Μαζέψαμε και φέτος τη ρίγανη... Άγρια, από τα βουνά της Χαλκιδικής με άρωμα θάλασσας
Το είχαμε κάνει πέρσι, το ξανακάναμε και φέτος... Ψάχνοντας, βρήκα ένα δημοσίευμα στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ με ημερομηνία 3 Σεπτεμβρίου, όταν έκανα αυτή ΕΔΩ την ανάρτηση... Είχα ξαναμαζέψει λοιπόν τότε ρίγανη και πάλι με τον φίλο μου Άρη, στη Χαλκιδική... Αλλά τα ωραία αξίζει να τα επαναλαμβάνει κανείς...
Σ' αυτό το περιβάλλον κινηθήκαμε χθες το πρωί, πριν βγει για τα καλά ο ήλιος. Στην ίδια περιοχή. Με το αυτοκίνητο μέχρι ένα σημείο κι από εκεί και πέρα με τα πόδια. Ο Άρης ξέρει την περιοχή, τα σημεία που βγαίνει η ρίγανη και είναι φυσικό να πηγαίνουμε πάντα στο ιδιο μέρος.
Το μόνο δύσκολο είναι ότι, αυτή βγαίνει ανάμεσα στα βάτα και χρειάζεται να έχεις εξοπλισμό για να προστατευτείς. Ο Άρης τα ξέρει και τα κάνει, εγώ άμαθος καθώς είμαι, το "πληρώνω" με κάποια επιφανειακά τραύματα. Ειλικρινά όμως, τη χαίρομαι όλη αυτή τη διαδικασία...
Πάντα μου άρεσαν αυτά τα πράγματα... Ακόμα και όταν δεν μπορούσα εγώ ο ίδιος, κατέγραφα τα γεγονότα ως ρεπορτάζ... Τον Ιούλιο του 2013 είχαμε δημοσιεύσει στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ αυτή ΕΔΩ την είδηση... Μας είχε κάνει εντύπωση η απαγόρευσή της... Ψάχνοντας, με μια μικρή έρευνα, το ανακαλύψαμε...
Ρίγανη εδώ στη Χαλκιδική αλλά κι αλλού... Δείτε ΕΔΩ άλλο ένα δημοσίευμα στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ τον Ιούνιο του 2010... Και ύστερα σταματήστε λίγο στη φωτογραφία και θαυμάστε αυτά τα κλαριά της ρίγανης. Πανέμορφα δεν είναι; Ή είναι μόνο ιδέα μου, επειδή το αγαπώ το φυτό και μου αρέσει πολύ στη ντοματοσαλάτα;
Δεμένη ματσάκια στη βεράντα τους σπιτιού του Άρη και της Χάρις, στο Πολύχρονο. Ο καρπός των φετινών κόπων μας. Τώρα θα περιμένουμε να ξεραθεί για να την τρίψουμε, να την βάλουμε στα βάζα και να περάσουμε το χειμώνα μας και όχι μόνο... Τι υπέροχα που είναι τα απλά πράγματα στη ζωή!
Σχόλια (0)