Κάτι από τη Μάνη και τα Σπήλαια του Δυρού, που πήγαμε Αύγουστο, πριν δυο χρόνια…

diros1.250823
Περάσαμε πολύ όμορφα στη Μάνη μαζί με τα παιδιά μας, τον Κώστα, την Άννυ και τα εγγόνια μας το περσινό καλοκαίρι, Δημήτρη και Άντονη. Καθισαμε εκεί από το απόγευμα της Πέμπτης 24 Αυγούστου ώς το απόγευμα της Δευτέρας 28/8/2023.

diros2.250823
Και φυσικά, καθημερινά είχαμε ένα πρόγραμμα για το πού θα πάμε και τι θα κάνουμε. Ο καιρός ήταν σύμμαχος μας, ζεστός, κι αυτό μας έδωσε τη δυνατότητα να χαρούμε ξεχωριστά την κάθε στιγμή. Ήταν ένας Αύγουστος στα καλύτερα του!

diros3.250823
Προτίμησα σ’ αυτό το δημοσίευμα να μη βάλω άλλες φωτογραφίες. Μόνο μέσα από τα Σπήλαια του Δυρού, επειδή πραγματικά εντυπωσιάζει τον επισκέπτη. Και περιμένουν καθημερινά εκατοντάδες άνθρωποι στην ουρά του ταμείου, να κόψουν εισιτήριο 30 ευρώ για την είσοδο.

diros4.250823
Αυτή τη φορά δεν πήγαμε μαζί τους μέσα στα Σπήλαια για την ξενάγηση των 40 λεπτών. Το έχω δει τόσες φορές. Αλλά ο Κώστας με τον Δημήτρη με προμήθευσαν με τόσες φωτογραφίες από εκεί μέσα, που θα μπορούσα να δημοσιεύω στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ για καιρό…

diros5.250823
Πέρα από τη φυσική ομορφιά, όλα στη Μάνη είναι πέτρα κι αυτό προσωπικά μου αρέσει πολύ. Μου θυμίζει τη νότια Κρήτη και την Εύβοια στα πιο άγρια τους. Μια αγριάδα όμως που δεν σε φοβίζει, αλλά σου προξενεί δέος για τον Δημιουργό!

diros6.250823
Έχουμε ήδη κάνει μια ανάρτηση στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ γι’ αυτή την επίσκεψη στα Σπήλαια του Δυρού. Δείτε τη ΕΔΩ. Και ΕΔΩ μια παλαιότερη που θα μπορούσατε να τη βρείτε ψάχνοντας ανάμεσα στις 6.500 δημοσιεύσεις που υπάρχουν σ’ αυτόν τον ιστότοπο. Και συνεχίζουμε

Επικαιρότητα

Η Σιθωνία, μέσα από το σκάφος του Αυγερινού... Τη μέρα που πήγαμε εκδρομή μαζί του...

 sithonia1
Πρόσφατα είχαμε κάνει μια βόλτα με το σκάφος του φίλου μας Αυγερινού. Θυμηθείτε τη, πατώντας ΕΔΩ. Όταν είσαι σε διακοπές είναι πραγματικά μια πολύ όμορφη εμπειρία. Κλείνοντας σε εκείνο το δημοσίευμα, σας είχαμε υποσχεθεί ότι θα επανέλθουμε. Κι αυτή την υπόσχεση υλοποιούμε σήμερα...

sithonia2
Ιδού λοιπόν πώς βλέπεις μέσα από το σκάφος τα πράγματα... Είναι το δεύτερο πόδι της Χαλκιδικής. Βραχώδης σε μερικά μέρη, η ξηρά, καθώς ακουμπάει μέσα στη θάλασσα. Πευκόφυτη στο μεγαλύτερο μέρος της, καταπράσινη. Και κάπου - κάπου με τα γαλαζοπράσινα νερά της που σε προκαλούν για μια βουτιά.

sithonia3
Ο ορίζοντας μακρύς και όμορφος... Και μερικές φορές, μπροστά μας, είναι ένα ιστιοφόρο από τα κοντινά ξενοδοχεία σε εκδρομή για να απολαύσουν τη θάλασσα, αλλιώς... Ήθελα να καταγράψω τέτοια στιγμές στις διακοπές μας. Και νομίζω ότι η σημερινή ανάρτηση το επιβεβαιώνει, ότι τα κατάφερα.

sithonia4
Δείτε μια απαράμιλλη ομορφιά. Η φύση αλλιώς. Πανέμορφη και μοναδική. Μας άρεσε καθώς το σκάφος κινούνταν με αργούς ρυθμούς, προσπαθώντας να βρει ένα κολπίσκο ήσυχο όπως αυτόν, για να κάνουμε το μπάνιο μας. Ιδιαίτερα όταν αυτό, δεν το κάνεις κάθε μέρα είναι πολύ ξεχωριστό.

sithonia5
Πού και πού, ανάμεσα στις πευκόφυτες εκτάσεις και την παρθένα φύση, ξεφυτρώνει ένα σπίτι. Προσεγμένο. Δεν μοιάζει με αυθαίρετο που χτίστηκε μέσα σε μια νύχτα από το φόβο της αστυνομίας. Εδώ, πώς να σε βρει η αστυνομία; Μάλλον είναι λίγο απομονωμένο από τον υπόλοιπο κόσμο. Σίγουρα θα έχει κάποιο δρόμο...

sithonia6
Κρατήστε αυτό το μέρος... Είναι στην Κουτσουπιά... Στη Σιθωνία. Από εδώ θα είναι η επόμενη ανάρτηση μας. Ένας τόπος εξαιρετική φυσικής καλλονής, με την κοσμοπολίτικη ταβέρνα "του Τάσου" να κυριαρχεί, ανάμεσα στα δύο κάμπινγκ... Θα τα δούμε όλα αυτά, σε λίγο...

Ρεπορτάζ μνήμης, από τις Φυλακές Κασσάνδρας, όπου κρατούνταν αντιρρησίες συνείδησης...

filakes.kasandras1
Το είχα υποσχεθεί στον Θωμά που μου το ζήτησε, όταν άκουσε ότι θα ερχόμασταν και φέτος Χαλκιδική. Και στην πρώτη ευκαιρία με τη βοήθεια φίλων και αδελφών γνώρισα τον κ. Τάκη Σιαπικούδη, πρώην διευθυντή στις Φυλακές Κασσάνδρας, την πενταετία 1980- 1985... Και τι δεν μάθαμε, κουβεντιάζοντας μαζί του...

filakes.kasandras2
Την εποχή τη δική του είχε 280 φυλακισμένους Μάρτυρες του Ιεχωβά, ως αντιρρησίες συνείδησης. Αλλά δεν αντιμετώπισε ποτέ, κανένα πρόβλημα. Ο λόγος τους ήταν σπαθί και ότι έλεγαν το τηρούσαν. "Και άλλους τόσους να είχα, δεν θα είχα κανένα πρόβλημα" μου είπε. Δεν δημιουργούσαν ποτέ πρόβλημα... Εδώ, από μακριά, οι κεντρικές φυλακές της Κασσάνδρας.

filakes.kasandras3
Ο κ. Τάκης είναι συνταξιούχος σήμερα, αλλά παρά τα άσπρα μαλλιά του, ασχολείται με ασφάλειες... Η καταγωγή του είναι από τα Γιαννιτσά, παντρεύτηκε όμως εδώ, στην Κασσάνδρα κι εδώ έστησε το σπιτικό του... Προσπαθούσε να είναι πάντα τυπικός με τον νόμο και οι ντόπιοι του το χρέωναν αυτό αρνητικά, λέγοντας ότι είναι και ο ίδιος Μάρτυρας... Φυσικά, δεν ήταν αλήθεια.

filakes.kasandras4
Μας είπε πολλές ενδιαφέρουσες ιστορίες που αν κρατούσα σημειώσεις και τις κατέγραφα θα έπιαναν πολύ χώρο στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ... Όχι βέβαια ότι δεν αξίζει, αλλά προτίμησα να πάμε επί τόπου, να δούμε τους χώρους... Στις κεντρικές φυλακές, δεν μπορούσαμε να μπούμε. Λειτουργούσαν και χρειάζονταν ειδική άδεια, που δεν είχαμε.

filakes.kasandras5
Ο φίλος μας, ο Θανάσης, μας πήρε με το αυτοκίνητο του και πήγαμε στον Ξενοφόντα... Ένα παράρτημα των αγροτικών φυλακών... Από εκεί ξεκινήσαμε την περιήγηση μας. Ήταν εκεί δύο κρατούμενοι ως... φύλακες. Πήγαν να φτιάξουν, λέει και τα ηλεκτρικά... Μπήκα μέσα στις εγκαταλειμμένες, πια, φυλακές και πήρα αποκλειστικές φωτογραφίες.

filakes.kasandras6
Σήμερα σας δίνουμε μόνο δυο και θα επανέλθουμε πολύ σύντομα... Μια μικρή λοιπόν γεύση, σε ρυθμούς ρεπορτάζ, στο πλαίσιο των διακοπών μας. Ούτε που θα μπορούσα να το διανοηθώ... Αλλά προέκυψε. Ξέρω πως ανάμεσα στους αναγνώστες του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ υπάρχουν πολλοί που φυλακίστηκαν προκειμένου να διακρατήσουν την ακεραιότητα τους, εδώ και στου Καρακάλλου. Θα τους ξυπνήσουμε μνήμες...

Κάτω από τον μεγάλο πλάτανο στην Κασσάνδρεια ή Βάλτα, όπως τη λέγανε τα παλιά χρόνια

platanos.valta1
Η παρότρυνση έγινε από μια αδελφή, στην τοπική εκκλησία της Κασσανδρείας, φίλη μας από το Facebook, τη Βασιλική. Μας μίλησε για τον μεγάλο πλάτανο και μας πρότεινε μάλιστα και καφέ στον ίσκιο του. Τον καφέ δεν το καταφέραμε, τον πλάτανο όμως τον γνωρίσαμε

platanos.valta2
Η Κασσάνδρεια (και Κασσανδρεία) είναι κωμόπολη και έδρα του Δήμου Κασσάνδρας στο νομό Χαλκιδικής. Αποτελεί ταυτόχρονα το οικονομικό, πνευματικό και πολιτιστικό κέντρο της περιοχής. Ο πληθυσμός της είναι 2.801 άνθρωποι με βάση τα στοιχεία του 2001.

platanos.valta3
Ανάμεσα στα άλλα υπάρχουν κέντρο υγείας, αστυνομία, ταχυδρομείο, ΟΤΕ, τράπεζες, 2 Δημοτικά σχολεία, 2 νηπιαγωγεία, Γυμνάσιο και 2 Λύκεια (εκ των οποίων ένα ΤΕΕ). Οι κάτοικοι ασχολούνται με τη γεωργία, το εμπόριο και τον τουρισμό. Εκεί βρίσκεται και ο Τουριστικός Αναπτυξιακός Όμιλος Χαλκιδικής.

platanos.valta4
Στην περιοχή υπάρχει και ο υγροβιότοπος της Κύψας. Η Κασσανδρεία έχει αρχαιότατη ιστορία. Έλαβε την ονομασία της από τον βασιλιά Κάσσανδρο, ο οποίος είχε χτίσει πόλη με το όνομα Κασσάνδρα στον ισθμό της Κασσάνδρας. Το σημερινό χωριό ιδρύθηκε τον 16ο αιώνα και μέχρι τον 20ό αιώνα ονομαζόταν Βάλτα.

platanos.valta5
Ψάχνοντας στο internet, μάθαμε ότι σε όλη τη διάρκεια της τουρκοκρατίας ήταν ένα από τα 12 χωριά της χερσονήσου και αποτελούσε βακούφι του Γκαζανφέρ Αγά, γεγονός που πρόσφερε μεγάλη φορολογική ατέλεια. Πανέμορφο πάντως και σήμερα…

platanos.valta6

Μια εκδρομή με το σκάφος των φίλων μας, στη Θάλασσα του Τορωναίου Κόλπου, στη Χαλκιδική

skafos1
Το είχαμε αυτό το προνόμιο, στις φετινές διακοπές. Με την παρότρυνση του φίλου μας Αυγερινού και ανιψιού της Χάρις και του Άρη, την περασμένη Δευτέρα πήγαμε μια βόλτα στον Τορωναίο Κόλπο, της θάλασσας δηλαδή που ενώνει το πρώτο με το δεύτερο πόδι της Χαλκιδικής, Μια απόσταση που αν την κάναμε με αυτοκίνητο, θα ήταν περίπου 93,4 χιλιόμετρα.

skafos2
Θα χρειαζόμαστε δηλαδή, κάπου μια ώρα και 22 λεπτά... Αλλά ο Αυγερινός, που μας προσκάλεσε να πάμε βόλτα με το νέο του σκάφος, το έκανε πολύ πιο γρήγορα και ήταν και μια εμπειρία ξεχωριστή, για όλους μας. Καθώς ανοιχτήκαμε στο πέλαγος με ένα εξαιρετικό καπετάνιο που το έλεγε η καρδιά του.

skafos3
Στο δρόμο μας ,συναντήσαμε διάφορα σκάφη... Όπως αυτό το ιστιοπλοϊκό. Μας φάνηκε ότι έγερνε πολύ, με τον ήπιο άνεμο και τα πανιά του ανοιχτά, αλλά ο Αυγερινός μας διαβεβαίωσε ότι δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα. Η καρίνα του είναι μεγάλη και έτσι δεν κινδυνεύει... Πόσο πράγματα μάθαμε σ' αυτή την εκδρομή...

skafos4
Μια πρώτη στάση κάναμε, αρκετά μετά το Πόρτο Καρράς. Για να κάνουμε το μπάνιο μας, σε παραλίες που μάλλον δύσκολα τις προσεγγίζεις από τη στεριά. Μοναδικά μέρη, που, μόνο μ' αυτον τον τρόπο έχεις τη δυνατότητα να τα φτασεις. Καθίσαμε αρκετά εκεί, μέχρι που... μουλιάσαμε, κάνοντας βουτιές και παίζοντας στα γαλαζοπράσινα νερά.

skafos5
Φυσικά εγώ δεν έμεινα στη θάλασσα... Ο τόπος μου φάνηκε πολύ προσεγμένος, αν όχι τώρα, παλιότερα... Παρόλο που η πρόσφατη καταστροφή είχε σπάσει τιυς κορμούς αρκετών πεύκων. Ναι, είχαν διαμορφώσει το χώρο, ιδιοκτησίας του ξενοδοχείου Πόρτο Καρράς, όπως μας ενημέρωνε μια πινακίδα πίσω από τα δέντρα, απαγορεύοντας το ελεύθερο κάμπινγκ.

skafos6
Ύστερα συνεχίσαμε τα ταξίδι μας, αναζητώντας μια ταβέρνα με προβλήτα, όπου θα μπορούσαμε να δέσουμε το σκάφος και να πάμε να τσιμπήσουμε κάτι... Αλλά θα μείνω εδώ. Επειδή το υλικό που έχω είναι πολύ και θα χρειαστώ λίγο χρόνο για να σας δείξω μέσα από τη θάλασσα αρκετά πράγματα. Λίγη υπομονή, μόνο.

Μαζέψαμε και φέτος τη ρίγανη... Άγρια, από τα βουνά της Χαλκιδικής με άρωμα θάλασσας

 rigani1
Το είχαμε κάνει πέρσι, το ξανακάναμε και φέτος... Ψάχνοντας, βρήκα ένα δημοσίευμα στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ με ημερομηνία 3 Σεπτεμβρίου, όταν έκανα αυτή ΕΔΩ την ανάρτηση... Είχα ξαναμαζέψει λοιπόν τότε ρίγανη και πάλι με τον φίλο μου Άρη, στη Χαλκιδική... Αλλά τα ωραία αξίζει να τα επαναλαμβάνει κανείς...

rigani2
Σ' αυτό το περιβάλλον κινηθήκαμε χθες το πρωί, πριν βγει για τα καλά ο ήλιος. Στην ίδια περιοχή. Με το αυτοκίνητο μέχρι ένα σημείο κι από εκεί και πέρα με τα πόδια. Ο Άρης ξέρει την περιοχή, τα σημεία που βγαίνει η ρίγανη και είναι φυσικό να πηγαίνουμε πάντα στο ιδιο μέρος.

rigani3
Το μόνο δύσκολο είναι ότι, αυτή βγαίνει ανάμεσα στα βάτα και χρειάζεται να έχεις εξοπλισμό για να προστατευτείς. Ο Άρης τα ξέρει και τα κάνει, εγώ άμαθος καθώς είμαι, το "πληρώνω" με κάποια επιφανειακά τραύματα. Ειλικρινά όμως, τη χαίρομαι όλη αυτή τη διαδικασία...

rigani4
Πάντα μου άρεσαν αυτά τα πράγματα... Ακόμα και όταν δεν μπορούσα εγώ ο ίδιος, κατέγραφα τα γεγονότα ως ρεπορτάζ... Τον Ιούλιο του 2013 είχαμε δημοσιεύσει στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ αυτή ΕΔΩ την είδηση... Μας είχε κάνει εντύπωση η απαγόρευσή της... Ψάχνοντας, με μια μικρή έρευνα, το ανακαλύψαμε...

rigani5
Ρίγανη εδώ στη Χαλκιδική αλλά κι αλλού... Δείτε ΕΔΩ άλλο ένα δημοσίευμα στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ τον Ιούνιο του 2010... Και ύστερα σταματήστε λίγο στη φωτογραφία και θαυμάστε αυτά τα κλαριά της ρίγανης. Πανέμορφα δεν είναι; Ή είναι μόνο ιδέα μου, επειδή το αγαπώ το φυτό και μου αρέσει πολύ στη ντοματοσαλάτα;

rigani6
Δεμένη ματσάκια στη βεράντα τους σπιτιού του Άρη και της Χάρις, στο Πολύχρονο. Ο καρπός των φετινών κόπων μας. Τώρα θα περιμένουμε να ξεραθεί για να την τρίψουμε, να την βάλουμε στα βάζα και να περάσουμε το χειμώνα μας και όχι μόνο... Τι υπέροχα που είναι τα απλά πράγματα στη ζωή!

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA