία από αυτό το ταξίδι της φαντασίας. Με τις μικρές αυτοσχέδιες καλύβες για το παιχνίδι των παιδιών. Ίσως όταν λήξει η καραντίνα και πάτε να μην υπάρχουν πια εκεί. Ο αέρας και η κακοκαιρία, μπορεί και να τις έχει καταστρέψει. Αλλά εμείς τις είδαμε.