"Κλείσαμε" το τ. 176, της εφημερίδας "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ Σιδηρόδρομος". Και τώρα, πιεστήριο!

ilektrikos.176

Αυτό είναι το φύλλο του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ τ. 176, το φύλλο που ολοκληρώσαμε προχθες και έφυγε για πιεστήριο. Μπορείτε να το δείτε όπως είναι τυπωμένο ΕΔΩ. Σταθερός, όπως πάντα στην παρουσία του! Σταθεροί και οι άνθρωποι που έχουν την ευθύνη έκδοσης του, από το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, τη Διοίκηση του. Την Παρασκευή 27/12/2024 πήρα ύλη για το νέο τεύχος. Και την Τετάρτη το μεσημέρα κατά τη μία, πήγαμε στο τυπογραφείο κάναμε τις τελευταίες "πινελλιές" και την "κλείσαμε".

anagrafi.040324

Εδώ, σ' αυτό το τυπογραφείο, την ΑΝΑΓΡΑΦΗ, στο Περιστέρι, γίνεται η τεχνική επεξεργασία του "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ Σιδηρόδρομου". Η Ανδρομάχη ή Μάχη είναι η κοπέλα που συνεργαζόμαστε. Την ευχαριστούμε για την άψογη συνεργασία, όπως και τους ανθρώπους του τυπογραφείου, Σάκη και Δημήτρη.

ilektrikos.171Η έκδοση μιας εφημερίδας είναι ένας κύκλος. Μόλις ολοκληρωθεί ένα τεύχος και αφού περάσει λίγος καιρός και το χαρούν οι ανθρωποι του, αρχίζουμε να ετοιμάζουμε το επόμενο. Έτσι λοιπόν  την Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2024 κατέβηκα στον Πειραιά για να παραλάβω το υλικό για το νέο τεύχος 176.  Και παρότι ήταν μια περίοδος γιορτών με πολλές ενδιάμεσες αργίες, όλα πήγαν καλά και χθες το μεσιμέρι, ώρα 13:00 πήγαμε εκεί και την "κλείσαμε" δίνοντας τις τελευταίες πινελιές ώστε να φύγει για το πιεστήριο... 

Χαίρομαι κάθε φορά που συμβαίνει να  ολοκληρώνουμε αυτή τη διαδικασία, επειδή είναι απόλυτα σταθεροί και κάνουμε πραγματική δουλειά, όταν βρισκόμαστε από κοντά... Όλα τριγύρω αλλάζουμε κι όλα τα ίδια μένουν, λέει ένας ποιητής. Ο χρόνος φεύγει σαν αέρας. Είναι μια όμορφη διαδικασία που γίνεται, κάθε δίμηνο. Διότι κάθε πράγμα που αξίζει, έχει τη δουλειά του. Τίποτα και πουθενά, κάτι, δε γίνεται "μαγικά" κι από μόνο του.

Το συναίσθημα; Χαρά για κάτι όμορφο που δημιουργούμε τακτικά με συνέπεια και συνέχεια. Μια όμορφη διαδικασία που επαναλαμβάνεται σταθερά, χρόνια τώρα. Και δεν ξέρω το γιατί (ή μάλλον ξέρω...) αλλά μ' αρέσει πολύ όλη αυτή η διαδικασία. Κι αυτό, το κάνουν οι άνθρωποι του να φαίνεται έτσι. Ιδιαίτερα ο πρόεδρος Θύμιος Ρουσιάς! Νιώθω την αγάπη τους, τη ζεστασιά, την καλή συνεργασία τους που αποτυπώνεται και στην ποιότητα της δουλειάς μας.

Και κάπως έτσι η ιστορία μας με το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, σύνεχίζεται. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που θεωρώ μεγάλο προνόμιο μου να συνεχίζω μαζί τους αυτό που ξεκίνησε εδώ και 30 χρόνια, από τη γέννηση της εφημερίδας με τους συνταξιούχους του ΗΣΑΠ. Ανθρώπους ξεχωριστούς, με ήθος και συνείδηση που σπάνια βρίσκεις στον κόσμο, στο συνάφι εκείνων που ασχολούνται με τα κοινά. 

Αν και έχω αλλάξει δύο ανθρώπους, στις θέσεις ευθύνης του προέδρου στο Σωματείο, τον Μανώλη Φωτόπουλο στο ξεκίνημα και για 15 χρόνια και τον Θύμιο Ρουσιά τα τελευταία 12 χρόνια, ποτέ δεν είχα πρόβλημα από κανέναν τους. Τον Θύμιο τον ήξερα και συνεργάστηκα μαζί του, άλλα δέκα χρόνια πριν, καθώς ήταν ο Γραμματέας του Σωματείου, επί εποχής Φωτόπουλου.

Εξαιρετικοί άνθρωποι! Είναι από αυτούς που λύνουν, αντί να δημιουργούν προβλήματα, που χαίρονται μ' αυτό που κάνουν και δεν μιζεριάζουν από λάθη που μπορεί να συμβούν. Και επιπλέον, εκτιμούν πολύ τη δουλειά που τους προσφέρω, όλα αυτά τα χρόνια.

Κι όταν λέω «φτιάχνω» την εφημερίδα που βλέπετε, εννοώ ότι τη σχεδιάζω και την υλοποιώ ως έκδοση. Δίνω δηλαδή μορφή στα άψυχα κείμενα. Στην έκδοση που μπορείτε να δείτε πατώντας ΕΔΩ, και που είναι η τελευταία, όπως θα διαπιστώσετε.

Είναι ένα έντυπο «συνδικαλιστικό», με την έννοια ότι προβάλλει τη δράση του Σωματείου, αλλά και δημιουργεί εκείνες τις προϋποθέσεις που είναι απαραίτητες για να διατηρείται (το Σωματείο και οι άνθρωποι του) ενωμένο και αγαπημένο στα μάτια των 2.000- 2.500 περίπου μελών του, συνταξιούχων του ΗΣΑΠ σε όλη την Ελλάδα, όπου κι αν μένουν.

Βέβαια, όπως σε όλους, η πανδημία του Covid-19, δημιούργησε κι εδώ τα προβλήματα της. Εκείνον τον καιρό, θυμάμαι, οι άνθρωποι του Σωματείου, παίρνοντας όλα τα μέτρα ασφαλείας, πήγαιναν τρεις φορές την εβδομάδα στον Πειραιά, στα γραφεία τους και σαν τα μυρμήγκια, ιδιαίτερα ο Θύμιος, ακόμα και από το σπίτι του, μάζευε την ύλη του 16σέλιδου ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ σε σχήμα ταμπλόιντ.

Μ’ αυτόν τον τρόπο και με καλό προγραμματισμό, κατάφεραν να μην χάσουν εκδόσεις, παρά μόνο μία! Άθλος, αν σκεφτεί κανείς, από τι περάσαμε… Και τι περνάμε! Αφού ο φόβος για τον Covid-19 δεν έχει φύγει, εντελώς.

Διατηρούν επίσης ένα εξαιρετικό διαδικτυακό τόπο για την άμεση ενημέρωση των μελών τους. Τις άμεσες ανακοινώσεις τις «ανεβάζει» η Ελευθερία, που έχει και τη γραμματειακή υποστήριξη του Σωματείου. Και τη γενική επιμέλεια έχω εγώ. Δείτε το ΕΔΩ, παρακαλώ.

Γενικά, είμαι πολύ χαρούμενος που συνεργάζομαι μαζί τους. Ακούν τις παρατηρήσεις μου, προσεκτικά και τις περισσότερες φορές τις εφαρμόζουν. Κάνουν τη δουλειά μου δημιουργική και ευχάριστη και τους ευχαριστώ γι’ αυτό. Και καθώς κι εγώ είμαι πια ο ίδιος συνταξιούχος, τους καταλαβαίνω όλο και περισσότερο. Το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, αποτελεί ένα πρότυπο δημιουργικότητας.

Κάποιοι λένε ότι τα Σωματεία Συνταξιούχων, είναι για απομάχους της δουλειάς. Που ζουν στο περιθώριο και ζουν με τις μνήμες τους από τα παλιά. Μπορεί να είναι και αυτό, αλλά πιστέψτε με, πολλοί νέοι θα ήθελαν να τους μιμηθούν στη δουλειά που προσφέρουν, εθελοντικά, για το κοινό καλό!

Βάρδια σήμερα για το κυριακάτικο της “Κ”

Posted in Δημοσιογραφικά

Το Σάββατο είναι μια όμορφη μέρα για χαλάρωση... Φροντίσαμε να τις δώσουμε όλα εκείνα τα... τεχνικά χαρακτηριστικά που οδηγούν στην ξεκούραση. Όταν τρέχεις όλη την εβδομάδα να προλάβεις να βγάλεις πέρα τις υποχρεώσεις, που να πάρει, ένα Σαββατοκύριακο το χρειάζεσαι να... προετοιμάσεις τον οργανισμό σου για την εβδομάδα που έρχεται.

Πού και πού όμως όπως και όλοι οι συνάδελφοι, είμαι βάρδια στο κυριακάτικο φύλλο. Συμβαίνει αυτό. Και είναι λογικό. Οι ειδήσεις δεν μας περιμένουν στη γωνία. Τις περισσότερες φορές δημιουργούνται χωρίς.. προσυνεννόηση κι εμείς τρέχουμε από πίσω τους να τις προλάβουμε...

Ένα τέτοιο Σάββατο είναι και το σημερινό. Πρωινή βάρδια στην εφημερίδα. Από τις 10 έως τις 2. Μετά θα έρθει η απογευματινή που θα καθίσει ως τις επτά και θα φροντίσει για τις αλλαγές, αν υπάρχουν, στη Β' έκδοση του φύλλου.

Θα έχω την ευκαιρία από το γραφείο μου να περιηγηθώ τον κόσμο μέσα από τα ειδησεογραφικά site, να διαβάσω τις εφημερίδες, να ενημερωθώ. Ε, δεν είναι και τόσο... άσχημα. Μέρος της δουλειάς μου είναι και μ' αρέσει...

Η γιορτή στο σχολείο την ερχόμενη Τρίτη

Posted in Μαρτυρίες

Την ερχόμενη Τρίτη ανήμερα της γιορτής για το Πολυτεχνείο έχει προγραμματίσει το σχολείο μας να κάνει την εκδήλωση – φόρο τιμής στους πεσόντες στο Πολυτεχνείο. Με το χρονικό ποιήματα για κείνες τις μέρες. Και φυσικά με μουσική του κ. Λιαπάτη. Ελπίζω αυτή τη φορά να μη λήξει η γιορτή με τα μπουζούκια να παίζουν ζεϊμπέκικα.

Τα παιδιά πάντως είναι διατεθειμένα, αμέσως μόλις τελειώσει η γιορτή να πάμε στο Πολυτεχνείο μαζί με τους γονείς και να καταθέσουν στεφάνι. Δεν ξέρω αν τα καταφέρουμε, αλλά και σαν σκέψη ήταν πολύ προωθημένη.

Μου άρεσε που άκουσα στη σημερινή συνάντηση με το 15μελές μαθητικό συμβούλιο τέτοιες προτάσεις. Δείχνουν αρκετά ώριμα για την ηλικία τους παιδιά. Μέχρι και αναφορά έκαναν στη δίκη για το παλικάρι, τον μικρό Αλέξη, που “έπεσε” πέρσι στις 6 του Δεκέμβρη από τις σφαίρες του αστυνομικού Κορκονέα. Τώρα θα γίνει η δίκη του. “Κι αν η δικαιοσύνη είναι επιεικής μαζί του εμείς θα αντιδράσουμε και θα ξαναβγούμε στους δρόμους” είπε ένας μαθητής. Έμεινα. Τέτοια ωριμότητα απο 15χρονα... Μπράβο τους!

Επίκαιρο και σήμερα το μήνυμα του Πολυτεχνείου

Posted in Δημοσιογραφικά

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 14/11/2009

Κάθε πολίτης κλείνει ευλαβικά το γόνυ στη μνήμη εκείνων που έπεσαν ηρωικά το Νοέμβρη του 74 στο Πολυτεχνείο ενάντια στην αμερικανοκίνητη χούντα των συνταγματαρχών για να ανοίξουν το δρόμο στη νέα μεταπολιτευτική εποχή για την Ελλάδα.

Την 36η επέτειο του Πολυτεχνείου το κυρίαρχο σύνθημα «Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία» παραμένει πιο επίκαιρο από ποτέ. Ο κόσμος της εργασίας δέχεται επίθεση στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις και οι ευθύνες ανήκουν, διαχρονικά, σε όλες τις κυβερνήσεις που υιοθέτησαν τις ελαστικές μορφές απασχόλησης, τα stage, τους συμβασιούχους, τις βλαπτικές παρεμβάσεις στο ασφαλιστικό κ.α.

Αξίζει να θυμηθούμε λίγο εκείνες τις μέρες: 14 Νοέμβρη 1973.
Οι φοιτητές της Αθήνας καταλαμβάνουν το Πολυτεχνείο. Σύνθημά τους: ΨΩΜΙ- ΠΑΙΔΕΙΑ- ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ- ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ.
Ώρα 7 μ.μ. από 1500 φοιτητές πάρθηκε η απόφαση « να μείνουμε απόψε στο Πολυτεχνείο».
Συγκροτείται Συντονιστική Επιτροπή απ΄ όλες τις σχολές και επιβάλλει έλεγχο σε ανεύθυνα συνθήματα και μεταδίδει τα δικά της από μεγάφωνα και το μικρό πομπό, αλλά και συγκεντρώνει τρόφιμα, φάρμακα κλπ.
Γύρω στο Πολυτεχνείο και χιλιάδες αδούλωτοι Έλληνες τούς συμπαραστέκονται.
15 Νοέμβρη 1973.
Γέμισαν τα κτίρια του Πολυτεχνείου και το προαύλιο από φοιτητές και απέξω δεκάδες χιλιάδες λαού και μαθητών, που έρχονται κατευθείαν από τα σχολεία τους, φέρνοντας στους ελεύθερους και μαχητικούς φοιτητές όλο και περισσότερα τρόφιμα, φάρμακα κλπ.
Εκλέγεται Συντονιστική Επιτροπή που συμμετέχουν και δυο εργάτες, και σε ανακοίνωση της λέει: η εκδήλωση του Πολυτεχνείου είναι αντιφασιστική και αντιμπεριαλιστική.
Λειτουργεί νέος πομπός, που τώρα ακούγεται σ’ όλη την Αττική. Υπερηφάνεια και συγκίνηση κατέχει όλους τους Έλληνες που τ’ ακούνε:
«Εδώ Πολυτεχνείο! Εδώ Πολυτεχνείο! Σας μιλά ο Ραδιοφωνικός Σταθμός των ελεύθερων αγωνιζόμενων φοιτητών, των ελεύθερων αγωνιζόμενων Ελλήνων. Κάτω η χούντα, κάτω ο Παπαδόπουλος, έξω οι Αμερικάνοι, κάτω ο φασισμός, η χούντα θα πέσει από το λαό…
Λαέ, κατέβα στο πεζοδρόμιο, έλα να μας συμπαρασταθείς, τη λευτεριά σου για να δεις…»
16 Νοέμβρη 1973.
Πάνω από 150.000 άνθρωποι είναι γύρω από το Πολυτεχνείο και βροντοφωνάζουν με τους ελεύθερους φοιτητές «Κάτω η χούντα, η χούντα θα πέσει απ’ το λαό».
Ώρα 7 και μισή μ.μ.
Ο δικτάτορας δίνει διαταγή να χτυπηθεί πρώτα η λαοθάλασσα, που είναι γύρω στο Πολυτεχνείο. Δακρυγόνα πέφτουν συνεχώς και

Προειδοποιηση για επικινδυνο email

Posted in Επικαιρότητα

Εφτασε στο e-mail μου το παρακάτω μήνυμα και επειδή μου το έστειλε ο Γιώργος Κρικώνης, που τον εμπιστεύομαι, το μοιράζομαι μαζί σας:

1. ΣΟΒΑΡΗ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ: Η Ε.Ε. έβγαλε ανακοίνωση που επιβεβαιώνει κάποιες φήμες. Στις επόμενες μέρες πρέπει να είστε  πολύ  προσεκτικοί να μην ανοίξετε κανένα μήνυμα που θα σας έρθει με τον τίτλο "PERFORMANCE ART" ή "PERFORMANCE" ανεξάρτητα  από το ποιος σας το έστειλε, φίλος ή όχι.
Είναι ένας ιός που ανοίγει ως ολυμπιακή φλόγα και  "καίει" &nb sp;τον σκληρό  σας δίσκο. Αυτός ο ιός θα σας έρθει από ένα άτομο από τη λίστα των επαφών σας και γι'  αυτό πρέπει να στείλετε αυτό το e-mail σε όσους ξέρετε.
Έτσι αν πάρετε τέτοιο μήνυμα, μην το ανοίξετε και σβήστε αμέσως  τον  υπολογιστή σας.
Είναι ο χειρότερος ιός όπως ανακοινώθηκε από το  CNN και η  MICROSOFT το επιβεβαιώνει ως τον πιο καταστροφικό ιό μέχρι σήμερα.

Ανακαλύφθηκε προχτές το απόγευμα από MCAfee και δεν υπάρχουν ακόμη  λυσεις. Καταστρέφει ολοκληρωτικά όλα τα VITAL INFO  του HARD  DISK!


2. ΣΟΒΑΡΗ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ: Nα είστε ιδιαίτερα προσεκτικοί, κυρίως εάν  χρησιμοποιείτε
αλληλογραφία μέσω internet, όπως Yahoo, Hotmail, AOL κτλ.  Η πληροφορία κυκλοφόρησε από την Microsoft και την Norton.
Στείλτε την σε όλους όσους γνωρίζετε και έχουν πρόσβαση στο Internet.  Ίσως  λάβετε ένα  φαινομενικά άκακο e-mail με παρουσίαση Πάουερ Πόιντ (PowerPoint) και τίτλο:  «artisbeautiful.pps».
Εάν το λάβετε, μην ανοίξετε το επισυναπτόμενο του  για  κανένα λόγο  και διαγράψτε το αμέσως!!!
Εάν ανοίξετε το αρχείο, ένα μήνυμα θα εμφανισθεί  στην  οθόνη  σας λέγοντας: Itistoolatenow, noarthere, δηλαδή:
Τώρα πια είναι αργά, εδώ δεν υπάρχει  τέχνη!
Ως επακόλουθο θα χάσετε τα πάντα  στον υπολογιστή σας και το  ά τομο  που σας το έστειλε θ' αποκτήσει πρόσβαση στο όνομά σας, στο e-mail σας   και
στο  κωδικό ασφαλείας σας. Αυτός είναι νέος ιός, ο οποίος ξεκίνησε πρόσφατα να  κυκλοφορεί!

Η Microsoft  ανάφερε  ότι τα προγράμματα antivirus δεν είναι ικανά να τον καταστρέψουν. Ο ιός δημιουργήθηκε από έναν  χάκερ ο  οποίος  αυτοαποκαλείται «artowner»..


Πάει και ο «Ηλεκτρικός» για το πιεστήριο

Posted in Δημοσιογραφικά

Ήταν μια δύσκολη μέρα σήμερα, αλλά ευτυχώς όλα θα πάνε καλά... Είδα με τον Μανώλη Φωτόπουλο τις τελευταίες διορθώσεις και πήγαμε στο τυπογραφείο να δώσουμε το «τυπωθείτω» για τον «Ηλεκτρικό».
Καθυστερήσαμε λίγο γιατί ο Μανώλης, ο πρόεδρος των συνταξιούχων των ΗΣΑΠ γύρισε ενθουσιασμένος από την εκδρομή στη Σμίνθη της Ξάνθης και την επαφή του με τα παιδιά εκεί θέλησε να έχουμε μια νέα σελίδα με φωτογραφίες και υλικό φρέσκο. Έτσι κρατήσαμε έτοιμη την παλιά 10 για το επόμενο φύλλο και φτιάξαμε από την αρχή μια νέα.
Έχει το ένστικτο του δημοσιογράφου. Παρακολουθεί την επικαιρότητα και συχνά έχουμε θέματα επί του πιεστηρίου που ενδιαφέρουν πραγματικά τους συναδέλφους του. Δεύτερη έκδοση σε διμηνιαίο έντυπο μόνο ο Μανώλης θα μπορούσε να κάνει.
Μόνο που σήμερα δεν ήταν και στα καλύτερά του. Σηκώθηκε, μου είπε, από τις 6 το πρωί. Δεν είχε ύπνο. Είχε στεναχωρηθεί με όσα συνέβησαν στην εκδρομή του Σωματείου στην Ισπανία. Και το κακό είναι ότι τα είχε με άνθρωπο από το Σωματείο που έχει μοιραστεί πολλά πράγματα μαζί του. Μακάρι να τελειώσει σύντομα. Ο χαρακτήρας του είναι ευαίσθητος και του κοστίζουν κάτι τέτοια. Όσο κι αν θέλει να το «παίζει» σκληρός.
Στο μεταξύ ετοιμαζόμαστε και για το γιορτασμό της 36ης επετείου του Πολυτεχνείου. Ξέρετε, τα τεχνικά ζητήματα. Να ετοιμάσουμε το δελτίο Τύπου που θα στείλουμε ως ΠΕΤ-ΟΤΕ...
Να γράψω και το κομμάτι μου για το «Ρ» και να το στείλω στην εφημερίδα έγκαιρα. Θέλουν κι αυτοί να κάνουν τον προγραμματισμό τους και μια στήλη καλό είναι να φτάνει έγκαιρα στα γραφεία τους. Το θέμα βέβαια είναι το Πολυτεχνείο. Για κάποιο ακαθόριστο λόγο όλοι θέλουν να... ποντάρουν πάνω του. Τριάντα έξι χρόνια μετά το μεγάλο ξεσηκωμό της νεολαίας το μήνυμα του Πολυτεχνείου συνεχίζει να είναι διαχρονικό.
Και στην εφημερίδα το «τρέξιμο», καθώς πλησιάζουμε στην Πέμπτη, είναι μεγάλο. Αισιοδοξώ...

  • Διαβάστε ΕΔΩ σε μορφή PDF τον "Ηλεκτρικό" όπως θα κυκλοφορήσει σε λίγο.

Μια εξαιρετική επισήμανση του Στάθη

Posted in Δημοσιογραφικά


Πάντα μου άρεσαν τα σκίτσα
και τα γραφτά του Στάθη Σταυρόπουλου. Τον παρακολουθούσα από τον καιρό που έκανε σκίτσα το ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ, στα ΝΕΑ και βέβαια στην καθημερινή του στήλη στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ.

Έχει έναν τρόπο στο γράψιμό του που ομολογώ πως, ως αναγνώστη, με παρασύρει,. Έτσι δεν υπάρχει μέρα που να δω, να μη «ρουφήξω» τα κείμενα του.

Και να. που σήμερα «άγγιξε» ένα θέμα, που πέρα από δίκαιο, αφορά και μια καλή συνάδελφο και φίλη, την Ματίνα Παπαχριστούδη.

Διαβάστε το και θα καταλάβετε… Θα μπορούσε να πει κανείς ότι το θέμα είναι καθαρά δημοσιογραφικό. Δεν είναι όμως. Πρόκειται για τις «γκρίζες» πλευρές ενός επαγγέλματος που όταν το φωτίζουν οι προβολείς της δημοσιότητας μοιάζει λαμπερό.

Αλλά κι εδώ υπάρχουν οι αδικίες κι εδώ υπάρχουν δυστυχώς, οι δύσκολες καταστάσεις…

Και υπάρχουν συχνά και στο δικό μας χώρο. Κατάφορες αδικίες για τις οποίες τα αρμόδια συνδικαλιστικά όργανα τις παρακολουθούν απαθείς σαν θεατές. Κι όμως, άλλος θα έπρεπε να είναι ο ρόλος τους.

Δεν είναι δυνατόν να ξανακυκλοφορεί ο "Ελεύθερος Τύπος" και η εκπρόσωπος των εργαζομένων να μην προσληφθεί στο νέο φύλλο... Και όμως συμβαίνει...

Δυστυχώς...

«Εφυγε» ο Νότης Περγιάλης

Posted in Επικαιρότητα

Ο Νότης Περγιάλης, ως στιχουργός, σε τραγούδια που αγαπήσαμε... Πολύπλευρο ταλέντο...

Ενας σπουδαίος συγγραφέας και στιχουργός, ένας αξιολογότατος ηθοποιός, ένας ευαίσθητος και γλυκύτατος άνθρωπος, ο Νότης Περγιάλης, που τα τελευταία χρόνια ζούσε στους Αγ. Θεοδώρους Κορινθίας, «έφυγε» χτες από κοντά μας σε ηλικία 89 χρόνων. Ανήσυχος και δραστήριος πάντα, εραστής μέγας της τέχνης του, δεν την εγκατέλειψε ποτέ. Ανέβαζε παραστάσεις με νέους ανθρώπους στην πόλη όπου ζούσε. Ανθρωπος πολιτικοποιημένος, κοντά πάντα στους αγώνες του ΚΚΕ και στην πάλη για την ειρήνη, πριν 3 χρόνια είχε δηλώσει στον «Ριζοσπάστη»: «Εμείς, σαν λαός, δε σκύψαμε το κεφάλι και ούτε πρόκειται να το σκύψουμε. Είμαστε λαός που θυμώνει και δεν ξεχνάει. Είναι ακατανόητο τι κατεργάζονται για τους λαούς. Καινούρια αίματα; Καινούριες περιπέτειες και διώξεις; Δε θα περάσουν αυτά. Υπάρχει τεράστια πείρα στους λαούς. Οι λαοί ξέρουν να αμυνθούν. Υπάρχει ο λόγος που δε σβήστηκε ακόμα ούτε από τα δέντρα, ούτε από τις πολιτείες, ούτε από τα χωριά. Αν έρθει άλλος ένας τρόπος για να καταπιέσουν τους λαούς, δε θα περάσει. Γιατί οι λαοί ξέρουν».

Γεννήθηκε στις 16 Αυγούστου του 1920 στα Ανώγεια Σπάρτης. Σπούδασε στο Θεατρικό Σπουδαστήρι του Βασίλη Ρώτα. Από το 1949 εργάστηκε ως ηθοποιός και συγγραφέας στο θέατρο, τον κινηματογράφο και το ραδιόφωνο. Εγραψε πολλά θεατρικά έργα όπως «Το κορίτσι με το κορδελλάκι», «Χρυσό χάπι» και «Αντιγόνη της Κατοχής» (Λαϊκό θέατρο Μάνου Κατράκη 1954, 1958 και 1960 αντίστοιχα) κ.ά.

Είναι ο στιχουργός του διάσημου τραγουδιού «Πάμε μια βόλτα στο φεγγάρι», τη μουσική του οποίου έγραψε ο Μάνος Χατζιδάκις. Επίσης στιχουργός των τραγουδιών «Ο λεβέντης», «Τι να την κάνω τη χαρά», «Το μπλόκο της Καισαριανής» που μελοποίησε ο Μίκης Θεοδωράκης, του τραγουδιού «Γκρεμισμένα σπίτια» με μουσική Γιάννη Μαρκόπουλου, «Νυφιάτικο τραγούδι» κ.ά.

«Ο Χριστός ξανασταυρώνεται», σε σενάριο των Νότη Περγιάλη και Γεράσιμου Σταύρου, αποτελεί την τηλεοπτική διασκευή του ομώνυμου μυθιστορήματος του Νίκου Καζαντζάκη. Η σειρά προβλήθηκε το 1975 σε 50 σαρανταπεντάλεπτα επεισόδια.

Συγγραφέας των βιβλίων «Οταν σηκώθηκαν τα δένδρα» (νουβέλα 1971), «Ο Ατάρ δεν πεθαίνει ποτέ» (1971), «Το κόκκινο πουλί», εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή» κ.ά. Επίσης των θεατρικών έργων «Η γειτονιά του Τσέχωφ» (1976) «Μαγική πόλη» (1963), «Ανοιξε την πόρτα» (1986) κ.ά.

Και εδώ ο Νότης Περγιάλης παίζει, ως ηθοποιός, στην ταινία "Τα κόκκινα φανάρια".  Γλυκός, απλός κοντά στον κόσμο πάντα...

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA