Ανθισμένα λουλούδια στον κήπο του σπιτιού του φίλου μου Ηλία, από την Αναστασιά των Σερρών. Ότι πιο όμορφο αυτή την εποχή.. Χαίρεσαι να απολαμβάνεις τέτοιες εικόνες… 
Τα τριαντάφυλλα στην εξώπορτα της Νίτσας, φωτογραφημένα από την εσωτερική πλευρά. Όπου υπάρχουν τριανταφυλλιές που τις βλέπει ο ήλιος είναι χάρμα οφθαλμών. 
Κι άλλα τριαντάφυλλα από τους Αγίους Θεοδώρους Κορινθίας… Άλλοι φίλοι μας, εκεί… Με τους κήπους τους, όλo δροσιά και ευωδία. Ότι καλύτερο για αυτή την εποχή. 
Χρώματα κι αρώματα… Κρατάμε ότι πιο όμορφο μπορεί να δώσει ο Ιεχωβά για να ευαρεστήσει τα μάτια και να κάνει τις αισθήσεις μας να ζωντανέψουν. 
Όσοι έχουν κήπους στα σπίτια τους το ξέρουν καλά… Δυστυχώς για μας τους ανθρώπους της πόλης, όλα αυτά είναι μακρινά και μοιάζουν υπέροχα όταν τα βλέπουμε. 
Είμαστε βέβαιοι ότι θα τα δούμε και από κοντά, την Πρωτομαγιά που θα πάμε στο Μεγάλο Πεύκο για καλό σκοπό με τους αδελφούς μας. 
Για την ώρα ευχαριστούμε όσους μας στέλνουν τέτοιες όμορφες φωτογραφίες για να τις μοιραστούμε από αυτό τον φιλόξενο ιστότοπο. Να είστε καλά… 
Πρόκειται για μια νέα διευθέτηση που υπήρχε κάποτε, οι παλιότεροι στην Αλήθεια, τη θυμούνται… Και που εμείς οι νεότεροι (όχι σε ηλικία…)
περιμένουμε με λαχτάρα, βέβαιοι, ότι θα πάρουμε πολύ ενθάρρυνση, καθώς αυτή
θα λειτουργήσει αμφίδρομα… Το Σαββατοκύριακο που έχουμε μπροστά μας, 28-29/4
θα είναι από μια άποψη,
ξεχωριστό… Και πραγματικά το περιμένουμε πώς και πώς… Αδελφός από το Μπέθελ θα επισκεφτεί την εκκλησία μας.
Και θα έχουμε την ευκαιρία να συνεργαστούμε μαζί του στο έργο, να τον ακούσουμε στα ξεκινήματα και στη δημόσια ομιλία του την Κυριακή στη συνάθροιση, αλλά και να απολαύσουμε τη φιλοξενία με τον ίδιο και τη σύζυγο του.
Σίγουρα έχουμε να πάρουμε πολλά, χρήσιμα και εποικοδομητικά! Δεν γνωριζόμαστε με τον αδελφό μας. Αλλά είμαστε βέβαιοι ότι το γεγονός πως ζει στο Μπέθελ,
μέσα σε ένα πνευματικό παράδεισο, σίγουρα θα έχει να μας πει σημαντικά πράγματα που θα μας ενθαρρύνουν στο έργο μας, στην καθημερινότητα μας και σ’ αυτό που λέμε και
χαρακτηρίζουμε ως σχέση με τον Ιεχωβά Θεό. Συχνά συλλογίζομαι, πόσο στοργικά έχει διευθετήσει η οργάνωση του Θεού στη γη τα πράγματα, ώστε
να λειτουργεί ως αγωγός που διοχετεύει καθαρή και πλούσια πνευματική τροφή, σε μια εποχή που η ανθρωπότητα γύρω μας λιμοκτονεί, ζώντας κάτω από τις αμφίβολες και ψεύτικες υποσχέσεις πολιτικών που άλλα λένε σήμερα κι άλλα κάνουν αύριο.
Τέτοιες ώρες είναι που
ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου, τον Ιεχωβά Θεό που μας πήρε από τον βούρκο του κόσμου και μας οδήγησε στα καθαρά νερά της Αλήθειας, δίνοντας νόημα στη ζωή μας. Μπορούμε τώρα
να βάζουμε στόχους ρεαλιστικούς για να τους υλοποιήσουμε και ζούμε παρέα και δίπλα σε μια
υπέροχη αδελφότητα με την ποία μοιραζόμαστε τόσα πράγματα, καθημερινά. Ακόμα κι αυτό, η λαχτάρα που έχουμε στην προσμονή ενός όμορφου, ξεχωριστού διήμερου,
είναι κάτι το πολύ σπέσιαλ, από όποια μεριά κι αν το δεις… Για μένα είναι η πρώτη φορά που θα το ζήσω και
η καρδιά μου «πεταρίζει» σαν μικρού παιδιού που θέλει να περάσουν γρήγορα οι μέρες για να βιώσει αυτές τις ξεχωριστές στιγμές. Τετάρτη σήμερα… Και τι έμειναν; Κάτι λίγες μέρες ως το Σαββατοκύριακο… Αυτό το ξεχωριστό Σαββατοκύριακο του Απρίλη, λίγο πριν ο Μάης χτυπήσει την πόρτα μας.
Και καθώς οι μέρες ζεσταίνουν όλο και περισσότερο, οι θερμοκρασίες ανεβαίνουν αισθητά και η φύση έξω γίνεται όλο και πιο όμορφη από τα ανθισμένα λουλούδια, κάτι που προσπαθώ να σας μεταφέρω εδώ (δεν ξέρω με πόση επιτυχία…)
με τη δική σας καθοριστική συμβολή στο υλικό που μου στέλνετε απλόχερα και προσπαθώ να κάνω το καλύτερο που μπορώ στη διαχείριση του.
Το κομμάτι αυτό γράφτηκε με τον παλιό, κλασικό τρόπο. Χειρόγραφα οι σημειώσεις και μετά δακτυλογράφηση στο κομπιούτερ… Η δική μου η γενιά, μάλλον εμπιστεύεται περισσότερο το μολύβι (ή την πένα που αρέσει σε μένα…). Νομίζω πως έτσι βάζω τις σκέψεις μου σε μια καλύτερη σειρά και μπορώ να ορίσω καλύτερα το γραφτό μου. Μπορεί να είναι κι ιδέα μου, αλλά
σίγουρα μ’ αρέσει όταν το κάνω…
