Από την Τετάρτη που μας πέρασε η κατάσταση στην Αθήνα, αλλά και μέχρι την Τζια, την Άνδρο, ακόμα και τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου, η κατάσταση είναι δύσκολη. Η μεγάλη φωτιά που ξεκίνησε από τον Σχίνο Λουτρακίου και έκαψε περισσότερα από 70.000 στρέμματα δάσους, έκανε την ατμόσφαιρα να μην μπορείς να αναπνεύσεις. Τι καλύτερο, λοιπόν, από τα να πάμε βόρεια, στην Αναστασιά Σερρών, στο χωριό του Ηλία; Αυτή, είναι μια άγρια παιώνια από την αυλή του...


Θα το δούμε μέσα από μερικές φωτογραφίες που μας έστειλε εκείνος. Φωτογραφίες εποχής. Ανθισμένα λουλούδια στην κήπο του, αλλά και καταπράσινα δέντρα που περιμένουν μετά την ανθοφορία, την καρποφορία τους. Μια γη με την οποία του του αρέσει να ασχολείται ο ίδιος και η σύζυγός του, Κατερίνα, μετά τη συνταξιοδότηση τους και χωρίς το άγχος της επιβίωσης.


Είναι πανέμορφα αυτή την εποχή. Και ο Ηλίας δείχνει να το απολαμβάνει! Μας έστειλε περισσότερες από 20 φωτογραφίες. Αλλά εμείς, χωρίς να απορρίψουμε τίποτα, επιλέξαμε να κάνουμε τρία διαφορετικά δημοσιεύματα, σε βάθος χρόνου, ξεκινώντας με τις πρώτες έξι, σ’ αυτή την ανάρτηση. Επειδή ξέρουμε, πόσο αγαπά με ότι καταπιάνεται.


Καθετί που κάνει, έχει αγάπη μέσα του. Όπως αυτό το σιντριβάνι. Μελέτη, κατασκευή δική του. Και με την πρώτη ματιά νομίζεις ότι είναι κάτι φυσικό. Σε παρασύρει η απλότητα στην κατασκευή του. Αλλά εμείς που ο Ηλίας έχει φροντίσει να μας δείξει δεκάδες βίντεο από αυτό, ξέρουμε πώς λειτουργεί και τι είχε στο μυαλό του ο κατασκευαστής, όταν το σχεδίαζε και το υλοποιούσε.


Και καθώς ο κήπος της αυλής του καλύπτει ένα μεγάλο χώρο (έτσι είναι στα χωριά, δεν σε περιορίζει τίποτα, όπως στις πόλεις…) έχεις τη δυνατότητα να δεις ένα δέντρο να μεγαλώνει όμορφα και φυσιολογικά στο φυσικό του περιβάλλον. Μέσα σε μια φύση που αυτή την εποχή είναι στα καλύτερα της. Ναι, χαίρομαι όταν παίρνω φωτογραφίες του Ηλία από τον τόπο του. Όπως αυτό το δέντρο λωτό.


Το ίδιο συμβαίνει όταν παίρνουμε φωτογραφίες από τον καθέναν από εσάς, τους αναγνώστες μας και αφορούν τους τόπους που μένετε. Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι χαρά μας δίνετε! Είναι σα να βρισκόμαστε, για λίγο εκεί, κοντά σας. Στην Αναστασιά των Σερρών στο σπίτι του Ηλία και της Κατερίνας, δεν έχουμε πάει ακόμα, αλλά είμαι βέβαιος πως όταν πάμε (γιατί θα πάμε…) τίποτα δεν θα μας είναι άγνωστο εκεί… Αυτή είναι μια μηλιά.