"Κλείσαμε" το τ. 176, της εφημερίδας "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ Σιδηρόδρομος". Και τώρα, πιεστήριο!

ilektrikos.176

Αυτό είναι το φύλλο του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ τ. 176, το φύλλο που ολοκληρώσαμε προχθες και έφυγε για πιεστήριο. Μπορείτε να το δείτε όπως είναι τυπωμένο ΕΔΩ. Σταθερός, όπως πάντα στην παρουσία του! Σταθεροί και οι άνθρωποι που έχουν την ευθύνη έκδοσης του, από το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, τη Διοίκηση του. Την Παρασκευή 27/12/2024 πήρα ύλη για το νέο τεύχος. Και την Τετάρτη το μεσημέρα κατά τη μία, πήγαμε στο τυπογραφείο κάναμε τις τελευταίες "πινελλιές" και την "κλείσαμε".

anagrafi.040324

Εδώ, σ' αυτό το τυπογραφείο, την ΑΝΑΓΡΑΦΗ, στο Περιστέρι, γίνεται η τεχνική επεξεργασία του "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ Σιδηρόδρομου". Η Ανδρομάχη ή Μάχη είναι η κοπέλα που συνεργαζόμαστε. Την ευχαριστούμε για την άψογη συνεργασία, όπως και τους ανθρώπους του τυπογραφείου, Σάκη και Δημήτρη.

ilektrikos.171Η έκδοση μιας εφημερίδας είναι ένας κύκλος. Μόλις ολοκληρωθεί ένα τεύχος και αφού περάσει λίγος καιρός και το χαρούν οι ανθρωποι του, αρχίζουμε να ετοιμάζουμε το επόμενο. Έτσι λοιπόν  την Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2024 κατέβηκα στον Πειραιά για να παραλάβω το υλικό για το νέο τεύχος 176.  Και παρότι ήταν μια περίοδος γιορτών με πολλές ενδιάμεσες αργίες, όλα πήγαν καλά και χθες το μεσιμέρι, ώρα 13:00 πήγαμε εκεί και την "κλείσαμε" δίνοντας τις τελευταίες πινελιές ώστε να φύγει για το πιεστήριο... 

Χαίρομαι κάθε φορά που συμβαίνει να  ολοκληρώνουμε αυτή τη διαδικασία, επειδή είναι απόλυτα σταθεροί και κάνουμε πραγματική δουλειά, όταν βρισκόμαστε από κοντά... Όλα τριγύρω αλλάζουμε κι όλα τα ίδια μένουν, λέει ένας ποιητής. Ο χρόνος φεύγει σαν αέρας. Είναι μια όμορφη διαδικασία που γίνεται, κάθε δίμηνο. Διότι κάθε πράγμα που αξίζει, έχει τη δουλειά του. Τίποτα και πουθενά, κάτι, δε γίνεται "μαγικά" κι από μόνο του.

Το συναίσθημα; Χαρά για κάτι όμορφο που δημιουργούμε τακτικά με συνέπεια και συνέχεια. Μια όμορφη διαδικασία που επαναλαμβάνεται σταθερά, χρόνια τώρα. Και δεν ξέρω το γιατί (ή μάλλον ξέρω...) αλλά μ' αρέσει πολύ όλη αυτή η διαδικασία. Κι αυτό, το κάνουν οι άνθρωποι του να φαίνεται έτσι. Ιδιαίτερα ο πρόεδρος Θύμιος Ρουσιάς! Νιώθω την αγάπη τους, τη ζεστασιά, την καλή συνεργασία τους που αποτυπώνεται και στην ποιότητα της δουλειάς μας.

Και κάπως έτσι η ιστορία μας με το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, σύνεχίζεται. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που θεωρώ μεγάλο προνόμιο μου να συνεχίζω μαζί τους αυτό που ξεκίνησε εδώ και 30 χρόνια, από τη γέννηση της εφημερίδας με τους συνταξιούχους του ΗΣΑΠ. Ανθρώπους ξεχωριστούς, με ήθος και συνείδηση που σπάνια βρίσκεις στον κόσμο, στο συνάφι εκείνων που ασχολούνται με τα κοινά. 

Αν και έχω αλλάξει δύο ανθρώπους, στις θέσεις ευθύνης του προέδρου στο Σωματείο, τον Μανώλη Φωτόπουλο στο ξεκίνημα και για 15 χρόνια και τον Θύμιο Ρουσιά τα τελευταία 12 χρόνια, ποτέ δεν είχα πρόβλημα από κανέναν τους. Τον Θύμιο τον ήξερα και συνεργάστηκα μαζί του, άλλα δέκα χρόνια πριν, καθώς ήταν ο Γραμματέας του Σωματείου, επί εποχής Φωτόπουλου.

Εξαιρετικοί άνθρωποι! Είναι από αυτούς που λύνουν, αντί να δημιουργούν προβλήματα, που χαίρονται μ' αυτό που κάνουν και δεν μιζεριάζουν από λάθη που μπορεί να συμβούν. Και επιπλέον, εκτιμούν πολύ τη δουλειά που τους προσφέρω, όλα αυτά τα χρόνια.

Κι όταν λέω «φτιάχνω» την εφημερίδα που βλέπετε, εννοώ ότι τη σχεδιάζω και την υλοποιώ ως έκδοση. Δίνω δηλαδή μορφή στα άψυχα κείμενα. Στην έκδοση που μπορείτε να δείτε πατώντας ΕΔΩ, και που είναι η τελευταία, όπως θα διαπιστώσετε.

Είναι ένα έντυπο «συνδικαλιστικό», με την έννοια ότι προβάλλει τη δράση του Σωματείου, αλλά και δημιουργεί εκείνες τις προϋποθέσεις που είναι απαραίτητες για να διατηρείται (το Σωματείο και οι άνθρωποι του) ενωμένο και αγαπημένο στα μάτια των 2.000- 2.500 περίπου μελών του, συνταξιούχων του ΗΣΑΠ σε όλη την Ελλάδα, όπου κι αν μένουν.

Βέβαια, όπως σε όλους, η πανδημία του Covid-19, δημιούργησε κι εδώ τα προβλήματα της. Εκείνον τον καιρό, θυμάμαι, οι άνθρωποι του Σωματείου, παίρνοντας όλα τα μέτρα ασφαλείας, πήγαιναν τρεις φορές την εβδομάδα στον Πειραιά, στα γραφεία τους και σαν τα μυρμήγκια, ιδιαίτερα ο Θύμιος, ακόμα και από το σπίτι του, μάζευε την ύλη του 16σέλιδου ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ σε σχήμα ταμπλόιντ.

Μ’ αυτόν τον τρόπο και με καλό προγραμματισμό, κατάφεραν να μην χάσουν εκδόσεις, παρά μόνο μία! Άθλος, αν σκεφτεί κανείς, από τι περάσαμε… Και τι περνάμε! Αφού ο φόβος για τον Covid-19 δεν έχει φύγει, εντελώς.

Διατηρούν επίσης ένα εξαιρετικό διαδικτυακό τόπο για την άμεση ενημέρωση των μελών τους. Τις άμεσες ανακοινώσεις τις «ανεβάζει» η Ελευθερία, που έχει και τη γραμματειακή υποστήριξη του Σωματείου. Και τη γενική επιμέλεια έχω εγώ. Δείτε το ΕΔΩ, παρακαλώ.

Γενικά, είμαι πολύ χαρούμενος που συνεργάζομαι μαζί τους. Ακούν τις παρατηρήσεις μου, προσεκτικά και τις περισσότερες φορές τις εφαρμόζουν. Κάνουν τη δουλειά μου δημιουργική και ευχάριστη και τους ευχαριστώ γι’ αυτό. Και καθώς κι εγώ είμαι πια ο ίδιος συνταξιούχος, τους καταλαβαίνω όλο και περισσότερο. Το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, αποτελεί ένα πρότυπο δημιουργικότητας.

Κάποιοι λένε ότι τα Σωματεία Συνταξιούχων, είναι για απομάχους της δουλειάς. Που ζουν στο περιθώριο και ζουν με τις μνήμες τους από τα παλιά. Μπορεί να είναι και αυτό, αλλά πιστέψτε με, πολλοί νέοι θα ήθελαν να τους μιμηθούν στη δουλειά που προσφέρουν, εθελοντικά, για το κοινό καλό!

Η πόλη «βάζει» τα γιορτινά της...

Posted in Τα δικά μου

Είμαι βέβαιος ότι το προσέξατε... Η πόλη αλλάζει και βάζει τα γιορτινά της. Αντιγράφουμε τους Αμερικανούς και τους Ευρωπαίους που κάνουν, ηθελημένα, πιο μεγάλη την περίοδο των γιορτών ή έχουμε πραγματικά ανάγκη να ξεφύγουμε από τη σκληρή πραγματικότητα και να καταφύγουμε στη δύναμη, τη χαλάρωση, την εξιλέωση που δίνει το γιορτινό χρώμα;

Δεν ξέρω, αλλά μέρα τη μέρα το νιώθω ότι όλο και περισσότερες βιτρίνες καταστημάτων «φωτίζονται» με τα χριστουγεννιάτικα ντεκόρ ενώ ο Δήμος Αθηναίων στολίζει με ηλεκτρικές φωτεινές γιρλάντες τους κεντρικούς δρόμους προκειμένου ο δήμαρχος να τα έχει έτοιμα όταν φωταγωγήσει την πόλη γιορτινά.

Είδα προχθές στις 11.30 τη νύχτα, που επέστρεφα από την εφημερίδα, συνεργεία του Δήμου με γερανοφόρα οχήματα να κάνουν αυτή τη δουλειά στη Δυρραχίου...

Ακόμα και επιχειρήσεις στον Κηφισό στόλισαν δέντρα με φωτάκια στον προαύλιο χώρο τους ή έντυσαν την πρόσοψή τους με λαμπτήρες που δίνουν το σχήμα του δέντρου και εύχονται στους περαστικούς χρόνια πολλά.

Και είμαστε ακόμα στο Νοέμβρη! Αλλά και στα ζαχαροπλαστεία και τους φούρνους της γειτονιάς μπορεί κανείς να βρει ήδη μελομακάρουνα και κουραμπιέδες προκειμένου να αγοράσει για το σπίτι.

Μάλλον τη χρειαζόμαστε, μέσα μας, αυτή την αλλαγή για να νιώσουμε καλύτερα. Τόσο πολύ αμερικανάκια αποκλείεται να γίναμε από τη μια στιγμή στην άλλη...

Μια κινηματογραφική πρόταση...

Posted in Επικαιρότητα

Σαββατοκύριακο έρχεται. Να μια καλή πρόταση για έξοδο. Η ταινία είναι αφιέρωμα στην ελπίδα και αναφέρεται στη ζωντανή ιστορία αυτού του τόπου. Καλό είναι να έχουμε μνήμη σαν λαός.

Η προφορική ιστορία, που είναι μέρος της σύγχρονης ιστορικής έρευνας, στηρίζεται στις μαρτυρίες των αφανών και ανωνύμων.
Εκείνων που τους ονομάζουμε «χωρίς φωνή» γιατί η επίσημη ιστορία επιδεικτικά τους αγνοεί.
Όμως, πρόκειται για τις μαρτυρίες και τα βιώματα όλων αυτών που σήκωσαν το βάρος της ιστορίας και οι μαρτυρίες τους αποκαλύπτουν τη ψυχική δύναμη η οποία τροφοδοτεί την ιστορική δυναμική.
Επιπλέον, αυτές οι μαρτυρίες, επισημαίνουν τις δυνατότητες που εκδηλώθηκαν στην εξέλιξη της κοινωνίας και χάθηκαν.
Η ταινία αποκαλύπτει το βαρύ ιστορικό τραύμα που υπέστη η χώρα μας και που αποκρύβεται συστηματικά.
Επιτρέψτε μου να πω, ότι είμαι υπερήφανη που συνάντησα αυτές τις γυναίκες και μέτρησα ξανά τον κόσμο με έναν άλλο πήχυ.
Λαοί χωρίς μνήμη είναι λαοί χωρίς μέλλον.

Αλίντα Δημητρίου

Η Ζωή στους Βράχους, 2009
Video. Έγχρωμη. Διάρκεια: 98 min

Σενάριο – Σκηνοθεσία: Αλίντα Δημητρίου
Βοηθός σκηνοθέτη: Αφροδίτη Νικολαίδου
Φωτογραφία: Αλέξης Γρίβας – Αφροδίτη Νικολαίδου
Μοντάζ: Ηλέκτρα Βενάκη

  • Προβάλλεται στον κινηματογράφο Τριανόν από 19 Νοεμβρίου

Και ξαφνικά «ανακάλυψαν» την ιστοσελίδα μου...

Posted in Τα δικά μου

Τόσες «επισκέψεις» μέχρι το απόγευμα μιας μέρας δεν είχε δεχτεί ποτέ η ιστοσελίδα μου. Χίλιες μαζεμένες! Σαν πολλές μου φαίνονται για ένα site που κινείται σε πολύ χαμηλούς τόνους και δεν έχει ενδιαφερθεί ποτέ να διαφημιστεί πλατιά.

Τι προέκυψε λοιπόν και ήρθε τόσος κόσμος; Κοιτάζω προσεκτικά τις τελευταίες δημοσιεύσεις και προσπαθώ να δώσω μια εξήγηση. Δύσκολο. Η θεματολογία μου είναι ίδια εδώ και χρόνια. Προσπαθώ να βρίσκομαι κοντά στον άνθρωπο, να αναδεικνύω τα αληθινά προβλήματα της ζωής, να πατάω τα πόδια μου γερά στη γη.

Δεν με ενδιέφεραν ποτέ η λογοτεχνία και η προσέγγιση των πραγμάτων από την πλευρά αυτή. Προσωπικές επιλογές είναι αυτές, όπως και προσωπικό είναι το site. Κι αυτό το ξέρουν οι φίλοι που με παρακολουθούν και καμιά φορά μου λένε ότι το βρίσκουν ενδιαφέρον.

Τελευταία έχω αποκτήσει και αναγνώστες μέσα από τα on line παιχνίδια «Φυλετικές Μάχες» και «Travian». Έχω βάλει την ηλεκτρονική μου διεύθυνση στο προφίλ μου και ως φαίνεται δεν είναι μόνο πιτσιρικάδες αυτοί που παίζουν στα παιχνίδια, αλλά και πολλοί μεγάλοι. Ήδη έχω θετικά μηνύματα. Άνθρωποι, υποτίθεται «εχθροί» στον εικονικό κόσμο του internet που επικοινώνησαν μαζί μου για να μου πουν ένα καλό λόγο για τη δουλειά μου. Και ενδείξεις ότι αποκτά αναγνωστικό κοινό και στην Κύπρο.

Το πιο ωραίο όμως είναι ότι κάποιοι δίνουν το «στίγμα» τους ότι διαβάζουν με το να σχολιάζουν τα κείμενα και να καταθέτουν την άποψή τους. Το site είναι δυναμικό και δίνει αυτή τη δυνατότητα. Τα σχόλια «ανεβαίνουν» αυτόματα, χωρίς λογοκρισία. Εννοείται ότι, ως διαχειριστής, εάν προκύψει υβριστικό μήνυμα, έχω την τεχνική δυνατότητα να το «κατεβάσω», αφού δω την πραγματική ταυτότητα εκείνου που το έστειλε. Ευτυχώς, μέχρι στιγμής δεν έχει προκύψει τέτοιο πρόβλημα.

Οι αναγνώστες μου δείχνουν να «ξέρουν» γιατί είναι εδώ και τι περιμένουν να δουν από μένα. Θέλω λοιπόν να σας ευχαριστήσω για την εμπιστοσύνη που μου δείχνετε. Τελικά το διαδίκτυο είναι ένα εργαλείο δουλειάς φτάνει να το χειριστεί κανείς σωστά...

Ανοίγει ξανά ο διάλογος για το Ασφαλιστικό

Posted in Δημοσιογραφικά

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 20/11/2009

Το διαβάζω και δεν το πιστεύω… Πάλι το Ασφαλιστικό είναι το πρώτο ζήτημα για το οποία καλούνται σε συζήτηση, από Δευτέρα, από το υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, τα συνδικάτα του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα για τις αλλαγές που θα προκύψουν στο Ασφαλιστικό.

Τις σχετικές επιστολές έστειλε ο υπουργός Ανδρέας Λοβέρδος καλώντας τα προεδρεία της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ να προσδιορίσουν από κοινού τις προϋποθέσεις αυτού του διαλόγου.

Βιάζονταν μάλιστα να παρουσιάσουν τις προτάσεις γύρω από τις παρεμβάσεις που σκοπεύουν να προωθήσουν στο Ασφαλιστικό και οι οποίες απασχόλησαν και τη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου της περασμένης Τετάρτης, αλλά και τις συσκέψεις των συναρμόδιων υπουργείων (Οικονομίας, Εργασίας, Εσωτερικών, Υγείας)

Τι περιλαμβάνει η ατζέντα; Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα εφημερίδων που δικαιολογημένα ανέδειξαν το θέμα, αναμένεται να τεθούν υπό συζήτηση τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, η εισφοροδιαφυγή, το ύψος των συντάξεων, η παράταση του εργασιακού βίου, οι πρόωρες συνταξιοδοτήσεις κ.α.

Αμφιβάλει κανείς ότι οι λύσεις που αναζητούνται από τη μεριά της κυβέρνησης θα είναι σε βάρος των ασφαλισμένων, σε βάρος εκείνων των εργαζομένων που είναι απόλυτα συνεπείς όλα αυτά τα χρόνια και καταβάλλουν τις εισφορές τους στο Ταμείο τους προσδοκώντας ότι θα έρθει η στιγμή που θα απολαύσουν κάποιες μικρές χαρές στη ζωή τους.

Μήπως είναι, άλλωστε, η πρώτη φορά που βλέπουμε αυτό το έργο; Κι αν τα προηγούμενα «δραστικά» μέτρα που πήραν άλλες κυβερνήσεις δεν απέδωσαν, τι κάνει τώρα τη νέα κυβέρνηση να πιστεύει πως ο δρόμος του… διαλόγου είναι ο καλύτερος; Περίμεναν να φτάσουμε εδώ που φτάσαμε σε δέκα χρόνια και τώρα «ξαφνιάζονται» που καλούνται πολύ νωρίτερα να αντιμετωπίσουν δραστικά το πρόβλημα.

Όλη την προηγούμενη βδομάδα είχαμε ένα μπαράζ ενορχηστρωμένων δημοσιευμάτων για να πιστούμε σε τι άσχημη κατάσταση είναι τα ασφαλιστικά ταμεία και να «ευαισθητοποιηθούμε» ότι είναι μεγάλη η ανάγκη να βάλουμε (και πάλι…) βαθιά το χέρι στην τσέπη και να συνεισφέρουμε σε χρήμα και χρόνια δουλειάς, προκειμένου να διασωθεί το σύστημα.

Η δημοσιογραφία των πολιτών

Posted in Επικαιρότητα

«Η αντίσταση είναι παγκόσμια... Η συνεργασία από τις δυο πλευρές του Ειρηνικού έφερε στη ζωή αυτό το web site. Το web μεταβάλλει ριζικά την ισορροπία μεταξύ των πολυεθνικών και των ακτιβιστικών μέσων. Μόνο με λίγο κώδικα και φτηνό εξοπλισμό, μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα ζωντανό, αυτοματοποιημένο κόμβο που ανταγωνίζεται τις επιχειρήσεις. Ετοιμαστείτε να κατακλυστείτε από την πλημμύρα των ακτιβιστών... που βρίσκονται στο Σιάτλ και σε όλο τον κόσμο και λένε την πραγματική ιστορία πίσω από τη Συμφωνία Παγκόσμιου Εμπορίου».

Είναι 24 Νοεμβρίου 1999, σχεδόν 10 χρόνια από σήμερα, όταν το ανωτέρω μήνυμα υποδέχεται τους επισκέπτες των ηλεκτρονικών σελίδων που βρίσκονται στη διεύθυνση seattle.indymedia.org. Στους δρόμους του Σιάτλ διεξάγονται σκληρές οδομαχίες μεταξύ αστυνομικών και διαδηλωτών που έχουν φτάσει από κάθε σημείο του κόσμου με σκοπό να διαμαρτυρηθούν για τη σύνοδο του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου. Το Independent Media Center (Ανεξάρτητο Κέντρο Ενημέρωσης) δημιουργείται σε μια προσπάθεια να παρακάμψει τα παραδοσιακά ΜΜΕ και να παρουσιάσει την άλλη πλευρά. Η ενέργεια θα στεφθεί με απόλυτη επιτυχία, καθώς καταγράφονται 1,5 εκατ. επισκέψεις κατά τις ημέρες της συνόδου (και των διαδηλώσεων) στην αμερικανική πόλη. Το δίκτυο ενημέρωσης γρήγορα θα εξαπλωθεί σε όλο τον κόσμο, έχοντας σήμερα περισσότερα από 150 σημεία παρουσίας, καλύπτοντας, αν όχι όλο, τουλάχιστον το μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη.

Πάντως, το Indymedia δεν ήταν η πρώτη απόπειρα δημιουργίας ενός δικτύου ενημέρωσης που να βασίζεται σε αυτό που σήμερα περιγράφουμε ως «δημοσιογραφία των πολιτών». Είχαν προηγηθεί αντίστοιχες προσπάθειες την περίοδο 1996-1998 στις ΗΠΑ και τη Βρετανία.

Εγκαίνια στο βιβλιοπωλείο "Εκτός των Τειχών"

Posted in Επικαιρότητα

Σε νέο χώρο μαζί με το καφέ-μπαρ, στην οδό Γραβιάς 10-12

Εγκαίνια την Παρασκευή 20 Νοέμβρη στις 8:00μ.μ.

Μετά από ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, το βιβλιοπωλείο "Εκτός των Τειχών" ξανανοίγει σε νέο χώρο στην οδό Γραβιάς 10-12 στο κέντρο της Αθήνας. Πιστεύουμε οι πολύμηνες ετοιμασίες να άξιζαν τον κόπο και να δώσουν νέα πνοή στο εγχείρημα που από το 2000 στεγάζονταν στο ζεστό αλλά ασφυκτικά μικρό χώρο της Μπενάκη.

Φιλοδοξούμε λοιπόν ο νέος αυτός χώρος να μπορέσει να προβάλλει με καλύτερο τρόπο εκδόσεις του πλατύτερου χώρου της Αριστεράς, που δυσκολεύονται να βρούνε ευπρεπή θέση στα περισσότερα βιβλιοπωλεία και να αποτελέσει ένα διακριτό σημείο παρέμβασης στο χώρο του βιβλίου και των ιδεών. Ταυτοχρόνως, φιλοδοξεί να γίνει χώρος συνεύρεσης, συζήτησης, ανταλλαγής απόψεων γύρω από τα ζητήματα που απασχολούν κάθε προοδευτικό και αριστερό άνθρωπο. Στην κατεύθυνση αυτή θα λειτουργεί και το καφέ που συστεγάζεται στο χώρο του βιβλιοπωλείου αποτελώντας χώρο συνεύρεσης και συζήτησης.

Το βιβλιοπωλείο "Εκτός των Τειχών" θέλει να αποτελέσει ένα ζωντανό χώρο, ανοιχτό στο να φιλοξενήσει ποικίλες εκδηλώσεις και δραστηριότητες, παρουσιάσεις, προβολές και συζητήσεις. Θέλει να διευκολύνει και να παρέχει στέγη στις αναζητήσεις της εποχής μας. Παράλληλα, αποτελεί στοίχημα η παραγωγή και ανάδειξη της ιδιαίτερης άποψής του, το να μπορέσει να δώσει το δικό του στίγμα που το διαφοροποιεί από τη φιλοσοφία και κουλτούρα των υπολοίπων βιβλιοπωλείων μαζικής πώλησης.

Για να πραγματοποιηθούν όλα τα παραπάνω, είναι απαραίτητο να στηριχτεί η προσπάθεια αυτή από ένα ευρύτερο δυναμικό το οποίο θα μπορεί να εκφραστεί μέσα από το χώρο αυτό και να δημιουργεί όλες τις παραπάνω συνθήκες ώστε και να καταστεί βιώσιμη η λειτουργία του αλλά και, κυρίως, να δώσει την απαραίτητη ζωντάνια στη λειτουργία του που απαιτείται.

  • Την ενημέρωση μου την έστειλε, μαζί με πρόσκληση για τα εγκαίνια ο καλός μου φίλος Δημήτρης Νέζης

Παζάρια ενόψη εορτών και λίστα αλληλεγγύης

Posted in Επικαιρότητα

Απ' αυτά που δεν χρειαζόμαστε και τα πετάμε θα μπορούσαν να βοηθηθούν πολλοί άνθρωποι που έχουν ανάγκη. Δημοσιεύουμε σήμερα μια μικρή λίστα με εθελοντικές οργανώσεις όπου μπορείς και συ ακόμη και απ' το υστέρημά σου να βοηθήσεις, αλλά και με παζάρια αλληλεγγύης που τελευταία αυξάνουν και πληθαίνουν.

Το «Ιδρυμα αστέγων του Δήμου Αθηναίων» έχει ανάγκη από ρούχα, σεντόνια, παπλώματα. Αν σας περισσεύουν, το ίδρυμα δέχεται καθημερινά προσφορές 8-3 μ.μ., Πειραιώς 35. Τηλέφωνα επικοινωνίας: 210-5239465 και 210-5246516, e-mail: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. . Ηλεκτρονική διεύθυνση: http://www.kyada.gr

Η ΜΚΟ Praksis χρειάζεται φάρμακα για να καλύψει τις ανάγκες των πολυϊατρείων της που περιθάλπουν δωρεάν μετανάστες και αστέγους. Δέχονται ακόμη και ανοιγμένα, χρησιμοποιημένα κουτιά φαρμάκων. Επικοινωνήστε στα τηλ.: 210-5205200 ή στο http://www.praksis.gr, Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Η ομάδα ΡΕΤΟ αποτελείται από πρώην χρήστες ουσιών. Παίρνουν οτιδήποτε θέλετε να πετάξετε, είτε λειτουργεί είτε όχι. Αναλαμβάνουν κάθε είδους επισκευές και κατασκευές. Λειτουργούν δύο μαγαζιά με μεταχειρισμένα έπιπλα και αντικείμενα. Παραλαμβάνουν από το σπίτι σας μεγάλα και μικρά αντικείμενα, έπιπλα, ηλεκτρικές και ηλεκτρονικές συσκευές, ρούχα, παιχνίδια, οτιδήποτε. Τηλέφωνο επικοινωνίας: 210-6655096.

Το Χατζηκυριάκειο Ιδρυμα παιδικής προστασίας χρειάζεται βιβλία για να ενισχύσει τη βιβλιοθήκη του. Επισκεφθείτε το site http://www.xatzikiriakio.gr

Μπορείτε να συνεννοηθείτε και να στείλετε χρήματα ή αντικείμενα στις οργανώσεις: «Τα παιδιά του δρόμου» (Αρίστων 6-8 και γωνία Κωνσταντινουπόλεως 165, Μεταξουργείο, Κολωνός. Τηλ.: 210-5239402 και 210-5221149 11 π.μ. - 6 μ.μ. καθημερινά), «Στέγη Κακοποιημένων Γυναικών» (τηλ.: 210-8103496), «Θεόφιλος» (τηλ.: 210-8819397) για την ενίσχυση πολύτεκνων οικογενειών απ' όλη την Ελλάδα.

Οι μετανάστες της Νέας Μάκρης (foreigners of Nea Makri) οργανώνουν παζάρι κάθε πρώτη Κυριακή του μήνα στο καφέ «Tiki». Για πληροφορίες καλέστε την Ingrid στο 6973350024, e-mail foreigners Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Το Ελληνικό Καραβάνι Αλληλεγγύης (πλατεία Ελευθερίας 1, τηλ. 210-3314334, 3378412, 3816886, fax: 210-3314334) για να ενισχύσει τα έσοδά του έφερε και στην Ελλάδα την εναλλακτική μόδα των δημοφιλών στην Ευρώπη καταστημάτων «Charity Shop», που στα ελληνικά μπορούμε να τα ονομάσουμε «φιλανθρωπικά καταστήματα» ή «καταστήματα αλληλεγγύης». Εκεί πουλιούνται σε πολύ χαμηλές τιμές και σε άριστη κατάσταση από δεύτερο χέρι, είδη δώρων, βιβλία, δίσκοι, CD και μικροέπιπλα που πολλοί πολίτες προσφέρουν δωρεάν. Είναι ένα όμορφο, χαρούμενο παζάρι, όπου μπορείς να προσφέρεις ό,τι δεν χρειάζεσαι για να το αγοράσει κάποιος άλλος φτηνά. Στο δεύτερο χέρι λειτουργεί και γωνιά με αντίκες, ενώ μπορείς να ψωνίσεις και αχρησιμοποίητα αντικείμενα που προσφέρουν ζωγράφοι, συγγραφείς, επιχειρήσεις στην ειδική γωνιά «Πρώτο χέρι» (Φειδίου 14-16, τηλ./fax: 210-3816886).

Χαριστικό παζάρι λειτουργεί μεταξύ άλλων και ο συνεταιρισμός και το εναλλακτικό και αλληλέγγυο εμπόριο: «Ο Σπόρος» (Σπύρου Τρικούπη 21 στα Εξάρχεια, τηλ. 210-3801375. www.sporos.org

Ο Σποροχώρος λειτουργεί από Δευτέρα μέχρι Σάββατο 11.30 με 3 μ.μ., και απογεύματα Δευτέρα έως Παασκευή 5.30-8.30. Πουλιούνται κυρίως ρούχα σε καλή κατάσταση, αλλά και βιβλία, παπούτσια, βίντεο, μικρά παιχνίδια.

Σε δύο ακόμη ιστοσελίδες χαριστικών παζαριών μπορείς να βρεις οτιδήποτε. Στις www.freecyclecom και www.xariseto.gr.

  • Από το σημερινό άρθρο του Ανδρέα Ρουμελιώτη στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA