Πρωτοσέλιδα από την επικαιρότητα… Το θέμα που κυριαρχεί σήμερα είναι οι παλινωδίες περί του νέου φόρου ΕΝΦΙΑ που καλείται ο κόσμος να πληρώσει, ανάμεσα στους τόσους άλλους φόρους. Η προχειρότητα της Πολιτείας δεν έχει τέλος… Ενώ, υποτίθεται ότι, οι τεχνοκράτες τον επεξεργάζονταν ένα χρόνο τώρα, σπεύδουν τρομοκρατημένοι σε νέες αλλαγές. Εδώ η εφημερίδα ΑΥΓΗ.

Η ανεργία είναι ένα πολύ «δύσκολο» θέμα και απασχολεί πολλούς στις μέρες μας. Η πρωινή εφημερίδα ΛΟΓΟΣ επιλέγει να το αναδείξει σε πρώτο θέμα και καλά κάνει… Πραγματικά, το τεράστιο καταγραμμένο 27% μαζί με τους χρόνια άνεργους κάνουν εκρηκτική την κατάσταση στην κοινωνία. Οι νέοι έχουν διάθεση να προσφέρουν.. Πού όμως και πώς; Αυτό είναι το ζητούμενο…

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 09/08/2014

Απλά είναι τα πράγματα κι απορώ που μερικοί τα ψάχνουν από δω κι από κει κάνοντας μας να πιστεύουμε πως είναι πολύπλοκα, τάχα μου. Όπως οι σημερινοί κυβερνώντες μας επιχειρούν να «καθαρίσουν» τις ανθρώπινες ζωές, υποβαθμίζοντας τες στη χαμηλότερη δυνατή κλίμακα του βιοτικού επιπέδου, έτσι θέλουν στα ίδια επίπεδα και τον Τύπο.

Επειδή έχει ελεύθερη φωνή δεν τον χρειάζονται… Το λένε ξετσίπωτα. Και δεν είναι, ούτε η πρώτη φορά, ούτε η τελευταία. Είμαστε βέβαιοι ότι με την αλαζονεία που τους διακρίνει θα έχουμε και συνέχεια σε πολλούς άλλους τομείς.

Η περασμένη εβδομάδα θα γραφτεί με μαύρα γράμματα στην ιστορία του Τύπου… Κατά την προσφιλή τακτική των ανθρώπων που απαρτίζουν την σημερινή κυβέρνηση έβαλαν σε τροπολογία του υπουργείου Υγείας, έκρυψαν δηλαδή για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους, τα γραμμάτια εξόφλησης προς τους «νταβαντζήδες των ΜΜΕ», όπως σε κρίσεις ειλικρίνειας τους αρέσει να τους αποκαλούν οι ίδιοι, επειδή δεν αντέχουν τις πιέσεις τους, τύπου καταγωγίων.

Έτσι έβγαλαν από τη μέση τις διαφημιστικές εταιρίες και εφεξής οι διαφημιζόμενοι θα τιμολογούνται απευθείας από τα ΜΜΕ και απελευθέρωσαν τις κάθετες και οριζόντιες συμπράξεις ΜΜΕ προς επίτευξη οικονομιών κλίμακας με δυνατότητα διπλό ή και τριπλο-απασχόλησης προσωπικού στα συνδεδεμένα ΜΜΕ. Το μόνο που μένει ακόμα, είναι να δούμε να πέφτει στο τραπέζι η επιταγή της διαγραφής των δανείων τους, για να κλείσει ο λογαριασμός.

Οι Σαμαράς – Βενιζέλος, έδωσαν το ρουσφέτι τους στους υπερχρεωμένους βαρόνους. Βλέπεις, τους κανακεύουν καθημερινά, κλείνουν τα μάτια στις αδικίες και τις επιθέσεις για υπερφορολόγηση του λαού που αδυνατεί πια να ανταποκριθεί στις δυσβάσταχτες υποχρεώσεις.

Από την άλλη, τιμωρούν τις ανυπότακτες εφημερίδες, εκείνες τις λίγες, τις δακτυλοδεικτούμενες εφημερίδες που επιμένουν να έχουν φωνή και να λένε ελεύθερα την άποψη τους και τη γνώμη τους, κάνοντας κριτική, όταν και όπου εκτιμούν ότι χρειάζεται.

Εκείνες που επέλεξαν συνειδητά να υποστηρίξουν το θεσμικό τους ρόλο και να μη γίνουν κρατικοδίαιτοι εργολάβοι, ούτε προνομιούχοι εφοπλιστές, λαμβάνοντας αντίδωρα σιωπής από τη μνημονιακή εξουσία, όντας συνεφαπτόμενοι της. Για όσες εφημερίδες προτίμησαν να παραμείνουν εναρμονισμένοι με τη ζώσα σκληρή κοινωνική πραγματικότητα που διαμόρφωσαν οι πολιτικές των μνημονίων και τάχτηκαν στο πλευρό του λαού πολεμώντας με ειδήσεις και άρθρα τους κατακτητές, αλλά και τους συνθηκολογούντες με αυτούς, έχοντας συμβάλει ουσιαστικά στη δημιουργία ενός «σκληρού» αντιμνημονιακού ρεύματος που διαμορφώθηκε στη χώρα. Μια τέτοια στάση αντίστασης δεν θα μπορούσε να παραμείνει ατιμώρητη.

Και φυσικά δεν θα άφηναν αλώβητο τον επαρχιακό Τύπο… Αυτός είναι που τους πονά και τους τσούζει με τα αποκαλυπτικά δημοσιεύματα τους στις μικρές κοινωνίες. Έπρεπε να βρουν τρόπο να τον φιμώσουν. Και τον βρήκαν: Του έκλεισαν το οξυγόνο των υποχρεωτικών δημοσιεύσεων δημόσιων προκηρύξεων.

Σα να μη γνώριζαν ότι η ύπαρξη του περιφερειακού Τύπου βασίστηκε διαχρονικά στο μεράκι των μερακλήδων «εφημεριδάδων» που θυσίασαν προσωπικές και οικογενειακές περιουσίες στο όνομα της αδέσμευτης και αντικειμενικής ενημέρωσης των τοπικών κοινωνιών που απευθύνονται.

Τώρα οι δημοσιεύσεις των δημόσιων προκηρύξεων θα είναι προαιρετικές, πράγμα που πρακτικά σημαίνει: «Γίνει καλό παιδί για να συνεχίσει να είναι ανοιχτός ο κρουνός. Τα κακά τιμωρούνται με οικονομικό αποκλεισμό». Υπάρχει πιο ξεκάθαρο, ξεδιάντροπο μήνυμα με συγκεκριμένους αποδέκτες;

Όλος αυτός ο εφιάλτης θα τελειώσει κάποτε. Οι… σωτήρες που μας κορόιδευαν τόσον καιρό, απομυζώντας τον κόπο μας και τις ζωές μας θα πληρώσουν σύντομα. Η Νέμεσις έρχεται και είναι πολύ σκληρή. Αυτό, το γνωρίζουν οι λογικοί άνθρωποι…

• Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευθεί, αύριο Σάββατο 9/8 στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ και στη στήλη μου «Επισημάνσεις».

Δεκαπενταύγουστος έρχεται… Κάποιοι θα επωφεληθούν από την αργία καθώς πέφτει και Παρασκευή και θα διευρύνουν λίγο το Σαββατοκύριακο τους. Το θέλει αυτό το καλοκαίρι… Τυχεροί όσοι έχουν μια δουλειά και μπορούν να το ζήσουν. Διότι είναι κι αυτό ένα από τα μεγάλα προβλήματα στις μέρες μας. Η ανεργία τσακίζει…


Να ρεμβάζεις ψηλά πάνω από τους βράχους… Νύχτα, παρέα με το ποτό σου και όχι μόνος… Νύχτες που έζησα το φετινό καλοκαίρι και τις κουβαλώ πολύ όμορφα ανάμεσα στις άλλες αναμνήσεις μου… Ο προβολέας να πέφτει στη θάλασσα και η βάρκα μόνη, να βοηθάει να κάνεις συνειρμούς, όμορφους…


Καλοκαίρι 2014! Στιγμές μοναδικές, όμορφες, ξεχωριστές, ανθρώπινες... Από αυτές που έχουμε ανάγκη προκειμένου να συνεχίσουμε να κάνουμε σχέδια και όνειρα για τη ζωή. Μικρά ή μεγάλα, τι σημασία έχει; Το σημαντικό είναι να μη σταματήσουμε να κάνουμε. Να επιμένουμε, να αγωνιζόμαστε για ένα καλύτερο αύριο.


Μια φλασιά, όχι και τόσο μακρινή από τον Πέρα Τσούτσουρα, σήμερα που είπα να καταγράψω ένα εργατικό δικαίωμα, όπως είναι η αργία του Δεκαπενταύγουστου… Να τα θυμόμαστε όλα αυτά, γιατί κάποιοι προσπαθούν να μας κάνουν να τα ξεχάσουμε, πιέζοντας απελπιστικά από όλες τις κατευθύνσεις. Κάποτε χρειάζεται και να χαλαρώνουμε λίγο. Το χρωστάμε στον εαυτό μας…

Επειδή αυτοί που μας κυβερνούν προσπαθούν να μας κάνουν να ξεχάσουμε κατακτήσεις αιώνων, ισοπεδώνοντας τα πάντα καλό είναι να μην τους κάνουμε τη χάρη ας γνωρίζουμε τι λένε οι νόμοι που μας προστατεύουν…

Το Κέντρο Πληροφόρησης Εργαζομένων & Ανέργων της ΓΣΕΕ (ΚΕ.Π.Ε.Α./ΓΣΕΕ) ενημερώνει τους μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα για τον τρόπο αμοιβής της Αργίας της 15ης Αυγούστου.

Η 15η Αυγούστου, εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, που φέτος συμπίπτει ημέρα Παρασκευή, ανήκει στις υποχρεωτικές αργίες του έτους κατά τις οποίες απαγορεύεται η λειτουργία των επιχειρήσεων εκτός από εκείνες που νόμιμα λειτουργούν κατά τις Κυριακές και τις αργίες.

Για μισθωτούς που δεν θα εργαστούν τη μέρα αυτή ισχύουν τα εξής: 

α) Στους μισθωτούς που αμείβονται με ημερομίσθιο και δεν θα απασχοληθούν κατά την 15η Αυγούστου για λόγους που δεν οφείλονται σ' αυτούς, θα καταβληθεί το συνήθως καταβαλλόμενο ημερομίσθιό τους.
β) Στους μισθωτούς που αμείβονται με μηνιαίο μισθό και δεν θα απασχοληθούν την 15η Αυγούστου, δεν οφείλεται τίποτε πέραν του μηνιαίου μισθού τους.

Για μισθωτούς που θα απασχοληθούν τη μέρα αυτή ισχύουν:

α) Σε όσους μεν αμείβονται με ημερομίσθιο, το κανονικό τους ημερομίσθιο και προσαύξηση 75% που υπολογίζεται στο νόμιμο ημερομίσθιο τους, και
β) Σε όσους αμείβονται με μηνιαίο μισθό
• Αν μεν πρόκειται για επιχειρήσεις που λειτουργούν νόμιμα κατά τις Κυριακές και τις λοιπές απ’ το νόμο αργίες, οφείλεται μόνον προσαύξηση 75%, που υπολογίζεται στο 1/25 του νομίμου ημερήσιου μισθού τους, διότι η αμοιβή τους για την απασχόληση κατά την αργία της 15ης Αυγούστου θεωρείται ότι περιλαμβάνεται στο μηνιαίο μισθό τους.
• Αν πρόκειται για επιχειρήσεις που αργούν κατά τις Κυριακές και ημέρες αργίας και εκτάκτως θα λειτουργήσουν την 15η Αυγούστου, οφείλεται, εκτός από την προσαύξηση 75%,που υπολογίζεται στο νόμιμο ημερήσιο μισθό τους και το 1/25 του συνήθως καταβαλλομένου μισθού του.

Λοιπόν, τι λέτε; Δεν είναι καλύτερο να τα ξέρουμε όλα αυτά;

Σχετικά πρόσφατη φωτογραφία του Βασίλη Δεδότση από το διαδίκτυο αν και θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω φετινή από την τιμητική για μένα συνεργασία στη Διεθνή Συνέλευση της Αθήνας, 2014, μαζί του. Μόνο τα γυαλιά του λείπουν… Κατά τα άλλα είναι ολόιδιος. Ζωντανός, δραστήριος, δημιουργικός…

Ακόμα μια φωτογραφία του Βασίλη Δεδότση από το διαδίκτυο… Ιστορική, ανάμεσα σε συγκρατουμένους του αντιρρησίες συνείδησης το 1969 στις φυλακές Μπογιατίου. Η δημοσίευση της προσωπικής του εμπειρίες που γράφτηκε πρόσφατα για την εβδομαδιαία εφημερίδα ΤΟ ΚΑΡΦΙ, είναι και απάντηση σε όσους, σκόπιμα, διαδίδουν ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά τα είχαν καλά με τη χούντα και «καλοπερνούσαν».

Ήταν Ιούλιος του 1974, 40 χρόνια πριν σήμερα και ήμουνα φυλακισμένος ως αντιρρησίας συνείδησης στις φυλακές Μπογιατίου. Μαζί μου βρίσκονταν άλλοι 46 νεαροί Μάρτυρες του Ιεχωβά, φυλακισμένοι για τον ίδιο λόγο και καταδικασμένοι όλοι μας σε μακρόχρονες ποινές φυλάκισης.

Εντούτοις, λόγω της καλής μας διαγωγής και της ευσυνείδητης εργατικότητάς μας, είχαμε κερδίσει τον σεβασμό και την εκτίμηση όχι μόνο της διοίκησης, αλλά και των άλλων κρατουμένων. Ξαφνικά όμως, η ήσυχη ζωή της φυλακής μετατράπηκε σε πολεμική ατμόσφαιρα. Τι είχε συμβεί;

Στις 20 Ιουλίου ημέρα Σάββατο, ο τουρκικός στρατός εισέβαλε στην Κύπρο και το στρατιωτικό δικτατορικό καθεστώς της Ελλάδας, έθεσε την χώρα σε κατάσταση γενικής επιστράτευσης.

Από τα μεγάφωνα της φυλακής ακούγονταν συνεχώς πολεμικά εμβατήρια και η συμπεριφορά της διοίκησης των φυλακών, των φρουρών, αλλά και των κρατουμένων, έγινε ξαφνικά πολύ εχθρική απέναντί μας. Αρκετοί μάλιστα κρατούμενοι, αλλά και οι δεσμοφύλακες, μας αποκαλούσαν προδότες, πουλημένους, δειλούς και άνανδρους.

Το Σαββατοκύριακο κύλησε με πολύ αγωνία και ένταση. Μάλιστα κάποιους αντιρρησίες, οι οποίοι θεώρησαν αναγκαίο να υπερασπίσουν τις πεποιθήσεις τους σε συζητήσεις που έγιναν, τους προπηλάκισαν και τους κτύπησαν. Το πρωί της Δευτέρας, 22 Ιουλίου, ο Διοικητής των φυλακών αντισυνταγματάρχης Πέτρος Γκόρος, γνωστός από τις δίκες των βασανιστών για τα βασανιστήρια που προκάλεσε σε πολιτικούς κρατούμενους, κάλεσε εμένα και έναν ακόμη αντιρρησία στο γραφείο του για να μας μιλήσει.

Όταν πήγαμε στο γραφείο του ήταν παρόντες και οι 13 αξιωματικοί της διοίκησης.

Τότε ο Διοικητής, με πολύ αυστηρό στρατιωτικό ύφος, είπε τα εξής:

«Κύριοι, το Γενικό Επιτελείο Στρατού διέταξε την διάλυση των φυλακών και την μετατροπή τους σε μάχιμη στρατιωτική μονάδα. Έτσι μέχρι αύριο, θα επιβιβαστούμε σε δύο μεταγωγικά στρατιωτικά αεροπλάνα και θα πάμε στην Κύπρο για να προστατεύσουμε τα αδέλφια μας από τους Τούρκους.

Όσο για εσάς Μάρτυρες, δεν θέλω αντιρρήσεις και ηρωισμούς. Μη μας αναγκάσετε να βάψουμε κόκκινα τα ντουβάρια της φυλακής. Θα έρθετε μαζί μας, θέλετε δεν θέλετε.»

Δεν μας επέτρεψε να μιλήσουμε και μας ζήτησε να ενημερώσουμε αμέσως και τους άλλους ομοπίστους μας.

Μετά την αναχώρησή μας από το γραφείο του Διοικητή, κάποιοι αξιωματικοί αρκετά φιλικοί απέναντί μας, μας πλησίασαν και μας είπαν ότι «η κατάσταση είναι πολύ σοβαρή, κυριολεκτικά εκτός ελέγχου.» Μας ενημέρωσαν δε, ότι σε ερώτημα του Διοικητή προς το Αρχηγείο Στρατού, «τι θα κάνω με τους Μάρτυρες αν δεν υπακούσουν», η απάντηση ήταν ξεκάθαρη: «Αντιμετωπίστε τους σαν προδότες χωρίς οίκτο, άλλωστε τους αξίζει να εκτελεστούν.»

Έτσι μας παρακάλεσαν να σκεφτούμε σοβαρά και «να μη επιτρέψουμε στον φανατισμό να υπερισχύσει της λογικής», όπως χαρακτηριστικά τόνισαν. Μάλιστα μας πρότειναν να προσφερθούμε να βοηθήσουμε ως τραυματιοφορείς και ότι αυτοί θα φρόντιζαν να μη πιάσουμε όπλο.

Ενημερώσαμε αμέσως τους υπόλοιπους αντιρρησίες και διευθετήθηκε να γίνει το ίδιο βράδυ της Δευτέρας, μια ειδική συνάθροιση, για να συζητήσουμε τις εξελίξεις.

Ασφαλώς δεν μπορώ να περιγράψω με λόγια, το τι έλαβε χώρα εκείνη την νύχτα. Η ατμόσφαιρα ήταν έντονα φορτισμένη συναισθηματικά και κάθε επαφή με τους συγγενείς μας, με Δικηγόρους, ή άλλους ομόπιστους εκτός φυλακής, ήταν αδύνατη. Κινητά τηλέφωνα εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν και κάθε πρόσβαση σε τηλέφωνα ήταν επίσης αδύνατη. Ασφαλώς κανείς δεν κοιμήθηκε, συζητούσαμε και προσευχόμαστε ένθερμα στον Ιεχωβά Θεό για να μας δώσει την απαιτούμενη δύναμη, ώστε να μη συμβιβάσουμε, αλλά ούτε και να παραβιάσουμε στο ελάχιστο τη χριστιανική μας ουδετερότητα και ακεραιότητα.

Την επόμενη μέρα Τρίτη, 23 Ιουλίου, ήμασταν όλοι έτοιμοι και αποφασισμένοι μέχρι θανάτου. Χωρίς αμφιβολία, ο Ιεχωβά Θεός είχε απαντήσει στις προσευχές μας. Με ποιον τρόπο; Μας είχε δώσει την απαιτούμενη δύναμη και το απαραίτητο θάρρος. Έτσι μια τριμελής αντιπροσωπεία, ζήτησε ακρόαση από τον Διοικητή των φυλακών για να του κάνει γνωστή την απάντησή μας. Όμως μας περίμενε μια πολύ αναπάντεχη και απρόσμενη εξέλιξη.

Όπως πληροφορηθήκαμε από φιλικά διακείμενο δεσμοφύλακα, ο Διοικητής μαζί με όλους τους αξιωματικούς των φυλακών, ναι όλη η Διοίκηση, είχαν συλληφθεί το προηγούμενο βράδυ, καθώς το στρατιωτικό καθεστώς της χώρας είχε καταρρεύσει και οι πολιτικοί ανέλαβαν την διακυβέρνηση. Τοποθετήθηκε μάλιστα νέα Διοίκηση στις φυλακές, η οποία ήταν πολύ ευγενική και καλοσυνάτη με όλους τους αντιρρησίες.

Περιττό να τονίσω ότι η ακλόνητη στάση και ακεραιότητα των νεαρών Μαρτύρων του Ιεχωβά, έγινε αντικείμενο συζητήσεων τόσο από τους κρατουμένους, όσο και από τη νέα Διοίκηση. Πώς έγινε αυτό; Κάποιοι από τους φιλικά διακείμενους αξιωματικούς της προηγούμενης διοίκησης, έκαναν γνωστά τα γεγονότα που είχαν διαδραματιστεί στο γραφείο του Διοικητή Γκόρου, σχολιάζοντας χαρακτηριστικά ότι, «οι Μάρτυρες του Ιεχωβά είναι πολύ σταθεροί στις πεποιθήσεις τους σαν τους πρώτους Χριστιανούς.»

Πραγματικά ο Ιεχωβά μας είχε στηρίξει και μας είχε δώσει δύναμη πέρα από το φυσιολογικό, επαληθεύοντας τα λόγια του ψαλμωδού στον Ψαλμό 23:4.

«Αν και περπατώ σε κοιλάδα θανάτου, δεν φοβάμαι κανένα κακό, γιατί εσύ Ιεχωβά είσαι μαζί μου.»

Από τις όμορφες φετινές καλοκαιρινές στιγμές που έζησα. Βράδυ της περασμένης Παρασκευής στο σπίτι αδελφής. Εννιά άνθρωποι περάσαμε υπέροχα σ’ αυτήν κοινωνική συναναστροφή . Η οικογενειακή φωτογραφία που τραβήχτηκε από την Μαρίνα κι έφτασε στα χέρια μου χθες βράδυ με e-mail, αποτυπώνει την ομορφιά της στιγμής… Για μερικά πράγματα, αξίζει να ζεις…

Μια υπέροχη αρτίστικη φωτογραφία τραβηγμένη από τη μηχανή της Μαρίνας, την ίδια βραδιά που κάναμε την παραπάνω κοινωνική συναναστροφή με τους αδελφούς. Είναι νύχτα και τα ρεσό ανάμεσα σε μικρά γλαστράκια στο μικρό όμορφο κήπο και τις γλάστρες. Πραγματικά εντυπωσιακή…

Και κάτι από τα παράξενα και περίεργα του διαδικτύου που ακόμα και οι ειδικοί (πόσο μάλλον εγώ…) σηκώνουν τα χέρια ψηλά… Αυτή η φωτογραφία και η ακριβώς αποκάτω είναι σημερινές. Από την οθόνη του υπολογιστή μου στο σπίτι με διαφορά δευτερολέπτων. Εδώ βλέπετε την πρώτη σελίδα του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ μέσα από τον Mozilla Firefox. Κι όλα δείχνουν να είναι μια χαρά σε σχέση με το logo.

Μέσω του περιηγητή Cromeόμως, βλέπω εντελώς διαφορετικά το logo του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Έτσι το έβλεπα, από κάποια στιγμή και πέρα και στην Κρήτη όταν ήμουν σε διακοπές. Στη δουλειά μου όμως, στο κομπιούτερ του γραφείο μου, όλα εμφανίζονται καλά. Παρακαλώ τους τεχνικούς της OnScreen που το «έστησαν», αν μπορούν να περέμβουν και να διορθώσουν αυτή την αβλεψία. Θα επιθυμούσα όλοι να έβλεπαν το ίδιο πράγμα. Όχι άλλα ο ένας και άλλα ο άλλος. Ευχαριστώ…

Τα περίεργα και τα παράξενα με την προβολή αυτού του Site ανάλογα με τον περιηγητή που έχουμε επιλέξει στο internet. Εδώ όπως το βλέπω μέσω του Maxthon… Όλα καλά! Άντε τώρα να πω κάτι, εγώ ο άσχετος, στους τεχνικούς που σηκώνουν ψηλά τα χέρια από το φαινόμενο…

Βρήκα την Αθήνα καμίνι που καίει στους 35 – 38 βαθμούς Κελσίου… Και έπρεπε από την πρώτη μέρα να τρέξω να διεκπεραιώσω εργασίες, αλλά και τις δοσοληψίες μου με τις τράπεζες… Το δεύτερο έχει να κάνει με ημερομηνίες. Κι αυτό είναι μια μορφή πίεσης, όπως και να το κάνεις… Κι ανάμεσα σ’ αυτά η ανάγκη να προχωρήσω άμεσα δημοσιογραφικές δουλειές μου. Αλλά έτσι ακριβώς είναι η επαγγελματική ζωή μου.

Τα κατάφερα και τα έκανα όλα σχεδόν. Μέχρι και το FESTOSPALLASπήγα να πάρω τον φορτιστή του κινητού μου που είχα ξεχάσει στην καμπίνα μου. Ας είναι καλά οι άνθρωποι, τον είχαν στα «απολεσθέντα» και δεν χρειάστηκε πολλές διατυπώσεις για να φτάσει ξανά στα χέρια μου… Χάρηκα που είδα ότι στο κόσμο υπάρχουν ακόμα έντιμοι άνθρωποι σε ζητήματα ηθικής.

Σε ότι αφορά τις τράπεζες, η ουρά ήταν ιδιαίτερα μεγάλη. Κάπου 60 νούμερα υπήρχαν πριν από εμένα στην Εθνική όταν πήγα να διεκπεραιώσω εργασίες μου, στις 1.30 το μεσημέρι. Δεν μπορού6σα να εξηγήσω το λόγο…

Κάθισα υπομονετικά και περίμενα… Ευτυχώς που έχω για συντροφιά τις σημειώσεις μου κι έτσι ο χρόνος κυλά κάπως πιο γρήγορα. Ακόμα κι αν είναι έτσι η αίσθηση μου αυτή, σημασία έχει ότι χρόνος περνά…

Στην ΠΕΤ ΟΤΕ τα πράγματα είναι επίσης ήρεμα και θα γίνουν ακόμα πιο ήσυχα την επόμενη εβδομάδα που θα είναι ακόμα πιο δύσκολη καθώς πλησιάζουμε τον Δεκαπενταύγουστο και οι τελευταίοι εκδρομείς θα εγκαταλείψουν τον κλεινών άστυ…

Στους δρόμους της Αθήνας όσοι κυκλοφορούν είναι μπαϊλντισμένοι από τη ζέστη… Έχει και υγρασία, οπότε το πράγμα είναι ακόμα πιο δύσκολο. Νιώθω να κολλώ πάνω στα ρούχα μου. Θέλω πώς και πώς να πάω σπίτι μου και να κάνω ένα μπάνιο, να βγάλω τον ιδρώτα από πάνω μου… Να ξαναμπώ στη σειρά με όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που διαθέτουν όσοι, μέσα σ’ αυτό το κλίμα του δυνατού καλοκαιριού, έχουν κέφι και διάθεση για δουλειά…

Από σήμερα ένα – ένα πράγμα το βάζω στη θέση του. Είναι και τα μπουγιουρντί, η «αλληλογραφία» που με περίμενε σπίτι μου, ύστερα από ένα μήνα απουσίας… Δεν είναι άλλωστε η πρώτη φορά που επιχειρώ κάτι ανάλογο… Το έχω κάνει πολλές φορές στο παρελθόν… Υπάρχει μια παλιά παροιμία που λέει: «Μαθημένα τα βουνά από τα χιόνια…» Ε, κάπως έτσι, είναι τα πράγματα.

Όλα θα τακτοποιηθούν χωρίς χρονοτριβή και καθυστέρηση… Επειδή το θέλω και επειδή είμαι έτοιμος να κάνω το καλύτερο που μπορώ για να επιτευχθεί ο στόχος. Η πίεση και το φυσιολογικό άγχος που έχω είναι μάλλον παραγωγικό και ωφέλιμο για εμένα και για τους πελάτες μου.

Έτσι ο δύσκολος Αύγουστος φεύγει πιο εύκολα κι εγώ θα έχω κάνει βήματα, θετικά, μπροστά.

Υποσημείωση: Δεν ξέρω ποιος από όσους απευθύνθηκα την προηγούμενη εβδομάδα δούλεψε και αποκατέστησε τη ζημιά στο Site με το logo του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ που από άγνωστη αιτία «έπεσε» πάνω στο κουμπιά πλοήγησης. Υποψιάζομαι πως είναι από την OnScreen. Άρη, σε ευχαριστώ από καρδιάς. Εκ των υστέρων πάντως διαπιστώνω πως αλλιώς φαίνεται στο Mozilla Firefox. και αλλιώς στον Chrome. Γιατί άραγε; Υπάρχει κάποιος ειδικός να δώσει μια εξήγηση; Και κυρίως, να το διορθώσει…