Δεν είχαμε καμιά αμφιβολία ότι ο καιρός περνά γρήγορα, ιδιαίτερα όταν έχουμε φροντίσει εμείς οι ίδιοι να είναι γεμάτος ο χρόνος μας, καθώς ζούμε την κάθε στιγμή, όπως της πρέπει. Ιδού λοιπόν που φτάσαμε στο τέλος αυτού του ταξιδιού και τους αποχαιρετούμε στο αεροδρόμιο. Χθεσινή φωτογραφία.


Χθες ξημερώματα, ώρα 6 και κάτι, ξεκινήσαμε για το αεροδρόμιο "Ελ. Βενιζέλος"... Το ξέραμε ότι θα φτάναμε σ' αυτή την ώρα του αποχωρισμού, αλλά αλλιώς είναι να το σχεδιάζεις κάτι κι αλλιώς να το ζεις. Ευτυχώς η διαδρομή ως εκεί, από το σπίτι μας, ήταν χωρίς προβλήματα. Και η κίνηση, σχετικά καλή...


Είναι δύσκολη η ώρα του αποχωρισμού... Στο μυαλό σου έρχονται αναπόφευκτα όλα όσα έζησες μαζί με τον Κώστα και την Άννυ όλη αυτή τη γεμάτη εβδομάδα... Μέσα από τις πολλές δράσεις που είχαμε προγραμματίσει... Τώρα με αισιοδοξία και χαμόγελα ας προετοιμαστούμε για την επόμενη συνάντηση μας.


Κρατάμε μαζί μας μερικές όμορφες στιγμές, σαν αυτές που ζήσαμε προχθές το βράδυ στο "Βολιώτικο Τσιπουράδικο" στου Ψυρρή, όπου πήγαμε μαζί με τους φίλους μας Άρη και Χάρις και περάσαμε τόσο όμορφα ή σαν τη βόλτα μας στην Κηφισιά, όπου φάγαμε πολύ ωραίους ψαρομεζέδες...


Τις κρατάμε ακριβά φυλαγμένες στη μνήμη μας και την καρδιά μας τέτοιες όμορφες ώρες... Όπου κι αν πήγαμε τις μέρες που έμειναν κοντά μας, φιλοξενώντας τους, ήταν πραγματικά όμορφες, ξεχωριστές. Τις περισσότερες τις καταγράψαμε εδώ, στις ηλεκτρονικές σελίδες του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, ενώ άλλες τις ζήσαμε αποκλειστικά για μας.


Προσωπικά, είχα την ευκαιρία να τους γνωρίσω λίγο καλύτερα και να ανακαλύψω δυο διαμαντάκια... Και ο Κώστας και η Άννυ ήταν πολύ καλοί κατά την παραμονή τους ως φιλοξενούμενοι, σπίτι μας. Ανταποκρίθηκαν τέλεια στο πρόγραμμα που είχα κάνει για να μπορέσουμε να πάμε σε πολλά μέρη και είχαν χιούμορ και καλή διάθεση.


Για μας, είναι χαρά μας να ζούμε στιγμές με ανθρώπους που αγαπούμε. Και τα παιδιά μας είναι ακριβώς αυτό... Φεύγοντας, πήραν μαζί τους όμορφες εικόνες τόσο από την Ελλάδα, όσο και από τους συγγενείς τους, ιδιαίτερα από τη μεριά της Άννυς. Πήγαμε επί τούτου στην Καλογρέζα να δει τον ξάδελφο της, από τη μεριά του πατέρα της.