Έτσι είναι το "Θησείον" στον εσωτερικό του χώρο. Δίπλα, αριστερά, η Ακρόπολη φωτισμένη...

Είχα καιρό να πάω σ’ ένα θερινό σινεμά της Αθήνας Αυγουστιάτικα. Σε μια ήρεμη και ήσυχη από κόσμο πρωτεύουσα, όπου οι λιγοστοί εναπομείναντες ετοιμάζονται να εκδράμουν για τη γιορτή του Δεκαπενταύγουστου είναι όμορφα να διαλέγεις ένα τέτοιο σινεμά για μια βραδινή παράσταση.

Στη θύμησή μου είναι καταχωρημένες κάτι αυλές με αγιόκλιμα και γιασεμί. Με χαλίκι κάτω, τραπεζάκια ενδιάμεσα για το μεζέ και την μπύρα και πράσινο στα πλαϊνά του σινεμά.

Έψαξα λίγο στο internet να δω. Έπαθα πλάκα. Δεκάδες αφιερώματα στο θερινό σινεμά που αποτελεί παράδοση στην Αθήνα και όχι μόνο.

Ο παραδοσιακός κινηματογράφος «Θησείον» έχει κάνει και site. Δείτε ΕΔΩ τι ωραία δουλειά έχουν κάνει. Ψάχνοντας θα βρείτε και άλλα σινεμά. Εγώ δεν το «πάλεψα» πολύ. Μια ματιά έριξα. Μια μικρή γεύση πήρα…

Φυσικά όπως κανένα μέρος δεν είναι ακριβώς όπως φαίνεται στις δουλεμένες στο φώτοσοπ ιστοσελίδες έτσι συμβαίνει και με το «Θησείον». Το σινεμά είναι όντως παλιό και φαίνεται. Η πρασινάδα του είναι παροιμιώδης και το μικρό μπαρ έχει φρεσκοψημένες τυρόπιτες. Το βούτηρο «τρυπάει» τη μύτη. Μαζί με μια μπύρα είναι απόλαυση.

Εννέα παρά πέντε αρχίζει η ταινία. Με ένα Μίκυ Μάους σαν αυτά που βλέπαμε τα παλιά χρόνια στον κινηματογράφο. Ύστερα είδαμε την Ηλεία μέσα από τα διαφημιστικά τρέιλερ της δεκαετίας του 70. Δεν κάνω πλάκα. Η εικόνα μόλις που είχε χρώμα, χιλιοκομμένη και η φωνή του εκφωνητή ήταν στην απλή καθαρεύουσα, βγαλμένη λες, από τα επίκαιρα της εποχής…

Χρειάστηκε να… υποστούμε τα προσεχώς λίγο πριν ξεκινήσει το έργο με τον Γούντι Αλλεν «Υπναράς». Γενικώς ήταν μια επιστροφή στο παρελθόν, με αρκετή νοσταλγία για ότι πέρασε και έφυγε ανεπιστρεπτεί..

Φυσάει ένα δροσερό αεράκι. Γενικώς είναι πιο δροσερά απόψε και ο πεζόδρομος της Αποστόλου Πάυλου, δίπλα από την φωτισμένη Ακρόπολη είναι γεμάτη από ανθρώπους που έχουν βγει μια βραδινή βόλτα.. Και σταματούν στην απλωμένη πραμάτεια των παράνομων μικροπωλητών να δουν, θαυμάσουν και να ψωνίσουν από τα πράγματα που έχουν απλώσει.

Μέσα στο σινεμά έχει αρκετό κόσμο. Συγκινεί ακόμα το θερινό σινεμά και Γούντι Άλλεν. Και οι παλιές ταινίες του έχουν πλάκα όπως άλλωστε και ο ίδιος με το πνευματώδες χιούμορ του.

Στα τραπεζάκια που υπάρχουν ανάμεσα στις καρέκλες, στην πλατεία, οι άνθρωποι βάζουν τα ποτά του και τα πατατάκια. Διέκρινα ότι η μπύρα είναι η βασίλισσα της βραδιάς. Και φυσικά το εμφιαλωμένο νερό του μισού λίτρου δεν πάει πίσω.

Έντεκα και μισή ροβολούσαμε το δρόμο της επιστροφής. Ο ύπνος θα μας ξεκουράσει για το ταξίδι στο Ελληνικό Γορτυνίας...
Διαβάστε ένα υπέροχο κομμάτι του Γιάννη Ξανθούλη και αφεθείτε στα κύματα της αγριεμένης θάλασσας

Δείτε πατώντας ΕΔΩ ένα υπέροχο κομμάτι του συγγραφέα Γιάννη Ξανθούλη που δημοσιεύεται σήμερα στην «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ». Αξίζει να το διαβάστε με προσοχή καθώς είναι επίκαιρο και ο συγγραφέας του έχει τη δύναμη να μεταφέρει εικόνες με τον καλύτερο τρόπο. Κι αφού γελάσετε με το πολύ όμορφο, σπιρτόζικο γράψιμο του Γιάννη Ξανθούλη πατήστε ΕΔΩ για να κατεβάστε στον υπολογιστή σας ένα αρχείο pps για το τι μπορούν να κάνουν τα κύματα, όταν η θάλασσα έχει τα κέφια της. Ε, και μην το πάρετε κι εσείς τοις μετρητοίς, καλοκαίρι είναι, δεν κινδυνεύουμε από τα… μελτέμια του Αυγούστου στην Ελλάδα. Μια χαρά είναι ακόμα για ένα μπανάκι. Χαρά σ’ αυτούς που το αποφασίζουν!...