Αναμνήσεις από την πλατεία του Καστελίου Μεϊντάνι και τη Σακοράφειο βιβλιοθήκη του...

Για το Καστέλι έχω γράψει κι άλλες φορές στο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Αποτελεί ένα κομμάτι της καρδιάς μου, καθώς εκεί πέρασα τρία από τα πιο τρυφερά παιδικά μου χρόνια, στο Γυμνάσιο του. Κι εδώ, στην πλατεία στο Μεϊντάνι όπως το λένε οι ντόπιοι, ήταν ένα καλός τόπος συνάντησης.


Όχι τόσο για τα βιβλία της βιβλιοθήκης, αν και θα έπρεπε να μας ενδιαφέρουν, όσο για τα καφέ στα πέριξ και τη δροσιά που αυτά είχαν κάτω από τον ίσκιο τα καλοκαίρια που βρισκόμουνα εκεί, μεγάλος, πια. Δείτε ΕΔΩ ένα δημοσίευμα που κάναμε τελευταία για το χωριό.


Δείτε ΕΔΩ ένα ακόμα δημοσίευμα που έκανα στις 6/5/2019. Μπορεί να μην αφορά αυτό καθεαυτό το χωριό Καστέλι, αλλά έχει μνήμες από τη διαδρομή που έκανα με το ποδήλατο, ως μαθητής, από το χωριό μου ως εκεί, εννιά χιλιόμετρα με επιστροφή, καθημερινά...


Το Καστέλι βέβαια έχει αλλάξει πολύ, από τότε...  Επειδή τότε΄, όλα μας φαίνονταν τεράστια για τα μικρά μου μάτια. Δεν είχα γνωρίσει τον κόσμο και όλα αυτά μου φαίνονταν πολύ διαφορετικά. Δείτε το, πώς είναι τώρα το χωριό, σε πρόσφατες καλοκαιρινές φωτογραφίες.


Περπατώντας θα τα δείτε κι αυτά. Είναι οι κονταρίδες. Κόβεις δηλαδή δρόμο από εκεί. Τις καθημερινές όμως και ιδιαίτερα την Τετάρτη που έχει λαϊκή το χωριό και έρχονται άνθρωποι από τα γύρω χωριά με τα αυτοκίνητά τους, εδώ μπορείς να τα αφήσεις έχοντας δωρεάν παρκινγκ από το δήμο.


Απογευματάκι με τα χρώματα του δειλινού, που μας αρέσει. Άμα έχεις καλή διάθεση, όλα φαντάζουν ωραία. Όλα. Ακόμα κι αυτά που δεν είναι τόσο σημαντικά αν τα αξιολογήσεις ψύχραιμα... Ευχαριστούμε καλή μας Πόπη, για τις φωτογραφίες... Μας ταξίδεψες...