ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 23/01/2010

Το να διαπιστώνει κανείς πόσο γρήγορα περνά ο καιρός είναι κάτι συνηθισμένο. Όμως καμιά φορά το ίδιο το ημερολόγιο μας ξαφνιάζει. Πόσος καιρός πάει που είχαμε τις γιορτές για τα Χριστούγεννα και τον καινούριο χρόνο; Και να, που ο δρόμος για τις αποκριές άνοιξε…

Το λέω αυτό σ’ ένα τόπο σαν το Ρέθυμνο, όπου το καρναβάλι έχει παράδοση και οι ομάδες που παίρνουν μέρος περιμένουν πώς και πώς τις μέρες αυτές. Μέρες κεφιού, γιορτής και ξεφαντώματος…

Δεν θέλω τώρα να σας πιάσουν οι γκρίνιες και οι μεμψιμοιρίες του στιλ ότι περνάμε δύσκολα, δεν υπάρχει πουθενά «φως» για το αύριο, είναι δυνατόν να μας ενδιαφέρουν τέτοιου είδους γιορτές; Και όμως το χρειαζόμαστε. Δεν είναι λίγες οι φορές που σκέπτομαι πως κάποιος σοφός «είδε» τη διαχείριση του χρόνου κι έβαλε βαλβίδες ασφαλείας, να υπάρχει λίγος χρόνος ώστε να ριλαξάρουμε και να ξαναμπούμε με όρεξη στη διαδικασία της καθημερινότητας. Απλά πράγματα είναι, όσο κι αν φαίνονται δύσκολο να τα κατανοήσουμε.

Θα αρπάξουμε την ευκαιρία να βρεθούμε λίγο πιο χαλαρά με φίλους, με ένα κρασί κι ένα μεζέ παραπάνω, με κέφι για ζωή, αφού οι αποκριές το έχουν στο «αίμα τους» να προκαλούν το γέλιο καθώς οι παραστάσεις που απεικονίζουν έχουν σχέση με τη σάτιρα. Χωρίς ταμπού και προκαταλήψεις οι άνθρωποι σχολιάζουν τα πάντα γνωρίζοντας πως δεν πρόκειται να παρεξηγηθούν σε ότι πουν κι ότι κάνουν.

Και μιλάμε για την Ελλάδα όπου το αστείο ήταν πάντα έμφυτο. Άνθρωποι ευδιάθετοι, χαμογελαστοί έχουν τις αποκριές κομμάτι της ζωής τους και τις περιμένουν σαν το ρόδο στο μαντίλι.

Ξέρουν ότι η ζωή θα συνεχίσει να κάνει τα… καπρίτσια της. Ευφάνταστοι άνθρωποι της εξουσίας θα εφευρίσκουν πάντα τρόπους να μας κρατάνε σε εγρήγορση. Να μας «τσιτώνουν», να προκαλούν τα νεύρα μας.

Ψυχραιμία χρειάζεται και χαμόγελο. Κι αυτά τα στοιχεία υπάρχουν σε αφθονία στο κλίμα της αποκριάς. Περνάει από πάνω μας ισοπεδωτικά, χαϊδεύει τις αισθήσεις μας, χαλαρώνει τα νεύρα μας και οδηγεί στις καλύτερες μέρες που τόσο χρειαζόμαστε.

Όλα τα αντιμετωπίζουμε πια με χιούμορ. Και η καλόπιστη κριτική είναι το καλύτερο εργαλείο σ’ αυτή τη διαδρομή, που δεν κρατάει και τόσο πολύ. Μόλις τρεις εβδομάδες έχουμε μπροστά μας. Την Κυριακή 14 Φλεβάρη «τελειώνουν» όλα. Τελειώνουν; Το πιο σωστό είναι να πούμε ότι κλείνει ένας κύκλος και ανοίγει ένας άλλος. Τίποτα δεν τελειώνει έτσι, αν δεν είμαστε διατεθειμένοι εμείς να βάλουμε την οριστικής τελεία.

Κι έτσι η ζωή συνεχίζεται ύστερα από ένα διάλειμμα κεφιού και χαράς. Τα σοβαρά ζητήματα θα είναι εδώ και θα μας περιμένουν. Λίγο αργότερα, εκεί προς το τέλος του Φλεβάρη, η ΓΣΕΕ προσανατολίζεται σε 24ωρη πανελλαδική, πανεργατική απεργία. Διότι πέρα από τους αγρότες που είναι ήδη στους δρόμους κι άλλοι κλάδοι έχουν πάρει σειρά για διεκδικήσεις.

Η τριετής λιτότητα που θα ζήσουμε δεν μπορεί, θα τη δούμε θέμα στο φετινό καρναβάλι, όπως και τη νέα κυβέρνηση που μας ετοιμάζει… μποναμάδες στον προϋπολογισμό. Το να κληθούμε άλλη μια φορά να πληρώσουμε εμείς τα «σπασμένα» δεν είναι κάτι που υποφέρεται εύκολα σε δύσκολους καιρούς. Έτσι κι αλλιώς, ούτε η πρώτη φορά είναι, ούτε η τελευταία. Το’ χουμε νιώσει τόσες φορές στο πετσί μας τα τελευταία 20 χρόνια… Και κανείς δεν είναι διατεθειμένος να το αφήσει να περάσει έτσι… Εδώ είναι ο καιρός και θα το δούν οι ενδιαφερόμενοι…

• Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευθεί αύριο στην στήλη μου, στην εβδομαδιαία εφημερίδα του Ρεθύμνου, ΡΕΘΕΜΝΟΣ.