Όμορφες αναμνήσεις από τα αθώα παιδικά μου χρόνια… Ψηφίδες, η ζωή μου!

ego.sta 4

Την βρήκα μέσα στα πράγματα μου. Ναι, είμαι εγώ στην ηλiκία των 4-5 χρονών. Φωτογραφημένος στην εξωτερική αυλή του σπιτιού μας, στο χωριό, μπροστά σε μia πολύ μεγάλη και πολύ όμορφη μαργαρίτα που είχε στο περδικάρι μας. Η φωτογραφία γράφει πίσω: "22-1-64 προς τον Αγαπημένο μου αδελφό Κώστα για ενθύμιο της παιδικής μου ζωής" Αυτά κι αν είναι ενθυμια! Υπήρξα παιδί...

sxolio

Θυμάμαι αυτή τη φωτογραφία... Θα πρέπει να είμαι τρίτη δημοτικού ή μικρότερος και ήταν από τις κλασικές φωτογραφίες που βγάζαμε στο σχολείο. Νομίζω ο ίδιος φωτογράφος μας την έκανε και κορνίζα. Η μητέρα μου, την είχε σε περίοπτη θέση στο πατρικό μας κι εγώ την κληρονόμησα. Θα τη δείτε σπίτι μου... Παραπέμπει σε όμορφες παιδικές μνήμες...

ikogenia
Τις φωτογραφίες αυτές τις έχει η Στασούλα μας, στο δικό της σπίτι… Αν θυμάμαι καλά τις είχαμε στο πατρικό μου, πριν βάλω μπροστά να το φτιάξω στη σημερινή του μορφή, όπως το βλέπετε στο τέλος αυτής της ιστοσελίδας, χαμηλά. Σ’ αυτή εδώ, είναι όλη η οικογένεια μου και εγώ. Όρθιοι, από αριστερά, η Στασούλα, δίπλα της η Γεωργία (δεν ζει πια…), ο Κωστής μας (που κι αυτός δεν ζει πια) και η Μαλάμω. Και καθιστοί, η μητέρα μου Παπαδιώ, με εμένα πάνω στα πόδια της και φυσικά ο πατέρας μου, Λευτέρης Θεοδωράκης (του Κουμαλή). Θα πρέπει να είναι τραβηγμένη από κάποιον πλανόδιο φωτογράφο, στην εξωτερική αυλή του σπιτιού μας, από αυτούς με τον τρίποδα και τις πλάκες που περνούσαν από τα χωριά τα παλιά χρόνια κι έβγαζαν μεροκάματο με τέτοιες φωτογραφίες.  Έτσι ήταν τότε οι εποχές...

mbambas.mama
Μια ακόμα φωτογραφία του πατέρα μου με τη μητέρα μου, όταν ήταν νεώτεροι, που επίσης είναι μεγάλη κορνίζα σήμερα στο σπίτι της Στασούλας. Δεν ξέρω κατά πόσο είναι αυθεντική. Απ’ ότι θυμάμαι από τις διηγήσεις τους, ο πατέρας μας, "έπεσε" χρονικά να πάει στρατιώτης, σε μια εποχή που τα πράγματα δεν ήταν και τόσο αυστηρά, λίγο μετά τη Γερμανική Κατοχή. Και επειδή είχε (τότε) τρία παιδιά να μεγαλώσει, συχνά «έφευγε» από το στρατό για ένα – δυο χρόνια, μέχρι που η αστυνομία (χωροφυλακή τότε…) να τον εντοπίσει και να του ζητήσει να… επιστρέψει πίσω στη μονάδα του.

Εδώ, μάλλον πρόκειται για μοντάζ. Τα έκαναν αυτά, στην εποχή των παιδικών μου χρόνων... Με ένα πρωτόγονο τρόπο, αλλά τα έκαναν, οι πλανόδιοι φωτογράφοι... Δηλαδή μόνταραν, δυο διαφορετικές φωτογραφίες σε μία και σε πολλές περιπτώσεις έβαζαν μάλιστα και… χρώματα, σε ασπρόμαυρες φωτογραφίες, σε μια εποχή που η χρωματιστή φωτογραφία δεν είχε εμφανιστεί ακόμα, ευρύτατα, στη ζωή μας. Δεν μπορώ να φανταστώ την τεχνική, αλλά ήταν σαν να... ζωγράφιζαν, τη φωτογραφία!

Αχ, πώς λαχταρώ τη στιγμή που θα τους ξαναδώ και θα τους σφίξω στην αγκαλιά μου και τους δύο! Η μητέρα μου, πρόλαβε και γνώρισε την αλήθεια, αλλά και στον πατέρα μου, θα του δοθεί η ευκαιρία να μάθει… Ήταν δεκτικός, έντιμος, δίκαιος, καθαρός...

dimotiko

Και άλλη μια φωτογραφία από το σχολείο μας. Στην κάτω αυλή. Με τη δασκάλα μας κ. Καλλιόπη Κριτσωτάκη που την αγαπούσαμε πολύ κι "έφυγε" τόσο γρήγορα από κοντά μας... Πολλούς από αυτούς τους συμμαθητές και τις συμμαθήτριες, έχω χρόνια να τους δω... Αλλά μερικοί θυμούνται τα πάντα. Και είναι αλήθεια ότι όσο μεγαλώνουμε τέτοιες μνήμες είναι που τρυβελίζουν το μυαλό μας. Κι ας μη θυμόμαστε τι φάγαμε χθες! Έχω βάλει τον εαυτό μου μέσα σε ένα κόκκινο πλαίσιο. Έτσι κι αλλιώς, όλοι, μια... κοψιά είμαστε!

Επικαιρότητα

Ένας μικρός οικισμός που είναι δήμος, η Πύλη ή το Πύλη Τρικάλων μοσχοβολά ανοιξιάτικα

pili.trikalon1
Κι όπως ο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ είναι ταξιδιάρης, σήμερα ας πάμε στην Πύλη (το Πύλη) ένα μικρό δήμο στην περιφερειακή μονάδα Τρικάλων. Πρόκειται για μια ημιορεινή πόλη σε υψόμετρο 216 μέτρων. Βρίσκεται 18 χιλιόμετρα δυτικά των Τρικάλων, ακριβώς κάτω από τα δύο βουνά Ίταμος και Κοζιάκας, τα οποία σηματοδοτούν την αρχή του ορεινού όγκου της Πίνδου.

pili.trikalon2
Τα στοιχεία τα αντλήσαμε από το Wikipedia. Εδώ βλέπουμε ότι αναφέρεται και ως θηλυκό και ως ουδέτερο. Το Πύλη, λοιπόν, σηματοδοτεί την είσοδο σε ένα μεγάλο φαράγγι και το φυσικό μονοπάτι που οδηγεί στην πόλη της Άρτας. Ο ποταμός Portaikos, ένας παραπόταμος του ποταμού Πηνειού, περνάει από αυτή τη θέση.

pili.trikalon3
Θέλουμε να σας δείξουμε αυτή τη υπέροχη φυσική ομορφιά και με αφορμή αυτό το γεγονός σας δίνουμε και στοιχεία για την περιοχή… Ο δήμος Πύλης περιλαμβάνει 7 δημοτικές μονάδες, αλλά η ίδια η πόλη έχει πληθυσμό περίπου 2.000 κατοίκους. Οι περισσότεροι κάτοικοι είναι, είτε αυτοαπασχολούμενοι σε μικρές επιχειρήσεις είτε εργάζονται στα Τρίκαλα.

pili.trikalon4
Η γεωργία και η κτηνοτροφία ως απασχόληση εγκαταλείφθηκε σε μεγάλο βαθμό, αν και η γύρω περιοχή είναι ιδανική, τόσο για ορεινά όσο και για ορεινά εδάφη. Η Πύλη υπήρξε πάντα το σημαντικότερο εμπορικό κέντρο για τους γύρω οικισμούς και είναι γεμάτο ενδιαφέροντα μνημεία και όμορφα τοπία.

pili.trikalon5
Ο οικισμός της Πύλης έχει αναφερθεί από την αρχαιότητα. Αναφέρεται αρχικά στο έργο του Παυσανία , Περιγραφής της Ελλάδας ( Ελλαδα Περιέγουσας ), ταξιδιωτικός και πολιτιστικός οδηγός της αρχαίας Ελλάδας, που αναφέρεται ως «Μεγάλες Πύλες», επειδή η τοποθεσία αποτελεί φυσικό πέρασμα μεταξύ Ηπείρου και Θεσσαλίας .

pili.trikalon6
Καταγράφεται επίσης ότι ο Μέγας Αλέξανδρος πέρασε από την Ήπειρο και ήρθε στη Θεσσαλία μέσω της Πύλης, για να εξασφαλίσει τη στήριξη της Θεσσαλίας στα σχέδιά του (το οποίο ήταν επιτυχές, το ιππικό της Θεσσαλίας έγινε διαβόητο στην εκστρατεία του Αλεξάνδρου). Επίσης επισκέφτηκε αργότερα ο βασιλιάς Φίλιππος Β της Μακεδονίας .

pili.trikalon7
Κατά τη διάρκεια των ελληνορωμαϊκών χρόνων, η τοποθεσία θεωρήθηκε στρατηγικής σημασίας και το κάστρο του Αθηναίου χρησιμοποιήθηκε ως φυλάκιο, επιτρέποντας την παρακολούθηση των πεδιάδων σε απόσταση μέχρι 30 ή 40 χλμ. (Τα διάσημα Μετέωρα είναι ορατά σε μια καθαρή μέρα από αυτά τα φυλάκια).

pili.trikalon8
Στα σύγχρονα χρόνια, το Πύλη υπήρξε το τοπικό εμπορικό και εκπαιδευτικό κέντρο για τα γύρω χωριά και οικισμούς, ειδικά εκείνα που βρίσκονται στην ορεινή περιοχή δυτικά του Πύλη. Δεδομένου ότι η Θεσσαλία συγχωνεύθηκε στο Βασίλειο της Ελλάδος το 1888, Αλλά είπαμε, από σας ζητάμε να θαυμάσετε την όμορφη δημιουργία αυτής της εποχής…

Μια μικρή όμορφη έξοδος με φίλους μας, εκτός των τειχών, στο Καβούρι της Βουλιαγμένης…

kavuri1
Χθες ήταν μια πολύ όμορφη μέρα... Ο ήλιος δυνατός έκαιγε την άδεια πόλη της Αθήνας. Οι δρόμοι ήταν ελεύθεροι κι εμείς είπαμε με τους φίλους μας να εκδράμουμε σε έναν κοντινό προορισμό, το Καβούρι Βουλιαγμένης.

kavuri2
Είμαστε μαζί με τον Άρη και τη Χάρις. Το παλέψαμε λίγο να βρούμε που θα αφήναμε το αυτοκίνητο. Βλέπεις την ίδια με εμάς ιδέα είχαν πολλοί Αθηναίοι. Αλλά δεν απογοητευτήκαμε. Βρήκαμε τελικά και περπατήσαμε στην παραλία.

kavuri3
Φύσαγε ένα ελαφρό αεράκι αρκετό για να δοκιμάσει τα όρια των μαλλιών, των κοριτσιών. Έκρινα όμως ότι ήταν φυσική και την κράτησα, αν και είμαι βέβαιος πως όταν τη δουν δημοσιευμένη, θα μου γκρινιάξουν...

kavuri4
Το μέρος είναι πραγματικά ωραίο. Έχει πολύ πράσινο κι εμείς επωφεληθήκαμε της ευκαιρίας, να περπατήσουμε. Δίπλα στη θάλασσα και το πράσινο, δεν υπάρχει πιο ωραίος συνδυασμός. Και τα κορίτσια έχουν πάντα ωραίες ιδέες.

kavuri5
Ο Άρης και η Χάρις κάθισαν σε ένα παγκάκι να ξαποστάσουν. Μου άρεσαν και τους φωτογράφησα. Δεν είναι εν αγνοία τους. Το βλέμμα επιδοκιμασίας του Άρη το αποδεικνύει, περίτρανα. Πολύ όμορφη, δεν είναι;

kavuri6
Η Σούλα με φόντο τον Σαρωνικό... Η θάλασσα είναι γαλήνια. Και καθώς ο καιρός είναι πολύ ζεστός δεν ήταν λίγοι εκείνοι που έκαναν μπάνιο. Εδώ που τα λέμε θα μπορούσαν να κάνω κι εγώ δεν διακρίνουμε για την τόλμη μου.

kavuri7
Μια φωτογραφία μέσα στο αυτοκίνητο. Η Σούλα έχει παραχωρήσει το μπροστινό κάθισμα στον Άρη και κάθισε πίσω με τη Χάρις. Και μάλλον δουλειά της φιλενάδας της είναι η φωτογραφία που δεν πήρα είδηση πώς πάρθηκε, επειδή οδηγούσα,

kavuri8
Τελευταία φωτογραφία από το Καβούρι. Έχω κατέβει κάτω στη θάλασσα. Έχει βγάλει πολλά φύκια, αλλά είναι πεντακάθαρη. Σας στέλνω τους χαιρετισμούς μου. Σ' ένα ζωντανό Site, όπως είναι ο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ, μπορεί κι αυτό να συμβεί.

Μια καθαρή ματιά στα πράγματα που είναι γύρω μας και καμιά φορά τα θεωρούμε δεδομένα...

iliovasilema1
Αυτές οι φωτογραφίες από τον τοίχο του καλού μας φίλου, Πέτρου Πατσαλαρήδη, μας έβαλαν σε σκέψεις… Είναι και οι ξεχωριστές μέρες που βοήθησαν σ' αυτό, ώστε πραγματικά να ενισχύσουμε τον προβληματισμό που θέλουμε να μοιραστούμε μαζί σας. Τόσο απλό και τόσο όμορφος…

iliovasilema2
Προσέξτε λίγο τα χρώματα του ουρανού, καθώς ο ήλιος πηγαίνει προς τη δύση του, περνώντας μέσα από τα σύννεφα. Κάθε φωτογραφία μοιάζει με έναν πίνακα ζωγραφικής. Και όπως είναι πολύ προσεκτικός ο Πέτρος, η μια φωτογραφία μετά την άλλη δεν πρέπει να απέχουν πολύ, χρονικά.

iliovasilema3
Και αν και έχει προσανατολίσει το κινητό του τηλέφωνο στο ίδιο σημείο, κάθε φορά αυτό φαίνεται διαφορετικό... Μπορείς στ' αλήθεια να θεωρείς κάτι τέτοιο δεδομένο; Όχι βέβαια! Κάποιος έχει βάλει το χέρι του... Κι μείς ξέρουμε καλά ποιος είναι Αυτός.

iliovasilema4
Δεν έχει σημασία ποιο μέρος είναι... Θα μπορούσαμε να έχουμε μια παρόμοια εικόνα από τον τόπο που μένουμε, αν βέβαια ήμασταν έξω από τα όρια της μεγαλούπολης με τις πολυκατοικίες κλουβιά που μάθαμε, από ανάγκη να ζούμε... Διότι εμείς, οι άνθρωποι της πόλης δεν έχουμε αυτό το πλεονέκτημα.

iliovasilema5
Εκτιμούμε όμως αυτή την υπέροχη ομορφιά, που ο Δημιουργός μας προσφέρει απλόχερα για να διεγείρει θετικά, τις αισθήσεις μας... Και το εκτιμούμε πολύ αυτό! Και Τον ευχαριστούμε που προσέχει δικαίους και αδίκους με τον ίδιο τρόπο, τόσο όμορφα, δίνοντας ποιότητα στη ζωή μας!

iliovasilema6
Ευχαριστούμε και τον Πέτρο που είχε την ευαισθησία να καταγράψει αυτές τις μοναδικές εικόνες. Δεν είναι βέβαια οι πρώτες και οι μόνες. Πάντα μου αρέσει να τον παρακολουθώ πολύ προσεκτικά ότι ανεβάζει. Έχει το χάρισμα να με βάζει, μέσα στην ιστορία του.

iliovasilema7
Ζω κι εγώ μαζί του την κάθε στιγμή... Είμαι στο βουνό, καθισμένος στην ασφάλεια του γραφείο μου και τη θαλπωρή του σπιτιού μου. Ξυπνώ μαζί του ξημερώματα, καθώς ετοιμάζεται να πάει στη δουλειά και φωτογραφίζει ότι στο δρόμο του και τη δουλειά του κάνει εντύπωση. Ευχαριστούμε!

Μια βδομάδα αφότου έφυγαν τα παιδιά, ο Κώστας και η Άννυ από κοντά μας. Μας λείπουν!

anamnisis1
Μπορείς να το πεις και δημοσίευμα αναμνήσεων, το σημερινό, δεδομένο ότι κλείνει μια εβδομάδα από τότε που έφυγαν τα παιδιά της Σούλας, ο Κώστας και η Άννυ από κοντά μας, για να επιστρέψουν σπίτι τους. Και ήδη μας λείπουν...

anamnisis2
Οι φωτογραφίες που χρησιμοποιούμε είναι από τη μηχανή του Κώστα, ένα εξελιγμένο κινητό, το τηλέφωνο που βγαζε φωτογραφίες υπερβολικά καλές σε ανάλυση. Χρειάστηκε να τις μικρύνω πολύ, για να μπορέσω να τις ανεβάσω στο διαδίκτυο.

anamnisis3
Δυστυχώς δεν είναι κοντά μας να μας εξηγήσουν από πού ακριβώς είναι... Αλλά είναι δικές του. Τις έχει τραβήξει ο ίδιος. Και είναι υπέροχες! Η ανάλυση, η ποιότητα της φωτογραφίας, αλλά και η οπτική γωνία... Ευχαριστούμε!

anamnisis4
Εντάξει εδώ δεν χρειάζονται συστάσεις, όλοι καταλαβαίνουμε ότι είναι ο πύργος του Άιφελ στο Παρίσι... Πήγαν εκεί πρώτα, μετά στο Λονδίνο και μετά ήρθαν Ελλάδα, κοντά μας. Και στο Παρίσι συνάντησαν δρυμή κρύο και... χιόνι

anamnisis5
Τι κι αν ήταν ντυμένοι καλά οι δύο τους. Τα μπουφάν δες τους ζέσταιναν αρκετά. Ακόμα και η Άννυ που αντέχει στο κρύο, όσο κανείς μας, κρύωνε... Και χρειάστηκε να αγοράσει κάτι εξτρά για να το ρίξει πάνω της και να ζεσταθεί.

anamnisis6
Να και κάτι από Ελλάδα! Είναι από το Μουσείο Αθηνών, όπου επισκεφτήκαμε μαζί τους. Να δουν κάτι από την πολιτιστική κληρονομιά των προγόνων τους... Ήταν, θυμάμαι 25 Μαρτίου τότε, η είσοδος ήταν ελεύθερη και ο κόσμος πολύς...

anamnisis7
Και το Λαύριο, όπου φάγαμε για μεσημέρι, μετά την επίσκεψη μας στο Σούνιο... Ήταν μια μέρα όμορφη, ηλιόλουστη και τη χαρήκαμε όλοι... Εδώ η Σούλα με την Άννυ φωτογραφίζονται, πάνω στη τεράστια άγκυρα που υπάρχει στο λιμάνι.

anamnisis8
Τελευταία, για σήμερα, μια φωτογραφία καθώς πηγαίναμε στα βασιλικά κτήματα στο Τατόι, λίγο πριν καταλήξουμε στην ταβέρνα του "Λάμπρου" στο Κατσιμίδι, σε μια πλευρά της Πάρνηθας. Θυμηθείτε από ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ πώς περάσαμε.

Ξημερώνοντας στην παραλία Άχλα της Άνδρου… Με τα μάτια του Λούη Τριανταφυλλάκη…

axla.andros1
Τις φωτογραφίες που κοσμούν το σημερινό δημοσίευμα μας, τις πήραμε από τον τοίχο του φίλους μας Λούη Τριανταφυλλάκη… Είναι φανταστικές και θέλαμε να τις μοιραστούμε μαζί σας. Έτσι, κάναμε έρευνα και βρήκαμε περισσότερα στοιχεία για τον τόπο που έχουν τραβηχτεί… Η παραλία Άχλα βρίσκεται βορειοανατολικά του νησιού της Άνδρου, βόρεια της Χώρας, κάτω από το χωριό της Βουρκωτής.

axla.andros2
Δεν είναι τυχαίο που η παραλία Άχλα χαρακτηρίζεται ως μια από τις πιο όμορφες της Ελλάδας. Έχει κάποια σημαντικά ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που την κάνουν να ξεχωρίζει. Πλησιάζοντας από τον σχετικά βατό χωματόδρομο που ξεκινά λίγο μετά την Βουρκωτή, υπάρχει ένα σημείο ψηλά, όπου η παραλία αποκαλύπτεται στα μάτια του επισκέπτη.

axla.andros3
Η εικόνα που αντικρύζεις ανεβάζει τους παλμούς της καρδιάς σου και σε κατακλύζει ένα συναίσθημα ανυπομονησίας. Δεν πιστεύεις αυτό που βλέπεις. Κάτι σε κάνει να θες να κατέβεις εκεί κάτω γρήγορα. Πλησιάζοντας στην παραλία Άχλα από την θάλασσα μόλις μπεις στον όμορφο κλειστό κόλπο, είναι σίγουρο ότι θα θες να βουτήξεις πριν καν φτάσεις στην ακτή.

axla.andros4
Η παραλία έχει ψιλό, λευκό βοτσαλάκι και άμμο ενώ το σμαραγδένιο χρώμα της θάλασσας είναι μοναδικό και τα νερά είναι ήσυχα ακόμη και με δυνατό άνεμο. Στο ένα άκρο βρίσκεται το μικρό εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου και στο άλλο άκρο ο επιβλητικός φάρος της Γριάς. Η παραλία Άχλα τον Αύγουστο γεμίζει σκάφη, κότερα και βάρκες.

axla.andros5
Τα Άχλα δεν είναι μόνο η παραλία είναι ένας σημαντικός βιότοπος με εντυπωσιακά πλατάνια σε απόσταση μια ανάσα από την θάλασσα. Στην παραλία Άχλα εκβάλει ο ποταμός Άχλας, ένας από τους 3 μεγάλους ποταμούς της Άνδρου. Τα νερά του τρέχουν ακόμη και το καλοκαίρι μέχρι τον Αύγουστο. Ο ποταμός αναβλύζει από τις πλαγιές των βουνών της Βουρκωτής και εκβάλλει στο Αιγαίο. Οι πληροφορίες είναι από το https://andros-guide.gr

axla.andros

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

thrapsano.arxio

Μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων μερικές δεκαετίες πίσω... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία Roland Hampe. Την είδααμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλίου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά στις μέρες μας συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα...

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA